Alleen zijn

Ik ben Nele, 34 jaar en single. 10 jaar geleden is Ambras in mijn leven gekomen. Het is een jack russel. Op persoonlijk vlak ging het me de laatste jaren niet echt voor de wind; echtscheiding, burn-out en depressie. Telkens gaf Ambras me de moed om verder te gaan. Eens ik op weg naar huis was, wist ik dat er toch iemand op me wachtte. We deden heel veel samen. s'Avonds kroop hij bij me onder een dekentje en bij het slapen kroop hij in mijn knieholte. Vorige week zondag had ik het gevoel dat er iets niet juist was met hem. Uiteindelijk is hij donderdag opgenomen bij de dierenarts. Hij lijdt aan chronisch nierfalen. Tot na dit weekend moet hij er aan een baxter hangen. Ik mag elke dag wel eens bellen. Tot hiertoe wil hij zelf niks eten. Thuis voel ik me echt wel alleen. Ik ben zo verdrietig, de tranen blijven komen. Ik wil van hem geen afscheid nemen. 

Hoi Nele,

Alvast heel veel sterkte gewenst met Ambras. Ik hoop mee dat hij er zo goed mogelijk uitkomt. Misschien kan je eens vragen of je Ambras eens mag komen bezoeken? Dat heb ik ook aan mijn dierenarts gevraagd, we zijn alle dagen op bezoek geweest tijdens het uur dat je achter medicatie mocht komen. En daar hadden wij heel veel aan, zelfs al mochten we haar niet aanraken of vastnemen. 

Misschien kan je al eens met je dierenarts bespreken wat je moet doen als Ambras terugkomt? Ik veronderstel dat er wel medicatie gegeven zal worden, een speciaal dieet en misschien zelfs supplementen. Misschien is het dan wel handig dat je dit voer en eventueel de supplementen al in huis hebt. Laat je goed informeren over wat je in de toekomst kan verwachten en moet doen. 

Nogmaals veel sterkte, voor jullie allebei. En lieve Ambras, hou je sterk voor je baasje hoor!

Donderdagavond ben ik meteen langs geweest.  Dierenarts vond dit niet zo fijn.  Hij wil niet dat er bezoek komt.  Dit zou stress veroorzaken???

Ik ben bang dat Ambras maar heel even zal terug komen.  Als ik op internet mag geloven wat het perspectief is, dan is dit allemaal zeer negatief geladen. 

Het enige dat ik de laatst 4 dagen heb gedaan, is gehuild.  Verdriet kan je met niemand delen, weinig mensen begrijpen ook je verdriet.  Maar Ambras is de enige die me verder op weg helpt. 

Hallo Nele,

Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze moeilijke periode.

Heel veel mensen hier kennen de angst en de zorgen als hun geliefde huisdier ziek wordt.

Onze huisdieren betekenen zoveel voor ons en zijn zo goed in het bieden van steun in moeilijke perioden in ons leven. 

Het idee dat dat weg valt, is bijna onverdraaglijk. Zeker als je zo alleen bent.

Ik hoop dat het meevalt met Ambras en dat je nog een poosje van hem mag genieten.

Blijf hier vooral schrijven.

Het helpt echt omdat je hier mensen treft die weten wat je voelt.

Heel veel sterkte.

Ik zal voor je duimen dat het de goede kant op gaat.

Hoi Nele, wat is t dan ineens stil in huis he, niks aan. Wat zul je geschrokken zijn, ineens zo'n ziek hondje. Heel veel sterkte hoor.

Ach Nele, dat is niet goed meiske. 

Sterkte . 

Ik zou hem naar huis halen. Daar alleen ......en besef dat het zijn laatste dagen kunnen zijn. Nierfalen is echt niet goed.

Een virtuele arm om je schouders. Wat een pijn en verdriet kan je hebben voor een hondje nietwaar. Hoer kennen we dat en steune je , kom gerust je verdriet afschrijven. 

Was Anny , ben niet ingelogd.

Dag Nele,

Ik weet wat je bedoelt als je het over je Ambras hebt, en verteld hoe hij je doorheen het leven, de afgelopen jaren leidde. Ik snap hoe beangstigend en intens verdrietig de afgelopen week voor je moet aanvoelen. Vandaag, 8 weken geleden heb ik ook afscheid moeten nemen. Ook mijn dier heeft me doorheen het leven gewalst zoals niks of niemand het haar kon nadoen. In mijn geval was/is er nog een 2de jongere hond waar ik 'sterk' voor moest blijven na het verlies.

Er is weinig dat ik kan zeggen om je nu op dit moment een beter gevoel te geven, anders zat ik hier nu zelf niet. Ik wil gewoon laten weten dat ik wel denk te begrijpen wat er nu allemaal in je om gaat.

Vanzelfsprekend is het jouw keuze, en het is een verscheurende, maar misschien is het inderdaad beter om Ambras naar huis te halen? Misschien een andere dierenarts vinden waar je hem wél kan bezoeken wanneer jij het wil?

Schrijf hier gerust verder van je af, Nele. Ik heb dat ook gedaan, en ook al vangt het niet alles op, temidden van de storm waarin je zit kan het af en toe als beschutting dienen.

Ik wens je enorm veel sterkte toe, en ga je topic hier verder blijven volgen.

Lieve groet.

Het weekend is eindelijk voorbij.  Het enige wat ik heb gedaan is geslapen.  Ik wil de realiteit niet in.  Het enige wat dan gebeurt, is dat het verdriet zo immens is en dat je alleen maar kan huilen.  Er zijn wel mensen om me heen die willen dat ik eens langs kom.  Maar ik wil dit niet.  Het enige wat ik wil is Ambras dicht bij me.  5 minuutjes praten over mijn verdriet en dan luisteren naar hun verhalen, zijn op dit moment niet echt wat ik wil.  Ik kan alleen maar denken aan Ambras, de stilte hier in huis, het alleen zijn,...  Ik werd verplicht om bij mijn ouders te gaan eten, ook daar voel ik me niet veilig.  Ambras zou daar de kippen opjagen, de tafel enkele keren rond lopen en na het eten wachten op een zwart doosje; papa maakt dan altijd iets lekkers voor hem.  Nu zou hij bij me moeten liggen terwijl ik dit neerschrijf.  Straks zou hij bij me in bed kruipen, eventjes aan mijn voeten likken, een plaatsje zoeken in mijn knieholte.  Och, wat mis ik hem.  Die pijn is zo immens.

De dierenarts gaat morgen bloedstalen nemen om te kijken hoe de waarden zijn.  Hij geeft aan dat Ambras nog niet heeft willen eten.  Hoe kan een 10-jarig jack russel nu toch opgeven?  Overal waar ik heen ging (muv werk), nam ik Ambras mee.  Wat moet ik toch doen zonder hem?  Wat als ik een beslissing moet nemen voor hem? 

Door nierfalen voelt een hond zich erg moe. Heeeel erg moe. Het is geen kwestie van dat hij opgeeft, maar dat hij gewoon te ziek is. 

Ik zou wel proberen om hem morgen op te zoeken, het kan ook heel snel achteruit gaan.

Heel veel sterkte nogmaals.

Nele, ik vind het bijzonder jammer dat de dierenarts het niet toelaat dat je Ambras komt bezoeken. Je zou nog eens tot een compromis met hem kunnen proberen komen, want zoals Helge hierboven aangeeft, zou alles wel eens heel snel kunnen gaan. Het is belangrijk, voor jou en Ambras dat jullie nog samen kunnen zijn tijdens deze moeilijke tijden. Ook naar de toekomst toe is dit heel belangrijk, ik kan dat niet genoeg benadrukken. Ik en er van overtuigd dat er nog veel zaken zijn die je Ambras zou willen zeggen.

Wanneer je een beslissing voor hem zou moeten nemen, dan ga je die heel zeker nemen met het beste voor Ambras in gedachten.

Hoe pijnlijk het ook is Nele, op die moment gaat Ambras je nodig hebben, zoals hij er ook altijd voor jou is geweest.

Veel kracht toegewenst.

Ik duim mee dat de resultaten morgen veelbelovend zullen zijn! Nu kan je alleen afwachten tot morgen, en dan weet je waarschijnlijk meer over wat de toekomst te bieden zal hebben. Nogmaals veel sterkte, ik hoop morgen een positieve update te mogen lezen.

Oh wat erg voor jou en ambras.Maak dat je hem zo vaak mogelijk ziet ,geniet nog van de tijd die je samen hebt.Heel veel sterkte,ook mijn lieve vriendje Bobby is 30juli overleden en ik heb nog steeds intens verdriet.

Ambras is nu bij me.  Ik kan hem zelfs geen waardige avond meer geven.  Hij is doodop en ligt bij me in de zetel.  Ik huil en stop niet meer.  Morgenochtend komt de dierenarts hem een spuitje geven.  En weet je, ik alleen moest dit beslissen.  Hij ligt hier nu gewoon naast me, zo vredig en rustig.  Ik hoop zo dat hij deze nacht van me afscheid neemt dicht bij me.  Wat moet ik doen als hij er niet meer is?  Elke dag een leeg huis binnen komen? Elke dag je afvragen waar je voor leeft?  Want dit is echt wel wat er bij me de laatste jaren was, vechten voor Ambras. 

Geniet nu nog even van het moment meis. Dat klinkt raar, omdat het ook zo verdrietig is. Maar superfijn dat Ambras weer thuis is. Heel veel sterkte.

 Tears....

Weet precies wat je doormaakt nu, en dat is zo heftig...wetende dat het de laatste nacht is.

Hou hem maar lekker dicht bij je deze nacht...

Veel sterkte! 

Ik heb geen woorden om je pijn te verzachten.
Maar weet, dat ik met je meeleef. Oh, Nele, wat triest
Als het echt niet meer gaat, is dit de beste beslissing. Hoe moeilijk het ook is.
Heel veel sterkte en hou je vast aan alle mooie herinneringen, die je samen hebt gedeeld. En daar hoort dit moment ook bij................

Hou hem dicht tegen je. Hij gaat zich zo veilig voelen. Je bent zijn vrouwke en je bent er tot op het laatste moment voor hem. Dit gaat een rotnacht worden, maar je kan het . Voor hem ......

Morgen ga je moedig zijn en niks aan hem laten merken. Geen onnodige stress voor hem. Je kan het . 

En nadien , ocharme wat kan ik je verdriet voelen. Het is oneerlijk. Je gaat huilen, nog meer en alles van je verdriet eruit gooien. Echt het helpt . We kennen het hier.

 Knuffeltje en meid , deze laatste uren, wees sterk . Voor hem. 

Knuffel. Wat een rotreactie moest ik geven .....

Ach wat erg allemaal. Ik heb 2 maanden geleden helaas ook die laatste nacht meegemaakt. Wees sterk voor Ambras, geniet van hem en maak nog wat foto's.  Knuffel hem en geef hem kracht. Heel veel sterkte met alles.  Morgen zijn wij er voor jou en vandaag ben jij er voor je lieve Ambras. 

Heel veel kracht gewenst en Ooh wat leef ik met je mee. Precies 10 weken geleden was het mijn laatste nacht met mijn meisje.....

Hou je taai.....

Ambras heeft alles gegeven voor jou, Nele. Nu, tijdens deze laatste stappen is het nodig dat jij er voor hem bent.

Zijn lijfje is op, zijn ziel leeft voor altijd, zal altijd over je waken. Wees sterk voor hem, je kan het. Hoe het verder moet na morgen, is voor morgen, hoe hard het ook klinkt.

Het is goed dat jullie nu weer samen zijn. Neem waardig afscheid van hem, Nele, je bent niet alleen, ook al zal het niet meer hetzelfde zijn, ik weet het.

Hou ons op de hoogte, we kunnen zo goed als mogelijk helpen.

Enorm veel sympathie en sterkte, Nele. Enorm veel...

Nele ik weet gewoon niet wat zeggen ik leef met jou mee.

Ach Nele, wat zal dit ontzettend zwaar voor je zijn.

Afscheid moeten nemen van wat je het meest dierbaar is, is zo ontzettend moeilijk.

En helemaal als je er alleen voor staat.

De komende tijd zal heel moeilijk voor je zijn.

De meesten van ons hier op HP weten daar alles van.

Schrijf hier zo veel moeilijk van je af.

ik hoop dat er in je naaste omgeving toch mensen zijn met wie je kunt praten over het verlies van Ambras en die je steun kunnen bieden.

Heel veel sterkte!

Nele, hoe gaat het met je ? 

Ambras en ik zijn een hele nacht opgebleven.  Heb hem dicht bij me willen houden, maar ik denk dat hij dit niet zo fijn meer vond.  Hij heeft er zijn infuus willen afhalen want had er ontzettend veel last van.  Heb hem hierbij dan maar geholpen.  Deze ochtend heeft heel lang geduurd.  Wachten tot de dierenarts er was.  Niet weten of je het snel wil of niet.  Hij heeft heel even pijn gehad toen infuus niet in zijn adertjes wou.  Hij had een noodkreet om hem te helpen, maar dat kon ik niet meer.  De dierenarts stond even in twijfel toen hij binnen kwam.  Het leek alsof Ambras wou tonen waar hij woonde. 

Om 11u is hij in zijn slaap gedaan.  En de voorbije 2 uur duren al zo lang.  Wat moet ik toch doen hier alleen?  Ik wil alleen maar hem dicht bij me.  Het is hier zo leeg. 

Voel maar hoe leeg het is, en laat je tranen gaan. Ik vond die eerste uren echt verschrikkelijk, dus ik kan me helemaal voorstellen hoe je je moet voelen. Sterkte hoor, wees lief voor jezelf, je hebt het goed gedaan.

Ach gossie .. ik heb de hele morgen aan jullie gedacht. Wat verschrikkelijk voor je maar je hebt er goed aan gedaan. Mijn hondje piepte ook heel erg bij dat prikje en rende weg. Toen hebben haar weer opnieuw een prik moeten geven. En dat voelde ook zo rot. Maar uiteindelijk doen we het voor hen. Besef dat heel goed. 

Ga het van je afschrijven, zet foto's van Ambras hier neer. Dan kunnen we jouw kanjer bewonderen. Heel veel sterkte...... en kracht voor jou gewenst.

Nele,ik wens jou heel veel sterkte toe,weet ook wat het is en weet heel goed wat er in jouw hoofdje omgaat ,ik leef met jou mee

Ach meid.....jij zit zo diep nu, en toch draait de wereld gewoon door.

kan je niks nemen om wat te slapen? Of ga buiten......laat de wind door je hoofd waaien.....blijf niet aan hem denken constant. 

Deze eerste dagen zijn verschrikkelijk , maar je gaat meer en meer denken dat jouw Ambras nu rust heeft. Dat je goed gehandeld hebt. 

Sterkte.  Wil je praten....welkom. 

Nele,

Mijn diepste medeleven met je zware verlies.

Je hoeft nu even niet na te denken over wat je moet doen, je moet nu even helemaal niks. Het gevoel waarin je nu zit is te overweldigend nu. Het heeft bij mij ook vrij lang geduurd vooraleer ik tot iets in staat was. Zitten en voelen was het enige wat ik kon. Ik leefde ook voor mijn meisje.

Indien er in je eigen omgeving niemand voor je is, kun je altijd hier bij ons terecht.

Lieve groet.

Goed dat je hier je verhaal doet, het zal je opluchten... heel veel mensen hier weten hoe jij je nu voelt. Weet nog goed hoe ik zat te beven toen mijn meisje net was ingeslapen, kon m'n rust niet meer vinden.. kon geen eten meer door de keel krijgen en was gewoon misselijk. Dit heeft nog een tijd geduurd... en nog steeds mis ik haar elke dag. Wat jij nu hebt gedaan voor Ambras, heb je gedaan uit liefde... jij hebt hem zijn rust gegeven. Ik weet zeker dat hij je heel dankbaar is voor alles wat je voor hem hebt gedaan. Nu komt het gemis, die leegte....  zó moeilijk! Wil je heel veel sterkte toewensen voor nu en de komende tijd.