Wel weer 9 botjes verdiend om Zelda zoet te houden.......blijft ze misschien gelijk van je tenen af aangezien ze je hart ook al gestolen heeft!
Ook wij hebben met onze eerste honden het pad van de hondenschool gevolgd...
Dat is wat aangeraden werd en dus moest je dit doen : "je hebt een grote hond en een moeilijk ras gekozen, dus moet je begeleid worden".
Dat van die begeleiding dat klopt, de hondenschool was voor ons niet echt de oplossing, hebben we ontdekt met onze tweede hond.
Onze eerste, Evita, liet heel duidelijk merken dat HS haar niet interesseerde : bij de "down" oefening (drie minuten liggen), kwam ze niet recht maar kroop ze op haar ellebogen enkele meters dichterbij.
De onderbreek oef. hebben we nooit goed gekregen, we riepen haar, ze stormde op ons af, ze had door wanneer we gingen roepen en vertraagde, ging liggen, en als we haar doorriepen, wandelde ze op haar gemak naar ons toe. (haar tempo was niet helemaal je dat)
Tijdens de les zat ze leuk naast ons ... met haar rug naar de instructeur te kijken naar de schaapjes in de aanpalende wei.
Voedselweigering : dat deed ze héél goed, tot ze los moest om te apporteren en ze naar het schaaltje liep om alles op te eten.
Apporteren : zoals ik al zei, legde ze haar apport neer op de plaats waar het voedsel stond en kwam na alles opgegeten te hebben vrolijk naar ons toe gelopen, zónder apport, uiteraard.
Volgen : dat was een meter of hoe lang de lijn ook was, achter baasje lopen.
Toen hadden we nog niet door dat we misschien best met onze tweede hond, Ylena, niét dezelfde weg moesten opgaan...
Ylena's opvoeding ging een stuk beter, wat waren we trots op onszelf, we hadden het geleerd! Tot we aan wedstrijden gingen deelnemen en Ylena van een uitslag van 90% afzakte naar 45% ... en toen ... eindelijk! Zagen we het licht! Vanaf dan, geen druk meer, zelfs geen HS meer en gewoon genieten van onze hond. Athena, nummer vijf, moest enkel "mooi wezen", wat hebben we van haar genoten! En zij van ons.
Ze was zes jaar toen ze overleed, maar ze is zes jaar een vrolijke, blije en onbezorgde puppy gebleven.
Nu zoeken we een middenweg, sommige honden hebben écht wel leiding nodig (bv. hondagressief zoals Niké) en dan moeten we er samen (Niké en wij) aan werken zodat ze ook vrij kan rondlopen op wandeling en een zo normaal mogelijk leven kan leiden, zonder veel gedonder en zonder steeds aangelijnd te moeten zijn.
Wat hebben we veel geleerd van onze dames : leren loslaten, alles niet té correct willen, de honden moeten gelukkig zijn en als zij het zijn, zijn wij het ook!
dat bedoel ik ook,je hond moet gelukkig zijn en plezier hebben.
dan heb ik dat ook.
mijn honden luisteren prima en zijn sociaal.
maar ik doe het rustig aan en op hun tempo.
van mij hoeft het niet volgens het boekje.
op die leeftijd moet je ze dat leren,op die leeftijd dat enz.
elke hond is anders en heeft een andere aanpak nodig.
Inderdaad. Pas op, ik heb mij wel een puppy boekje aangekocht voor bij zelda. Niet voor 'specifiek volgens boekje' maar om een pup beter te leren kennen en als ik iets nie wist, kon ik het er in opzoeken.. Maar ik geef toe :p ik heb het boekje de eerste 2 a 3 weken gebruikt en nu ligt dat al meer als een maand aan de kant haha
ga op je gevoel af,dat werkt het beste.
en dan kan het niet mis gaan.
luister niet naar andere mensen want dan zie je door de bomen het bos niet meer.
Mooi geschreven!
Wat een pup nodig heeft: tijd! Zijn eigen tijd om in zijn eigen tempo zich te ontwikkelen tot een tevreden hond!
Martine en Sara...
ook jullie hebben het weer mooi omschreven.., een gelukkige hond is goud waard...
onvoorwaardelijke liefde is i.m.o echt de sleutel, en staat heel hoog boven alle regels...
Ik haal even dit oude topic naar boven...
Ik lees weer vele topics over pups, 8 weken oud, 10 weken oud… en wat er allemaal van hen verwacht wordt! Ze moeten zindelijk zijn, ze moeten op commando kunnen plassen, het is een ramp als ze bijten, ze piepen in hun bench, ze zijn vals...
Aan alle mensen die nu een kleine ukkie in huis hebben en denken dat ie binnen de korste keren moet klaargestoomd worden tot de perfecte hond: RELAX! Er moet helemaal niet zoveel! Geniet van de imperfectie en de lange, lange, lange zoektocht naar het samen één worden...
Heel goed van je!
Goed van jou!
Geduld en een beetje go with the flow en het komt heus goed
Je hebt helemaal gelijk! 16 jaar geleden had ik voor de eerste keer 2 hondjes, West Highland White Terriers. Internet had ik niet dus ik deed alles gewoon op gevoel en met wat tips van de fokker en de puppy cursus. Nu merk ik dat telkens als mijn pup iets "vreemds" doet ik meteen op Internet ben aan het zoeken of dat wel normaal gedrag is,ik laat me meeslepen door alle verhalen, met mijn 2 hondjes had ik dat niet. Misschien omdat ik nu kinderen heb dat ik bezorgder ben,je wilt uiteraard dat je hond niet agressief gedrag gaat vertonen naar hen toe, anyway je hebt helemaal gelijk, mooi geschreven!
Ik hoop dat je met het op commando plassen niet op mij doelt...dat moet ze helemaal niet en verwacht ik ook niet, ze doet het gewoon
Nee hoor, helemaal niet de bedoeling iemand te viseren, maar wel de nieuwe puppymensen een hart onder de riem te steken dat er helemaal niet zoveel moét, dat je je tijd mag nemen, dat niks verplicht is en je op je eigen ritme (en dat van de pup) je weg mag zoeken.
Zoveel puppymensen worden zo onzeker van de overvloed aan informatie die al snel op indoctrinatie gaat lijken….
De Topic Starter had dit mooi verwoord, en gezien de vele nieuwe puppy-topics toch maar even naar boven halen…. wie weet vindt iemand hier steun bij.
Heel mooi gezegd! Blij dat je weer in het land bent!
Ja en je hebt ook gelijk,te veel info is ook niet goed. Zonet zijn we naar de pet shop geweest om even haar nageltjes te laten knippen, de eigenaars zijn een dierenarts (nog heel jong) en een hondentrainer. Die begon meteen van o dat is een pittige, ze vond de nagels knippen niet leuk en hapte naar de schaar, daar krijg je het nog moeilijk mee enz. Ik kon wel huilen toen ik thuis kwam, ik had zoiets van wat bedoelde hij,krijg ik waarschijnlijk een agressieve hond? Dan ben ik weer helemaal onzeker, pfffff. Maar ze is zo lief,soms een beetje pittig maar is dat niet normaal puppy gedrag, ze moet toch maar wennen en dan ook nog luisteren, buiten plassen,de hele dag nee,nee neee. Maar we belonen haar heel veel, bij alles wat ze goed doet krijgt ze een beloning. Dan lees ik hier weer verhalen en ben ik een beetje gerustgesteld, bedankt iedereen voor het geduld met de nieuwe puppy eigenaars en de fijne antwoorden!
Beeld je eens in in je hond, je gaat ergens heen, zit een vreemde je poten vast te houden en met een eng ding aan je nagels. Nee, het doet niet pijn, maar ze voelen het gewriemel wel.
Hij weet echt niet wat er gebeurd.
Je pup zegt, nee, ik vind dit eng! Weg met dat enge ding!
Het is altijd handig, je hond aan enge dingen te laten wennen.
Pak af en toe zijn pootje en voel even aan zijn nageltje. Je begint met zijn pootje pakken en voertje. Sowieso laten wennen aan overal aan te raken en voertje.
Dan met een schaartje, laten zien en voertje. Even knippen en voertje. Zo gan je er mee aan de slag. Vind hij het knip geluid niet meer eng, kan je een pootje pakken en los met de schaar knippen voertje.
Zo laat je je hond wennen aan nagels knippen.
Alles wat je bij je hond doet, voorzichtig laten wennen. Even in de oren kijken en voertje, in de bek kijken en voertje.
Dankjewel goed advies! Heb ik vandaag met borstelen gedaan, wilde ze ook niet,lekkers gegeven en ondertussen lief toegesproken en beloond, ging heel goed, kan ik idd ook met nagels en oren proberen
Goed zo!
Op tijd stoppen met borstelen, zodat ze een positieve ervaring krijgt
Heel mooi topic dit! We hebben al best wat ervaring met honden, maar door sommige "standaarden" worden we een beetje onzeker gemaakt. Elke hond is anders en je nieuwe gezinslid leren kennen gaat niet bij iedereen perfect na een X aantal weken. Dit soort topics lezen, is dan ook wel een geruststelling met onze puppy die wat extra geduld nodig heeft :D
Ooh, wat was ik onzeker. Onze eerste hond. Op puppycursus al.. "moest de neus van de grond".
De ene keer gaf ik Daya te weinig aandacht thuis (hoe ze dat zogenaamd wisten...) en de andere keer was het dat ik te veel deed met Daya.
Dan moesten we op cursus een trucje voorbereiden en natuurlijk deed Daya als enigste dat dan weer niet (pootje geven), want agility, 20 meter verderop, was veel interessanter om naar te kijken. Dan was het weer dat ik te weinig oefende. Ik ben bijna gillend weggerend. In tranen uitgebarsten daar (toen kwam opeens Daya's neus van de grond hahaha).
Inmiddels zit Daya's neus nog steeds tegen de grond geplakt en wij zijn daar geheel tevreden mee, klaar. Wat een ander vindt moeten ze zelf weten. En ik vind het heerlijk hoor: Daya's neus volgen en uren onderweg zijn (vaak verdwalen ook nog).
Bij een volgende hond (mocht die er ooit komen) gaat het begin heel wat anders zijn; zen haha. Dat weet ik wel.
Mijn nieuwe motto is nu ook: Niks moet, alles mag. Komt het vandaag niet, morgen een nieuwe dag!
hihi die had ik nog niet gehoord: "de neus moet van de grond" en dat voor een neusdier dat in een veel grotere wereld aan geuren leeft dan wij.
Doet me goed dit te lezen, was weer even nodig!! Gaat zo goed en dan blijf je ook die lat maar hoger leggen. Wat jullie zeggen RELAX .... zegt Storm ook ... ...
Mijn 1e pup was eeuwen geleden. Naar puppy cursus. Je moest praten tegen je hond,ahum,ik vond dat zo raar. Praten van kom maar ,goed zo,braaf enzo.Niet wat de hond moest doen,maar gesprekjes en geluiden. Spreek ik van echt lang geleden. Hoelang durf ik hier niet te zeggen Gelukkig is er veel veranderd.
De laatste pups deze jaren heb ik ook de instelling,gaat het nu niet op naar de volgende keer. Geen haast.
Gelijk is aan jullie kant.........hoe vaak hoor ik niet.....opvoeden die hond, tja groot ras , mijn ogin wordt verward voor Bams, ogin nog een ukkepuk in een volwassen lichaam, je moet dit en je moet dat, en ze doet het al zo goed....
Misschien omdat het nog wat vroeg is, maar ik begrijp deze even niet
Wat is hier mis mee?
Snap ik ook niet helemaal.... Ik praat altijd tegen mijn hond....
Ik ook en ze begrijpt me ook nog
Hahaha, ik praat ook de hele tijd tegen m'n honden (en die van mij zeggen ook wat terug whoooowhoooowhooo ).
En iemand anders vindt dit gebabbel de reinste onzin, en doet/wil het helemaal niet. Prima!
Weer een goed voorbeeld dat daar geen standaard regel voor is die je hoeft te volgen. Niets moét en alles mag als je hond en jij er zich maar goed bij voelen .
pff ik merk het vooral op de hondenschool. En maar gaan en maar oefenen en maar streng zijn...om toch maar zo snel mogelijk naar de volgende klas over te mogen.
"Oh, ze is al 9 maanden....en je zit nog altijd maar in Junior 1?"
En dan!?
Gaat het niet over plezier? Over samen bezig zijn? Ik merk soms aan mezelf dat ik na een les gefrustreerd geraak omdat ik andere zo hevig zie doen. Soms ook wat jaloesie omdat die brave herdertjes alles zo perfect doen en mijn grote speelvogel nu net dat ene grassprietje belangrijker vindt dan apporteren
Maar dan kom ik thuis, komt Pyxis wat knuffelen en bedenk ik mij. Pff wat maakt het uit dat ze 5 seconden wacht eer ze gaat liggen op commando? Wij amuzeren ons...en is dat niet wat telt? Een hond is een vriend...geen slaaf en geen mode-object waar jij eens lekker mee kan uitpakken.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?