Bange asielhond

Zaterdag hebben wij onze nieuwe hond opgehaald. Een reutje, gecastreerd, bijna 1,5 jaar oud (geschat). Het is een dotje. Geen idee wat zijn achtergrond is, hij is gevangen op straat. Hier heeft hij een flink trauma aan overgehouden. Als hij denk dat je hem of zijn riem wil pakken raakt hij in paniek. Zijn riem heeft hij standaard om omdat hij anders niet te pakken is. Hij komt niet naar je toe en als je op hem afloopt weet hij niet hoe snel hij weg moet komen. De riem is dus de enige manier om hem uit zijn bench, onder tafel of uit de tuin te krijgen. Lokken met iets lekker heeft geen enkel nut omdat zijn angst groter is dan de wens voor iets lekkers. Bovendien neemt hij nog geen eten van ons aan. Hij eet pas (sinds vandaag, 1e dagen niks) als wij op ruime afstand zijn. Ik hoop dat zijn angst af gaat nemen want het is lastig hoor zo. Uiteraard snap ik dat daar meer tijd voor nodig is dan 3 dagen. Hij loopt al wel achter mij aan komt regelmatig kijken wat we aan het doen zijn. Maar zodra we naar hem kijken of zijn richting op bewegen rent hij weg. We proberen hem zoveel mogelijk te negeren. We kregen de tip om hem wel te kroelen om een band op te bouwen en lief tegen hem te praten. Mijn vraag nu is dat hij niet lijkt te genieten van aaien en kriebelen terwijl de meeste honden dat toch als beloning zien. Moeilijk om hem te belonen als hij niks geeft om een snoepje of een aai. Als je hem rustig benaderd, naast hem gaat zitten op je hurken en hem langzaam aan de riem dichterbij trekt kun je hem aaien. Hij blijft rustig staan maar ik kan niet zo goed inschatten of hij het lekker vind. Hij kijkt een beetje wazig voor zich uit en zodra hij denkt dat we klaar zijn loopt hij weer weg. Ik had hem net even op schoot om te kroelen. Vond hij prima maar zodra ik ophield met kriebelen wist hij niet hoe snel hij van mijn schoot moest springen. Toen begon ik dus te twijfelen wat ik het beste kan doen.  Hij is dus bang maar laat het allemaal wel gebeuren. Dat is op zich een goed teken toch? Of kunnen we hem beter maar helemaal nog niet aaien? Ik hoop dat hij tot de conclusie komt dat het toch wel heel lekker is om geaaid te worden. Hoe zouden jullie met zulke hondjes omgaan?

Het hondje heeft een trauma opgelopen myn zoon heeft verleden jaar een shiwawa opgenomen ook mishandeld geweest en bang in het begin geduld hebben en voorzichtig mee omgaan het betert wel nu is ze een jaar by hen en heel gelukkig het komt goed doe verder zoals je doet

Ik zou het aaien en kriebelen pas doen als hij je daarvoor uitnodigt. Dus als hij na een tijdje naar jullie toe komt kan je hem heel voorzichtig proberen te kriebelen onder zijn kin. Aaien op het hoofd/rug word vaak als intimiderent gezien.

Nu vind hij jullie nog erg spannend, en dat hij stil blijft liggen/staan kan daar ook een teken van zijn. Verder gewoon een beetje blijven negeren en zijn tempo aanhouden. Jullie zijn al goed bezig hoor :)

Misschien vind je het ook wel interessant om je te verdiepen in de kalmeringssignalen van honden. Dat zijn allemaal signalen waardoor je je hodn steeds beter kan "lezen". Dat helpt om te zien of hij iets nou wel echt prettig vind of niet :)

http://www.hondenpage.com/honden-encyclopedie/wid_335-Kalmerende-Signalen.php 

Aaien moet prettig zijn voor de hond. Als je hond bang is, en het alleen maar ondergaat om daarna blij te zijn dat ie er vanaf is, dan heeft aaien niet de betekenis die jij eraan wil geven.

Voorlopig zou ik de hond dus zeker niet aaien, en hem ruimte en rust bieden. Van daaruit kan langzaamaan vertrouwen groeien. Als het vertrouwen groter wordt, zal ie misschien zelf toenadering zoeken en kunnen genieten van een aanraking. 

Maar ik zou het dus volledig vanuit de hond zelf laten komen en niets afdwingen.

Ik denk dat je toch veel te veel vraagt van een hond die zo erg bang is.

Geef hem eens de tijd om te wennen. Geen lijn gebruiken om hem ergens weg te krijgen, je maakt zijn ervaring dan zo alleen maar erger. Doe alles, maar dan ook echt alles op zijn tempo. Voor de eerste weken misschien wel maanden alleen in de tuin uitlaten. Verder niks van hem vragen. Laat de hond het initiatief nemen om bij jullie te komen, niet andersom. Dat geeft hem dus schijnbaar angst.

Je dwingt hem nu eigenlijk om dingen te doen waar hij nog helemaal niet klaar voor is.

Geef hem eten/drinken op een plek in het huis waar hij wel durft te komen. Geef ook zijn snoepje in de voerbak. Maak dat snoepje speciaal echt iets lekkers, bijvoorbeeld rauw runder stoofvlees of een blokje kaas.

Wauw wat een snelle reacties. Ik heb inmiddels een profiel aangemaakt want ik heb vast nog wel meer vragen de komende tijd. Kan ik op de een of andere manier dit topic onder mijn profiel plaatsen?

Het is sowieso al bemoedigend om te horen dat het vast een keer goed komt. En bedankt voor de link Doortje. Ik probeer inderdaad zoveel mogelijk info tot me te nemen.

Hij ligt op dit moment in zijn bench te dromen en zachtjes te blaffen zijn slaap. Volgens mij een teken dat hij zich best al thuis begint te voelen hier.

Een hond met een flinke rugzak zo te lezen..

Mooi dat hij bij jullie zijn nieuwe huisje heeft gevonden! 

Ik zou beginnen met de riem eraf te halen, als hij zich dan gaat verstoppen dan is dat maar even zo. Hij zal vertrouwen moeten krijgen in jullie zodat hij uit zichzelf gaat komen, zoals je zelf ook aangeeft, dit krijg je niet in 3 dagen. 

Wat je kan proberen is jezelf heel klein maken, op de grond gaat zitten of liggen met wat heeeeel lekkers naast je, lekkere stukjes vlees. Niet naar de hond kijken, ook niet wanneer hij komt om het op te eten.

Dit kan je een paar keer per dag doen, zo leer je de hond dat naar jou komen niet eng is, er gebeurt immers niks, maar dat er wel iets heel lekkers op hem ligt te wachten. 

Als dit goed gaat, kan je wanneer hij komt zachtjes wat tegen hem zeggen. Dan komt er dus nog alleen maar je stem bij, hier kan hij dan ook aan wennen. Zo bouw je het steeds stukje bij beetje op.

Laat het aaien etc echt nog even achterwege, dat hij het ondergaat betekend helaas niet dat hij er ook van geniet.

Laat alle contact vanuit de hond komen.. Jij doet gewoon je ding in huis en leert hem de routine van jullie huishouden aan. 

Hebben jullie een tuin? Zo ja, dan zou ik hem daar zijn behoeftes even laten doen.. Dan ben je gelijk af van die enge riem. 

Het vertrouwen komt wel, maar dat kost tijd. Bij sommige honden gaat dat sneller dan bij andere honden.

Doe alles op het tempo van de hond en probeer echt niks te forceren.

Een 'normale' herplaatser heeft gemiddeld al 6 weken nodig om zich veilig te gaan voelen in een nieuw huisje, laat staan een hond met zo'n rugzak! 

Je zal zien, dat het stapje voor stapje beter gaat.

succes en geniet van de hond! 

Met de tyd komt het goed hy moet wennen eens hy er een tyd je is zal het goed komen hy zal jullie vertrouwen

Ja toch te snel. Dat was eigenlijk al wat mijn gevoel me aangaf, dat hij er nog niet klaar voor was en het inderdaad alleen maar ondergaat. Maar omdat we de tip kregen om hem te kroelen probeerde ik het maar gewoon.

Ik las in je profiel dat je ook kinderen hebt, hoe gaan zij met de hond om en andersom? 

Misschien ook een leuke foto van jullie hondje? 

Wat mooi dat jullie hem een nieuwe kans gunnen!!

Ik ben het volkomen eens met mijn voorgangers. Doe alles op het tempo van de hond hoe goed je iets ook bedoelt.

Onze hond heeft de eerste 2,5 jaar bij een ander gezin gewoont en die heeft allemaal niet de dingen meegemaakt die jou hond heeft meegemaakt maar je zag haar ook elke maand steeds meer veranderen tot de hond die ze nu is. Bij ons waren dat kleine verschillen en bij jullie zullen dat hele stappen zijn. Het komt echt wel goed met jullie en de hond. Hij is net bij jullie en nu moet ie eerst leren vertrouwen dat jullie hem niks zullen aan doen en dat dit echt zijn thuis mag worden. 

Aaien/knuffelen betekend ook vertrouwen en dat heeft je hond nu nog niet, hij moet eerst ondervinden dat jullie te vertrouwen zijn. 

Heel veel succes samen! Ik heb er wel vertrouwen in dat het goed gaat komen en nogmaals.. Super dat jullie hem deze kans bieden!! 

En welkom op Hondenpage, leuk dat je een profiel hebt aangemaakt! 

Wat Laura zegt, daar ben ik het helemaal mee eens.

Niet helemaal hetzelfde, maar ik heb een asielkat gehad die net zo bang was.

Als ik maar een arm bewoog, was ie alweer weg.

Het heeft maanden geduurd, toen lag ie wel naast me op de bank.

Maar als ik bewoog, sprong ie alweer weg.

Wel na een paar weken, lag de kat bij me op bed, dat vond ie wel veilig omdat ik toch lag te slapen.

Verder liet ik de kat altijd maar gaan, nooit gelokt of iets.

Toch is het helemaal goed gekomen, het werd zelfs een lieve schootkat die spinnend kopjes gaf.

Wel bleef ie erg eenkennig, van vreemde mensen moest ie niks weten.

Succes met je hondje, komt vast helemaal goed!

Ik vind het super dat je zo'n hondje een thuis geeft.

Wat ik wel heel positief vind is dat hij ons langzamerhand al op zoekt. Achter me aanloopt. Dat deed hij in het begin niet. Hij kijkt ons aan als we tegen hem praten en vind dat ook niet eng. Hij schrikt ook niet als er iets valt of als de kinderen herrie maken. Ik zit op dit moment met mijn laptop aan tafel en toen hij net bij me kwam kijken zei ik hallo en gaf hem een snoepje. En hij nam het aan. 

Hij vind de tuin inderdaad fijn. Maar als je eenmaal zijn riem hebt vind hij het ook niet erg om aan de lijn te lopen. Hij hobbelt zonder moeite mee een blokje om. Alleen het pakken vind hij eng.

Ik heb het idee dat hij best al flinke stappen gemaakt heeft in die 3 dagen. Ik tel mijn zegeningen en doen nog wat rustiger aan. 

Dat klinkt al voorzichtig positief!

En welkom hier

Ja echt positief welkom inge

 Dat zijn al hele stappen! 

 Ik heb precies hetzelfde gehad me Maxy! Een schat maar zo bang. Altijd onder de tafel. Maat het gaat al de goede kant op toch? Maxy deed het na een maand op een vast tempo (zelfde tijden eten en wandelen ). Steeds beter. Nu is ze een schat van 15 jaar niet meer bang. Deze tip wil ik jou geven.

Ik heb een asielhond gehad met exact hetzelfde als je hierboven beschrijft. 

Het enige advies die ik kan geven is laat je hond met  rust en laat die naar jou komen. 

Die riem had ik zelf afgedaan en zeker niet aan trekken als je hond dat eng vind. 

Mijn hond heeft een week onder de tafel gelegen en dagen niks gegeten. 

Wilde ook niet lopen of snoepjes of wat dan ook.

Ik hb de deur naar de tuin op een kier gezet en ze ging uiteindelijk zelf haar behoefte doen.

Het komt allemaal langzaam goed maar geef je hond tijd , heel veel tijd! 

Heeft je hond een week nodig geef je een week heeft die een maand nodig geef je een maand.

Supertof dat je voor een stakker uit het asiel bent gegaan ze verdienen het zo 

Welkom Inge, wat goed dat je voor een asielhond bent gegaan.

Hier ook alweer onze tweede asielhond met rugzak (je) en ik sluit me bij bovenstaande reakties aan. Tijd en geduld, niets forceren en je kan heel wat bereiken.

Wat is het voor hond?

Hij heeft geen idee wat er gaat gebeuren, alles is eng en onvoorspelbaar. Zijn reactie is te begrijpen.

Zorg voor regelmaat en rust, zo kan hij voorzichtig wennen.

Ga nooit naar hem toe, kijk hem nkg even niet aan, hij geeft zelf al aan dat dat op dit moment te eng is. Laat het initiatief voorlopig bij hem.

Dat hij achter je aanloopt is mooi, hij zoekt steun.

Geef hem de tijd en je zal zien dat het bij trekt. Het duurt zeker 4 tot 6 weken eer een hond zich ergens thuis voelt.

Komt je hond uit Spanje of ander land of uit een NL asiel?

Ik neem aan dat er een uitgebreid intake gesprek is geweest en de organisatie je heeft geïnformeerd over de trauma's van je te adopteren hond en hoe je daar het beste mee om kan gaan?

Bij vragen of twijfels kan je een goede organisatie altijd bereiken voor feedback als je er niet uitkomt. Ik zou dus buiten de adviezen en tips die je hier krijgt, ook overleggen met de organisatie. 

De organisatie is akkoord gegaan, dat de hond bij jou is gekomen en dient er alles aan te doen om de adoptie te laten slagen samen met jou.

Mijn vriendin haar zwaar mishandelde herplaatser kwam pas na een half jaar bij hen op de bank liggen!

En dat was een wow-moment, tranen met tuiten! Hahaha.

Je zal veel geduld moeten hebben en gewoon 'er zijn' als je hond je nodig heeft. De rest komt vanzelf, de tijd die je hond erover doet, zal hij zelf bepalen. Forceren leidt tot achteruitgang, geloof me.

Het is best frustrerend voor jezelf, dat ken ik, (hier ook 2 herplaatsers, waarvan eentje uit Spanje), maar je moet jezelf opleggen om je hond zelf te laten beslissen of hij al dan niet wil geaaid worden. Onze Spaanse Nala is een ongelooflijk aaibeest! Zij vroeg vanaf het begin heel veel lichamelijk contact, terwijl mijn vriendin haar galgo het tegenovergestelde deed. Maar na veel geduld is zij nu de dikste vriend van de mensen in het gezin geworden! Aaien moet een eigen keuze van je herplaatsertje zijn!

Dat zou trouwens voor alle honden moeten gelden, niet alleen voor herplaatsers.

Mag ik je bij deze ook heel veel geduld, liefde en succes toewensen met je nieuwe hondenkind. Enne... je kan niet alle honden van de wereld redden, maar wel de wereld van jouw hond!

Wat fijn dat er zo veel mensen reageren.

Onze hond komt uit Roemenië. Ruim een jaar de nederlandse asiels in de gaten gehouden maar daar kwam niks van onze gading voorbij. Dus toen ben ik over de grens gaan zoeken. Waarbij ik me bewust ben van alle voor en nadelen die een hondje uit het buitenland met zich mee brengt (eventueel). We hebben uitgebreid informatie gekregen, zijn gedrag is door de stichting getoetst en we kunnen contact zoeken wanneer we willen. We krijgen regelmatig een berichtje met de vraag hoe het met onze boef gaat en of ik nog vragen heb.

Ik vraag me af of hij gewend is als huishond te leven. De stichting had nog nooit zo'n soort hondje (poedel kruising) op straat gezien in Roemenië dus hebben het vermoeden dat hij wel een baasje gehad heeft, maar hij is op straat gevonden. Hij is hier ook graag in de tuin. En als hij binnen is ligt hij het liefst bij de voor of achterdeur. Of in zijn bench. Iemand gaf aan om hem in de tuin te laten zonder riem maar dat durf ik niet aan. Hij probeert namelijk op alle manieren uit de tuin te ontsnappen. Spring op de kliko's... en naar de deurklink van de poort. Slim hondje.... Ik durf hem dus niet zonder toezicht in de tuin te laten.

Onze kinderen vinden het heel leuk dat er een hondje is. Al vinden ze het wel heel jammer dat ze er niet mee kunnen kroelen. Dat is natuurlijk voor kinderen het leukste aan een hond. Maar ze begrijpen waarom ze dat niet mogen. Ze lopen netjes langs hem zonder oogcontact te maken. Lopen zeker niet achter hem aan. Ons hondje (Teddy) schrikt ook niet als ze ruzie maken of spelen en gaat regelmatig bij ze kijken.

Teddy is langzaam steeds verder aan het ontdooien. Ik ben aan het thuiswerken en heb een bakje snoepjes naast me staan. Hij komt regelmatig naast me zitten en dan krijg hij een snoepje. Op het moment dat ik mij hand uitsteek schrikt hij even terug maar als hij merkt dat ik hem niet probeer te aaien of pakken neemt hij het snoepje aan. Als ik hem geen snoepje geef legt hij zijn poten op de stoel en omhoog om met zijn kop tegen me aan te duwen. haha wat nou bang . Soms roep ik hem en dan komt hij (als hij zin heeft in een snoepje) Ook van de kinderen neemt hij een snoepje aan uit de hand.

Ik weet ook niet of ik hem nou bang moet noemen. Eerder mensenschuw? Hij is namelijk eigenlijk nergens bang voor, tot nu toe alleen voor schuivende eetkamerstoelen. Hij besnuffeld inmiddels veel dingen in huis met nieuwsgierigheid. Toen ik een foto wilde maken kwam hij direct kijken wat voor ding ik in mijn handen had. Hij is alleen bang voor mensen die naar hem toe lopen, of hem willen aaien of vangen. Aankijken en tegen hem praten vind hij ook niet eng. 

Enneh ik heb geen haast hoor. Ik weet dat het tijd nodig heeft. Ik vind het alleen fijn om mijn verhaal hier te kunnen delen en te horen of we op de goede weg zijn. Of niet...

Ik heb een foto van Teddy in mijn profiel gezet. Ik wilde nog meer foto's plaatsen maar dat lukte niet.

Ik kan alleen maar mee gaan met mijn voorgangers. Wij hebben ooit een hele bange opvanger gehad. Duurde 2 weken voordat we hem konden aaien en zijn eerste instinct niet gelijk bijten was. 
Ook deze hond bewoog niet als wij er waren, als wij gingen wandelen met onze honden bewoog hij en ging hij buiten zijn behoefte doen (lang leve hondenluik)
Wij hebben de hond gewoon zijn ruimte gegeven. Niks geforceerd, af en toe even kijken natuurlijk of we al dichterbij konden komen.
Alles op het tempo van de hond, je ziet vanzelf wel dat de angst overslaat naar nieuwsgierigheid.
Deze hond is van een hoopje hopeloosheid naar een vrolijke hond gegaan. Nooit verwacht dat deze hond zo vrolijk kon zijn. Hij heeft nog steeds wel een gebruiksaanwijzing maar de hond zelf is vrolijk, en daar gaat het om.

Dus doe lekker rustig aan, geef de hond de tijd. Forceer niks en laat de hond lekker uit zichzelf dingen ontdekken.
Heus, komt helemaal goed met jullie!

Hoi Eline,

Wat heerlijk om te lezen. Zoals je hierboven kunt lezen in mijn laatste reactie is hij ook echt al nieuwsgierig, zoekt ons op. Zolang we onze hand maar niet naar hem uitsteken. 

Net gestofzuigd en zelfs dat vond hij niet eng. Hij liep zelfs achter mij en de stofzuiger aan! Heerlijk ding!

Het enig wat ik heel spannend vind is het alleen blijven. Ik heb wel een poosje geregeld dat ik thuis kan werken maar de kinderen  moeten toch naar sporten gebracht worden en ik zal toch boodschappen moeten doen. Nu hij een beetje aan het huis gewend is morgen maar eens kijken wat hij aankan. Aangezien het nu vakantie is valt het ook niet meer om te oefenen. Dan moeten we elke keer met z'n allen de deur uit en weer naar binnen....

s nachts gaat het trouwens redelijk goed. Hij slaapt gewoon beneden in zijn bench. De eerst nacht begon hij om 2.30 te piepen dus toen ben ik beneden gaan slapen op de bank. Vannacht werd ik om 4.30 wakker en had ik nog niks gehoord. Ik ging even naar de wc, dat hoorde hij natuurlijk, dus toen begon hij wel te piepen. Toen ben ik dus ook op de bank verder gaan slapen. Pas naar binnen gegaan toen hij stil was uiteraard. 

Klinkt toch al heel goed hoor

Als ik hem geen snoepje geef legt hij zijn poten op de stoel en omhoog om met zijn kop tegen me aan te duwen. haha wat nou bang . Soms roep ik hem en dan komt hij (als hij zin heeft in een snoepje) Ook van de kinderen neemt hij een snoepje aan uit de hand.

Hij maakt in elk geval contact en dat is geweldig. En s nachts lijkt het ook al heel goed te gaan!

Ja het alleen zijn heel rustig opbouwen stap voor stap, in zijn tempo. Leuke hond is het. Inderdaad niet het type zwerfhond wat je vaak ziet.

Dat doet hij al goed! Zo te horen komt dat vertrouwen wel snel voor jullie.
Met alleen thuis blijven is altijd even proberen. Je kan alvast oefenen met naar een andere kamer te gaan.
Ik heb verschillende opvangers in huis gehad, de een is vanaf moment 1 al lief, tot op het punt dat ze janken als ze je niet meer zien en je continu achterna lopen. Romeo was dan de hele bange hond.
Voor hem zijn we ook 3 weken beneden gaan slapen. Hij was bang van ons, maar helemaal alleen kon hij ook niet. Hij jankte dan ook de boel bij elkaar. Uiteindelijk mochten we hem optillen en kon hij ook mee naar boven, en op het einde wilde hij niet meer mee naar boven en sliep hij alleen beneden. Wij vonden het allemaal prima. 

Van deze bange hond die de camera op afstand al eng vond is hij naar deze vrolijke hond gegaan:

Ik ben even heel benieuwd hoe jullie het allemaal hebben gedaan met alleen blijven.

Wij eten voor de 2e avond pizza die bezorgd wordt. Gisteren omdat ik niet weg wilde, vandaag omdat ik niet weg kon:-(. Mijn dochter zat boven in bad en ik wilde even snel boodschappen gaan doen. Teddy zat in de bench, daar zit hij heel vaak. Ik doe het deurtje dicht. Dit doe ik vaker op een dag vind hij prima. We doen onze schoenen aan en lopen naar de gang. We staan nog niet op de gang of hij begint keihard te janken. Een kwartier lang (er was geen moment stilte om naar binnen te gaan) en vervolgens nog 10 minuten toen we al lang en breed weer op bank zaten. Gisteren was het geen probleem toen zat hij ook 10 minuten in de bench toen ik de kinderen naar bed ging brengen.

Ik lees bij sommige dat het weken, maanden, een half jaar heeft geduurd voordat hun hond zich thuis voelde maar zolang kun je toch geen vrij nemen, al je afspraken afzeggen of geen boodschappen doen. Aangezien hij niet aangeraakt of opgetild wil worden kan ik hem ook niet meenemen.

Nee je kunt geen half jaar vrij nemen,maar je kunt ook niet verwachten dat een hond die net 3 dagen uit het asiel is al 1 minuut zonder jullie kan.

Je zal een oppas moeten zoeken,omdat je het alleen thuis blijven echt moet opbouwen,hij moet eerst vertrouwd raken met jullie,zijn nieuwe omgeving,hij weet nog echt niet wat hij aan jullie heeft of aan zijn nieuwe omgeving.

Dat is dat stukje vertrouwen en het gewend zijn aan zijn thuis.

Hij moet zich thuis voelen en daar gaat nu eenmaal een paar maanden overheen voordat een hond daar vertrouwen in heeft en dat het gewoon in geworden in zijn leven en dat hij weet war hij thuis hoort en dat het alleen blijven niet meer eng is en dat jullie altijd terug komen...kost allemaal tijd,veel tijd.