R*i*p* HENKIE. Eerst Tetanus, toen Epilepsie. Het was teveel 
Wat spijt me dit zo... héél veel sterkte met jullie verlies.
Mijn gedachten zijn bij jullie.
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "R*i*p* HENKIE. Eerst Tetanus, toen Epilepsie. Het was teveel" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Wat enorm vreselijk. Heb dit met tranen in mijn ogen gelezen.
Heel veel sterkte met dit verles.
Tjee ben er even helemaal stil van.. Na zon strijd en zo gevochten te hebben... Heel veel sterkte....
Echt diep respect wat jullie allemaal gedaan hebben voor dat ventje.
En de beslissing durven nemen hem te laten gaan
Je droom daarvoor is hoe triest ook prachtig
je wist het al...voelde dat dit het moment ging worden.
nogmaals ik leef oprecht met jullie mee en heb het diepste respect voor wat je hebt gedaan voor Henkie
Letterlijk tot aan het einde met de grootste zorg en verbondenheid met elkaar
Ik hoop dat je toch nog wat troost kan vinden in het feit dat henkie zonder jullie waarschijnlijk nooit de kans had gehad om nog even pup te zijn .(menig baas had hem veel eerder laten inslapen)
bij jullie toch nog die wandeling en een bal..rust liefde zorg,goede timing
dat maakt je een heel bijzonder baasje.
Wat verdrietig... Heel veel sterkte gewenst en je hondje voor altijd in je hart.
Ik volg jullie al een tijdje, maar wat is dit schrikken...heel veel sterkte met het verlies van jullie lieve Henkie, rust zacht lieffie <3
Och, wat ontzettend verdrietig.
Weinig woorden zijn ervoor te vinden, heel veel sterkte met het verwerken.
.... :'-(
Wat intens verdrietig. Wat heeft hij en jullie hard geknokt voor hem, voor z'n leven. Ik had jullie zo een andere afloop gegund en Henkie nog een heel leven vol avontuur en stoute streken...
"Je hoeft niet zo sterk te zijn om iets vast te houden,
maar je moet heel sterk zijn om los te laten."
Veel kracht gewenst.
Helaas, liev mensen. We hebben Henke vanmiddag, plotseling, toch in moeten laten slapen.
Ondanks alle eerdere goede berichten, ging het vanmiddag ineens helemaal fout. Hij is om 13.30 uur aan het spelen en zonder waarschuwing leek er een aanval aan te komen.
Ik belde mijn man op zijn werk en die zou naar huis komen. Voordat hij thuis was, had de aanval doorgezet in had ik al een stecolid gegeven. Na 2 minuten leek dat te gaan werken, maar een paar minuten laten begon het alweer. Dus na 7 minuten weer een stecolid. Het wilde maar niet echt stoppen. Onze DA gebeld en die adviseerde Henkie in het donker, rustig te laten liggen. Als het binnen een half uur niet duidelijk beter zou gaan, moesten we komen en zouden ze hem onder narcose brengen, om dan morgen te kijken of het over was.
Ondertussen bleef het maar doorgaan. Henkie werd even rustig, maar een paar minuten en het begon weer. Hij heeft 4 stecolids gehad in een uur tijd. Kleinkind uit bed gehaald (is mijn babysitdag) en naar de DA gegaan. Zij had al snel door dat dit er niet goed uit zag. Ze zei dat we een beslissing moesten nemen. Narcose proberen, of Henkie uit zij lijden verlossen..... Dat laatste hebben we gedaan...
Een verstandig besluit, volgens de DA. Zijn prognose was al niet gunstig. En nu, met die dubbele medicatie, al na 2 weken dit beeld....
Het doet ons heel veel pijn, maar wisten eigenlijk al 2 weken dat dit moment zou komen.... "
O nee, wat vreselijk... Heel veel sterkte..
Wat vreselijk voor jullie. Maar een moedige beslissing.
Heel veel sterkte met dit vreselijke verlies!!!
Jeetje wat erg. Heel veel sterkte. Ben toch wel een beetje geschrokken. Dacht dat hij er wel door zou komen. Arme henkie..... rip lief beestje.
wat een vreselijk nieuws, maar jullie hebben zo goed voor hem gezorgd, ook al voelde je het misschien aankomen, je bent tot het einde een prachtig baasje voor hem geweest, heel veel sterkte.
wat vreselijk. ik heb het topic voornamelijk in stilte gevolgd en dacht dat het nu eindelijk met Henkie de goede kant uitging. kennelijk mocht het niet zo zijn. heel veel sterkte!!! ik heb voor de rest even geen woorden meer.
Wat erg..
Ik ben er zo van geschrokken..
Het leek zo goed te gaan en dan gebeurt dit.
Zo'n jong dier..
Ik wil jullie heel veel sterkte wensen met dit verdriet..
Wat een vreselijk bericht over Henkie! Heel erg veel sterkte met de verwerking van dit verdriet.
Heel veel sterkte,wat een enorm verlies na alles wat jullie al hebben meegemaakt.
Ik wens jullie heel veel sterkte, jullie hebben alles gedaan voor de lieverd. Rust zacht Henkie!
sara (Gast)
o wat erg.
na alle moeite leek het goed te gaan.
maar je gevoel gaf het al aan.
ik was er ook al bang voor.
maar jullie hebben alles voor hem gedaan wat maar mogelijk was.
jullie hebben de juiste beslissing genomen,zowel voor hem als voor jullie.
de aanvallen zijn geen pretje zeker niet zoveel achter elkaar,je voelt je zo machteloos.
en voor de hond is het een drama.
ze zeggen dat ze er niks van mee krijgen,maar mijn hond wel.
heel veel sterkte het gemis zal groot zijn.
maar Henkie heeft nu rust.
na alle moeite leek het goed te gaan.
maar je gevoel gaf het al aan.
ik was er ook al bang voor.
maar jullie hebben alles voor hem gedaan wat maar mogelijk was.
jullie hebben de juiste beslissing genomen,zowel voor hem als voor jullie.
de aanvallen zijn geen pretje zeker niet zoveel achter elkaar,je voelt je zo machteloos.
en voor de hond is het een drama.
ze zeggen dat ze er niks van mee krijgen,maar mijn hond wel.
heel veel sterkte het gemis zal groot zijn.
maar Henkie heeft nu rust.
"
Ik weet zeker dat Henkie van deze aanvallen wel alles meekreeg. Het begon met "verbaasd kijken", zo van wat gebeurd er nu?. Toen schudde hij met zijn kop, alsof hij pijnscheuten door zijn koppie kreeg. Anders kan ik het echt niet omschrijven... Ik vond dit heel opvallend, zeker omdat men zegt dat ze er niets van meekrijgen. Vorige keer waren de aanvallen anders, heftiger, sterker, zeg maar.
Nu was hij niet zo verkrampt, maar wel heel veel schokken en schudden, heel erg kwijlen. Zo erg dat hij rochelde, alsof er speeksel in zijn longen was gekomen. De DA-assistente dacht dat ook. De DA was toen even de spuiten halen... Hij was nu af en toe wel even van de wereld, maar niet constant. Dan wordt het medelijden ook zo groot.. Hij schrok van onze stemmen. Alles kreeg hij mee...
Nu we een dag verder zijn, voelen we het verlies des te harder, maar ook hebben we meer en meer het besef dat we een goede beslissing genomen hebben. Zeker voor Henkie zelf, maar ook wel een beetje voor ons... Ergens, diep, achterin ons hoofd zit zelfs een klein stukje "opluchting". Mijn man zei vanmiddag "het lijkt alsof er een zware last van mijn schouder af is" . Ik weet hoe hij het bedoelde, want ik ervaar hetzelfde. We hadden Henkie heel graag gehouden, dat weten we alletwee, maar we wisten ook dat we hem niet lang mochten houden. Dan is het achteraf maar beter dat het al zo snel fout ging en niet pas over een jaar met steeds aanvallen en opkrabbelen...Er was zoveel wat Henkie graag wilde, maar niet kon/mocht.. Zijn achterpoten waren nog te stijf. Maandag heeft hij nog als een gek gerend in het uitlaatveldje... Hij kwam nog niet meer voor een worstje... Moet een jonge hond het daar dan van hebben. Om de paar weken een keertje rennen in een omheind veldje. Ik denk het niet.
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "R*i*p* HENKIE. Eerst Tetanus, toen Epilepsie. Het was teveel" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?