Spijt van puppy 
Ik heb er nu ook net een pup bij.
Heb 2 oudere honden.
En hij is een baldaad, maar ohw zo lief en heb alles voor hem over.
Ik kan door omstandigheden niet 100% van hem genieten.
Maar geen haar op mijn hoofd die er aan hem weg te doen.
En ook ik werd weer herinnerd aan allerlei dingen, het bijten, de scherpe puppynagels die overal aan vast blijven zitten, het niet zindelijk zijn, er 's nachts uit moeten.
En dan het begeleiden van mijn andere 2 honden met hun benadering naar de pup.
En het er om denken dat mijn ouder 2 geen aandacht te kort komen.
Ja het is moeilijk.
Ga om tafel met je moeder en bespreek het.
Ik heb 12 een shitzu gehad natuurlijk als pup moet je het leren maar het is zeer leuk en lief ik heb ze moeten laten inslapen in mei Door hartfalen het doet me nog altyd zo pyn k.mis haar enorm al heb ik nu een pup maltezer toch is het missen van haar nog heel erg ik hoop dat je de spyt achteraf laat en je het goed kan leren en je ervoor gaat dieren zijn zo lief
Het ligt eraan wat de rede is dat je spijt hebt?
1. - Heb je je van tevoren goed ingelezen en beseft wat het nemen van een pup inhoud? Ben je nu gewoon op van de vele energie die het kost om een pup op te voeden? Het zindelijk maken, bijten, constante aandacht die ze nodig hebben.
of
2. - Was het een redelijke impuls aankoop en besef je nu dat het toch wel veel tijd en energie kost en heb je hierdoor spijt. Wil je deze tijd er eigenlijk niet in steken en ben je niet bereid een deel van je vrijheid op te geven of te kijken of hier iets in mogelijk is.
Bij punt 1 zeg ik; hou vol, ik heb ook met mijn handen in het haar gezeten maar onze pup is nu bijna 7 maanden en na een maand bij ons werd het echt makkelijker te doen, je leert de hond kennen en hij/zij jou en je ontwikkeld een routine.
Bij punt 2 zeg ik; zoek een ander baasje voor de hond.
Ik denk dat je zelf wel weet onder welke je valt.
Als je het nu niet voor 100% met liefde kan doen, zal het nooit goed gaan. Het dier zal het altijd aanvoelen.
De erge momenten van plassen, slopen moeten nog komen, wat dan met je geduld of stress ?
Ik zeg , pup zo vlug mogelijk terug naar kweker zodat hij nog een andere thuis kan vinden waar hij wel welkom is.
Als hij zes maand of een jaar is en het gaat dan niet meer met jou en je moeder, dan is er voor hem veel te veel tijd verloren gegaan.
"
Lekker opbeurend Anny 
Als je het nu niet voor 100% met liefde kan doen, zal het nooit goed gaan. Het dier zal het altijd aanvoelen.
Jeetje, zeg! Mag een mens ook es effe wanhopig zijn van tijd tot tijd, en hier even z'n onzekerheden en twijfel uiten?
Het hondje is er nog maar een week, er is niks vreemd aan om dan geconfronteerd te worden met tegengestelde gevoelens, met momenten dat je met je handen in het haar zit, dat je moet vaststellen dat die glanzend roze puppywolk ook wel een echte donderwolk kan zijn en dat je verwonderd en verward bent over je eigen reacties hierop.
Liefde voor je hond hoeft niet meteen van de eerste seconde daar te zijn als een goddelijke openbaring, die kan ook groeien en openbloeien in de tijd. Een proces van elkaar leren begrijpen en samen je weg te vinden. Er zijn genoeg mensen die tijd nodig gehad hebben om te komen tot die onvoorwaardelijke liefde die ze nu voor hun hond voelen. Is helemaal niks mis mee.
Dus nee, Topicstarter, je gevoelens zijn niet zo vreemd. Heel wat mensen hebben dezelfde twijfels gekend. Jullie zijn met twee, verdeel dus de taken, steun elkaar, roep hulp in als het nodig is, en focus je vooral op de leuke en lieve momenten zodat je de moeilijke makkelijker kan relativeren!
Het hondje is er nog maar een week, er is niks vreemd aan om dan geconfronteerd te worden met tegengestelde gevoelens, met momenten dat je met je handen in het haar zit, dat je moet vaststellen dat die glanzend roze puppywolk ook wel een echte donderwolk kan zijn en dat je verwonderd en verward bent over je eigen reacties hierop.
Liefde voor je hond hoeft niet meteen van de eerste seconde daar te zijn als een goddelijke openbaring, die kan ook groeien en openbloeien in de tijd. Een proces van elkaar leren begrijpen en samen je weg te vinden. Er zijn genoeg mensen die tijd nodig gehad hebben om te komen tot die onvoorwaardelijke liefde die ze nu voor hun hond voelen. Is helemaal niks mis mee.
Dus nee, Topicstarter, je gevoelens zijn niet zo vreemd. Heel wat mensen hebben dezelfde twijfels gekend. Jullie zijn met twee, verdeel dus de taken, steun elkaar, roep hulp in als het nodig is, en focus je vooral op de leuke en lieve momenten zodat je de moeilijke makkelijker kan relativeren!
"
Driedubbel mee eens! 
Als ik je kan adviseren is de pup zo snel mogelijk terug naar de fokker brengen en nooit meer, de eerstvolgend 10 jaar, aan een hond beginnen. Want honden kosten altijd veel van je tijd en inderdaad een groot deel van je 'vrije tijd' ben je kwijt aan je hond. Maar als je daar nu al begint te twijfelen doe het beestje weg!!! Dat heeft recht op een plek op deze aarde waar het welkom is en gewild met alle dingen in het karakter van de hond. Ik heb 3 honden, waarvan 1 Boerboel reu en ben alleen met mijn honden, en ze kosten inderdaad veel tijd. Maar daar hebben ze recht op!!! Dat wist ik voor ik er aan begon en ik heb van iedere periode genoten!!! Dus toen, de andere 2 zijn 2 mopsen, maar allemaal als pup bij mij in huis gekomen, terwijl ik ook nog fulltime werk, ze zindelijk moesten worden en het leren luisteren naar mij heeft tijd gekost maar de liefde die ik ervoor heb terug gekregen van mijn kanjers is het zo veel meer dan waard geweest. En ik heb nooit 1 seconde gedacht dat het lastig was of veel tijd koste. Het was voor ons, mij en mijn honden, een prachtige uitdaging om samen doorheen te komen en daarna een super sterke band voor het leven te hebben!!! Ik vind het niet handig en oneerlijk tegen over de pup dat je nu al twijfelt, dus neem morgen contact op met de fokker of zoek een andere mogelijkheid om de pup een liefdevol thuis te geven. Daar heeft het recht op, dus verhuis de pup nu wat vaak een stuk makkelijker gaat dan een hond van een half jaar of ouder. Nu de juiste beslissing nemen en actie. In belang van de pup en uiteindelijk van jezelf en je moeder.
De ene keer kom je vriendelijk en aardig over de andere keer kil en hard 
Maar ik lig daar niet wakker van hoor ,maar soms zeg ik daar wat van als ik dat zo ervaar en that's me 
Het hondje is er nog maar een week, er is niks vreemd aan om dan geconfronteerd te worden met tegengestelde gevoelens, met momenten dat je met je handen in het haar zit, dat je moet vaststellen dat die glanzend roze puppywolk ook wel een echte donderwolk kan zijn en dat je verwonderd en verward bent over je eigen reacties hierop.
Liefde voor je hond hoeft niet meteen van de eerste seconde daar te zijn als een goddelijke openbaring, die kan ook groeien en openbloeien in de tijd. Een proces van elkaar leren begrijpen en samen je weg te vinden. Er zijn genoeg mensen die tijd nodig gehad hebben om te komen tot die onvoorwaardelijke liefde die ze nu voor hun hond voelen. Is helemaal niks mis mee.
Dus nee, Topicstarter, je gevoelens zijn niet zo vreemd. Heel wat mensen hebben dezelfde twijfels gekend. Jullie zijn met twee, verdeel dus de taken, steun elkaar, roep hulp in als het nodig is, en focus je vooral op de leuke en lieve momenten zodat je de moeilijke makkelijker kan relativeren!
"
Kijk dit is opbeurend en heel mooi verwoord (zo ken ik het ook niet altijd 
) Denk dat ts hier meer aan heeft dat al dat negatieve gedoe
Sterrebeeld Tweeling ....en trouwens een vrouw ken je nooit écht...wist jij dat dan nog niet ?
je kan echter niet van alles een master zijn , het is je vergeven
sorry off topic .
je kan echter niet van alles een master zijn , het is je vergeven
sorry off topic . "
Zo ben je ook wel weer he anny 
Vrouwen ,vertel mij wat ik leer elke dag bij 
lol
Wacht even, je moet eerst heel erg goed nadenken voor je aan een hond in jou huis begint.
Men valt het dan na een week al zo tegen, dan heb je de verkeerde inschatting gemaakt en kun je beter een adres voor je pup zoeken.
Van een Boerboel kun je altijd direct contact opnemen met de fokker welke je ook direct helpt en geen pup wil laten wonen op een adres waar het niet voor 100% gewenst is. De kans dat het dan mis gaat is helaas te groot en een pup of jonge hond herplaatsen gaat nu eenmaal veel beter dan een 'half gewenste en ook niet goed opgevoede hond'.
Daarnaast heeft elke hond recht op een thuis waar het gewild en gewenst is en waar veel van gehouden wordt. Honden kunnen hierin helaas zelf niet kiezen, maar als het al vanaf het begin mis gaat verander dan de situatie waar ze in zitten. In dit geval een ander thuis voor het, vast zeer lieve pupje....
WAAR IS ILSE ?
Na al deze positief ingestelde reacties zie ik nog geen reactie van de originele poster van het bericht.
Of ik heb een post gemist?
Die arme pup tussen mensen die hem niet willen, dat merkt hij.
Als onze pups naar de eigenaar waren gegaan, gingen we altijd een of 2 x onverwachts langs.
Een keer kwamen we daar, pupje zat aan zijn halsband en lijn vast op een krant. De eigenaren hadden net een baby en de pup was veel werk
We namen de pup gelijk mee naar huis (mijn moeder had geld terug gegeven en al hun gekochte spullen over genomen)
Hij had binnen no time weer een heel lief nieuw gezin. Die eigenaren kwamen zelf nog op bezoek bij ons, erg leuk,
"
Hoezo onverwachts langs? Sorry hoor maar dat zou ik niet bepaald tof vinden. Als jullie eerst zouden bellen dan mag je best langskomen maar om nou gewoon aan te bellen 'hallo, wij komen even kijken naar de pup!' terwijl ik bezig ben met het huishouden/werk of stel je voor dat er net een overlijden in de familie is geweest.
Nee hoor, hier zou geen koffie op tafel komen. Als je belt prima, maar mensen die onverwachts langskomen hou ik niet van.
En dat is ook niet echt vertrouwen hebben in je kopers.
Hoezo onverwachts langs? Sorry hoor maar dat zou ik niet bepaald tof vinden. Als jullie eerst zouden bellen dan mag je best langskomen maar om nou gewoon aan te bellen 'hallo, wij komen even kijken naar de pup!' terwijl ik bezig ben met het huishouden/werk of stel je voor dat er net een overlijden in de familie is geweest.
Nee hoor, hier zou geen koffie op tafel komen. Als je belt prima, maar mensen die onverwachts langskomen hou ik niet van.
En dat is ook niet echt vertrouwen hebben in je kopers. "
We hebben verteld bij aankoop, dat we onverwacht langs zouden komen.
Ze stemde er allemaal mee in. Geen probleem, we waren altijd welkom.
Kom je aangekondigd langs, zal alles in orde zijn, net zoals het pupje wat aan de verwarming zat vast gebonden dag en nacht.
Dat zouden we nooit te weten zijn gekomen, had het pupje een vreselijke toekomst tegemoed gezien.
Moet er niet aan denken!
Voor ons ging de liefde voor onze pups boven alles, zeker boven een baas die geen koffie zet voor ons, jammer dan.
Vertrouwen, iedereen kan een mooi verhaal houden. Als het om je eigen pups gaan, moeten mensen het vertrouwen in ons zien te verdienen.
De nieuwe bazen, vonden het juist een teken van liefde en nazorg van ons. Fokkers die 100% willen weten dat het goed gaat met de pups, ook voor in de toekomst.
Als je niets te verbergen hebt betreffende de verzorging en liefde voor je pup is een rommelige woning totaal geen probleem voor de fokker waar de pup vandaan komt.
En met een pup in huis neem je een verantwoording op je voor de zorg daarvoor, deze hoort, volgens mij en gelukkig vele anderen, altijd doodgewoon goed en gewenst te zijn!!!
En zo snel al spijt van de pup kan alleen maar betekenen dat er een verkeerde keus is gemaakt wat geen echt probleem hoeft te worden als je het maar erkent en een oplossing zoekt. Oftewel met liefde voor het pupje een ander adres zoeken waar het wel altijd gewild en gewenst is. Met alle tijd die het kost heeft het daar doodgewoon recht op.
Als je een hond adopteert van t asiel ga je er ook mee akkoord dat ze onverwachts mogen langskomen, dat is op twee seconden gefikst
zie je een relaxte vrolijke hond of een bange ?
Ik vind dat geen slechte overeenkomst hoor.
ze komen niet op de koffie hé....
Kom je aangekondigd langs, zal alles in orde zijn, net zoals het pupje wat aan de verwarming zat vast gebonden dag en nacht.
Dat zouden we nooit te weten zijn gekomen, had het pupje een vreselijke toekomst tegemoed gezien. Moet er niet aan denken!
Voor ons ging de liefde voor onze pups boven alles, zeker boven een baas die geen koffie zet voor ons, jammer dan.
Vertrouwen, iedereen kan een mooi verhaal houden. Als het om je eigen pups gaan, moeten mensen het vertrouwen in ons zien te verdienen.
De nieuwe bazen, vonden het juist een teken van liefde en nazorg van ons. Fokkers die 100% willen weten dat het goed gaat met de pups, ook voor in de toekomst. "
Dat is dan niet echt onverwachts ;) Ik dacht serieus dat je zonder dat ze het wisten langskwamen.
En nee, een stichting/asiel maakt gewoon een afspraak hoor.
En ik snap heus wel dat je voor je pups goed zoekt maar zoals ik al zei aanbellen en gewoon langskomen vind ik een beetje raar.
Je mag hier altijd komen kijken maar laat het even van te voren weten. Zelfs familie/vrienden komen hier niet onverwachts + dat het zomaar kan zijn dat we niet eens thuis zijn en dan sta je voor een dichte deur.
Al bel je maar een half uur van te voren.
zie je een relaxte vrolijke hond of een bange ?
Ik vind dat geen slechte overeenkomst hoor.
ze komen niet op de koffie hé....
"
Hier zou je een bange hond zien want mijn hond vind vreemde mensen helemaal niet leuk. En ze doet ook lelijk als je binnen komt. Daarvoor zorgen wij ervoor dat ze netjes in d'r bench zit als er iemand binnen komt tot ze rustig is en mag komen kijken.
Zijn wij dan slecht omdat zij bang is voor vreemde mensen?
(Het wordt wel al beter hoor maar vreemde mensen in huis vind ze gewoon niet leuk.)
Na al deze positief ingestelde reacties zie ik nog geen reactie van de originele poster van het bericht.
Of ik heb een post gemist? "
Zo gaat het alweer , een topic krijgt soms een eigen leven.
dus back on topic....
Ilse waar ben je gebleven ?
Ik dacht serieus dat je zonder dat ze het wisten langskwamen.En nee, een stichting/asiel maakt gewoon een afspraak hoor.
En ik snap heus wel dat je voor je pups goed zoekt maar zoals ik al zei aanbellen en gewoon langskomen vind ik een beetje raar.
Je mag hier altijd komen kijken maar laat het even van te voren weten. Zelfs familie/vrienden komen hier niet onverwachts + dat het zomaar kan zijn dat we niet eens thuis zijn en dan sta je voor een dichte deur.
Al bel je maar een half uur van te voren. "
Nee hoor, van het asiel waar ik mijn eerste hondje vandaan had stond ze zelfs meteen bij de achterdeur. Had natuurlijk eerst even om het huis gekeken. Hoor ik ineens "Volluk!" (Nu woonde ik toen ook in een dorp in friesland, gaat het wel iets losser). Had ik totaal geen moeite mee ook.
Tjonge 
Wonderbaarlijk toch dat net als bij baby-moeders 'de blues' nog steeds omgeven wordt door een sfeer van taboe en afkeuring.... sterker nog, meer 'in de put praat'.
Werkelijk niemand heeft inzicht in wat daar nou precies gaande is. Wat is er mis met wat meer doorvragen ipv meteen conclusies trekken en zwart/wit oplossing in de maag splitsen. Het leven gaat niet over gevulde koeken alleen. Soms raak je even uitgeblust, uit balans en heb je behoefte aan een luisterend oor, erkenning voor je blues, iemand die het vermogen bezit je aan te horen en te reflecteren (zonder oordeel vanuit eigen perceptie) En liever nog ... iemand die ziet dat je er even dwars doorheen zit en door je hoeven zakt, iemand die wat kan ontlasten om zo tot rust te komen en vandaaruit weer balans en zelfreflecterend vermogen te hervinden.
Het is doornormaal om af en toe door je gevoelens heen en weer geslingerd te worden. Gekmakend zijn de enkel roze puppywolk verhalen, ze bevestigen dan alleen maar wat jij zelf in je wanhoop ook al 1000x in je hoofd gehaald hebt, 'jij die niet spoort' omdat je even door elkaar geschuffeld bent. Dus hup, weer een hond retour omdat anderen dat voorspiegelen
Verdient een hond onvoorwaardelijk commitment... ja, zonder twijfel ja ja ja!
Maar mag je daarin ook wat tijd, ruimte en rust vinden om dwars door je eigen proces heen tot jouw eigen JA met hart, ziel en hoofd komen en de mens te worden die jouw hond nodig heeft? Een proces dat je innerlijk een rijker en wijzer mens maakt en al groeiend een gouden hond-baas team beloofd.
Een belofte die nooit verwezenlijkt kan worden als je op een forum je verhaal doet en het gevoel krijgt een alien te zijn in hondenmensenland . Honden zijn spiegels, honden zijn leermeesters en van hen mogen (moeten) mensen struikelen om uiteindelijk te kunnen worden wie ze zijn. Als mens en als hondenvriend. Dat gaat een heel levenlang door.
@Ilse, wat ik uit je beginpost haal is dat je er simpelweg even doorheen zit. Vermoeidheid? Je vertrouwde leven/ritme even ontregelt? Combinatie? Facoteren in jezelf die je nu parten spelen (bindingsangst kan er bv zo een zijn. Of bv ontregeling van je ritme als je een gewoontedier bent). Hoe dan ook is het vanuit dit gemoed niet te doen om alles helder te overzien en beslissingen te nemen.
Ik hoop dat je de moed vindt om hier nog eens te lezen. En je zelf de ruimte en eerlijkheid weet te vinden om hier uit te komen. Of dat nu flink bijslapen is en op adem komen, even flink met jezelf 'worstelen, om daarna vanuit een JA te investeren in jullie groeiende band of tot de conclusie komen dat het echt niet werkt voor jou en dus een NEE (in dat geval is zsm her(terug)plaatsen zeker in belang van de hond aan de orde).
Slaap bij, geef jezelf tijd om tot rust en klaarheid te komen. Als het kan neem lekker kwaliteit tijd voor jezelf op een manier die voor jou werkt, wandelen, alleen op stap, sporten, kroeg-avond, bankhangen (en dat laatste als het kan misschien wel met zo'n heerlijk schurkende snurkende friemel tegen je aan een tukkie doen (of bed). Eerlijk gezegd is die laatste mijn favoriet 
" /> Ik dacht serieus dat je zonder dat ze het wisten langskwamen.En nee, een stichting/asiel maakt gewoon een afspraak hoor.
En ik snap heus wel dat je voor je pups goed zoekt maar zoals ik al zei aanbellen en gewoon langskomen vind ik een beetje raar.
Je mag hier altijd komen kijken maar laat het even van te voren weten. Zelfs familie/vrienden komen hier niet onverwachts + dat het zomaar kan zijn dat we niet eens thuis zijn en dan sta je voor een dichte deur.
Al bel je maar een half uur van te voren. "
Nee hoor, van het asiel waar ik mijn eerste hondje vandaan had stond ze zelfs meteen bij de achterdeur. Had natuurlijk eerst even om het huis gekeken. Hoor ik ineens "Volluk!" (Nu woonde ik toen ook in een dorp in friesland, gaat het wel iets losser). Had ik totaal geen moeite mee ook.
"
Ik woon in de randstad. Dat zal het verschil zijn
Ik werk al heel veel jaren in de psychiatrie en kan je verzekeren dat baby blues met hormonen te maken heeft welke niet spelen bij de aanschaf van een honden pup.
Hartstikke goed dat Ilse het erkent heeft dat een pup voor haar in huis niet dat was wat ze gedacht had. Tijd om daar een oplossing voor te vinden in het belang van de pup.
Echt, ik heb al mijn honden altijd als jonge pup in huis gehad, de eerste weken zijn even doorbijten en minder aan één stuk slapen maar als je dat vanuit de liefde voor je pup doet is dat totaal niet zwaar maar met veel liefde goed te doen.
Maar ik geloof dat je beter, na snel twijfelen of je wel blij bent met de pup, een ander thuis voor de pup kunt zoeken waar ze alle bijkomende minder leuke dingen die horen bij het opvoeden van een pup prima vinden.
Neemt niet weg dat het allemaal anders kan uitpakken dan je gedacht had.
heb ook weleens gedacht ... Waar ben ik aan begonnen. Bij Tuur ok die was 11 mnd niet heeeeel vaak gedacht die hond eruit of ik eruit.
hoe vaak niet bijna huilend aan de foon naar fokster wat kan ik nog doen.
maar om nu direct te zeggen stuur die hond maar terug? Zo geef je niet alleen baasje een kans maar de hond ook niet.
En heeft niks te maken met geen liefde hebben voor je hond maar het gewoon even niet weten. En dan is het fijn om een forum als dit hebben om tips te krijgen om dingen te doorbreken.
Hartstikke goed dat Ilse het erkent heeft dat een pup voor haar in huis niet dat was wat ze gedacht had. Tijd om daar een oplossing voor te vinden in het belang van de pup.
Echt, ik heb al mijn honden altijd als jonge pup in huis gehad, de eerste weken zijn even doorbijten en minder aan één stuk slapen maar als je dat vanuit de liefde voor je pup doet is dat totaal niet zwaar maar met veel liefde goed te doen.
Maar ik geloof dat je beter, na snel twijfelen of je wel blij bent met de pup, een ander thuis voor de pup kunt zoeken waar ze alle bijkomende minder leuke dingen die horen bij het opvoeden van een pup prima vinden. "
Denk dat je in de psychiatrie nog weer een andere categorie kersverse moeders treft. En uiteraard spelen daar hormonen mee.
Dit gaat echter over een ingrijpende verandering in je leven (sritme) wat gevolgen heeft waar de een makkelijker in mee beweegt dan de ander omdat iedereen anders is. Dat geld voor het krijgen van een baby, een hond, andere ingrijpende veranderingen in je leven. Laten we ook vooral niet onderschatten dat een vestoring van je nachtrust, verstoring in je bekende levensritme ook een stabiel mens tijdelijk kan veranderen in een labiel wrak. Jij bijt ff door een paar weken en iemand anders heeft pech en bv meer tijd nodig hebt om hier met wat huilbuien in te groeien. Dan heb je wat aan steun en erkenning dat dit helemaal niet zo raar is en meer mensen overkomt. Baby-mensen en honden-mensen. Dat ff doorbijten komt wel weer als de balans en rust er weer is.
Mooi verwoord Petra!
Carol, niet met je eens...vooral de eerste weken zijn heftig en slingert je gevoel van rechts naar links...dat betekent niet dat je dan moet opgeven, maar dat je steun moet zoeken....en zoals Ilse dat doet op dit forum. Ik vond en vind het soms ook nog moeilijk....en soms moet de liefde voor je hond groeien en is dat er niet gelijk pats BOEM! Maar ik weet zeker als we Ilse over een half jaar spreken en ze haar hondje nog heeft dat ze heel blij is dat ze hier steun heeft gezocht en nu zielsveel van haar hondje houdt!
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?