Oude Jack Russel zussen op de afdeling hondengeriatrie

Ach ik zou er zo even bij willen liggen.  Zo lief.....

Ach zo lief daar smelt ik nu van. Hier mijn oude mannetje weet ook geen raad met zich zelf maar springt nog als ze eten komt en naar buiten mag. Wel is hij ook lek hoor laat zo nu en dan ook zijn urine lopen maar ja daar heb ik een mop en emmer voor.

Ook contact is voor hem heel belangrijk

Vandaag was echt een rotdag. Zowel Speedy als Tessa hadden een hele slechte dag. Ze liepen slecht, hadden weinig "grip" met de pootjes en hadden gespuugd.

Op een dag als vandaag zien we messcherp hoe dicht we op het einde zitten.

Lady heeft dat soort dagen ook hoor. En daarna loopt ze ineens weer rond alsof het niets is. Maargoed dat ze er uberhaupt nog is daar blijf ik me soms over verbazen. Poos geleden ging het zo slecht, na het DA bezoek is ze eigenlijk écht weer opgeknapt. Had ik niet zien gebeuren..

Geniet nog even van je 2 schatjes,wat zal het straks moeilijk zijn voor jullie.

Hier hebben ze ook geregeld een slechte dag, maar nooit tegelijkertijd. Nu ik ze gisteren allebei tegelijk zo slecht zag was dat even heel confronterend.

Daarbij denk ik dat Speedy wormen heeft. Nu ze zo oud zijn en hun weerstand daalt zijn ze ineens vatbaar voor vlooien, wormen etc. Heel sneu voor de dames.

Ik ga ze sowieso vandaag ontwormen, hopelijk houden ze het middel binnen!

Ach heel veel sterkte en ik hoop dat het weer wat beter gaat met ze. Sterkte en geniet maar extra van ze.

 Zou bij lady ook moeten maar durf het niet... Ben bang dat het antiwormmiddel haar onwel zal maken... Of ben ik nu te voirzichtig? Ik heb trouwens geen vermoeden daf ze wormen heeft verder daarom laat ik het ook.

Zulke oude en daardoor tere en gevoelige hondjes zou ik alleen ontwormen als je wormen in hun ontlasting vindt. Ontwormingsmiddel zou net te veel voor de hondjes kunnen worden.

Ontwormingsmiddel werkt niet preventief; dus als je geen wormen ziet, waarom ontwormen?

Omdat ze het meeste binnen laten gaan zag ik bij de ontlasting van Speedy een klein hoopje liggen en dat was een lichtbruine worm / beestje. Best wel groot. Daarom dacht ik er gelijk over om haar te ontwormen. Ik heb ze de laatste jaren niet meer ontwormd, maar ik durf het nu niet aan om het te laten.

Vooral Speedy is heel vatbaar voor beestjes op het moment.

Hoe gaat het nu met je dametjes dan??

Het gaat weer redelijk. Ze reageren goed op het ontwormingsmiddel.

Hoe is het met Lady?

Helaas kwam ik er vanochtend achter dat het afplakken van een vinylvloer op een laminaatvloer ook niet handig is: de urine is er gewoon tussendoor gedrupt.

Kortom: Het is een smeerboel onder het vinyl. Ik baal hier flink van, voel me teneergeslagen.

Alles weer schoongemaakt en nu ligt de vinylvloer dubbelgevouwen te drogen op de laminaatvloer. De dames liggen nog te slapen. Hopelijk geeft dat me straks de tijd om de boel te stomen met de stoomreiniger.

pfff, ondanks onze dankbaarheid dat ze er nog zijn is dit echt geen makkelijke tijd.

Ach Kaatje, wat herken ik dit toch goed. Onze Joeri is nu 2 jaar dood en met haar hebben we zeker 4 jaar dezelfde situatie als bij jullie gehad. Ik mis haar nog ontzettend (en de andere 4 ook) maar alles is na haar dood zoveel makkelijker geworden. Boos ben ik af en toe op mezelf dat ik daar zo over denk want ik had alles voor haar over met liefde. Ik wens jullie heel veel sterkte en kracht en leef met jullie mee.

 Dankjewel!

Boos hoef je niet op jezelf te zijn, het is heel begrijpelijk hoe je het ervaart. Zelf heb ik dat ook zo.

Ik vrees het einde, maar kijk er ook naar uit, klinkt mischien vreemd maar zo voel ik het.

Ik vrees het omdat ik ze zo erg missen zal, ik kijk er naar uit omdat ze verlost zullen zijn van hun oude geteisterde lijfjes. 

Daarbij wordt het steeds lastiger om alles schoon te houden, steeds proberen we weer slimme trucs toe te passen (ook dankzij jouw tip!). Maar de dames plassen zoveel en zo vaak dat het hier letterlijk dweilen met de kraan open is.

Vandaag dacht ik voor het eerst: "hoe lang houd ik dit nog vol, het is bijna niet meer te doen: ik kan het niet meer". Maar dan zie ik die zeehonden ogen van Tessa en weet ik dat we door moeten.

Ik voel me zo moe gestreden en verdrietig, want er is gewoon geen ontkomen aan. 

Sorry voor de depri post, de zon schijnt hier buiten wel maar wil niet naar binnen doorschijnen....

Ach wat moeilijk allemaal. Ik snap het helemaal, maar heel knap hoor. Het is natuurlijk heel tegenstrijdig. Je wilt ze niet kwijt. Heel veel sterkte ermee. Ik hoop dat je nog lang en goed in die zeehonden oogjes mag kijken. Respect! 

Wil toch even reageren dat ALS je er zelf aan onderdoor gaat , dan brengt dat voor de beide oudjes ook geen rust in hun leventje. 

Je bent al zolang bezig met vanalles , ttz het beste voor hen beiden te doen. Hoeveel kan je aan ? Het kan alleen erger worden .

Misschien toch eens nadenken wat voor hen en voor jou haalbaar is ? 

Ik begrijp dat je niet wilt opgeven , die zeehonden oogjes hé  maar ook jij hebt een leven dat telt nietwaar . 

Sterkte en alvast een dikke pluim voor jou. 

och ik heb je verhaal met tranen in mijn ogen gelezen.hoe gaat het nu net de besjes?ik heb zelf ook een jack russell teefje van 5 haar naam is Poppy.ze is zo makkelijk en is ook tegen iedereen even lief.en ik heb een kruising Basenji-jACK Russell reu van 6.hij heet Jazzy ook een knuffelkont.wat ben je lief en goed voor je ouwe besjes.ik heb heel veel respect voor je.

Oh wat naar. Herken het wel, hier beginnen langzaam aan ook de mankementjes. Hoe oud ze precies is, dat weet ik niet. Maar ze is inmiddels al zo grijs geworden op haar snoetje.

Gisteren een eergisteren enorm ziekjes. Nu gaat het gelukkig weer de goede kant in.

Veel sterkte. En kijk per dag, hoe het gaat. Probeer ondanks alles toch te genieten van de twee.

Met Lady gaat het op zich wel prima. Soms plast Lady eens een keer niet binnen.. dat is bijna niet te geloven dan! Dan ga je alsnog speuren naar plasvlekken... , maar ze zijn er dan niet. Hier liggen dus tegels.. had jij die ook maar. Lady heeft deze week al meerdere keren niet geplast binnen. 

Misschien kun je een stuk afzetten met een puppyren of zo? Lady zou daar niet zo heel veel van merken, die loopt constant al rond zo van: boemm is stoppen! Ze wil meestal alleen naar de drinkbak en dan eff klein rondje en dan weer terug in de mand. Hoe meer ruimte hoe eerder ze verloren loopt eigenlijk...  Ze loopt niet hard dus als ze aan der snorharen iets voelt stopt ze al. Haar wereldje is sowieso al klein, soms staat ze vast onder een stoel of zo als iets verplaatst is. Gek genoeg lijkt ze het buiten beter te weten allemaal.

Misschien kun je op de naad zo'n mat neerliggen die ze onder bureaustoelen leggen ten voorkoming van beschadigingen op b.v. laminaatvloeren. Die zijn van plastic.. en groot genoeg dat het er niet zomaar langs stroomt, beetje een mega grote placemat idee. Roep maar wat? Ik snap de frustratie wel.... zoiets is met 2 hondjes 2x zo erg.. en met een vloer zoals jij hebt verschrikkelijk en eigenlijk bijna niet te doen. 

Wij hebben hier ook een grote drinkbak (voor Obi) en Obi is echt een malloot met drinken want bijna ALLES spuit aan de zijkant uit z'n wangflapjes. Soms is het bijna niet te zeggen of Obi weer gedronken heeft of Lady weer geplast heeft. Lady stapt ook vaak door de drinkbak heen als ze weer eens niet oplet wat ze doet, ze slaapt namelijk vlakbij de drinkbak voor haar eigen comfort. 

Ach Kaatje, ik kan je alleen maar honderd schouderklopjes geven voor je uithoudingsvermogen.....

Jij kunt alleen zelf bepalen wat genoeg is.

Maar dat geplast brengt je tot wanhoop, dat snap ik heel goed.

Ik heb een volledig incontinente golden gehad, de laatste maanden van van zn leven. Daar is geen dweilen tegen.....

Heb dit al eerder genoemd en noem het toch weer heel voorzichtig hier: mijn golden ( en ik) was erg gebaat met een incontinentie broekje. Toen lag hij droog( want zo'n broekje heeft een drooghoudlaag) en stonk niet meer. Hij had totaal geen last van dat broekje. En ik hoefde niet meer te dweilen.....3-4 keer per dag schone broek aan, achterkant / onderkant even afnemen met vochtig doekje, drogen met handdoek en schone broek aan. Er zijn zelfs speciale broekjes voor honden te koop, in diverse maten.  Maar jij kunt ws wel met de kleinste baby maat luier volstaan....

Hoe dan ook: sterkte en geef die moppies een knuffel van me.....

Nogmaals veel respect,maar ik had het ook gedaan voor mijn allesje,heb wel eens een schuldgevoel dat ik doordat het zo snel is gegaan te weinig heb gedaan,maar ik had de kans niet.Hij is overleden aan hartfalen en daardoor vocht achter zijn longen.Maar toen ik het doorhad was het gewoon al te laat.Wat mis ik hem.  Dus geniet echt van elke minuut die je met ze hebt ook al is het loodzwaar.Je kunt straks zeggen dat je alles maar dan ook alles voor ze gedaan hebt.Ik denk dat je dat straks echt een beetje helpt met verwerken.

Hier ook mijn oude mannetje die raakt ook steeds lekker en lekker en ik dweil en dweil en dweil. Maar wanneer ik hem straks toch af moet geven ook dan wordt het de komende tijd dweilen en dweilen maar dan tranen.

Ik begrijp je zo goed en herken het gevoel maar deze is ook nog niet zo ver van de week ging hij namelijk weer achter Luna de NF aan omdat ze loops is en echt hij is dan niet te stoppen. Hij is nog blij met naar buiten gaan nog blij rennend met eten krijgen maar het wordt wel een zakje botjes nu.

Kan alleen maar zeggen respect voor je en onthoud wanneer het leiden lijden wordt ....dus ook voor jou dan moet je stoppen

De hartverwarmende reacties hebben me goed gedaan: bedankt! Ik voel me nog wel uit het veld geslagen, dat heb ik niet eerder zo gehad. 

Opgeven is geen optie voor ons, alleen als de lijfjes het opgeven kan ik ze laten gaan. Als ik ze nu zou laten gaan zou ik me altijd schuldig blijven voelen.

Maar ik hoop niet dat het heel lang meer zal duren, we hebben alles eruit gehaald wat erin zit en zeker voor de dames hoop ik dat ze snel gehaald zullen worden. Ik gun ze die rust zo erg.

Anneke: het is inderdaad super tegenstrijdig, maar die zeehondenoogjes zijn niet te weerstaan. 

Anny en Lance: opgeven gaat niet, ik kan ze nog niet laten gaan. Die ogen! Ik zou ten onder gaan aan schuldgevoelens...

Nora: wat zien Jazzy en Poppy er schattig uit!!

Kim & Pip: heb jij ook een Russeltje? Jammer dat je niet precies weet hoe oud ze is, maar gelukkig voelt ze zich weer beter.

Gastinnetje: dank voor de tips, zo'n mat zou een idee kunnen zijn. Ik heb nu over hele linie matrasbeschermers liggen om het vocht op te nemen. Het vinyl is aan de binnenkant behoorlijk sompig van alle urine... Een stukje afzetten dan ben ik bang dat de urine er toch weer onderdoor loopt.

Wat schattig: Obi en Lady met hun eigen waterballet bezig, haha!

Coby &Wanda: ik denk dat ik bij het kruidvat ga kijken voor premature luiers en daar een gaatje inknip voor de staartjes. De dames zijn echt ieniemini: er is niet veel meer van over.

Rianne: het lijkt me heel moeilijk als je hond zo plotseling overlijdt dat je niets meer kon doen, wij kunnen toewerken naar een einde dan ben je toch een beetje voorbereid. Ik kan me goed voorstellen wat je hem zult missen!

Tineke Luna Rambo Brutus: heel herkenbaar! Als er iets is wat hun aandacht heeft dan komt de levenskracht vrij en weet je ineens niet wat je meemaakt! Hier is dat met eten en drinken, ze zijn dan bijna niet meer te houden. Zo oud en krakkemikkig als ze normaal zijn: dan zijn het ineens krachtpatsers hoor.

En daar zit het hem in: de energie die dan vrijkomt, de pure levenskracht als dat er nog is kun je je hond nog niet laten gaan: hoe moeilijk het ook is. Tel daar de zeehonden ogen bij op en het plaatje is compleet.

Ja dat klopt helemaal die oogjes en de uitspattingen maken het extra moeilijk. Hier ook hoor en dan kan Brutus ook nog op de bank springen en op mijn schoot kruipen. Er zijn echt momenten dat ik denk nu moet ik iets gaan doen en dan komt meneer uit de tuin met een mega grote kluif dan denk ik jij hebt nog steeds de wil en wie ben ik om de wil weg te nemen

Nou ik vind het echt heel knap van je. Ik heb meegemaakt dat mijn hondje ziek werd en ik moest van elke dag genieten. Ze heeft het bijna 4 weken nog volgehouden, en wat was dat een moeilijke tijd. Je weet dat het afscheid er aan komt, maar je leeft in een roes. Elke minuut van de dag was ik met haar bezig, sliep beneden bij haar en samen naar het einde toeleven. En dan ineens is het zover. Ik had het ook nog heel lang vol kunnen houden, want ook ik keek in die zeehonden oogjes. Ik wens je alle kracht toe in deze mooie maar ook heel moeilijke tijd.

Ik denk dat heel veel mensen zich wel kunnen vinden in je verhaal. Tuurlijk wil je ze niet kwijt en heb je alles voor ze over. Heb zelf in die tijd ook gehad dat ik er zelf bijna aan onderdoor ging, ze hield me nachten wakker omdat ze het verschil niet meer wist tussen dag en nacht. Ik had haar boven liggen ( hele leven sliep ze al boven) en had m'n hele kamer vol met kranten op de grond liggen, zodra ze wakker werd hield ik haar boven de kranten en liet ze vaak alles lopen...vaak dunne ontlasting en was ook wel eens zo dat ik niet op tijd was, dan zat de overloop eronder. Ze zat ook gigantisch te smeren met haar eten... als ik gedweild had dan ging zij dwars door haar eten heen en liep dan de hele kamer onder, of wanneer ik alles schoon had..weer een plasje er neer leggen en er door heen lopen. Ik heb me ook wel vaak geïrriteerd en ben ook wel meerdere keren boos geweest , ondanks dat ik wist dat ze er niks aan kan doen.. heb daar soms best nog wel spijt van. Ze is volgende maand alweer twee jaar overleden, en ik mis haar nog steeds zó erg! Geen enkel hondje zou haar ooit kunnen vervangen, ze was zoo bijzonder.  Hoe moeilijk het soms ook is, geniet van je oudjes nu ze er nog zijn. Knuffeltje voor de bejaarde dames. 

Het is mentaal een zware tijd, maar gelukkig overheerst het mededogen met Speedy en Tessa. Ik zie ze echt als stokoude dametjes en ik heb engelengeduld met ze. Daar ben ik heel blij mee, want normaal ben ik niet zo geduldig.

Als ze er ooit niet meer zijn hoop ik dat dit me zal helpen in de terugblik op deze tijd. Dat ik alles heb gedaan voor ze wat in mijn vermogen lag.

Coby & Wanda: deze foto is speciaal voor jou, de keesjes zijn officieel aan de new-born babyluier. De kinderen vinden het erg grappig staan en de dames hebben er niet eens veel last van. Tot nog toe valt het me reuze mee. Speedy heeft zelfs al gepoept in haar luier. Wie weet geeft dit me nu precies wat nodig is: meer rust en alles wat relaxter!

Twee duimen omhoog voor de dames met broek! Schattig toch...staat best goed hoor.

Ben blij dat je het probeert kaatje, want dat is precies wat ik jullie toewens: wat meer rust en ontspannenheid....

Dank je voor de foto!

Hoop zo dat t nu wat beter te hanteren is...

Ach gut kijk ze nou.. de lieverds!

Valt niet eens zo op met dat witte vachtje. Zal wel veel schelen al..

Heb je eigenlijk ook nog een foto waar ze nog jong zijn? Gewoon uit nieuwsgierigheid!

edit: Ohhh bij je profielfoto's zelfs puppiefoto's! Zooo lieff!! 

Mooi en moeilijk tegelijkertijd.  Je steekt er zeker heel wat energie in en dan is er nog het gevoel van "uiteindelijk zullen ze toch gaan"... Maar dat is voor elk van ons en onze huisdieren zo.  Dus... Zolang het hun tijd nog niet is...

Ook ik kan me voorstellen dat je soms zou kunnen huilen van ellende, om al dat werk, om al die moeite en het wassen en schoonmaken... Maar ik hoop dat je ook heel vlug steeds weer uit die negatieve gedachten raakt en de moed hervindt.  Dit duurt geen jaren en jaren meer... (Ofwel komen jullie nog in het book of records.. Ook niet mis )  En dan komt voor jullie de tijd voor een ander, makkelijker leven dat je dan ook helemaal verdient hebt.  Dat wensen we jullie toe. 

Jullie huisje is nu misschien moeilijk net te houden, maar jullie zelf zijn stralend mooi.

Hier zo'n beetje een "menselijke" tegenhanger... Al zijn jullie dames eerlijk gezegd veeeel mooier

http://www.hln.be/hln/nl/35/Seks-Relaties/article/detail/2226229/2015/02/20/Oudste-tweeling-ter-wereld-al-103-jaar-onafscheidelijk-en-beste-vriendinnen.dhtml