hond bibbert sinds 3 weken

Ik post hier even een berichtje in de hoop dat iemand raad weet...   Mijn hondje, Nougat, kruising poedel of maltezer (?) heb ik november 2014 geadopteerd, hij was toen al 8.5 jaar. Hij moet in die jaren veel angst voor kinderen opgelopen hebben want kleine, drukke kinderen gaan niet samen met hem, dan wordt hij erg nerveus en durft hij te grommen/bijten. Zelfs wij waren bang van hem in het begin soms. Dit is gelukkig met de tijd heel erg verbeterd. Nu heeft hij al een hele tijd een oorprobleem, waardoor hij 3weken geleden onder anesthesie is geweest voor een endoscopie. Vroeger was er nooit een probleem om in de dierenartsenpraktijk te gaan, dus ik kan niet zeggen dat hij er een trauma aan heeft. Het is alleen opvallend dat het sinds toen slechter gaat: hij bibbert wanneer ik 's middags over huis kom voor lunchpauze, wilt amper uit zijn bench komen, wil niet meer eten 's morgens of 's middags. Enkel 's avonds wanneer mijn vriend én ik samen thuis zijn, en hij 'zeker' is dat we nu heel de avond bij hem zijn, kijkt hij om naar zijn brokken, terwijl hij de weken ervoor eindelijk een goede eetlust had en mooi zijn 100g per dag op at (en soms wel meer als ik meer gaf). Ik merk dat hij meer bibbert naar mij dan naar mijn vriend (ik ben ook 's middags alleen thuis, mijn vriend is er dan niet bij) Hij heeft wel vaker de 'voorkeur' voor hem, misschien omdat ik me iets vaker kwaad maak als hij bvb een plasje in huis heeft gedaan (hetgeen nu wel al heel lang geleden is). Ik wil graag op een correcte manier met hem communiceren, zonder iets van medicatie. Vroeger deed hij dit bibberen niet, maar was hij ook overdag alleen, ipv dat ik over de middag naar huis kwam. Hoe kan ik hem tonen dat ik er ben voor hem 's middags, zonder dat hij al begint te denken, straks vertrekt ze terug en moet ik in mijn bench?

Het bibberen, of trillen kan ook heel goed een uiting van pijn zijn!

Het is ook echt na de endoscopie( voor een oorontsteking? Waar hebben ze dan in gekeken??) begonnen schrijft je.

Bovendien eet hij sinds die tijd slechter.

Dan zou ik toch eerst en vooral medische toestanden uitsluiten. Is die oorpijn wel echt weg? Is er geen beschadiging nav de endoscopie? Dat soort dingen.

Het beestje heeft volgens mij ongemak en pijn waardoor hij zo trilt. Dus ik zou zeker nog even langs de dierenarts gaan.

Heb dat zelf gehad met een hond die opeens de hele dag zat te trillen.

Had duidelijk een medische oorzaak.

Zou, als ik jou was, toch zo vlug mogelijk terug gaan naar de dierenarts en dit bij die arts voorleggen.

Trillen is meestal/vaak lichamelijk ongemak.

Pijn! 

Wat hebben ze gedaan tijdens de scoop in zn oor?

Zou zeker terug gaan naar de de en snel!

Je hond nooit straffen als hij binnen plast. Het enige wat je daarmee bereikt dat hij stiekum gaat plassen.

Als hij goed zindelijk was, is er een rede voor binnen plassen.

Eens met bovenstaande reakties, wie weet door de narcose of pijn of andere oorzaak speelt misschien verlatingsangst nu mee?

wil niet meer eten 's morgens of 's middags. Enkel 's avonds wanneer mijn vriend én ik samen thuis zijn, en hij 'zeker' is dat we nu heel de avond bij hem zijn, kijkt hij om naar zijn brokken

Dat hij bij jou meer trilt dan bij je vriend, zegt denk ik ook wel iets, idd misschien omdat hij jou minder vertrouwd. Daar zou ik dus ook aan gaan werken.

dank jullie wel alvast voor reacties

ik wil wel even zeggen dat ik zelf dierenarts ben maar dit niet vermeldde omdat ik zelf niet gespecialiseerd ben in gedrag van honden en via hier wat meer info wou zoeken daarover.

Ik was erbij toen mijn collega de scopie uitvoerde. Er is zeker niks beschadigd, enkel gespoeld. Het chronische oorprobleem lijkt eindelijk op te lossen. De pijn die hij vroeger had bij het aanraken van zijn oren heb ik niet meer gemerkt. Ik durf dus zeker zeggen dat het niet pijn gerelateerd is. Anders zou hij ook vaker bibberen bij mijn vriend. 

Denk eerder aan een slechte ervaring met het ontwaken uit narcose, die verliep met wat excitatie, en ik was erbij dus misschien associeert hij mij nu daarmee. Hoe kan ik hem duidelijk maken dat ik hem supergraag zie en hem de rest laten vergeten. Hij voelt natuurlijk ook dat ik me anders gedraag als hij bibbert want ik vind het vreselijk hem zo angstig te zien.

wat raden jullie dan aan ivm in huis plassen om dit af te leren? (Is vanmiddag na zoveel weken terug gebeurd maar pas vanavond gezien dus opgekuist en niks gezegd. Denk dat het nu van schrik zal geweest zijn.)

bedankt!

Misschien heeft de narcose dan toch iets getriggerd (ik ken een oudere vrouw die na het ontwaken uit de narcose ineens dement leek, en dit is wel iets verbeterd, maar nu na jaren is ze nog steeds verward)

Ik denk dat je dan weer bij de basis moet beginnen en hem moet behandelen als een herplaatser die er net is

houding en stem altijd rustig/vriendelijk

geen druk maken, met commando's en of oefeningen, wel leuke zoek- en of verstopspelletjes als hij dit wil

de hond altijd met rust laten als hij eet of slaapt

goede balans tussen rust en aktiviteit

zulke dingen, niets forceren maar het contact van de hond uit laten gaan, dus niet naar de hond toelopen, maar hem naar jou toe laten komen, als hij niet wil, is het ook goed.

Laat hem vaak merken dat je hem graag ziet.

Ik zou me in gaan lezen over hondentaal, het boekje van Turid Rugaas Kalmerende signalen is een goede basis.