Oude Jack Russel zussen op de afdeling hondengeriatrie

Hier hebben we een heel gelijkaardige situatie.

Onze 15 jarige jack russel Jacky heeft veel last van staar en botst veel tegen voorwerpen aan. Alsook weet hij soms in de tuin zijn weg niet meer en moeten we hem gaan halen.

Zijn gehoor is ook veel achteruit gegaan en hij is bijna doof.

Hij lijdt aan erge artrose waar hij meerdere pilletjes voor krijgt.

En als laatste heeft hij ook al lang last met zijn tanden maar door de leeftijd is behandeling ook onmogelijk. Alleen pilletjes kunnen nog helpen.

We hebben ook nog een Whippet lopen van 1 jaar die vol leven zit natuurlijk. In het begin botste dat wat maar nu weet onze whippet Milo dat hij zijn vriend wat rustig moet benaderen.

Voorlopig vinden we het nog ok gaan maar we beseffen ook dat er een tijd gaat komen dat we een beslissing gaan moeten nemen. Zolang hij nog met smaak eet, niet te veel pijn heeft...
En vooral vertrouwen we in het oordeel van onze dierenarts.

Veel sterkte en geniet nog van de lieve hondjes!

Speedy is behoorlijk opgeknapt na haar dierenarts bezoek. Na de heftige vlooienaanval op haar lijfje heb ik de vlooien de oorlog verklaard en hopelijk hebben we die strijd gewonnen...

Als Speedy buiten is loopt ze alleen maar rondjes, continu: heel zielig. Inmiddels is het zover dat ik blij ben als Speedy in haar mandje ligt te slapen, dan heeft haar lijfje rust en kan ze nergens tegenaan botsen.

Sammy: in de kar buiten is helaas geen optie, daar is Speedy te onrustig voor.

Tom: heb jij ook een hond gehad die Speedy heette? Jacky heeft veel dezelfde kwalen als onze Speedy. 

Helaas, met het ouder worden komen er ook steeds meer kwalen.

Het is zo verdrietig om je hond af te zien takelen terwijl je ook weer zo blij bent dat ze zolang bij je mag blijven!

Ja, onze vorige whippet had de naam Speedy. Inmiddels is het ook al 2 jaar dat we hem moeten missen. Maar vergeten doen we nooit.

Net door Speedy hebben we terug voor een whippet met de naam Milo gekozen.

Onze Jacky heeft inderdaad heel veel dezelfde kwalen als jullie hondje Speedy. Net daarom dat ik ook even wilde reageren.

Het is inderdaad niet gemakkelijk uw hondje zo te zien dwalen en ook hier zijn we soms blij dat hij even slaapt in zijn mandje. Zo herkenbaar!

Maar toch heeft hij soms nog even een wat betere dag zodat we weer even wat hoop hebben. Vandaag is het weer wat slechter jammer genoeg.

We nemen hem ook niet meer mee buitenshuis want we ervaren dat het allemaal te verwarrend is voor hem. De tuin en binnen in huis zijn voor hem de beste plaatsen nu.

Veel sterkte en we hopen zeker allebei dat we nog even van onze hondjes kunnen genieten!!!

Het valt inderdaad niet mee, Speedy wordt nu echt een zielig hondje. Vanochtend had ze weer fikse niesbuien en heeft ze gespuugd.

Ik hoop dat het niet lang meer zal duren voor onze stoere dame. Ik merk dat ik toe ga werken naar acceptatie dat de tijd is gekomen en dat je je hondje wil verlossen van haar oude geteisterde lijfje.

Ik wil haar niet kwijt, maar toekijken hoe moeilijk ze het heeft wordt elke dag minder acceptabel. Het breekt je hart.

Dat doet ook pijn,kijken naar je hondje wat steeds minder kan.

Zo hadden wij het ook vergelijkbaar met jou hondjes.Zo het laatste stukje van hun leven.

Klinkt gek als ik jou onderwerp lees denk ik nog zo terug aan onze jrt.

Vorig jaar november in laten slapen,daarbij ben ik zo weg van dit ras,dat ik iedere keer weer verdrietig wordt als ik je onderwerp lees.

En dan 2 hondjes die bij hun oude dag beland zijn,kgeef het je te doen

Alweer,heel veel sterkte voor wat er allemaal komen gaat.

En,wat zijn oude honden toch lief..

Wat een mooi hondje is Speedy!

Het is inderdaad een heel moeilijke situatie.
Wanneer is de juiste tijd om de beslissing te nemen?
Het is vooral kijken naar uw hondje want alleen jij weet wanneer het zich helemaal niet lekker meer voelt.

We hebben dit 2 jaar geleden ook moeten beslissen bij onze whippet en onze da vertelde dat we de juiste beslissing hadden genomen. Hij was heel erg ziek en er was niets meer aan te doen. Toch voelde dit helemaal niet lekker en hadden we een schuldgevoel.
Helemaal onterecht natuurlijk maar het moment zelf voelde het zo. Nu beseffen we wel dat we goed hebben gehandeld door onze vriend geen pijn meer te laten lijden. Uw hondje graag zien is ook afscheid kunnen nemen, hoe moeilijk dit wel is.

Veel sterkte en de tijd zal het misschien uitwijzen.

Als je zelf ziet dat Speedy zielig wordt zal de tijd van afscheid snel komen ,
Het is altijd moeilijk om te zeggen wanneer ,om die beslissing te nemen vind ik persoonlijk vaak moeilijker als het moment ,want dan heb je je een beetje erin berust ,heel veel sterkte !

Wat een lief koppie heeft Speedy! Als je haar zo ziet op de foto lijkt ze helemaal nog niet zo oud...  Ik denk dat je zelf ook wel weet wat het beste is voor haar, maar dat je het nog niet kunt wat ook heel goed te begrijpen is. Jij kent je hond(en) het beste en weet wanneer je voor hun de beslissing moet maken. Dat rondjes lopen herken ik ook, dan is ze aan het dementeren... dat is zó zielig om te zien! Je ziet dan gewoon de wanhoop in de oogjes omdat ze het gewoon echt niet meer weten. Die van mij wist de achterdeur niet eens meer te vinden als ik haar achterthuis deed... we moesten haar vaak ophalen en in haar mandje neer leggen. Slapen ze s'nachts nog wel goed? Die van mij wist het verschil niet meer tussen dag en nacht, overdag's sliep ze en s'nachts was ze wakker.

Bedankt allemaal voor de reacties!

Speedy en Tessa zijn heel mooi oud geworden, ze zien er niet erg oud uit. Behalve als ze gaan lopen dan zie je het echt.

Speedy kan ook de deur naar binnen niet meer vinden, we gaan haar nu altijd ophalen van het gras (waar ze dan nog steeds rondjes aan het lopen is) en dragen haar naar binnen. Ze is dan net een honden baby.

Overdag slapen de dames veel en 's avonds komt er na heel veel rekken en strekken wat leven in. Tessa is een onstuimiger hondje en is 's nachts altijd heel lang aan het blaffen en zeer onrustig.

Ze zijn hun ritme kwijt en weten veelal niet meer wat ze doen.

Waar ik wel heel blij om ben is dat ik Speedy echt nog kan knuffelen, zij is veel rustiger dan Tessa, altijd al geweest en met Speedy kun je een bijzonder gevoel kontakt maken. Dat zijn de momenten met een gouden randje!

En die moet je koesteren en er nog van genieten !
Nogmaals sterkte voor jullie .

Ach wat moeilijk.....hier had ik ook twee jr's een reu en een teefje. Ze waren vanaf zes weken samen. Het teefje Misty is drie jaar geleden totaal onverwachts overleden in de nacht. Er waren ook totaal geen aanwijzingen dat dit zou gebeuren dus s'ochtends bij het opstaan lag ze naar wat ik dacht te slapen en Brutus het reutje kwam gelijk zoals iedere ochtend naar mij toe en gaf hem zijn koekje die hij voor het eerst niet wilde opeten. Ik zei toen ..oke dan geef ik het aan Misty maar ze reageerde niet terwijl zij alles voor eten deed dus kwam toen tot de ontdekking dat ze overleden was op de bank. Heel veel tranen gerolt hier en de angst hoe Brutus er mee om zou gaan want 15 jaar samen is niet niks maar waarschijnlijk door dat hij heeft gezien en geroken dat ze overleden was had hij er vrede mee en nu 3 jaar later loopt hij nog steeds rond gelukkig. Ook wel wat stijfjes na het slapen maar daarna wandeld hij nog als een jonge hond en gaat ook s'avonds nog mee met de twee uur wandeling. 

Wat ik hiermee zeggen wil is dit........mocht je de een laten gaan laat de andere dan ook afscheid nemen. 

Ze hebben een mooie leeftijd.

Helaas zit het er rond deze leeftijd dat het afscheid dichterbij komt.

Hopelijk mogen jullie nog lang van ze genieten.

Het voelt net aan of je familie moet afgeven nietwaar ? 

Het is dan ook een erge beslissing. Als ze al zo verdwaasd zijn dat de deur niet meer wordt gevonden, hebben ze (denk ik) in hun kopje ook twijfels en problemen.....

Wacht echt niet tot je gaat zeggen,..ik had al eerder moeten beslissen. 

Sterkte. 

Tineke Bakker: wat bijzonder dat Brutus aangaf dat er iets mis was door het brokje niet te eten.

Ik laat, als het zover is, Tessa erbij om afscheid te nemen. De kinderen laat ik niet bij het inslapen, ik weet niet hoe Speedy gaat reageren (ze gilt altijd als ze prikken krijgt). Ik laat ze wel afscheid nemen van Speedy en erbij als ze begraven wordt.

Gisteren mijn handen op Speedy gelegd en dan krijg ik altijd een gevoel kontakt met haar. Ik voelde duidelijk dat ze nog niet klaar is voor haar laatste reis.

Ik wacht tot ze me zelf laat merken wanneer ze wil gaan. Dat is zo mooi en bijzonder aan een hondenkind: het kontakt is heel puur en compleet onzelfzuchtig. Pure liefde!!

Wat mooi dat ondanks dat ze buiten zowat "verloren" loopt er wel dat kontakt met jou nog blijft.  En ja, je krijgt pure liefde... maar die krijgen zij ook van jou.  En dat zal Speedy zeker ook wel voelen. 

Sterkte nog en ik blijf duimen dat verder alles vredig verloopt en je je hondje, als het zover is, kunt laten weten dat ze mag gaan... dat het goed is...

 Nee hier gaat het ook niet zomaar hoor met ons oude mannetje. En natuurlijk vergeet hij echt wel eens dat hij buiten een plasje moet doen maar dat is zo opgeruimt. Waarna er dan mensen zijn die zeggen ...ach laat dat beestje gaan. Maar ik zie en voel nog steeds een hondje die gelukkig is en goed eet nog flink kan wandelen en ook nog op de bank springen. Maar goed ik doe het zelfde als jij ....ik wacht op hem tot hij mij verteld ....nu is het tijd baas.

Deze tijd is bitterzoet.

Jouw zijn hier doet ons nog zo goed.

Maar tegelijkertijd is daar die hartenpijn,

Want wat we zien is vaak niet fijn.

Ooit een onverschrokken avonturierster, nu alleen nog in je hoofd.

Want de ouderdom heeft jouw gehoor en zicht weggeroofd.

Wat rest is kwetsbaarheid,

Voor onze ooit zo stoere meid.

Jouw tijd is nabij,

Binnenkort ben je vrij.

Verlost van je oude geteisterde lijfje die je bij ons achterlaat,

En jij je laatste avontuur tegemoet gaat.

Oh wat kan ik me voorstellen wat je nu voelt,het doet idd zeer het verliezen van je dierbare hondjes.Voor als het zover is heel veel sterkte.

Och wat een moeilijke tijd, ik wens je heel veel sterkte en heel veel kracht toe, de komende tijd. Ik weet helaas hoe moeilijk het is, je beestje te moeten laten gaan. 

Wat een mooi gedicht heb je geschreven, heel mooi.

Heel veel sterkte.....

Dit gedicht vind ik ook zo mooi, misschien heb je er wat aan.....

Als ik straks oud ben, ziek en zwak, en pijn verjaagt de slaap,
als onrust neemt van mij bezit,
doe dan wat onvermijdelijk is,
en laat me gaan.....
de laatste goede daad.

Beslis voor mij en wees niet laf.
Past eigenliefde bij de vriendschap die ik gaf,
of uitstel.... tot het beter past bij een verloren strijd?
Ik ben niet bang tijdens die laatste gang.
Jij loopt niet weg: je kijkt me aan,
je noemt me bij mijn naam en houdt me stevig vast.

Vandaag voor het laatst groet ik je met mijn hondenstaart.....
wat jij liet doen, deed je voor mij:
je hebt me nog meer pijn bespaard,
voor zinloos lijden mij bewaard.
Een zwaar besluit?
Nee, ....huil nu niet.

 Een wijs besluit dat werd gegrond op een oud en uniek verbond:
jij bent mijn baas en ik jouw hond.

Zoals je het beschrijft... We weten helemaal wat je bedoelt.  Sterkte.

Och hemel Kaatje. Speedy...

Zo mooi beschreven. 

Ik huil even met je mee. En kan je alleen maar kracht en sterkte wensen

Samen de laatste weg gaan....

....heel vreselijk allemaal.

Alle liefde die je hondjes je hebben gegeven in al die jaren.......

Daar moet je aan denken. Laat je schatten niet onnodig lijden.

Je wilt ze voor altijd bij je houden..............

Ook ik heb deze beslissing al driemaal moeten maken en je weet precies wanneer...........

Wens je heel veel sterkte en stel je beslissing niet uit.

Kus van Lotje

De dames blijven stabiel en eten/drinken nog goed. Wat een wilskracht! Ik vond dit fotootje (beetje slechte kwaliteit) van toen ze pup waren, best ontroerend om die levensvreugde te zien.

Maar voorlopig zijn ze er nog, elke dag is er eentje!!

Oho, maar dat is goed nieuws!! Ik was bang dat het heel slecht ging met Speedy, maar die dames geven het echt niet zomaar op begrijp ik!   Silver power girls......

Geniet van elke dag dat het nog gaat en die actie foto vind ik dus prachtig! Je ziet de energie en het plezier erin....toen al

Knuffel ze maar lekker hun mandje in:-)

Tegen alle verwachtingen in stabiliseerde Speedy zich weer. Onze hoogbejaarde dames hebben zich vastgebeten in het leven en laten nog niet los.

De wilskracht, hun conditie door de vele avonturen en onze pure liefde voor elkaar houdt ze op de been.

Diep respect voor onze taaie oude besjes!!

Ach wat een lieve foto's van de dames. En zeker respect voor ze. Ik hoop dat je er nog een tijdje van mag genieten. Heel veel succes.

Aangezien de dames beiden onzindelijk zijn geworden door de ouderdom en er nu elke dag pootjes gebaden worden op een kletsnatte laminaat vloer moet er een oplossing komen.

Ik heb al gedacht aan hondenluiers maat XS, maar dat wil ik de besjes niet meer aandoen.

Daarom gaan we op korte termijn de laminaatvloer bedekken met zeil, dat gaat de schoonmaakklus aanzienlijk makkelijker maken en het is beter voor onze vloer. Waarschijnlijk ook minder geurtjes, want het kan niet meer tussen de kieren. Bijkomend voordeel is ook dat de dames op zeil minder uitglijden dan op laminaat. Hiervoor hadden we namelijk zeil op de vloer en dat liep voor hun veel beter.

Dat is een heel goed idee denk ik! Scheelt vast...is het misschien ook handig om een wat stroever zeil uit te zoeken ivm de grip van de hondepootjes...bv dat zeil met houtprint

En is het idee van een forse " droogloopmat" wat? Die zuigen wel veel vocht op maar zijn aan de onderkant waterdicht. Even afspoelen met warm water met wat azijn, drogen op de verwarming en hij kan weer...

Wat goed dat je telkens weer wat bedenkt om het leven van de hoogbejaarde dames wat makkelijker te maken!

  en nog een

Een heel goed idee.  Als je ziet dat voor hun gevoel hun tijd nog niet gekomen is, dan is het zeker de moeite waard om oplossingen te zoeken voor de problemen die er zijn.  Minder werk en "slijtage" voor jullie en een beter gevoel voor de hondjes. 

Fijn dat jullie hiervoor op één lijn zitten en die beslissing nemen.  En dan hoop ik dat jullie het nog heel lang met een zeil in de woonkamer moeten doen