Hou je hond toch eens bij je.

Weer een voorbeeld. Ik zal het nog even uitleggen. Een uitzondering is iets wat af en toe voorkomt maar dat is geen gangbare zaak van alledag. Ik heb zelf eens een keer een ernstig ongeluk meegemaakt maar dat wil ook niet zeggen dat dat de normale gang van zaken is.

Wat betreft jouw hond. De schade was niet erg maar de mentale wel. Dan zal ik zeggen. Help je hond zo spoedig mogelijk uit die mentale schade. Een hond wil niet in een trauma blijven zitten. Is dat eenvoudig? Ja! Haal het trauma eerst uit je eigen systeem. Probeer het zelf te vergeten en een plekje te geven. Geef je hond niet het idee dat hij zielig is en dat je het zo erg vindt.(dat vind je wel maar dat hoeft hij niet te voelen) Ga over tot de normale gang van zaken en begeleidt je hond alsof het nooit gebeurd is. Dat je hond een trauma heeft daar kan je niks aan doen. Dat je hond in een trauma blijft hangen, dat is best makkelijk te verhelpen.

Dat is toch echt weer een uitspraak zeg...

Goh ik denk dat ik dan toch liever Alaska's finest tegen kom met haar honden dan dat lachebekje dat jij tegenkomt.

 Spijtig genoeg zijn het geen uitzonderingen.

Ik ben een vaste bezoeker van grote hondenspeelweides (alleen daar mogen honden los in Belgie)

Je hebt geen idee hoeveel bijtincidenten daar per week gebeuren.

Sommige honden kunnen zichzelf herstellen na een bijtincident. Maar sommige hebben echt wel een trauma hun leven lang hoor. Waarschijnlijk heb jij er zelf geen ervaring mee, of het nooit gezien in je naaste omgeving.

Na een bijtincident zouden die gebeten pups, in een ideale wereld, enkel nog heel sociale vriendelijke honden moeten tegen komen. Zodat ze terug vertrouwen krijgen in vreemde honden.

Maar dat lukt niet, elke week kom je er wel enkele tegen die sociaal gestoord is.

Het is echt niet zo simpel als jij het voorstelt....

 En dat bedoel ik dus met veralgemenen van het gedrag van een enkele hond en dat dan als standaard gaan zien.

Voor die ene malamute-zonder-prooidrift die jij kent, ken ik er 10 waarbij de knop omgaat als ze een fluffy ding zien rennen. Dat heeft niks te maken met zachtaardigheid of schrander zijn, maar met een instinct dat erg hoog aanwezig is in het ras.

Misschien had je beter je vraag eens gesteld bij de rasvereniging zelf, wat zij denken over prooidrift bij een malamute, dan had je vast een heel ander antwoord gekregen... 

Ter uwer info:

http://www.amcn.nl/het-ras/gedrag/

"In hun gedrag naar honden zijn Malamutes heel duidelijk: hun lichaamstaal is niet mis te verstaan. Ondanks het feit dat ze met soortgenoten voor de slee moeten lopen wil dat niet zeggen dat ze vreemde honden altijd aardig vinden en ‘gezellig’ willen spelen.
Een goede soortgerichte socialisatie met verschillende types honden: groot, klein, pluizig, kaal, wit of zwart, is essentieel maar dan nog, met honden van dezelfde sekse gaan ze een conflict niet uit de weg. Volwassen Malamutes zijn doorgaans geen allemansvriendjes en de Malamute-eigenaar zal moeten voorkomen dat zijn hond probeert alle andere honden te laten zien wie de sterkste is. Als ze gaan vechten, kan het er heel hard aan toe gaan en de winnaarervaring zorgt ervoor dat hij de schrik van de buurt kan worden. Lijken ze als pup nog lief te spelen, vooral wanneer reuen op de geslachtsrijpe leeftijd komen gaan ze andere reuen beschouwen als serieuze concurrent. In de praktijk betekent dit voor veel Malamutes dat ze niet los kunnen lopen in de nabijheid van andere honden en dat de eigenaar sterk in zijn schoenen moet staan. Letterlijk en figuurlijk. 

Andere dieren zijn prooi. De overlevingsdrang zit erg diep geworteld, dus ook zijn jachtinstinct. Jagen de meeste hondenrassen wel eens achter een kat of wild aan, Malamutes en Husky’s doen echt nog alsof ze een wolf zijn. Dat betekent dat ze jagen, doden èn opeten als ze de kans krijgen. "

"  Ja dan is het niet leuk voor jou hond, dat snap ik....maar hier krijgt Diesel dan met mij te maken, hij mag geen kleine honden belagen!! "

Diesel

Nee dat mogen ze hier ook niet..,

maar meestal is het anders om, en komen de kleintjes naar mijn kerels toe..

@ Lena, hier is het verschil in grootte tussen Kenzo en de jongens ook heel groot, maar ik let in huis nooit op ze.., en dat hoeft ook niet hoor,

ze weten perfect hoe ze "zachtjes" moeten doen..

Kenzo steekt soms zijn hele kop in 1 van die muilen als ze aan het spelen zijn, maar ze zullen hem nooit bijten, en andersom ook niet...

Het leeft hier allemaal in harmonie met elkaar zonder gegrom of gedoe..heerlijk..

"  En dat bedoel ik dus met veralgemenen van het gedrag van een enkele hond en dat dan als standaard gaan zien.
 
Voor die ene malamute-zonder-prooidrift die jij kent, ken ik er 10 waarbij de knop omgaat als ze een fluffy ding zien rennen. Dat heeft niks te maken met zachtaardigheid of schrander zijn, maar met een instinct dat erg hoog aanwezig is in het ras.
Misschien had je beter je vraag eens gesteld bij de rasvereniging zelf, wat zij denken over prooidrift bij een malamute, dan had je vast een heel ander antwoord gekregen... 
 
Ter uwer info:
http://www.amcn.nl/het-ras/gedrag/
"In hun gedrag naar honden zijn Malamutes heel duidelijk: hun lichaamstaal is niet mis te verstaan. Ondanks het feit dat ze met soortgenoten voor de slee moeten lopen wil dat niet zeggen dat ze vreemde honden altijd aardig vinden en ‘gezellig’ willen spelen.Een goede soortgerichte socialisatie met verschillende types honden: groot, klein, pluizig, kaal, wit of zwart, is essentieel maar dan nog, met honden van dezelfde sekse gaan ze een conflict niet uit de weg. Volwassen Malamutes zijn doorgaans geen allemansvriendjes en de Malamute-eigenaar zal moeten voorkomen dat zijn hond probeert alle andere honden te laten zien wie de sterkste is. Als ze gaan vechten, kan het er heel hard aan toe gaan en de winnaarervaring zorgt ervoor dat hij de schrik van de buurt kan worden. Lijken ze als pup nog lief te spelen, vooral wanneer reuen op de geslachtsrijpe leeftijd komen gaan ze andere reuen beschouwen als serieuze concurrent. In de praktijk betekent dit voor veel Malamutes dat ze niet los kunnen lopen in de nabijheid van andere honden en dat de eigenaar sterk in zijn schoenen moet staan. Letterlijk en figuurlijk." "

Alaska's Finest!

 Die beschrijving slaat toevallig op alle malamutes die ik tot nu toe ben tegengekomen. Maar ja, dat is ook maar mijn ervaring.  

 Precies dat. En dan gaat het nét een beetje beter, heeft ze die hond die haar gebeten heeft, bij een tweede ontmoeting zelfs weg weten te sturen (prima voor haar zelfvertrouwen) en dan zien wij voor ons drie honden aankomen. 2 dalmatiërs en een middelmaat vuilnisbakje. Ze verschuilt zich eerst achter mij en ik moedig haar aan: "Kom op meid, allemaal leuke spikkeltjes.." maar bij nadering neemt dat vuilnisbakje opeens een rotspurt op Elsa af die uiteraard het hazenpad kiest. Vuilnisbakje er achteraan. Helaas ook een akelig snel ding. Ze verdwenen uit het blikveld met z'n tweetjes. Wij roepen. Uiteindelijk komt Elsa terug gevlucht.. en het andere baasje kan heel behendig haar vuilnisbakje grijpen. "Tja, doet ze nooit, alleen bij onzekere hondjes altijd..." Zucht.

En het herwonnen beetje zelfvertrouwen van Elsa is weer volledig weg.

 Ja, en zoals Elsa zijn er heel veel.

Spijtig genoeg...

 En wat ik dan gewoon echt vervelend vind is dat deze vrouw dus wist dat haar hond zo op onzekere honden reageerde. En de tekenen dat Elsa onzeker was, de komende ontmoeting erg spannend/eng vond, waren niet te missen. Let dan op de lichaamstaal van honden die je met zo'n hond benadert en grijp je hond vast als je ziet dat die andere hond onzeker is.

 Hier ook inderdaad.

Hahaha deze! Als ze weet dat ze het enkel bij onzekere hondjes doet....dan heeft ze het toch al gedaan....

ik moet dan zo op mijn tanden bijten om die mensen geen lesje NL te geven

"Beste, bent u zich ervan bewust dat u net een oxymoron gebruikte? Een oxymoron is een stijlfiguur waarbij twee woorden worden gecombineerd die elkaar in hun letterlijke betekenis tegenspreken."

BAM...en haal die gekke hond nu maar van mijn schatje 

 En dat snap ik dan nooit zo, waarom je honden aanmoedigen om naar andere honden te gaan die je niet kent? Waarom?

 Gaat andersom ook op trouwens. Klein vs groot vind ik ook nog steeds een drama. Ik wil mijn wat grotere hond wat ok houden met kleinere honden, maar het helpt echt niet als mensen de kleinere honden maar er op af laten stieren en laten blaffen/happen en zelf verwachten dat de grote hond het maar negeert en niet terug reageert of dat de baas er wel voor zorgt dat de grotere de kleinere niets doet.

Wil het toch even vermelden..

 Wij waren in het hondenbos dit weekend en Pyxis speelt zeer graag. maar Pyxis is snel, sterk en LOMP! Nu waren we 'aangesloten' bij een groepje waar er enkele kleinere honden waren en zij maakt natuurlijk geen onderscheid. Ik zag dat die kleinere en lower energie hondjes er niet mee waren opgezet dus we gingen onze eigen weg. Pyxis kwam mooi met ons mee en was alweer bezig met de geuren van het bos...Maar die andere honden bleven ons achtervolgen! Ze kwamen ze precies altijd terug uitdagen. En de baasjes maar 100meter verder hun hondjes roepen....toen dacht ik ook, "ach Pyxis loop ze maar eens goed omver"  

Als ze het zelf komen zoeken