Update alprozelam of diazepam bezoek trimmer

 

 

ah, oke. Ik snapte het het verschil da/trimmer niet goed omdat mijn dierenarts de hond 'gewoon' onderzoekt. Hart, longen, buik, gebit, rug, pootjes en in geval van aandoening/ziekte zelfs meer. En de osteopaat behandelend hem ook heel fysiek, overal. Begrijp uit jouw schrijven dat Hummie enkel ervaring heeft met een prik in de bil en verder geen betasten. Hier zou je op kunnen oefenen bij de dierenarts. Vooral om jezelf te bekwamen in hoe Hummie erin te leiden en doorheen te coachen. Dat leert vertrouwen. Als de angst groot is kun je angstremmende medicatie overwegen om het leerproces wat meer kans te geven.

 

Ik kan niet inschatten hoe veilig een trimmer hem kan behandelen en dat is wel een belangrijke afweging in je plan van aanpak. Hoop dat jullie er wat op vinden. Klitten is niet fijn.

Als je op alprazolam zoekt in dit document krijg je uitleg over de werking van beide middelen (komen beide uit dezelfde groep, benzodiazepines).

Infobrief gedragskliniek.

 

Ik weet nagenoeg niks over kalmerende middelen,

daar hebben we petra's en wendy's voor die daar veel meer van weten 

 

Nogmaals als je bij de da met de kont naar de da en jij ondersteunend  kan laten behandelen..

 

Dan kan je ook met bv janine hier en daar 1 klit wegknippen als begin

niet denken dat je hummies vertrouwen beschaad

 

Je tilt hummie op de eettafel , (als het goed is zit hij verder nooit op de eettafel thuis ,dus geen schade )

 

zorg dat je alles klaar hebt liggen ongezien door hummie.

Hummie kop maar jou jij laat hem ontspannen

laat iemand met zelfvertrouwen  in klitten wegknippen je helpen

 klit weg snoepje klaar en van tafel

 

verder

slecht voor de vacht ..maar anders desnoods een keer onder roesje laten scheren en dan met zachte borstel opbouwen als het nog heel kort is en fijn voelt

 

Helaas kan het zijn dat door het scheren, de hond een lastiger vacht krijgt...

maar geeft ook ingang tot zelf trainen

 

 

Iets anders wat ik toch graag wil benoemen... wees zelf niet te voorzichtig mbt Hummie's angst en uit onzekerheid hem nog meer te schaden (uiteraard wel alert op veiligheid ivm eventueel happen). De valkuil van een baas van angsthaas met rugzak is te snel zijden handschoentjes aantrekken en aanhouden. En juist dat kan een averechts effect hebben. Doortastendheid en controle is echt van wezelijk belang voor zijn gevoel van veiligheid. Want als jij aarzelt, te voorzichtig bent of twijfelt trigger je zijn angst. 

 

Dat begint dus in deze ook al met heel duidelijk regie nemen over behandelplan/plan van aanpak, dus ook medicatie. En daarbij ook tijdens de behandeling voortdurend regie in afstemming met da of trimmer. Jij moet gevoel van zekerheid en controle hebben anders kun je nooit de steun en leiding bieden die noodzakelijk is. En dit geeft veel meer vertrouwen dan een 'even doorpakken' afbreuk doet aan zijn toch al wantrouwen. Jij bent zijn baken, zorg dat hij op jou kan bouwen en hij zal jou vertrouwen.

 Je zal continu moeten anticiperen op je eigen  dier

en nooit iets doen, als je er geen vertrouwen in hebt.

Ik krijg de indruk dat hummie meer kan hebben als jip en beterherstellend vermogen heeft..ala waldo..al zal hij ook geen dappere vogel worden

 

Ik weet dat ik bepaalde dingen niet alleen kan en vraag hulp van een bekende van de honden.

als je merkt dat je hond gestrest is ..begin je al niet

Ik overval ze met de aktie

(heb waldo's nagels ook wel eens op de trap geknipt)

Ik zeg tegen de oppas hou jij hem even vast?

dan knip ik zijn twee nageltjes

klik klak klaar los snoepje

 

Begin met kleine klitjes

Toen ik Jeff net had was zijn vacht hard..ivm nog veel lagen oude winter vacht

 

het ergste kreeg ik los met gewoon strijken en kroelen en friemelen wanneer hij ontspannen was

na zo'n behandeling kan je gerichter knippen (of 2 sec tondeuse gebruiken)

 

 

 

Misschien dat ik me af en toe verkeerd uitdruk, maar samen met Janine klit wegknippen verwacht ik absoluut geen trauma van, dat vertrouw ik wel (en Hummie ook).
De reden dat ik kies voor een trimbezoek is dat het niet een klitje is. In het begin heb ik Hummie niet kunnen borstelen, en nu zijn de klitten enorm. Niet iets wat je zelf kunt doen. Scheren wil ik echt niet. Bedoeling is dat dit even een grote behandeling is om achterstallig onderhoud op een professionele manier te verwijderen. Vanaf dan kan ik het zelf bijhouden. Enigste wat dan misschien ooit moet is een beetje bijknippen.
Ik kan "alles" nu bij Hummie, ook al vind hij het niet prettig. Zelf dingen uit zijn vacht knippen, borstelen, ogen druppelen, wondje insmeren bij plasser laat die allemaal toe. Doe ik dan ook alleen.

 

Super dankje!

 

Bij de DA zijn we gelukkig stappen aan het zetten. Duidelijk hoe ik het hebben wil, altijd dezelfde vrouwelijke arts. Eerste paar keer is hij (bij andere arts) met muilkorf behandeld, omdat hij niet benaderbaar was. Inmiddels zijn we zo ver dat de achterkant behandeld kan worden. Ogen gaat bv als volgt: Ik hou de ogen open, dierenarts doet de druppels, is dus erg dichtbij. Vanuit daar verder bouwen naar "normaal" behandelen. Hele fijne arts, gaat om met Hummie zoals hij het nodig heeft. Afgelopen 2 keer zijn we verder gekomen dan we beide dachten. Misschien lijken dit ministapjes, maar voor Hummie is dit best al wat. Eerste paar keren was hij flink aan het grommen, en dreigde ook te gaan bijten.

 

In bovenstaand stuk heb je gelijk Petra. Die fout heb ik in het begin zeker weten vaker gemaakt. Daar ben ik mij bewust van. En nu? Ja, soms denk ik dat ik dat soms nog doe. Maar soms ga ik ook een stap te snel/te ver voor Hummie. Is een constante afweging, waar ik wel heel bewust mee bezig ben. Dit wel zoveel mogelijk afstemmend op Hummie en zijn kunnen.

Ik zal onderstaand even een stukje geschiedenis beschrijven van Hummie, zo heb jij een completer beeld. In ander bericht sprak je over cloclaim (wat bij jou Jip zeker goed helpt, en een goede keus is) maar in het geval van Hummie is hier geen sprake van.
Misschien omschrijf ik de zaken ook niet concreet genoeg.

Hummie is nu ongeveer 1 jaar bij mij. Toen hij hier kwam, een angstig hoopje ellende. Echt voor alles bang waar je maar bang voor kon zijn. Verstopte zich in kleine holletjes zoals nachtkastjes. Ik hoefde maar te bewegen en hij ging snel uit de buurt. Totaal geen vertrouwen in mensen, andere dieren of zichzelf. Was niet benaderbaar met lekkers, of wat dan ook. Hebben hem ook echt moeten vangen, wat voor hem een verschrikkelijke ervaring was. Bij het halsbandje af doen beet hij ook flink, door. Denk 2 maanden erna nog een bijtincident geweest met een bijtwond.

En ik? Heel eerlijk, ik had dit nog nooit gezien... een hond die zo was. Qua dat heb ik zoveel geleerd het afgelopen jaar (en ga ik ook nog bijleren) Maar ik wilde hier voor 200% voor gaan, en dat hebben we gedaan samen. Als ik terugkijk op een jaar ben ik eigenlijk zeer tevreden. In het begin gedragsdeskundige hier geweest. Daar kwam ook uit dat hij angstagressie heeft/had (die term heb ik er niet zelf opgeplakt)

We hebben flink getraind samen. MIj heeft hij eigenlijk in een redelijk korte tijd leren vertrouwen. Dat heb ik opgebouwd, maar sommige momenten hem letterlijk doorheen moeten slepen omdat dit niet trainbaar was in het begin (zoals aan de riem buiten lopen, moest eerst ervaren dat het leuk en oke was)
In een jaar tijd kan hij met andere honden omgaan (dit was in het begin zeker niet het geval, viel zeer frequent uit. Dit doet hij soms nog aan de riem, los zeer incidenteel) Hij vertrouwd mij. HUS/andere oppassen aan huis heeft hij geleerd mee te gaan wandelen. In het begin was dit ook grommen, angstplassen en verstoppen. In huis gromde hij veel, en schrok veel grommend en blaffend wakker. Dit is helemaal eruit. De eerste periode heeft hij letterlijk in de overleefstand gezeten. Erna werd hij te druk in zijn koppie. Nu is hij binnenshuis rustiger, kan al een langer lijntje aan met mij (Hij slaapt op bed, als ik even ging plassen ging hij meteen mee) Hangt zeker nog heel erg aan mij, hebben ook een bijzondere band maar hier zit zeker voortgang in.

In een jaar tijd is Hummie echt 300% een andere hond geworden, compleet anders. Altijd vrolijk, lief. Gek op wandelen. Vaak verbaasd hij me positief, maakt die nog meer stappen.
Toch zit er nog een beetje angstagressie. Laatst was hier bezoek, ik moest even een kabeltje uittrekken. Bezoek staat op (normaal zie ik dit, en handel ik hierna en hij grijpt zo naar de elleboog. Gelukkig geen schade, was even vast en meteen los.) Waarschijnlijk lag hij te slapen, en is geschrokken. Ik denk dat de kans klein is, dat hij echt bijt bij de trimmer. Ik zit dicht bij hem, hij vetrouwd mij en ik begeleid hem erdoor. Bovengenoemde situatie is pakweg 2 weken geleden. Geeft voor mij wel aan dat er nog een bepaalde angstagressiez zit, waar ik in het geval van bezoek aan trimmer zeker goed rekening mee moet houden.

Zaak is nu dat hij andere mensen hopelijk ooit meer vertrouwd. Daar zit de grootste angst nog. Maar bij bv Janine gaat het goed, supergoed totaal geen problemen daar. Dus stelt zich wel duidelijk voor haar open.
Als ik kijk hoe hij een jaar terug op mensen reageerde, en nu zit daar echt een stijgende lijn in. Ik hoop die lijn dan ook door te kunnen zetten samen, maar dat moet op het tempo van Hummie. Soms zie ik hem aanstalten maken bij een vrouw die vaker met de roedel mee wandelt. Maar je ziet ook dat hij letterlijk de grens niet overdurft.

Gedrag naar vreemden uit zich vooral in wegblaffen, mensen zien dat vaak als "oh wat een brutale" maar dat is echt onzekerheid gecombineerd met een stuk angst. Ook kan hij met weggaan en aankomen wandelgebied, of ergens op bezoek nog ontzettend druk reageren TE enthousiast wat ook stress oplevert. Uitvallen aan de riem moet ook nog aan gewerkt worden. Maar dat zijn zaken die iedere hondeneigenaar wel tegenkomt.

Zoals je leest laat Hummie een hele grote groei zien in een jaar. En nog steeds groeit hij, en heeft zich voor veel zaken opengesteld. De tijd zal het leren, maar vertrouwen erin heb ik zeker.
In dat opzicht lijkt Hummie totaal niet op jou Jip. Hummie is wel toegankelijk, laat echt grote stappen vooruit zien. Wat ik wel herken in Jip zijn zaken waar wij in het begin tegen aanliepen, of wat hij in het begin liet zien. En zijn "angstagressie" is nog licht aanwezig.

Erg groot stuk tekst geworden, oeps. Ik hoop dat het een beetje duidelijk is nu. Soms moeilijk een verhaal van een jaar, ontwikkeling en gedrag juist te beschrijven. Soms heb ik het idee dat het beeld erger is dan wat Hummie daadwerkelijk laat zien
Zoals je kan lezen is cloclaim dus ook niet nodig bij Hummie. Bij Jip vind ik dat een heel ander verhaal.

Ondersteuning bij trimmer is naar mijn inziens wel nodig. De DA kent Hummie inmiddels en adviseert dit nadrukkelijk. Zij maakt hem in die situatie mee, dus heeft een goed zicht erop. Zij geeft duidelijk aan na alles wat zij van Hummie ziet, ook in een spannende situatie dit echt noodzakelijk is. Ik sluit me ook aan bij de dierenarts. Medicatie ja, maar wel kalmerende niet wat zij adviseerde in eerste instantie.
Ik ga nogmaals een email terugsturen, inderdaad met de vraag waarom er niet gekozen wordt voor alprazolam. Ik hou jullie op de hoogte!

 

Denk dat daar al een groot verschil is. Jip kan ik niet overvallen. Onverwachte acties, onvoorspelbaarheden zijn grote triggers en dan verkrampte hij totaal (in z'n hoofd, maar ook heel fysiek als iemand met spastische krampaanval (hoewel clomicalm hem nu veel goeds doet). Hij moet iets weten van waar hij aan toe is, geldt voor alles in z'n leven  Veel geinvesteerd in inbouwen van routine'klussen' en rituelen (alles altijd op dezelfde manier, zelfde volgorde) inclusief introductie materialen en 'vertellen' wat ik (of da of osteopaat) ga(at) doen.  Dat gaat oke, mits er niet al een overload error in z'n kop is.

 

Zo zie je maar, geen hond gelijk Roos  't zijn allemaal eigenheimers, stuk voor stuk.

 

Wij adviseren vanuit eigen ervaring. Rachelle, jij kent Hummie en wens je dat je met jouw eigen-wijsheid een weg vindt voor jullie die nu, met dit klittenprobleem, maar ook voor de lange termijn die in balans is met jullie tweeheid  Het is een uitdaging en wat mij betreft een mega mirror waar ik veel door leer.

 

 

Zoals je nu al onderweg bent bij de dierenarts klinkt goed 

Ik ben ook erg blij met alle adviezen. Ik zal dit ook zeker meenemen. Met mijn eigen beeld van Hummie, adviezen van jou, Roos, en alle anderen kom je tot een mooi bundeltje.

Misschien een hele stomme vraag maar autisme komt ook voor bij honden toch? Herken je hier zaken in van jou Jip?

Bij Hummie werkt overvallen soms ook beter. Als ik hem in bad doe, laat ik hem dat niet merken, hij bouwt dan van te voren juist spanning op. Hem meenemen en doen werkt veel beter, in zijn geval.

Ik ga later op je schrijven in Rachelle. Tablet accu leeg en ik ook 

 

Dus al goed onderweg  Zeker als de dierenarts al zo dicht bij z'n koppie kan komen. Fijn dat je zelf een goed gevoel hebt bij deze arts. Dat maakt ook dat jullie samen kunnen werken hierin en dat is belangrijk.

Ik quote even niet je lange tekst ivm overzichtelijkheid. Herken goed je drive om zo goed mogelijk de weg te willen beschrijven die jullie al afgelegd hebben. En ook voor jezelf fijn, dan staat eens zwart op wit waar jullie vandaan komen en waar je nu staat. Kan soms heel relativerend en motiverend werken  Hij is van ver gekomen en zie nu dan  complimenten.

 

Of Hummie andere mensen ooit volledig gaat vertouwen   ... tja, dat is gewoon onderweg blijven zijn. Voor mezelf vind ik het vooral belangrijk dat een hond het vertrouwen krijgt in jou als baas die het grote geheel bewaakt en het aanleren hanteren van situaties op een meer relaxte manier, zodat hij niet meer zoals nu (nog af en toe) in een overlevingsstrategie hoeft te schieten. Het is denk ik goed om jezelf af te vragen wat je verwachtingen op gebied van vertrouwen in mensen voor de termijn zijn en of ze aansluiten bij Hummie's kunnen en mogelijkheden.

 

Het is zooooooo leerzaam  Steeds meer nuttige bagage in je pakketje knowhow special skills

 

Autisme-achtige kenmerken schijnen wel voor te komen bij honden. Herken er zeker dingen in tav jip. Die kennis helpt me wel in de omgang met hem en in het inrichten van zijn (kwaliteit)  van leven (ervaring met mensen met Ass). Ik zou er geen stempel op willen plakken. jip is Jip en wat komt waarvandaan ... ? Het is een groot avontuur om met hem te leren leven, mezelf leren kennen, hem leren kennen en te weten wat hij nodig heeft om zo optimaal mogelijk te kunnen functioneren en ook mijn eigenheid in balans te bewaren. Eerlijk gezegd heb ik echt wel met mezelf aan de bak gemoeten en waar het aanvankelijk leek of ik heel veel heb moeten inleveren beschouw ik het nu als een zegen dat hij mij erg veel leert....en nog steeds. 

 

Wellicht hang ik nu en dan teveel aan mijn eigen ervaringen in de reacties die ik post tav jouw vragen mbt Hummie. Vandaar dat ik ook schreef dat jij hummie kent en dat jij ook de enige bent die daarin de balans kunt vinden die voor jullie werkt.

 

Als ik iets geleerd heb, is om geen verwachtingen meer te hebben. Qua dat lopen de dingen namelijk altijd anders. Als je iets verwacht, dan wordt het een teleurstelling wat zich weer omzet in frustratie.

Juist vanaf het moment dat ik het "moeten" etc ben gaan los laten, hebben we echt stappen gemaakt. Op mijn gevoel, en op wat ik bij Hummie zag. Ipv alle andere dingen zoals een gedragsdeskundige. En dat heeft gewerkt. Of het altijd de goede keus was? Vast niet. Ook genoeg fouten gemaakt, maar wel iets wat je dan weer mee kunt nemen.

Vertrouwen in andere mensen zie ik nu vooral dat hij zich wel kan hechten. Wat vertrouwen geeft voor de toekomst. Ik ben het belangrijkste, en onze band zit ook echt helemaal goed. Zelfs "enge" dingen zoals fietsers en joggers komt die nu naar mij toe, ipv ze weg te jagen/blaffen.
Aan opppas zal er wel een stuk moeten inzitten. Bij Janine loopt dat prima. Maar een eventueel tweede? Dat is afwachten. Toch zal die er gaan komen.

Voor de rest hoeft hij niet door het hele losloopgebied geaaid te worden. Als hij dat niet wilt, prima. Hij gaat al snoepjes halen, springt tegen mensen op voor een snoepje (normaal not-done in het geval van Hummie wel done_, begroet op zijn manier. Alleen het lastige is wel dat ik zie dat hij het wilt, maar nog niet die grens overdurft. Voor hem zou ik graag willen dat hij ervaart dat het oke is, omdat hij deze signalen wel geeft.

Dusja verwachtingen heb ik niet meer echt. Behalve in situaties waarin het niet anders kan, dan is het een moeten.

 

Ik denk dat je er zeker geen stempel moet opplakken. Soms de grootste fout die gemaakt wordt bij mensen met ASS, de ASS is nog het enigste waar het omdraait. Ik heb gezien hoe gigantisch fout dat kan gaan. Uitgaan van de mogelijkheden, bestaan van leven en kwaliteit daarbij rekening houdend met de beperkingen, daar moet het omdraaien. Afgelopen 2 jaar deel mogen nemen aan een bijzonder project. Als je dan ziet wat er voor mogelijkheden zijn, en groeiprocessen er plaats vinden is zeer bijzonder. Voor een hond met autisme geld dat in mijn ogen hetzelfde. Ik zou ook ver uit de buurt blijven van een stempel.
Wat jij in je eigen rugzak hebt kun je wel weer mooi meenemen voor Jip, alleen maar positief lijkt me.

Ik denk dat je niet teveel in je eigen ervaringen hangt. Jij kijkt vanuit je eigen referentiekader, wat voor jou en Jip gewerkt heeft. Daar zal ik de nodige tips uithalen, net zoals bij de anderen. Daarbij kijkend naar Hummie en mijn eigen ervaringen kom je tot een mooi geheel, iets wat meestal werkt.
Ik ben er namelijk van overtuigd dat er niet 1 iets is. Iedere hond is een individu en alle ervaringen samen maken het een geheel. Dat maakt het ook mooi om al onze ervaringen te kunnen delen.

Ik heb een mail terug van de dierenarts, zie onderstaand.
Twijfel toch nog wel tussen de alprozelam en de diazepam. Wist niet dat ik al eerder beginnen moest, en ook niet dat doseringen zo ontzettend kunnen verschillen per hond .
Als ik toch voor de alprozelam ga, hoe doe ik dat die 3 dagen met wandelen e.d.? Hoe pas ik dat afdoende aan? Toch bang dat ik dan teveel doe.
Had in eerste instantie aangegeven dat mijn persoonlijke voorkeur uitging naar de alprozelam met motivering.

Graag nog een keer jullie advies. 1 mei is het zo. Moet toch echt een keus gaan maken, zeker omdat ik ook nog eerder moet beginnen

Email:
Voor vuurwerk krijgen de honden inderdaad de alprazolam mee. Dit moet
je wel al wat langer van te voren gaan gebruiken.
Het is vergelijkbaar met de valium maar werkt beter stress verlagend en
minder versuffend.
Wat wel is dat je het eerder mee moet starten, dus een dag of 3 van te
voren en dan geldt ook weer dat het effect verschillend is per dier.
2 doseringen per dag kunnen voldoende maar 3 a 4 doseringen per etmaal
mogen ook gegeven worden.

Wij hebben alprazolam 0.25mg en 0.5mg, de tabletten mogen niet gebroken
worden.

Een hond tussen de 11 t/m 20 kg mag dus
2 tot max 4 x daags: 2 tot 4 tabletten vd alprazolam 0.25mg hebben of
2 tot max 4 x daags: 1 tot 2 tabletten vd alprazolam 0.5 mg

Er zit dus weer een hele grote range, vandaar dat je ook weer met
uitproberen moet beginnen en misschien nog eerder dan 3 dagen zodat je
met de laagste dosering kunt begint om het effect ervan te kunnen
bekijken en eventueel te verhogen.

Dus uitproberen maar.

Hopelijk werkt het voor Hummie doeltreffend.

Het is niet zo dat alprazolam zonder spiegel opbouw niets doet. Althans is mijn persoonlijke ervaring. Met spiegel misschien effectiever. Heb het zelf voor zonodig gehad. Gebruikte het minder vask dan dat geadviseert werd.

 

Als een hond erg vervilt is dat kan je er vanuit gaan dat dit weg geschoren gaat worden door de trimmer. Of je de vacht nou tot op de huid afknipt om de klit weg te krijgen of dat je er onderdoor scheert, resultaat is hetzelfde. Het geluid kan eng zijn, maar meeste honden reageren er niet heftig op, grote voordeel is het gaat zoveel sneller, egaler en minder groot gevaar op inscheren of inknippen. En Hummer is sneller klaar. Merendeel van cockers wordt geschoren bij trimmers, plukvachten bij cockers zie je heel weinig. Is ook hele andere plukvacht als bijv. een cairn terriër (deze vacht scheren levert veel vaker problemen op) en zeker het haar bij de oren zal er niet anders van worden als deze geschoren wordt.

Ik heb even goed naar je foto's gekeken en Hummer ziet eruit alsof hij idd te plukken is, in hoeverre je dat kan zien vanaf een foto. Mooie vacht. maar wat ik hierboven zei, de vacht bij de oren veranderd nauwelijks tot niet als dit geschoren wordt en verschil met knippen zo kort is er niet. Je zal wel schrikken als hij bij de trimmer is geweest en flinke kale stukken heeft bij zijn oren! Ik ben benieuwd hoe het gegaan is en zal dit blijven volgen! En top om te lezen hoever jij al bent gekomen met Hummer!

Een hond die alprazolam gehad heeft kan prima wandelen. 

Dat is waarschijnlijk de reden dat je dierenarts zegt dat je van tevoren moet beginnen. Eerst even de juiste dosis uitvogelen. Dus wel minder angstig, maar niet slap op de pootjes. 

Ik heb de eerste keer bij mijn hond ook eerst aan de lage kant gedoseerd en dat na een half uur er wat bij gegeven. Hij kreeg een beetje kromme achterpoten na de tweede gift. Dus de keer erop ertussenin gaan zitten met de dosering. 

Dat je de tabletjes niet zou mogen breken is een beetje vaag. Is dat vanwege de onnauwkeurigheid of om iets anders? 

 

Waaraan merk ik dat ik de dosis moet verhogen dan? Want hij wordt niet sloom ervan...
Als er een bloedsuikerspiegel opgebouwd is, moet je dan ook weer afbouwen?

Ben wel thuis in de mensenwereld pammetjes.. maar bij mijn eigen hond toch wel een stuk lastiger. Wil het natuurlijk juist zien, zodat ik op de goede dosis voor hem uitkom.

 

Ik snap wat je bedoeld met het scheren van cockers.
Mijn tante heeft er 5 gehad, 1 werd geplukt, 1 bijgeknipt rest allemaal geschoren.

Hummie's vacht voldoet hier inderdaad wel voor. Heeft een hele mooi vacht (ondanks castratie), dus het zal wel even slikken zijn als hij gedaan is. Maar wat moet, dat moet. Daarbij wil ik nu ook echt goed kort, zodat hij even er tegen aankan. Groeit toch weer aan.
Al vind ik hem zo veel mooier.

 

Alprozelam zegt me zo niets. Nog een menselijke angstremmer waarmee het vergelijkbaar is?

Ik denk dat ik toch voor een bloedspiegel ga. Denk ook dat het er veel mee te maken heeft dat je de juiste dosering kan bepalen.
Als ik bij de trimmer ben, en de dosis is te laag baal ik ook. Te hoog wil ik natuurlijk ook niet. Misschien als ik weet welke dosering afdoende is zal ik in vervolg geen bloedspiegel meer hoeven te opbouwen.

Alprazolam is feitelijk zoals Valium voor mensen.....

 

 

Alprazolam ook verkrijgbaar voor mensen is hetzelfde als Xanax.

Vergelijkbaar Oxazepam

Angstremmer, rustgevende werking drukt emotie/psyche wat naar de achtergrond. Beiden hebben op langer gebruik een verslavende werking. Raak je een soort van resistent voor de dosis en is een hogere hoeveelheid mg nodig voor vergelijkbaar resultast als in het
begin. Bij langer gebruik is verantwoorde afbouw nodig, omdat anders de klachten waartegen het werd gebruikt dubbel hard terug komen. Ook wel rebound effect genoemt.

Alprazolam is de werkzake stof in Xanax.

Het niet mogen breken van de tabletten geldt alleen voor de slow release/retard tabketten.

Die je niet voor je hond moet gebruiken omdat het niet snel genoeg opgenomen wordt  om een werkzame spiegel te krijgen. 

 

Of je de juiste dosering hebt gevonden zal je moeten beoordelen door hem in een situatie te brengen die hij normaal gesproken eng vindt en dan zien hoe hij reageert. 

Is met vuurwerk wat makkelijker.