Roedelleider

Ik ben altijd al (en dat is al heeeel lang) een trouwe aanhanger geweest van het begrip "roedelleider", waarbij ik de absolute leider was. Mijn huidige hond, Falco, heeft me doen inzien dat dit echter niet zo is . Ik ben nooit gaan werken met mijn vroegere honden, maar ik heb Falco doelbewust gekozen om hier verandering in te brengen. Gaandeweg de training van het reddingswerk, heb ik gemerkt dat onze relatie meer gaat om samenwerking dan om het opvolgen van mijn bevelen. Tijdens de training neemt hij soms de touwtjes in handen en moet ik doen wat hij wil. Hierbij weigert hij om mijn bevel ,om te komen, uit te voeren. Voorbeeld : Als er een slachtoffer, dood of levend, in het bos verscholen ligt, laat ik hem los en geef het bevel "zoek".  Soms gebeurt het dat ik hem, door de dichte begroeing, niet meer zie. Dan roep ik hem, komt hij naar me toe en beginnen we samen systematisch het bos te doorzoeken. Regelmatig gebeurt het echter dat hij niet komt als ik roep. Dat is het moment dat hij de leiding overneemt omdat hij "geur heeft gepakt" van het slachtoffer, de geurkegel opzoekt en naar het slachtoffer gaat. Dan maakt hij dmv geblaf duidelijk dat ik moet komen.  Op het moment dat ik terplaatse kom, neem ik de leiding weer over. Het is hier wel heel belangrijk dat je vertrouwen hebt in je hond, en dat is simpeler gezegd dan gedaan. Ik heb nu toch stilaan een andere kijk op relatie baasje-hond. Het is natuurlijk wel zo dat ik het wel meestal voor het zeggen heb, maar toch ben ik soms "roedelleider" af. Ik weet wel dat hij het doet om daarna zijn beloning te krijgen van mij, maar dat gebeurt bij alles en iedereen. Toch raar om na al die jaren, een hele andere kijk te krijgen. 

ik begrijp wat je bedoelt.

ik train met Bamse watertraining, ik behoud ten alle tijde de leiding, maar ook ik moet het natuurlijk wel eens uit handen geven als ik in de boot zit bijvoorbeeld, en de hond staat op de kant, kunnen er twee dingen gebeuren, ik roep haar, want ze MOET immers naar me toe komen om wat op te halen, of ze gaat op de kont zitten en denkt bij zich zelf , doe het zelf maar.


wat is nu fout ? de aanpak in het begin al, dat de hond niet zou komen ligt aan jou, als ik in de boot stapt en zij blijft daar staan, ligt het aan mij, ik moet dat in het begin zo oefenen dat ze snapt wat er van haar verlangt wordt, en ik moet haar zo aanmoedigen dat ze mij graag te wille wil zijn.

en de band moet super zijn, dat ze alles voor je wilt doen, hij of zij maakt niet uit.


dan is er nog een punt waar het fout kan gaan, datgene waar jij haar/hem op traint, wekt niet veel interesse op bij de hond.


Mijn hond en ik vormen een team, van kleins afaan zal je daar aan moeten werken, en dan nog kan het voorkomen dat de hond op dat moment zegt, doei, stop dan de training op dat moment, want dan moet je gaan puschen en de hond wil niet, mits de hond zekers weet wat er van hem/haar verlangt wordt.



en ga een paar dagen later weer werken met je hond.

Ik vind het fantastisch dat hij niet komt als ik roep als hij het slachtoffer op het spoor is . Dat is juist de  bedoeling , en daar ben ik fier op. Ik had eigenlijk nooit gedacht dat ik ooit een werkhond zou hebben. En het is zo dat de relatie tussen hem en mij, helemaal anders is dan met mijn vorige huis-, tuin- en keukenhonden. Als je ermee werkt, begint je de hond beter en anders te kennen en je ontdekt zaken  over honden waarvan je denkt : tja, dat is weer iets helemaal nieuw dat ik heb geleerd .

Tja het is maar wat je onder "roedeleider" verstaat.
Vind het mooi nieuw woord dat helemaal hip is gemaakt door Cesar Milan.
Iedereen heeft wel een mening over wat een roedelleider moet zijn.

Mijn idee is iedereen is roedelleider/baas/maatje/vertrouwenspersoon enz van je hond en het is maar net hoe je die "baan" invult samen met je hond.
Voor mij bestaat dat ook uit samen werken en veel lol hebben en als m'n hond eens het voortouw neemt helemaal prima dat heet samenwerken aan een sterke band.

Ik ben blij voor jou! '
Ik heb mezelf nooit als 'roedelleider' gezien, en bij ons draait het altijd rond samenwerking. Maar zelfs voor mensen die graag denken in 'leider'termen: de talenten van je hond erkennen en hierin vertrouwen, vind ik zelf net getuigen van een gezonde portie zelfzekerheid. Het zou namelijk gewoon kortzichtig zijn om te beweren dat je als mens een betere reukzin hebt dan je hond en je dus zou eisen dat de hond op jouw talenten vertrouwt, want jouw talenten zijn hierin gewoon minder dan de zijne. 
Geweldig, toch? 
Niks zo heerlijk als samen kunnen leven en elkaars goeie kanten kunnen erkennen, deze respecten, én stimuleren.

daar heb je gelijk in Sky, roedelleider, dat heeft eigenlijk niets met werken met de hond te maken.

de hond doet het of niet.... interesse in het geen je hond doet, activeert de hond, niet het roedelgebeuren.

helemaal waar. ik woon samen met Bamse, er is hier geen roedelgebeuren, wij doen samen iets leuks, leuk voor mij en leuk voor de hond.

als er iets gedaan wordt wat de hond helemaal niet leuk vind kan ik wel de roedelleider zijn, maar dan doet de hond het echt niet, interesse moet er wel zijn.

Ik zie mezelf niet als alleen heerser en wij werken ook met de hond in het speurwerk wat zeker gebaseerd is op vertrouwen en samenwerking.

Echter als bij ons de hond terug geroepen wordt gebeurd dat niet voor niets en behoort de hond bij ons terug te keren. Ook dat is op basis van vertrouwen, nl dat de hond weet dat dat juist is.

Net zo goed dat als de hond blokkeert of die 1000 andere (subtiele) signalen die een hond geeft in het speuren door de geleider gezien worden en op in gegaan.

Maar als er aan de hond wordt gezegd af te breken en terug te komen moet dat naar mijn mening opgevolgd wordrn door de hond.

Is geen roedelleidertje spelen maar juist samenwerking. De hond kan wel op iets gevaarlijks af gaan...dat weet de hond niet, dat stukje verantwoording ligt dan weer bij de geleider.

Ik vind uberhaupt dat speuren en het vertrouwen en samenwerken alleen heel goed kan als de onderlinge verstandhouding heel erg goed is.

Dus nee, hier is hier.. Ik zeg hetzelden tegen mn hond maar als ik het zeg... Verwacht ik dat hij stopt met wat hij doet en opgewekt terug komt.

Aan terreur doe ik niet.
En ik vind speuren fabelachtig mooi werk... Maar toch...hier is hier

In dit geval nu weer niet. Als je door omstandigheden ( een dicht stuk begroeid bos), je hond niet meer ziet, en hij heeft het slachtoffer geroken, moet hij naar het slachtoffer gaan en blaffen, tot het moment dat jij erbij bent. Soms is het zo dicht begroeid, dat je  zelf moeite hebt om erdoor te komen en geen goed overzicht hebt. Het is helemaal iets anders in gebouwen en ingestorte gebouwen omdat er daar gevaarlijk situaties kunnen zijn : electriciteitskabel in water, water in de kelder en je weet niet wat erin drijft etc. En dan ga je sturen. Maar soms mag je zelf het gebouw niet in, omdat het niet veilig is en dan stuur je wel je hond binnen. Als je begint aan echt inzetbaar reddingswerk, weet je dat er mogelijkheden zijn, waarbij je hond gewond kan geraken of zelfs erger. Ik wil er niet aan denken, maar dat zijn de risico's als je hieraan begint.

Dus samengevat: de geleider heeft altijd het laatste woord omdat die de verantwoording heeft toch?

Ik kan dat echt niet anders zien in geen enkel werk met een hond.

Wat ik 400% met je eens ben is dat serieus werken met de hond een heel bijzondere band geeft tussen geleider en hond waarbij beiden elkaar op intense wijze leren kennen.

Maar opzettelijke ongehoorzaamheid zou dat juist verstoren omdat een geleider geen onnodige opdrachten geeft.

Mijn man werkt meestal met onze hond op het lange werk en ze genieten daar beide intens van, maar eigenlijk is het juist van heel groot belang dat de verstsndhouding heel goed is. Zelf vind ik dat er te gemakkelijk met speuren begonnen wordt met honden die dan nog niet toe zijn aan dat stuk verantwoording wat zij moeten nemen en das best jammer.

Maar ik ben het met je eens, serieus werk met de hond is heel verrijkend. Ik heb diep respect voor de capaciteiten van onze hond die dan zichtbaar worden.

Mooi om te lezen.

Zelf heb ik een ras want eigenlijk enkel hoort te bestaan uit werkhonden al doe ik daar zelf weinig mee als in echt werk (speuren enzovoort.)

Het ras sluit bij mij aan, ik sluit aan bij het ras. Maar ze halen ook iets naar voren waar ik eigenlijk helemaal niet goed in ben: Commanderen.

Als ik bij wijze van net met mijn hond zou omgaan als dat ik dat met mijn vrienden doe heb ik een probleem. 'Wat is jouw mening hierover? Nee niet mee eens? Oke ik respecteer dat en laten we samen tot een oplossing komen waar we het beide mee eens zijn'.

Hahaha ik moet er gewoon inwendig om lachen. Wat een puinhoop zou dat worden zeg. Nee daar beginnen wij hier niet aan. Als ik het beter weet dan weet ik het beter en dan doen we het dus gewoon zo. Gelukkig vertrouwt mijn hond me daar inmiddels ook op (een heel proces, zeker met een hond met een rugzak) dus het levert geen problemen op. Maar dat zelfstandig laten bepalen en mijn commando laten negeren? Nee, puinhoop.

ik vind dat ook mooi van jou te lezen Sammy.


toch nog even een klein stukje vertrouwen, dus geen enkel roedelgebeuren dan hier.

bamse wordt naar de boot gestuurd, en achter de boot ligt een mens {pop} die heeft ze niet gezien, want die wordt daar neergegooid als zij nog niet aan het zwemmen is...

ik sta op afstand, wel in het water, en roep , zoek Bamse, zonder dat ze het ooit gedaan heeft, zoekt ze, ik stuur haar wel met mijn hand, ze gaat omdat er niets wordt aangegeven toch op zoek, en zwemt om de boot heen, en ja hoor ze komt met mens {pop} toch naar de kant, denk ook dat het trainen met bepaalde eigenschappen toch in de hond moet zitten, graag zwemmen en daarbij iets uit het water halen, zit er dan toch van nature in.

vertrouwen is een band, en nee ik ben geen roedelleider denk ik, respect wel voor elkaar en een goeie band met elkaar doet veel.

Kan me in Goja's uitleg vinden.
Een hond moet ten alle tijden luisteren, ook al wil de hond in een specifieke situatie even zelf zijn prioriteiten aanhouden in functie van de samenwerkingstaak.(enthousiasme is dan de drijfveer voor de hond, maar toch moet er nog erkenning blijven voor de baas....waar de hond het uiteindelijk allemaal voor doet.)

Gevaar is gevaar, en dat kan een hond in volle functie niet altijd overschouwen omdat zijn neus in één richting staat en zijn gezichtshoek even te eng is op dat moment.

Het intens samenwerken is zeker heel verrijkend en intensifieert de band hond/baas.
Dat je dan als baas in eerste instantie alleen maar vol bewondering staat te kijken naar een gedreven hond is volkomen logisch.

Lijkt me toch niet echt handig wanneer je "in real life" met een hond naar iets speurt en indien er gevaar dreigt het je niet lukt hem terug bij je te roepen. Het is toch jammer als een hond, met gevonden slachtoffer samen, om het leven komt omdat bijvoorbeeld een door een aardbeving beschadigd gebouw verder instort

Waaaaa ik wil wel een roedelleider zijn en dat ben ik ook. Commanderen doe ik nooit. Ik kan heel goed samenwerken met mijn hond en we hebben heel veel plezier samen. Maar ik bepaal altijd wat er gebeurt en onder alle omstandigheden moet hij gewoon luisteren.

Je ziet het toch wel vaker bij werkhonden. Ik zag een docu over een vrouw die met 5 pyreneërs in canada de bergen in gaat om schapen te hoeden. Die honden werken met haar, maar ook met elkaar. En zij kan erop vertrouwen dat die honden soms dingen zien die zij niet ziet. In zo'n geval is het maar goed dat die hond even niet hier komt, er kan ook een beer achter die struik zitten die zij niet had gezien.Er is een verschil tussen dat soort werkhonden en huishonden. Hier zitten geen beren achter struiken.

Dat was mijn begin gedacht ook hoor : altijd luisteren. Normaal gezien luistert hij heel goed, maar als hij niet luistert, is het voor mij een teken dat hij geur heeft gepakt, en stop ik met roepen, tot hij blaft.Als hij echter niet begint te blaffen binnen een korte tijd, begin ik uiterard wel terug te roepen, want dat is een teken dat hij met iets anders bezig is of dat er iets met hem is. Daarom hebben sommige honden een belletje aan, om hen te kunnen localiseren..  In principe luistert de hond heel goed maar er zijn veel honden bij die komen als je roept, maar dan niet meer naar het slachtoffer toe gaan, omdat ze zijn teruggeroepen op het moment dat ze misschien toch wel op weg waren nr het slachtoffer . En dat is de uiteindlijke bedoeling toch als je een interventie doet. Dat heb je dan niet bij honden die bringselen. Die komen altijd uit zichzelf terug met het bringsel in hun bek ( als ze iets hebben gevonden) en gaan samen met hun geleider terug naar het slachtoffer. Ik ken verhalen van reddingshonden, die gestorven zijn tijdens een interventie door : electriciteit, instorting, gespietst op een tak in het bos etc. Niet leuk, maar wel de gevaren van de job.

Nunkawih,

nou Zonnetje, als je deze tegenkomt ?

hmmm, maar dan roep je als baas je hond ook niet terug, omdat je de hond zo goed hebt
leren lezen dat je ziet dat er een serieuze zaak te onderzoeken is..... en dus komt er ook geen "hier".

in het speuren is dat ook zo, je moet je hond ontzettend goed leren kennen om te weten of
hij "geur" heeft, of toch voor zichzelf bezig gaat, of hij steun nodig heeft bij het terug vinden van de geur/spoor of dat hij vol geur heeft

maar hier is altijd hier.......
het mooie is, dat de hond leert schakelen tussen zelfstandig / leidinggeven en toch ook luisteren en terugvallen naar/op zijn geleider, dat kan je ook samenwerking noemen, als je erg hekel hebt aan het woord "leidinggevend/geleider/baas".
onze hond kan lange tijd vol aan het werk zijn en leiding geven en toch opeens terug moeten schakelen in gehoorzaamheid, bv als er iets zijn pad kruist (hij speurt ook op verharde terreinen) wat voor hem gevaarlijk is, maar hij niet als zodanig erkent.

btw
riesenschnauzer zijn oorspronkelijk ook zelfstandigwerkende herders/wakers, en werden in duitsland ook lange tijd ruwharige zwarte berenhonden genoemd, maar toch, als er geroepen wordt, moet er worden geluisterd, maar in het werk moet je je hond ook ongelofelijk goed kunnen lezen, zijn grote zelfstandigheid in het werk (en zelf invulling geven) en dat toch omzetten in "werken voor de baas" is voor ons de grootste uitdaging die er is op dit moment.

Ja daar zit wel iets in. Het is misschien wel erop vertrouwen dat als ze jouw commando negeren, ze er een goede reden voor hebben. Ik geloof wel dat je dan echt aan samenwerken bent. 

Maar dat maakt denk ik sommige zelfstandige rassen niet geschikt voor alles en iedereen. Soms moet je ook accepteren dat je hond zo is, en kijken hoe je daar dan op een verantwoordelijke manier mee om kan gaan.

volg even mee

Het is idd zo dat je de hond heel goed moet lezen, en dat gaat stilaan beter en beter., naargelang je verder traint. Bv als we op een bouwterrein aan het zoeken zijn naar lijk : er zijn zoveel inhammetjes, donkere plekken, en voor ons niet bereikbare plaatsen, dat je de hond moet sturen en dat hij in je omgeving blijft ( 3 meter of zo). En je kan zien aan je hond of hij "gepakt "heeft. Maar op dat moment, het moment  dat hij de geurkegel te pakken  heeft, schiet hij weg en niets zal hem nog tegen houden . En of er nu planken liggen met nagels of puin met glas , hij trekt zich er daar niks van aan : hij zal en moet bij het slachtoffer ( of lijk) komen. Dat is die ongelooflijke gedrevenheid van sommige uit een werklijn bij ons.  Wij hebben er een paar lopen waarvan we soms denken : oeioei ( en daar is die van mij ook bij) ! Die gaan ooit nog eens in problemen geraken met hun drift. Maar door te trainen op allerlei plaatsen die we in werkelijkheid ook kunnen tegenkomen, leren ze de gevaren kennen ( door schade en schande) en worden ze met de jaren wat voorzichtiger. En dat kan je al zien aan mijn hond , die is al wat rustiger in sommige situaties dan een jaar geleden en blijft soms op een meter van het slachoffer staan omdat er iets gevaarlijk voor staat. Maar soms op de training denk je soms wel : als dit maar goed afloopt !  

Ik ben daar niet mee eens als je dit zo algemeen stelt.

Laatst nog een Musher (sledehondensport) die het heel mooi onschreef. Er werd hem ongeveer diezelfde vraag gesteld. "Moeten je honden altijd je bevelen opvolgen?". Waarop die man zegt: "Mijn hemel, alstublieft nee! Want dan was ik al lang dood!" 
Hij vraagt dus dingen van z'n honden (bevelen), maar vertrouwt erop dat z'n honden zelf meedenken. En als ze een situatie (helling, ijs, dikte sneeuw) anders inschatten, ze zijn bevel ook negeren en zelf een betere beslissing maken. Vandaar dat eigenzinnige karakter. Er wordt van de hond ook mentaal veel verwacht. 

Ik vind dat prachtig! Eo op je hond vertrouwen. Aanvaarden dat je het zelf niet beter weet, en hij soms meer inzicht in situaties heeft dan jij. Werkelijk prachtig is dat! Een heerlijk gevoel.

Een mooi verhaal van samenwerking Koen, heerlijk om te lezen, ik heb een vreselijke afkeer van het leider gedoe, gewoon ook omdat het niet bij mij past. Ik sta liever tussen mijn honden als daarboven.

Dat is idd prachtig, dat vertrouwen. En de honden leren gevaar in te schatten door ervaring, leren van andere honden en uiteraard van de geleider ook. Eenmaal als dat ver genoeg staat, en vooral de geleider vertrouwen heeft in zijn hond ( en dit is heel voornaam), is het een pracht van een samenwerking. Elke keer als wij thuiskomen na de training ( en dat is in het weekend een dag van 09h00 tot 16hoo en op woensdag van 18h00 tot 21h30 ) , voel ik toch telkens dat onze relatie weer gegroeid is. En dat is echt een tof gevoel.

ik blijf het er niet mee eens zijn, van mushers heb ik geen verstand
maar een werkhond (ook in de knpv) moet ten alle tijden bereid zijn zijn geleider te gehoorzamen
heeft niks met negatief leiderschap te maken

maar als mijn hond een aanval op iemand in zet, MOET hij hem op commando afbreken
voor mij echt altijd, en zo is het ook in het speuren, er zijn momenten dat wij hem tot stilstand
moeten kunnen brengen of terug kunnen roepen

wel kan het dan zo zijn, dat de geleider met de hond samen alsnog het pad van de hond gaan

maar goed, ik denk dat het nogal scheelt met wat voor hond je werkt
zeker weten dat niemand van jullie mijn hond zijn eigen initiatief zouden laten volgen op ieder
moment, deze hond moet exact weten waar hij staat, waar hij leiding mag nemen en waar hij het
ook in een seconde tijd weer moet kunnen afstaan

hij is geen sledehond he......

btw
wij werken ook behoorlijk wat uren met de hond, en het is zeer verrijkend
voor de hond zelf ook, want je ziet hem opbloeien door hem te laten doen waar hij zo goed in is
en het is ongelofelijk wat honden met hun neus in combi met hun slimheid (en daar moeten ze in jaren in groeien) kunnen oplossen

Noukje was een heel meegaande hond maar een keer waren we verdwaald en nog in het donker aan het skien. Ik ging naar links, twijfelde, gind terug naar de splitsing en meneer begon toch te

- het vervolg -te protesteren. Kaart gepakt, lamp erbij en hij had wel gelijk. Links was de kortste route terug.

Een keer was ik aan het steppen en ging mijn lamp kapot. In het donker, geen maan. Je ziet echt geen fluit in het bos. Daar sta je dan. Ik riep 'naar huis' en vertrouwde er maar op dat zij de weg wisten. Hele rare gewaarwording (uiteraad wisten ze de weg naar huis).

Daar gaat overigens wel wat aan vooraf; ik vrees als ik nu in een dergelijke situatie kwam dat het een hele wilde rit zou worden dwars over akkers en door de bomen op weg naar de reeen en konijnen. Dus ja, teugels soms uit handen geven kan, maar wel op een basis dat je weet wat je aan elkaar hebt en wat je van elkaar verlangt

@saskia; ik denk dat we honden nog wel eens onderschatten in hoeveel info zij waarnemen en kunnen verwerken en hoe weloverwogen hun beslissingen kunnen zijn. Waar gebeurd; musher zakt door ijs, leiders hond draait heel team van 10 honden met slee zonder de honden in de war te laten raken en weet musher uit wak te krijgen door slee aan de rand van het wak te krijgen zodat de musher die vast kan grijpen. Wel meteen erbij gezegd; zulke honden zijnerg kostbaar, lettelijk en figuurlijk, niet iedere hond heeft het in zich om een leidershond te zijn.

en toch is dat niet wat ik bedoel
als Gorby een kruising moet uitwerken, kan hij ontzetttend duidelijk zijn
dan moet je als geleider gewoon volgen...... dan mag de hond ook leiding geven
en die moet je ook "uit handen geven"
het gaat er mij om, dat de hond altijd bereid moet zijn, om de leiding ook terug te geven

als er op mij een dronken man komt afgestommeld die net door mijn man uit het water is
gevist, dan mag Gorby van mij best een pas naar voren doen en diep grommen
echter........ op het moment dat ik denk dat de man het begrepen heeft is het "genoeg Gorby, back off" en eis !!  ik van de hond, dat hij zijn actie afbreekt.....
als ik hem zijn zin geef, kegelt hij de man in 1 goed gerichte sprong onderuit
velen zouden zeggen: das terechte ongehoorzaamheid, want hij beschermt je
maar zo werkt het bij mij dus nu juist niet

hetzelfde is met speuren, als Gorby op een verhard terrein speurt en dus volop tussen
wandelaars, joggers, auto's, fietsers, honden en ook andere dieren, moet hij tot staan te brengen zijn, het moet wel veilig en vertrouwd. als die vrachtwagen achteruit steekt is het toch wel heel handig als "staan' ook direct wordt opgevolgd, ook als de (lange speur) lijn erop zit
het moet wel veilig zijn voor iedereen, ook al heeft hij 100% gelijk

op het moment dat de ruimte weer daar is komt het "door"  commando en mag de hond direct
weer verder gaan met zijn werk

maar ik geloof toch dat ik op HP toch een soort rariteit ben, want ik geloof dus wel in leiderschap
maar ik geloof ook dat mijn hond het nu niet bepaald als "terreur" ervaart, in tegendeel, hij bloeit en blaakt van zelfvertrouwen en enorme werklust.

Ik word verkeerd begrepen als ik de indruk wek dat ik stram en nukkig een hond koste wat kost wil laten gehoorzamen.
(in standaard settings wel natuurlijk)

Interactie is een veel groter goed...'

Ik had meer de impulsieve, iets te enthousiaste 'beginneling/eigenwijs' voor ogen, niet de hond die op basis van een onuitgesproken aanvoelen zijn 'vijfde zintuig' perfect gebruikt.

Dit soort van interactie- hond die in uitzonderlijke situaties de kaart trekt van zijn intuïtie en de baas hierdoor dus niet negeert, maar net beschermt,- tref je pas aan bij honden die op hun best zijn; al een aantal jaren bij de baas, vertrouwd en perfect op elkaar in gespeeld, 'hand in glove'.

Bij deze perfecte symbiose is er dan plaats voor 'inbreng' van de hond, omdat de baas ook zijn maatje kent en vertrouwt.
En ik moet zeggen; ik heb het ook meegemaakt met mijn dober.
 Op die momenten zit je even in een andere dimensie, ben je heel erg verbonden met 'oerkrachten' en meer...(weet niet hoe ik het precies moet benoemen zonder zweverig over te komen)

Hahaha, Goja toch, dat is net goed !

Het gaat ook over verschillende vormen van samenwerken (zoals zo vaak bij hond en dier: afhankelijk van situaties). Je hebt uitvoerende samenwerkingen en participerende (en vast nog een pak meer). De ene is niet minder dan de andere, ze zijn gewoon anders. 

Je zou het kunnen vergelijken met een orkest en een filmploeg. Beiden brengen een artistiek werk. 
Bij het orkest is er een dirigent en die is cruciaal voor een perfecte uitvoering. Volgen de muzikanten zijn aanwijzingen niet goed op, dan trekt het geheel op niks. De voldoening van de samenwerking komt hier uit het uitvoerende. Uiteraard heeft iedere muzikant zijn talent, maar het wordt pas prachtig als de aanwijzingen van de dirigent worden opgevolgd. 
Bij een film is het net omgekeerd: ook al is er een regisseur, het resultaat wordt naar een hoger niveau getild als ieder crewmember zijn eigen inzichten en talenten in het werk kan steken (art director, kostuumontwerp, cameraman, acteurs, enz) en ieder crewlid haalt meer voldoening uit z'n werk als ie z'n eigen kwaliteiten mag gebruiken. Daar wordt het geheel pas perfect als je eigenheid toelaat.