Vluchten en trekken aan de riem.

"  

Als ik me had voorbereid op de marathon had ik zeker de riem losjes vastgehouden "

Hannah & Bink† en Beertje

 Ik bedoel wel dat jezelf dan blijft stil staan en niet gaat mee vluchten

 Kan een geur, een geliid wat wij niet horen, een trilling. Zij nemen zo veel beter waar dan wij.

Het is niet de bedoeling dat hij buiten vervelende ervaringen gaat opdoen.

Vind het echt lastig wat te doen.

Eigenlijk zou je iedere oefening rustig moeten afsluiten ,maar met een angstige hond is dit vaak makkelijker   gezegd  dan gedaan .

Hoe reageert hij als je bv doorloopt als hij enigszins weer kalm is ,rondje manege doen en dan weer terug loopt .

Waarschijnlijk zal hij weer trekken ,blijf weer staan en herhaal de oefening .Laat zien dat er niets aan de hand is (kraaien zijn immers ook weg )

Heb al eerder een soort gelijk stukje over Zebee geschreven.

Ik weet waar je mee zit.

Zebee eet en snoept HEEL graag....maar in blinde paniek momenten ziet ze het snoepje niet eens.

Onder het wandelen krijgt ze ook die blinde paniek momenten door bv de wolken, een insect, een geluid enz.

Niet meer bereikbaar met niks meer.....en ja je moet de riem dan goed vast houden anders is ze weg. Op zo'n paniek moment kun je niet losjes vast houden want ze wilt alleen vooruit....weg. Ze zetten dan alle kracht in de strijd....dus losjes is onmogelijk.

Ook in huis wordt ze opeens onrustig.....waarom ??????

Dit moet je meemaken, zien...die blinde paniek anders kun je geen raad geven. Het is schrijnend en ze zijn onbereikbaar.

De gedragstherapeut van de stichting gaf mij als advies om een aantal weken dezelfde, kleinere route te lopen. Niet langs de plek waarde paniek aanvallen zijn. Maar echt iedere keer dezelfde route. Ergens even op bankje of muurtje gaan zitten en weer door.

Zelf ben ik al vanaf september met Zebee aan het trainen en heb nu een redelijk manier gevonden.

Als Zebee ontspannen meeloopt roep ik haar vaak en geef ik haar een snoepje. Echt vaak. Nu heeft zij dat zelf omgezet in.......als ze gespannen wordt komt ze naar me toe voor een snoepje en nog een....en nog 1 ......  Dan stelt zij zichzelf zo gerust. Zij lijdt zich zelf af door de spanning in snoepjes vragen om te zetten.

Bij het eerste snoepje kijkt ze nog bang rond, bij tweede minder en na het zoveelste loopt ze gewoon weer mee.

Door het overdadig snoepjes geven heeft zij zich dit zelf aangeleerd. Maar dat duurt een tijd voordat die klik er is.....maar hij werkt !!

Naar mijn ervaring is stilstaan spanning opbouwen. Dus stilstaan bij angst zou ik niet doen. Ik zou dan óf doorlopen, tenzij hij echt in de ankers gaat, óf terug lopen en een andere route kiezen.

Mijn ervaring is ook dat bij stilstaan de spanning nog hoger wordt.

Zelf volg ik haar dan even in de vluchtrichting en als ze iets rustiger wordt dan loop ik een andere kant op.......weg van het gevaar.

Lastig.. vooral omdat zie zo op slot slaat. Ik ga wel mee met de reacties van dogmaster en Danny en laika. Als je haar eruit krijgt laat je zien dat ze op jou kan vertrouwen.. ook al moet ze er dan eventjes doorheen  (net zoals vb van dogmaster) en krijgt ze uiteindelijk een positieve associatie. Maar dan zul je haar eerste inderdaad uit de blinde paniek moeten krijgen.  

Als hier iets eng gevonden wordt ga ik hem het juist laten ervaren. Laatst lag in het losloopgebied een verlaten kinderfietsje op de grond. Dat is wel heel eng natuurlijk. Luid blaffend erop af.. Uiteindelijk zie je neus in de lucht goed teken.  Toch weer blaffen. Hij was gewoon los. Ik erop af of het doodnormaal was.. Uiteindelijk snoepjes op het fietsje gelegd. Dat won.. en  toen was het fietsje ook niet meer eng. Is dus niet onder dwang maar laat hem wel ervaren dat er niets is km bang voor te zijn. Evenals waaien vuilniszakken of andere rare voorwerpen die we soms tegenkomen. 

Tuurlijk bouwt de spanning zich dan even op ,maar daarna zwakt het ook weer af .Ik heb er goeie ervaringen mee en mijn hond heeft nergens meer last van

Plek vermijden is niet mijn ding (in mijn ogen is dat het probleem ontwijken ) Koekjes geven werkt bij echt angstige honden ook niet en sta ik ook niet achter  .Terug lopen of ander route kiezen geef je in mijn ogen de verkeerde signalen af en is ook het probleem ontwijken .

 Zij lijdt zich zelf af door de spanning in snoepjes vragen om te zetten.  Hier geloof ik dus niet in zeker niet bij angstige honden

Maar ben blij dat het bij je hond werkt

" Tuurlijk bouwt de spanning zich dan even op ,maar daarna zwakt het ook weer af .Ik heb er goeie ervaringen mee en mijn hond heeft nergens meer last van
Plek vermijden is niet mijn ding (in mijn ogen is dat het probleem ontwijken ) Koekjes geven werkt bij echt angstige honden ook niet en sta ik ook niet achter  .Terug lopen of ander route kiezen geef je in mijn ogen de verkeerde signalen af en is ook het probleem ontwijken .
 Zij lijdt zich zelf af door de spanning in snoepjes vragen om te zetten.  Hier geloof ik dus niet in zeker niet bij angstige honden
Maar ben blij dat het bij je hond werkt
 
 
 
  "

dogmaster

 met teruglopen of plek vermijden denk ik dat ook. dan geef je eigenlijk aan dat het heel eng is

Tja, eenmalig is het niet erg. Dan kun je op een ander tijdstip nog een keer proberen en zien of je oorzaken kunt ontdekken. Je hoeft niet het hele probleem in één keer de wereld uit te helpen.

Dobby heeft iets met standbeelden en ik ga er dan naast staan het standbeeld aaien (ziet er vast stom uit) en dan zeggen dat het goed is. Maar dat heb ik ook niet de eerste keer uitgevonden. Een mens probeert eens wat.

Een keer van de andere kant hetzelfde punt benaderen helpt ook wel. Dat deden wij met onze eerste hond, die in de ankers ging als we naar de dierenarts liepen. Het laatste stukje van de tram of auto was altijd hetzelfde, natuurlijk. Tot de dierenarts verhuisde en we via verschillende routes konden lopen. Dan weer die, dan weer die. Dat hielp ook. Dat gaf dan de tijd om ondertussen bij de dierenarts eens te trainen op "leuk brokjes". Al hielp dat bij haar nooit helemaal en toen we van dierenarts veranderden heeft ze nooit meer problemen gehad. Rara...

Even afstand nemen en analyseren, daar wakker je geen angst mee aan. Al ligt het misschien wel aan hoe je omkeert bijvoorbeeld. Ga je zelf lopen vluchten...

Nog een voorbeeld  : Cookie was als pup (door de drukte )op een brug per ongeluk op haar poot getrapt met als gevolg dat die brug eng was en ze die brug niet meer over wou (andere bruggen geen probleem )

Nu kun je zeggen loop dat stukje aan de andere kant van de brug ,maar dan zou ik haar angst alleen maar bevestigen .

Ik ben niet extra heen en weer gaan lopen ,maar ik kom regelmatig in de stad dus langs die bewuste brug  In het begin was het natuurlijk trekken(heb dit zo gelaten ) ,maar zeker op een smalle brug waar het druk is (beiden richtingen lopen mensen )ga je niet even stil staan met een hond die zo snel mogelijk naar het einde wil en de mensen herkennen me nog niet als de  Cesar  Milaan hihi lol

Maar door op verschillende tijden en druktes die brug te nemen zag je dat de angst vanzelf afnam en nu loopt ze gewoon de brug over druk of niet  Gewoon kalm blijven en rust uitstralen ,oke dit duurde iets langer dan 10x  Maar is uiteindelijk  helemaal over gegaan.

Soms moet je een beetje flexibel zijn , op die drukke brug met beiden richtingen mensen was het niet de ideale situatie om eens rustig stil te blijven staan

Maar gelukkig zijn er meer wegen die naar Rome leiden

 haha wie weet werkt het. Aai de lucht.

Nee flauwekul dat maakt het juist ook zo moeilijk in deze situatie 

 Ja bij voorwerpen is dat de juiste manier denk ik ook, even laten zien dat het "gevaar" iets helemaal niet gevaarlijks is. 

Het lastige aan situaties zoals die open ruimte, icm met de wind en de vogels is, dat het eigenlijk niet zo raar is dat hij vanuit zijn instinct ineens in paniek kan raken door die bepaalde sfeer.

Ik denk dat als hij leert op jou vertrouwen en goede ervaringen dat het beter zal gaan. Aan de andere kant moet hij natuurlijk niet alleen op jou vertrouwen maar ook op zichzelf. Dus hem langzaam aan wat zelfstandiger maken lijkt me een goed idee.

"  Ja bij voorwerpen is dat de juiste manier denk ik ook, even laten zien dat het "gevaar" iets helemaal niet gevaarlijks is. 
 
Het lastige aan situaties zoals die open ruimte, icm met de wind en de vogels is, dat het eigenlijk niet zo raar is dat hij vanuit zijn instinct ineens in paniek kan raken door die bepaalde sfeer.
Ik denk dat als hij leert op jou vertrouwen en goede ervaringen dat het beter zal gaan. Aan de andere kant moet hij natuurlijk niet alleen op jou vertrouwen maar ook op zichzelf. Dus hem langzaam aan wat zelfstandiger maken lijkt me een goed idee. "

Dobry

 Een hond mag ook best schrikken ,alleen moet hij er niet in blijven hangen .Als de kraaien weg zijn moet hij zich ook weer snel herpakken .

"  Een hond mag ook best schrikken ,alleen moet hij er niet in blijven hangen .Als de kraaien weg zijn moet hij zich ook weer snel herpakken . "

dogmaster

 ja eens,

 denk dat dat in de loop van de tijd wel goed komt

" 
  Zij lijdt zich zelf af door de spanning in snoepjes vragen om te zetten.  Hier geloof ik dus niet in zeker niet bij angstige honden
Maar ben blij dat het bij je hond werkt
 
 
 
  "

dogmaster

 Klopt  dat koekjes geven bij angstige honden niet helpt. Geef ik ook aan. Zebee is een wreter. Maar als ze volledig in paniek raakt ziet ze geen koekje meer. Dat is ze onbereikbaar.

Je kunt van me aannemen dat Zebee een anstige hond is...voor wolken...luchtbalonnen....de maan......

Wolken en de maan kun je niet vermijden.

Vandaar dat ik met haar getraind heb op de koekjes.

Spanning....dan vraag ik voor koekje....lijdt ze zich zelf af.

Jammer dat Nederland zo groot is....zou je graag laten zien dat dit voor gematigde paniek echt effect heeft !!!!!!!!

Als er bv een luchtballon komt dan absoluut niet. Maar wel voor de gewone angst momenten.

 In blinde angst dat idd werkt niets.

Eten zorgt voor een prettig gevoel, bij ons mensen ook zo. Als wij ons down, gespannen, verdrietig voelen, zijn we ook geneigd te gaan eten. Koekjes, chips, chocola. Hierdoor voelen we ons prettiger.

Het is afleiden, maar je werkt gelijk ook aan de emotie angst, om die om te buigen. 

Vanmorgen schrok hij weer eens van de buren die hun rolluiken omhoog deden.. Toen hij net bij ons was is hij daar in het donker heel erg van geschrokken. Geeft best veel herrie namelijk als die dingen omhoog schieten ineens.

Toen ben ik als een malloot véél harder gaan praten (lees: schreeuwen) dan het geluid van de rolluiken. Moet vast een leuk gezicht zijn geweest. "KOM MAAR JA GOEDZO, BRAAF ZEG JEETJE WAT EEN GROTE HOND BEN JIJ" en maar koekjes erin douwen...
Het werkt

1 keer is genoeg :-)

Maar daar schrik ik zelf ook regelmatig van als iemand zo'n rotrolluik net omhoog doet als wij langslopen je denkt aan niets ergs bent heel relaxed en dan ineens onverwachts dat geluid.

Goed dat je met je stem en de lekkertjes Beertje kon afleiden.

Goed opgelost!

Wat Ian Dunbar oefent: hij zegt braaf en voertje. Dan iets harder, braaf en 2 voertjes, dan nog iets harder en voertje. Dan zegt hij steeds harder braaf, tot hij zelf schreeuwt en voertje. Zo leert hij dat een hond positief reageert op een hard stemgeluid.

Zo zou je misschien met je buren kunnen oefenen aan het geluid van het rolluik.

Hiewel je die niet zacht kan doen. Misschien een klein stukje dicht en voertje? Hiewel Beer ook niet van de voertjes is. Dan een spelletje doen of zo?

Lijkt me voor Beer wel belangrijk om met enge geluiden en vreemde dingen aan de slag te gaan.

Voor paarden heb je schrik training, dan zet je allerlei enge voorwerpen neer en ga met rust aan de gang om te laten wennen: over bouwzijl lopen, een prullenbak open en dicht klappen, een paraplu open klappen, onder een stang met plastic slierten lopen. Door een waterbak en allemaal dat soort dingen. Een soort weerbaarheids training.

Zo iets is misschien voor Beer ook een idee?

Hoe harder je schreeuwt, hoe blijer je hond. Zullen mensen idd wel denken, die is maf. Hihi

Heldere lucht, geen wind, vol goede moed op wandeling met een tennisbal en een zak vol koekjes.

Ik heb hem zelf de route laten bepalen, hij keek zowaar regelmatig achterom of ik er nog was.
Dat ging helemaal goed:





Totdat er een aantal honden van achter een heg begonnen te blaffen, Beer kon de honden niet zien. Hij zette het weer op een rennen, hijgen, voorpootje optillen. Ik ben erbij gaan zitten en heb hem geprobeerd te aaien maar dat gaat zo moeilijk met een hond die keihard trekt.
Ik heb de honden die daar aan het blaffen waren werkelijk waar vervloekt. Rotbeest, het ging net zo goed, hou alsjeblieft je kop dicht. Maar dat verstonden ze niet.
Ik zat dus weer met een hond die in paniek was. Tennisbal erbij genomen en hem afgeleid maar niet voor lang want toen begonnen een aantal andere honden, die hij weer niet kon zien, te blaffen. Mijn god, houd je kop, hond.



Toen kwam er dus een man aan met een hondje. Ze keken elkaar even aan en Beer ging er zachtjes sluipend op af, om vervolgens op de grond te gaan liggen...... Toen ze eenmaal dichterbij waren was Beer super enthousiast. Daarna was het weer trekken.

Toen we onze straat weer in kwamen lopen keek hij me even aan en schudde zich uit. Ik weet gewoon niet waar het door komt..

Ik denk dat hij gewoon heel onzeker is buiten.. Dus daar willen we wat aan doen. Het is alleen jammer dat mijn moeder en ik denk ik de enigen zijn die bereid zijn dat te doen. Mijn vader sleept hem er gewoon doorheen of laat hem gewoon trekken, was met Bink ook zo.
Maar goed, gezien ik toch degene ben die hem het meeste uitlaat kunnen we er prima aan werken.

Wat dingen om buiten met hem te oefenen voor meer zelfvertrouwen:

- Hetzelfde vertrouwde rondje lopen
- Beer de route laten kiezen
- Trucjes laten uitvoeren die hij al goed kan

Zijn er nog meer dingen die we kunnen doen?

Ik weet wel dat Bink ook ooit zo angstig reageerde ineens. Weg willen rennen, staart tussen de benen en poot omhoog. Het was ook snel weer over, ik dacht dat het te maken had met een loopse teef in de buurt.