Oude(re) hond laten inslapen. Keuze lastig

Een moeilijke beslissing. Ik kijk altijd naar de hond, wat drukken de ogen uit; plezier, rust, ... of bedrukt, pijn... 

Ik heb een oude hond van bijna 16 jaar die ik dagelijks een pijnstiller geef, voor het geval dat.

Misschien kun je haar helpen met opstaan en ondersteunen tijdens het lopen door een sjaal onder haar buik te doen? 

Deze fase in het honden leven is de moeilijkste, écht de allermoeilijkste.....

Ook ik kan erover meepraten.

Maar ik waak voor mensen die al te stellig of het  één of het ander roepen.

Wat goed is voor jouw hond kun je alleen zelf bepalen, omdat jij de hond het beste kent.

Dierenartsen zijn niét altijd objectief vind ik. Die zitten vaak in een bepaalde wetmatigheid van als dit of dat niet meer oké is bij de hond en hij is 12 plus kwa leeftijd: stekker eruit.

Maar voor de mens achter de hond ligt dat toch genuanceerder.

Mijn vorige hond was kerngezond en 15 jaar.

Totdat hij, zonder aanwijsbare reden, ineens achteruit ging.

Hij werd incontinent( urine) en at wat slechter en leek wat stram.

Maar ja, verder niet ziek en hij wandelde nog graag.....

Dus dan ga ik aan symptoombestrijding doen: ik legde inco matjes op zn matras, daarbovenop een dikke luier en hij werd droog wakker.

Ik gaf hem pijnstillers in gepaste hoeveelheid en de stramheid werd wat minder.

De da verklaarde me ( niet met deze woorden, maar toch) voor gek, ik moest hem laten inslapen.

Maar wij vonden de tijd daar niet rijp voor.

Na enkele maanden ging de achteruitgang ineens sneller: hij at veel slechter en begon dof uit zijn ogen te kijken.

Dan ga je richting besluit nemen.......

Maar het is dus voor iedere hond en iedere mens daarachter anders. Waar ligt je grens?

Bij mij bij het zien van lijden van de hond waar ik niets of niet voldoende aan kan doen.

Niet bij ongemak waar ik nog wel wat aan kan doen.

Maar, nogmaals, dat kan je alleen zelf bepalen en dat is een meer dan loodzware beslissing....

Zo'n keuze is altijd enorm moeilijk maar het belangrijkste is om te kijken of de hond nog geniet van het leven. 

Mijn mopshondje was ook oud en versleten, het laatste jaar ook incontinent, grotendeels blind en dementerend maar hij genoot nog van het leven, vond wandelen nog heel erg fijn en kon vooral heel erg genieten van eten. Dus ik liet hem ook hiervan genieten en de plasjes binnen ruimde ik gewoon op.

Op een gegeven moment werd het wandelen zwaarder en toen hij steeds door zijn pootjes zakte en op een gegeven moment niet meer zelfstandig omhoog kwam wist ik dat het moment daar gekomen was om afscheid van hem te nemen. 

De hond is al zo enorm lang bij jou, jij kent de hond het beste en beslissen of de hond echt geen dierwaardig leven meer heeft en niet gelukkig meer is.

Ik heb alles gelezen,zelfs je da zegt dat het diertje op is.

Je hondje is duidelijk op,ik vind het leven hondonwaardig worden.

We hebben het hier niet over een jonge hond van 6 die incontinent wordt.

Ik zou het zelfs niet zover laten komen met een hond maar ik begrijp dat je het soms zelfs niet meer ziet.

Dan moet je vertrouwen op je da,die zeggen niet vlug dat een hond op is.

De dierenarts zei dat hondenbazen soms ongemerkt de grens overschrijden waarvan ze van tevoren zeggen dat zou ik nooit doen.

De hond heeft in mijn ogen l een hondonwaardig leven waarvan het aftakelen en lijden steeds groter wordt.

Dat moet je niet willen voor je hondenvriend,dat verdienen ze niet.

Op dit forum zijn er inderdaad die veel verder zouden gaan en nog meer medicijnen erin zouden duwen en het vergelijken met hun eigen situatie.

Maar het is jouw hond,jouw situatie....

Het diertje is 15 jaar en gewoon op.

Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe.

Heel veel sterkte je voelt wel wat je doen moet indien het niet meer gaat pijn doet het altijd maar we denken aan hen en lijden laat ik nooit doen al blijf je ze missen denk aan haar heel veel sterkte nog 

Heeft je hond überhaupt nog plezier in haar leven?

Wat je omschrijft,  vind ik ook hondonwaardig. Kijk goed naar je hond; staart laag, lage rug, oren naar achteren; betekent in de fase waar je hond in verkeert, pijn en veel ongemak. Als eigenaar kan je pijn en ongemak ook in haar ogen zien.

Je schrijft dat je als je naar buiten gaat haar het eerste stuk meetrekt. Dat is not done; zelfs niet met een gezonde hond, laat staan met een oude zieke hond. Zorg ook dat ze binnen niet op gladde vloeren loopt en leg kleden op de grond.

Als een dierenarts zegt dat je hond op is, dan is het hoog tijd om je hond de eeuwige rust te gunnen. Houden van betekent ook op tijd kunnen loslaten.

Voor je hond hoop ik dat je snel de moeilijke maar wijze beslissing neemt; zodat je hond uit lijden en ellende verlost wordt. 

Veel sterkte en wijsheid.

Soms denken mensen (zeg niet dat jij dat denkt, maar je noemt het wel), dat als een hond nog 'goed eet en drinkt 'dat dat een reden is om hem/haar nog niet in te laten slapen.

Nou ik kan je vertellen dat alle 8 mijn Duitse Herders nog goed aten en dronken maar dat ik ze toch moest laten gaan.

Het is een vreselijke beslissing om te moeten maken, maar wat ik vooral mis in jou stukje is levensvreugde.

Wat je schrijft over je oudje en en al haar mankementen vind ik hartverscheurend, ook al bedoel je het vast niet zo.

Maar ik kan nergens lezen dat ze het nog fijn heeft, ze ligt in haar eigen plas in haar mand,blijft ook in haar mand liggen, als ze een ommetje moet maken, kan ze bijna niet opstaan en moet je haar mee trekken.

De dierenarts heeft ook te kennen gegeven dat ze uitbehandeld is.

Dit alles zou voor mij al een brug te ver zijn, sorry, hoop niet dat ik je kwets met mijn eerlijke antwoord.

Liefde is ook los laten en gelukkig hebben we die keuze voor onze lieve dieren, hoe verdrietig ook.

Ik wens je veel wijsheid.

Het is lastig, maar ik moet wel het volgende even zeggen over Chico, mijn vorige hond.

In januari 2009 was het behoorlijk koud. Chico was 14. Hij stond midden in de nacht op, waggelde uit zijn mand en liet dan zijn urine lopen. In mei of juni had hij pijn, en hebben we hem in laten slapen. Echter, zelfs met die pijn was hij zó blij toen we in de auto stapten om naar de dierenarts te gaan. Hij at nog, dronk nog. Wandelen wou zijn kop nog wel, maar zijn achterkant niet meer. Hij begon ook te grommen als ik aan hem wou zitten, hij had pijn.

Je kunt niet alles aflezen aan of een hond nog goed eet en drinkt, en blij mee naar buiten gaat.

Overigens heb ik Chico wel een paar dagen pijnstillers gegeven. We hadden vrijdagochtend de beslissing genomen en helaas, de dierenarts had wat spoed operaties en er was geen plaats meer voor een afspraak. We hebben toen "een paardenmiddel" als pijnstilling gekregen en het inslapen na het weekend gedaan. Tja, het alternatief was naar een totaal onbekende dierenarts en dat durfde ik dus echt niet aan, voor zoiets belangrijks. Dan maar pijnstilling voor die laatste dagen.

Wij kunnen haar natuurlijk niet zien of de keuze voor je maken, maar als ik het zou lees zou ik het doen. 

Wij hebben een tijdje terug ook onze hond in laten slapen, en dat was een ontzettend lastige gebeurtenis maar een makkelijke keuze. Ze kon nauwelijks meer lekker liggen, ademen was lastig.. de hele weg naar de dierenarts was ze rustig, terwijl ze als de dood was voor auto’s. Uiteindelijk was het voor haar echt de beste keuze, ze is vredig gegaan.

Altijd pijnlijk een dier te moeten laten gaan ken ook het gevoel de meeste hier op hp maar zien lijden kan ik ook niet hoewel het erg pijn doet sterkte nog 

Volgens mij is dit een echte factor. Onze Chow mocht gaan , ze had pijn, was nog lief maar ze keek bijna om te zeggen =we hebben het fijn gehad, laat me gaan aub.Verdraaid il moet weer een dikke traan weg pinken.

Hoe gaat het met je?

En met je hond?

Wij staan voor een zelfde keuze voor onze hond met chronische pijnklachten. Nog niet meteen, maar hebben wel overlegd met de dierenarts van als er nu nog iets van medische ongemakken bij komt, dat we dan moeten gaan nadenken of het nog hondwaardig is.

Mijn dierenarts heeft me gisteren dit boekje mee gegeven :  http://www.hethazewinkel.nl/service/zijn-we-niet-te-vroeg/ Heb het doorgelezen en ik vind er wel hele zinnige dingen instaan.

Trouwens heel veel sterkte met dit moeilijke besluit.

Houden van ..... is ook loslaten

Ik heb de openingspost en verdere reacties van Marc nog eens doorgelezen en hoop dat zijn hond (naam?) intussen ingeslapen is. Dit was geen leven meer voor zijn hond.

Jammer dat Marc ons niet op de hoogte heeft gehouden. Er waren genoeg forumleden die met hem meeleefden.

Why do dogs leave earth first?

People are born so that they can learn how to live a good life, like loving everybody all the time and being nice. 

Well...dogs already know how to do that..so they don't have to stay as long.

Heb ik eens gelezen...hoop dat het wat troost xx

Wat een botte opmerking zeg.

Ik kom op voor een zeer oude en zieke hond, die lijdt. Dieren in het algemeen moeten niet uitzichtloos vreselijk lijden. Zo'n hond blijft in mijn gedachten. Als een forumlid een topic opent over zijn/haar zeer oude en zieke hond, lijkt het mij niet meer dan correct om de forumleden die reageerden, op de hoogte te houden; hoe moeilijk de situatie ook is.

Van de baas van een ruim 15-jarige hond, die lijdt zonder uitzicht op verbetering en zal verslechteren, waarvan de dierenarts zegt dat zij op is en uitbehandeld, mag ik hopen dat hij intussen (laatste reactie Marc 8 dagen geleden!) zijn hond uit dit lijden verlost heeft.

citaten

- Regelmatig plast ze in haar mand, en blijft er gewoon inliggen (in de nacht)
- Ze staat heeeeeel langzaam op en lopen is voor een mensensnelheid zeg maar schuifelsnelheid

- Als we binnenkomen, of als er vreemden binnenkomen blijft ze gewoon liggen

- Op de vloer als ze opstaat is ze 10 sec bezig om uberhaup op haar bips te komen, om dan soms op de houten vloer nog wat te glijden voordat ze staat

- een bot eten op de houten vloer heeft een soort bambi stand tot gevolg

- is zo goed als doof en erge staar maar ziet volgens mij nog voldoende/prima

- Naar buiten gaan is vaak meetrekken, en eenmaal buiten dus langzaam lopen

Uiteraard ben ik bij de DA geweest. En termen als haal het niet in mijn hoofd doet net alsof het bij mij een niet moeilijke en overwogen beslissing zal zijn. De DA zegt dat de hond wel 'op' is. Chronische pijn is iets dat een hond niet goed doorgeeft. Acute pijnen wel. 

Nee ze is ' uitbehandeleld'  volgens de DA. Die heeft geen behandelplan meer. De cooridinatie naar achter is gewoon niet meer goed(oa hersenen) 

JA dat is het eigenlijk. Want als ze een zetje krijgt valt ze om bijvoorbeeld. Of met poepen moet ze zich wel eens ' opvangen' omdat ze bijna valt. Je wilt eigenlijk bevestiging van iedereen, en zeker van de hond.

Ze komt niet meer uit de mand voor wat dan ook. Met de riem die moet je daar vastmaken en dan een beetje trekken en ze gaat mee. Eten doet ze vaak wel na het uitlaten. Maar ook aaien ofzo is de aandacht anders dan vroeger. Alleen omdat het zo geleidelijk gaat valt het jou zelf minder op. Anderen die haar een paar weken/maanden niet zien valt het meer op omdat die de grotere veranderingen zien. Dus echt genieten nee, dat denk ik niet. 

Ik denk niet dat Loesje het zo bedoelt.

Alles wat ze hier boven schrijft zijn voor mij ook redenen om toch echt niet te twijfelen om naar de dierenarts te gaan voor die laatste stap.

Hoe naar onderwerp het ook is, ik ben het helemaal met Loesje eens

Prima dat je een mening hebt, maar die hoef je niet zo bot te brengen. Je hoeft ook de “held” niet uit te hangen, het is jouw hond niet!

TS is ons niks verschuldigd aan uitleg. Misschien heeft hij/zij dit moeilijke besluit wel genomen en zit hij/zij in rouw. En dan plaats jij zulke dingen. Bah.

@bente : Tegen wie heb je het nou ?  "Held" uit te hangen ?

Zal wel aan mij liggen, maar ik snap echt niet wat je bedoelt.

Nu weer even on-topic : Niemand ontkent dat dit een heel moeilijk en zwaar onderwerp is. In situaties als deze, zijn mensen geneigd de grens van hondwaardig bestaan te overschrijden. Heb het zelf ook best wel vaak "moeten" meemaken. Je bent als baas geneigd te kijken naar wat de hond nog wel kan. En dat is juist de valkuil..... Een hond die bijvoorbeeld chronische pijn heeft, is gewoon keihard voor zichzelf. Voordat hij iets laat merken, kun je er zeker van zijn dat hij ontzettende pijn heeft.... En dan is de vraag tot hoever laat je dit gaan. (Dat over die chronische pijn is maar een voorbeeldje)

Waarschijnlijk heb je als "baasje" er al van alles aan gedaan en ben je uitgedokterd met je hond. Dan zit de hond aan de zware pijnstilling. Het zwaarste helpt niet meer..... wat dan ? Je merkt dat je hond niet meer kan doen wat hij eerst wel kon, waar hij plezier in had. Je ziet je hond steeds meer een stukje waardigheid inleveren.... moet je dan wachten tot hij niet meer op kan staan, dat hij hulpeloos naar je kijkt van "help me nou".

Als dat punt bij mijn hond bereikt is, dan vind ik het veel eerlijker tov mijn hond om hem te laten gaan.

Ik denk dat dit wat ik nu juist hierboven beschreven heb, dat dit de rode draad in dit topic is.

En eigenlijk is dit wat Loesje ook beschrijft. Natuurlijk komt een tekst via een forum anders over dan dat men het mondeling zou zeggen. Geschreven taal is altijd veel meer zwart/wit dan dat dat mondeling is.

Op een forum zitten zoveel mensen, met zoveel eigen gedachten en eigen meningen. En dat mag en dat moet kunnen. Maar soms is het ook handig om eens tussen de regeltjes door te lezen.