buurvrouw wil weer aan een puppy beginnen.

 

Ja dat was inderdaad waar het om ging.
Emma je hebt er goed aan gedaan. Het is jou beslissing om niet iedere avond haar hond uit te laten.
Daar mag je gerust nee op zeggen. Daar valt ook niet over te roddelen.
Laat gaan joh, ze trekken wel weer bij.
De gene die nu roddelen kunnen de pup toch ook uit laten?

 

Amen.

Mijn reactie is ook niet naar ts gericht maar naar de reacties in het algemeen...is gemakkelijker uit te leggen moest dit gesprek tussen pot en pint besproken worden (of koffie en thee...) neen, versta me niet verkeerd, Emma hoeft ook niet de verantwoording te nemen om de zorg van iemands huisdier op zich te nemen...maar sommigen stellen dat een bejaarde geen pup moet...alles hangt echt af van de omstandigheden zoals gezondheid...hulp....betrokkenheid... ik wil alleen maar zeggen dat je een bejaarde van 86 en een andere van 92 niet over dezelfde kam moet scheren. Huisdieren voor ouderen zijn meestal positief en zeker aan te raden, dat was mijn reactie, zeker geen aanval.

Is inderdaad niet aan jullie om haar te helpen, verder vind ik het een egoïste. Ze is 83jr en ze moet zo nodig een pup, wat er met het beestje gebeurt als zij er niet meer is, maakt dan ook niet uit. Neen, ik vind dat ze ook aan het hondje moet denken, als ze van jullie hulp nodig heeft, is ze niet meer geschikt om een pup te geven wat het kleintje nodig heeft.

 

Kan hard klinken, maar het is niet enkel de mens die telt. Kan volkomen begrijpen dat ze gezelschap wil, ik ken ook oude mensen die dat wilden, maar ze gingen dan voor een oud hondje om nog gelukkig te maken en vice verca. Eentje deed dat niet en een jaar nadien zat het beestje in het asiel...omdat zij overleden was  En hoeveel jonge hondjes komen er niet in asielen terecht omdat het baasje ze net heeft en dan naar een serviceflat ofzo moet.

Dat bedoelde ik dus: als er iets met mij was, was het enige dat ik dacht: oh, maar wat gebeurt er dan met mijn mensen- en dierenkinderen

Emma, je hoeft, naar mijn idee, echt geen schuldgevoel te hebben.

Dankzij jou heeft die mevrouw nog tijden van haar hondje kunnen genieten. Dat zij dacht dat je dat ook wel zou doen voor een nieuw hondje is haar zaak.

Ik vind niet dat mevrouw egoïstisch is. Ik denk eerder dat zij de realiteit niet meer goed ziet.

 

Toen Rocky bij mij kwam wonen was hij 4 jaar en ik 75 jaar oud. Het is dat mijn dochter zei dat zij voor hem zou zorgen in geval van nood. Anders had ik het niet gedaan omdat hij minstens 13 jaar kan worden. Tegen die tijd ben ik 84 jaar. Hopelijk overleef ik hem, moet er niet aan denken dat hij als oud hondje nog naar een asiel zou moeten.

 

Emma je hebt groot gelijk dat je voor jezelf en je partner kiest. Ga er lekker op uit met zijn tweetjes en geniet er samen van.

Heb dit topic al even gevolgd, en vind het een dappere beslissing van je, en slim! Vind het ook echt ontzettend rot dat ze nu over jullie roddelt terwijl jij zo duidelijk veel om de vrouw geeft. Sterkte!!

 

Wat lopen er toch sch*ften rond op deze wereld. Kan het helemaal snappen hoor Hein. Mensen snappen niet wat ze hiermee aanrichten en kapotmaken bij het slachtoffer. Voor 2 euro... 

 

Mijn moeder had ook een scootmobiel zijn best handige dingen. Denk wel dat je hondje moet wennen er naast te lopen. Want als je over die pootjes heen rijdt... ai lijkt me pijnlijk. 

 

 

Ik ben van mening dat wanneer je een zekere leeftijd hebt bereikt (zeg 70 a 80 jaar) dat je dan geen huisdieren meer in huis moet nemen.

 

Uiteraard zijn er genoeg mensen die tot hun 90ste huisdieren hebben gehad, en daar ook goed voor hebben gezorgd. Maar er zijn er ook genoeg die dood gaan als het baasje dood gaat (hond weer naar ander baasje, moet weer wennen enz).

 

Of het baasje zet zijn verantwoordelijkheid aan de kant en vraagt aan de buurvrouw of ze het een of ander wil doen voor haar huisdier.....

 

Nu is dat vragen nog niet eens zo'n ramp, maar het toont wel aan dat ze het zelf dus niet meer kan.

 

De kans dat de toekomstige huisdier (hond in dit geval) van zo'n vrouw dus niet genoeg aandacht, bewegen (en allerlei andere zaken) krijgt is erg groot. Wat is dan belangrijker vraag ik mij af: de hond, of de wens van zo'n persoon?

Misschien komt het omdat ik veel vitale ouderen ken en ook nog in de ouderenzorg werk maar naar mijn mening is het wel of niet nemen van een hond nauwelijks te koppelen aan een leeftijd.
Zoals met de meeste dingen, kijk naar het individu.
Ik zie jaarlijks genoeg 70 en 80 plussers bv de Nijmeegse vierdaagse uitlopen.
Dat is 4 x minimaal 30 km.
Het is zo nietszeggend, enkel een leeftijd.

Ik vermoed trouwens dat de meerderheid van de honden in het asiel niet om overlijden van het baasje daar is beland.

Eens S@nt@

 

70 vind ik wel een lage leeftijdsgrens Peter. Ja, er zijn genoeg baasjes die plotseling overlijden of niet meer thuis kunnen blijven wonen, daar is het huisdier vaak de dupe van.

Maar ja, om eens te zien wat er in de dierenasiels huist... deze dieren zijn meestal niet afkomstig van een bejaarde eigenaar... helaas!

Dit te hebben geschreven, begrijp ik anderzijds jouw redenatie ook wel.

Ik was echt 'not amused' toen mijn schoonvader van 73 zijn poes liet bezwangeren, en vervolgens alle 5 de kittens zelf wilde houden. Dat is dus een totaal van 6 katten.

Ik bemoei me niet snel met andermans leven en keuzen, maar toen had ik wel even een flink 'what the Fu*k?' moment!

Er hoeft maar 'iets' te gebeuren en tante Suus zit met 6 katten in haar mik! daarbij betekend 6 katten dat je je woning zeer goed schoon moet houden,,, wie mocht daar voor opdraaien?

Een beetje vooruit kijken is natuurlijk altijd verstandig.
Maar ik blijf erbij dat iedere situatie weer op zichzelf staat. Ik ken genoeg mensen die ver na hun 70e nog aan een hond zijn begonnen en het dier ruimschoots overleefd hebben.. tevens ken ik ook genoeg veel jongere, gezonde en vitale mensen die ook aan een hond begonnen zijn... en er mooi na een bepaalde tijd geen zin meer in hadden.. ik vraag me wel eens af waar een hond dan beter af is. Dus een leeftijdslabel zal ik er nooit aanhangen.

Ik ben van mening dat wanneer je een zekere leeftijd hebt bereikt (zeg 70 a 80 jaar) dat je dan geen huisdieren meer in huis moet nemen.

 

Uiteraard zijn er genoeg mensen die tot hun 90ste huisdieren hebben gehad, en daar ook goed voor hebben gezorgd. Maar er zijn er ook genoeg die dood gaan als het baasje dood gaat (hond weer naar ander baasje, moet weer wennen enz).

 

Of het baasje zet zijn verantwoordelijkheid aan de kant en vraagt aan de buurvrouw of ze het een of ander wil doen voor haar huisdier.....

 

Nu is dat vragen nog niet eens zo'n ramp, maar het toont wel aan dat ze het zelf dus niet meer kan.

 

De kans dat de toekomstige huisdier (hond in dit geval) van zo'n vrouw dus niet genoeg aandacht, bewegen (en allerlei andere zaken) krijgt is erg groot. Wat is dan belangrijker vraag ik mij af: de hond, of de wens van zo'n persoon?

 

 

Ik vind dat je dat niet aan een leeftijd kan ophangen. Er zijn ook jongere mensen die onverwacht ofwel ziek worden of overlijden. Ik denk dat het voor iedereen die alleen woont, verstandig is om een back up te hebben voor zijn of haar dieren.

 

Ik woon in Hongarije en hier in het dorp woonde een Nederlandse alleenstaande man, bij wie anderhalf jaar geleden, op 59-jarige leeftijd, longkanker werd geconstateerd. Hij kreeg het advies om naar Nederland te gaan om zich daar te laten behandelen. Hij had hier 2 Duitse herders, die in die tijd wel verzorgd moesten worden. Ze hoefden niet uitgelaten te worden (ze liepen los in een hele grote tuin), maar moesten wel eten en aandacht krijgen. Mijn buurman heeft dat op zich genomen, maar een klein jaartje later overleed deze man. Hij had nooit iets gezegd, en had ook niets geregeld, over wat er met de honden moest gebeuren als hij er niet meer was. De zoon, die de honden erfde, woont in Nederland en heeft er een half jaar over gedaan om ze op te halen. Er al die tijd vanuit gaande, dat mijn buurman die honden wel zou blijven verzorgen. 

Die deed dat ook, want je laat die honden nou eenmaal niet barsten. Maar het is voor ons allemaal een hele zware periode geweest, omdat niemand wist wat er met die honden ging gebeuren. Wij konden ze zelf niet hebben, vanwege onze eigen honden, dus die 2 honden hebben anderhalf jaar alleen gezeten. Niet iets wat ik mijn eigen honden zou toewensen, net zo min als dat ik ze zou toewensen om naar het asiel gebracht te worden. Dus ik zou iedereen die alleen woont willen aanraden, om iets voor zijn of haar huisdieren te regelen voor het geval dát.

Misschien is dit iets voor je buurvrouw?
Zo heeft ze wel de gezelligheid van een hondje, zonder dat ze 's avonds laat nog op pad moet..

http://www.oopoeh.nl/

 

Ik vind ook niet dat er een bepaalde wet moet komen zo van: vanaf die en die leeftijd mag je geen huisdieren meer..

 

Ik ben gewoon van mening dat mensen dat zelf moeten inzien, een beetje zelfreflectie.

 

Zo ken ik een oude vrouw die een boxer heeft gekocht op haar 75ste, die vrouw kan nauwelijks meer lopen. Die hond krijgt dus nauwelijks beweging.

 

Ja dan ben ik een hele harde, en kan ik nauwelijks tot geen respect meer opbrengen voor die vrouw.

 

Even zonder nuance: vind het eigenlijk maar een inferieur dom wijf.

Peter, die zelfreflectie zou heel veel mensen die een hond aanschaffen niet misstaan.
Het is gewoon niet enkel terug te brengen op leeftijd.

De Chihuahua die hier een straat verderop binnen op de kattenbak moet en zich de stembanden uit het lijfje keft in de achtertuin omdat ze niks meemaakt of ziet omdat niemand haar ooit heeft uitgelaten.
Baasje is een vrouw van 40 plus met een dochter op basisschool.

 

Uiteraard, veel mensen zouden geen huisdier in huis moeten nemen.

 

 

Eens!

 

Inderdaad Peter jij bent een kei harde. Die laatste regel vind ik niet op zijn plaats. Zij heeft een zwaar leven gehad, dat ze nu iets wil wat niet meer kan, wil nog niet zeggen dat zij een inferieur dom wijf is.Iet minder mag ook wel. Dat even gezegd hebbende.

En zelfreflectie is een kunst, Emma. Maar dat weet jij wel

 

Niet mee eens, iemand die doelbewust een hond niet datgene geeft wat die nodig heeft, is de ranzigheid onder mijn schoenzool nog niet waard.

 

Maar eh, dat is slechts mijn mening hé.

 

Zeg dat wel, er zijn maar weinig mensen die dat echt goed kunnen.

Zekers Peter, als meer mensen die kunst zouden beheersen hadden we een stuk minder problemen in de wereld. En ook minder dierenproblemen dus

Ik denk dat u groot gelijk hebt. Naastenliefde is erg mooi maar kent zijn grenzen hé. Als jullie zelf geen hond(je) meer aanschaffen dan moet u toch niet opdraaien voor de hond van uw buur ? ...

mvg,

Pat

 

 

 

Dank je wel Pat.

Is er ondertussen al weer eens gepraat met de buurvrouw?

Ze wil niets meer met ons te maken hebben, ook goed.
Een poging gedaan en weggestuurd als een klein kind.
Ik ben fout en het is mijn schuld allemaal.
Ik vind het nu prima zo als ze het zo wil, kan ze het krijgen.

(Er zijn genoeg tranen gevloeid)

 

Oh' maar Emma!

Dan is het toch alleen maar gemakkelijker voor jullie??

Tot ziens, klaar, wegwezen maar!

Ik kan genoeg empathie opbrengen voor iemand die afhankelijk, eenzaam, of wellicht zelfs niet meer reeel in het leven staat.

Dan kan ik best nog wel wat slikken van zo iemand, want vooruit.. het valt ook niet mee.

Maar een grote muil krijgen, weggestuurd worden als een klein kind. Nou... dan is het klaar ook!

Zoek het dan maar uit met je zielige zooitje. Ja sorry, maar er zijn grenzen...

Jeetje wat treurig. Jammer dat ze zulk egoïstisch gedrag vertoont (bejaarde trekje). Tja een keer houdt het op.