Ik baasje van Asja weet het even niet meer.

Asja is een lieve hond die iedere keer beetje bij beetje steeds vrijer word vooral in huis.
Buiten blijft iets waar ze zich nog niet zo thuis voelt, ook al lopen we meerdere keren per dag zelfde rondje.
Ze heeft nog steeds niks buiten gedaan.
En daar til ik overdag niet zo veel aan maar de nachten die breken me zo op.
Slaap al weken slecht. 2 uur in de nacht wakker worden en geen oog meer dicht doen is heel gewoon voor mij.
Mijn oren zijn zo gespitst s'nachts zo vlug als ik haar maar hoor scharrelen word ik wakker , mijn hart bonst in mijn keel en komt ook totaal niet tot rust.

Is dus weer precies het zelfde als begin van het jaar met Shira.
Wil Asja zo graag de tijd geven maar zit mezelf compleet in de weg.

Ze is ook zo schrikkerig, moeite met aanlijnen, ze loopt dan weg.

Tuigje zat vanmorgen verkeerd moest haar pootje terug doen ze wilt echt vluchten en gaat me dan ook bijten. Beestje vertrouwd me volgens mij totaal niet.
Dat geeft mijn vertrouwen weer een deuk.

Ze kan in huis ook ineens heel erg nerveus rond gaan lopen, een uitweg willen zoeken, hijgen dan denk je moet ze iets doen maar vaak niet dan ploft ze ineens weer in der mand en is het goed maar zoals gister middag was een poep die eruit moest en toen ik om 12 uur na mijn werk thuis kwam wil dan met haar naar buiten en ze kruipt dan zo in elkaar om riem aan te doen dat ze dan gewoon gaat zitten plassen.

Ik snap er echt niks meer van. Ergens doe ik iets verkeerd of zo of geef onbewust verkeerde signalen.

En ze is zo leuk en als ze eenmaal los komt weet ik gewoon dat we een leuke hond hebben, maar door mijn eigen gezenuw en slaap tekort ben ik bang dat ik het zo niet ga redden dan weer een klap op de vele klappen die ik dit jaar al te verwerken heb gehad rond honden en cavia's
Denk soms echt was ik er maar niet aan begonnen wist wel dat het zo weer ging lopen.

Mijn vertrouwen in alles is zover gedaald pffff

Ik heb inmiddels meerdere topics van je gezien en ik vraag me af of je allemaal niet te snel gegaan bent met het nemen van een nieuwe hond.
Was je er wel klaar voor? Kun je er al wel van genieten of vind je het moeilijk om positief naar haar te zijn omdat er nog teveel verdriet zit?
Dat je hondje dat gevoel oppakt en zich daarom geen houding weet te geven.

Nee gevoel van te snel is er niet.
Juist met Asja bezig zijn zo overdag is best fijn.
Zijn alleen die nachten die me zo opbreken omdat ze nog binnen doet of kan doen en daar vind ik geen rust in.

Ook al had ik langer gewacht en een hondje in huis gekregen met zelfde gedrag was ook zelfde geweest.
Wil haar zo graag de kans geven het buiten te doen dat ik op de gekste tijden hier in de nacht buiten sta en de buurt is nu niet bepaald zo dat ik me daar lekker bij voel.
Moet ik het in de nacht zo maar laten en pas echt in de ochtend met haar naar buiten ook al zou ze dan eventueel alles al binnen grdaan hebben.

Dit is, als ik het goed heb, haar tweede of derde nacht? Dan mag je écht nog geen verbetering verwachten, als ik lees waar ze vandaan komt! Probeer rustig te blijven en neem de ongelukjes voor lief; je hebt nog een lange weg te gaan.

Dit heeft echt tijd, tijd, tijd, tijd, geduld, geduld, geduld nodig......het doet me weer denken aan de eerste maanden met Denzel. Nou was hij wel een extreem geval maar ik was een wrak en heb me meer dan eens, compleet in tranen, afgevraagd waar ik aan begonnen ben. Denzel had nog nooit in een huis gewoond. Maar wat ben ik nu blij dat ik heb doorgezet.

Asja is nog maar heel kort bij jullie en je kan niet van haar verwachten dat ze het nu al allemaal door heeft.  Heeft ze al wel eens in een huis gewoond? Of heeft ze alleen het asiel als ervaring? Kan je de komende tijd niet bij haar slapen of zij bij jullie? Tijdelijk hoor, mijn ervaring is dat je dat weer heel goed kunt afbouwen. Of zet anders een wekker en laat haar plassen net als bij een pup. Dan hoef jij niet op scherp te liggen als je haar hoort scharrelen. 

Met de riem omdoen had Denzel ook. Ook dat gaat over zodra ze door heeft dat ze je kan vertrouwen. Want vertrouwen opbouwen heeft ook tijd nodig, bij Denzel zelfs acht maanden .........! Ze is pas een paar dagen bij jullie......

Probeer toch lekker te ontspannen en er een beetje los in te staan. Denken van ik wist toch wel dat het zo zou lopen is de Goden verzoeken  Dan gaat het zeker zo lopen. Positief denken. Doe overdag een dutje en ja, dan moet je met zindelijkheid training beginnen met haar, dat heeft ze zo door als je consequent bent en haar de tijd geeft om te wennen. Binnen plassen doet ze waarschijnlijk ook omdat buiten het nog onbekend en eng is. Succes en zet hem op!!

Ik ga met Mieke mee..
Deze dame heeft veel meegemaakt, eerst gevangen, dan een asiel in. Dan naar NL en weer een asiel in. Dan geadopteerd, weg van haar zusjes..
Het is logisch dat ze je nog niet vertrouwt, daar gaat tijd overheen. Zeker met een van oorsprong buitenlandse hond.

Je pakt het met haar onzindelijkheid goed aan hoor! De eerste paar nachten zijn het zwaarst, maar je zult zien dat ze snel door heeft wat je van haar verwacht. Want ook dat snapt ze nog niet, ze heeft nog nooit een baas gehad..

Weet ook wel dat het haar tijd kost maar is meer dat ik mezelf geen tijd gun.
Stomme lijf dat in de nacht geen rust vind.

En hoe kan ik beste de riem aandoen bij haar ze loopt weg of kruipt zo in elkaar dat ik niet goed weet of ik het goed doe.

Dan in de ochtend is jongste zoon alleen met haar en het lukt hem niet om de riem aan te doen.
Wat daar mee want zolang ze nog binnen doet lijkt me handig dat ze meer buiten komt.

Je moet echt heel veel geduld hebben en eigenlijk helemaal niks van haar verwachten.

Misschien is het handig om voor jezelf te zorgen dat je goed slaapt. Weet je waarom je zo slecht slaapt? Al eens voor bij de dokter geweest?

Ze is dus duidelijk bang voor de riem.
Leg hem maar gewoon in de kamer neer op de grond.
En verder geen aandacht meer aan besteden.
Wie weet gaat ze is uit der zelf even snuffelen aan de riem en raakt ze gewend aan het aanwezig zijn ervan.

Verder gewoon lekker op de grond gaan zitten en haar niet aankijken of iets vragen van haar.
Laat haar maar scharrelen en als ze bij je komt kan je haar wat lekkers geven en even een aaitje geven over haar borst.

Ze heeft tijd nodig om jou te gaan vertrouwen.
Dat ze dat nu doet heeft niks met jou als persoon te maken, dat heeft met haar verleden te maken.

Het belangrijkste is nu dat ze tijd krijgt om te wennen en om jou te gaan vertrouwen.
Zorg dus voor veel positieve ervaringen, alle kleintjes helpen ook mee.

Niet de moed opgeven hoor!
Het komt echt wel goed

Ik zou een aantal keer per dag gaan oefenen...

Riem in je ene hand, snoepjes in je andere hand. Iedere keer als ze uit zichzelf dichterbij komt, snoepje geven... En als ze dan uit zichzelf bij de riem staat, uitgebreid belonen.

Natuurlijk moet je met de wandelingen de riem gewoon omdoen, maar tussendoor oefenen maakt haar er minder bang voor...

Misschien helpt een tuigje haar? Dan hoef je niet aan haar nek te grabbelen...
Verder sluit ik me aan bij bovenstaande... Geduld! Vertrouwen is niet in een paar dagen opgebouwd! Succes!

Zelf zou ik er s nachts niet meer uitgaan... Als ze overdag snapt waar ze haar behoefte moet doen dan kan je je gaan richten op de nacht, maar misschien lost dit zichzelf dan op. Je legt de lat erg hoog, zowel voor je hondje als voor jezelf, relax! Slaap is belangrijk voor een goede gezondheid. Keulen en Aken zijn ook niet in 1 dag gebouwd.. 

Het enige wat ik hier uit kan halen is dat je te snel wilt...
Je verwacht teveel van haar, en verwacht het te snel van haar....


Dit kan weken, tot maanden duren.

Heb geduld, geef haar de tijd om te wennen.... Dit is geen kwestie van dagen...


Je moet niks van haar verwachten, want zolang je dat doet vallen sommige dingen tegen..
Ze weet praktisch nog helemaal niks. Ze moet overal nog achter komen.

Tuigje heeft ze al.
Zo'n lekker onding waar haar poot iedere keer uit floept als ze in de mand ligt.
Nu weer en durf eerlijk gezegd die poot niet meer terug te stoppen juist omdat ze vanmorgen zo erg angstig reageerde en mij dus beet toen ik pootje terug wilde stoppen.

Heb al een ander besteld waar ze zo in zit dus niet apart haar poten er doorheen te moeten halen.
Hopelijk helpt dat een beetje.

En ja die angst of onzekerheid van mij voelt ze geheid aan.

En de reden waarom ik s'nachts zo vroeg wakker word ben is ten gevolge van mij buik moet op de gekste tijden naar toilet en moet zeggen Asja trekt zich daar weinig van aan blijft gewoon in haar mand liggen.
Is alleen ik zelf kom gewoon niet meer tot rust, hart blijft als een gek kloppen, kan totaal niet meer ontspannen.
Heel vervelend allemaal.

Oh ja mandje heb ik nu in de gang staan misschien iets om haar mand naast mijn bed te zetten of zo.

De angst of als het angst is misschien meer onzekerheid.

Vind dat zo moeilijk om mee om te gaan.

Ook omdat ze vanmorgen zo geschrokken  was dat ze zich om een boom had gedraait en niet wist hoe of wat.
Liefste wilde ze vluchten maar ging niet en sindsdien en ook met tuigje goed proberen te doen vanmorgen dat ze me beet is ze erg terughoudend geworden.

Het vrolijke hondje wat ik vorige week in asiel zag is totaal weg.
Is zo raar ben dat totaal niet gewend.
Maar ja de ene hond is de ander niet dat blijkt dus wel.

Ga dadelijk ook asiel bellen kijken wat hun ervan zeggen zij kennen Asja natuurlijk veel beter

Voor het eerst net buiten een flinkd drol gedraait.
Koste haar wel moeite ze wilde liefst weglopen .
Maar ja uiteindelijk moet het er wel uit.

Kleine overwinning.

Hartstikke goed
Wel goed belonen als ze dat doet

Ja net heel goed geprezen buiten.
Staat ze net zo te kijken dat ze niet goed weet wat er gebeurde.
Was voor haar ook erg dubbel volgens mij.
En stukje kluifje wilde ze niet helaas.

Kijken of er meer drollen en of plasjes gaan volgen.

Bange hondjes zijn niet makkelijk maar vooral in het begin moet je het juist zo makkelijk mogelijk maken. Voor haar maar ook voor jezelf. Ga niet te veel dingen van haar vragen die ze niet fijn vind. Niet verplicht wandelen, leg dan maar een puppytrainer neer ofzo als dat zou werken. Ze moet eerst het vertrouwen krijgen dat je de dingen op haar tempo doet en niet in het tempo dat je zou willen. Kijk goed naar haar...laat ze kalmerende signalen zien (oogwit/wegkijken, bek likken, lage houding) dan moet je niet veel verder gaan en zeker als ze uitvalt ben je veel te ver gegaan.

Wil ze het tuigje of halsband niet aan, vind ze dat eng. Of ze accosieerd het tuig of halsband met het enge wandelen. Ga dan eerst trainen dat ze tuig of halsband aan geen probleem meer vind anders begin je de wandeling al negatief, wat zijn dingen die ze leuk vind? Is dat eten? Dan doe je de halsband of tuig om vlak voor het eten, zo gaat ze het als iets positiefs zien. Tot die tijd maar op een trainer de behoefte doen. Dat kan je er later wel weer uit trainen. Eerst vertrouwen voor jullie beiden.

Bij onze Shira werkte het om snachts te plassen (donker en niemand op straat) alleen dan deed ze haar behoefte, binnen deed ze het gewoon niet. Dat duurde zeker een week dat ze overdag niets deed. Het duurde 3 weken voordat ze op eigen initiatief (zonder lijn) achter mij aanliep naar de keuken...dat was een super grote stap voor haar! Verder heb ik haar lekker laten zijn. Ze vond in de straat lopen niet leuk, maar met de auto naar het buitengebied vond ze heerlijk, lekker snuffelen. Ga opzoeken wat ze wel leuk vind, haar aandacht afleiden met lekker geurtjes van buiten... een zoekspelletje met kaas in huis of tuin. Zorg dat ze eerst enkel positieve ervaringen op doet en dat je niets afdwingt.

(En nog een tip voor halsband of tuig...wij hebben expres voor een halsband gekozen voor onze angstige Sier. Als in paniek schiet buiten omdat ze ergens van schrikt kan ze nooit uit een passende halsband schieten en als ik je hoor over het tuig waarbij haar poot verkeerd schiet houd ik mijn hart vast voor als ze er helemaal uit schiet)

Het lijkt me inderdaad belangrijk om haar de tijd te geven. Ze is nog niet zo heel lang bij je.

Misschien is het voor haar belangrijk om eerst een band op te bouwen met jou, in een vertrouwde omgeving. En dat is dus binnen.
De plasjes en de drollen kun je opvangen door een puppytrainer te gebruiken. Zo moet ze niet steeds naar dat enge buiten waar onverwachte dingen gebeuren.
Het is ook een oplossing voor 's nachts. Hoef jij niet wakker te liggen of ze naar buiten moet. Ze kan gewoon ten allen tijde op die doek gaan (tenzij je haar in een bench laat  slapen?)

Vertrouwt ze je volledig? Verplaats de puppytrainer langzaam naar de deur. Lukt dit ook? Dan neem je die puppytrainer mee naar buiten en leg je hem daar neer. Laat haar daar haar plas en drol doen en enthousiast belonen. Als ze dit kan, ga je met haar naar buiten zonder de puppytrainer.

Zo gaat het voor haar allemaal langzaam en blijft het voorspelbaar.

Andere dingen die ze eng vindt, kan je ook eerst binnenshuis trainen. Daarna pas buiten proberen.

Vooral veel geduld hebben lijkt me nu toch wel het belangrijkste. Bouw eerst die band op, dat buiten de behoeftes doen (en andere dingen die jij belangrijk vindt) komt vanzelf wel.

Probeer ook eens wat hersengymnastiek te doen. Meestal gaat het zelfvertrouwen dan ook wat omhoog.

Veel succes met Asja!

deze hond heeft nog een lange weg te gaan en daarbij jij dus ook.
ik denk dat je goed moet onthouden dat nachten slecht slapen een mens echt snel veranderen en je dus waarschijnlijk veel minder kunt hebben en dingen veel negatiever gaat zien dan ze werkelijk zijn. misschien kun je nog niets veranderen aan de lange nachten wakker zijn, maar probeer het gegeven dat het nu eenmaal zo werkt in je achterhoofd te houden, dan kun je misschien wat meer relativeren.
en ik zou persoonlijk echt niet s nachts er dan ook nog uit gaan als je al slecht slaapt en de buurt niet vertrouwt. het komt niet ten goede aan jouw slaapgebrek en je hondje voelt ook dat jij bang/onzeker bent dat is wel het laatste wat ze nu kan gebruiken
ik zou inderdaad beginnen met iets van een puppytrainer of misschien een bak in de tuin waar zij naast haar rondjes uit  haar behoefte kan doen? als ze straks opknapt kun je dat langzaamaan allemaal weer afbouwen maar voor nu scheelt het haar en jou een hoop gedoe angst en frustratie denk ik..

verder hetzelfde  verhaal als altijd wat wel echt waar is, geduld tijd geduld en nog meer geduld. ik weet het ook elke keer als ik eraan begin dat het lang duurt dat je geduldig moet blijven en niet met je handen in het haar moet gaan zitten maar toch gebeurt het af en toe, dat is ook logisch.
maar hou vol, je krijgt er echt een prachthond aan dat weet ik zeker

Heb al contact gehad met asiel en moet morgen terug bellen dan is degene die Asja goed kent aanwezig dus die kan meer duidelijkheid scheppen.
Dat vrouwtje vandaag aan de telefoon zei wel dat ook in asiel Asja in begin ook heel veel staart tussen de poten had en veel dingen spannend/eng vond.

Verder Asja maar met rust laten , niet te vaak uit.
Haar gang laten gaan.
Ze komt wel veel kijken als ik in de keuken ben, bijv koffie zetten heeft ze al door dat ze kluifje krijgt, nou ja geen hele maar een stukje. Wel grappig, ze komt ook al wat vaker snuffelen, wel heel voorzichtig maar ze doet het wel.

Ook vanmorgen was in de keuken aan rommelen kwam ze toch gewoon haar brokken eten.

Dus ergens wilt ze wel toenadering zoeken of zo.
Nou hoop in ieder geval vannacht wat beter te slapen want gaat me voort echt opbreken.
Zo wie zo gebeurt dit elk jaar wel rond deze tijd , klok terug en zo maar ja nu kan je het eigenlijk niet gebruiken en ben je zo vaak zo lang wakker en ja dat werkt zeker averechts.

Een kleine overwinning ?  Een heel grote, vergeleken met wat was... Euhm... Een kleine stap voor jous, een grote stap voor de mensheid... ik bedoel voor Asja 

En je zult het inderdaad moeten doen met geduld.  En ik weet het... Wij geven jou die raad alsof het vanzelfsprekend is... Maar voor hetzelfde geld kon jij die raad geven aan iemand anders die hiermee zat

Ik zou zeggen... Kijk eens naar het journaal, ... Denk eens aan dingen waar velen op dit moment weer voor of in staan... Woningen verwoest... aanslagen, dodelijke slachtoffers... Een poepje in huis is daarbij vergeleken niets.  Zeker al niet omdat de kans heel groot is dat het allemaal goed komt... Met geduld.

Laat Asja desnoods 's nachts in een plaats waar je krantenpapier kunt leggen zodat je je iets minder druk moet maken.  En lukt dat niet... Je hebt die rust en slaap nodig... Dus hoe dan ook, probeer die te nemen.  Een uur of 6 echt goed slapen en je voelt je zo anders... Misschien wel poep te ruimen... Maar dan toch terwijl je je fitter voelt   En Asja voelt jou "rust" misschien ook aan en gaat het dan alsmaar beter doen.

Komt goed... Geduld! 
En hopelijk vond ze het een goed plekje, waar ze nog wel eens wil

Begrijp jouw gevoel heel goed hoor, alleen heb ik geen ervaring met een herplaatser.

Wij hebben een pup in huis gehad, die 12 dagen en nachten lang aan één stuk heeft gejankt en gegild, 's nachts geen oog dicht gedaan en dus kon je mij na die 12 dagen opvegen (moet er eerlijk bijzeggen dat ik dat jaar ook vanwege een leveraandoening een aantal maanden op bed had gelegen, dus ook het tijdstip van een pup in huis was ook niet de juiste ... achteraf). We hebben toen, met heeeeeel veel pijn in ons hart, de pup terug naar de fokker gebracht. Via via hebben we destijds wel gehoord dat de nieuwe eigenaren meer problemen met hem hebben gehad.
Gelukkig hebben we inmiddels al weer ruim 1,5 jaar een RR in huis!

Dus ik begrijp dat je kapotmoe bent en dat je 's nachts bij ieder geluidje wakker wordt en er helemaal hieperdepiep van wordt.
Heel veel sterkte!! Ik kan je helaas niet adviseren wat je (anders) moet doen ...

Erg is dat he, heb dat ook gehad met een pup ook totaal me gesloopt in 10 dagen tijd.
En terug naar asiel, wat een rust was dat alleen niet voor lang toen kwam Cita en na enkele jaren Estrella.
Ja die was wel zo gemakkelijk totaal geen omkijken naar gehad.
En nu na 12 en een half jaar is ze weg en komt er een hondje op je pad waar dus wel een handleiding bij zit.

Maar ja morgen met asiel bellen met degene die haar goed kent en kijken wat er nog meer aan gedaan kan worden dan al de tips die ik heb gehad.
.

Waar slaapt ze nu? Is het een idee haar bij je op de kamer te nemen? Geeft misschien wat meer rust?

Mand staat in de gang, zat er zelf ook al aan te denken die naast mijn bed te zetten.

Begrijp ik nu dat je bang bent dat de hond naar buiten moet in de nacht en jij daar door wakker wordt.
Ik zou er van uit gaan dat de hond wel doorslaapt en dat geeft jou misschien wat meer rust,of is ze niet zindelijk. Ze is pas een paar dagen bij je en moet vertrouwen in je krijgen,doe dat met rust en regelmaat. Ga anders s'middags een uurtje op de bank liggen en misschien zoekt ze je op, ook dat geeft weer een stukje vertrouwen.

Val zomaar spontaan in slaap hoef daar weinig voor te doen maar heb daar al paar jaar last van.
Maar is inderdaad zo van oei dadelijk moet ik met haar naar buiten.
Zit dan al te bedenken van hoe laat .. en dan dat lekkere buurtje hier waar ik in de nacht liever niet buiten ben.

Denk door die gedachtes ik de zenuwen krijg.
En Asja...
die snurkt gewoon door.

Maar doordat ik zo opgefokt ben zeg maar voelt die spanning natuulijk wel aan.

Ze boekt dus al wel vooruitgang!
Het zijn kleine stapjes maar het is zeker een goed begin.

Laat haar inderdaad maar lekker haar gang gaan, ik denk dat de rest vanzelf wel komt

He, ik volg je topics omdat ik zelf nu 3x ervaring heb gehad met een herplaatser/asielhond. Dit ging ook niet zonder slag of stoot, en bij 1 hond heb ik het na 3 maanden met veel verdriet opgegeven, en is teruggeplaatst bij de vorige eigenaar
Wat ik ten eerste wil zeggen: focus je ook vooral op het positieve. Er is vooruitgang!

Wees wel eerlijk naar jezelf: in hoeverre geef je Asja nu nog kans om te wennen? Niet zo hard bedoeld als dat het er staat, maar heb je het stiekem al opgegeven omdat het allemaal nog niet zo gaat als dat je had gehoopt, of sta je er nog gewoon positief in??
Misschien kun je ook het asiel om informatie/tips vragen? Misschien weten hun nog iets? Je hebt niet de makkelijkste hond in huis gehaald, en ik denk dat je vooral moet focusen op de vooruitgang.
Zorg dat ze je gaat vertrouwen (kost gewoon echt veel tijd), maar zorg dat ze niet afhankelijk van je wordt en verlatingsangst ontwikkeld.
Ik denk dat voorspelbaarheid en een vast ritme op dit moment erg belangrijk is.

En misschien een raar idee, maar zou een soort van kattebak uitkomst bieden? Hoe gingen ze hiermee om in het asiel?

ik heb jouw andere topics ook gevolgd, en heel snel ben je toch weer aan een hond begonnen, en wel een met een rugzak, ook in het andere topic heb ik aangegeven, neem de tijd ervoor, dit hondje heeft zoveel meegemaakt, en heus het ligt niet aan jou dat het niet een twee drie gaat zoals jij het graag zou zien.

dit gaan niet in een paar weken, dit zal de tijd echt nodig hebben, geef die tijd en neem die tijd dan ook.

ga rustig om met je hondje, geef goede geborgenheid, de wandelingen hoeven niet lang te zijn, even een rustig rondje, klaar, en dan naar binnen, lekker bij je houden, beloon je hondje met wat lekkers zodat tie vertrouwen in je krijgt, als jij je heel gestrest gaat voelen voelt je hondje dat ook.

ik lees toch al heel wat stapjes vooruit , poepen buiten, mooi zo, en dat rommelen in de keuken, dat ze gewoon haar eten opeet, ook al een kwestie van vertrouwen in je..... vind het heel mooi dit te lezen.