Zelf de weg laten bepalen

Vanmiddag was het mooi weer, dus ben ik met mijn hond en mijn zusje haar hond naar het bos gefietst, half 20 minuten heen, kleintje in de mand, Kahlúa naast de fiets. bijna een uur gewandeld en weer 20 minuten terug. 
Thuis nog wat hersenspelletjes en ze waren moe.. Tussendoor af en toe een plasje in de tuin als het moest

Net dacht ik, ik ga nog even wandelen.. Ik had hier gelezen dat het leuk is je hond zelf de weg te laten bepalen. Ik laat haar wel eens zo lang snuffelen als ze wilt, maar haar de route laten kiezen had ik nog niet gedaan. 
Wandeling mocht maximaal een uur duren. Dus ik pakte een dikke trui voor onder mijn jas, muts op, Kahlúa haar reflexiehesje aan, en haar tuig om. Met tuig weet ze al dat ze niet veel hoeft te volgen en dus voorop mag en mag trekken. 
Nou, we waren klaar voor een lange wandeling. 
Kahlúa vond het héél raar, bleef bij elke bocht wachten en keek me aan: waar moet ik nu heen?! 'loop maar hoor'  zei ik. Kahlúa keek, en liep stug een kant op.. Een route die we wel vaker lopen. Op een gegeven moment sloeg ze een paadje in.. Leuk, dacht ik, hier was ik ook niet niet geweest. Kahlúa keek wat, snuffelde wat. sloeg een ander paadje in en... We stonden 20 meten bij mijn huis vandaan.. Ik ging er vanuit dat ze links of rechts zou gaan. Maar nee.. rechtdoor, recht naar huis toe.. 

Normaal wandelen we wel eens uren in de avond. Ik probeerde haar nog wat te lokken naar een andere kant, maar ze wilde toch echt naar huis.. Ze vond het toch een beetje vreemd denk ik...

De wandeling heeft in totaal 11 minuutjes geduurd hahaha 

haha had die muts niet nodig geweest.

Met Dirk doe ik dat in het bos, daar moeten we eerst met de auto heen anders sta ik ook zo weer thuis

Slim haha.. Dat is hier niet zo'n goede optie denk ik, Kahlúa rent overal behalve op het pas.. Ik zie mezelf geen hoge sprongen over boomstammen maken en door de bosjes zoals zij doet :p 

Wat leuk, Pascale!

ik doe het ook wel eens en denk dan: Charlii gaat regelrecht richting bos, daar is ze graag en wil dan niet snel naar huis. Maar als ik haar laat kiezen, wordt het een rondje door de buurt, straten waar ze niet snel komt....en maar snuffelen...en na een kwartier staan we voor ons huis....

hahaha een beetje sturing mag wel. Dirk kiest de richting, maar ik blijf wel op het pad haha hij niet maar dat maakt niet uit

Ik ben dus niet de enige met een hond die zo weer thuis is haha. 

In het bos zie ik Kahlúa de helft van de tijd niet, zij houdt mij wel in de gaten en als ik haar roep is ze er zo. maar als ik haar niet roep, kan ze zo 10 minuten helemaal weg zijn. Dan zou ik haar aan moeten lijnen en dat vind ik ook weer niks in het bos, tenzij er aanlijnplicht is :)

Hahah geweldig!

Ik doe het ook met May, ze vind het super. Maar haar eerste ingeving was de eerste keer ook gewoon de korte ronde te lopen,ik heb haar moeten leren dat zij mocht kiezen.

Daardoor begin ik vaak met niet de standaard kan op te gaan, waardoor zij al snel door heeft oja! ik mag kiezen. En ik weet ook dat ze altijd, maar dan ook ALTIJD naar t winkelcentrum gaat, eerst naar boven bij de winkels als die open zjn even langs de dierenwinkel en anders onderlangs bij de huizen want daar zitten lekker veel katten 

Ik volg haar tot ik genoeg van die kattenhuizen heb gehad en stuur haar daar een beetje bij weg, waarna zij verder de weg weer kiest.

Wel superleuk!

en kan uit ervaring zeggen dat het ook handig als je familie ooit je hond kwijt raakt, je weet waar je moet zoeken

Enige wat May nog moet leren is; naar huis, verder af en toe wacht links recht of oke gaat prima maar naar huis..

of ze is gewoon oost-indische doof

 Haha, hier is het andersom.

De mijne gaan er standaard vanuit dat zij de weg kiezen (en dit veel beter kunnen dan ik, lol).

Dus die vragen zich niks af, die beslissen meteen zelf 

En 't is zeker niét richting huis, hahaha!

Als ik Freggle mee neem naar het bos, wil hij ook vaak een pad inslaan wat weer richting huis gaat.

Niet alleen nu hij oud is, maar dat heeft ie altijd al gedaan.

Geen idee waarom, want hij vindt wandelen heerlijk.

Misschien een soort instinct of zo, om weer naar huis te lopen als er een pad is wat die kant op gaat?

Oh als ik Chica de weg laat bepalen krijg ik het meest gekke rondje over dijk en dorp en staan we wat haar betreft echt niet na 10 min alweer thuis 

Pas op Herpenduin ook haar de route laten bepalen, toen kwamen we op paadjes waar we nog niet eerder waren geweest.

Wel redelijk in de buurt van de route die we meestal lopen maar toch net even anders.

Wat een leuk topic, ik volg. Ik denk dat ik met Joy hetzelfde heb als met jou Pascale, Joy zal het vast vreemd vinden haha

Misschien toch een soort instinct dan inderdaad, wat ook Kahlúa vind wandelen heerlijk, laatst een wandeling van 22 km gemaakt en 5.5 uur weggeweest.. Ze genoot zichtbaar.. Daarom had ik ook totaal niet verwacht dat we zo snel al weer thuis waren haha 

Leuk om al die verhalen van andere mensen te lezen :D    

Hoe 'leer' je ze dan dat zij het mogen bepalen? 

Leuk!Als ik Indy laat doen in het bos,dan is het oppassen geblazen.Overlaatst had ik niet goed gekeken en belandde ik in een modderpoel met men ene voet.Verdekke toch!En moet ik uitkijken of ik geen tak tegen men gezicht krijg.Want dan loop ik met de flexi.In het straat dan neem ik de korte lijn,maar dan trekt hij soms wel eens.Want Indy wil wel alle wegen passeren,karaktertje heeft hij wel.

Haha, wat grappig!  

Ze zal wel gedacht hebben! Baasje weet het niet meer?? Nou, ikke wel hoor!!  

Ik laat Daya heel vaak kiezen als ik ruim de tijd heb. 's Avonds mag ze standaard kiezen en ook als ik vrij ben. Hier in de buurt kiest ze vaak de bekende plekjes, de ene keer een langere wandeling dan de andere keer. Meestal gaat onze route door de buurt en over van die smerige omheinde poepveldjes (waar ik haar liever niet in wil laten lopen, bleh haha). Overal snuffelen..soms op één plek wel een kwartier! Meestal zijn we dan tussen de 1 en 2 uren weg. 

Maar ik heb er ook wel eens "wandelingen" bij dat ze om de hoek in het parkje plast en direct weer terug naar huis loopt. Nou ja, ook goed. 

In het bos (of buiten onze eigen buurt) slingert ze van rechts naar links, de gekste paadjes in, waardoor we meestal verdwalen.  Was paar dagen geleden heeeel fijn..ahum..

Midde in het bos, geen gps en geen bereik met mijn telefoon. Was best wel..spannend. 

Het kan ook nog de andere kant op..

In mijn lunchpauze heb ik hier dus geen tijd voor, maar dan probeert ze het ook wel eens. Wil ik ergens heen lopen, blijft zij stil staan, als een blok beton, en kijkt met een (ontzettend zielig!!) schuin oog naar mij. Ze wil dan een andere straat in.  Wil ik verder lopen, verzet ze zich ook nog eens. Uiteindelijk gaat ze wel mee, zuchtend... 

Hahaha, ook leuk! :D 

Daar ben ik ook een beetje bang voor, dat als ik dit bijvoorbeeld elke avond ( als ik vrij ben ) met haar ga doen, dat ze denkt dat ze voortaan mag kiezen.. Dat ze mij niet meer aankijkt van: waar gaan we heen? Vooral als ze losloopt vind ik het wel handig dat ze niet zomaar een kant op gaat.. Maar hoe ze die link gaat leggen tussen wel en niet kiezen lijkt me een beetje lastig aan te leren.. 

"  Haha, hier is het andersom.
De mijne gaan er standaard vanuit dat zij de weg kiezen (en dit veel beter kunnen dan ik, lol).
Dus die vragen zich niks af, die beslissen meteen zelf 
En 't is zeker niét richting huis, hahaha! "

Alaska's Finest!

 Haha alsof je Pepper beschrijft 

En hoe verder van het pad af hoe beter.. hèèl soms wil ik nog wel eens mee van het pad af maar meestal betekent dat takken in mn gezicht. 

Lang geleden dat ik dit heb gedaan, benieuwd waar ik nu uitkom als ik hem weer laat kiezen.

" Hahaha, ook leuk!  
 
 
Daar ben ik ook een beetje bang voor, dat als ik dit bijvoorbeeld elke avond ( als ik vrij ben ) met haar ga doen, dat ze denkt dat ze voortaan mag kiezen.. Dat ze mij niet meer aankijkt van: waar gaan we heen? Vooral als ze losloopt vind ik het wel handig dat ze niet zomaar een kant op gaat.. Maar hoe ze die link gaat leggen tussen wel en niet kiezen lijkt me een beetje lastig aan te leren..  "

Pascale&Kahlúa

Kan ik me wel voorstellen, haha. Daya is van zichzelf ontzettend eigenwijs, beslist graag zelf wat ze doet en beleefde geen lol in al die gehoorzaamheid oefeningetjes (ze kan het wel hoor, maar alleen wanneer zij er zin in heeft). Daarom ben ik dit maar gaan doen. Ze wordt er helemaal zen van, haha. Ze loopt sinds kort pas los (soms) en ik moet zeggen: dán houdt ze me juist wél in de gaten.  

Maar dat is natuurlijk niet te vergelijken met een herder, die vaak toch wel érg baasgericht zijn.   Ik denk niet dat dat zomaar verdwijnt. 

Haha... Ik doe het ook soms met Kylie... Maar ik ben toch echt een beetje gaan bijsturen, want ze gaat alsmaar verder van huis, vooral naar en door wegen waar meer bebouwing is, terwijl ik liever door bos en veld loop

Volgens mij vindt ze sporen van honden toch nog net iets leuker dan sporen van konijntjes enzo.  En waar wij normaal lopen komen we maar heel weinig mensen met honden tegen.  Als er dan ook nog door jagers geschoten wordt vind Kylie er niks meer aan en dan slaat ze de eerste de beste weg richting bebouwde kom in.

En zeggen dat we vooral voor onze huisdieren, verder van ons werk  "op den buiten" zijn gaan wonen

ik heb het "geleerd" door meerdere dingen.

Alleen dan krijgt ze haar tuig & flexi aan. 

Ik zeg jouw beurt

Begin dus met een niet normale route, en bij elke hoek zei ik in het begin ga maar, soms sta je even stil maar uiteindelijk lopen ze vanzelf een kant op, waarpp ik goedzo zei

en met de tijd begreep ze wat de bedoeling was :)

Nou dat hoef ik niet te doen, want dan weet ik dat ik bij een zwemplek in het bos uit kom. Ach, een voordeel van een hond die altijd haast heeft en voorop wil lopen. Nul moeite dit aan te leren.

Als ik met de flexi loop,loopt Indy meestal vooruit.Zeg ik dat hij even moet wachten,kijkt ie achterom met zo'n blik van "allee vrouwtje".Zucht.Hij weet verdomd goed wat hij wil en naar waar ook.Krijg hem soms gewoon niet mee naar binnen!Dan moet ik soms toch wel even streng zijn,want je hebt niet altijd evenveel tijd hé.Ik zag hem overlaatst aan de andere kant van de beek lopen.Donjk!!Hoe kan da nu!!Gelukkig stond er op die plaats geen water in.Kerel hoor.

Haha wat een grappig verhaal. 

Als ik Moh laat kiezen dan loopt ze standaard naar de jumper...

En als we Kylie in de zomer laten kiezen loopt ze richting muziekje van het ijkarretje.  Die vrouw gaf haar een paar keer een stuk gebroken hoorntje met wat roomijs in... vandaar...

Dit ga ik ook keer proberen, eens zien waar we uit gaan komen. En hoe lang we weg zijn.

Hij komt vrijdag weer thuis i.v.m. werk zit hij nu bij mijn ouders dus dan mag hij direct kiezen als we thuis zijn. Ik denk vanuit auto naar binnen maar daarna moet hij maar even kiezen :)

Herkenbaar haha, zowel bij Lola als Jenna heb ik de ervaring dat ze meestal voor een kort rondje door de stad kiezen, hoogstens nog een rondje park of langs het station, maar nooit een route door het bos, terwijl als ik doorzet en toch het bos in ga is het na een bepaald punt ook wel prima en lijkt Jenna ervan te genieten. Al probeert ze dan soms nog door stil te staan, semi geinteresseerd aan de grond te snuffelen en dan slinks zich zo te draaien dat we teruglopen ipv verder

 Ik heb niks moeten leren, ze zijn zo van nature uit. 

Heb er al vaak m'n voordeel mee gedaan, zoals gisteren: 

We hebben een hele dag rondgetrokken op de Hoge Venen, want daar lag sneeuw (joepie!).

Maar onder die sneeuw zat een heel verraderlijke dikke modderbrij waar je ver in kon wegzakken. Heel erg moeilijk voor ons. Maar de honden kiezen echter feilloos de meest begaanbare route door het ven, dus dan stel ik me met plezier volgzaam op en bepalen zij de weg. Natuurtalentjes waar ik op kan vertrouwen! 

Wat leuk..Bams wordt op het moment door anderen uitgelaten, zij bepaalt bij hun, hahahaha...ze gaat op de rem staan en ja 75 kilo krijg je niet zomaar mee, ik wel, maar een ander niet, hahahahaha dus iedere uitlaat beurt is hooguit tien minuten, zucht....ik dan......maar ze krijgen ze echt niet verder mee.

Loco loopt standaard naar het park waar we aan wonen. Enkele keer loopt hij als hij aangelijnd is terug naar de woonkamer om zijn eend te pakken. Dan komen we nooit verder dan het veldje om de hoek. Beetje rondrennen en gek doen met eend... soms komt hij om er samen aan te trekken, soms legt hij hem voor mijn voeten neer om eend weg te gooien. Als hij uit gespeeld is gaat hij zitten met eend in zijn bek en rond kijken.

Heel grappig, ook het verschil in aard hoe ze hiermee omgaan.

Jip z'n autonome (mits aangelijnd) rondjes worden wel wat uitgebreider, in beginsel stonden we soms binnen 5 minuten weer thuis  Hij heeft het echt stapsgewijs en met hulp moeten leren om niet te verzuipen in z'n onzelfstandigheid en onzekerheid. Het grappige is dat hij altijd standaard 1 straat meeneemt op zijn route die ik zelf voordien nog nooit gelopen heb en waar ik ook de toegevoegde waarde niet van inzie ... maar hee, wie ben ik  

Opvallend ook hoe hij zijn tijd neemt, vooral veel en lang doodstilstaan om de zoveel meter, alles tot zich en in zich opnemend via al zijn zintuigen. Fantastisch om te zien, hoe graag kijk ik daar naar. Ik dirigeer hem verder niet en laat hem echt z'n eigen route en tempo bepalen en geniet ervan te zien hoe hij de wereld in zich opneemt, beweegt en zijn keuzes maakt. Enkel als ik zie dat de onzekerheid hem dermate overmant dat hij er in vast loopt help ik hem, dat kan vaak heel subtiel. Ook als de spanning te hoog is/wordt neem ik over. Het Bos zal hij nooit vrijwillig heenlopen. Beetje scharrelen op ca. 500 a max 1000 meter rondom huis past hem het best

Lily Jane daarentegen had er beslist geen moeite mee en terughoudendheid in om de route te bepalen of haar statement daarin te maken. Zelfs als ik een keer zin had om zelf de route uit te stippelen ging ze in 'discussie' bij een verschil in visie   ... we kwamen er toch altijd wel weer uit samen, beetje geven en nemen

https://youtu.be/yaXIUkOdc_U