Bamse, verslag uit utrecht.

Dat klinkt goed, Willemijn, er zit vooruitgang in

Ik wens jullie een goede koele dag

Oh Willemijn, zoveel km! Zo doe je inderdaad vanzelf rijervaring op

Blij te lezen dat de bruine berin al wat soepeler stapt.

Ik lees nog steeds mee en ben ook blij met de vooruitgang!

gisteren een stapje terug, vandaag ging het weer beter met dr.

komt ook door het koele weer nu. ben aan het aftellen, nog een paar dagen en ze heeft geen medicatie meer, vrijdag niets meer, dan aftellen tot maandag, hechtingen eruit, dan weer twee dagen erbij, en dan zwemmen. zo kijk ik vooruit, niet verder.

ik laat even dit topic met rust, Tamara haar Hercule is ingeslapen, veel verdriet, dan ga ik hier niet even neerschrijven hoe het met Bamse gaat.

Mooie gedachte Willemijn
Maar dat wil niet zeggen dat het verdriet om en met Bamse minder erg is.
Het is anders, maar ieder heeft " recht " op zijn eigen leed.
Dus ik hoop dat je ons wel gewoon op de hoogte houd. Behalve als je zelf geen zin hebt.

jullie hebben wel gelijk maar voor Tamara die hier ook gereageerd heeft is de dood van haar Hercule ontzettend verdrietig, en dan ben ik zo blij dat het met Bamse de goede kant opgaat..

tuurlijk laat ik het weten, vandaag even rust hier. morgen weer de verhalen van Bamse.

weet verdriet en vreugde liggen zo ontzettend dicht bij elkaar. Niet alleen van Tamara , van iedereen, het is soms hardverscheurend dat je je vriend zomaar kwijt raakt, en ik die dan met Bamse iedere dag een beetje meer naar herstel gaat... ik begrijp dat dat voor anderen pijn doet.

Dat dat het herstel van Bamse een ander pijn zou doen, dat zou niet best zijn.
En dat zou ik ook niet begrijpen Willemijn.
Juist het herstel van een ander zijn leed, kan troost geven in mijn optiek. Stel dat we er allemaal zo slecht voor zouden staan.En dan een ander zijn beterschap niet zouden gunnen.
Dan haak ik gelijk af hoor.
Knuffel voor Bamse

Is Tamara een bekende/vriendin van jou Willemijn? dat je het je zo aantrekt?

Wij hebben hier op HP blijde topics over geboortes van Puppy's, maar ook topics over verlies en afscheid.

Beide horen bij het leven!

Natuurlijk is medeleven en steun prettig voor elkaar, maar daarvoor hoef je geen 'stop' op dit topic te zetten om zodoende van je medeleven blijk te geven. 

We mogen treuren om verlies, maar blij zijn om het leven.

jullie hebben gelijk, blijdschap en verdriet ja het ligt zo dicht bij elkaar, Tamara ken ik persoonlijk niet, maar dat maakt niet uit, er was zoveel hoop dat ze zo graag wilde hebben voor Hercule, dat toen ik haar laatste berichtje las, ja dat ik dat wel zo erg voor dr vind.

ik heb er zelf ook door heen gezeten, dacht ook gaan we verder met Bamse ? en nu het zo gaat zo als het gaat, zie ik van anderen alleen maar verdriet, ja niet gek dat je je dat aantrekt.

denk dat het ook komt, sta op het moment niet goed in mijn schoenen, af en toe word ik moedeloos van alles.

ik ben heel blij met deze berichtjes, het van je afschrijven, er door heen zitten en dan opgebeurd worden. en als ik dan lees van Tamara, niet alleen van Tamara, dan is het mezelf ook wel eens te veel.

Ik ben al vanaf eind augustus met Bamse bezig, en er komt maar geen eind aan. af en toe denk ik net zo goed als anderen, genoeg.

Je kunt ook proberen de situatie meer te aanvaarden. Wat niet te veranderen is, zul je moeten accepteren! anders 'draai je door'

Je kunt je hele leven niet in het teken zetten van je hond of haar gezondheid. Je vastklampen aan ieder strohalmpje zul je niet eindeloos volhouden en uiteindelijk ontwikkel je zodoende ook een heuse obsessie, die vaak isolatie en vervreemding tot gevolg hebben.

Probeer meer bij de dag te leven. Bamse heeft beperkingen en dat zal w.s zo blijven. Nochtans is ze nog altijd bij je en mogen er ook fijne en mooie momenten zijn.

Maak er geen heilige missie van Willemijn, leef je leven en dat Bamse daar onderdeel van mag zijn is een geschenk! 
Waar de naam Bamse klinkt, daar wordt direct gedacht aan '' tremoren'' maar Bamse is veel meer dan dat. En zij zal liever een baasje hebben die van haar houd en met haar wil genieten, dan een baasje die een kruistocht voert in de wereld der tremoren en specialisten.

Geniet van elkaar en durf te leven, in voor en tegenspoed, ziekte en gezondheid.

'k Heb het er ook soms moeilijk mee op HP. Soms aarzel je om een topic aan te klikken, hoopt dat het geen slecht nieuws is.. We worden wel vaak van het ene uiterste naar het andere geslingerd... Een grappig onderwerp... en triest... een pup... een oudere hond...

We kunnen er niet onderuit. En ieder maakt op zijn beurt dan nog zijn eigen mooie en droeve dingen mee.

Het belangrijkste is dat we weten dat de anderen meeleven... mee droevig zijn... mee blij... En het mag... Allebei.

goed gezegd Kylie.


Suzan... dat is het niet, tremoren spelen mee, maar Bamse moet de operaties ondergaan, anders zou ze niet verder kunnen... tplo en nu de tweede operatie daar kan je Bamse niet mee laten lopen, wel met de tremoren, hoe erg dat ook is, maar deze operaties komen er bij, dat is het.

tuurlijk zijn de tremoren een groot obstakel van Bamse, maar als ze de tplo en nu de meniscus niet gehad had dan had ik de tremoren echt wel aanvaard, maar als je ziet hoe zwaar ze het heeft...... dat gaat aan mijn hart, en ja dat kan voor een ander een obsessie zijn, maar zo laten lopen gaat niet, ze moet geholpen worden, iedere keer weer.

de vraag komt steeds bij me op, wat de volgende keer ?

ja verdriet en vreugde liggen naast elkaar, ik heb Bamse nog. over vier weken als ik zie dat het stukken beter gaat, denk ik er anders over.

soms durf je inderdaad niet een topic te openen als daar zoveel verdriet is. dan denk ik ook wat voor verdriet heb ik ? Bamse heb ik nog.

Mireille heeft contact met Michel, de eigenaar van de newfoundlander BEN, waarvan ook OT een paar jaar geleden is vastgesteld, hij woont niet in Nederland.

we hebben contact en we kunnen comuniceren door Mireille.

Ook Michel schrijft dat er geen medicatie is voor de tremoren. Ben is drie jaar geleden gediagnosteerd in Engeland begreep ik.

Willemijn, je hebt het gewoon zwaar. punt.

en je hebt een hart van goud.(zoals het rekening houden met Tamara in je eigen topic))

wat je hier schrijft over je dame, is heel oprecht en een verslag van je bekommernissen, ups and downs, terugvallen, lichtpuntjes...
dat mag allemaal.

Fijn dat Bamse zo goed vooruit gaat.
Willemijn je bent en blijft een TOP baasje!!

Zoals de andere ook al zeiden, leven, ziekte en dood liggen heel kort bij elkaar.
Voor de een zal het goed zijn en voor de ander heel verdrietig , maar het hoort er allemaal bij.

Wel fijn dat je even stilstaat bij het verdriet van Tamara.

goedemorgen , eigen bed, Bamse beneden aan de trap een bedje opgemaakt, lag er natuurlijk naast, niet gehoord, nee kon ook niet hahaha, ik trok mijn benen op in bed, en boem weg. tot vanochtend.

ik tel af wat haar medicatie betreft, wat eerder drie weken was is nu een week, wil zeggen dat het minder is de pijn, kan niet anders, nu loopt ze nog steeds niet goed, maar twee dagen nog.

nog steeds zijn het drie rondes, langer ga ik nog niet, we hebben de tijd, tien minuten per keer toch een half uur, en dan nog de nodige meters in huis en tuin.

de wond ziet er prachtig uit, geen dikte geen vocht, geen blauwe plekken niets van dat alles , en we boffen ook wat het weer betreft, uit te houden.

over morgen denk ik nog niet na, als het goed is is het maar een dag of drie vier voor het weer lekker weer wordt, uit te houden.

zo het ? ons eerste rondje zit er op. vrij en blij.

vanochtend is het eerste wat ik doe kijken hoe ze staat loopt. okee, het gaat.

maar tijdens haar eerste rondje, zag ze schadow haar vriendje, ze liep gewoon, de eigenaar .... goh kale poot ? ja. o wat heeft ze dan, ze loopt toch goed.

kijk vooruitgang.

onze weg vervolgd. we komen om deze tijd nogal eens iemand tegen nu, is ze alert en ging het aardig, geen hobbelend hobbelpaardje meer. de dag is nog lang, maar wat zal het ons brengen, nog een weekje en dan ligt ze in de plas.

tweede ronde.. de warmte is minder en dan gaat het lopen denk ik ook veel beter, als je niet ziet dat haar poot kaal is, dan zie je haar niet hobbelend de weg over gaan.

tien minuten hou ik nog steeds aan, zie wel dat ze verder wil, ze staat stil bij de kruising om door te lopen, en ik schud ..nee. nog niet. en moet haar dan aansporen om met MIJ mee te lopen, goed teken.

4 rondjes vandaag van tien minuten, dat is toch mooi al 40 minuten.

Zo te lezen heeft de dame weer plezier in haar wandeling...., lekker eigenwijs wachten of je toch niet per ongeluk achter haar aan komt

Zo gaat tie goed zo gaat tie  beter en al is het nog geen kilometer alles is beter dan vorige week en daarvoor.
Heerlijk meid, de hitte komt er weer aan, maar je weet nu hoe ze kan zijn als het niet warm is en dat is al weer een kleine geruststelling lijkt me.
Houd de moed er in wie weet waar het jullie nog gaat brengen.

morgen nog een dag met medicatie, en......

ik heb mondwater gekocht voor haar slechte adem, wat waarschijnlijk kwam door de vele medicatie die ze kreeg, ook al voor de operatie, tramadol carparol, nu weer tramadol carparol en antibiotica , ja kan bijna niet anders dan dat er een rare lucht mee komt uit de maag.

en het mondwater ? super, weg is het.

als ze bij me komt ja omdat het warm is blaast ze nogal, hahaha en nu ? geen raar luchtje meer. een frisse adem.

hoef het maar een keer in de bak te doen , en als de bak leeg is is opnieuw het mondwater erin niet nodig, 1 x per dag meer niet, lekkere frisse adem.

Willemijn, het siert je enorm dat je ondanks je eigen zorgen om Bamse zo met ons begaan bent!
Wat Hercule overkomen is, is héél erg, maar dat staat buiten Bamse.
Ik ben blij dat het beter gaat met Bamse, voel je absoluut niet schuldig!
Ik denk dat we ons onbewust een beetje verbonden voelden...
Hercule en Bamse hebben beide op korte tijd 2 operaties ondergaan, de zorgen, het herstel, dat laat je niet los en raakt je. Op een gegeven moment geraak je er zelf onderdoor, maar moet je de kracht vinden om door te zetten.
Ik hoop dat je Bamse op weg is om vlug terug de oude te worden, ik wens het je van harte toe!

Tamara een super antwoord van mij gekregen.
Nu is het duidelijk uitgesproken.
En nogmaals veel sterkte toegewenst

Tamara

3 x gelopen, ook de derde keer ging goed. haar vermoeien doe ik niet. ik loop niet de tien minuten voorbij. ze wil zelf wel. goed teken.

het wordt helaas al weer warm, dat zit tegen.

in de winter zat de koude ons tegen, glad en sneeuw, nu de hitte, jammer.

vanavond voor het naar bed gaan, nog een keer. meer niet. dat is genoeg, morgen als het zo warm is ? dan zien we wel verder weer. een stap terug is niet erg.

ik pusch niets, ik ga het schema niet voorbij, integendeel, maar de bespiering moet ze behouden. en dat gaat snel achteruit bij niets doen.

Lief om dat hier te komen zeggen Tamara. En ook stilaan weer uit die nachtmerrie komen en weer opknappen ondanks je verdriet. Ik wens het je.

Blijkbaar heeft Willemijn vorige nacht eens goed geslapen. Het zal haar zeker goed doen. Hopelijk vannacht ook weer... Hoor ik al geronk ?

Het wandelen ging iets makkelijker ? De wonde geneest mooi. We lezen niets liever Willemijn.