Voorpootje ten einde raad 
Zoveel gedoe, verschillende diagnoses en al 13!!... nog altijd weinig tot geen verbetering...
Houden van is soms ook loslaten..
Houden van is soms ook loslaten.. "
Flink op je strepen staan, en duidelijkheid verwachten van een dierenarts scheelt al een hoop. En niet steeds van de ene naar de andere dierenarts gaan. Mijn oudste hond is ook 12,5 die zou ik zonder twijfelen ook onder narcose laten onderzoeken of laten opereren mocht dat nodig zijn. Voor mij zou het geen optie zijn om maanden mijn hond onnodig mank te laten lopen met pijn.
Dat lijkt mij een goed plan, gewoon eens van top tot teen door de molen, ik sluit me hier helemaal bij aan.
7 ??? dierenartsen verder en nog geen diagnose, ik word er triest van....
Als naar de dierenarts gaat maak dan eens een lijstje van alle klachten die er zijn, zo moeilijk is dit toch niet?
Eind vorig jaar, soms lichte klachten voorpootje, eind februari veel last, kan er maar een paar stapjes op lopen.
Gescheurde kruisbanden knie, waardoor hij door zijn achterhand zakt.
Verhoogde leverwaarden.
Vergrote lever.
Misschien problemen met gebit.
Dit is het wel zo'n beetje dacht ik.
Lijstje mee nemen naar de dierenarts, roesje, eens goed naar dat voorpootje laten kijken (want dat lukt ook maar steeds niet) en naar het gebit.
En flink op de pijnstilling houden, want pijn heeft hij hoor als hij door zijn achterhand zakt vanwege die afgescheurde kruisband.
Ga dit nou eens doen, dan word je hondje niet steeds van de ene naar de andere dierenarts heen en weer gesleurd en komt er misschien eindelijk eens duidelijkheid in wat te doen.
Ik vind het verhaal maar vreemd. Het lijkt bijna alsof je het prima vindt om maar wat aan te modderen met je hond en hier heerlijk over te typen en aandacht te krijgen. Hoe kun je je dier zo af laten zien
Elke keer smoesjes en excuses. Het is inmiddels al 2 weken verder. Raap jezelf zij elkaar, neem je verantwoordelijkheid en zorg voor een oplossing. Dit heeft lang genoeg geduurd!
Prima vind ik het helemaal niet. Ik ben al weken afwezig op mijn werk om duidelijkheid te krijgen. Ik ben met niets anders bezig. Elke Da lacht ermee en zegt dat het niet erg is (ook de voorpoot op zich niet) en dat hij kerngezond is. Op de achterpoot na, maar ook daar ben ik mee bezig. En nogmaals dit is geen stervende hond, alles is normaal, ik maak me alleen zoals de titel van dit topic zorgen over die voorpoot, omdat de achterpoot mankt en dit het wandelen bemoeilijkt. Van alle DA moest de achterpoot 6 tot 8 weken rusten om te kijken of het beterschap geeft, wat ik nu gedaan heb, dat die voorpoot erbij komt maakt het gewoon moeilijk. Er werd me afgeraden te opereren door het vermoeden van cushing, wat hij dus heel duidelijk niet heeft, want hij heeft de medicatie heel goed verdragen. Ik ga met hem terug naar de kliniek, ik doe al wat ik kan. Maar 'loslaten' als je geen diagnose hebt, is belachelijk, want elke ondernomen test wijst op een gezonde hond. Een tand eventueel moeten laten trekken is geen reden tot laten inslapen. Ik vermoed dat het zoiets gaat zijn, want er is voor de rest niets mis en het is het enige dat nooit bekeken is. Hij zal een roesje krijgen.
Dan wordt het tijd dat je eens tegen de dierenarts zegt dat het wel erg is, en dat je de klachten graag opgelost wilt hebben. Vind het wel vreemd dat ze allemaal zeggen dat hij niets mankeert 
terwijl hij al maanden mank loopt! Ik zou niet alleen naar het gebit laten kijken, maar ook de poten! Als rust niet geholpen heeft met z'n achterpoten, zal hij toch geopereerd moeten worden. En ik kan je wel vertellen dat gescheurde kruisbanden echt niet met rust overgaat, maar geopereerd moet worden. Wanneer heb je de afspraak?
Nog even gewijzigd
je zegt ook nog dit { voorpoot op zich niet) en dat hij kerngezond is. Op de achterpoot na, maar ook daar ben ik mee bezig } ik ben dan wel benieuwd waar je mee bezig bent? Het lijkt mij heel verstandig als je volgende week alle klachten laat behandelen, als je naar de dierenarts gaat!
Ik vind dat je gelijk hebt dat het echt geen tijd voor loslaten is, loslaten is ook liefde, ik word er zo ziek van als iemand dat schrijft, (niet altijd hoor)
Maar... ik vind echt dat er een foto van de voorpoot gemaakt moet worden, en de achterpoot heeft waarschijnlijk een operatie nodig.
Ik zou deze week naar de dierenarts gaan en zeggen, ik wil NU een foto van de voorpoot.
Als de poot dik is en hij ontziet hem dat is er echt wat aan de hand, dus stappen maken moet je nu echt, anders word het wel een lijdensweg, en als je hond blijft likken aan de poot dan zul je daar ook iets tegen moeten doen, ook al vind je hond dat verschrikkelijk, een poot verliezen is ook niet leuk, en daar kan dat likken wel toe lijden, de huid sterft af bij veel likken. Dus verband er om, die van de dierenarts die ze niet los kunnen krijgen of een grote kap om, dan maar even ongelukkig maar wel nog met poot.
En blijf bij 1 kliniek, dan kunnen ze de puzzel oplossen..
Begrijp je Yo, in deze, maar het word ondertussen wel eens tijd dat er een goed behandelplan van alle klachten komt.
En dat alles eens goed nagekeken word.
Ik neem ook zomaar aan, dat het hondje tijdelijk pijnstilling heeft gehad en het nu niet meer krijgt?
Ondanks die afgescheurde kruisbanden?
Ik heb intussen diep medelijden met de hond.
De hond wordt van hot naar her gesleept en er wordt veelvuldig en lang over hem geschreven.
Welke werkgever accepteert dat je weken wegblijft met als reden je zieke hond?
Het wordt hoog tijd dat de hond behandeld wordt.
Als jij niet de regie over behandeling neemt en hier alleen maar lange ach- en weeverhalen schrijft, zullen alle klachten alleen maar verergeren bijv. dat ook de meniscus scheurt.
Je hond wilt dit niet en dat niet; je hond heeft niets te willen, maar moet voor zijn eigen welzijn behandeld worden. Het liefst in een specialistische kliniek, die een plan maakt om je hond te behandelen voor alles wat er mis is.
Wat mij heel erg dwars zit en waar ik beroerd van word, is dat je hond met duidelijk forse pijnen geen pijnmedicatie krijgt toegediend. Je bent bij .tig dierenartsen geweest. Geen enkele dierenarts laat een hond rondlopen met gescheurde kruisband en gezwel in voetzool zonder pijnstillers; een dierenarts is verplicht om een dier pijnverlichting te geven. Je verhalen kloppen niet.
Ik ga verder niet meer in dit topic reageren, want ik erger me zeer aan het feit dat minimaal vanaf 3 maart jl. de hond niet adequaat geholpen wordt.
En dat alles eens goed nagekeken word.
Ik neem ook zomaar aan, dat het hondje tijdelijk pijnstilling heeft gehad en het nu niet meer krijgt?
Ondanks die afgescheurde kruisbanden? "
Ik snap je, maar er is nog nooit via een foto gekeken of er wat in de voet zit, het lijkt me dat je daar mee begint, glas zie je niet, ik heb zelf in mijn duim een niet zichtbaar stukje glas, en ik bijt a mijn vel van mijn duim, maar ik kan het niet vinden, ik heb ook zelf mijn duim helemaal kapot gemaakt omdat ik er zo'n last van had, en ineens kwam het er uit (het glas)
Dat zegt niks over de andere klachten zoals vergrote lever, hoge leverwaarden en de gescheurde kruisbanden dit laatst genoemde is zo ernstig dat het hondje door zijn achterhand zakt.
Pijnstilling is dan toch wel het minste wat je kan doen!
TS begint met de openingszin op 3 maart!!!! dat haar hondje al enkele MAANDEN !!!!! geleden door haar achterhand is gezakt, daar schieten de tranen toch van in je ogen?
En dan hebben we het nog niet eens over het voorpootje.
Ik ben klaar met dit topic. Het verhaal rammelt werkelijk aan alle kanten. Volgens mij heeft TS een rijke fantasie en flink gevoel voor drama. Ik ga dat niet meer voeden.
De Wet Dieren 2013 stelt dat men verplicht is om hulpbehoevende dieren zorg te verlenen.
TS is dus in feite strafbaar volgens deze wet en de Dierenpolitie zou kunnen ingrijpen.
En dan hebben we het nog niet eens over het voorpootje. "
Die leverwaarden waren later toch niet zo hoog begreep ik.
En de lever was toch ook toch niet vergroot, ik zal het eens terug lezen.
Want de hond was helemaal gezond?
Maar je hebt helemaal gelijk, ik snap je punt.
Ik zie een dik voorpootje waar de hond maar aan blijft likken voor me, zijn zolen helemaal opgezet, zo zit het in mijn hoofd, vandaar dat ik denk, laat een foto maken.
Hoe gaat het nu? Eigenlijk ben ik wel heel benieuwd of je al weer bij de dierenarts bent geweest. Hoop zo dat er nu eens goed naar je hond gekeken wordt, en wat ze gaan doen aan de klachten.
Hallo, ik was eigenlijk niet meer van plan te reageren na de erg lelijke commentaren. Ik doe alles voor mijn ventje, ik ben 300 km verhuisd en kon dus niet meer naar mijn oude DA, ik heb een nieuwe moeten zoeken en al die keren was ik niet tevreden over hun diagnoses en terecht, ze waren allemaal fout! Ik wil alleen het beste voor hem. Ik ben nog veel naar de kliniek geweest met hem en het feit de achterpoot nog niet werd geopereerd is omdat men eerst wou afwachten wat de antibiotica zou doen met de voorpoot, omdat het voorpootje de revalidatie enorm zou bemoeilijken. Pijn heeft hij niet (bewezen adhv bewegingstesten in de kliniek) en hij krijgt pijnstilling, maar hij wandelt nog goed, al mankt hij een beetje. Alleen als hij loopt ontziet hij de achterpoot. Hij is nog maar eens getest op alles wat maar kan en wederom meegedeeld in de kliniek, hij is kerngezond, de voorpoot gaat ietsje beter, dus eind deze week wordt hij geopereerd. Wat de voorpoot is, is helaas nog steeds niet gevonden, zelfs na alle testen. Er zijn 0.0 ontstekingswaarden aan het kussentje, er zit niets, dus het is iedereen een raadsel wat het juist is. Vandaar ook mijn topic, om tips te krijgen wat het mss kan zijn, zodat het opgelost geraakt en de operatie voor de achterpoot kan plaatshebben. En om op privévragen te antwoorden, ja, ik kan me permitteren om thuis te blijven voor mijn hondje. Er werd ondertussen meer dan 8000 euro uitgegeven om hem te helpen en de venijnige reacties van mensen die oordelen aan de hand van een tekstje mogen achterwege gelaten worden. Ik hoop dat de operatie een succes wordt en dat mijn ventje nog bij me kan blijven, alles is klaar en aangekocht om de revalidatie zo comfortabel mogelijk te maken.
Niet leuk om zulke reacties te krijgen, maar hier denken wij wel aan het welzijn van de hond. Wij gaan af van wat jij hier schrijft.
Als je gelijk naar 1 goede dierenarts was gegaan, was je waarschijnlijk niet zo veel geld kwijt geweest, met wel een juiste diagnose.
Hoop dat zn voorpoot eind van de week dan wel over is, anders wordt het revalideren wel heel moeilijk. Ik snap ook echt niet dat ze niets gevonden hebben bij de voorpoot, het is niet voor niets dik. En de tanden waren goed?
De reactie's krijg je omdat er zoveel tegenstrijdigheden zijn in wat je schrijft.
Dat maakt het voor ons ook erg onduidelijk allemaal.
De ene keer schrijf je dat hij goed wandelt ( al mankt hij een beetje) ( nu ook weer) en de andere keer schrijf je dat het zo moeilijk word hem uit te laten omdat hij én met zijn voorpootje zit én door zijn achterhand zakt.
Vorig jaar al zake hij door zijn achterhand heen, dat zou voor mijzelf al een reden zijn om wel meteen zo niet zo snel mogelijk naar een dierenarts toe te gaan.
Ik zeg niet dat je het je het niet goed bedoelt maar je zeult je hondje mee naar 9 dierenartsen omdat al die anderen foute diagnose's stellen????
Zijn al die dierenartsen en zelfs een specialist ( waarbij je vergeet te vertellen van het voorpootje) nou zo dom of ben jij nou zo slim?
En ondertussen lijd je hondje, door al dat gedoe en met dat gesleep van de ene naar de andere dierenarts.
En nu zeg je dat je een andere dierenarts moest zoeken omdat je verhuist bent, dat kan, maar toch geen 9?
Dat te hebben gezegd ben ik erg benieuwd of:
Je hond nu een roesje heeft gehad?
Er goed naar zijn voorpootje is gekeken?
Voor de zekerheid nog een keer naar zijn knie (was toch even onder zeil)
En de tanden, of daar problemen mee waren?
Ook ben ik benieuwd welke pijnstilling je hondje krijgt en krijgt hij dat nu zolang er niks aan die kruisband gedaan word?
Wat fijn dat het wat beter gaat met de voorpoot en dat je nu de operatie aan kan gaan.
Ik denk nog steeds dat het een frustratie/pijn reactie is dat hij die voorpoot zo kapot likt...dat wordt makkelijk een soort gewoonte.
Beagle's hebben een stevig karakter..en dat versterkt zo'n reactie
Ik duim voor je dat de operatie voorspoedig verloopt.
en echt, kan je aanraden om eens acupuncturist op te zoeken tijdens het herstel
Die kan hem helpen met spanning(door de beperkingen)maar ook met optimale genezing.
toi toi toi iig met de operatie..en ik hoop dat je schat snel opknapt.
Hoe gaat het nu met hem, na de operatie?
Mijn maltezer heeft ook een allergie voor gras, in deze tijd. Wat ik doe is altijd haar pootjes afspoelen bij de buitenkraan, zo heeft ze er geen last van. Als je geen buitenkraan hebt, kan je de pootjes natuurlijk ook in een bak water afspoelen. Dat doe ik altijd in de winter, omdat de kraan buiten dan afgesloten is en zowiezo is het water dan te koud
Ik heb het hele topic niet gelezen hoor, het gros van de reacties heb ik overgeslagen.
Het idee dat ik krijg (en wat je zelf ook schrijft) is dat je niet op wilt geven zonder diagnose. En dat is een lastig iets... Als ze zo oud zijn, krijgen ze zomaar wat. Je moet dan een afweging maken. Ga je voor een diagnose, terwijl de hond meer of minder last heeft van de nieuwe aandoening. Of ga je niet meer dokteren en ga je voor pijnbestrijding en inslapen als het niet meer gaat.
Dat is een hele lastige keuze, want je wilt het beste voor je beestje. Het probleem met een ouder hondje, is dat je jezelf af moet vragen of het per se willen hebben van een diagnose wel in het belang is voor het beestje. Dit geldt ook voor jonge honden hoor. Maar een jonge hond kan meer hebben dan een oude hond. Een oude hond heeft ook een oud lichaam. Het werkt allemaal niet meer zo soepel. En problemen herstellen ook minder snel of niet. En dan kan het zomaar zijn dat iets simpels als zich verstappen, er voor kan zorgen dat het dier ineens veel pijn heeft. Vaak pijn die de kwaliteit van leven heel erg benadeelt.
Je kunt zo'n hondje door de molen halen. En is het een fit beestje, dan kan dat op zich ook nog wel. Tot op een bepaalde hoogte. Als het dier zó oud is en er word al zo lang aan het beestje gesleuteld en gezocht naar een diagnose, is dat eerlijk voor het dier? Als er al zo lang gezocht word naar een reden voor het gedrag, betekent dit dat een oud dier dat allemaal nog mee moet maken op zijn laatste dag. Dus terwijl de dokters maandenlang zoeken naar een diagnose, moet het hondje maandenlang pijn lijden. Is dat wat je wilt voor het dier? Dat is de beslissing die je dan moet maken.
M.i. doe je er alles aan om het dier een goed leven te geven. Maar het geven van een goede dood is minstens zo belangrijk. Als een dier zo oud is, overkomt hun gemakkelijk iets. En zelfs als je dan de diagnose krijgt, is de kans groot dat het dier al te ver heen is. Als baasje is het heel moeilijk om het moment te bepalen waarop de dood beter is voor je dier dan het leven. Vooral als het een eerste dier is.
Maar, laten we eerlijk zijn... Het in leven houden van een oude hond met pijn, zonder dat in de afgelopen maanden een diagnose gekomen is, en zonder dat er een diagnose aan lijkt te komen... Dat is ten diepste niet in het belang van het dier. Dat is in het belang van je zelf. Omdat jij als baasje niet kunt handlen dat de tijd om afscheid te nemen nu gekomen is. En dat is een hele zware pil om te slikken. Ik hoop toch dat het je lukt, in het belang van je hond.
Het idee dat ik krijg (en wat je zelf ook schrijft) is dat je niet op wilt geven zonder diagnose. En dat is een lastig iets... Als ze zo oud zijn, krijgen ze zomaar wat. Je moet dan een afweging maken. Ga je voor een diagnose, terwijl de hond meer of minder last heeft van de nieuwe aandoening. Of ga je niet meer dokteren en ga je voor pijnbestrijding en inslapen als het niet meer gaat.
Dat is een hele lastige keuze, want je wilt het beste voor je beestje. Het probleem met een ouder hondje, is dat je jezelf af moet vragen of het per se willen hebben van een diagnose wel in het belang is voor het beestje. Dit geldt ook voor jonge honden hoor. Maar een jonge hond kan meer hebben dan een oude hond. Een oude hond heeft ook een oud lichaam. Het werkt allemaal niet meer zo soepel. En problemen herstellen ook minder snel of niet. En dan kan het zomaar zijn dat iets simpels als zich verstappen, er voor kan zorgen dat het dier ineens veel pijn heeft. Vaak pijn die de kwaliteit van leven heel erg benadeelt.
Je kunt zo'n hondje door de molen halen. En is het een fit beestje, dan kan dat op zich ook nog wel. Tot op een bepaalde hoogte. Als het dier zó oud is en er word al zo lang aan het beestje gesleuteld en gezocht naar een diagnose, is dat eerlijk voor het dier? Als er al zo lang gezocht word naar een reden voor het gedrag, betekent dit dat een oud dier dat allemaal nog mee moet maken op zijn laatste dag. Dus terwijl de dokters maandenlang zoeken naar een diagnose, moet het hondje maandenlang pijn lijden. Is dat wat je wilt voor het dier? Dat is de beslissing die je dan moet maken.
M.i. doe je er alles aan om het dier een goed leven te geven. Maar het geven van een goede dood is minstens zo belangrijk. Als een dier zo oud is, overkomt hun gemakkelijk iets. En zelfs als je dan de diagnose krijgt, is de kans groot dat het dier al te ver heen is. Als baasje is het heel moeilijk om het moment te bepalen waarop de dood beter is voor je dier dan het leven. Vooral als het een eerste dier is.
Maar, laten we eerlijk zijn... Het in leven houden van een oude hond met pijn, zonder dat in de afgelopen maanden een diagnose gekomen is, en zonder dat er een diagnose aan lijkt te komen... Dat is ten diepste niet in het belang van het dier. Dat is in het belang van je zelf. Omdat jij als baasje niet kunt handlen dat de tijd om afscheid te nemen nu gekomen is. En dat is een hele zware pil om te slikken. Ik hoop toch dat het je lukt, in het belang van je hond. "
Ik zou dan toch het hele topic lezen 
@ Yooop: ik reageer eigenlijk voornamelijk op bovenstaand stukje quote. Want omdat er niks blijkt uit de testen, sukkelt het hondje door. Op een gegeven moment wordt het zoeken van de diagnose een speurtocht naar de speld in een hooiberg. Terwijl de hond ondertussen afziet. Het leven van een hond bestaat niet alleen uit eten en slapen, maar ook uit bewegen. Als dat niet meer pijnloos kan, dan moet er iets aan gedaan worden. En op het moment dat je er niet achter komt wat er aan de hand is, moet je jezelf ook een halt toeroepen. Omdat de hond inmiddels zó lang afziet, dat het niet meer diervriendelijk is. Dan moet je de zoektocht naar een diagnose loslaten, en beginnen met pijnstilling. En als de pijnstilling niet goed genoeg meer helpt, dan weet je dat het tijd is.
Soms is het juist wel handig om niet alles te lezen, om te voorkomen dat je er in meegezogen word. Maar op dit moment lees ik dat een hond van 13 jaar oud al heel lang met een achterpoot sukkelt, en dat daar sinds een tijdje ook een voorpoot bij gekomen is. Dat er al maandenlang onderzoeken gedaan zijn en dat er geen diagnose is. De hond is klinisch gezond. Terwijl er wel degelijk iets aan de hand is. Dan moet je er ook rekening mee houden dat die diagnose misschien nooit gaat komen. En dan hoop ik maar dat de hond inmiddels aan de pijnstilling is...
Mijn mening :).
Soms is het juist wel handig om niet alles te lezen, om te voorkomen dat je er in meegezogen word. Maar op dit moment lees ik dat een hond van 13 jaar oud al heel lang met een achterpoot sukkelt, en dat daar sinds een tijdje ook een voorpoot bij gekomen is. Dat er al maandenlang onderzoeken gedaan zijn en dat er geen diagnose is. De hond is klinisch gezond. Terwijl er wel degelijk iets aan de hand is. Dan moet je er ook rekening mee houden dat die diagnose misschien nooit gaat komen. En dan hoop ik maar dat de hond inmiddels aan de pijnstilling is...
Mijn mening
. "Ja dat begrijp ik, maar laat nou 1 dierenkliniek het uitzoeken, bij een eerste bezoek kom je nog niet ver, je moet een dierenarts ook de kans geven om echt te onderzoeken.
Misschien is de voorpoot wel overbelast omdat de achterpoot niet goed is, denk ik nu ineens.
Hallo, Ik wou nog even reageren, mijn hondje is vrijdag geopereerd aan de achterpoot en de zwelling in het voorpootje is weggesneden en naar het labo. Hij is onder narcose ook helemaal binnenste buiten gekeerd. Hij herstelt heel erg goed van de operatie, (eet, drinkt, plast, gaat de tuin in,...) achterpoot komt zeker in orde. Zijn gebit en tandvlees zijn perfect, niets aan te zien, hart, nieren perfect, urine perfect, oren en gehoor, ogen, de lever is blijkbaar niet zo sterk vergroot als aanvankelijk gedacht. Nergens tumoren of gezwellen te zien, geen sporen van artrose, niets niets. Maar, die voorpoot! De zwelling is weggesneden en naar het labo, het kussentje werd genaaid. Maar nu zwelt dat kussentje terug op, het is 1 enkel kussentje en trekken de draadjes heel erg, wat dus voor hem erg oncomfortabel is. Hij heeft veel last van de voorpoot, terwijl de zware ingreep aan de achterpoot voor niets van last zorgt. Ik blijf denken dat het gewoon een contactallergie is, hoe kan dit nou toch anders? Er zat niets, het is geen gezwel, het is 1 kussentje dat opzwelt en daar heeft hij last van...Een verder gezonde hond laten inslapen omdat er een kussentje aan een pootje opzwelt (niet ontstoken), lijkt mij dan toch meer dierenmishandeling dan hetgeen hier nu aan de hand is. Ik ga er meteen mee terug naar de kliniek, maar zolang de uitslag van het labo niet binnen is, staan ze in de kliniek ook voor een raadsel. (en prednison kunnen we niet opnieuw beginnen toedienen tot een week na de operatie) Het enige waar iedereen in de kliniek (dermatoloog, orthopedist, etc) nog aan kan denken is een contact allergie, die heel erg optreedt omdat hij met ouder worden een iets mindere weerstand heeft en zal het vanaf volgende week als er terug met prednison kan gestart worden moeten beter gaan. (dat had hij ervoor nooit gekregen, door het vermoeden van cushing, is nu 100% duidelijk dat het dat niet is en ik heb de indruk dat die 1 week dat hij dat kreeg het beter ging, logisch als het een allergie is) En dat brengt me dus terug bij mijn initiele vraag in het forum, wat kan dat toch zijn? Hij heeft er echt last van, zo dom, 1 kussentje. Ik zal het vinden wat het is, want dat is het enige wat er aan de hand is, maar de (misschien vriendelijk bedoelde) tips over inslapen, kunnen dus van tafel worden geveegd. De dierenpolitie moet ook niet verwittigd worden, misschien eerder degene die zo een reacties geeft eens controleren of deze persoon in staat is voor een huisdier te zorgen. Hopelijk zijn we nu eindelijk de oplossing nabij. Groetjes
Wat fijn dat de operatie achter de rug is en geslaagd en hij verder tiptop in orde is.
Wel balen dat ze nog steeds niet weten wat er met dat kussentje is..hopelijk meer duidelijkheid uit het biopt.
Ik blijf het een heel raar idee vinden...contact allergie aan 1 poot
prednison is een paardenmiddel wat goed werkt op van alles.(ontsteking allergische reacties ect)
Dus eerder gek als het niet tijdelijk beter werd...maar ook geen oplossing voor lange termijn.
Allergieen komen uit de darmen...en worden inderdaad versterkt door mindere weerstand of hogere blootstelling aan allergeen
Prednison is reuze slecht voor de weerstand.
dus als biopt schoon is ..en alle artsen het niet weten zou ik naar holist arts gaan.
Hier een oude oppas hond die verging van de jeuk...en klachten
hij ging steeds minder verdragen door alle ab en prednison
nu op een dieet van versvoer en we zijn darmflora van de basis af hebben aangepakt is hij praktisch jeuk vrij.
Zeer waarschijnlijk slikt hij dus voor jan joker apoquel(voor atopie) want volgens de specialisten moest dat het zijn.
we hebben 30 pagina's medisch dossier van hem oa van de universiteits kliniek in utrecht
Nu hij op orde is (binnen 4 mnd)gaan we daar mee stoppen..
Het was frustratie...omdat zijn vorige baasje niet meer met hem kon lopen..en een voedings allergie ivm kapotte darmflora en pijn in zijn achterpoten.
Dus als biopt goed is...zou ik eens langs goede holist arts gaan
Zeker omdat je hond nog nooit dit soort allergische klachten had
Ik hoop dat hij lekker op knapt...en dat je snel weet wat het nu is met dat ellendige voorpootje.
Succes
Ik ben oprecht blij te lezen dat je de knopen hebt door gehakt die nodig waren en je hondje de medische zorg hebt gegeven die nodig was!
Fijn dat de operatie aan zijn achterpootje mee gevallen is.
Jammer dat er nog steeds zo'n onduidelijkheid is vwb het voorpootje.
En ik kan me voorstellen dat hij daar last van heeft als het gehecht is, dat staat natuurlijk super strak allemaal.
Fijn dat alle functie's het goed doen.
Ik ben erg benieuwd of er nog iets uit de biopt komt.
Beterschap voor je hondje.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?