Ras specifieke Gedragsdeskudige

Alle rassen hebben een vergelijkbare grondslag.
Maar de rasspecifieke eigenschappen worden onderschat bij gedragsproblemen door enkel studie naar algemeen hondengedrag.
(Of onderzoek naar wolven in gevangenschap)
Elke Gedragsdeskundige zou zich moeten verdiepen in maar enkele hondenrassen, en hun specifieke eigenschappen.



Geef ook jouw stelling van de dag door !

Dus als ik het goed begrijp is het nu zo dat een gedragstherapeut voor elk ras gevraagd kan worden. 

Ik persoonlijk zou toch liever de voorkeur geven aan iemand die echt gespecialiseerd is in mijn rassen die ik op dat moment heb. Net als bij een arts of Da, zij weten het globale van alles maar als er echt iets specifieks aan de hand is word je ook doorgestuurd naar een specialist. 

Geloof dat ik gevoelsmatig meer vertrouwen zou hebben in een gespecialiseerde gedragstherapeut dan in 1 die van alles het globale weet maar dus niet echt het hele specifieke / fijne van het ras.

dus ja ... ben het er gevoelsmatig mee eens maar heb geen ervaringen met gedragstherapeuten. 

 Geen een probleem is het zelfde, geen een hond is het zelfde, ik denk dat het ras er weinig mee te maken heeft.

Als ik hier op HP kijk naar problemen, zijn het veel al dezelfde soort problemen, ongeacht het ras. De tips die worden gegeven, komen in grote lijnen overeen, ongeacht het ras.

(Natuurlijk weet je pas echt wat er speelt als je de hond in zijn omgeving zelf ziet, maar wat eigenaren beschrijven, komt overeen).

 „Ras specifieke" problemen zijn er op zich wel. Problemen, komen vaak voort uit je niet verdiepen in het ras en je hond niet de behoefte geeft wat hij nodig  heeft.

Neem de border collie, te vaak gekocht om zijn lieve uiterlijk als gezins hond. Die wegens probleem gedrag vaak herplaats wordt.

Ze vertonen neurotisch gedrag, jagen alles na wat ze tegen komen en tonen zelfs agressie. Geef je een border de uitdaging die hij nodig heeft heb je een super hond. Dit geld voor elk ras, dus ras specifiek of hond specifiek? 

Op zich denk ik dat elke GT, maar ook elke goede honden trainer kennis van een ras moet hebben, maar echte problemen los je denk ik op een manier op, die losstaat van het ras. Dus je specialiseren in maar een paar rassen is niet nodig. 

Volgens mij zijn wetenschappers er inmiddels wel achter dat de hond geen tamme wolf is, dat in gevangenschap levende wolven geen normaal gedrag vertonen en dat je onderzoek naar (nu in het wild levende) wolven niet relevant is voor honden gedrag. Gelukkig wordt er momenteel heel veel onderzoek gedaan naar honden gedrag door studies met honden. 

Ik vind dat er in bijv. herders nogal veel verschillen zitten. De schaapsherder vind ik wat nerveuzer dan de grootveedrijvers.

Maar ik denk dat je als gedragstherapeut alle rassen redelijk moet kennen. Maar alle therapeuten hebben zelf vaak een voorkeur voor een individueel ras of een rasgroep. Daar kunnen ze zich desgewenst in specialiseren.

Wat wolven betreft vind ik dat je niet alles met hondengedrag kunt vergelijken. Honden leven immers met mensen en honden en nog veel meer dingen. Wolven hebben hoofdzakelijk elkaar. Ik weet niet of er ook wolven zijn met gedragsproblemen. Wanneer je ze aardgerecht houdt denk ik dat ze veel minder problemen hebben dan honden in de mensenwereld.

Wat ik mis in de stelling: een gedragstherapeut zou ook een stukje mensenpsychologie moeten krijgen in de opleiding. Dat zou het trainen van de eigenaren wat meer to the point maken.  

Afhankelijk van het ras en het probleem ja!

Bij 80% van de rassen zal specifieke kennis minder belangrijk zijn als bij 20% die afwijkend gefokt zijn.

Bij het ras wat ik heb, heb ik al heel wat verpeste honden gezien door foutief advies van GT's. Vele denken alles te weten, maar kennis uit een boekje is iets heel anders als de praktijk. Voor ernstige problemen zal ik altijd een rasdeskundige aanraden ipv een standaard GT.

deels oneens met de stelling.

Een goede gt heeft jarenlang ervaring met verschillende rassen en met verschillende extreme situaties. Ik verwacht van een gt dat hij de kennis en wat nog belangrijker is; de ervaring heeft, he/she must seen it all.

Wat zou kunnen helpen: gradaties aanbrengen in het gt vak, zoals niveau 1 gt en een niveau 2 gt. Zo kun je tenminste schatten wat je in huis haalt.

Moet de eerste gt nog zien te vinden (als die er überhaupt zijn) die positief advies geeft betreft mijn ras.

Ze mogen idd wat meer specialisten gaan opleiden.

Nog een bijkomend probleem. Wanneer je alleen maar een bepaald aantal rassen gaat behandelen dan blijven er maar heel weinig consulten over per jaar. Dat komt de kwaliteit/ervaring ook niet ten goede. En dan heb ik het nog niet over dat er dan niets meer verdiend wordt waardoor er ook niets meer geïnvesteerd kan worden in opleiding. Uiteindelijk schiet niemand daar iets mee op.

Wat ik belangrijker vind is dat er eerst maar eens duidelijke regels komen over wat is een gedragstherapheut en waaraan moeten zij voldoen. Want iedereen kan zich wel een gt noemen. Hierdoor is het kaf niet meer van het koren te scheiden. Het voorstel van Mike van niveaus aangeven vind ik daar dan ook prima in passen. 

Ik vind niet dat er voor de verschillende rassen gt moeten komen een goede gt kent de rassen en daardoor ook de raseigeneigenschappen.

Niet advies over een ras maar wel over de eigenschappen en kenmerken die daar bijhoren.

Er zijn mensen die bepaalde eigenschappen als probleem ervaren en aan de hand daarvan een gt inschakelen. Een voorbeeld bij mijn ras is de zogenaamde slechte omgang met soortgenoten. Dit zou een gt moeten weten, maar helaas is hun kennis daarin te beperkt. Om de baasjes dan niet zonder lege handen achter te laten geven ze toch een advies wat meestal uitdraait op een fiasco. Maar goed, ik praat dan puur uit de ervaringen die mensen in mijn omgeving en kringen hebben ervaren.

maar is dat niet juist de hamvraag. Hoe weet ik als leek wat een goeie GT is voor mijn ras. Geloof dat iedere GT wel het grove hoe en wat weet maar ik zou toch meer vertrouwen hebben in een GT die echt het wel en wee weet van het ras wat ik heb. 

Ik vind wel dat je rekening moet houden met bepaalde ingebakken eigenschappen van het ras dat je hebt.

Je kan niet van elke hond hetzelfde verwachten.

Zo kan je van een golden retriever niet verwachten dat hij nooit in een plas zal gaan liggen. (Denkt even aan vorige hond.)

Zo moet ik niet van mijn sheltie verwachten dat hij quasi nooit zal blaffen.

Dus het is voor mij wel normaal dat een GT die problemen gaat oplossen, daar rekening mee houdt.

Er valt niets op te lossen aangezien het niet als probleem zou moeten worden gezien! De baasjes en gt's die daar wel een probleem in zien zijn imo te beperkt en hebben geen kennis van zaken.

Nee de stelling klopt niet naar mijn idee.

Ik vraag graag advies aan mensen die mijn hond qua karakter en eigenschappen goed kent. Deze mensen weten vaak ook hoe ik zelf met de hond omga en kunnen mij ook op blinde vlekken wijzen. Het omgaan met een hond is zoveel meer dan het ras zoals het uit boekjes geleerd wordt....Het gaat hier om de complete samenwerking tussen hond en mens met alles wat hierbij hoord denk ik.

Nee Bassie, heeft niets te maken met sprookjes in het voorbeeld wat APBT geeft, ik herhaal: "Een voorbeeld bij mijn ras is de zogenaamde slechte omgang met soortgenoten", dit heeft niets met soorten agressie te maken maar met intolerant gedrag waarop ze gefokt zijn. Het deze honden de ruimte ontnemen door een andere hond veroorzaakt een agressieve reactie. De sprookjes zijn degene die dat ontkennen en er een labrador van willen maken..... 

Snap nog steeds niet waarom je je hond percee moet willen laten spelen met andere honden.... Heeft niets te maken met een eigenaar die zich er makkelijk vanaf wil brengen, maar met een eigenaar die verantwoordelijk omgaat met zijn hond en diens eigenschappen en daarnaast schade probeert te voorkomen bij derden.....

Degene die om zo'n "probleem" bij een GT terecht komt heeft een ras gekocht die niet bij hem/haar past, maar het niets te maken met een gedragsprobleem die een GT zou moeten kunnen oplossen.

Ik ben het er niet mee eens. Ik geloof dat een GT juist een kennis van en ervaring met vele rassen moet hebben en daardoor zich beter kan aanpassen aan het individu en de situatie. Als je therapie geeft moet je natuurlijk wel iets van het ras kennen waarvoor je therapie gaat geven, maar anderzijds kunnen dingen die je bij een ander ras geleerd hebt, ook wel eens goed toepasbaar zijn bij het ras dat je behandeld, zelfs al zou het in eerste instantie niet zo lijken. Een kruisbestuiving van kennis. En zoals reeds gezegd, meestal zal de GT meer mensenkennis dan raskennis nodig hebben, want vaak ligt het probleem toch voor een (zeer groot) stuk bij de eigenaars en/of de situaties. 

Als je rasspecifieke GT's gaat hebben, gaan ze waarschijnlijk niet bij andere rassen kijken hoed daar iets opgelost kan worden, de uitdaging aangaan en zo misschien tot nieuwe inzichten komen. En wat doe je dan met rassen waar er zeer weinig honden in onze lage landen leven. Als die eigenaars problemen hebben, hebben ze pech? Als je rasspecifieke GT's zou willen hebben, gaat iedereen zich concentreren op de rassen die vaak voorkomen, want daar kan je dan tenminste van leven ... EDIT: en wat doen we dan met problemen bij kruisingen, ... Pech?!

Om de vraag dan wat verder door te trekken: ga je dan ook over naar alleen rasspecifieke pensions en naar rasspecifieke dagopvang en rasspecifieke DA's, want die krijgen uiteindelijk ook met het gedrag en de gezondheid van onze honden te maken.

Het is wel zo dat er spijtig genoeg mensen zijn die weinig ervaring hebben en zich toch voor GT uitgeven. Of als ze nog niet zoveel praktijkervaring hebben maar vooral theoretische kennis (je moet ergens beginnen natuurlijk), of geen ervaring met een bepaald ras, dit niet durven zeggen en daardoor verkeerde verwachtingen scheppen ... En het is moelijk om het kaf van het koren te scheiden, dus een bepaald soort basiskennis zou misschien wel interessant zijn (ik volg momenteel een cursus hondeninstructeur en wil nadien doorgaan voor GT, maar moet daarvoor eerst 3 jaar ervaring opdoen met verschillende rassen voordat ik aan de GT cursus mag beginnen). 

Ik denk dat een probleem voor GT's ook wel is dat de mensen vaak teveel verwachten (en ik spreek uit ervaring van mensen die ik ken). Ze laten iemand komen, vragen advies en verwachten dat ze de volgende dag een andere hond hebben, liefst zonder dat ze er zelf iets voor moeten doen, want dat is te moeilijk. Je hoort dan opmerkingen van, de GT zegt dat, maar dat doe ik niet hoor, maar ze verwachten wel dat het probleem toch opgelost raakt. Als het wat langer duurt dan is het geen goede GT (en wordt er misschien gezegd dat hij het ras niet kent). Een GT moet soms ook verschillende dingen proberen, onze honden en wij zijn namelijk geen rekensommetjes waarvoor je altijd dezelfde methode kan gebruiken en dezelfde uitkomst krijgt, we zijn gecompliceerde berekeningen en vragen soms wat meer tijd of enkele proefversies ... dat maakt het ook juist zo interessant.

Het zou inderdaad fijn zijn als een GT wat weet van rassen en raskenmerken. Maar het lijkt mij het belangrijkste dat een GT naar een hond kijkt als individu, dus kijkt naar karakter.
Dat bepaald gedrag bij bepaalde rassen meer voor komt, betekent niet dat dat gedrag per definitie altijd voortkomt uit de rasstandaard.

Zoals de het woord al zegt 'rasSTANDAARD', dat betekent dat er afwijkingen zijn. En met het feit dat jan en alleman kan fokken met honden en daarbij niet altijd even goed word gelet op of de honden voldoen aan de 'standaard'..

Als voorbeeld neem ik even voor het gemak de stafford. Gezien deze hierboven ook al een paar keer genoemd word. Ze staan er dus bekend om niet altijd even blij te zijn met soortgenoten. Maar ook daar mag een grens getrokken worden. Als een hond tekeer gaat bij het zien van een andere hond op 100 meter afstand en het liefst alles wil verscheuren wat op hond lijkt.. dan lijkt mij dit niet meer 'rasgebonden agressie'. Dan speelt er in mijn ogen veel meer mee.

Dat iets voorkomt bij het ras, zoals dus rasgebonden agressie, betekent niet dat in het geval van agressie dit dus altijd DE oorzaak is..

Ik vind juist dat een GT ook verder moet kunnen kijken dan ras. Een hond is in de eerste plaats een individu, een karakter.

Dus ja, het zou fijn zijn als een GT wat van rassen weet, maar hij moet zich niet blijven vastpinnen op ras en raskenmerken.

Ik maak er geen labrador van. Dat is het andere uiterste, maar nogmaals je kunt niet alle vormen van hond-hond agressie op een hoop gooien, bij geen enkel ras. En voor mij hoeft een hond niet met andere honden te spelen. Ook mijn honden hoeven dat niet en doen dat ook niet. Maar dat is iets heel anders dan op voorhand al zeggen "dat hoor er bij". Eerst uitzoeken wat de oorzaak van het gedrag is daarna pas een conclusie trekken! En dat is een taak voor een gedragstherapeut. De slechte omgang met soortgenoten kan vele oorzaken hebben en HOEFT niets met de "raseigenschappen" te maken te hebben.

En wat doe je dan bij zo'n mensen? Zeggen, pech, je had maar beter moeten weten? Of, laat hem een spuitje geven of doe hem naar het asiel dan wordt ie iemand anders zijn probleem? De GT's die ik ken werken in eerste instantie op management (in dit geval voorkomen dat de honden te dicht komen) en gaan dan kijken of er andere dingen mogelijk zijn. Ook dit hoort bij de taken van een GT, mensen een juist idee geven over wat mogelijk is en op welke termijn ... moeten ze daarom rasspecifiek opgeleid zijn? Naar mijn idee niet, ze moeten wel raskennis hebben, maar dat is iets anders.

Een goede GT zal ook steeds eerst een intakegesprek en -evaluatie doen voordat hij iemand gaat helpen en dus nog niet direct met oplossingen komen en kan zich dus eventueel nog verder verdiepen in het ras om iemand te proberen helpen of zeggen dat hij niet kan helpen. Je moet dus niet op 1 ras gericht zijn, maar wel eerlijk over je kennis en ervaringen.

Zo veel Goldens, zoveel verschillen. Angst, agressie, weglopen, jagen, zwemmen, te lief, te ruw... Noem het maar op, het zal allemaal binnen de Goldens gebeuren.

Het lijkt me wel handig als een GT kennis heeft van verschillende rassen. De reden waarom een husky ontsnapt kan zomaar heel anders zijn dan de reden dat een border collie ontsnapt.

Ik denk echter dat de achterliggende gedachte bij deze stelling in de buurt komt van de zelfde-geslacht-hond-hond agressie bij sommige rassen. Het lijkt me zinvol dat men dan niet bij een gt terecht komt die gezellig met snoepjes gaat werken.

Maar of dat ras specifiek moet? Ik heb hier een keer iemand met een Stafford naar mijn trainster door verwezen, want deze hond had ook last van water obsessie. Deze hond was er binnen 2 maanden vanaf. Het ras maakte in dit geval niet uit.

Ik denk dat het echt aan het type probleem ligt en misschien zelfs aan de oorzaak van dat probleem.

Er is slechts 1 oorzaak en dat is dat het al 200 jaren erin is gefokt. Je kunt ermee leren omgaan of je kunt het niet. De mensen die daar een gt voor nodig hebben kunnen er kennelijk niet mee omgaan. Hier is dus een specialist gewenst die wel die kennis in huis heeft en niet zomaar een gt die een beetje van dit en een beetje van dat weet.