Bange asielhond

Het is misschien een mogelijkheid dat je je dochter met hondje even buiten laat wachten bij de supermarkt.Dan kun jij boodschappen doen.

Uiteraard snap ik dat hij niet gelijk lang alleen kan blijven maar omdat het gisteren prima ging 10 minuten dacht ik wel even snel boodschappen te kunnen doen. Niet dus. 

En omdat de meeste van jullie zeggen dat ik hem beter zijn gang kan laten gaan en niet moet dwingen tot iets, valt het niet mee om hem mee te nemen. Want dan zal ik hem toch op een of andere manier de auto in moeten "dwingen".

Een oppas heb ik geregeld voor als ik over 2 weken weer aan het werk ga maar dat is geen oppas aan huis. Dus ik hoop dat hij tegen die tijd opgetild wil worden of toestaat dat we hem aan de riem meenemen anders kan ik hem niet eens bij de oppas krijgen.

Maar voor nu ben ik op zoek naar praktische oplossingen.

Ik woon in een dorp waar bijna iedereen een hond heeft en die zeggen eigenlijk allemaal dat ik hem moet laten janken, dat hij moet leren dat hij soms alleen is. Maar ik schat zo in dat jullie daar anders over denken?

Nee janken is paniek en daar leert hij niet zo veel van en bouwt hij alleen maar stress op en dan kun je er uiteindelijk alleen maar minder mee.

Maar als je hem in de auto wilt krijgen,dan hoef je hem niet te dwingen,maar je mag hem wel stimuleren,motiveren.

Ik las wel dat hij niks wilt aanpakken,maar al wel wat ging eten na 3 dagen...

Voor het oefenen met de auto,zorg je eerst dat hij honger heeft,dus niet gaan oefenen als hij net zijn buikje vol heeft.Dan ga je eerst kijken waar hij het beste op reageert om te lokken qua lekkers.Neem niet zijn brokjes of droge graan koekjes,maar neem rosbief,héle kleine stukjes kaas,gedroogde snacks,viskoekjes,rodi worst,frikandel.In ieder geval iets wat heel sterk ruikt en hem zeker wél wil vooruit krijgen...de auto in.

Gebruik dat lekkers voor alle dingen waarbij je iets van hem gedaan wilt krijgen waarvan je weet dat het hem moeite gaat kosten.

Dan bij de auto,laat vast ruiken wat je voor lekkers hebt,beide deuren open,jij gaat zitten op die achterbank,schuift zo ver mogelijk de andere kant op,zo krijgt hij meer ruimte om er in te durven springen.Dan laat je hem het lekkers zien/ruiken.Elke keer als hij zijn neus al uitsteekt voor interesse moet je hem al belonen(want ook dat is al en stapje) en zo beloon je hem telkens als hij steeds meer de goede kant op schuift...richting de auto in te springen.

Zit hij in de auto,dan extra lekkers geven.

Oefen dit 5 minuten,zit hij er dan die dag nog niet in,dan geeft dat niet,probeer het een paar uur later nog eens.

En zo verder ook de volgende dagen,tot je hopelijk over 2 weken hem de auto in krijgt.

Als je dit oefent hoef je hem niet aan te raken of te praten (ik zeg niet praten,omdat wij mensen nogal snel te veel praten tegen een hondje en dat werkt vaak eerder tegen dan mee).Je hebt hem uiteraard wel aan de lijn.

Tof dat je en oppas hebt!

Laten janken? Vreemd advies, ik denk niet dat een hond daarvan leert dat hij veilig is alleen, janken is een uitting van zich niet prettig voelen. Ik zou geen minuut rust hebben ook, arme hond, bovendien zullen de buren dat ook niet echt fijn vinden.

Wij hebben het zo kunnen regelen dat er de eerste tijd altijd iemand was of ik of mijn vriend, of mijn vriend zijn zus of haar vriendin.

We hebben verder heel gewoon gedaan, er niet speciaal op getraind oid gewoon even in een andere kamer gegaan als het zo uitkwam,  waarbij de hond dan gewoon achter ons aanliep in het begin, dat doen veel herplaatsers, en ging hier vanzelf over na een tijdje. Dan eens even kort naar buiten zonder toestanden te maken en snel weer naar binnen, niets forceren of uitbundig gaan belonen als hij stil geweest is, dat moet iets natuurlijks zijn.

Wij hadden trouwens noch voor Lola, noch voor Jenna een bench, maar als je hond de bench als veilig plekje beschouwd is het natuurlijk ok, maar als hij het als opgesloten en eng ervaart is het wat anders, dan kan je misschien beter een plekje zoeken waar hij zich prettig en veilig voelt.

 Ik heb gezorgd dat er 3 maanden iemand was die de hond kon leren 'alleen' zijn. Eerst was mijn man 2 weken thuis, dan kwam mijn mama 2 weken en dan was ik met de zomervakantie 2 maanden thuis. Dit volstond om Naaltje leren alleen te blijven.

We deden het in kleine stapjes. Een minuut, dan 2 minuten, dan eens 5 minuten, dan een kwartier, ... in een andere kamer. Dan via de deur een minuut, ... naar buiten en weer binnen.

Steeds iets lekkers gegeven toen we 'weg' gingen.

Een gevulde kong is leuk, vermoeiend voor hen, dus worden ze rustig van en vallen in slaap. (je doet bv. een schel kaas in de kong, 15 sec in de microwave, dan goed draaien met de kong zodat de kaas erin vastplakt aan de binnenkant, dan 10 min in de vriezer en klaar!)

Je zou kunnen proberen dat de hond niet in de bench moet...

Jullie hebben het hondje nog maar een paar dagen in huis.

Je omschrijft het hondje als een bang hondje.

Ik zou hem de eerste week / 2 weken rust geven, veiligheid in en om het huis.

Ga nu nog geen grote stappen nemen, maar laat hem eerst aan jullie wennen en dat jullie veilig zijn.

Laat hem naar jullie toe komen, zo bouw je vertrouwen op.

En verder...veel geduld, maar je krijgt uiteindelijk heel veel liefde ervoor terug... 

Het is ook een heerlijk ding. We zijn verliefd op hem, ook al kunnen we hem nog niet eens knuffelen. 

Tja ik heb 2 weken vrij. Omdat hij in principe alleen kon zijn was dat voldoende is mij verteld. Ik ben alleen. Mijn moeder is bang voor honden en mijn vriendinnen wonen ver weg of werken ook. Dus regelen dat er altijd iemand is gaat niet lukken. Voor de komende 2 weken heb ik alle afspraken afgezegd. Als ik de kinderen naar sporten moeten probeer ik hem wel mee te nemen.

Als ik weer ga werken kan hij naar de oppas. Alleen die kent hij natuurlijk ook niet en die heeft 2 honden. Dus ik twijfel of dat goed is voor hem maar het is beter dan alleen thuis blijven.Gelukkig hebben we nog 2 weken de tijd. En ook dan ben ik maar 3 ochtenden weg.

Het is trouwens niet het alleen blijven denk ik. Hij is gefixeerd op mij. Als ik even naar boven ben jankt hij. Terwijl de kinderen gewoon beneden zijn. Als ik naar de wc ga staat hij aan de andere kant van de deur te janken. Ik wilde even douchen en vandaag was mijn vriendin die ook mee was hem ophalen hier. Teddy is ook niet bang van haar. Zij en de kinderen waren beneden zodat ik even kon douchen. Hij heeft de hele tijd staan te janken??

Als het niet lukt met de oppas zou je ook nog aan oopoeh kunnen denken

http://www.oopoeh.nl/over-oopoeh

Kan je hersenwerkjes met hem doen of is dat nog te vroeg? Daar worden honden ook wel wat zelfstandiger van.

Maar eigenlijk heeft het gewoon tijd nodig, voor de ene hond wat langer dan de andere hond. Ik zou zelf als je thuis bent,  aan het gejank geen aandacht schenken,(wat niet betekend dat je de hele hond moet negeren, je kan hem wel even vrolijk geruststellend toespreken bijv.) je bent er en je beweegt je nu eenmaal af en toe en komt weer terug, dat vertrouwen moet hij gaan krijgen.

Ik snap zijn reactie, tot nu is hij alles kwijtgeraakt wat hij had, wie zegt hem dat jij wel terug komt als je uit zicht bent.

Ik zou hem bij me laten, hij zal zich eerst helemaal vertrouwd moeten raken met jullie en je huis.
Dan kan je hem op een kleedje iets heel lekkers geven, even de kamer uitlopen en gelijk terug.
Zo kan hij gaan leren dat je echt wel terug komt.

Misschien niet altijd haalbaar, hij zal het sowieso wel gaan begrijpen.

Sommige honden willen als de baas thuis is, sowieso graag bij de baas zijn. Gaat de baas uithuis, dan vinden ze dat prima.

Gezelschap is ook prettig.

Hier een artikeltje over verlatingsangst:
http://hondenlot.nl/gedragstherapie/verlatingsangst.html

Even een update. 's Nachts gaat het super. De afgelopen 2 dagen werd ik om 8 uur wakker en was hij nog stil. Overdag is het heel lastig. Ik neem hem zo veel mogelijk overal mee naar toe. In de auto kan hij prima een uurtje alleen zijn. Thuis niet. Gisteren is hij een kwartiertje en nog eens 20 minuten alleen geweest om te oefenen. Geen problemen (ik had het opgenomen). Vandaag ging ik een kwartiertje weg en heeft hij de hele tijd gepiept en gejankt. Geen touw aan vast te knopen. Vanmorgen was ik 45 minuten boven om de bedden te verschonen, niks aan de hand. Net ging ik even 5 minuten naar boven en heeft hij steeds gejankt.

Als hij niet in de bench zit gaat het beter maar ik kan hem niet alleen laten zonder bench omdat hij op het aanrecht of de eetkamer tafel enz springt.

De afgelopen dagen zocht hij steeds zelf zijn bench op. Drentelde door het huis en de tuin. Vandaag verstopt hij zich ineens onder de tafel. Terwijl er niks veranderd of gebeurd is.

We hebben ook ontdekt dat hij bang is voor andere honden. Als hij bij het uitlaten andere honden ziet schrikt hij. Dan wil hij de andere kant oplopen, blijft stokstijf staan of trekt zijn lip op en laat zijn tanden zien. Aangezien mijn oppas ook 2 honden heeft zou dat een probleem kunnen zijn. 

Verder hebben we ontdekt dat hij bang is voor volwassenen en niet voor kinderen. Mijn kinderen kunnen hem gewoon aaien. Als ik mijn hand uitsteek deinst hij terug. Ik kan hem niet eens zijn riem omdoen dat moet 1 van de kinderen doen. Ik ga op de grond zitten en maak me klein. Lok hem met een snoepje maar zodra ik mijn hand uitsteek gaat hij er vandoor. Als hij eenmaal buiten is vind hij het heerlijk om te lopen. Hij heeft totaal geen moeite met de riem, loopt netjes naast me en kijkt af en toe naar me. Zodra ik stil sta is hij op zijn hoede.

Toch is hij niet bang van me, hij loopt de hele dag achter me aan en eet uit mijn hand. Hij heeft ook al het commando zit geleerd van mij. Het is een slim hondje en hij heeft er geen problemen mee om snoepjes uit mijn hand te pakken maar deinst terug als ik mijn hand uitsteek om hem te aaien of zijn riem om te doen.

Ik heb toevallig een gedragsdeskundige in mijn omgeving dus ik heb haar toch eens gevraagd te komen kijken. Zij heeft grote twijfels of het ooit goed komt en maakt zich grote zorgen over zijn angst voor volwassenen en gebrek aan sociale vaardigheden tegenover andere honden. Ze ziet dat dit in de meeste gevallen ook niet meer goed komt of dat ze uiteindelijk uit angst gaan bijten. Juist omdat hij in korte tijd zulke grote vorderingen maakt op sommige vlakken maar totaal geen vorderingen op het gebied van lichamelijk contact hebben we zo onze twijfels over hoe hij zich gaat ontwikkelen. 

Oh wat is dit moeilijk.

 Volgens mij verwacht je veel te veel op zo'n korte tijd. De hond heeft, zo te lezen, al ontzettend veel stappen gezet.

Je lokt 'm nu met snoep en steekt dan je hand uit, waarop ie terugtrekt. Gewoon niet lokken met snoep en je hand niet naar 'm uitsteken. Wacht tot ie uit zichzelf komt, ook al duurt dit een tijd.

Je kinderen kunnen 'm wel zonder problemen aanraken, dus laat hen de lijn aandoen en klaar.

Veel geduld, niks forceren, en dankbaar zijn voor al die grote stappen die ie al genomen heeft 

Ja dat is ook zo. Ik ben ook heel blij dat het op zich zo goed gaat.

En nu laat ik mijn kinderen inderdaad ook de riem omdoen maar die zijn er helaas ook niet altijd. Daarom probeer ik met hem te lokken zijn riem om te doen als zij er niet zijn. En anders gaan we maar gewoon de tuin in.

Eigenlijk is het makkelijk, de hond geeft aan wat hij aankan en wat niet en dat is al heel wat. Dan kan je rustig aan vertrouwen op gaan bouwen, ik vind die gt nogal voorbarig met haar conclusies, ze zou moeten weten dat zoiets tijd kost, de hond is er nog maar net. 

Het belangrijkst nu is vertrouwen gaan opbouwen en elkaar leren kennen. De fout die veel mensen maken is dat ze te snel willen gaan. Om een goed resultaat te krijgen kan en mag je niets forceren je moet in het tempo van je hond gaan. En sommige honden blijven gewoon heel lang voorzichtig, dat is niet erg, en goed rekening mee te houden.

Je klein maken wat je doet is goed, als hij het hand uitsteken nog eng vindt, zou ik ter ontspanning gewoon wat snoepjes op de grond strooien, misschien vindt hij het leuk om daar naar te snuffelen en merkt hij dat hij niets van jou te vrezen heeft. Dat wil niet zeggen dat hij dat dan in elke situatie al heeft, door ervaring moet hij gaan leren dat hij veilig is bij jou.

Ook buiten, als hij aangeeft andere honden eng te vinden, kan je het best de afstand zo groot houden (bogen maken, of desnoods omkeren) dat hij niet reageert. Zo gaat hij goede ervaringen krijgen met het buiten lopen met jou en leert ook dat jij snapt hoe hij zich voelt. Aan de lijn moeten honden in elk geval al niet met elkaar in contact komen aangezien ze hun natuurlijk gedrag niet kunnen tonen. Een bange hond zal geen toenadering tot een andere hond willen zoeken maar  liever van die  hond afstand nemen. Wij mensen laten onze honden vaak in situaties komen die ze helemaal niet willen en of aankunnen, en dan ontstaan er problemen.

Dit is een goed stukje wat veel duidelijk maakt

http://upsidedown.homestead.com/Kalmerende_signalen__de_kunst_van_het_overleven.pdf

Ik zou het kennismaken met de oppashonden dan wel heel taktisch aanpakken, misschien een paar keer samen wandelen en dan met zijn allen daar het huis in. En die oppas moet het wel goed kunnen begeleiden natuurlijk. Als het goed begeleid wordt, zou het zelfs kunnen dat hij veel steun krijgt aan de andere honden.

Anders toch misschien liever oopoeh inschakelen dat hij enige hond is.

Je moet uiteraard die mogelijkheid onder ogen zien dat het dier volledig verknoeid kan zijn door zijn verleden.

maar nu is het nog te vroeg denk ik, zo iets kan je pas besluiten na een jaar ofzo.

het beestje hangt geweldig al aan jou, dat is toch al een vooruitgang op die korte tijd ? 

Ik snap dat het nog heel,moeilijk kan worden, en dat jij misschien zal moeten afwegen of het verder  kán op die manier. 

Maar geef hem aub de kans , hij verdient dit .

Je zit met een deadline omdat je terug gaat werken. 

Dus is het steeds met dat in het achterhoofd dat alles wordt gedaan.

Vergeet wat deze "gedragsdeskundige" heeft gezegd. Ik denk niet dat ze echt veel ervaring heeft. Maar dit ter zijde.

Ben je al eens gewoon op de grond gaan liggen (met lekkers bij de hand)? Zonder dat je iets van de hond verwacht?

Gewoon op de grond gaan liggen, desnoods met een boekje er bij. En leg een klein blokje kaas zo ver je arm reikt. En wacht...... als ze het blokje kaas opeet, leg je er terug eentje. Een aantal keer. Zonder wat dan ook te verwachten. Eens dat dit goed gaat leg je de blokjes kaas steeds dichter bij. Tot jullie bijna neus tegen neus staan.

En dan kan je beginnen om ergens tegen de muur te gaan zitten (boekje lezen). En leg je een blokje kaas op arm lengte. En ook hier bouw je dit op. Tot je een blokje kaas op je been kan leggen.

Effe nog aan toevoegen dat je hier onder geen beding nog niet mag proberen van haar aan te raken. Dit is gewoon vertrouwen opbouwen.

Bij zo'n honden vraagt vertrouwen opbouwen heel veel geduld.

En je begint al met een achterstand tov jouw kinderen. Omdat ze enge ervaringen heeft gehad met volwassenen.

Zij voelt het verschil tussen jou en je kinderen. Jij zit met de druk van binnen 2 weken, jouw kinderen niet. Hun hoofd is leeg.

En ze voelen dit feilloos aan.

Ik wil hem ook heel graag die kans geven en ben absoluut nog niet van plan op te geven. Hij is waarschijnlijk mishandeld en vind daarom volwassenen eng. Kinderen hebben waarschijnlijk op straat met hem gespeeld, daarom vind hij die niet eng. Ik hoop gewoon zo dat het goed komt.

We gaan op neutraal terrein kennismaken met de honden van de oppas. Ik was juist zo blij dat diegene op wilde passen omdat ik verder niemand heb. Als dit niet goed gaat heb ik een probleem en onze Teddy ook. 

Zo'n oopoeh klinkt echt heel leuk maar helaas zijn er geen bij ons in de buurt. Bovendien zou ik me voor kunnen stellen dat deze "oudere" mensen ook niks kunnen met een hondje die ze niet kunnen aaien of de riem om doen om te wandelen.

Als alles goed gaat bij de oppas heb ik gelukkig geen last van de deadline omdat hij dan niet alleen hoeft te blijven. Zou alleen wel leuk zijn om de komende week naar een uurtje alleen blijven toe te werken dat ik de kinderen naar sport enzo kan brengen. Dit omdat het in de auto krijgen van de hond (om hem mee  te nemen) ook een stress moment is. Eenmaal in de auto is het goed.

Ik heb wat je zegt uitgeprobeerd en dat is geen probleem. Als hij ziet dat ik hem niet wil "pakken" of aaien durft hij vlak bij te komen. Hij eet het snoepje zo van mijn been. Dus volgens mij is hij echt niet bang van mij. Hij heeft misschien een "vang"trauma? Als hij op de grond ligt en ik loop vlak langs blijft hij gewoon liggen. Als ik naast hem stil sta is hij weg.

 Nee uiteraard, maar toch zit dit automatisch mee in jouw gedachten.

Niet met andere honden kunnen. Als je ginder op straat leeft is het altijd zoeken naar eten. Er zijn daar meer honden dan eten op straat te vinden. Dus dan ga je vechten of op z'n minst het eten wat je gevonden hebt, verdedigen. Dus dat zou de reactie op andere honden kunnen verklaren.

"Vangtrauma", zou kunnen. Maar ik denk het niet, omdat de kinderen het wel kunnen. (Zij verlangen niets van hem en jij wel) Hij voelt in elk geval echt wel feilloos het verschil. Een hond zijn intelligentie wordt vaak nog onderschat.

Samen met gebrek aan vertrouwen. En dit is niet altijd op 1, 2, 3, opgebouwd.

Wat het alleen zijn betreft: ik denk dat je hond gewoon nog moet leren dat jij wel altijd terugkomt. En de ene keer gaat het goed en dan weer eens minder...

Komt wel vanzelf hoor! Zorg gewoon dat ie iets te doen heeft (kong vullen of een bot of zo), zodat hij (als hij dat wil) toch iets 'nuttigs' kan doen.

Met huizen vol geduld kom je heel erg ver!

hallo inge

nu zo net las ikhet verhaal van jou ikheb namelijk zelf in het verleden ook zo een hond gehad en nu inderdaad inge zo als jij hier bij dan nu ook zelf al geschreven hebt deze hond die heeft een behoorlijke trouma op gelopen van dit alles wat er nu dan ook in het verleden gebeurt is met hem of haar en nu mijn advies voor haar ofhem is hier nudan ook echter bij dat deze hond dan nu ook alle aandacht van jou nodig zal gaan hebben maarnu dan ook wel heelerg veel aandacht gaan geven want anders dan zaljij dus nu ook echter nooit en te nimmer het gaan redden met deze hond maar inge laat hem nu dus dan ookhelemaal zelf naar jou toe gaan komen hijof zij moet dan nu ook helemaal achteraf het vertrouwen helemaal op nieuw gaan krijgen in mensen hetis wel heel erg vervelend hoor inge maar jo probeer dit nu dan ook nog maar eens en ook jij zal dan nu ook na een tijdjte gaan zien dat hij of zij jou dan nu ook helemaalwel weer achteraf gaat vertrouwen mij is dit dan nu ook echter ook gelukt en met heel erg veel geduld inge weet ik nu dan ook nu al heel zekerdat dit dan nu jou ook zal gaan lukken hoor maar nu ook hierbij geld dan nuook wel weer dat nu dan ook geduld zijn een hele schone zaak zal gaan wrezen en zijn laat nog maar eens wel weer wat van jou zelfterug gaan horen als jebliefd met mijn vriendelijke groeten hierbij dan nuook nog aan jou van mij carolien