Verder bestaat dominantie wel in een roedel. Je hebt de dominantste hond die eerst eet en dergelijke. Een bepaalde hiërarchie in een roedel. Tussen mij en mijn hond ben ik ook de dominante persoon denk ik. Ik bepaald wanneer we gaan wandelen, ik bepaald wanneer hij eet, ik bepaal de regels zoals niet blaffen naar andere honden,...
Maar ik dwing mijn plaats totaal niet af, ik zorg ervoor dat mijn hond mij vertrouwd dat ik hem nooit pijn zal doen, en dan "volgt" je hond je automatisch
Zelfde als met paarden vroeger dacht men dat je als mens de dominante hengst moest spelen. Maar bij nader inzien blijkt dat de leidende merrie (dus de merrie die zorgt voor een veilige plaats, plaats waar eten is,...) de "leider" van de kudde is. De hele kudde volgt de leidende merrie. Omdat de kudde de merrie vertrouwen zal ik maar zeggen.
Net zoals Manuela geloof ik ook niet per definitie dat een hond altijd maar hogerop wil komen. Ik geloof wel dat een hond ongehoorzaam gedrag dan gebruiken om erachter te komen wat zijn rechten en plichten zijn. Anders genoemd: zijn plekje in de roedel. Nog weer anders genoemd: welke rang heeft hij in de roedel.
Als een hond erachter wil komen waar hij staat/wat zijn plekje is, is de meest logische manier om dat te doen, ongehoorzaam zijn. Want door gedrag te laten zien waarvan ie weet dat de baas het niet wil kan hij een reactie ontlokken. En op die manier komt hij ook te weten waar de grenzen liggen van de baas, waar hij op reageert en waar niet op, verliest hij zijn geduld of niet, accepteert hij bepaald gedrag of niet...
Er is zeker dominantie en onderdanigheid en dat is maar goed nodig want een gelijke maatschappij mislukt. Er zijn rangen nodig om duidelijkheid te scheppen maar dat betekent niet dat iemand met een lagere rang altijd bezig is om hogerop te komen. Er zijn genoeg mensen heel tevreden met een lagere positie in het bedrijf. Maar het geheel van rangen is wel belangrijk voor het voortbestaan van het bedrijf. Een bedrijf waar iedereen om de leiding vecht gaat eraan ten gronde!
De voorbeelden die jij noemt en de reacties van je vrienden daarbij kan ik me wel voorstellen eerlijk gezegd. Ik zou niet hetzelfde zeggen want hun reacties gaan me te ver in het hele rangorde gebeuren. Maar tot een bepaalde hoogte kan ik hun reactie wel begrijpen en er ook zeker wel in komen. Doorslaan in het dominantiegebeuren is niet de bedoeling maar ik proef (niet alleen bij jou, maar bij het gros van HP) ook heel erg het gevoel van: honden zijn 1 grote familie zonder rangordes en zo moeten wij met onze honden samenleven. En tsja, dat vind ik dus weer de andere kant op slaan. M.i. zijn er wel degelijk rangorde's en zijn honden ook wel degelijk regelmatig aan het kijken en testen hoe alles in elkaar steekt en of gestelde regels nog wel vast staan. Dat honden altijd bezig zijn met hogerop komen ben ik het niet mee eens. Maar ze willen wel duidelijkheid over hun positie, rechten, plichten, privileges etc. Is dat hogerop willen komen? Natuurlijk niet. Maar het is wel een eis aan ons om duidelijkheid te geven. En als ik duidelijkheid kan geven door regels op te stellen, niet in te gaan op bepaald gedrag, gedrag te voorkomen etc. dan doe ik dat. Want Dobber is ook echt niet altijd bezig om hogerop te komen maar ze wil wel duidelijkheid. En door dat te geven doe ik haar een groter plezier dan door het haar niet te geven. Maar goed, dat is mijn mening .
Ik denk hè, als je die zelfstandige rassen puur volgens de dominantietheorie opvoedt, dat het dan gegarandeerd fout gaat. Dit zeg ik uit mijn ervaring met (samojeed) Byr. Als je hem niet positief zou opvoeden wordt het helemaal niks met hem. Ik moet altijd vriendelijk en geduldig met hem zijn, wat zeker niet betekent dat hij zomaar zijn zin mag doen. Benader je hem echter als een vriend, dan is hij dat ook voor je!
Ontmoetingen met andere reuen gaan ook best goed. Al vind ik hem nog wat kort door de bocht met de kennismakingsfase. Hij kan nogal snel en overweldigend overgaan tot spel. Redelijk dominant wel maar zéker niet agressief. Zo blijkt weer dat dat twee totaal verschillende begrippen zijn. Laatst had hij een onzekere reu in zijn nek hangen die hem niet begreep. Byr gromde wel maar zijn lippen bleven slap.
Lees eens ''dit is de hond''
wouw geweldig boek.
http://www.bol.com/nl/p/dit-is-de-hond/1001004011850484/
Roze bril of niet,ik ben het toch echt met je eens,met wat jij constateert!
Ik heb gelukkig nooit mensen om mij heen..die beginnen te vertellen hoe mijn hond werkt,hoeft ook niemand te proberen..ik bedoel in de zin van dominant,want ik weet toch wat er dan mee bedoelt zou worden,en ik weet wie mijn hond is en waarom ze reageert zoals ze reageert.
Wil niet zeggen dat ik nooit opensta voor andermans visie,maar als die visie is gebaseerd op observaties uit de jaren '40,dan moeten ze vooral héél snel door lopen '
De dominantietheorie zoals die van Mech, die is achterhaald. Honden zijn niet constant uit om met behulp van bergen agressie de hoogste positie te bekleden en als ze die eenmaal hebben, die met veel geweld te behouden.
Dominantie en rangorde, dat zijn dingen die in elke samenleven gewoon voorkomen. Anders zouden we een flink zooitje hebben
Stel je voor dat we allemaal net zoveel te zeggen hebben en dat alle beslissingen alleen unaniem genomen kunnen worden. Dit gezin zou voorlopig niet eten, altijd te laat komen voor werk en school en op vakantie gaat hem niet worden..
Mijn kinderen zouden niet naar bed gaan of uit bed komen , ze zouden nooit fruit eten, of al onder een vrachtwagen gelopen zijn.
Ik moet als ouder soms 'overheersen', mijn stem laten gelden, dominant zijn. Zo is dat ook met honden. We houden ze letterlijk in bedwang met een tuig, halsband en riem. We bepalen wanneer ze eten en wat, ook nog hoeveel. We bepalen wanneer ze naar buiten gaan en waar naar toe. We bepalen zelfs waar ze mogen plassen. (liever niet tegen de gevel van de buren)
Dat doen we niet om te overheersen, maar in veel gevallen voor de veiligheid.
Mijn conclusie is dus dat dominantie niet alleen bestaat, maar ook nog gewoon broodnodig is. Niet om gemeen te zijn, maar om te overleven en op een prettige manier met elkaar te leven. Daarvoor hebben we ook regels, een soort rangorde. Dat maakt onze maatschappij leefbaar.
Net als die regels voor honden duidelijkheid geeft.
Dominant word inderdaad veel en veel te veel geroepen. "Ohh wat is die hond dominant!. Alsof "de leider zijn" altijd wil zeggen dat je dan de grootste mond hebt, het luidruchtigste bent of overal bovenop klimt om te laten zien dat je hoger staat. Of dat je fysiek de sterkste bent... nee dat is gewoon echt niet zo.
Lady is hier de leider, altijd al geweest volgens mij ook. Zelfs toen we onze enorme duitse herder nog hadden en onze drukke jack russell. Lobbes zag Lady als leider dat weet ik in ieder geval heééééél zeker en Obi tja.. Die druiloor staat hier sowieso als laatste in rang. Lady weet altijd wat ze moet doen gek genoeg. Ook om andere honden rustig te krijgen. Laatst nog werd ze op straat tijdens een ontmoeting flink begromt door een vreemde hond. Geen idee wat ze dan PRECIES doet maar de honden stoppen altijd. Lady heeft nooit ruzie met andere honden, nooit gehad ook. Ze weet wat ze moet doen en vertrouwd blindelings op haar gave. Ze kan wel eens druk zijn maar over het algemeen is Lady een rustige hond. Zeker tegenover andere honden. Lady is wel heel zelfverzekerd, laat zich door niets en niemand van haar pad afbrengen.
Ik geloof dat honden dominant kunnen zijn, waarom niet.
Als honden dat niet zouden kunnen zijn dan zouden wij dat als mensen bv ook niet kunnen zijn lijkt me.
Het is ook maar net wat je dominant gedrag vindt of hoe je het wel noemen.
Wanneer ik 2 honden uit hetzelfde nest zie inmiddels volwassen, opgegroeid in hetzelfde huis onder dezelfde omstandigheden maar de een benaderd mij vriendelijk en rustig en de ander springt opdringerig tegen me op of hangt in mijn mouw en niet stopt dan zal ik eerder denken dat die laatste dominanter is dan de ander.
Of dit dominant is hoeft natuurlijk niet maar ik krijg er wel een negatief gevoel bij hoe je het gedrag ook wil noemen.
Telt ook voor het feit dat wanneer een persoon bv voordringt bij de bakker en ik er wat van zeg en dan een vuile blik krijg dan heb ik ook zoets van wat een dominant asociaal figuur.
Ik weet het allemaal niet zo goed....
Ik krijg vaak te horen dat Max dominant is... Maar, Max is helemaal niet zelf verzekerd o.i.d.
Hij is goed in conflicten mijden etc. Speel ruig met andere honden, en klapt wel eens zijn poot op een andere hond zijn rug.
Echter heb ik dit nooit als dominant bestempeld....
Vind het wel een interessant topic.... Dus, ik volg
Altijd interessant om te weten waarom ik een oneens krijg... Shoot ..
Ik volg mee.
Haha Willemijn... Wou dat ik in de buurt geweest was. Dat had ik willen zien
Nee.... De voorbeelden van Pauline... Zie ik geen dominantie in... Wel vertrouwen in het baasje... weten dat die hem kent en er rekening mee houdt... Mooi toch... Want Cosmo woont bij je... je vriendin niet.
< Petra... Eigenlijk zou ik soms best eens voor een poosje willen ruilen met Kylie
Het is ook zo makkelijk roepen, denk ik. Hij doet iets, dus moet er een motief achter zitten. En wat makkelijk, ál het probleemgedrag komt van hetzelfde motief.
Zelf geloof ik niet dat een hond constant aan de poten van je stoel zit te zagen. Er is wel dominantie, er zijn individuen met veel natuurlijke leiderschap kwaliteiten. Ook honden met die hoge status grijpen wel eens in, gewoon omdat ze het nodig vinden.
En ik denk ook dat dat "claimen" en "bepalen dat Cosmic er uit wil" ook te maken heeft met nog de openheid hebben om zelf initiatief te nemen. Ze voelt zich niet op haar gemak, dus gaat ze op schoot staan. Ze wil weg, dus ze probeert dat aan te geven. Een hond die helemaal gebroken is onder de uitvloeisels van de dominantietheorie legt zich er misschien uit pure ellende bij neer.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?