Het grote TROTS zijn topic!!

Ik ben hier altijd zo trots op

https://www.youtube.com/watch?v=tY4Hr5C-NKQ&feature=youtu.be

https://www.youtube.com/watch?v=NfoxZV_TKsY

https://www.youtube.com/watch?v=eoD3uPlQ1GM&feature=youtu.be

Ik had trouwens geen snoepjes in mijn hand, dat is inmiddels niet meer nodig. Ik liep in het laatste filmpje ook niet achteruit en had dus geen oog contact met haar, ik hield alleen mijn mobiel op haar gericht

Ik ben trots en blij met May omdat we gisteravond een stuk gingen skaten. En een wegrennende kat zagen. May gelukkig niet dacht Yeeeeeeeey daaar moet ik achteraan!! 

Ze staarde hem.wel aan tot hij uit zicht was. Maaar blerf netjes mee naast me rennen 

Wat een boel mooie TROTSE momentjes  blijft leuk om te lezen 

Ik was van de week ook super trots op Aizen we waren op het veldje achter ons huis lekker even met de bal aan gooien en kwam zijn maatje aangesjjeesd om te spelen dat maatje is teckel formaatje en als ik zie hoe Aizen zich dan aanpast aan het niveau van dat ukkie ben ik wel trots regelmatig even door de knieen of erbij liggen.

Ik ben trots op May en mezelf mag dat ook?

En ik moet het echt even afschrijven want mijn hart zit nog in mijn keel.

Hoewel sommige denken dat het wat dramatisch is. Ik heb een trauma aan May en schapen..

Begon aan mijn wandeling in May der favoriete bos. En zie een omheining voor schapen staan. Maar nog zonder schapen. Dus roep May bij me loop heeel snel de andere kant op. Prima ik loop een stuk door en May blijft nog even in de bosjes. En toen zag ik dr auto aankomen met trailer en schapen erin... dus ik ren terug de bosjes in roep May die mijn kant op komt maar die auto gaat snel ik wil eigenlijk May voor de schapen los zijn. Maar wat nu als die auto te snel is..

Dus besluit door te rennen naar de auto. De vrouw achter t stuur ziet mr aankomen rennen en doet haar raam naar beneden. Ik vraag of ze even wilt wachten met de schapn lossen tot ik May heb gevangen (zo voelde het alsof ik haar moest vangen) die vrouw waar is ze? Ik hier in de bosjes. Vrouw vond het prima. Dus ik de bosjes weer in. May stond nu aan de andere kant van t water dus ik daarheen lijn der aan. Die vrouw was verder gereden naar de omheining en yitgestapt liep beetje richting mij. We zagen elkaar en dat May aangelinnd was. Maar staken nog even de hand op. Toen liep ik snelll de andere kant op. En op ver genoege afstand mocht May werr los. Wat ook prima gaat die bleef ook wuper in de buurt nadat mijn hart zo in mijn keel zat...

Wat ik trouwens zoiezo erg knap van May vond is dat se schapen erg aan t blaten waren in die trailrr maar ze er totaaal niet heen is gegaan.

Volgrnde keer dat ik in dit bos kom word het dus qeer eerst checken qaar de schapen staan. Aan de lijn en dan de rest van het bos weer rustig kunnen lopen.

Ik weet dat er in de bossen hier wel eens schapen staan en nu het seizoen is. Maar zo had ik het nog niet meegemaakt. Gelukkig..

Laat May zich dan zo moeilijk aanlijnen?? Ik bedoel... voordat die auto bij de weide is, voor die vrouw is  uitgestapt, voor die de schapen gaat uitladen.. dan ben je toch zo 5 tot 10 minuten verder.. En jij moest naar May toe om haar te halen? Ze komt niet als je haar roept?

Dat May niet reageerde op het geblaat is vrij logisch hoor. Doorgaans reageren honden op de beweging van het schaap; dat het schaap voor hen wijkt. Niet op hun geblaat.

Bij Elsa en Momo is het zelfs zo erg dat ze totaal geen interesse hebben als de schapen in een pen staan:

Vaak worden schapen in een pen gezet bij de eerste trainingen voor het schapendrijven. Werkt bij mijn honden dus gewoon niet want dan hebben ze geen interesse; het wijkt niet.

Sorry welk gedeelte van trauma begreep je niet? 

Daarbij vind ik het ewoon prettiger als die mensen/vrouw op de hoogte zijn van de situatie. Ipv dat t evt. Uit de hand loopt.

May is al eens achter schapen aangegaan. Daar komt t hele trauma vandaan. 

Ik loop al enkele weken in die bossen. Is dat een schaap??

Is dat een omheining??

Is dat een schaap? 

Het geblaat bedoelde ik meer dat ze weet waar ze zijn. Want toen ze er achteraan ging was zij de gene die ze maakte bewegen. Ookal stonden ze stil een blafje en rennen..

Als ze er eenmaal zijn houd ik har ook netjes aan de lijn tot ik weet waar ze zijn.

May laat zoch opzich niet moeilijk aanlijnen nee.

Maar zoals ik al zei. Ze was nog in de bosjes. Met der kop in een konijnenhol aan t graven..

Dan komt ze nog wel. Maar ik vind het dan toch prettiger naar hasr toe te gaan ipv zij evt. Onderweg naar mij toe besluit oooow ik ruik schaaap laten we daar heen gaan want schaap is leuk om op te jagen..

Nee nooooit weer

Zeker jij trouwens. Al iemand die met schapen werkt/ heeft gewerkt. Jij weet denk ik dondersgoed hoe de meeste husky's zijn. En zou ze wss niet in de buurt van je schapen willen hebben. Hoe zou jij dan gewild hebben dat ik had gereageerd/ gedaan?

Dat snap ik. Mijn eigen beste remedie tegen een trauma is rationaliteit. Feiten.

De hond reageert op de schapen omdat de schapen reageren op de hond. Dus ja, de hond begint doorgaans en de schapen reageren en dat vindt de hond fantástisch!!! Drijfinstinct of jachtinstinct werkt daarin hetzelfde.

Zolang de schapen niet reageren op de hond, bv omdat ze in een pen staan of in een wagen staan, zullen de meeste honden ook niet zo fel reageren of, zoals mijn honden, totaal niet reageren. Puur omdat er vanuit de schapen geen reactie op hen komt.

Je hoeft dus niet zo bang te zijn dat May op het geblaat van de schapen af komt. En als ze dat al zou doen, dan is er nog niets aan het handje want de schapen zitten in een trailer. Maar May heeft al bewezen geen interesse te hebben in het geblaat want what ever er in dat bos was, was veel interessanter.

Misschien helpt het je om een schaapskooi te bezoeken als de schapen nog binnen staan en daar met May jou te trainen. Samen rondjes lopen en oefeningen te doen rond de kooi waar ze niet in kan.

Dit is niet om je af te kraken maar om je te helpen.

Ik denk dat Lavina gewoon die vrouw voor wou zijn voordat de schapen wel los gingen.

Ow, ik zou er totaal geen moeite mee hebben gehad als je het bij mij zo zou hebben opgelost. Ik vind het echter erg vervelend voor jou, dat je je zo druk maakt door een slechte ervaring

* Kusje op.

Dat is ook zo bedankt!

Dit heeft ook wel geholpen 

Ik ben trots op Diego! Hij heeft een trauma van vuilniswagens, vanochtend toen de bak voor de deur werd geleefd probeerde hij nog onder de bank te kruipen...

Maar zonet, we stonden op de stoep te wachten om over te steken. Na de auto's kwamen er ook twee (!) vuilniswagens vlak langsrijden. Ik had niet ver meer weg kunnen lopen dus ben met kloppend hart en de riem stevig vastgepakt blijven staan....

Zijn staart ging omlaag maar niet tussen de poten, hij ging juist tegen me aan staan in plaats van proberen weg te rennen. Geen extreme paniekreactie, hij bleef rustig! Daarna zijn we overgestoken en hij huppelde net zo vrolijk mee als daarvoor. Ik ben zo blij en opgelucht!

Ik ben trots op Java, als ik die vol overgave als een konijn achter een balletje aan zie sprinten en springen. En dan die spieren zie, die je door de vacht normaal niet duidelijk ziet. 

Mijn athletische kortpotige dametje.

(Om dan het balletje te laten liggen tot ik er ben..)

((Er was pas een hele discussie omdat een rspca een opmerking maakte over Corgi's, dankzij de crufts show. Dat Corgi's door hun bouw niet goed kunnen spelen of rennen. Dat ze zielig zijn.. (nu vind ik de Amerikaanse met te korte pootjes wel sneu)))

Trots op Joker, Hij is nu 2 maanden bij ons ( vanuit het buitenland), en sinds een paar dagen gaat het alleen zijn helemaal top, hij ligt lekker ontspannen te kluiven en te spelen als we weg zijn ( hebben het gefilmd ).

Ben trots dat Gucci als AB laat zien hoe het als HR hond ook kan..Lekker tollerant, lief en speels naar mensen, EN honden!!

Ik ben zo trots op Penny.

Toen ze net geblesseerd was geraakt en toen er uit de röntefoto's bleek dat haar heupen niet zo goed zijn was ik er zeker van dat onze wandelingen heel erg aangepast moesten worden. Omdat ze geblesseerd raakte doordat ze achter een andere hond aan ging was ik van plan nooit meer met haar het losloopgebied in gaan en haar dus ook nooit meer los laten. Ik was zo bang dat er wat mis zou gaan...

Nu zijn we vele weken verder en het gaat goed, zo goed dat we deze week weer naar het losloopgebied gingen. Ik was was van te voren erg zenuwachtig over het tegen komen van andere honden, maar ze deed het zó goed. Ze negeert honden echt perfect, doet niet moeilijk als ze langs rennen of op haar af rennen. Als ze dicht in de buurt komen gaat ze hooguit even snuffelen, daarna loopt ze weer mee, volledig op mij gefocust. Vandaag wilde ze terwijl ze los liep toch even achter een hond aan, één keer haar naam zeggen was voldoende om haar te stoppen.

Trots op hoe Senn achter een windhond aan sprintte en zelfs de baasjes van die windhonden onder de indruk waren van zijn snelheid.  Hij word een ontzettend sterke beer, vorige week een foto van hem gemaakt van de zijkant in beweging. Hij stond er verder een beetje lullig op maar je zag zijn spieren aan de voor en achterhand goed zitten  

Trots op May.. vandaag op t strand de paarden allemaal goed genegeerd.

Wou wel achter 2 paarden aan die nog ietwat dichtbij waren en besloten te galloperen 

Maar draaide direct om toen ik floot 

Vroeger lijnde ik haar altijd aan voor paarden. Ze wou erheen. Ze wou blaffen,oke 1x maargoed hij zou maar schrikken..

Nu ging t perfect.

Trots op hoever we zijn gekomen met wat training.

Oow en er was een kleine kinderboerderij bij een strandtent. Ezel, pony s schaap geitjes kippen en een konijn. Dus ik heb de pony's en het schaap geaaid met May naast me. En dat was voornamelijk voor mij een overwinning. Schaap dan 

Dat ken ik. Penny heeft normaal een hekel aan windhonden, maar vorig jaar ging ze een keertje met een whippet spelen. Die whippet ging rennen en zij ging er achteraan. Ze kon hem gewoon bij houden, zelfs ik wist niet dat ze zo hard kon rennen.

Die eigenaren waren ook echt verbaast, helemaal toen ik vertelde dat Penny al 9 was.

Maar het is altijd mooi om dat soort dingen te zien, ook de spieren. Penny was door de lange rust periode echt 'zwak' geworden, alle spieren waren verdwenen. Toen ik ze weer terug zag komen en toen er bij de controle werd gezegt dat ze veel gespierder was geworden was ik ook echt blij

Zo mooi he!  Senn is natuurlijk ook 'pas' 11 maanden en als golden uit de showlijn met zijn grove echte mannenbouw niet zo wendbaar. Met die 11 maanden mag hij ook nog niet langs de fiets en veel hondensporten nog niet. Dus ik stond echt verbaasd dat hij zo meerende. Ik voel aan de riem natuurlijk wel dat hij kracht heeft, maar zoveel, dat had ik niet in de gaten. 

Ik weet natuurlijk niet zeker hoe het met die whippet zit, maar Puck (kruising greyhound) houdt zich altijd flink in als ze met andere honden speelt. Anders is ze veel sneller en geven ze het meteen op. 

Kans is groot dat die whippet dat ook deed. 

Maar blijft natuurlijk super leuk om te zien en heel fijn dat ze weer gespierder is geworden! 

Ja dat weet ik en waarschijnlijk deed die hond dat ook, maar het was als nog ongelooflijk hoe hard Penny er achteraan kon rennen. Ik was echt verbaast.

Dat is ook waarom ik het altijd zo leuk vind windhonden samen te zien. 

Ik ben blij dat de puppy alle aanplantingen respecteert, de wortelen mee helpt oogsten en extreem tolerant tegen alle dieren is (padden oversteek inclusief)

Ja dat is leuk he! 

Als puck met andere honden speelt rennen hun hun poten onder hun lijf vandaan en puck rent rustig lalala

Vind het ook altijd leuk om honden vol uit te zien rennen.  

Mooi is dat he! Je zou het niet zeggen als je hem gewoon zo ziet maar Kaylo is ontzettend snel en wendbaar. Als hij met ''gewone'' honden speelt houdt hij zich toch echt ontzettend in. Soms gaat hij toch harder uit zijn enthousiasme en dan geven ze het al snel op. Rent hij inderdaad samen met windhond achtige of samen met zijn zus (die duidelijk kruising windhond is) rent hij pas echt voluit en man wat gaat dat toch hard! 

Zo trots omdat we vandaag echt veel andere honden tegenkwamen en mijn hond bij 3 hondjes wel eens wilde snuffelen zonder bang te zijn . Ze heeft ook niet geblaft naar andere honden. Dat is zo'n vooruitgang omdat ze vroeger altijd meteen wegliep als ze een andere hond zag (of mij probeerde mee te trekken weg van de andere hond) of blafte vanop afstand om ze weg te jagen. 

Het waren ook wel 3 rustige, kleine en heel vriendelijke hondjes. Ik merk ook steeds beter hoeveel ze zelf rekening houdt met de signalen van andere honden. Ze is natuurlijk wel wat bang van honden, dus ze zal eerder weglopen bij twijfel. Maar de hondjes die ze zelf uitkiest om contact mee te hebben, zijn ook altijd wel heel geschikte honden. Soms denk ik dat een bepaalde hond wel goed zou zijn voor haar, maar wilt zij duidelijk geen contact en als we dan passeren, valt die hond uit of is die net heel wild en speels. Dus ze kan zelf perfect inschatten welke honden fijn voor haar zijn om even te snuffelen 

Heel trots omdat Kayla gisteren en vandaag heeft bewezen dat ze niet alleen heel erg lief is met kinderen van de leeftijd van die van mij(14 en 16) maar ook met kleine kinderen. 

Ze konden werkelijk alles met haar uithalen, uiteraard niet knijpen ,staart trekken enzovoort en ze bleef geduldig en lief,toch fijn dat dit even uitgetest is want normaal gesproken hebben we nooit kleine kinderen over de vloer 

Ik ben trots op Ziva!

We hebben gisteren een wandeling gemaakt in nieuw gebied. Normaal wil ze dan heel snel lopen om alles te zien. Trekt dan ook heel erg. Maar gisteren helemaal niet!

Op een gegeven moment liep ze door wat hoog gras heen. Toen ze er uit kwam liep ze gek met haar achterpoten te trekken. Ik schrok, ze zal toch niet in glas gestaan hebben?!

Ik voelde bij haar achterpoten en staart maar kon niets vinden. Ze liep nog steeds raar. Toen gaf ik haar opdracht plat op haar zij te gaan liggen. Ik had half verwacht dat ze het niet zou doen, zo'n kwetsbare positie in onbekend gebied. Maar ze deed het, en ik mocht haar achterpoot optillen en rustig kijken wat er zat. Heb het in alle rust weg kunnen halen. Het bleek een natte konijnenkeutel te zijn die in haar vacht geplakt zat.

Ik ben trots op hoe Penny soms geen commando's of gebaren nodig heeft om te weten wat ik van haar wil.

Ik kwam vanochtend net uit het losloopdeel toen ik in het aanlijndeel een vriendje van Penny met de eigenares zag lopen. Eerst wilde ik niet dat ze er naar toe ging omdat die hond naast de fiets liep (wel heel langzaam en aan een lange lijn) en omdat die hond aan de lijn zat. Toen zag ik dat die vrouw stopte en dat die hond ruimte kreeg om te snuffelen. Omdat hij en Penny elkaar echt goed kennen liet ik Penny toen maar gaan.

Penny was helemaal blij, rende er op af. Ze ging eerst de hond begroeten en daarna nog even naar de eigenares huilen en blaffen (haar manier van begroeten).

Na een tijdje vond ik het genoeg en wilde ik haar roepen, maar dat was niet nodig. Ik zei niets, gaf geen signaal en bleef gewoon stil staan, maar toch wist Penny direct dat ik verder wilde lopen. Ze kwam weer in volle snelheid mijn kant op rennen en ging keurig voor mij zitten :)