Ik baasje van Asja weet het even niet meer.

En ze is zo leuk en als ze eenmaal los komt weet ik gewoon dat we een leuke hond hebben, maar door mijn eigen gezenuw en slaap tekort ben ik bang dat ik het zo niet ga redden dan weer een klap op de vele klappen die ik dit jaar al te verwerken heb gehad rond honden en cavia's
Denk soms echt was ik er maar niet aan begonnen wist wel dat het zo weer ging lopen.

Mijn vertrouwen in alles is zover gedaald pffff

Dit zijn je eigen woorden. Houd dit ook vast, en ga nu niet weg lopen. Als jij achter je beslissing staat, dan kunnen de andere reacties/meningen geen schade aan richten.

Ik wens je veel succes, en neem vooral rust en pas op de plaats.

Ik vind het juist goed dat je hier bericht hebt over wat er gebeurde en hoe het voelde. 


Het is niet altijd makkelijk, maar iedereen vaart er wel bij als er zo eerlijk mogelijk gereageerd wordt en verteld wordt hoe het zit.



Heel vaak vraag ik me af welke topics nu het best zijn voor iemand die aan een hondje wil beginnen : De topics waarin alles rozengeur en manenschijn is, met een allerliefste gezond hondje dat alles goed doet en nooit meer gemist kan worden... of het verhaal waarin moeilijkheden voorkomen of zelfs de conclusie dat het niet lukt.



Door de succesverhalen gaan mensen misschien met een te positieve instelling aan een hondje beginnen. Er kan niets fout gaan en het wordt enkel leuk. 


Dat had jij zelf een beetje door je ervaringen met Estrella, Lea.  Je zegt zelf dat ze zo makkelijk was.  En ik kan me voorstellen dat je dan denkt... Zo'n tweede vinden we niet meer, maar het zal wel goed gaan met een beetje inzet.  Niet altijd dus. 


En ik denk dat het echt wel zo kan zijn dat Asja in zekere zin niet zomaar loskomt van haar zusje.  Het zijn immers geen jonge pupjes meer en met wat ze meegemaakt hebben eer ze in het asiel terecht kwamen zijn ze misschien zowat de enige houvast... vertrouwd wezen voor elkaar. 


Het ene hondje is het andere niet.  Maar ook het ene baasje het andere niet.  Er is blijbaar ook de stressbestendigheid die een rol speelt.  Waar jij voelde dat je dit niet verder aankon zal een ander het misschien net een uitdaging en een must vinden om aan een goed contact en een leuk leven met zo'n hondje te werken.  Ook al met het idee van "waar en hoe gaat dat hondje terecht komen" als het hier al niet lukt.



Ik heb er geen algemene mening over wanneer opnieuw een hondje opnemen na een overlijden kan of niet kan... Hoelang je moet wachten... rouwen... Voor mezelf zou ik in elk geval niet het gevoel hebben dat ik er m'n vorige hond door zou verraden. Eerder zou ik me afvragen of ik geen te hoge eisen zou stellen aan een opvolgertje.

Laat het een beetje rusten Lea. Dat het zo gelopen is is spijtig. Voor jou en voor de hond. Maar je krijgt van een asiel een proeftijd en dat doen ze niet voor niets.

En blijf op het HP, ook om verhalen van anderen te lezen... De grote succesverhalen misschien met een korreltje zout... De bijnamislukkingen... misschien met goede tips van jou ? Want jij zult het nu wel weten...

Wat doe je met asja om aan vertrouwen te werken, doen jullie spelletjes samen, zijn er vormen van aandacht aaien of juist gewoon met een zachte borstel bijvoorbeeld kammen vind ze dat prettig, zoek dingen die ze prettig vind. Als je iets moet doen wat ze nog eng vind en ze heeft het toch toegelaten sluit het af met iets dat zij prettig vind.

En als de nacht je zo opbreekt misschien eerst eens even bij neerleggen, hoekje maken waar ze haar behoefte kan doen, kranten of zo'n speciaal ding om zindelijkheid mee te trainen, haal de druk er even af zowel voor haar als voor jezelf even tot rust komen en dan voorzichtig opbouwen.

Eventueel iets later gaan slapen uurtje eerder opstaan. Ik heb bewust zelf gekozen met Sadi om niet snachts eruit te gaan nacht iets korter maken prima maar die nachtrust is zo belangrijk die geef ik niet op. En gaat het dan in eerste instantie een paar nachten mis ja dan gaat het mis, is hier ook een paar nachten mis gegaan maar ze had ook heel snel door dat we direct na het opstaan met r naar buiten vliegen, nu is het zo dat ze toch een keer iets eerder moet nou ja dan prikt ze ff met d'r neus in je zij of gezicht en weet ze dat we in de houding springen lolz. 

Maar als jij gestressed bent reageert je hond erop en kan dat ook problemen met zindelijkheid verlengen, breng rust terug voor jezelf en je hond. Geef het even ruimte en tijd en ga daarna gewoon met geduld rustig aan vooruitgang bouwen en dat vertrouwen echt aan werken, dat scheelt zoveel.

O ja stress voelt een hond ook en als een hond/pup gevoelig is reageren ze daar heel sterk op, zorg dat je zelf rust vind belangrijk voor jou maar ook voor je hond. Geloof in jezelf en de hond en geef het de tijd en ruimte die er voor nodig is de een heeft meer tijd nodig als de ander.

Het is duidelijk dat ik niet alle berichten in voren heb gelezen, jammer dat het niet werkte voor jullie samen, sterkte.

Geduld is iig een schone zaak het vertrouwen winnen kan heel lang duren, het kan natuurlijk ook een oorzaak hebben miss is het hondje ziek (las dat hij/zij ook zomaar hijgt.) Heeft het buikpijn of een andere
oorzaak, al bij de DA geweest?? Miss en dat bedoel ik niet verkeerd heeft het hondje geen klik met jullie, heb ik ook gehad met onze labrador en dat is heel erg frustretend....

Wat de oorzaak ook mocht zijn het is een heel vervelend probleem......vertrouwen hebben in je hondje maar ook in je zelf, maak geen onverwachte bewegingen, probeer niet je stem te verheffen hier kan jullie 4voeter ook angstig voor zijn. Weet je pok waarom ze in het asiel terech is gekomen en de hoeveelste eigenaar jullie zijn??
Wat doet het als je op de grond gaat zitten met je rug naar hem toe??

Probeer ook zo rustig mogelijk te blijven hoe moeilijk soms je gedrag geef je nl over op je hond.....succes met je hondje

is asja al weg

heb zelf een kangal gered uit een hok waar hij al anderhalf jaar zat heb hem nu een maand of 8 heb echt mijn grenzen moeten ver legen om hem te kunnen houden heb het een en ander met hem mee gemaakt maar de hond wel de tijd gegeven om te herstellen en om een band te krijgen met hem waar we nog steeds mee bezig zijn dit is geen sneer naar asja toe soms gaat het niet even makelijk we moeten niet vergeten dat wij mensen verantwoordelijk zijn voor het wel zijn van onze honden en nooit de fout bij de honden zoeken

Dag allemaal,
ik ben nieuw op het forum. Heb deze morgen ingelogd omdat ik ook vragen had over een hond uit het asiel, maar ben met dit te lezen ook al heel wat wijzer geworden.
Ik heb een yorkshire teefje geadopteerd dat ze uit een fokkerij(broodfok) hebben gehaald. Het diertje kent niets, alles wat in huis gebeurd is nieuw voor haar. Geduld heb ik gelukkig wel, ik weet ook nooit, wat me 's morgens te wachten staat. Ik heb ook
problemen met de riem, maar heb hem vandaag gewoon eens aangedaan in huis en dat ging redelijk goed, maar ik durf haar nog geen leiband aanhangen, want dan blijft ze gewoon liggen. Gelukkig houd ze wel van voorzichtig borstelen ook al verstijft ze nog, maar ik meen, dat ze het fijn vind. Voor de rest doen we het rustig aan en als ze in haar schuilhoekje kruipt, laat ik haar gewoon gerust. Meestal komt ze er vanzelf weer uit naar wat aanmoedigen. Wel pak ik haar soms op, tegen haar goesting, als ze de tuin in moet voor haar behoeftes. Maar dat kan wel duren, tot 45 min. Ze oriënteert zich raar genoeg helemaal niet aan mijn andere hond, want dat had ik eigenlijk wel verwacht. Ze gaan mekaar het liefst uit de weg. Is dat normaal. Mijn reu is anders toch wel heel sociaal, maar misschien moet hij ook wel wennen?
Heb nochtans al hondjes op vakantie thuis gehad en dat was nooit een probleem. Is dat normaal?

Bedankt Manuela, maar ik krijg het precies niet geplaatst.Ook een nieuw onderwerp aanmaken lukt niet. Heb het al 5 keer opgeschreven. Dan staat daar van onder Onderwerp aanmaken,daar klik ik op, hondenras toevoegen, zet ik york, dan tekst, dan komt hetzelfde weer onderdeel, hondenras, klik ik op onderwerp aanmaken, maar niks gebeurd. RAAR.
Grtjs Karin

Hoi wij hadden ook ervoor asiel hond en moet zeggen 6 maanden geduurd voordat wij zij veroue had en als ik voor jouw zeg de hond wat mij man gekozen heeft heeft bij jouw drie dagjes gehou, hij had voordeur opengemaakt, weggerend, dan koelkast oopgemaakt, brood gepakt, van riem ontsnapt , weggerend, gezondheid klachten, vensterbank oovergenomen, en dat hadden wij in een jaar en 6 maanden doorgemaakt tot de dag wat hij stierf, mij man was helemaal weg van zorro, zo sterkte asiel honden is heel moeilijk

Mijn hond is vrij onzeker van zich zelf, is een keer door een hond gegrepen en een kl...... Vond het nodig haar een keer flink op dr kop te geven toen ze blafte. Daarna werd ze zo angstig, ik heb een gedrags therapeut gevraagd om hulp ( ik zit op training en hij is ook gedrags therapeut) en naar de dierenarts voor medicatie tegen de angst. Ik had het gevoel dat het zonder niet zou lukken. Ze krijgt nu calmivet en langzaam maar zeker gaat het samen met training de goede kant op. Misschien iets voor jou??

Wij hadden destijds Beauty een behoorlijke rugzak hond en met veel tijd en geduld hebben we het heel ver geschopt, mijn ervaring is echter wel dat ze ook heel sterk reageerde op hoe ik me voelde. Misschien is het een idee even iets afstand te nemen en zorgen dat je zelf goed in je vel komt en zelf wat rustiger ben al dan niet door ondersteuning van een homeopathisch middel. Als jij jezelf wat rustiger voelt kun je er weer met volle moed tegenaan en jou hond zal daar ook beter op reageren en wellicht dat je dan wel die stappen verder komt waar jullie nu samen in vast lopen.
Blijf vertrouwen houden en vind jezelf terug  dat heeft je hond in de eerste plaats nodig van jou.

Heeeel erg veel sterkte en ik besef heel heel erg goed hoe gemakkelijk dit gezegd is/klinkt... Hou vertrouwen vind je vertrouwen terug de aanhouder wint. Ik denk aan je.

Edit: enige ondersteuning voor je hond middels bijvoorbeeld bachbloesem of iets dergelijks kan ook zeker geen kwaad.

ik heb zelf de ervaring dat als een hond bijt hij dit doet uit een gevoel niet anders te kunnen en het opgelost kan worden door de hond te laten zien dat jij iemand bent die hij wel vertrouwen kan. Dat is een heel proces en heeft tijd nodig, maar het uiteindelijk resultaat is heel mooi. De hond die zich eerst geen raad wist van angst en van zich afbeet te zien veranderen in een hond die vertrouwen in je heeft en zich veilig voelt bij je. En vooral dat ze weer vertrouwen heeft in zichzelf en gewoon een blije hond is. Al moet je als mens natuurlijk altijd rekening houden en goed opletten wat de hond wel of niet aankan, maar dat moet eigenlijk bij elke hond.