Stress bij de hond(domineren of communiceren)

" Hehe kunnen jullie allemaal even gas terug emen aub ? 
Ik loop nog enkele paginas achter om alles nog maar te kunnen begrijpen ....durf niet vragen waar ik als alfa vrouwke zou staan in die verdomde dominatie theorie
 
Goya schrijf dit echt niet om jou te ergeren hoor maar ach. , allemaal een knuffel ?  Joop mag erbij..... "

Anny en Lance

 Jij staat als alpha gewoon duidelijk boven Lance, kwa lengte! 

Jij ook knuffel!

 Inderdaad, wanneer een theorie DE JUISTE zou zijn gebleken, dan zouden we er allemaal achteraan hollen...

Maar aangezien dat niet gebeurt, zal er voor elke hond een andere aanpak gelden, elke hond is anders. Het getuigt van weinig flexibiliteit, wanneer dat niet gebeurt, toch? Een combinatie van ... Niets is zwart-wit.

Onze hond mag bijvoorbeeld overdag op ons bed liggen, na mijn nachtdienst. Wanneer ik vrij ben absoluut niet. Niet consequent, hij weet dat, geen probleem.

 Als je consequent inconsequent bent, ben je toch consequent.

Je bedoelt dat hij bij jou overdag na je nachtdienst op bed mag liggen en anders niet? 

Een bekende hondentherapeut heeft ons voorspeld dat het zeker 3 (!) generaties zou duren voordat de rangordetheorie en de nasleep ervan zou verdwijnen uit de boekjes, op pcs en uit de hoofden van mensen....

"  Als je consequent inconsequent bent, ben je toch consequent.
Je bedoelt dat hij bij jou overdag na je nachtdienst op bed mag liggen en anders niet?  "

Suzanne en Luca

 Klopt, maar consequent is het niet echt toch... wanneer het mij uitkomt enzo?

 Zeker! Net als, melk is gezond...

Maar, wanneer, datgene wat goed werkt (voor alle partijen), nu net erg lijkt op de rangordetheorie?

Gewoon doen, denk ik dan!

"Maar wij communiceren wel onderweg met elkaar.
Zij gaat weleens stil staan,kijkt duidelijk een kant op (neus steekt DIE ---> kant op &nbsp ,kijkt mij dan aan of ik wel zie (en dát ik zie)wat zij staat te communiceren,dan zeg ik 'Hmm nee vandaag niet,geen zin om die kant op te gaan of we hebben geen tijd' of ik zeg 'Wil je die kant op? Ja loop maar dan'.
Ik vind het mooi dat het zo is gegroeid,dat ik haar taal en bedoelingen begrijp en ook van haar kan accepteren,net zoals zij mijn taal is gaan begrijpen en ook accepteert. "

soraya

Ik vraag me spontaan af hoeveel varianten hiervan zijn en of daar iets aan af te lezen is qua karakter van de hond.

Dobby doet namelijk ook zoiets, maar die gaat langzamer lopen tot ik hem voorbij ben (in plaats van dat hij vóór me loopt, zoals normaal). Hij stopt zelfs voor een afslag en ik heb het niet gecontroleerd, maar het komt me voor dat hij bijna zijn adem inhoudt om te zien welke kant we op gaan. Dobby wil altijd de langste route, dus da's makkelijk "lezen".

Maar dit is zo o-ver-dui-de-lijk een "baas, waar gaan we naartoe?" in plaats van een "ik wil die kant op, zullen we?" dat ik me dus afvraag of er een verband zit tussen karakter en hoe dwingend de communicatie op dit punt is.

Er is inmiddels veel gezegd, en ik wil nog 1 ding "rechtzetten" wat betreft die foto's

Soraya: allereerst mijn excuses voor mijn felle reactie op het plaatsen van de foto's en op jouw verhaal......... .

Wat mijn bezwaar tegen fotos is, is dat ze suggestief zijn in een discussie die best serieus te noemen is (gezien de emotie's die er bij komen kijken).

Ik had ooit een foto van gedragsmoment geplaatst toen een forumlid mij op zijn geheel eigen wijze te verstaan gaf dat zo'n foto helemaal niks zegt, het slechts een moment opname is en dat je daar totaal nul waarde wat betreft het gedrag of de motivatie van het gedrag aan mag toekennen.

En hoewel zijn manier van brengen niet erg prettig was, had hij wel volkomen gelijk, 100% !!

Want eigenlijk wordt de motivatie van gedrag pas zichtbaar door het gedrag wat erna komt, dus wie zegt dat die hond die zo lekker op de bank ligt te tukken, 1 minuut later bij het van de bank afsturen, kind vlak langs lopen, niet enorm uitvalt om zijn comfortabele positie te "verdedigen" (en dan laten we nu even buiten beschouwing wat daar dan weer de reden van is).......

Ik vind die plaatjes misleidend, en eigenlijk dus vorm van propaganda om een punt te onderschrijven, maar dan op een manier die totaal niets zegt, integendeel eigenlijk.

Waarbij ik ook wil aantekenen dat mijn vorige schnauzer het liefst in de luie stoel van mijn man lag, en dat ook mocht, tenzij mijn man er zelf wilde zitten en die 2 waren het daarover roerend eens (en ik denk dat daar de clou zit: wat volgt er na bepaald gedrag...  met wat je wel of niet toestaat, op in gaat, in mee gaat).

Dwingend/overheersend (of dominerend) gedrag uit zich naar mijn optiek lang niet altijd met "geweld", ik denk dat Wilma het super mooi om schrijft, ik denk dat er verband is tussen karakter/aanleg en hoe dwingend communicatie kan zijn.

Het probleem is denk ik, ook voor mij, dat we allemaal uitgaan van de honden die we hebben of gehad hebben, ik heb met mijn huidige hond echt moeten leren dat er dus honden bestaan die ontzettend graag de zaken sturen en dat ook kunnen (met grenzen, want hij is ook maar een hond). In zijn natuurlijk aanleg zit dat ingegoten, mensen die hem ontmoet hebben van HP hebben zich daarover verbaasd en daar was ook 1 heel ervaren GT bij. Die honden bestaan dus wel degelijk.

Luz:

ik begrijp waar jij in geloofd, en ik respecteer dat ook, maar het zou fijn zijn als dat andersom ook zo is, de opmerking: het zal nog wel wat generaties duren... suggereert dat mensen dus blijkbaar nu minder goed van begrip zijn als jij zelf (want jij bent al zover).

Terwijl ik er dus niks van geloof, er is een tijd geweest dat men wist dat de aarde rond was, vervolgens vele eeuwen bleek hij plat en werd je omgebracht als je iets anders beweerde, en uiteindelijk bleek hij toch weer rond.... pas op met wat je zo stellig stelt.

en dan als laatste: ik gruw van iedere vorm van geweld tegen een hond, er was pas een topic over een DH die zeer nerveus en afwijkend gedrag aan het tonen was, ik durfde toen best de link te leggen met het feit dat het dier op een zeer harde kringgroep IPO traint, vele van jullie heb ik niet in dat topic terug gezien.

Maar ik blijf er wel bij dat honden het nodig hebben te weten wat hun taak is, en hun plaats. Als ze onzeker zijn is dat van groot belang (veiligheid bieden) als ze zelfverzekerd zijn en veel daadkracht hebben is dat van hetzelfde belang omdat ze toch moeten functioneren in een mensenwereld.

Ik bezie trouwens honden met bewondering, ik geniet intens van de grote intelligentie van mijn hond, anders als die van ons, maar wat hij laat zien in bv speurproeven, wat hij kan combineren, onderscheiden, duiden, onthouden...... daar past alleen respect bij, een prachtig dier met zijn heel eigen capaciteiten om zijn leven te leiden als hond en ik denk ook dat honden ons vaak beter begrijpen (omdat ze zo goed kunnen observeren) dan wij hen.

 Verkeerd voorbeeld.

Melk is weer gezond.

Elke dag een ei mag weer.

Dierlijk vet? Ga je gang.

Zout? Als je écht gezond wilt blijven eet je weer zout.

(Stond in de Libelle.

Nou, dan móet het waar zijn.)

 Ik ben dat niet die dat beweert. Het heeft me handen vol geld gekost aan opleidingen om te weten wat ik nu weet.

Ik ben gepast onder de indruk, tijd en geld.... dan heb je zonder enige twijfel

alle kennis in huis, en heb je helemaal gelijk.

Dat kan gewoon niet anders dan he........

"  
Ik vraag me spontaan af hoeveel varianten hiervan zijn en of daar iets aan af te lezen is qua karakter van de hond.
 
Dobby doet namelijk ook zoiets, maar die gaat langzamer lopen tot ik hem voorbij ben (in plaats van dat hij vóór me loopt, zoals normaal). Hij stopt zelfs voor een afslag en ik heb het niet gecontroleerd, maar het komt me voor dat hij bijna zijn adem inhoudt om te zien welke kant we op gaan. Dobby wil altijd de langste route, dus da's makkelijk "lezen".
 
Maar dit is zo o-ver-dui-de-lijk een "baas, waar gaan we naartoe?" in plaats van een "ik wil die kant op, zullen we?" dat ik me dus afvraag of er een verband zit tussen karakter en hoe dwingend de communicatie op dit punt is.
 
  "

Wilma en Dobby

Dit vind ik ook altijd een interessant punt. 

Ik observeer mijn eigen kerels erg graag waar ik ontzettend van kan genieten en wordt daarbij ook vaak ah denken gezet......Neemt de ene op een bepaald moment de voorrang of wordt hem die voorrang juist verleend......en soms zelfs misschien opgedrongen.....

"
Even het dik gedrukte...Dominant betekend overheersend,

 

Maar wij communiceren wel onderweg met elkaar.
Zij gaat weleens stil staan,kijkt duidelijk een kant op (neus steekt DIE ---> kant op &nbsp ,kijkt mij dan aan of ik wel zie (en dát ik zie)wat zij staat te communiceren,dan zeg ik 'Hmm nee vandaag niet,geen zin om die kant op te gaan of we hebben geen tijd' of ik zeg 'Wil je die kant op? Ja loop maar dan'.
Ik vind het mooi dat het zo is gegroeid,dat ik haar taal en bedoelingen begrijp en ook van haar kan accepteren,net zoals zij mijn taal is gaan begrijpen en ook accepteert. 
Als zij mij op iets wijst,dan zie ik daar absoluut geen dominante handeling in,ik zie een dier met ook een eigen stel hersenen,die ook weleens iets te willen heeft,net als ik.

soraya

 Heel belangrijk je in de taal van je hond te verdiepen. Een hond is uitstekend in staat ons mensen te begrijpen.

In een heel mooi losloop gebied hier, let Luca ( als een echte herder) heel erg op mij, ik uiteraard ook op haar. Ik stop, zij ook, ik loop door zij ook. Soms blijft ze even snuffelen, met een oog naar mij kijken of de afstand niet te groot wordt, dan rent ze heel hard naar me toe.

Ineens, zie ik haar met haar neus in t gras, een spoor. Haar staart half en opperste concentratie. Ze neemt de leiding en ik volg haar, als een sukkel. Ze heeft geen oog voor mij. Ze blijft het spoor volgen, meestal tot aan een hol. Ziet of hoort mij niet, zij bepaald. Dominantie??

Hersenwerk, ik volgde workshops en doe een cursus. Maak veel werkjes. Luca bepaald of ze klaar is of niet. Na een puzzel, of ze kijkt me aan van: nog een keer, of ze loopt al snuffelend weg van een puzzel, van mij af, betekend klaar, het is genoeg. Puzzelen is erg inspannend voor ze. Zij bepaald het verloop van het puzzelen. Dominantie???

Wil ik toch nog op reageren Suzanne, want ik krijg het gevoel dat je blijft hangen op een soort absolute uitleg van "dominantie"

Op het moment dat jij Luca volgt is zij "dominerend" dat is in  mijn ogen zo, maar dat wil niet zeggen dat ze dominant IS (als absolute eigenschap) of dat ze op dat moment een strijd met jou voert om "ranghoogste" te zijn.

Ik vind het heel jammer dat je het zo absoluut stelt, "dominantie" is gewoon een omschrijving voor iets wat gebeurd tussen 2 levende wezens (hond/hond mens/hond in dit geval) daar moet je geen absolute verbinding aan geven.

Op het moment dat jij tegen Luca zegt "kom meis, we gaan verder" ben jij weer degene die bepalend is (en dus "dominerend") maar dat wil weer niet zeggen dat je op dat moment Luca "onderdrukt".

Ik denk trouwens dat ze je wel ziet of hoort, maar dat haar motivatie groter is om het spoortje lekker uit te lopen, en als jij dat op dat moment prima vindt is dat toch ook goed, wat voor mij bepalend is, is het gedrag wat erna komt.

Mijn hond loopt heel veel los en is nog doof ook (dus roepen heeft überhaupt geen zin) hij is dan vrij om spoortjes uit te werken, op dat moment mag hij dat helemaal zelf bepalen, maar is er een moment dat ik wil dat hij bij mij komt (om welke reden dan ook) verwacht ik dat hij dat opvolgt als ik dat vraag, maar ik hoef het zelden te vragen, want hij kan zo goed lezen dat hij vanzelf naast  me staat als ik dat verwacht.

Het bestaan van "domineren" is niet te ontkennen.

Voor mij het bestaan van een zekere rangorde ook niet, alleen is daar voor mij helemaal geen continu strijd aan verbonden, het kader telt en daar binnen, naar wat de hond aan verantwoording aan kan, mag heel erg veel, ik denk dat je je zou verbazen als je mij met mijn hond zou tegenkomen.

Wat betreft vraag vs opdracht denk ik dat dat heel erg ligt aan hoe gehoorzaam de hond is. Eentje die totaal niet luistert zal misschien niet reageren op de vraag, waardoor je de "suggestie" door te lopen wat dwingender zal moeten uitspreken óf formuleren of beide. Misschien zelfs al half wegdraaien om sommige individuen mee te krijgen.

En dan nog ben je afhankelijk van hoe interessant iets is en hoe sterk je er in moet springen om je hond mee te krijgen.

Als je daar dan weer over nadenkt zijn of heel veel honden heel inschikkelijk, of veel bazen kunnen uitstekend lezen hoe sterk ze hun wens duidelijk moeten maken.

Excuus, ik had het anders moeten neerzetten vanuit mijn beleving.

Ik zou dus zeggen "kom Gorby we gaan verder"

En zelfs op vragende toon verwacht ik dat hij me gewoon volgt dan.

Maar ik kan niks zeggen, want mijn hond is doof

Zit het toch weer anders met intonatie, want ik denk dat intonatie ook heel veel uit lichaamstaal spreekt, meer dan de toon van je stem (maar das mijn idee hoor)

Een dove hond is werkelijk een uitdaging, probeer het eens een week, niet spreken tegen je hond en dan zien of hij "gehoorzaam" of "volgzaam" of wat dan ook is, op de momenten dat dat toch echt even moet (al is het maar om zijn eigen veiligheid)

Ik verwacht, van de heel enkele "opdrachten/vragen/gebaren" die ik mijn hond geef dat hij ze ook uitvoert, echter ik probeer altijd te voorkomen dat ik iets ga "vragen" terwijl ik weet dat hij dat niet kan opvolgen op dat moment (door een sterke motivatie die overduidelijk op dat moment de overhand heeft, dan is het zinloos en dat probeer ik altijd te voorkomen)

Is in mijn ogen ook goed leiderschap: niet overvragen.

Niks zo erg als de hond waar tegen geroepen wordt "volg" terwijl het dier geen benul heeft wat er nu eigenlijk gevraagd wordt, het woord volg niet kent en de baas geen enkele uitstraling heeft die uitnodigt tot volgen.....  dat vind ik dus achterhaald als mensen zo te keer gaan.

Maar honden zijn heel verschillend, en je leer per hond.

Want bij onze huidige hond is het zo dat hij een "commando" kan opvolgen zonder dat hij daar enige vorm van "gehoorzaamheid" aan verbindt, maar dat blijkt dan vaak uit het vervolg, en dat is ook wat ik probeer te duiden, ook met het plaatsen van die foto's: het gaat om de hele context.

Is jouw hond gelukkig, ontspannen, functioneert hij fijn in zn leefomgeving in een setting waarin je heel veel initiatief bij de hond kunt laten, dan moet je dat vooral doen, honden verschillen enorm van karakter, want er zijn ook honden die heel ongelukkig worden van veel vrijblijvendheid en (te)weinig sturing.

Heeeeel vroeger (ja ja echt waar) noemden ze dat bij ons op de hondentraining 'rangorde gevoelige hond" waarmee ze niet bedoelden dat die honden per definitie "hoog in rang willen zijn, juist niet zelfs vaak, het is vaak veel onzekerheid" maar het zijn honden die een strak kader nodig hebben om fijn te kunnen functioneren en ontspannen te zijn.

Het is zo jammer dat ieder woord op HP op een goudschaaltje gewogen wordt

Ik ben gewoon blij dat mijn hond doof is, heeft die daar tenminste geen last van

 Ik zie het anders. Ik geloof wel dat er een rangorde is. Ik ben absoluut baas, maar ook haar maatje. Degene die zorgt voor de regels, zorgt voor structuur, duidelijkheid, veiligheid, eten, rust en dat ze zich happy voelt. Luca weet dat ik haar serieus neem, dat als er iets is, ze bij mij veilig is, dat ik haar bescherm en voldoe in haar behoefte aan bewegen en geestelijke uitdaging, aan rust.

Binnen mijn regels, geniet zij van een vrijheid die ze krijgt en neemt. Ze weet (door ervaring, ze kent mij zoals ik haar ken)  dat als ze buiten losloopt ik haar niet terug roep als ze een spoor volgt, dat als we op sport zitten en ze haar dag niet heeft, ik dat respecteer en we rustig aan doen.

Luca is wel een hond die heel goed een bepaalde vrijheid aankan, ze maakt geen misbruik en is ook niet opdringerig. 

Dominantie is letterlijk overheersen, als zij een spoor volgt, overheerst ze dan? Wat overheerst ze dan, mij?

Als ik haar zou roepen (wat ik niet doe, vind het mooi haar zo te zien) zou ze zeker opkijken. 

Ze weer precies waar ik ben.

" Wat betreft vraag vs opdracht denk ik dat dat heel erg ligt aan hoe gehoorzaam de hond is. Eentje die totaal niet luistert zal misschien niet reageren op de vraag, waardoor je de "suggestie" door te lopen wat dwingender zal moeten uitspreken óf formuleren of beide. Misschien zelfs al half wegdraaien om sommige individuen mee te krijgen.
 
En dan nog ben je afhankelijk van hoe interessant iets is en hoe sterk je er in moet springen om je hond mee te krijgen.
 
Als je daar dan weer over nadenkt zijn of heel veel honden heel inschikkelijk, of veel bazen kunnen uitstekend lezen hoe sterk ze hun wens duidelijk moeten maken. "

Wilma en Dobby

 Weet ik niet. Ik denk dat elke hond duidelijkheid wilt. Als je zegt: zullen we gaan en twijfelt, heeft je hond geen idee wat je wilt. Korte commandos's met overtuiging. 

Ik stel mijn oudere kinderen vragen: wil je spruitjes of spinazie. Die kunnen zelf keuzes maken, voor een hond is dit erg lastig.

Ik denk dat het gewoon niet zo strak ligt.

Er blijft nu een aspect buiten beschouwing.
Zeg maar "de ver-innelijken" (of hoe moet je dat noemen) van de verstandhouding.
Zoals honden die elkaar door en door kennen, die hoeven niet zoveel te zeggen of te doen, een trek van een oor, en de ander "weet" als wat er gezegd is en heeft daar ook geen problemen mee, voegt zich daar in.

Zo gaat het met honden ook, hoe noemen ze dat "je kan er mee lezen en schrijven'.

De hond heeft ervaren dat het opvolgen van het commando prima is, dat een fijn vervolg heeft en zal dus op den duur ook op de vraag positief reageren.. of het vrije keuze is vanuit de baas gezien is maar de vraag.

Ik ben helemaal geen "schreeuwer" maar ik kan bijzonder duidelijk zijn, maar ik heb na jaren nu deze hond te hebben en er heel intensief mee te werken en bezig te zijn, gemerkt dat hij zich veel makkelijker voegt, hij "gelooft" en vertrouwt veel meer, en dus verandert de intensiteit waarmee ik een "commando" geef, of heel vaak helemaal niet hoef te geven, want hij blijkt een ongelofelijke geweldige hond te zijn, met een trouw die ik nog niet eerder heb mee mogen maken. En zijn verandering geeft een enorme voldoening trouwens om mee te maken met een hond die waarlijk de 'dominantie theorie, in absolute vorm fysiek en mentaal jaren heeft moeten verduren.

Maar het blijft een hond die precies moet weten wat zijn taken zijn, ik kan me niet permitteren hem een stuk waaktaak te geven, hij mag dus NOOIT als 1e naar de deur als er bezoek komt bv, en nooit als 1e door die deur naar buiten, dat gaat 1 of 2 goed en daarna gaat hij zijn takenpakket uitbreiden, niet omdat hij "dominant" is op dat moment maar omdat hij denkt dat hij de ruimte die hij krijgt echt moet opvullen, dat dat zijn nieuwe herziene taak is.

Een vorm van rangorde dus op dat moment, maar ik zie dat totaal niet als strijd, maar in de dagelijkse omgang met een prachtig eerlijk dier waar we allebei heel alert zijn, maar niet iedere hond zit zo in elkaar, gelukkig maar zou ik denken.

 Hier gebeurd het wel dat sadi eens eerst de deur uit gaat, maar ze komt uit op een galerij en kan geen kant op zeg maar. Aan een weg e.d. vind ik het een ander verhaal. 

Ik doe wel hier ook bewust Sadi met interval zeg maar laten wachten zodat het geen standaard verhaal is. En ze het wel kent  en niet denkt dat ze altijd eerst mag. Maar sadi vind het zo heerlijk om nog even naar de vogeltjes te staan kijken en eventueel een kat die door de tuin loopt of mensen aan de overkant in de tuin ze wil graag alles even zien voor ze haar weg vervolgt 

Je hond duidelijkheid bieden door middel van een commando vind ik niet direct met domineren te maken hebben. Immers een hond heeft ook duidelijkheid nodig. En de een iets meer als de ander. Net als kinderen. Ik vind het meer begeleiden om alles soepel te laten verlopen.

Ik denk dat het verschil heel erg ligt in hoe je het begrip 'dominantie' voor jezelf omschrijft. Sommige mensen geven er een hele zware lading aan en zien het als iets negatiefs. De ander geeft er helemaal geen zware lading aan en ziet het meer als 'iemand die op dat moment begeleid'. Eigenlijk bedoel je dan beide hetzelfde, alleen beschrijft de ander het met andere woorden. Het woord 'dominant' kan daarom anders worden opgevat door iemand die er een andere lading aan geeft. 

Als ik de definitie van Suzanna Clothier gebruik (eerder geciteerd) dan ben ik niet dominant op het moment dat ik de vraag stel en meega in het antwoord. Ik bepaal dan immers niet. 

Overigens vraag ik mij af of mijn hond mijn intenties begrijpt. Laatst moest ik door een wegpiraat op een trekker Spot aan zijn nekvel van de weg sleuren. Het was echt een kwestie van leven en dood, het scheelde maar een haartje. Maar meneer was mij echt niet dankbaar hoor, die was meer verontwaardigd ... ;-) ;-) (ik trouwens ook maar dat was een ander verhaal ) 

En terwijl ik dit type denk ik, wat bedoel je nu met intenties? Want ik wilde ingaan op je vraag 'Komen intenties niet altijd over als..'  En ik denk bij intentie meer aan bedoeling in de vrom van goede voornemens ;-) 

Laat ik het zo verwoorden; soms wil ik dat mijn hond perse iets wel of niet doet. Kiest hij er dan voor om dat niet te doen, dan heeft dat voor hem een nadelige consequentie. Bijvoorbeeld spelen in huis met z'n 2-en. Dat wil ik niet. Dus ik roep een keer, stopt het niet, haal ik ze uit elkaar. Krijgen ze een time out. Daar is geen tussenweg. Nou ja, inmiddels wel want nu lopen ze samen naar de achterdeur want in de tuin mag het wel .... Maar goed, ik bepaal op dat moment. . 

Maar er zijn ook situaties waarin ze de vrijheid krijgen om een keuze te maken. Bv ik loop maar ineens wil er 1 snuffelen, staat stil, ik loop nog en er komt spanning op de lijn. Eigenlijk is dat een 'intentie' = ik wil dat je doorloopt met mij mee. Maar ik voel dat de weerstand groot is en dan denk ik 'blijkbaar is dit erg belangrijk' dus ik geef ze even wat extra snuffeltijd (haal ook de druk van de lijn) en even later vraag ik het nog een keer en komen ze wel mee. Dit is in mijn ogen een gesprek waarbij ik toegeeflijk ben. Maar volgens mij (en volgens Clothier en McConnell en de Waal) is dit ook niet in tegenspraak met een dominantie positie. Want concessies doen kan ook alleen maar vanuit een dominante rol. De baas heeft meer onderhandelingsruimte  dan de ondergeschikte..... 

Domineren is wel een werkwoord met een heel negatieve lading en ik zie het ook niet zo als een actief proces, ik ben niet bezig met domineren. Ik ben mij wel bewust van rangen en standen, dominant en onderdanig en welk gedrag je als dominant zou kunnen benoemen in een bepaalde context. Met de definitie van Clothier in mijn achterhoofd 

 Dat geld voor elke hond. Bij aanleren van een commando doe je dit duidelijk. Als de hond het commando en jou als baas beter leert kennen, kan het commando minder.

Een hond hoort niet alleen een klank bij een commando (jou hond is zelfs doof) maar let vooral op je houding en zelf de spier aanspanning. Als ik Luca wil laten zitten, kijk ik haar aan en trek alleen mn wenkbrauwen op, ze gaat zitten. Daar kwam ik laatst achter, heel grappig. Fine tune.

Je zegt dat HIJ zijn taken pakket gaat  uitbereiden, ik denk dat jij hem zijn taken pakket laat uitbreiden. Dat is nou het verschil in denken over honden. Een hond is er niet uit om zo veel mogelijk taken zich toe te eigenen, jij als baas geeft de grens aan en als je niet duidelijk genoeg bent, zal hij een taak erbij te nemen. De baas verzaakt zijn taak en een hond speelt daar op in. 

En als we "domineren" eens weglaten en een ander woord zoeken in de plaats, welk zou dat dan zijn?

Zouden er dan niet minder misverstanden ontstaan?

Ff tussendoor: fijn dat het toch weer een open gesprek is geworden , super

@Suzanne

ik ben in principe helemaal met je eens, de meeste honden zullen een taak op zich gaan nemen omdat de baas verzaakt.... met vaak behoorlijk nare gevolgen en dan wordt de hond "dominant" genoemd (wat een begrip is wat echt mega beladen is, en ik denk juist omdat het te pas en te onpas gebruikt wordt)

Maar..... er zijn ook honden die die taak opeisen, die zijn er echt.

Niet zoveel, maar ze zijn er wel, dit zijn honden die overtuigd zijn tot in het uiterste dast zij het veel beter weten, kunnen, uitvoeren, overzien dan hun baas.

Die honden zijn niet zo makkelijk "te overtuigen" dat dat niet zo is.

Dus daar is het in feite andersom, zo'n hond gunt hooguit zijn baas het idee dat die voorop mag, maar gelooft totaal niet in het feit dat zijn baas die taak ook naar behoren kan vervullen.

Het punt is denk ik, dat die honden er niet zoveel zijn, maar ik het voorrecht heb er op dit moment wel 1 in mijn huis te hebben wonen, en we hebben dat echt moeten ondervinden.

Zo'n hond lijkt vaak heel makkelijk, vecht nooit, is kalm, nergens van onder de indruk en kan heel veel over zijn kant laten gaan ...... tot dat er een punt is wat hij wel de moeite waard vindt, wat belangrijk is, en dan is tie ook niet zo makkelijk meer te stoppen.

Ik ben trouwens helemaal met diverse mensen eens dat je zo'n hond niet kan overtuigen door maar regels op te leggen en af te dwingen, dat is een leuke houvast, maar dat zegt zulke honden (de mijne in ieder geval) niet zo veel, hij voegt zich... zolang het hem uitkomt en hij denkt dat dat wel goed zal gaan.

En dus denk ik dat domineren samen KAN gaan met een hond die zichzelf op een hoger plan zet dan zijn baas.

Maar niet elke hond die dat doet is ook echt zelfverzekerd en in staat tot leidinggeven.
Vaak niet en dan krijg je dus wat ik gisteren morgen had en onze buren enorm van geschrokken zijn, helaas wilde mijn verhaal dat het voor het hondje veel fijner is als ze hem rustig naast zich houden en zij aan hem laten zien dat er niets bijzonders aan de hand is, nog niet helemaal landen.... want het is zo'n lief hondje...... ja mijn hond is ook echt een schat, en dat is echt zo, het is zo'n goede hond dat ik ook heel trots ben hem in mijn leven te mogen hebben.

Misschien komt het krom over, maar heel vaak zal inderdaad (en ik ook ongetwijfeld) een baas de hond een taak "opdringen" (niet zo bedoeld, maar het gebeurd) en dan is de hond niet aan het domineren, hij kan gewoon niet anders.

Maar er zijn ook honden die zo vol zelfvertrouwen zijn dat ze werkelijk denken dat ze taken beter kunnen uitvoeren en ik denk ook dat er dan ander gedrag getoond gaat worden.

Dat gaat heel "subtiel' (tenzij je gewezen wordt op de signalen, en dan zijn ze duidelijk) omdat zo'n zelfverzekerde hond ook heel slim en conflictvermijdend is, tot op zekere hoogte dus.

Ik hoop dat ik zo wat duidelijk heb gemaakt waarom ik het jammer vind dat "de dominantie theorie" zo algemeen is gemaakt, ik vind dat verhaal van Mech ook onzin, en hij zelf later ook, en ik denk nog meer dat je met geweld (fysiek en mentaal) nooit een betrouwbare "leider' kan zijn, dat is terreur, en een hond "gemaakt" leiderschap moeiteloos doorziet, maar dat is totaal niet wat ik bedoel.

En ik ben ook niet dagelijks bezig om iedere voetstap van mijn hond af te wegen hoor, er is wel een tijd geweest dat we daar zeer alert op moesten zijn, maar ik zie het absoluut niet als een wedstrijd, maar meer als gesprekken, waar soms weleens een scherp kantje aan zit, maar heel vaak ook helemaal niet.

edit: 2 regels toegevoegd........ voor de quoters onder ons