Vluchten en trekken aan de riem.

We lopen met Beer best wel tegen een aantal dingen aan. Eén van die dingen is dat hij trekt aan de lijn. Is dat een 'probleem'? Nee, want een hond die trekt is prima aan te leren dat trekken niet hoeft.
Dat trekken lijkt me eerder voort te komen uit een soort bangheid ergens voor.

Ik zal een voorbeeld proberen te schetsen:

Vanmiddag waren Beer en ik bezig met de middagronde. Dit ging super; hij liep netjes mee, we zijn bij de paarden wezen kijken (daar is hij nu niet meer bang van dus dat is top!) en hij huppelde vrolijk mee zoals jonge honden dat doen. Soms even stilstaan en dan stoer op een wegwaaiend takje af huppelen. Hij trok al erg dus ben toen gaan stilstaan (terugtrekken helpt nauwelijks) en wachten tot hij contact maakte en rustig bij me kwam staan. Er vlogen wat vogels over die kraaiden, het waaide een beetje en het leek alsof hij plots geïntimideerd was. Staart tussen de poten en weg willen rennen naar huis.
Hoeveel nut heeft het om stil te blijven staan en te wachten tot hij bij je komt staan, als hij in paniek is en naar huis wil? Juistem, niks.

In dergelijke situaties weet ik gewoon even niet wat ik moet doen. Iedere keer als ik een stap verder liep sleurde hij me mee. Vind ik niet de bedoeling, hij weegt nu nog 20 kilo maar straks niet meer. Maar omdat hij lichtelijk in paniek was, was hij niet bereikbaar en tegenhouden had geen zin. Ik ben erbij gaan zitten op mijn knieën maar hij wilde liever weg dan aangeraakt worden. Koekjes negeert hij volledig.

Ik heb een trainster waar ik bij aan kan kloppen en ga dat ook doen maar ik wilde het eerst even hier voorleggen..

Wat doen jullie in dit soort situaties?
Dit is de eerste keer dat ik met een hond te maken heb die zo is. Bink was onverschrokken en totaal niet gevoelig voor dingen van buitenaf. Rotje afsteken naast hem? Prima joh, doe jij dat lekker. Een geluidje naast Beer? Trekken, naar huis, weg hier. Een verandering in sfeer (plotseling wind) lijkt hij ook erg gevoelig voor te zijn. Waar het hem in zit weet ik niet. Mijn moeder komt al met allerlei doemscenario's dat het een angstige hond is met een rugzak en dat we hier nog heel, héél veel problemen mee gaan krijgen... Of het zo erg is betwijfel ik hoor.

Als hij in zo een staat is, heeft wachten idd geen zin.

Je kan bij hem gaan hurken, hem aaien, vasthouden en kijken of hij zo weer rustig wordt. Wat je al deed. Neem dan de tijd, wacht tot hij rustig is.

Probeer te voorkomen, dat hij zo bang wordt. Makkelijker gezegd dan gedaan. Zodra je ziet dat hij bang lijkt te worden, doe iets wat hij super leuk vind, een piepballetje en heel vrolijk gaan doen. Zo kan je proberen hem uit die situatie te houden.

Als je buiten wandelt, probeer dan sowieso leuke dingen te doen, huppelen, stukje rennen, even laten zitten, voertjes op de grond strooien. Zo wordt buiten ook leuk.

Ik zou juist op zo'n moment op de grond gaan zitten en hem tegen houden. Waarom als je dan maar mee gaat zal hij het achteraf als een onveilige situatie blijven zien, als jij op de grond gaat zitten zal je hem laten zien dat er niks engs is en dat hij niet bang hoeft te zijn. Laika schrok wel eens van vreemde dingen bij het vuilnis, ik lokte haar juist dan mee met snoepjes om haar rustig het voorwerp te laten bekijken en snuffelen.

Lastig om een hond in paniek nog te bereiken.

Er vlogen wat vogels over die kraaiden, het waaide een beetje en het leek alsof hij plots geïntimideerd was. Staart tussen de poten en weg willen rennen naar huis.

Voor hem misschien een situatie waar hij het gevoel heeft de controle te verliezen....

Was het misschien op een open stuk? Dat zou dan een soort oerinstinkt misschien zijn dat dit mogelijk gevaarlijk is....

Het is uitproberen wat voor hem dan werkt.

Wat gebeurd er als je hem tussen je benen houdt zodat hij daar bescherming van heeft, en ondertussen zoiets zegt als: goed gezien dat zijn vogels en intussen met je handen een soort steun geeft.

Je zou ook een paar passen mee kunnen gaan in de richting die hij wil en hem dan na even kort naast je nemen en langzaam aan naar stilstand gaan en hem dan even rustig toespreken en bij hem hurken tot hij kalm is.

Misschien even terug naar korte saaie rondjes en zorgen voor successen om hem weer vertrouwen te geven.

Hem eens vanuit huis zelf de route laten bepalen

Een goede lijnvoering is bij Jenna bijv. ook heel belangrijk. Dat je bijv. altijd tussen het verkeer en de hond in loopt met de hond niet voor je maar naast je. Ook bij het passeren van mensen en andere honden.

Het kan ook met de leeftijd te maken hebben! Pumba en Beer zijn volgens mij even oud ongeveer, en Pumba is de laatste tijd ook sneller bang-terughoudend. Niet zo erg als Beer, maar misschien groeit hij er overheen als je er op de juiste manier mee aan de slag gaat!

Zorg inderdaad dat je zijn favoriete speeltje of iets anders waar hij dol op is bij je hebt. Ga vrolijk doen en maak de situatie juist leuk. Werkt dit niet of averechts (dat kan), zorg dan dat hij steun bij je kan zoeken. Blijf rustig en probeer hem in te laten zien dat er echt niks engs is. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar gewoon volhouden! Ook zou ik dezelfde rondjes lopen in dezelfde omgeving, zodat hij daaraan kan wennen en zich daar vertrouwd en veilig kan gaan voelen. Als dat zo is kun je langzaam gaan uitbreiden. Succes! 

Gaat hij eigenlijk graag een plein over? Dat is ook zoiets, een groot open stuk waar je vanuit een instinctgevoel onveilig zou kunnen zijn voor gevaar omdat je je nergens kan verschuilen.

Lola liep niet graag over een plein bijvoorbeeld, ik kon haar wel meekrijgen maar ik had het gevoel dat ze dan dacht dat ik niet zo slim was en dat wilde ik niet, dus liepen we altijd langs de veilige kanten van het plein.

Niet dat ik nu wil zeggen dat je open plekken moet gaan mijden natuurlijk. Beer kan best leren dat het daar prima lopen is. Alleen van gevoel uit valt het te verklaren dat hij in paniek raakte.

"  

Beer is iets over de 6 maanden nu dus het zou wel kunnen! Een soort tweede angstfase?
Ik hoop dat dat het is. In het begin had ik namelijk nog zo iets van: man up, stel je niet aan, kappen met trekken en rustig aan doen. Ik kan in dat soort dingen nogal bozig overkomen, ik heb geen zin in een lamme arm door een hond die in paniek is om niks. Maar ja, da's natuurlijk niet de bedoeling.
Zo'n hond geeft je wel dingen om over na te denken die ook met jezelf te maken hebben, zeg.. Slechte zaak van mijn kant hoor, zo mag je niet reageren op een hond die bang is maar ik zal niet liegen; ik vind het wel lastig.. "

Hannah & Bink† en Beertje

 Ik vind het heel stoer van je dat je dat toegeeft! Een hond opvoeden is ook niet niks, zeker een puber niet haha. Daar kan ik met je over mee praten. En niemand is een perfecte baas. Ik word ook wel eens onterecht boos op Pumba, dan heb ik gewoon een lange dag gehad, ben moe en dan doet hij iets wat even de emmer doet overlopen. Pubers opvoeden is lastig, en je leert er zelf heel van. Ook over jezelf! 

Maar het is super dat je eraan wilt werken en advies vraagt en er iets aan wil doen. Niet elke hond heeft zo'n baasje hoor. 

"  

Het was ook zo'n verkeerd moment haha. Het ging heel goed dus waarschijnlijk was ik gewoon te positief ingesteld. En toen ineens was het allemaal weer weg en sloeg het om. Dan denk ik bij mezelf "waarom nuuu??? Net deed je het ook zo goed, dan kan je het nu ook!" maar neen.
Wel lastig inleven in zo'n situatie hoor, ik ben zelf niet zo gevoelig voor bepaalde dingen en dan is je hond dat wel "

Hannah & Bink† en Beertje

 Jaa ik snap het wel! Gewoon proberen door te zetten, dan heb je later je superhondje! Jullie zijn al goed op weg en ik hoop dat andere HP'ers nog meer tips kunnen geven. 

"  

Het was ook zo'n verkeerd moment haha. Het ging heel goed dus waarschijnlijk was ik gewoon te positief ingesteld. En toen ineens was het allemaal weer weg en sloeg het om. Dan denk ik bij mezelf "waarom nuuu??? Net deed je het ook zo goed, dan kan je het nu ook!" maar neen.
Wel lastig inleven in zo'n situatie hoor, ik ben zelf niet zo gevoelig voor bepaalde dingen en dan is je hond dat wel "

Hannah & Bink† en Beertje

 Jaa ik snap het wel! Gewoon proberen door te zetten, dan heb je later je superhondje! Jullie zijn al goed op weg en ik hoop dat andere HP'ers nog meer tips kunnen geven. 

"  

Beer is iets over de 6 maanden nu dus het zou wel kunnen! Een soort tweede angstfase?
Ik hoop dat dat het is. In het begin had ik namelijk nog zo iets van: man up, stel je niet aan, kappen met trekken en rustig aan doen. Ik kan in dat soort dingen nogal bozig overkomen, ik heb geen zin in een lamme arm door een hond die in paniek is om niks. Maar ja, da's natuurlijk niet de bedoeling.
Zo'n hond geeft je wel dingen om over na te denken die ook met jezelf te maken hebben, zeg.. Slechte zaak van mijn kant hoor, zo mag je niet reageren op een hond die bang is maar ik zal niet liegen; ik vind het wel lastig.. "

Hannah & Bink† en Beertje

 Ze hebben meerdere angstfase. Vanaf de 3-6e maand komt de 2e angst fase. Zou kwa leeftijd kloppen.

Geen slechte zaak, hoe kan je niet reageren op je hond met angst, of als je hond zich niet prettig voelt.

Sterker, ik vind juist wel dat je moet reageren

Ik volg even. Bij Penny gaat het beter maar ik ben altijd nieuwsgierig naar nieuwe informatie.

Op het moment dat ze van iets schrikt ging ik vaak stilstaan en wachten tot ze wat rustiger werd. Daarna strooide ik snoepjes op de grond om haar te kalmeren.
Echter is het mij laatst gelukt om haar aandacht te krijgen terwijl ze schrok en wilde vluchten. Ik kon haar toen met snoepjes afleiden terwijl ze normaal onbereikbaar was.

Wat ik ook doe is in spannende situaties de leiding nemen. Gewoon doen als of het niets is, zeggen tegen je hond dat hij mee moet komen en zelf door lopen. Op het moment dat je hond met je mee loopt belonen. Daardoor werd het ook minder.

Penny kan trouwens schrikken als ze mensen hoort schreeuwen/roepen, als er honden op haar af rennen en als er in de verte honden rennen.

Ik heb eerdere posts niet gelezen dus misschien is dit al gezegt.

Tijdens het wachten tot ze rustig werd ging ik haar trouwens ook aaien, vast houden en kalmeren. Maar dat heeft nooit echt effect gehad.

Wachten en stilstaan met losse riem kan wel degelijk helpen . Ik zou net niet knielen en zeker geen koekjes gaan geven aan een hond die angstig is . Ik heb dit met Cookie ook een keer meegemaakt als pup .

Dacht ook even een goeie socialisatie te geven en naar carnavalsoptocht te gaan kijken  Maar zo'n optocht was toch net weer iets teveel van het goeie (is ook een hoop kabaal en veel mensen bij elkaar )  Ik ben stukje uit de buurt stil gaan staan ,in het begin was het wegtrekken en weg willen . Ik heb dit volledig genegeerd ,na een tijdje zie je dat ze al gaat zitten (gedrag levert  immers niet het gewenste op )  Kon me wel dood ergeren aan omstanders die zich ermee gingen bemoeien ach germ ,kom eens hier hondje grrrrrrrrr  Toen optocht langs was heb ik nog even gewacht en ben toen rond gaan lopen ,aangezien er in de hele stad muziek was  kon ik dit op afstand nog mooi oefenen .  Nu is ze er niet meer bang voor . Ik heb haar gedrag volledig genegeerd ,sommige vinden dat hard maar het heeft wel geholpen en nu is ze nergens bang voor

Je kan op vele manieren steun geven ,die een gaat zich erom bekommeren .Ik liet zien er is niets aan de hand om je druk te maken  

Oja probeer zelf ook de juiste energie uit te stralen ,maar dat weet je wel

 Dit doe ik ook niet ,waarom zo kun je alsnog de verkeerde signalen afgeven . In mijn ogen is er immers niets om bang voor te zijn dus ga ik ook niet belonen als ze rustig is

Hier hetzelfde gehad rond die leeftijd met een old english bulldog.  Angstig voor dingen die langs kwamen waaien, kleine kinderen, mannen etc. Ik had hem toch echt goed gesocialiseerd en schrok me helemaal een rotje.  Wat was er in godsnaam met hem aan de hand.  Ik was die tijd wel even bang dat het uit de hand zou gaan lopen en dat is niet prettig met zo'n type hond.  Ik ben toen als een gek gaan trainen maar eigenlijk zag ik weinig vooruitgang.  Pas op het moment dat ik me er niet meer druk om maakte en geen aandacht meer gaf aan het gedrag ging het steeds beter. Hij is nu drie jaar en de meest onverstoorbare hond die je je kunt bedenken.  Ook kinderen vind hij tegenwoordig fantastisch.  Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat je hond waarschijnlijk inderdaad in een angstfase zit en dat je niet te bang moet zijn dat dit tekenent is voor de toekomst.  

Belangrijk is om niet dingen te gaan vermijden die je anders ook zou doen . Als jij met Beer naar de paarden wil ,dan gaan je gewoon .Verstand op nul en blik op oneindig

Er zijn immers niet iedere dag kraaien ,dus het is ook goed om dit ook te laten ervaren zodat hij die kraaien niet met die plek gaat associëren en dadelijk nog niet meer naar die plek wil .

Komt goed iedere pup maakt angstfase door en de een komt daar wat makkelijker doorheen als de ander .

Komt goed Hannah ,stay calm and keep smilling

Hahaha wat een held ben je dogmaster. Voel me er al een stuk geruster op.
't Is eerder dat ik het gewoon niet gewend ben, een hond die gevoelig is voor bepaalde dingen. Ik ben dan al gauw bang dat we een probleemhond hebben en dat het noooit meer over gaat. Terwijl dat niet het geval hoeft te zijn.

@Suzanne:
Koekjes strooien heeft niet zo veel nut vrees ik. Dat negeert hij gewoon volledig, ook als hij rustig is interesseert het hem niet zo veel..

 Angst hoort helaas gewoon bij een bepaalde leeftijd. 

Dogmaster heeft een heel goed punt, honden kijken naar ons gedrag. 

Maak iets niet groter dan het is.

Aan de andere kant, als je hond blind van angst is, dan zou ik hem gerust stellen, steunen. Door aaien, maken wij en honden een stofje aan, die je gerust steld. Als je merkt dat hij weer aanspreekbaar is, niet weg lopen van die enge plek, maar laat zien, dat hij niet bang hoeft te zijn.

Het hoeven ook geen voertjes te zijn. Gewoon iets wat hij super leuk vind om te doen, vooral op voor hem enge plekken.

Zo zal hij die enge plek met iets leuks gaan associeren.

Luca was in ons park, met haar neus tegen schapegaas gelopen. In blinde paniek bijna een drukke weg over gestoken.

Daarna ik naar dat park, ze werd rond die plek zo bang, kreeg haar gewoon niet mee. 

Maanden later, kwam ze een vriendje tegen in dat park. Samen spelen en ineens stond pen ze samen op die plek. Ze had het pas later in de gaten, keek even rond en toen was het klaar.

Een goede positieve ervaring kan helpen.

 Weet ik en dan denk je teveel na, wat meer ten koste gaat van de energie die je uitstraalt .

Of iets werkt is afhankelijk hoe je dingen uitvoert (bv riem los in de hand houden ,zonder spanning erop) en of je er ook volledig achter staat .

hoe wil je een riem los in de hand houden met een hond die ineens in paniek weg wil vluchten en dan ook nog eens rust uitstralen? Of bedoel je het anders?

Ik zou hem wel bij me willen nemen en hem willen aaien maar dat zou betekenen dat ik hem bijna in de houdgreep moet nemen en hem moet dwingen zich te laten aaien door mij. Dat lijkt me niet de bedoeling.
Ik heb het wel geprobeerd, hoor, maar hij wilde gewoon zo hard mogelijk rennen. Hij probeerde zich dan echt los te worstelen.

Het werd pas beter toen we onze straat in liepen (en dat duurde nog wel even). Je hoorde zijn nagels gewoon over de grond schrapen....

" hoe wil je een riem los in de hand houden met een hond die ineens in paniek weg wil vluchten en dan ook nog eens rust uitstralen? Of bedoel je het anders?
 
  "

Dobry

Als ze de vluchtfase  heeft gehad  dan gaan ze vanzelf zitten dan lukt die riem los in de hand houden ook beter lol

Maar ook als ze weg willen kun je angstvallig de riem strak houden of  gewoon losjes  (ja beetje moeilijk uit te leggen zo ) Je kunt riem strak houden dat vluchten nauwelijks mogelijk is of gewoon los dat vluchten nog mogelijk is .  Ik kies dus voor het laatste

 Niet doen !! Het duurt even voordat een hond de vluchtfase opgeeft (dat is per hond verschillend )  Dan wacht je nog een tijdje dat  de hond weer wat gekalmeerd is en loop je pas weg . Negeer zijn gedrag en maakt totaal geen contact .

 Dan is hij echt in blinde paniek, dan kan je idd niets.

Meelopen tot hij zich veilig voelt. Dan kijken of je weer aandacht krijgt.

Vind het wel een hele heftige reactie. 

Zou echt proberen het buiten leuk te maken, zodat hij misschien minder bezig is met zijn omgeving.

Misschien even vertrouwde routes lopen en naar rustige vertrouwde gebieden?