Oude(re) hond laten inslapen. Keuze lastig

We denken erover na om onze hond binnenkort te gaan laten inslapen.
Ruim 15 jaar oud. Ik heb al veel bevestigingen gehad, maar omdat WIJ de keuze maken voor de hond, en helaas niet de hond zelf slaat de twijfel toch weer toe.

Waarom wel:

- Regelmatig plast ze in haar mand, en blijft er gewoon inliggen (in de nacht)
- Ze staat heeeeeel langzaam op en lopen is voor een mensensnelheid zeg maar schuifelsnelheid

- Als we binnenkomen, of als er vreemden binnenkomen blijft ze gewoon liggen

- Op de vloer als ze opstaat is ze 10 sec bezig om uberhaup op haar bips te komen, om dan soms op de houten vloer nog wat te glijden voordat ze staat

- een bot eten op de houten vloer heeft een soort bambi stand tot gevolg

- is zo goed als doof en erge staar maar ziet volgens mij nog voldoende/prima

- Naar buiten gaan is vaak meetrekken, en eenmaal buiten dus langzaam lopen

Waarom niet:

- Eet en drinkt nog goed (niet teveel, niet te weinig, en heeft geen nierproblemen

- Als je denkt ze is er klaar voor plast ze ineens een paar dagen niet meer in haar mand (heeft overigens medicijnen tegen inconitentie maar werkt dus niet meer zo)

- Heeft ze pijn. Je ' merkt' het niet zeg maar zals ze soms een poot tussen de deur had

- Het is onze lieve hond, en moeten WIJ over HAAR beslissen

Zijn hier kenners die zeggen dat in de mand plassen en blijven liggen is ECHT een teken dat ze ' op' is en dat moeilijk opstaan.  Nogmaals medicijnen van alles en nog wat geprobeerd. Heeft al 10 jaar wat tegen incontitentie na haar castratie wat tot een paar maanden geleden prima werkte.

Het is mij niet zo heel duidelijk of jullie hond wel of geen pijn heeft? 

Zo nee zie ik bovenstaande niet direct als rede je hondje in te laten slapen. 

Maar goed dit is een keus die alleen jullie zelf kunnen maken. 

Jij kent je hond het beste.

Veel sterkte alvast met welke keus jullie ook gaan maken. 

Voor mij is in eigen plas liggen een echte no go,  zeker met alle kwalen er nog bij. .  Liever te vroeg dan te laat.

Maar zoiets is zo persoonlijk en er zijn geen juiste of foute keuzes.  Sterkte met een beslissing.  Het is zo moeilijk als het niet duidelijk is. 

Ja pijn is lastig. Ik hoor dat niet aan gekerm ofzo. Alleen dat hele moeilijke opstaan(vooral achter) schijnt te kunnen komen door pijn. Maar honden(en katten) laten dat alleen dus niet merken door kermen, piepen of wat dan ook. 

Nee, in de mand plassen en daar blijven liggen is niet een teken dat de hond er klaar voor is, maar vaak wel de reden dat de eigenaar er klaar mee is. Mijn Momo heeft ook een korte periode last gehad van kleine plasjes (vaak op het balkon) en bleef daar dan ook in liggen. Bij haar is dat gelukkig overgegaan na het bijvoeren met wat zonnebloempitten (raar maar waar). Maar zij was zeer zeker niet klaar met het leven. Nog steeds niet trouwens.

Of een hond er klaar mee is, is voor mij vooral te meten aan of een hond nog kan genieten. Zijn er nog dingen in haar leven waarbij je ziet dat ze dat echt fijn vindt? Mijn oude en versleten Momo kan nog erg genieten van het kluiven op haar botje, aaien en knuffelen en autorijden. Dan zie ik haar opleven. Dus die oude dame is met pensioen en hoeft niet anders dan dat. Geen sport meer, geen werk meer, geen wandelingen meer, geen balletjes meer.. maar veel knuffelen, knagen en autoritjes als het even kan.

Ik heb mijn hond destijds laten gaan omdat hij duidelijk pijn had.

Maar het binnen plassen en het stijf zijn en blind en doof was voor mij geen rede. 

Maar ik ken mijn dieren  en weet dat hij nog genoot van de knuffels en het struinen in de tuin. 

Kijk naar je hond dan weet je het. 

Het is sowieso een beslissing die alleen jullie kunnen maken. Jullie kunnen het best inschatten of ze nog geniet van haar leven of niet. 

Ik heb een maltezertje gehad die ook incontinent werd toen ze ouder werd. Zij plaste ook in haar mand en bleef daar dan in liggen. Maar ik moet zeggen dat zij zelf dat helemaal geen probleem vond. Er zijn wel andere honden die het dan weer wel erg vinden, dus dat is ook heel afhankelijk van hoe je hond zelf reageert. 

Zij kon op latere leeftijd ook niet lang meer wandelen en had soms wat moeite met lopen, maar ze had verder geen pijn en genoot er nog wel van om dan korte stukjes te wandelen en daarna in een draagtas mee te mogen. Ze hoorde ook minder goed en was bijna blind, maar daar ondervond ze zelf niet zoveel last van. Dus al deze ouderdomsverschijnselen op zich waren bij mij geen reden om ons hondje in te slapen, maar dat was ook omdat ze geen pijn had en echt nog gewoon tevreden en blij was. Bij een hond die ongelukkig wordt omdat hij bepaalde dingen niet meer kan of heel angstig wordt door verminderd gehoor en gezicht of die bvb nog wel heel actief is maar omwille van lichamelijke klachten niet kan bewegen, zou ik inslapen wel overwegen.

Het hangt dus volledig van de situatie af en jullie zullen het best kunnen inschatten of jullie hond nog voldoende kwaliteit van leven heeft of niet. 

Onze vrolijke flierefluiter was ook incontinent geworden na haar sterilisatie en lag 's morgens ook in haar eigen pies. Ze was pas 6 jaar, voor mij echt geen reden om in te laten slapen. Later hebben we de medicatie ontdekt die gelukkig over het algemeen redelijk hielp. De mooie dame heeft vrolijk en blij de 14 jaar gehaald. 

Dus nee, zeker geen reden zo lang ze geen pijn heeft, dat vind ik wel een ding. Daar moet je zeker van zijn dat ze dat niet heeft. Misschien is enkele dagen pijnmedicatie geven, kijken of ze dan beter loopt, opstaat etc.

Na vijftien jaar zou je moeten weten wanneer jouw hond pijn heeft.

Mijn veertienjarige Gioia, is bijna blind en hoort slecht, ze kan wel eens een ongelukje hebben, als ze na het wandelen stram is, geef ik haar een pijnstiller, dit is voor mij geen reden om haar te laten inslapen.

Hier gaan honden enkel als de DA zegt dat er pijn is en we kunnen er niets meer aan doen.  Ik haal het niet in mijn hoofd zulk een beslissing te nemen zonder een deskundige te raadplegen, die me kan zeggen hoe comfortabel het leven van mijn dier is.

Laat je hond nakijken door een DA en vraag hem of er pijn mee gemoeid is en of er iets aan te doen is.

Uiteraard ben ik bij de DA geweest. En termen als haal het niet in mijn hoofd doet net alsof het bij mij een niet moeilijke en overwogen beslissing zal zijn. De DA zegt dat de hond wel 'op' is. Chronische pijn is iets dat een hond niet goed doorgeeft. Acute pijnen wel. 

Heel veel sterkte en moed toekomstige tijd weet hoe het is je lieverd te moeten laten gaan misschien dat ze nog een hele tijd bij jullie kan zijn wil je toch sterkte wensen moeilijk altijd de lieverds te moeten laten gaan 

Als ze niet ziek is, goed wil eten en drinken en nog plezier haalt uit bepaalde dingen dan is incontinentie niet iets waarom ik mijn hond zou laten inslapen. Ze is oud en heeft wat mankementen door haar leeftijd, misschien heeft ze niet eens door dat ze geplast heeft. 

Heb je al iets van supplementen geprobeerd voor haar stijfheid? 

Wat voor raad gaf de DA je?  Chronische pijn kan ook behandeld worden.  Wat doet het ertoe dat je hond dagelijks pijnstillers moet nemen om zo een pijnvrij leven te hebben?  Op die leeftijd is elke dag er één.

Het is aan jou om hem die pijnvrije dagen te geven.  Dus als de DA je niet heeft aangeraden hem te laten inslapen vanwege ernstige pijnklachten, kan hij nog goede en aangename dagen hebben met jouw hulp.

Nee ze is ' uitbehandeleld'  volgens de DA. Die heeft geen behandelplan meer. De cooridinatie naar achter is gewoon niet meer goed(oa hersenen) 

15 jaar, jij kent je hond door en door, eigenlijk heb je geen raad nodig wel bevestiging, wanneer de hond ..op..is weet jij het allerbeste, mijn hond een newfoundlander was ook ..op..13 jaar, heb ik niemand hoeven vragen is het zo ver, ze at nog goed, niet blind, maar als ze ging lopen viel ze steeds, soms met de tanden door haar lip, vond het vreselijk om haar zo te zien aftakelen...dierenarts een afspraak gemaakt om bij me thuis te komen, en gevraagd is het niet te vroeg, nee zei die , ze waardig aan haar einde, rustig heeft hij haar op de grond waar ik bij zat in laten slapen, was goed zo......altijd heel verdrietig om afscheid te moeten nemen, maar 15 jaar je beste vriend, dan weet je het wel, heel veel sterkte om een goed en moedig besluit te kunnen nemen.

JA dat is het eigenlijk. Want als ze een zetje krijgt valt ze om bijvoorbeeld. Of met poepen moet ze zich wel eens ' opvangen' omdat ze bijna valt. Je wilt eigenlijk bevestiging van iedereen, en zeker van de hond. Zo'n lastige keuze, zo'n lief beestje :-(

" Wat voor raad gaf de DA je?  Chronische pijn kan ook behandeld worden.  Wat doet het ertoe dat je hond dagelijks pijnstillers moet nemen om zo een pijnvrij leven te hebben?  Op die leeftijd is elke dag er één.
 
Het is aan jou om hem die pijnvrije dagen te geven.  Dus als de DA je niet heeft aangeraden hem te laten inslapen vanwege ernstige pijnklachten, kan hij nog goede en aangename dagen hebben met jouw hulp. "

Martine

En wat is chronische pijn en hoe erg is dat?

Ik word ook al een dagje ouder en heb ook chronische pijn. In mijn schouder, mijn arm en mijn knieën. O ja, en ik heb ook last van spanningsincontinentie na mijn laatste operatie voor baarmoederhalskanker. Ik loop dus ook met een kleine luier rond. Mijn gehoor wordt slechter en een leesbril is een noodzaak. Tja, intens geleefd, veel gedaan, veel meegemaakt en mijn lijf fiks belast in werk en hobby.. met de nodige ongelukken er bij. Toch kan ik het aardig managen. Ik kan niet meer mee met de jonkies... jammer dan. En de kracht die een vriendin van mij bij de schapen heeft, heb ik ook niet meer. Ik peins niet over euthanasie voor die ouderdomsklachten en ik hoop dat mijn kinderen daar ook niet stiekem voor me over aan het denken zijn. Ik doe gewoon wat minder, zet een stapje terug, kan ook genieten van het 'erbij zijn' ipv mee te doen. Mijn intimi weten dat en vragen me dus ook gewoon mee naar inspannende activiteiten. Liz gaat wel ergens op ons zitten wachten als het te zwaar is voor haar; ze gaat wel graag mee, gewoon om erbij te zijn.

Momo is ook oud. En die manage ik voor haar. Ik kan ook gewoon met haar doorgaan op de manier waarop ik altijd met haar omging; dan doet ze dat ook maar loopt dan wel altijd mank van de pijn. Nu loopt ze goed en hoor ik altijd verbaasde reacties als ik vertel hoe oud ze is. Dat maakt het ook lastig om een goede oppas te vinden want de meeste mensen geloven mij gewoon niet als ik zeg dat ze echt niet mag overbelasten omdat ze op sommige gewrichten gewoon bot op bot loopt (geen kraakbeen, geen gewrichtsvocht) wat extreem pijnlijk is bij te veel belasting. En dat van een hond die nog met gemak 1,5 meter hoog ergens opspringt als je haar dat vraagt en wild enthousiast wordt als je een balletje voor haar neus houdt. Maar ik ken de gevolgen als ik haar dan haar zin geef en dat wens ik geen enkele hond (of mens) toe.

Ik heb zelfs een vakantie geboekt waar ik van plan ben om een berg op te klimmen. Tja. Als het te zwaar is dan ga ik wel zitten (neem een kleed mee) en loopt vriendlief door. Boek erbij, flesje water en ik wacht wel tot ze terugkomen.

Beste Marc, Het is inderdaad een heel lastige keuze. Op zo'n moment overheerst je eigen gevoel.Wij hebben vorige dinsdag onze Barco ook doen inslapen. Het was eveneens een heel moeilijke keuze, ....heel spijtig, heel erg, heel droevig, maar .... na 6 dagen besef ik, dat ik niet "egoistisch" geweest ben ten opzichte van Barco, hoe moeilijk ook, .... ik wilde niet dat" hij"  pijn had of zou hebben, .....Heel veel sterkte om een goede beslissing te nemen.

Dankjewel. En de vergelijking met een mens is niet helemaal eerlijk vind ik. Maar idd eigen keuze. Wellicht niet nuttig/handig om een topic te openen zonder dat anderen de hond kennen. Maar goed, is zooooooo lastig.  Je schuift de grens van wat is ' goed'  voor een hond steeds verderop omdat je zo geeft om dat beestje. 

Je bent helaas niet ingegaan op mijn belangrijkste tip: Kan je hond nog genieten? Want daar draait het vooral om volgens mij.

Ze komt niet meer uit de mand voor wat dan ook. Met de riem die moet je daar vastmaken en dan een beetje trekken en ze gaat mee. Eten doet ze vaak wel na het uitlaten. Maar ook aaien ofzo is de aandacht anders dan vroeger. Alleen omdat het zo geleidelijk gaat valt het jou zelf minder op. Anderen die haar een paar weken/maanden niet zien valt het meer op omdat die de grotere veranderingen zien. Dus echt genieten nee, dat denk ik niet. 

Ja lastig is dat sterkte hoor. 

Wij hadden een aantal jaar geleden een 17- jarig hondje waarbij eigenlijk hetzelfde gezegd kon worden. Ze had precies dezelfde kwalen. Ze kwam ook nagenoeg nooit meer der mand uit. Echter plaste onze hond ook in haar mandje ( in haar slaap) en soms op de grond, schoof dan erin uit, kon niet snel overeind en ik zag de frustratie in haar ogen en ze piepte dan ook.  Ze wilde niet in haar plas liggen maar ze was niet snel en mobiel genoeg meer om het tot buiten of uberhaupt de deur te halen. Ze was gewoon echt stokoud geworden en al haar bespiering nagenoeg kwijtgeraakt. Het ergste aan haar laten gaan was voor mij dat ik wist dat in haar hoofd nog alles klopte, ze was verre van dement. Er was nog steeds een sterke wil en vooral leek er een realisatie te zijn dat ze hulpeloos was geworden en in haar eigen urine lag... Dat was de druppel want ik zag haar pijn. 

Ik heb altijd het gevoel gehad bij dit hondje dat haar hart zo sterk was dat bijna letterlijk haar complete lichaam het opgegeven zou moeten hebben voordat dat ermee zou stoppen. Daarom was het niet wenselijk om niet in te grijpen. Bij de terrier die we voor haar moesten afgeven was dit ook al.  Dat zou betekenen nog een half jaar, misschien zelfs langer verder aftakelen tot het eindpunt. Getild worden om te plassen? Misschien uiteindelijk een hersenbloeding en haar dan vinden na de nacht? Afwachten in een lichaam waar je vrijwel niets meer mee kunt? Nee,  dat was compleet hondonwaardig voor dit hondje. Zeker als je haar gekend zou hebben in de kracht van haar leven. We hebben haar laten gaan, ze was 17,5 jaar oud geweldig hondje was het. 

Nee met een mens kan je een hond niet vergelijken hoor.....en zeker om hier te komen en te vragen, maar je weet het wel, 15 jaar een leeftijd dat er bij ons als de hond zo aftakelt de vraag komt wanneer is het tijd.......Marc...vraag je dierenarts bij je thuis te komen en iaat de dierenarts als je echt zo twijfelt eens de hond observeren, en kijken of het niet te vroeg is of dat het zo ver is.......

Dan zou ik haar laten gaan. Met heel veel verdriet, dat wel.

Het is eigenlijk niet goed te beoordelen als buitenstaander, jij kent je hond het best. Waar de ene hond nog prima mee kan leven, is voor de andere hond geen fijn leven meer.

Ik heb bijvoorbeeld 2 honden: waar de één een rondje van maximaal 15 minuten op een rustig tempo heerlijk vindt, zou het voor de ander geen leven zijn als ze niet harder en langer zou kunnen lopen.

Ook is iedereen als mens heel anders wanneer het om zo'n beslissing gaat. Waar de één zegt 'geef pijnstillers om de hond zo zonder pijn te laten leven', zou mijn keuze hierin bijvoorbeeld heel anders zijn. Hier komen er geen pijnstillers in om het leven alleen te rekken; is dit nodig, dan houdt het voor mij op en mag de hond rust krijgen.

Die keuze is heel persoonlijk, iedereen heeft een andere visie op wat nog een hond-waardig leven is.

Het is dus echt een beslissing die je zelf zal moeten maken. Een hele lastige, maar ik doe het voor de hond zelf liever te vroeg dan te laat.

Sterkte!

"  ....als ik dit zo lees van je, is het nog lang geen tijd voor je......een hond en een mens is geen vergelijking. "

Willemijn, baasje van Bams.......en Ogin

Ik maak de vergelijking omdat er erg gefocusd werd op dat plassen in haar mand en de gezondheidsproblemen.

Hond of mens, als levensvreugde/genieten pijn en klachten nog kunnen overtreffen, dan is het geen tijd. Dan pas je het leven aan aan die pijn en de klachten.

Het probleem is alleen dat een mens goed aan kan geven wanneer iets pijn doet en wanneer iets niet leuk is. Bij een hond is dat een heel stuk moeilijker; die laten nauwelijks pijn zien. Wanneer je pijn bij je hond ziet, dan is het eigenlijk al te laat, want dan doet het gegarandeerd écht ontzettend pijn.

Zelfs met pijn zal een hond doorgaan en nauwelijks iets laten merken, en dan is het dus de vraag in hoeverre jij dat als eigenaar wil voor je hond en hoe ver jij dat laat gaan.

Inderdaad.  Zoals ik zei,  daar is geen goed of fout in.  

Mijn grenzen zijn mijn grenzen,  daar ga ik geen discussie over beginnen.