Adoptiekandidaat. 
Maar dat zegt natuurlijk niets verder, elke hond kan happen in een stressituatie. Ook als hij eerder nooit gehapt heeft. "
je laatste stukje wilde ik net ook zeggen hahaha.
Vaak zie ik bij asiels ( ik kijk veel te vaak op die sites 
) een beschrijving staan van de hond.
om heel eerlijk te zijn vind ik dit heel slecht.
Veel mensen die een hond adopteren gaan dan te veel uit van die beschrijving die bij jou thuis echt compleet anders kan zijn.
je moet echt neutraal aan een hond beginnen.
Het enige wat ik wel goed vind ia als er bij staat kan niet met kinderen of andere honden of katten.
Syntara 
3 doggies
Maar dat zegt natuurlijk niets verder, elke hond kan happen in een stressituatie. Ook als hij eerder nooit gehapt heeft. "
Dat is zo, maar het is toch iets om rekening mee te houden als hij dat al regelmatig eerder heeft gedaan en iets dat ik zou willen weten bij een adoptie. Zeker als andere medewerkers bang waren om ook in zijn ren te komen. Dan kan je je daar toch beter op voorbereiden. En ik lees dat ze zelfs het omgekeerde gedaan hebben en zeiden dat hij zou grommen maar zeker niet bijten.
Verder vind ik ook een keer happen nog iets anders dan hoe hij op TS gereageerd heeft in de winkel. Dat vind ik toch nog een heel stuk erger dan eens happen. Het kwam misschien door de situatie, maar elke hond komt wel eens (onverwacht) in een erg stressvolle situatie dus een hond die daar zo erg op reageert, vind ik persoonlijk nog steeds erg gevaarlijk.
Daydreamer 3 doggies
dat wat er in de winkel gebeurde toen vriendin van ts waarschuwde vind ik heel eng.
in dat opzicht vraag ik me af of deze hond überhaupt nog wel geplaatst had moeten/mogen worden.
Misschien had hij daar ook wel alleen gegromd? Geen idee.
En ja elke hond komt weleens in een stressvolle situate en de meesten reageren niet met bijten, maar dit was een stressvolle situatie na een jaar asiel, na net urenlang stress met oefenen wandelen spelen, de auto, de winkel.
Bij Jenna had ik een kattentest laten doen en in het asiel reageerde ze niet eens op katten. Maar hier eenmaal gewend, dus wel. Het zegt allemaal zo weinig.
"
TS schrijft hier in het topic dat een andere asielmedewerker haar later vertelde dat hij al vaker had gehapt en dat andere medewerkers niet bij hem in de ren durfden komen. Daar heb ik het dus over. Als hij in het asiel alleen gegromd had, was het asiel niet in fout. Maar als het effectief waar is wat TS en die andere medewerker vertelden, vind ik dat wel fout van het asiel dat ze dat niet meteen verteld hebben.
En verder vind ik een hond die zo reageert onverantwoord. Ik kan het begrijpen vanuit het standpunt van de hond door alle stress en het is niet zijn fout. Maar ik vind het nog steeds onverantwoord wanneer een hond plots zo kan gaan reageren. Maar dit is in mijn ogen ook niet de fout van het asiel. Dat hij zo zou reageren, konden ze inderdaad niet weten. Alleen hadden ze wat ze wel wisten (over zijn eerder gedrag), wel moeten vertellen, vind ik.
ja tuurlijk moet je als asiel eerlijk zijn om een herplaatsing zoveel kans als maar mogelijk te geven. maar dan ook echt eerlijk, waarom de hond dan gehapt had, iets heeft altijd een reden. Dat aangeven waarom de hond hapte zal voor veel mensen moeilijk zijn denk ik. Wie heeft er zoveel inzicht, veel vrijwilligers en asielmedewerkers misschien niet al zou je dat wel verwachten.
Ja, ik ben het er zeker mee eens dat ze dan de reden waarom de hond hapte in het asiel er ook best bij vertellen. Dat ze gewoon zoveel mogelijk informatie geven zodat de nieuwe eigenaar daar toch al rekening mee kan houden. Maar dat is in mijn ogen hier dus niet gebeurd en dat vind ik jammer.
Wat ik wel de grootste fout van het asiel vind, is wel dat ze TS de schuld geven van het inslapen.
Wat ik wel de grootste fout van het asiel vind, is wel dat ze TS de schuld geven van het inslapen. "
ja dat hoort natuurlijk niet, iemand schuldgevoelens aanpraten dat is heel erg.
ik denk dat diegene het uit frustratie geschreven heeft (al is dat niet goed te praten).
Misschien is het beleid daar wel dat als een hond terugkomt die gebeten heeft dat ze hem dan inslapen zonder te kijken naar de oorzaak. Als je dan een tijd als medewerker voor die hond gezorgd hebt is dat natuurlijk ook heel moeilijk te verwerken. (en nogmaals ik wil het niet goedpraten )
En ja elke hond komt weleens in een stressvolle situate en de meesten reageren niet met bijten, maar dit was een stressvolle situatie na een jaar asiel, na net urenlang stress met oefenen wandelen spelen, de auto, de winkel.
Bij Jenna had ik een kattentest laten doen en in het asiel reageerde ze niet eens op katten. Maar hier eenmaal gewend, dus wel. Het zegt allemaal zo weinig. "
Wie zegt dat ik urenlang heb gewandeld en oefeningen heb gedaan?? De zit en lig oefening had ik tijdens de wandeling gedaan en niet meer dan 2x.
Ik plaats dit linkje, niet om een schuldige aan te wijzen, maar om te laten zien, wat voor invloed stres op honden, kan hebben.
Wat een opeen stapeling van stres kan veroorzaken.
Maar dat zegt natuurlijk niets verder, elke hond kan happen in een stressituatie. Ook als hij eerder nooit gehapt heeft. "
Maar er is toch wel een verschil tussen happen, en dit op meerdere plekken bijten?
Ik heb meerdere herplaatsers gehad, rugzakjes en trauma's, maar nog nooit een hond die verder ging dan een waarschuwingsbijtje in de lucht om grenzen aan te geven.
Wonden op meerdere plekken op het lichaam, dat vind ik wel wat anders. Dan kan je zeggen je had zusenzo niet mogen doen, maar dan had je misschien ook niet dat gevallen brokje van de grond mogen oprapen, niet langs die dominante hond mogen lopen, dat kinderhandje door het hek mogen komen enzovoorts. Het is een hele nare samenloop van omstandigheden, waar ts en dj de dupe van zijn. De reactie van het asiel kan uit emotie zijn geschreven maar ik vind het te ver gaan om te zeggen dat inslapen ts' schuld is.
Het is verschrikkelijk maar ik denk uiteindelijk wel het beste. Sommige honden zijn helaas echt te gevaarlijk, wat als hij op straat met een andere hond of een kindje was "getriggerd"? Een flinke hond, dus ernstige zelfs dodelijke gevolgen mogelijk.
En eerlijk gezegd denk ik dat een hond die zo heftig reageert misschien ook zelf niet gelukkig is, en het voor DJ misschien ook dan de beste oplossing is, hoe verschrikkelijk zielig ook.
Ik hoop dat hij de rust heeft gevonden nu.
"
En dat is het enige waar er een dikke fout is gebeurt: een asielmedewerker die haar boekje te buiten is gegaan.
Ik heb meerdere herplaatsers gehad, rugzakjes en trauma's, maar nog nooit een hond die verder ging dan een waarschuwingsbijtje in de lucht om grenzen aan te geven.
Wonden op meerdere plekken op het lichaam, dat vind ik wel wat anders. Dan kan je zeggen je had zusenzo niet mogen doen, maar dan had je misschien ook niet dat gevallen brokje van de grond mogen oprapen, niet langs die dominante hond mogen lopen, dat kinderhandje door het hek mogen komen enzovoorts. Het is een hele nare samenloop van omstandigheden, waar ts en dj de dupe van zijn. De reactie van het asiel kan uit emotie zijn geschreven maar ik vind het te ver gaan om te zeggen dat inslapen ts' schuld is.
Het is verschrikkelijk maar ik denk uiteindelijk wel het beste. Sommige honden zijn helaas echt te gevaarlijk, wat als hij op straat met een andere hond of een kindje was "getriggerd"? Een flinke hond, dus ernstige zelfs dodelijke gevolgen mogelijk.
En eerlijk gezegd denk ik dat een hond die zo heftig reageert misschien ook zelf niet gelukkig is, en het voor DJ misschien ook dan de beste oplossing is, hoe verschrikkelijk zielig ook.
Ik hoop dat hij de rust heeft gevonden nu.
"
maar als hij niet in de winkel geweest was had hij helemaal niet gebeten, dat probeer ik over te laten komen.
En als hij eenmaal tot rust gekomen was, zijn mensen had leren kennen, vertrouwen in hen had gekregen en zich veilig bij hen gevoeld had, had hij ook niet gebeten.
Lola was ook zo'n hond die ineens in een grauwende wolf kon veranderen toen ze net bij ons was, sommige honden zijn zo als ze het niet vertrouwen. Ik kon in het begin niet dicht bij haar etensbak bijv. echt niet dus, want dan zou ze aangevallen hebben. En later toen ze gewend was kwam ze zelfs zelf met een botje bij me liggen om het gezellig aan mijn voeten op te eten.
Geen vertrouwen hebben en daardoor bijten is niet een statisch gegeven, je kan dat bij een goede begeleiding terugdraaien.
niemand zegt dat, het ging om lange tijd in een stress situatie zitten
En als hij eenmaal tot rust gekomen was, zijn mensen had leren kennen, vertrouwen in hen had gekregen en zich veilig bij hen gevoeld had, had hij ook niet gebeten.
Lola was ook zo'n hond die ineens in een grauwende wolf kon veranderen toen ze net bij ons was, sommige honden zijn zo als ze het niet vertrouwen. Ik kon in het begin niet dicht bij haar etensbak bijv. echt niet dus, want dan zou ze aangevallen hebben. En later toen ze gewend was kwam ze zelfs zelf met een botje bij me liggen om het gezellig aan mijn voeten op te eten.
Geen vertrouwen hebben en daardoor bijten is niet een statisch gegeven, je kan dat bij een goede begeleiding terugdraaien. "
Dat kan je niet zeggen. Dat weet je helemaal niet, of hij niet op een ander tijdstip had gebeten.
Misschien had hij dan niet in de winkel gebeten. Maar wat nou als hij bij thuiskomst iets anders had meegemaakt, zoals bijvoorbeeld een buurkindje dat onverwachts langsloopt bij uitstappen van de auto. Of een koekje dat op de grond valt, TS pakt het op maar ook dit is te triggerend voor de hond. Je kan er niets over zeggen. Dat weet niemand en het doet er ook niet toe.
Ik zeg niet dat het slim was van TS, maar dat beseft ze zelf ook wel nu. En iets doen wat niet zo handig is (en velen van ons niet zouden doen, zo ook ik niet: direct naar huis en rust en regelmaat), staat niet direct gelijk aan dood door schuld bij wijze van spreken. Het staat niet gelijk aan het hebben veroorzaken van de situatie waardoor DJ is ingeslapen.
De meesten van ons hebben wel eens mbt hun hond iets gedaan wat achteraf niet goed was. Voor TS en dj zijn de gevolgen alleen veel groter.
De dupe is DJ geworden, die is nu overleden. Ik weet niet wat zijn achtergrond is, als hij door zijn vorige (traumatische) huis zo is geworden, dan zullen dat toch wel eerder de "veroorzakers" zijn van zijn ongelukkige leven.
ik wil ook absoluut hier niet de ts laten beseffen wat er fout ging, dat weet ze idd zelf ook wel. Maar het is interessant genoeg om erover van gedachten te wisselen vind ik.
Wat ik gewoon denk is dat een hond alleen bijt als hij zich onveilig en bedreigd voelt.
Ik lijnde zelf eens een hond aan van iemand van het werk, die hond zag mij voor de eerste keer en ik hing blijkbaar iets te dreigend over hem heen voor zijn gevoel en toen beet hij flink in mijn arm tot bloedens toe. En dit was dan nog een hond die al langer bij die mensen woonde, wel ook een herplaatster border collie.
Daarom zijn de herplaatsregels ook zo belangrijk en zou elk asiel of stichting mee moeten geven aan de nieuwe eigenaar. Je gaat daarmee voorkomen dat de hond in een situatie komt waarbij hij zich genoodzaakt ziet te bijten.
Onverwacht buurkinderen of andere mensen bij de hond dat moet niet voor kunnen komen bijvoorbeeld daar moet je dan echt heel alert op zijn.
Wilma en Dobby (RIP)
3 doggies
Ik heb nu trouwens met 2 herplaatsers gehad dat ik binnen 1 á 2 weken na "thuis"komst bij de dierenarts zat. Dan is er ook geen vertrouwen. Soms moeten dingen, al is er nog geen vertrouwensband. Een oor- en oogontsteking kon ik ook niet laten wachten tot er een band was, en een halsband is ook vrij noodzakelijk. Okee, misschien had ts kunnen wachten tot bij thuiskomst, eerst de hond laten ontdekken, dan even rusten en dan halsomtrek afmeten. Maar hoe vaak wordt er juist niet gehamerd op een goed passende halsband/tuig bij (buitenlandse) herplaatsers wegens ontsnappingsgevaar?
En dan nog vind ik happen van een hele andere orde dan dusdanig bijten dat er pezen kapot zijn, dat vind ik eerder doorbijten. Dat verwacht je niet.
En als hij eenmaal tot rust gekomen was, zijn mensen had leren kennen, vertrouwen in hen had gekregen en zich veilig bij hen gevoeld had, had hij ook niet gebeten.
Lola was ook zo'n hond die ineens in een grauwende wolf kon veranderen toen ze net bij ons was, sommige honden zijn zo als ze het niet vertrouwen. Ik kon in het begin niet dicht bij haar etensbak bijv. echt niet dus, want dan zou ze aangevallen hebben. En later toen ze gewend was kwam ze zelfs zelf met een botje bij me liggen om het gezellig aan mijn voeten op te eten.
Geen vertrouwen hebben en daardoor bijten is niet een statisch gegeven, je kan dat bij een goede begeleiding terugdraaien. "
Mee eens.
Herplaatst worden na zolang in een asiel te hebben gezeten, is niet niets.
Alles wat de hond kende en vertroudd was, is weg. Nieuwe eigenaar, nieuwe geuren, nieuwe hond, nieuwe omgeving.
Dat is vreselijk eng en geeft heel veel stres.
Eerst een wandeling, dat geeft stres, daarna nog van alles, dan krijg je stres op stres en stres.
De hond liep over, die trok het niet meer.
Kan je niet vergelijken, met hoe hij in een vertrouwde omgeving, met vertrouwde mensen is.
Rekenmaar dat een asiel ook stres geeft.
Hoe lang geleden, zou hij zich echt op zijn gemak hebben gevoeld?
anoniem 3 doggies
Precies, ik vind dat er een groot verschil is tussen een hond die hapt, of wat DJ heeft gedaan. Dan denk ik haast dat het echt wel verder gaat dan angst of onzekerheid.
Ik ben trouwens altijd wel snel duidelijk met mijn herplaatsers, ik ga niet op mijn teentjes lopen, en ik heb er nog nooit een die mij heeft gebeten, of zelfs ook maar een tel bang van me is. (Wel natuurlijk rekening houden met de hond + de hond kunnen lezen).Ook niet de honden die bang voor mensen waren. Maar deze honden hadden dan allemaal wel een rugzak, ze waren wél geschikt om in de maatschappij te komen om met de juiste begeleiding, heel veel geduld en liefde, angstvrije honden te worden.
En dat vraag ik mij bij DJ af of dat had gekund.
Ik ben ook altijd met halsband en tuig goed aan het passen, wat Wilma zegt: ontsnapte herplaatser wil je toch ook niet.
Als een hond zó heftig (niet enkel happen maar op meerdere plekken doorbijten) reageert bij zo'n middelmatige prikkel, dan vraag ik mij wel af of de hond uberhaupt geschikt was om geplaatst te worden. Ik vind dat je dan niet als stichting (of watdanook) je klaar bent met de disclaimer "hij bijt". Als dit zo is, dan is de hond niet geschikt om zomaar geplaatst te worden.
Wat ik gewoon denk is dat een hond alleen bijt als hij zich onveilig en bedreigd voelt.
Ik lijnde zelf eens een hond aan van iemand van het werk, die hond zag mij voor de eerste keer en ik hing blijkbaar iets te dreigend over hem heen voor zijn gevoel en toen beet hij flink in mijn arm tot bloedens toe. En dit was dan nog een hond die al langer bij die mensen woonde, wel ook een herplaatster border collie.
Daarom zijn de herplaatsregels ook zo belangrijk en zou elk asiel of stichting mee moeten geven aan de nieuwe eigenaar. Je gaat daarmee voorkomen dat de hond in een situatie komt waarbij hij zich genoodzaakt ziet te bijten.
Onverwacht buurkinderen of andere mensen bij de hond dat moet niet voor kunnen komen bijvoorbeeld daar moet je dan echt heel alert op zijn.
"
Ben het zo helemaal met je eens!
Elke hond kan ik een positie komen, dat de stres zo hoog is, dat ze zullen bijten.
Elke hond in het rood, die zal bijten
Wij kregen een halsband mee van de stichting, de halsband die ze altijd al had gedragen, en idd soms moet je naar de dierenarts.
Ik kon Lola gelukkig in alle rust laten wennen, bij de eerste da die we hadden, maar voor alle zekerheid toch de muilkorf (waarmee ze al aankwam omdat ze mensen in het asiel gebeten had) om. Toen deze da overleed en we bij een nieuwe kwamen heeft ze die haar hele leven niet dichtbij zich laten komen.
Zelf had ik geen ervaring met zo'n soort herplaatser die bijt, ik deed ook niet tuttig met haar, maar ze was groot en sterk en bereid tot aanvallen, dus ik moest wel in haar tempo gaan dat was de enige weg.
Het grappige is dat zij dus achteraf een meesteres in communiceren bleek te zijn, soms was even een heen en weer gaan van haar pupillen genoeg om duidelijk te maken wat ze bedoelde.
Eigenlijk was zij ook een veel makkelijker hond dan de herplaatser die we nu hebben, die is enorm zachtaardig, en zou alles met zich laten doen, maar uit zich veel moeilijker zodat het niet altijd makkelijk is om haar te "lezen".
Wat een raar verhaal, verschrikkelijk dat dit gebeurt is. Ongelooflijk dat het asiel willens en wetens een agressieve instabiele hond meegeeft aan een adoptant. Dat klopt voor geen meter.
Hoop dat je snel je geld terug hebt.
Hoop dat je snel je geld terug hebt. "
Veranderend scenario is toch vaak veranderend gedrag bij honden...
Het lijkt mij niet dat een asiel altijd 100% kant-en-klare honden aan bied voor adoptie. Adopteren uit een asiel is misschien ook niet voor iedereen geschikt. Er zijn toch wel degelijk veel honden met een rugzakje daar, een deel zat daar anders gewoonweg niet. Nu is dit wellicht wel een extreem geval geweest, maar het leven van deze hond is ook extreem geweest. Deze DJ miste zelfs een complete poot.. ik bedoel maar. Het is een beetje het "worst case scenario" deze adoptiepoging ben ik bang. Komt toch ook wel weer vaker voor. Een collega adopteerde een Jack Russell uit het asiel maar dat hondje had in de eerste week ook al iemand gebeten en ging dus retour asiel.... nu richt een Jack Russel niet zoveel schade aan dus die hond zal uiteindelijk nog wel eens herplaatst zijn. Het risico is gewoon lager...
Een asiel is zeker niet de meest makkelijke weg om aan een leuke viervoeter te komen... des te meer respect voor diegene die zich eraan wagen.
Stop Obi een jaar in een asiel en ik weet niet wat je dan zult terugkrijgen.. brrr. 
Sommige honden kunnen daar ook helemaal niet tegen.
Maar dan nog draagt een asiel een grote verantwoordelijkheid door de beslissing te maken om een hond wel of niet ter adoptie aan te bieden. Door een hond ter adoptie aan te bieden, geven ze aan dat het een hond is die geschikt is om geadopteerd te worden, die veilig in de maatschappij geplaatst kan worden. Als dat niet het geval is, horen ze de hond te houden tot met gedragstherapie is bereikt dat hij veilig geplaatst kan worden. Of als dat niet lukt en de hond vormt een bijtgevaar, te zorgen voor humane euthanasie.
Een hond met bijtgevaar willens en wetens met mensen meegeven, nota bene zonder de volledige informatie te geven over het gedrag van de hond, is een onaanvaardbaar risico en onverantwoordelijk aan de kant van het asiel.
Dat de hond is geëuthanaseerd vind ik ook helemaal terecht. Sneu voor DJ, die had überhaupt al niet in deze situatie terecht moeten komen, het asiel had hem nooit moeten meegeven. En voor de duidelijkheid, wat ook al is genoemd door andere mensen, het gaat hier niet om oppervlakkige wondjes die deze hond heeft veroorzaakt. DJ valt in categorie 5 van dr. Ian Dunbar's bijtschaal gebaseerd op de ernst van een beet. Dat maakt hem een gevaarlijke hond met een slechte bijtrem.
dit was exact mijn gedachte...
inderdaad. in deze situatie is euthanasie de enige juiste optie
Een hond met bijtgevaar willens en wetens met mensen meegeven, nota bene zonder de volledige informatie te geven over het gedrag van de hond, is een onaanvaardbaar risico en onverantwoordelijk aan de kant van het asiel.
Dat de hond is geëuthanaseerd vind ik ook helemaal terecht. Sneu voor DJ, die had überhaupt al niet in deze situatie terecht moeten komen, het asiel had hem nooit moeten meegeven. En voor de duidelijkheid, wat ook al is genoemd door andere mensen, het gaat hier niet om oppervlakkige wondjes die deze hond heeft veroorzaakt. DJ valt in categorie 5 van dr. Ian Dunbar's bijtschaal gebaseerd op de ernst van een beet. Dat maakt hem een gevaarlijke hond met een slechte bijtrem. "
Dit is ook wel waar.
Toch vraag ik me af of een asiel bij alle honden daar goed genoeg een inschatting over kan maken. Eenmaal gewend aan een bepaalde situatie kan dat ook rust brengen bij een hond. Als je hem vervolgens weer weg haalt bij wat hij kent dat zijn gedrag dan niet snel kan omslaan. Sneller dan de meeste zullen voorspellen..?
Toch vraag ik me af of een asiel bij alle honden daar goed genoeg een inschatting over kan maken. Eenmaal gewend aan een bepaalde situatie kan dat ook rust brengen bij een hond. Als je hem vervolgens weer weg haalt bij wat hij kent dat zijn gedrag dan niet snel kan omslaan. Sneller dan de meeste zullen voorspellen..? "
Ik denk dat dat wel meevalt. In een asiel krijg je wel een vrij goede indruk van een hond, in ieder geval van de basis. Specifieke dingen als goed met kinderen, goed met andere honden, waaks of niet, dat is lastiger in te schatten. Maar dingen als veerkracht, herstellend vermogen, aanpassingsvermogen, zelfvertrouwen of onzekere inborst, vertrouwen in mensen, dat kun je allemaal wel goed inschatten. Dit zijn toevallig ook een aantal zaken die van belang zijn bij het inschatten of een hond een goede kans maakt om succesvol geplaatst te kunnen worden. Als de basis goed zit, is de rest 'slechts' een kwestie van trainen en aanleren. Of in een aantal gevallen een kwestie van management.
Plaats nogmaals het linkje, hoe het werkt bij stres met honden.
Elke hond, kan in zo een situatie komen!
In asiels, weten ze niets van honden gedrag.
Ze hadden kunnen zien, dat deze hond al een hoop stres te voorduren had, met de wandeling.
Dat een asiel een hond na één wandeling, gelijk mee geeft, is al niet te begrijpen.
Eerst paar keer terug komen om te wandelen, eerst goed nadenken, minstens een nachtje er over denken.
Een asiel is een situatie, waar een hond sowieso stres ervaart.
De nieuwe eigenaar, zal uitgebreid informatie moeten krijgen, over het wennen van de hond.
Nu wordt de hond als fout bestempeld, terwijl het een kwestie was, van de hond niet kunnen lezen, geen rekening houden, met de stres, die hij ervoer.
Bijtincidenten, gebeuren door onlunde en onwetendheid.
Bijten is de laatste trap van de stres ladder!
http://www.doggo.nl/artikelen/hondengedrag/wat-is-trigger-stacking-en-waarom-moet-je-het-zien-te-voorkomen/
Elke hond, kan in zo een situatie komen!
In asiels, weten ze niets van honden gedrag.
Ze hadden kunnen zien, dat deze hond al een hoop stres te voorduren had, met de wandeling.
Dat een asiel een hond na één wandeling, gelijk mee geeft, is al niet te begrijpen.
Eerst paar keer terug komen om te wandelen, eerst goed nadenken, minstens een nachtje er over denken.
Een asiel is een situatie, waar een hond sowieso stres ervaart.
De nieuwe eigenaar, zal uitgebreid informatie moeten krijgen, over het wennen van de hond.
Nu wordt de hond als fout bestempeld, terwijl het een kwestie was, van de hond niet kunnen lezen, geen rekening houden, met de stres, die hij ervoer.
Bijtincidenten, gebeuren door onlunde en onwetendheid.
Bijten is de laatste trap van de stres ladder!
"
dat is exact hoe ik het ook ervaar, het rare in dit verhaal is niet de hond maar hoe er mee omgegaan is.
Ik begrijp ook niet hoe men dat gegeven totaal kan negeren en ervan uitgaat dat de hond vanzelf zo kwam en ook altijd in die hoge staat van stress en dus hoog risico op agressiviteit zal blijven.
Dat is niet reeel.
Een lichaam reageert nu eenmaal op stress, het zenuwstelsel komt bij langdurige stress in een permanent fight or flight modus met groot risico op agressiviteit.
Het is dan zaak om het zenuwstelsel terug te draaien naar een "digest and rest modus", en verder in een gezonde balans te houden. Eenmaal weer een gezond zenuwstelsel betekend dat de hond zich goed voelt en een laag stresslevel heeft, en dus het risico vormt wat elke andere hond ook vormt. Je moet er natuurlijk wel altijd rekening mee houden wat er kan gebeuren als er teveel druk op een hond komt te staan, maar dat geldt voor elke hond.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?