buurvrouw wil weer aan een puppy beginnen.

Dat moet ze natuurlijk helemaal zelf weten, maar vraagt aan ons of wij kunnen helpen met het uitlaten.
Vooral s avonds.
Ik heb direct nee gezegd en de rede gegeven waarom.
Het vervelende is nu, dat wij niet meer bestaan voor haar, wat me heel erg aan het hart gaat. Jaren lang haar geholpen met haar hondje wat pas is overleden.
Of het beestje naar de kapper moest of dierenarts, vaak genoeg opgepast ook als zij ziek was.
Nu ze met behulp van ons een puppy wil nemen, ging ons dat te ver.

Onze 4de hond is pas overleden en voor ons voorlopig geen hond meer. Misschien helemaal geen hond meer.......

Wat vinden jullie hier van....

Haar hond haar verantwoordelijkheid, kan ze er niet zelf voor zorgen moet ze er niet aan beginnen

af en toe naar de da of oppassen vind ik wat anders dan structureel uitlaten

jammer dat ze jullie antwoord niet begrijpt en respecteerd..

denk dat ze er gewoon heel erg van baalt omdat ze heel graag een puppy wil.. 

Ik vind dat je volkomen gelijk hebt.
Is het wel zo dat ze begrijpt waarom je nee hebt gezegd?
Ik zou het ook niet doen.
Ik wil best iemand helpen, maar niet zodanig dat de aanschaf van een pup van mijn hulp afhangt.

Je hebt gelijk.

Af en toe helpen is iets anders dan eigenlijk vastgelegd worden met het uitlaten van de pup.

Dan is het niet vrijblijvend meer, helemaal omdat je buurvrouw ook al een dagje ouder wordt.

Wat als ze slecht ter been wordt?

Je hebt helemaal gelijk. Het moet niet jullie probleem worden als zij een pup wil

Tja een pup.... Als het haar eigen keuze is en ze is verder helemaal gezond?
Mensen worden steeds ouder hé.

Mijn keus zou het niet zijn.
Ik zou als ik echt nog een hond wil voor een oudere gaan op die leeftijd.
Wat als het vrouwtje na 10 jaar er niet meer is....
Na 10 jaar herplaatst moeten worden gaat zo een hondje natuurlijk ook niet in de koude kleren zitten.

Als je iemand iets vraagt dan kan het antwoord nee zijn. Beetje kinderachtig om dan zo boos te zijn. Het kan natuurlijk zijn dat ze nog bijdraait, maar slecht tegen teleurstelling kan. 

Met haar laatste hondje (Een Pekingees)hadden we al gezegd als er iets met haar zou gebeuren dat het hondje bij ons zou komen.
Op haar dochter hoefde ze niet te rekenen.

Sinds kort heeft ze een rollator, omdat ze een paar keer is gevallen.

Jammer dat ze zo reageerde . 83 jaar een leeftijd wat toch oud is . Wanneer er een pup in iemands gezin komt moet men er toch volledig achter staan en niet direct gaan vragen aan anderen voor zorg. Als er eens wat tussenkomt okee maar toch niet direct bij aanschaf om zorg te vragen terwijl ze echt wel weet dat dat toch niet kan .   

Hier een echtpaar op hoge leeftijd. 85 jaar . Pas een chihuahua pup. Man is fief en goed te been.  de vrouw laat de hond niet uit de man loopt dagelijks een paar keer per dag ermee . Het kan dus zekers wel.         Maar als deze vrouw met een rollator al loopt. Is het vragen om moeilijkheden. 

hoe groot is de kans dat ze gezond 100 worden?

Ik snap dat ze een dier in hun midden missen maar vind wel dat je over de toekomst moet nadenken met een huisdier

Een hond van iemand anders aantal dagen per week opvangen?

Zich aanmelden bij oopoeh bv een idee?

Lastig hoor.
Ik zou ook niet zonder honden willen.
Maar een asielhond die al iets op leeftijd is lijkt mij de beste optie.

Klink nu heel hard, maar als er een pup komt, willen wij er niets mee te maken hebben. Alleen om het feit dat als zij er niet meer is,wat dan.....


Ik weet dat het tussen haar en haar dochter niet botert dat ze nu alleen is sinds ze heel boos is op ons. We gunnen haar het niet.
Toch laat ik het niet ons probleem worden.

 Je hebt groot gelijk

Want voor je het weet zit jij aan een hond vast waar je niet voor hebt gekozen en dat is soms best heel lastig in je leven

Zo zou ik het ook melden

Je kan haar helpen een oppashond te vinden ivm je het gemis wel begrijpt

dan heeft ze toch de liefde van een vaste hond en geen last met uitlaten in de avond

Jammer dat de buuf zo boos is, waarschijnlijk heel erg teleurgesteld wat zich uit in boosheid. Ouderen krijgen soms last van verandering van karakter, misschien licht dementie?

Neem het jezelf niet kwalijk, het is vervelend dat jullie nu eigenlijk de keuze voor haar moeten maken. Jullie hebben het goed gedaan, dat zij niet dankbaar en realistisch is kan misschien aan een medische oorzaak.

Natuurlijk wil je die verantwoording niet op je nemen, maar bedenk dat ze en in rouw is en alleen. Als jullie voorheen een goede band hadden laat haar nu niet vallen. Hiermee bedoel ik niet dat je ja moet zeggen maar naar je buurvrouw toe op zijn minst meer medeleven tonen. Het is niets niks op die leeftijd alleen zijn en ook je hond hebben verloren.

Ze vind het natuurlijk niet leuk om te horen, omdat het confronterend is, en omdat het jullie wel een beetje gelijk hebben.
Ze doet natuurlijk alsof ze boos is op jullie, maar eigenlijk omdat ze boos is dat ze eigenlijk iets te oud is om weer aan een pup te beginnen.
Probeer het uit te praten, en nog is uit te leggen dat jullie het niet verkeerd bedoelen.
Succes!

Het enige wat ik niet snap aan het verhaal van de buurvrouw is, waarom in godsnaam een puppy??

Als ze Obi als pup had gehad, dan was ze met der rollator al gillend de voordeur uit komen rennen denk ik. Nou is Obi ook wel een groot ras en zal ze zo'n hond niet overwegen, maar dan nog.

Zelfs Lady spitte vrolijk de bloembakken in huis om als pupje. Want dat rook toch allemaal zo vreemd...

En Lady was verder geen vervelend pupje. Hiernaast woont eeen vrouwtje van geloof ik 89. Moet er niet aan denken dat zij een puppy zou hebben... Die begon rond haar 83 met vallen in huis, daarna een rollator moeten krijgen. Nu komt er elke dag hulp om haar in en uit bed te helpen en aan te kleden. Eén stapje verder is bejaardehuis... en waar blijft zo'n hondje dan? Juist ja, nergens! 

5 jaar geleden stond mijn moeder (toen 81) voor hetzelfde. Zij was toen gelukkig zelf wel zo verstandig om te beseffen dat een hondje echt niet meer kon. Zij heeft toen van haar kleindochter een parkiet gekregen. Als je die, zeker in het begin, voldoende aandacht geeft, kun je ze goed leren praten. Mijn moeder heeft daar nu heel erg veel plezier van. Misschien is dat een beter alternatief voor je buurvrouw?

Ja of een konijntje misschien. Bij mijn vriend thuis hebben ze jarenlang een konijn gehad. Beestje was zindelijk, kwam bij je en sprong op de bank om te knuffelen. Kwam schooien als je bepaalde kast-deurtjes openmaakte om wat lekkers te krijgen. Heel soms kwam hij zelfs als je hem riep. Hij is 8 jaar geworden.

 Ik denk eerder gewoon eenzaamheid. Ik snap wel dat die mevrouw op die leeftijd nog een hond wil.. waarom kan jij (ts) niet voorstellen om een oudere hond te nemen uit het asiel of een herplaatser? Dan heeft die zijn laatste paar jaartjes nog goed.

Mijn oma wil ook dolgraag een hond, maar dat doet ze niet, want ze wil niet dat die hond overblijft en naar het asiel of iets dergelijks moet, als ze komt te overlijden. 

waarom geen leuk  opvang hondje van iemand die aantal dagen werkt

goed voor ouderen hond en baas

en dat is behoorlijk vast en regelmatig

mijn honden zouden het prima doen bij zo'n ouder persoon gedrurende mijn werk

en dat soort hondjes met werkende mensen daar zijn er veel meer van!

Ik had zelfs een oudere oppas met een heel netwerk van oppas hondjes

zodat ze heel vaak  vaste hondjes over de vloer had

en toch velen lasten minder als eigen hond

Algemeen gesproken vind ik niet dat je op latere leeftijd absoluut niet meer aan een hond moet beginnen. Als je met 83 nog kwiek en gezond bent denk ik dat een hond nog prima kan. Het kan voor veel ouderen zelfs een hele goede motivatie zijn om actief te blijven en onder de mensen te komen.

Wel denk ik dat een vangnet een absolute voorwaarde is. Als er gezondheidsproblemen zijn moet er een vangnet zijn die de zorg voor de hond op zich kunnen en willen nemen. Dat vangnet kan je niet aan anderen opleggen. Daar komt jullie buurvrouw nu helaas achter.

Ik begrijp alleen de puppywens niet zo goed. Als iemand op latere leeftijd nog een hond wil zou ik altijd een asielhond of rescuehond op leeftijd adviseren. Wat minder veeleisend qua beweging en energie en natuurlijk met wat minder toekomst op de klok wat de stap voor het vangnet wat makkelijker maakt.

Je hebt natuurlijk gewoon gelijk dat je nee hebt gezegd. Dat is jouw keuze. Ik hoop de jullie buurvrouw bijdraait.

Emma, je doet er goed aan om Nee te zeggen, heel moeilijk voor mevrouw, nodig ze eens uit op de koffie, en praat nog eens met dr, ze zal het toch wel gaan inzien ? zo niet dan is er toch wat anders aan de hand met dr, de leeftijd in ogenschouw genomen om dan aan een pup te beginnen ?

zou ze nu nog praten over een oude asiel hondje die ze nog even een paar jaar gund , okee, maar een pup ? nee hoor Emma je doet er goed aan om nee te zeggen, zou ik ook doen, helpen, okee, maar niet al bij voorbaat zorgen omdat ze een pup wil...

nodig ze maar een keer uit , en bepraat het nog maar eens met dr.

Misschien toch nog eens uitleggen?

Ik snap dat ze teleurgesteld is, maar ze kan niet verwachten dat als ze iets wil dat anderen daarvoor opdraaien. Ze kan vragen, als mensen nee zeggen is dat hun goed recht en zal ze dat moeten accepteren.

Zou het niet wijzer zijn als ze met haar leeftijd een ander dier zou nemen?

Een wat oudere kat hoef je niet uit te laten.

En als het een binnenkat is, hoeft ze alleen de kattenbak te verschonen.

Bij het asiel zijn tonnen knuffelkatten die graag op schoot kruipen.

Of anders mischien een konijn, hamster of vogel.

Tja...het is appart en ik snap deze oude dame wel.

Ze is alleen en wilt graag gezelschap.

Maar mischien kan ze beter nadenken over een ander huisdier die je eventueel ook kan uitlaten op goede dagen, maar die ook heel gelukkig zal zijn als die alle aandacht gewoon thuis krijgt.

Ik hoop dat de buurvrouw in goede gezondheid honderd en acht wordt.

Maar ik persoonlijk zou als ik 83 was en een puppy had me alleen maar zorgen maken dat mijn hondje zonder mij zou achterblijven.

Mja, das ook altijd het eerste wat ik dacht als er iets met mij was, dat ik nog een tijdje moest blijven voor mijn zoon en mijn honden.

Ik hoop dat ze een lieve ouwe kat uit het asiel redt

Ja ik zat ook aan een kat te denken.

Ik loop met Santa regelmatig langs een huis waar een dame van dezelfde leeftijd woont.
De eerste keer dat we in gesprek kwamen begon ze te huilen.
Wat bleek, ze had altijd herders gehad en de laatste was 3 jaar geleden overleden.
Ze wist dat ze gewoon niet meer zo'n hond kon nemen maar ze miste zo ontzettend een hond.
Nu is Santa nogal lomp,dus laat ik haar hem aaien over het muurtje van haar tuin.
Elke keer komen de tranen, maar ze vindt het wel fijn om zo contact te hebben met een hond.