Oneerlijkheid AINF

Heel herkenbaar!

Beste Kerri,
Het eerste bericht is wel van een heel andere toon dan je laatste bericht.
Ik krijg bijna het idee dat dit niet door dezelfde schrijver gepost is.
Je eindigt met de tekst:Erg jammer dat een van oorsprong zo goede intentie om honden te helpen, door geldlust wordt verpest.
Kun je mij vertellen waar dit idee vandaan komt?

Ik zal je vertellen waarom ik dit vraag. Ik ben heel benieuwd wat er met verschillende geldstromen gebeurt in stichtingenland  vandaar dat ik benieuwd ben wat jouw posting nou eigenlijk te maken heeft met die laatste zin. Dank je wel voor je moeite.

Ik heb niet de indruk dat er meer dan 1 persoon onder de naam Kerri schrijft. (hoewel ik bij andere topics wel degelijk eens sterk die indruk heb gehad dat ik niet tegen 1 persoon schreef.
Andere woordkeuzes, totaal andere zinsbouw. Ben geen handschrift analist, maar zo iets merk je op den duur. Verder ben ik net als Nikki wel benieuwd hoe je openingspost inderdaad bedoeld hebt.

Beste Kerri, wat Suzan hierboven aanhaalt is niet wat ik bedoel hoor. Ik vind het alleen in twee weken zo een andere toon.
 En zeker ik ben zeer benieuwd naar je laatste zin: Erg jammer dat een van oorsprong zo goede intentie om honden te helpen, door geldlust wordt verpest. Dus als je ons bij kunt praten dan graag.
p.s. wat ik mij ook nog afvraag: heb je vanuit de organisatie nog een terugkoppeling gehad hoe je e.a. aankunt pakken om hond en kat te begeleiden? Aan elkaar kunt laten wennen?
Zo ja heeft dat al effect gehad? Zo nee misschien kunnen wij je dan helpen?
Wel ik hoor het graag.

SSSSSTTTTTTTTT niet zeggen hoor dat ik best aardig ben.
pff nu komt straks iedereen bij me omdat ze denken dat ik aardig ben.


maar ik denk dat Kerri haar gevoel, in 2 weken wat aan verandering onderhevig is geweest.
en dan ga je dingen toch op een iets andere manier beschrijven. net zoals ik mijn manier van reageren heb bijgesteldt omdat ik gewoon meer en duidelijkere informatie heb over de situatie.
ik blijf wel het zelfde zeggen, de verwachtingen van mensen zijn vaak best hoog, ook bij nederlandse asiel honden.  en hoe groter een organisatie hoe minder goed de informatie doorkomt.
en stichtingen zijn vaak erg welwillend maar het groeit ze echt boven het hoofd.
en die dierenartsen ja die testen alleen op de dingen die gevraagd worden voor het transport.

heb je een hond die in een groep leeft, die van de straat komt, ja die weet zijn naam niet, kent geen commando's  dus die reageert niet,  en zal ook geen zwakte tonen.

nu wisten wij dus eerst niet dat de hond al in spanje 6 weken bij een opvang gezin verbleef.
dus ja dan kan ik me voorstellen dat de informatie over in elk geval de doofheid bekent zou zijn.
met HD, ik ken genoeg honden in nederland, die zware HD hadden waar de eigenaar echt niks van merkte, en waar zelfs dierenartsen van schrokken hoe erg het was na het zien van een rontgen.
sommige dieren zijn erg hard op zichzelf.

de vraag of de betreffende persoon van de stichting de "verborgen gebreken" had kunnen weten?
lastig want wat heeft het opvang gezin doorgegeven? hoeveel informatie is gevraagd door de stichting? etc.    en ja de vraag hoeveel inzicht, of betrokkenheid heeft het opvang gezin?


puur rechtelijke gezien, gaat een rechter er van uit, dat men aan hun eigen onderzoeks plicht heeft voldaan, en/of redelijkerwijze de gebreken bekendt hadden kunnen zijn, en vooral dat laatste is een erg grijs gebied. zeker ook nog in zo'n geval omdat het een grens overschrijdend geval betreft.

ze zijn dus verplicht om op de mediterraine ziektes te controleren, en op besmettelijke ziektes.  dus op bloedbeeld.  er worden geen rontgen foto's gemaakt in de meeste gevallen. maar dat kan je zelf wel aanvragen, maar dan wordt het adoptie bedrag wel verhoogd,  want de bloedtesten en de sterilisatie/castratie en transport zitten al in het adoptie bedrag. de locale verzorging de advertenties etc, zitten er niet in, dat is voor rekening van donateurs enzo.  


en ja echt ik ben voor kleinere aantallen, die goed begeleid worden, en van mij mag er echt op meer dingen gecontroleerd worden, betere voorlichting, meer bedenktijd,  etc.
want ik blijf er bij liever een paar goed dan veel half/half.

dit is in het belang van het dier beter, maar ook in het belang van de mogelijke adoptant.

Beste Kerri,
Buiten mijn vragen hierboven, wilde ik nog vragen hoe je weet dat de hond HD heeft? Zijn er foto,s gemaakt? Mijn hond had ook H.D. en dat is erg pijnlijk. Wel ik hoor het graag.

@ GerritIk ben het ook met heel veel dingen wat je zegt eens hoor, je hebt ook allemaal heel duidelijk verwoord en het zou niet misstaan op de site van sommige stichtingen.
Veel stichtingen geven vaak een te rooskleurig beeld van de honden en de situatie en vergeten er bij te zeggen dat dit allemaal een moment opname is in een leefsituatie die niet te vergelijken is met Nederland.
Ook wat ziektes betreft zoals Leishmania wordt vaak gezegd een pilletje per dag en de hond leeft nog lang en gelukkig wat natuurlijk het understatement van het jaar is.
En heel vaak kun je gewoon niet inschatten hoe de hond uiteindelijk zal zijn.
Dat zie je maar aan het verhaal van Beauty een hondje uit Roemenië wat erg sociaal en knuffelig was en helemaal niet bang en eenmaal in Nederland bleek hij zo bang te zijn dat hij ontsnapt is en nog steeds zoek is.
Adoptanten moeten zeer zeker zich goed inlezen en zich verdiepen in de buitenlandse hond ,maar vaak wordt in zo'n huisbezoek zo enthousiast verteld en gebagatelliseerd dat je pas als de hond er eenmaal is merkt wat het werkelijk inhoud.
Het beste en mooiste zou zijn dat stichtingen kleinschalig te werk gaan met Nederlandse gastgezinnen ,dan is de kans voor zo'n hond het grootst.
Maar helaas zijn er teveel stichtingen die het doel allang voorbij schieten en het belang van de hond hiermee schaden.
Door alle negatieve verhalen krijg je ook veel tegenstanders van het adopteren van buitenlandse honden.

Erny,

ik denk dat we wel aardig op 1 lijn zitten.
het wordt idd te vaak te mooi voorgesteldt.

daarom vind ik ook dat mensen beter onderzoek moeten doen, stel vragen aan mensen die er al ervaring mee hebben, de goede en de slechte ervaringen.

en besef gewoon ook goed de reden waarom je een bepaalde hond gaat nemen.

want hoe krititischer de adoptanten worden, hoe beter de kwaliteit van de stichtingen moet worden. kwestie van vraag en aanbod.

Misschien kan het liggen aan de klunzerigheid van één medewerker? Dat betekend toch niet gelijk dat iedereen in dat asiel slecht is?

Ik ben benieuwd wat Kerri, de topicstarster er van vindt.
Dit topic ging oorspronkelijk over de Nederlandse organisatie AINF en niet over een asiel.

Een hond gaat over zoveel schrijven voordat hij eindelijk bij de adoptant is dat heel wat zorgvuldigheid vereist wil het goed gaan. Daarvoor hoeft niet per definitie de organisatie of het asiel fout te zijn.

Net wat Cynthia zeg, het kan ook aan 1 medewerker liggen of aan bepaalde factoren.

Ik ben alleen nog steeds heel benieuwd wat Kerri nou met haar begin posting bedoelde over dat geld en die HD. Graag hoor ik van je Kerri.

Hai Nikki, Neem de  laatste posts van Ernie, Jacqie en Suzan. Ik deel hun mening. Voor wat betreft mijn opmerking over geldlust. Dit was een waarschijnlijk onterechte opmerking, want de verzorging en het voer van een dier kost flink wat. Ik neem hem nu bij voorbaat al terug en bied nu al mijn excuses aan.
De opmerking ontstond zo: ik zat op de site van de stichting te kijken hoeveel honden er wekelijks geadopteerd worden
Gemiddeld 6 per week: 6x 250,== 1500,= per week= 6000,= per maand, de vlucht voor een hond kost (zag ik elders 50,=), de medische kosten van de dierenartsen die de opvang runnen (?) groepstarief, de kosten voor het voer en de opvang en ik bedacht dat bij een heleboel honden bepaalde kosten niet gemaakt zullen worden en een heleboel honden worden soms al na een paar weken/dagen geadopteerd. De vrijwilligers krijgen niets betaald (ben  trouwens zelf ook twee jaar vrijwilliger in het dierenasiel geweest)..
Oeps, nou krijg ik weer een hele hoop boze reacties.. Bedenk wel dat ik stoom aan het afblazen was...

dat je stoom aan het afblazen was, kregen we in de loop van de discussie al wat door.

ok dus 6000 euro per maand, ja leuk bedragje.

maar idd voer, water en electrisch  
de entingen die verplicht zijn, de testen die gedaan moeten worden, het bloed moet opgestuurd worden naar een labratorium met speciaal vervoer, we weten allemaal wel dat labs niet goedkoop zijn. dan de chips, en paspoorten, uitvoer papieren, transport naar het vliegveld.

dan heb je nog de locale belastingen op onroerend goed, vergunningen waar voor betaaldt moet worden. dan de verzekeringen nog.
die dierenartsen moeten de entstoffen en/of medicatie ook in kopen.
dan nog de telefoonkosten, kosten voor een website, brandstof kosten voor het wegbrengen van de honden dus, of juist honden ophalen.

mwa al met al gaat dat aardig in de papieren lopen.
gemiddelt bekeken denk ik dat de kosten per hond een stuk meer zijn dan 250 euro, gemiddelt he
want er zijn ook honden die er maanden of zelfs langer zitten, of die meer medische hulp nodig hebben.

daarnaast echt in spanje zijn weinig bedrijven die doneren aan een asiel, dus voer zullen ze moeten kopen, in tegenstelling van veel asiels in nederland die het vaak gedoneert krijgen. de cultuur is daar een stuk anders, de spanjaarden zien het probleem helaas niet.
vandaar dat de vergunningen daar ook moeilijker te krijgen zijn en ook lastiger om te behouden. dus die kosten ook wat meer dan hier.

Ok, het was ook slechts een idee. Ik denk dat er zeker veel kosten zijn waar je zo direct geen idee van hebt.

De belangrijkste principiële posten kost, bij een goede stichting, is dat je mee helpt met het castreren van honden, reu en teef. Dit is bij het adoptie bedrag inbegrepen.

Men begint uit idealisme een stichting voor buitenlandse honden, groeit uit zijn jasje en de zorgvuldigheid met honden plaatsen verliest men uit het zicht , en zo snijdt men zichzelf in de vingers en werkt dit tegen je, teveel honden te weinig mensen voor voorcontrole, nacontrole, te weinig tijd en dan krijg je dit. Je hebt stichtingen die bewust klein blijven ook zelf naar het asiel gaan en de sociale honden uitzoeken en die hierheen laten komen zo het overzicht niet willen verliezen en bewust de honden plaatsen. Ik ken 1 stichting die groot is en zorgvuldig werkt een geoliede stichting iedereen heeft zijn taak, maar voor de rest de grote, nee.
 En de plaatsing hier van dit topic valt dus danig tegen. Stichting liet het alleen aan de medewerkers van het asiel over. Ikzelf zou, als mij dit als stichtig vaker zou overkomen niet meer willen werken met dat asiel. Het gaat op een hondenhandel lijken op een gegeven moment en zo krijgt de buitenlandse hond een slechte naam. Men doet dit zichzelf aan.

Ik kwam bij toeval bij dit forum terecht en ben gaan lezen omdat ik bij de eerste post zag dat het ging over de hond die tegelijk met de onze is overgedragen – bij de gedragstherapeut thuis. Niet op de luchthaven, dat vinden ze bij het AINF te onrustig en ook te gevaarlijk voor de honden. De datum klopte niet, op 23-4 had Kerri haar hond 2 weken, geen 3, zoals ze schrijft. Maar op 9 mei corrigeert ze dat, toen hadden we allebei onze hond precies een maand – niet ongeveer.
Sommige forumleden zijn al uitgebreid ingegaan op hoe misverstanden over de aard, leeftijd en de fysieke toestand van een dier kunnen ontstaan, dat zal ik niet nog eens dunnetjes overdoen.
Ik wil het hier wel alsnog opnemen voor het AINF, dat dit soort verdachtmakingen beslist niet verdient. Uit eigen ervaring en uit verhalen van anderen kan ik zeggen dat de medewerkers van de stichting zo zorgvuldig mogelijk te werk gaan: bij het van tevoren onderzoeken of je wel weet waar je aan begint bij zo’n adoptie, bij het meedenken en -zoeken naar een goeie match, en bij de begeleiding van de adoptie en de nazorg. Iedereen die naar de AINF-site gaat, kan zien dat je daar niet op basis van een foto zomaar een hond kunt bestellen. Je geld beuren en dan ‘roepen dat het wel goed zal gaan’ is wel het laatste wat ze doen. Garantie op goed gedrag en een goede gezondheid van de hond kunnen ze niet geven en daar komen ze ook rond voor uit. Maar ze doen serieus hun best om mislukking en teleurstelling te voorkomen. Als het desondanks in een adoptiegezin echt niet blijkt te gaan, zorgen ze voor herplaatsing van de hond. Dat is natuurlijk pijnlijk en triest, maar als het niet anders kan... Dat het gelukkig in heel veel gevallen wél goed gaat, zag ik afgelopen zaterdag bij de hondenwandeling van het AINF: heel veel tevreden baasjes en blije honden. (Ook enkele oude dove honden, helaas niet de hond van Kerri.) Het was een hartverwarmende ervaring.
 
Het is je eigen verantwoordelijkheid als aspirant-adoptant zo eerlijk mogelijk te zijn, naar de adoptiestichting, maar ook naar jezelf. Over je verwachtingen, je omstandigheden, je kennis en begrip van hondengedrag, je wil om – met geduld! – te werken aan verbetering als iets niet goed gaat. Een hond vooral uitkiezen omdat hij zo zielig is, is gewoon niet slim, zeker niet als je je daarna bekocht voelt als hij nóg zieliger blijkt. Wie een oud dier adopteert loopt een grote kans al snel extra kosten te moeten maken, waar het ook vandaan komt en wat er ook over bekend is. Je daarover beklagen op een internetforum is... tja.

Roelien ik kan niet meer dan dit bevestigen. Ik heb Hayzel via AINF, van een plaatje en een filmpje. Tijdens het gesprek is mij zeer duidelijk verteld dat ze GEEN garanties gegeven op gezondheid en gedrag.
Er zitten daar zoveel honden in het asiel, sommige dingen merk je gewoon niet op. En helaas, Hayzel bleek zwaar allergisch voor planten/pollen etc maar ook mij viel dit pas na enige tijd in NL op, dus laat staan dat hun dat moeten opmerken als ze een hond eens in de zoveel tijd zien. Ik heb een huisbezoek gehad van 1,5 uur, waar alle doemscenario's aan bod zijn gekomen maar mijn keuze stond vast. Dat ik een hond van een plaatje durf en wil kiezen is MIJN keus en daar zit een risico aan, een hond kan in een nieuwe situatie heel anders reageren dan voorheen. Wat overigens net zo goed met een asielhond kan uit NL.

Hayzel is keurig 'afgeleverd'. Alle bloedtesten in orde, vlo/worm in rorde, entingen in orde, sterilisatie in orde, chip in orde en uitleg mee naar huis in orde. Ze worden bij iemand van de organisatie thuis opgehaald, op het vliegveld doen ze niet en vaak mogen de honden ook nog een nachtje bijkomen bij deze persoon thuis. Als ze vinden dat je geen goede riem bij heb (te los, etc) krijg je er een heen van hun mee tegen het ontsnappen. Echt alles wat perfect tot in de puntjes geregeld. Overigens ben ik nog twee keer gecontacteerd door een nazorgmedewerkers (1 week na plaatsen en maand na plaatsen).

Ik ben van mening dat AINF absoluut niet bewust informatie achter houdt, wat hebben hun hier aan? Ze waren tegen mij juist zeer realistisch en eerlijk. Je moet niet vergeten dat je soms ook gewoon pech kan hebben, je kiest nu eenmaal een hond van een plaatje uit Spanje en de asielsituatie is daar gewoon niet zoals hier in NL. Overigens kun je hier ook een ziek asieldier meenemen zonder dat men het weet, sommige gebreken zijn nu eenmaal verborgen (en worden JUIST door stress/reizen getriggerd)

Een verhaal heeft twee kanten.

Sorry, maar een dove hond en HD, wordt opgemerkt door een DA. Ook in Spanje.

Als er zo "zorgvuldig" wordt gecheckt, zeker.

De leeftijd oke..is en blijft moeilijk, maar voor de rest wat ik lees, is het niet zorgvuldig.

Waarom kan een stichting geen fout maken, en wordt er meteen kei hard gereageerd?

Kostenplaatje van 250,00 euro, is voor het vervoer naar Nederland.
Dat schrijven ze zelf op hun site. Moet wel zeggen dat dit weinig is, vergeleken met andere stichtingen.
Voer donatie, kan ook via de gemeente van de plaats waar het asiel staat. Er kan nl. door de gemeente subsidie een bijdrage worden geleverd.

Dierenarts kosten, kan je niet vergelijken met Nederland.

Een stichting houd geen geld "over", maar legt ook niet altijd bij.
Dan zou je geen stichting in stand kunnen houden.

Mee eens, een verhaal heeft twee kanten, maar ik ben het er niet mee eens dat een DA in Spanje HD of doofheid zo maar moet opmerken. Het kan een fout zijn geweest vanuit AINF, maar natuurlijk net zo goed echt niet gezien zijn. Dat een hond doof is merk je pas als je vaak wat intensiever met de hond aan de gang gaat, een hond die al jaren doof is en hier dus al mee heeft leren leven kan vaak prima uit de voeten. Zolang er niets gevraagd word van de hond, zal het niet opvallen. Zeker in asielen in Spanje waar honderden honden zitten op een paar verzorgers, dan let je niet op zaken als dat. Ze worden daar niet uitgelaten net als in NL, ze zitten heel de dag in een hok en er wordt niets van ze gevraagd, doofheid valt dan echt niet op.
De dierenarts zou het eventueel op kunnen merken, maar ook dat is natuurlijk maar relatief in die 5 minuten dat een dierenarts een hond ziet. Spaanse honden zijn vaak al banging, gestresst van zichzelf, kans dus dat zelfs een horende hond niet zal reageren. HD is iets wat je wel sneller op zou merken, maar juist honden die met vele in een roedel leven zullen zich groothouden...kwestie van overleven. Het zal bij de dierenarts ook alleen maar opvallen als een hond een pijnreactie op de heup geeft, wat lang niet alle honden doen.

Het is jammer dat het zo gelopen is voor TS, maar ik vind dat dit gewoon een risico is wat je neemt als je een hondje via een plaatje uitzoekt. Overigens ook de reden dat ik Hayzel per direct de verzekering in heb gegooid toen ze voet op Nederlandse grond zette en een dag na aankomst meegenomen heb naar mijn eigen dierenarts.

Zo veel stichtingen, zo veel ervaringen en verhalen. 

Houd in ieder geval oren en ogen goed open wanneer je besluit een hond uit het buitenland te importeren.
Er heerst helaas veel misbruik en oplichterij.

Zo is het momenteel een treurige trend aan het worden voor liefhebbers van 'gecoupeerde' honden, om via het buitenland, toch aan een gekortwiekt exemplaar te komen.

Sommige 'zogenaamde' hulporganisaties, spelen hier handig op in. Dus wees waakzaam, steun dit soort praktijken niet!!!

Pas op met bijbetalingen bovenop het adoptie bedrag, alvorens je de hond daadwerkelijk hebt. Dit zou dan zijn voor aanvullende onderzoeken zijn zoals naar hartworm of een gebitsopknapbeurt. Houd dat geldt lekker in je zak en laat het bij je eigen dierenarts doen.

Sites waarop om de haverklap complete nesten met pups worden aangeboden (ergens gevonden, achtergelaten en moeder foetsie!) Laat dit reden tot extra opletten zijn! Pups zijn het meest gewild en sommige organisaties hebben toevallig wel erg veel pups die ze steeds toevallig vinden! 
 
Stichtingen/organisaties die per hond een prijsbepaling maken, dus bijvoorbeeld een bastaard is 200 Euro maar een Dobermann moet het dubbele kosten, die zou ik al helemaal meteen mijden!!!
Sommige prijzen hebben niets meer met kosten dekken te maken. 
Wie een beetje kan vergelijken en een rekensommetje kan maken, moet vanzelf kunnen merken wanneer iets handel of liefdadigheid betreft.

Niet dat 'goedkoop' dus automatisch betrouwbaarheid aangeeft. Maar ik stuit soms toch echt op behoorlijke prijsverschillen. Verschillen die ik niet kan plaatsen. Dan spreek ik niet over 50 Euro, maar gerust over 100 tot bijna 200 Euro. 

Realiseer je altijd dat het bij zaken als deze 'vraag en aanbod' blijft. 
Dus wees streng en probeer, voor zo goed als dat lukt, het kaf van het koren te scheiden!

Wat misschien een goed idee is voor stichtingen om hun boekhouding open te houden? Dat vond ik een groot voordeel van de stichting vanwaar ik Lola had. Verder gaf deze stichting juist weinig informaite over de honden zelf, omdat veel honden langer in de asiels zitten en er weinig over hun achtergrond bekend is, er wordt dus alleen verteld hoe een hond zich in het asiel gedraagt, hoe hij tegen de verzorgers is (bijna allemaal vrijwilligers)en wat er van de achtergrond bekend is.

In sommige asiels die deze stichting wil helpen zitten honderden honden, in 1 zelfs 700, we kunnen ons hier niet eens een voorstelling van maken in wat voor omstandigheden ook. Toen er nacontrole kwam van de stichting zei deze vrouw: je weet niet uit wat voor hel je haar weggehaald hebt.

Ik heb in totaal 120 euro voor Lola betaald, daarbij zat een sterillisatie, chip, paspoort, verplichte entingen en de reis. (waarvoor een vrijwilligster van het asiel uren van haar vrije tijd heeft gestoken om haar bij de stichting af te leveren die toen met 49 andere honden nog een 500 km lange reis gemaakt heeft. De stichting is maar klein, maar elke maand je inzetten en een lange reis te maken, ook in de zware wintermaanden om 50 honden uit de hel te halen vind ik bewonderenswaardig)

Hierbij dus een groot compliment en respect voor iedereen die zich inzet om belangeloos honden te helpen.

Fouten gebeuren en slechte stichtingen en oplichters bestaan zeker, daarom zou iedereen zich goed moeten informeren. Ik heb zelf bijna een jaar gedaan om een beslissing te nemen bij welke stichting ik een hond wilde kopen, nadat ik de beslissing gemaakt had voor een herplaatser.

Ik zeg nergens dat het niet niks is, maar wel dat er makkelijk overheen gekeken kan worden in een situatie waar er zeer weinig tijd voor het individuele dier is (het zou niet moeten kunnen, maar de realiteit is in sommige landen helaas anders). In de dierenkliniek waar ik werkzaam ben geweest redelijk wat honden gezien die echt geen overduidelijke reactie geven bij heuponderzoek waar je bij de rontgen stijl achterover sloeg bij de uitkomst. Met doofheid weinig te maken gehad, maar ik koppel dit aan honden die langzaam blind worden waarbij eigenaren het bijv pas opvalt als ze de inrichting veranderen en de hond overal tegenop loopt, ze passen zich aan. Als een hond heel de dag in een hok zit en er zo nu en dan is iemand een blik van 10 seconden in een hok werpt, snap ik dat zaken gewoon niet gezien worden(wat ik natuurlijk ook liever anders zou zien!)

Overigens is 5 minuten per dier weinig en ik weet ook niet wat ze er voor tijd voor nemen daar, ik heb er alleen een hond vandaan dus details zijn me onbekend. Maar gezien er 500 of meer? Honden zitten neem ik aan dat ze niet zoals hier alle tijd hebben om ieder dier afzondelijk regelmatig uitgebreid te checken. Wel weet ik dat ze hun stinkende best doen voor alle dieren daar en ik ainf er niet voor aanzie info achter te houden. Ze waren zo realistisch tegen me dat het me bijna afschrok.

Betreft verzekeren, helemaal waar, daarom heb ik gelijk een dag na aankomst de hond nogmaals laten controleren door de dierenarts en hem daarna meteen verzekerd. Alle gebreken die later aan het licht komen zijn gewoon verzekerd hoor... ik krijg op dit moment eenvolledige desensibilisatiekuur vergoed terwijl de allergie 2 weken  na verloop van wachttijd aan het licht kwam.  Hayzel heeft me de eerste 3 maanden ruim 500 euro gekost, waarvan alleen het eerste bezoek niet vergoed is (de checkup na aankomst)

Overigens na aankomst een maand gratis petplan gehad bij deze checkup waarbij ook alles  wat in de wachttijd aan het licht kwam vergoed werd.

Ik zie dat het al een ouder topic is maar wil toch even reageren.
Niet over de stichting maar over de doofheid en de slijtage aan de heupen/artrose.
Doofheid hoeft zeker niet op te vallen ook niet bij een bezoekje aan de DA.
Onlangs een verhaal gehoord van iemand met een hond die wedstrijden behendigheid lopen.
Ze merkte wat vreemde dingen aan de hond maar aan doofheid hadden ze nooit gedacht.
Nadat iemand ze vertelde dat hun dove hond hetzelfde gedrag vertoonde zagen ze overeenkomsten en hebben een bear test laten doen, wat bleek de hond was zo goed als doof.
Ze hadden dus nooit aan doofheid gedacht, deze hond leeft in een roedel met meerdere honden, loopt gewoon los mee in de wandelingen ook een dove hond zal zich aanpassen, dus nee het hoeft niet op te vallen.
Honden in sapnje komen meestal van de straat, die gaan niet vrolijk kwispelend bij de DA naar binnen zoals onze honden dat doen, zo'n hond is meestal al onder de indruk van alles wat er ineens gebeurd met hem zeker bij een DA, die zit in elkaar gedoken en gespannen te te wachten wat er gaat gebeuren.
Ik denk niet dat je dan zomaar even door hebt of kunt hebben dat een hond doof is...

Dat over de Artrose, ts praat in de openings topic over HD maar zegt later dat dit geen HD is maar slijtage aan de heupen en artrose.
Vergeet niet dat het klimaat in Spanje verschilt met hier.
Zelf heb ik ook problemen met mijn gewrichten en het vochtige weer hier doet mij geen goed.
Ben ik in een warm land waar de luchtvochtigheid lager is voel ik me ook beter.
Ik zie dit ook bij mijn oudste hond met vochtig weer is ze ook gewoon strammer als met 30 graden en drogere lucht.
Dit zou in geval van deze hond een groot verschil kunnen maken en dit hoeft in het gast gezin dus ook niet direct opgevallen te zijn.

Misschien ben je ooit in de gelegenheid om een dag tussen 300 blaffende honden te gaan staan. Dan ben je zelf ook doof geworden. Dat gebeurt met veel asielhonden. Een van mijn geadopteerde honden (ook een ouwetje) leek stokdoof te zijn. Na een aantal maanden bleek hij toch te horen, wel beperkt. Honden die al zo lang in een asielsituatie hebben gezeten waar je  jezelf staande moet zien te houden in een roedel (en soms letterlijk je in leven moet zien te houden) komen in een vreemde gemoedstoestand terecht: ze sluiten zich af voor de buitenwereld en hebben maar 1 ding: overleven. Als ze dan een aantal maanden in een gewoon huis wonen, merk je dat ze steeds meer open bloeien en beetje bij beetje meer vertrouwen krijgen. Als we honden konden verstaan zouden we soms de verschrikkelijkste verhalen van ze horen schat ik in.

Ik heb een zeer goede ervaring met de stichting AINF. Zij zijn zeer zorgvuldig in hun handelswijze. Toen ik mijn hond adopteerde ben ik verschillende malen door een medewerkster gebeld om mij in te lichten over de hond ,over ziekten, over de stichting,enzovoort. Dit waren gesprekken van vaak meer dan een uur. Ze heeft mij meer dan eens verteld dat ook als de bloedtesten positief zouden zijn,dat niet betekend dat de hond niet alsnog ,zelfs jaren later, ziek kan worden aangezien de ziekte latent aanwezig kan zijn en dit kan niet in het bloed aangetoond worden. Verder is er ook een medewerkster bij mij thuis geweest, anderhalf uur, ook weer met veel info maar ook om te kijken of ik en mijn huis wel in orde zijn voor zo,n grote hond ( tuin moet dan natuurlijk wel aanwezig zijn..)
Verder heb ik per email heel veel infobladen gekregen met daarop heel veel info.
De voorzitster is gedragsdeskundige en er werd mij verteld dat ik haar altijd kan contacteren mochten er problemen zijn, ze komt dan zelfs bij je thuis om eraan te werken.
De 250 euro die ik moest betalen is natuurlijk een schijntje. Mijn hond heeft meer dan 4 jaar in het asiel gezeten. Tel maar na wat dat aan voer,huisvesting,sterilisatie,chip,bloedtesten , vliegtuig naar Nederland,enz, gekost moet hebben. Heel wat meer dan wat ik betaal.
Geen kwaad woord over deze stichting.

Een goede ervaring met AINF.nl en nog altijd een leuk contact met hen.

2 jaar geleden ben ik begonnen bij een andere stichting als pleeggezin , ook spaanse honden.
Niet 'zomaar' een hond. Maar ik wil graag een hond met een verleden: angstig of getraumatiseerd.
Gelukkig kreeg ik al snel het vertrouwen van hen om zulke honden op te vangen.


Bij het afscheid… het hondje gaat mee met de nieuwe eigenaar, in de auto.
En dan blijft je achter op straat… met dikke waterlanders. De leegte die zo een hondje achterlaat,
is met geen pen te beschrijven. Maar dit hondje gaat een geweldige toekomst tegemoet.
Het blijft altijd wel even slikken. Maar je weet, waar je het voor doet. En daar gaat het om!
En in Spanje zit weer een volgend hondje op een pleeggezin te wachten. Ik ben er dan weer klaar voor!
Weer een nieuwe uitdaging om samen met onze nieuwe pleeghond…. weer van alles gaan te ondernemen.
Geduld, veel energie en liefde… En je ziet de hond met de week veranderen.
Dat is het mooiste geschenk wat er is. En daar doe ik het voor. 

Gerrit heeft het ergens in dit topic zo mooi verwoordt!


Maar… ik wilde toch een ' eigen' hond.  Zo kwam ik bij AINF.nl 
Eerst als pleeghond, met als optie om hem te adopteren. Ook hier 3 katten, kleine meid over de vloer. 
En dus regelmatig pleeghonden met een rugzak(je)

Ik wilde graag een wat grotere hond, en het liefst een Herdermix. Nou er zaten er genoeg !
Ik zag een prachtige hond, ca. 3 jaar, wat ik wel erg jong vind. Maar zo mooi! 
En daar ging mijn eerste email voor info. Ik wilde van alles weten, en ze waren nooit te beroerd om mij te antwoorden. Ondertussen bladerde ik door bij hen op de site. Zie ik een oude mix herder, 7 jaar en 4 jaar asiel. Achteraf een jaar of 10, volgens zijn paspoort. Maakt niet uit!

Die blik in zijn ogen, ik was verkocht. Al zoveel jaren daar, kwijnde langzaam weg. Maar had zojuist al zoveel gevraagd over die andere. Toch weer een email, ik wou van hem ook alles weten. Kan hij met katten, kleine kinderen. Ik weet het, het zijn moment opname's. 
Maar uiteindelijk voor de oude gekozen. Binnen een maand was alles geregeld, en kon ik hem ophalen bij inderdaad… de gedragstherapeut. De klik was er al, tussen ainf.nl en mij, dus was het een gezellige boel met al die honden. En zoals ik als schreef… nog altijd contact met hen.

Ondanks dat het moeilijk zou zijn om een oude hond te plaatsen, als ik zou besluiten hem niet te nemen.
Gaven ze toch groen licht. Het huisbezoek was geweest.

Ik had moeite met de achterblijver die mijn eerste keus was. Maar gelukkig is dat ook goedgekomen. Hij heeft ook snel een gouden mandje gevonden, en woont bij ons in de buurt. 

Mijn oude kanjer zal dit jaar dan 12 zijn. Het is een lieve aanhankelijke hond. Ook hij heeft zijn kuren gehad, en doet hij het soms nog een enkele keer, achter auto's en brommers aanrennen, die plotseling wegrijden. Jack Russels en Maltezers die zijn hem te druk. Ik noem ze zelf weleens 'stuiterballen'. En daar kan mijn Bobby ook slecht tegen.
Maar mijn keus was de juiste, ook nog een goed voorbeeld voor mijn pleeghonden. Inmiddels een open dag van AINF.nl meegemaakt. Leuk om al die blije honden en mensen te zien. Vooral ervaringen uitwisselen. Zo leer je van elkaar!

Mijn Bobby is grote kroelkont die bij ons zijn oude dag mag beleven, met veel knuffels en aandacht. Een orthopedisch hondenbed. Goed voer. En natuurlijk lekker slenteren in het bos.
Toch is hij inmiddels teveel aangekomen. Hij woog 27 kg en nu inmiddels 40 kg met een schofthoogte van 65 cm
Kasteratie is hiermede de oorzaak van, maar ook de schuld van mijzelf. Hoewel ik het wist, onbewust in het begin toch te veel verwend.
Maar we werken eraan, en dat zullen we moeten blijven doen.

Op dit moment 3 honden in huis. 2 Spaanse trollen als pleeghond. En 1 daarvan met een hele grote rugzak die is hier al sinds 31 juli 2013.

Genieten van heerlijke wandelingen in het bos. Soms ook nog 2 honden die ik van vrienden meeneem.
Een roedel van 5 honden, heerlijk!

Leuk geschreven Louise.
Ik vind het maar knap dat opvangen. Die tranen, dat afscheid, vreselijk.
Maar Chapeau voor jou.

Groot respect voor degenen die hier opkomen voor deze  AINF stichting, en niet blind zijn voor de realiteit .Mensen zijn maar mensen, en iedere hond die we gelukkig kunnen maken is er één .'

Ik denk dat u contact op moet nemen met AINF. Zij doen enorm hun best en willen het beste voor de hond en de baas! Ik weet zeker dat ze samen een oplossing zoeken en dat u hulp krijgt. Wij hebben hele goede ervaring met hen en zij verdienen het zeker niet dat ze in negatief daglicht staan! Het gaat hen zeker niet om geldlust!