Oneerlijkheid AINF

Het gaat toch om anticiperen met waar je voor gekozen hebt?
Ik heb een ik verveel me zo  in amsterdam noord kater...en een kat van 19 en 2 honden(waarvan 1 met kennelsyndroom ) op 44 m2 op drie hoog en werk 40 uur..
Het is maar hoe je ermee omgaat en welke oplossingen je kiest of het werkt of niet

even een reactie op een paar dingen.

zoals ik al eerder aangaf,  straathonden of honden die in een grote roedel leven zullen geen zwakte tonen. simpel weg omdat dit ze letterlijk het leven kan kosten.
bij herplaatsers kan het wel meer dan 4 weken duren voor je het ware aard ziet. bij sommigen duurt het zelfs wel maanden.
dus ja wel of niet met katten kunnen, dat weet je nooit 100% zeker. maar dat valt de hond aan te leren.

nu lees ik hier dat die dierenartsen in spanje,  beter hadden moeten kijken naar de HD en doofheid.
nou als er 400 honden zitten die na gekeken moeten worden in wat eigenlijk de vrijetijd van die mensen is, en er is een transport in een week, ja dan gaat dat echt op de noodzakelijke punten, en dat is geen algemene apk hoor.
HD kun je alleen vaststellen door middel van een rontgen foto,  en niet eens door hoe een hond loopt etc. zijn genoeg honden met HD waar je niks aan ziet, tot dat er een rontgen is gemaakt, en ja dan schrikken zelfs dieren artsen soms van de ernst.
en uh een hond van de straat die in een grote roedel leeft in een asiel apart roepen? echt OMG hoe naief ben je dan,  die honden kennen geen commando's  ze kennen hun naam niet, zelfs volledig gezonde honden zullen dan vaak niet eens ergens op reageren.

je hebt misschien eens een hondje geadopteerd, maar dat is wat anders dan voor grote groepen zorgen, of aardig wat opvangers door de handen gehad hebben.  
sommige opvangers die hier zijn geweest, nou echt perfecte honden net of waren ze super getraind en altijd huishond geweest, en anderen, duurt maanden voordat je doordringt in hun wereldje.

het probleem hier is niet de stichting, maar de te hoge verwachtingen van de adoptant, die zich gewoon erg heeft verkeken op een hond uit het buitenland met een verleden.
het is gewoon niet voor iedereen om een buitenlandse hond of een nederlandse asiel hond te nemen, er zit meer werk aan, gegarandeerd dat de meesten een probleem zullen hebben.
je moet er veel gevoel voor hebben en ja best wat ervaring. 

mijn advies is doe meer onderzoek voor je er aan begint, vraag ervaringen van mensen die het gedaan hebben, denk 50x na voor je het doet,  en als je het dan toch wel doet, ga er voor maar dan ook volledig, zijn ze ziek jammer dan, risico van het vak,  gedrags problemen? zoek een goeie GT, ga er mee aan de slag.  doe een cursus etc.    of accepteer het dier zoals die is.

en ja het groeit die mensen bij die stichtingen vaak ook boven hun hoofd, die willen teveel honden/katten helpen, en dat lukt je gewoon weg niet. en daar is het ook dat er altijd mensen zijn in een organisatie die het beter denken te weten dan de anderen, mensen die hun eigen ding doen, mensen niet communiceren over dingen etc.
advies aan die mensen is,  probeer ze niet allemaal te redden, doe er een paar per keer goed, dat is beter dan alles maar half/half te helpen.

,

Gerrit

Heel mooi en sterk omschreven Gerrit. Ben het met je eens.Zo heb ik het zelf ook ervaren. 

Ik heb wel eens met de tranen in mijn ogen en een pruillip op hondenschool gestaan, zo moeilijk vond ik het soms. Zoals jij het omschrijft, alsof ik niet in dat koppie kon doordringen.


Maar er was geen weg terug... enkel een weg vooruit.

Er zijn alleen al hier op H.P zoveel baasjes die dat ook zo ervaren hebben, en daar kun je toch echt aan optrekken. 

En nog iets, de liefde voor je hond moet ook nog groeien. Je weet wel, de liefde die lankmoedig en verdraagzaam maakt. Ik wil nu niet hopeloos romantisch gaan doen, maar echt.. naarmate de liefde en het vertrouwen groeien, gaan problemen meer en meer vervagen. 

De hond moet zich ook aan jou ''gaan geven''.

Geef hem die tijd.

Hier geeft de doofheid totaal geen problemen, hier hebben we 2 dove honden, en ze horen echt totaal niks. Beide uit Spanje , 1 bekend met doofheid, de spaniel dus niet. Beie moesten naar ons overgeplaatst worden, omdat het bij de ex-adoptanten niet ging. Ik denk , dat het is, hoe ga je er mee om. En hoe groot maak je zelf het probleem. Ja en een oude hond kan natuurlijk wat problemen hebben met zijn botten, dat is hier ook. Dus aan de Novacam, ja dat krijgen ze daar in Spanje natuurlijk niet, logisch. Daar moet je ook aan denken als je een oudje opneemt. En een jonge hond kan ook iets gaan mankeren.

Deze is heel toepasselijk en mooi!

The meaning of Rescue

Now that I’m home, bathed, setteld and fed,
All nicely tucked in my warm new bed,
I’d like to open my baggage.
Lest I forget,
There is so much to carry –
So much to regret.
Hmm… Yes there it is, right here on top.
Let’s unpack loneliness, heartache and loss;
And there by my leash hide fear and shame.
As I look on these things I tried so hart to leave –
I still have to unpack my baggage called pain.

I loved them, the others, the ones who left me,
But I wasn’t good enough – for they didn’t want me.
Will you add to my baggage?
Will you help me unpack?
Or will you just look at my things –
And take me right back?

Do you have the time to help me unpack?
To put away my baggage?
To never repack?

I pray that you do – I’m so tired you see,
But I do come with baggage,
Do you still want me?

Author unknown

Onze Spaanse hond kwam als een gezond hondje naar NL. Ging goed met katten en geen ingewikkelde issues.
Eenmaal hier, bleek een ruggenwervel scheef, zijn heupje is niet goed ontwikkeld en hij reageerde als een malle op onze katten, is een ramp als er paarden in de omgeving zijn en hij gaat flink tekeer als er een brommer of motor langs rijdt.

Honden (dieren in het algemeen) zullen hun zwakheden altijd proberen te verbergen bijvoorbeeld omdat zwakke dieren uit de roedel gegooid kunnen worden. In een grote groep zal zo'n lichamelijke zwakheid dus niet zo snel opvallen. Het kan dus heel goed dat de stichting het werkelijk niet geweten heeft.

Het probleem met onze katten is deels weg te trainen maar kost veel tijd. Wij zijn nu anderhalf jaar verder en met 2 van de 3 katten gaat het nu wel aardig. De 3e kat moet er gewoon echt niks van hebben en dat zal zo blijven vrees is. Dat vraagt management van ons want ze moeten allemaal een fijne leefomgeving hebben.

De kwestie met paarden en brommers is er ook eentje van de lange adem. Brommers gaat steeds beter, hij stiert er niet meer achteraan. Paarden is nog steeds een groot probleem maar dat komt omdat we gewoon niet alles tegelijk kunnen doen. We hadden een heel lang medisch traject, met alle gevolgen op gebied van gedrag van dien, daarna de basisdingen in verschillende cursussen aangeleerd etc.

Een hond uit een asiel adopteren is nu eenmaal een kwestie van het aanpassen van je verwachtingen en je doelen steeds bijstellen.

Of die stichting nou wel of niet eerlijk was, doet er feitelijk niet meer toe. Je hebt deze hond nu en moet daar mee verder.
Los de medische zaken op zodat de hond zich goed voelt en tot leren kan komen, ga vervolgens flink trainen zonder druk en dwang en stel realistische doelen. Je hond leert misschien langzamer dan je zou willen maar zelfs een oudere hond kan nog veel leren. Ik heb onze hond allerlei taakjes gegeven; hij kan van alles in huis opruimen (en dus sorteren) bijvoorbeeld. Dit heeft hem veel zelfvertrouwen gegeven waardoor hij zich ook weer beter voelt. Dat soort dingen maakt het samen leren en leven leuk en geloof me: met veel geduld heb je straks een supervriendje aan je hond. Niet opgeven. Alleen al het wennen aan zijn nieuwe leven duurt maanden...

Succes!

Ik heb me ook verkeken op het adopteren van een Spanjaard. Cosmic, een Podenco Andaluz, zit sinds januari bij mij. En oh oh, wat heb ik me erop verkeken. Op de website stond dat Cosmic los kon lopen, zindelijk was, en zich niet aantrok van katten. Ja, niets was minder waar.. Twee maanden is ze onzindelijk geweest, en nu heeft ze af en toe nog een ongelukje. Los lopen gaat op zich wel, maar alleen op veilig terrein, waar ze écht de weg niet op kan. Als ze een kat ziet is ze weg.
Heeft de stichting gelogen? Ik denk het niet. De informatie die ik gekregen heb is gebaseerd op vier weken in een gastgezin. In vier weken is een hond niet gewend. Ja, de eerste vier weken kon Cosmic los, ze was zo bang dat ze bij mij bleef. En ze ging inderdaad niet achter katten aan, zelfs in huis ging het met de kat van een vriend van me goed. En die onzindelijkheid, kijk, iedere hond moet wennen, daarbij heb ik een heerlijke vloerbedekking waar urine zo lekker in trekt, heerlijk voor hondjes!

Maar na die vier weken, na een aantal maanden, toen kwam het zelfvertrouwen. Cosmic liep steeds verder bij me weg, ze komt altijd wel terug, maar verwacht niet dat ze komt als ik haar roep. 

Inderdaad, zo'n hond komt hier aan in Nederland en moest eerst wennen. En daarna wordt de baggage uitgepakt. Na drie maanden heb je een héél andere hond dan dat hondje waar je op viel toen je hem/haar voor het eerst zag. Daar heb ik me ook op verkeken. En ik heb geen spijt van Cosmic, absoluut niet, maar zou ik het weer doen? Nee. Waarschijnlijk nooit meer een hond uit het buitenland.

Ik heb hier zes honden lopen uit het Buitenland, ben niet verbonden aan een stichting, ving wel honden op, zonder verbonden te zijn, maar wel op de hoogte van de regels van de stichting.

Discussie buitenlandse honden, is me een keer hier op het forum doen besluiten om te vertrekken, omdat er fel wordt gereageert, mijn ervaring meer door de tegenstanders dan door de aanhangers..we zijn nl. zeer kwetsbaar in deze discussie hier op het forum.

De enige tip die ik kan geven is bereid je goed voor..ga niet alleen op een {zielig} mooi plaatje af.
Voor je een hond van een stichting adopteert, hier is een tip van een site waar een schat van informatie staat, en objectief is opgesteld, dus niet uit een Stichting belang..verder pas ik me aan.



https://sites.google.com/site/buzhonden/

Bij een volgende hond uit het buitenland zal ik beter weten waar ik aan begin.Wist ik dat de 1e keer?
Echt niet!
Viel het me tegen?
Echt wel!

Het geblaf, gebibber, uitvallen naar alles met een hartslag, plassen in huis, janken voor de WC deur, gefrustreerd happen naar me,, ik werd er soms doodmoe van!

Afstaan is nooit in me opgekomen.
Maar wat een bloed zweet en tranen heeft het me gekost om te komen waar we nu zijn.

Bij een volgende hond zal ik mezelf moeten afvragen of ik bereid ben dat offer nog een keer te brengen.
Precies zoals Pauline schrijft.

@Pauline, we weten nu in elk geval wel dat we het kunnen 

ik ben juist eerst begonnen met opvang van buitenlandse honden, voordat ik een eigen hond nam.
een beetje vreemd begin maar je leert er erg veel van, viel het tegen? nou ik vond juist van niet.
hebben ze zo hun problemen ?  nou ja echt wel, maar dat is juist waar je zoveel van leert.

scheelt misschien ook dat ik ze niet als zielig bekijk, ik heb zo iets van: deze honden hebben een kans, dus niet zielig, zielig is die hond die kapot langs de weg ligt, of in de boom hangt, of in de gaskamer ligt. maar de honden die hier komen zijn niet zielig, die hebben geluk.

nu heb ik niet de echt makkelijke honden gekregen, en ja het gejank, je constant achtervolgen in huis,  happen etc, allemaal wel gehad.  maar als ze dan weg gaan, en je hoort alleen maar goed nieuws van het nieuwe plekje  dat het zo goed gaat, dat het zo'n lieve hond is etc. nou daar doe je het voor.

mijn verwachtingen waren altijd wel van, ze weten niks, kunnen niks, zijn waarschijnlijk erg angstig, bijterig etc.  en het is me altijd mee gevallen. snel zindelijk, erg trouw, snelle leerders.
nou vraag ik niet veel van ze. alleen Kom, Plaats en Nee.  al het andere is bijzaak.


dus voor mij als ik weer een hond voor mezelf wil, als de huidige er niet meer is.  Zeker weten een herplaatser, uit binnen of buitenland.  het is een uitdaging, het zijn slimme dieren die voor zich zelf denken.  de band die je met ze krijgt is gebaseerd op wederzijds respect.  het voelt meer als  kameraden ondermekaar dan als baas met hond.

Leuk..zo heb ik het ook ervaren.

Ik heb nu zes honden, en lang gewerkt in de zwerfhonden wereld.
Ben nu gestopt met opvangen..ook door mijn leeftijd.
Ik mis het wel.het is afkicken, maar via andere wegen nog erg actief met dit probleem.

Hoi allemaal,
Ik wil iedereen even hartelijk bedanken voor jullie begrip, goede raad en steun. Dat doet erg veel. Vooral Jacqie en Lauren, Jimi & Luca, Suzan en Erny.  Helemaal geweldig die reacties van jullie! De hond is nu iets van een maand bij ons en hij is buitengewoon lief. Natuurlijk zijn we heel gek met hem en proberen hem een fijne oude dag te geven. Hij heeft twee hondenbedden, 1 op een rustige plek en 1 voor gezellig bij ons, een hekje voor het huis, een grote tuin en een bospad. Meneer heeft ook kwaliteitsvoer zonder geur-, kleur- en smaakstoffen voor de seniorhond (maar waarschijnlijk moet hij toch sensitive voer hebben, want wij zijn doordrenkt met hondenschetenlucht). Hij loopt netjes aan de riem en gaat zelfs netjes zitten als ik de riem pak. Hij geeft een pootje als hij iets lekkers wil, vindt het fijn om auto te rijden. Het lijkt wel of hij altijd in een huis is opgegroeid en dat terwijl hij zes jaar (?) in het asiel heeft gezeten. Hij moest daar in de buitenkennel, omdat hij door dominante honden in de binnenkennel werd lastiggevallen. Daarom vind ik het vreemd dat het niet opgevallen is dat hij 's morgens niet kan opstaan. We hebben nu glucosamine met chondroitine en msm tabletten voor zijn artrose en dit lijkt te helpen. Onze arme kat is nog steeds heel bang voor de hond en slaapt nog steeds buiten, waar we een huisje voor hem hebben gemaakt. We hebben er op gelet bij de introductie van de hond, dat de kat reeds in huis was. We laten ze samen hapjes eten en proberen hun samenzijn te associeren met positieve dingen, zoals die lekkere hapjes, maar zodra dit op is, rent de hond meteen weer joelend achter onze arme kat (die ook een zwerfkat was) aan. De kat probeert het echt, maar de hond draait gewoon door als hij de kat ziet lopen. Verder laten we gespannen situaties niet te lang duren. Ik heb vroeger zelf in een asiel gewerkt en altijd honden en katten gehad, dus ik heb wel een beetje ervaring met het een en ander, hoewel gekke 'Gerrit' en maffe 'Maaike' hier anders over denken. Tip voor hun: iets minder agressie en wantrouwen is best fijn. Volgens mij zijn jullie .... en.... van het ..... Jullie moeten ook bedenken dat al die vervelende adoptanten wel mensen zijn die vanuit hun liefde voor dieren, oprecht een poging doen om een dier een beter leven te geven, ook al is die oud, doof en mank. Een schattige puppie adopteren was makkelijker geweest en schattiger, maar omdat we graag ook kanslozere exemplaren willen  helpen kozen we een Spaans asieldier. Natuurlijk hebben we hier rekening gehouden met evt. problemen, maar deze hebben we zoveel mogelijk proberen uit te sluiten door zoveel mogelijk vooraf over het dier te vragen. Toen we in het begin te veel vroegen en naar twee andere leuke hondjes uit het asiel vroegen,  reageerden ze wel snel geirriteerd. Hoewel Ingrid van het AINF alles zeer klantvriendelijk en netjes met je bespreekt en je wil steunen en tips geven. Ik wil het voor de adoptiehonden niet verpesten met dit forum, maar wel wil ik dat er rekening zal worden gehouden door iedereen met dit soort toestanden. En ook dat de mensen van zo'n stichting niet te snel moeten roepen dat het zeker allemaal wel goed zal gaan met de reeds aanwezige huisdieren en dat dit bijvoorbeeld niet afhankelijk is van allerlei factoren. Verder kan niet iedereen maandelijkse vaste kosten voor medicijnen voor het dier opbrengen bijvoorbeeld.
Groetjes, Kerri

Je verpest het niet voor de buitelandse honden hoor!
Een dier is een dier ...en zal altijd een eigen inbreng hebben in reactie op iets totaal nieuws..
elk levend wezen is wat het is..met  ook spijtige verassingen.
Ik geloof oprecht dat je super je best doet en met heel je hart!

Misschien idee om aan te melden bij het forum...en misschien ook buitenlandse honden forum...zit ook zeer veel ervaring.

Ik denk dat er velen zijn die de kosten moeten drukken...dat is niks om je voor te schamen.
Op een forum kan je veel goede tips krijgen en vinden ook  hierover!
niemands portemonnee strekt verder dan deze is...en binnen die grenzen zoek je de beste oplossing...die je wel kan betalen...daar helpt een forum echt heel erg bij!
Ik wens je veel succes!

Even ter aanvulling: waar ik schreef 'tegenvallen' daarmee bedoelde ik dat het moeizamer was en veel meer energie en geduld vergend, dan ik had verwacht/ingeschat.

Kerri,

hartstikke mooi dat het nu zo goed gaat.
ben ik echt blij om, en zo zie je maar dat de hond dus gewoon eerst even moest wennen.


en gek ben ik niet hoor, ben onder behandeling hahaha.
maar geef toe jou eerste post was nou niet echt om over naar huis te schrijven.
dat maaike en ik zo fel zijn is niet om adoptanten af te schrikken kerri maar juist om mensen eens te laten nadenken,  want er zijjn vele topic's hier ook op het forum over teleurstellingen, over honden die terug moeten, of dat er honden in het asiel worden aan getroffen die daar gebracht zijn nadat het zoo tegen viel een hond uit het buitenland.

plus dat jou gedachte is dat die mensen in dat asiel het hadden moeten zien dat de hond een fysiek probleem had, dat laat toch wel wat zien dat je nog wat moet leren over gedrag van dieren,  en vergeet AUB ook niet dat er waarschijnlijk maar 3 of 4 mensen zijn in dat asiel die wel 400 honden en dan nog honderden katten moeten verzorgen, dus dan is het snel schoonmaken en eten en drinken neer zetten en verder gaan.  en die DA moet naast zijn gewone werk dan ineens tientallen honden nakijken en testen omdat er een transport is.   echt die mensen zien gewoon niet alles en nee de dieren laten ook niet alles zien.

en tja de medewerkers van de stichting, ja dat zijn ook maar erg welwillende vrijwilligers die het ook naast hun gewone werk doen, die weten ook niet alles, kan ook niet, en ja soms willen ze wat te graag dat 1 bepaald dier zo snel mogelijk geadopteerd wordt, en balen ze als mensen dan doorvragen over andere dieren ook. ach ja zijn ook maar mensen he.

snap idd heel goed dat mensen niet veel geld hebben voor extra onkosten waar je geen rekening in eerste instantie mee hebt gehouden, maar besef wel had je een pup genomen hadden die kosten ook kunnen komen, elk dier kan eens ziek worden.

en jou advies tegen maaike en mij slaat even nergens op, mijn advies aan jou is, ga niet mensen gek of maf noemen omdat ze dingen zeggen die niet in jou straatje passen, dat is gewoon weg niet netjes van je, daarnaast als je  een probleem hebt met een stichting of bedrijf, dan neem je dat persoonlijk op met de betreffende stichting of bedrijf en knal je dat niet meteen op internet.


en nogmaals de hond voldoet/voldeed niet helemaal aan jou verwachtingen, maar andersom jij voldoet wel aan zijn verwachtingen.
ondanks dat ik jou naief en wat onbeleefd verders vindt, ben ik wel bereid om je met advies raad en tips bij te staan, dus als je nog ergens tegen aan loopt stel je vraag hier gewoon op het forum, dan ben ik best bereid om je proberen met het probleempje te helpen.

Hoi Kerri,fijn dat het allemaal wat beter gaat alhoewel het nog steeds behelpen is en je roeit met de riemen die je hebt(gekregen).
Weet je de problemen die je vaak tegenkomt met onze honden uit het buitenland die kun je met tijd liefde en aandacht behoorlijk weg werken.
Lichamelijke dingen daarentegen dat is een heel ander verhaal en ik blijf vinden dat ook al lopen er maar een paar verzorgers op 400 honden dat dit het probleem van de stichting is en niet van de adoptant.
Misschien dat die stichting dan eens kritisch naar zichzelf moet gaan kijken.
Het is juist zo belangrijk dat een hond goed bekeken en geëvalueerd is voor hij naar Nederland komt ,juist omdat je wilt dat dat gouden mandje ook blijvend is.
Ik heb Blanca en Sara ook via een kleinschalige stichting die maar 50 honden heeft en alle honden krijgen de juiste verzorging en aandacht.
Misschien heb je meer aan het buitenlandse hondenforum daar zitten alleen maar mensen met honden uit het buitenland of die  betrokken zijn bij stichtingen.
http://www.buitenlandsehonden.nl/forum/phpBB3/

Lieve Roos, Jeff en Waldo, Ernie en Liesl,
Bedankt wederom voor jullie erg lieve berichten. Suzan, het is zeker herkenbaar hoor. Er moeten inderdaad zeker wel offers worden gebracht en soms is het even afzien met zo'n asielhondje, maar goed een blik van een paar trouwe hondenogen maakt veel goed.

Hey gekke Gerrit, haha nee dat is zeker niet aardig van mij om jou gekke Gerrit te noemen, maar jouw oordeel over mij is ook niet echt heel erg vleiend en jullie zijn inderdaad .... en .... van het .... Toch?  Toch bedankt dat ik bij je terecht kan met vragen.

Hartelijke groetjes,
Kerri

Ik geef Maaike gelijk, misschien is ze wel wat heftig ja, maar in de grond heeft ze gelijk. GA daar maar eens kijken in die asielen, en NEEN die mensen houden er niks aan over, leggen er zelfs nog geld aantoe.Ik begrijp haar boosheid dus. Langs de andere kant had Kerry wél de goeie bedoeling van een asielhond te nemen......Ik hoop dat Kerry de hond nog een beetje tijd geeft, zou het zo zielig vinden moest die weggedaan worden. Ik duim voor een goede afloop maar als de klik niet komt tussen baas en hond dan ......

Oei had niet doorgelezen tot op laatst, blijkbaar toch goeie afloop ? Super !!!!!!

Marjolein, en Hanna, Bedankt voor de tips en jullie aardige berichtje.
Pauline, Punk, Cosmic en Winnie, Ook hartelijk bedankt voor je reactie en ik ben het wel met je eens. We willen onze Spaanse knul vooralsnog niet meer missen, maar of ik het opnieuw zou aandurven om een Spaans asieldier te adopteren weet ik niet...
Vriendelijke groetjes,
Kerri

Oh trouwens,
het gaat niet beter hoor. De hond was vanaf het begin heel erg lief, dat is het probleem niet. Het probleem is dat onze lieve kat ons huis niet meer indurft omdat de hond achter hem aanjaagt....De kat zit er 's avonds dus niet meer gezellig bij. Ligt niet meer op z'n lievelingsplekjes zoals de vensterbank. Eten doet hij nu boven of buiten. Slapen doet hij nu meestal buiten, waar we een geimproviseerd huisje voor hem gemaakt hebben....
De hond heeft trouwens voorafgaande aan de adoptie door ons, nog 6 weken bij een gastopvanggezin in Spanje gezeten. Zij heeft de pijnlijke heupen niet opgemerkt.....wel stond in de brief van haar dat de hond achter kleine dieren aanjaagt, maar ja die brief kregen we gelijk met de aflevering van de hond....

Ach ja, laat ik er maar over ophouden.
Groetjes.

@ Erny,

nogmaals,
het gaat er niet om hoeveel mensen er in principe rondlopen etc. het gaat om dierlijk gedrag.
een dier die van de straat komt, en in een grote groep leeft zal geen lichamelijke zwakte tonen.
wilde en half wilde dieren zullen dat nooit doen, omdat zwakte tonen een doodsvonnis is.

en wie zijn probleem het dan is, maakt niks uit, doe je het voor het gerecht, dan zegt de rechter in nederland,  meneer/mevrouw u had zelf ook onderzoek plicht, oftewel u had zelf aan moeten geven dat ze op dat en dat hadden moeten controleren, aangezien dat buiten de normale controles vallen voor transport van honden.

Ben het zeker met je eens dat de stichtingen het klein moeten houden, helemaal mee eens. heb ik al eerder aangegeven, liever een paar dieren goed helpen dan veel maar half/half.
maar ja dat zijn ook mensen die graag willen helpen, en dat groeit hun ook boven het hoofd.
daarnaast is dit denk ik een stichting die honden plaatst die op verschillende locaties zitten, en is het betreffende asiel dus niet van de stichting zelf. dus de mensen die de gegevens aan de uiteindelijke adoptant doorgeven hebben de hond in kwestie ook niet in het echt gezien,  wat ik erg jammer vind.

Zelf ben ik erg voor opvang eerst in nederland, bij ervaren mensen, zodat er meer bekent wordt over de hond, dat er eerst een kennismaking is tussen mogelijke adoptant en de hond, en van daar uit verder.   en niet zoals het helaas nu vaak gaat, beetje info van uit het buitenland,  leuke foto's  een snel huisbezoekje en dan later de hond ophalen van schiphol.
en ik zou liever hebben dat de stichtingen zich idd gingen beperken tot het redden van bv 50 honden per jaar, en niet honderden per jaar proberen te redden, want dat laatste lukt nooit goed.

ook ben ik er nogal voor dat mensen erg goed nadenken over het adopteren van een dier, want er kunnen en zullen zeker problemen zijn/komen. fysiek en/of geestelijke problemen.
het is een bewezen feit dat de honden in de eerste paar weken gewoon niet hun zelf zijn, dat komt later pas.
mensen verwachten nogal wat van een asiel/straathond, maar ga er van uit dat je in principe een pup hebt van maanden of zelfs jaren oud die nog alles moet leren. ga er van uit dat je problemen tegen zult komen.
wat je helaas ook veel ziet is, dat mensen een hond adopteren, en in de eerste dagen komt iedereen even langs om de nieuwe aanwinst te bewonderen, dat is zo FOUT, de eerste 2 weken geen bezoek, geen grote wandelingen, geen spannende dingen doen, maar RUST en REGELMAAT.
korte en saaie wandelingen, niks niet bezig met commando's, maar rust rust en nog eens rust.
en vooral laat je nieuwe hond zeker de eerste 4 weken niet los lopen, het kan nog zo goed gaan, maar na die 4 weken kan het gedrag nogal veranderen, omdat de hond gewent raakt en zijn eigen aard meer naar boven komt.
pas daarna als de hond is gewent en meer van zichzelf laat zien, kun je bezig met de hersocialisatie, en met de hond dingen te leren.

en ook nogmaals, echt geweldig dat mensen oudere honden, of probleem honden willen adopteren.
hoe meer hoe beter, maar wel met de kant tekening,   bezint voor u begint.
denk er erg goed over na, heb je de kennis, heb je de ervaring, heb je de mogelijke hulp in de buurt. heb je de tijd, het geduld, etc.
want nogmaals het is niet zo makkelijk, het neemt erg veel van je.

en nee kerri ik ben niet van  het en dat.
maar ik zie het zo vaak misgaan, omdat mensen hun er wat op verkijken.
ik ben 1 van die mensen waar de hond dan heen gebracht wordt, omdat de mensen er niks mee kunnen, of omdat er problemen onstaan.   of idd omdat het niet aan de verwachting is.

en ja soms zie ik liever dat iemand zegt, nee sorry ik neem toch maar die pup, ipv die oudere hond met problemen. want die persoon kent zich zelf en wil daarmee voorkomen dat er een probleem ontstaat.


wat ik in jou geval erg vreemd vindt is, dat het spaanse opvang gezin dus wel een briefje heeft gemaakt en bij het transport heeft mee gegeven maar dat ze de ervaringen van hun niet al eerder aan de stichting hebben door gegeven, dat is een erg gemiste kans geweest. snap wel dat ze natuurlijk erg blij waren dat hij geadopteerd werd.  zelf maak ik de gedragingen van de hond altijd ruim van te voren bekent naar de mogelijke adoptant, zodat die zich er op voor kan bereiden.

maar ja met vragen kun je altijd terecht, heb helaas geen advies op het gebied van de hond en de kat relatie, heb gewoon weg te weinig ervaring met zwerfkatten die geadopteerd zijn. dus als iemand dat wel heeft, hoop ik dat ze jou advies gaan geven.

Hoi Gerrit,
Blijk je toch een aardige man te zijn...
Vr.gr. Kerri

Nu je dat zo uitlegt Kerri, apart geplaatst in een buitenkennel en nog niet merken dat het dier artrose heeft of doof is,  in een gastgezin 6 weken en niet merken HD en doof want ik blijf maar op die doofheid hameren dat je dat op een of andere manier moet kunnen merken, briefje pas hier geven dat hij niet met kleine dieren kan terwijl bekend is dat je een kat hebt,  is het nu nog meer des te duidelijker dat de plaatsing zacht gezegd niet zorgvuldig is gegaan. Ik vond het hiervoor al vreemd dat dit niet bekend was maar dit maakt het nog erger. Gelukkig klinkt het verhaal van Gerrit nu wat genuanceerder, daarvoor vond ik het verhaal niet echt pleiten in het voordeel van stichtingen zo van je kan vragen wat je wilt voor hond maar ga zelfs je kleinste verwachting maar bijstellen want daar kan men toch niet aan voldoen. En het gebeurt nog steeds dat men laconiek zegt je zorgen wegwuift van oh dat loopt mettertijd wel los met de kat thuis, en de schuld ben jij als het  niet goed komt.  Maar Kerri uit je hele verhaal klinkt ook en zo is het ook, jullie zijn gek met de hond, daar ging het nogmaals ook niet om. Alleen de teleurstelling die je voelt richting de stichting is volkomen terecht.

Hoi Jacqie,
Nogmaals ik wil het voor stichtingen en Spaanse asielhonden niet verpesten, maar zoals jij het omschrijft, zo voelt het wel. Ik voel me zwaar bij de neus genomen door deze betreffende stichting.  
Trouwens wat die HD betreft. Ik heb voor het gemak even HD geschreven bij mijn eerste post, maar hij heeft dus gewoon versleten heupgewrichten door Artrose. 's morgens of als hij een tijd gelegen heeft, duurt het soms wel drie uur voordat hij kan opstaan. Mijn man tilt hem altijd in en uit de auto als we weggaan, want springen kan hij meestal ook niet.
Bedankt voor je begrip.
Groetjes,
Kerri

Ik heb zelf buitenlandse honden, en dat is allemaal prima gegaan en naar mijn gevoel ''eerlijk''! Echter ken ik ook andere verhalen, waarvan 1 ik er van zeer dichtbij heb meegemaakt.
En prachtfoto van het beestje... maar toen het hondje er eenmaal was bleek het een compleet wrak te zijn.
Schurft, een verrot gebit, ontstoken ogen en een ontsteking aan zijn balzak.
We hebben nooit 1 seconde gedacht: ''nu ja zeg, dit hebben we niet besteld, weg ermee!'' Nee echt niet! Maar... leuk is het uiteraard niet.
Wanneer je dan contact opneemt met de stichting en er slechts geantwoord wordt: ''U had het hondje niet hoeven nemen, U mag hem terug geven!'' Tja, dan komt de stoom wel even uit je oren zetten!
We liepen letterlijk tegen een muur op van onverschilligheid en ontkenning, en dat gaf een zeer vieze na-smaak!
Het helpen/redden van kansarme honden moeten we immers met elkaar doen. Zonder stichtingen weliswaar geen buitenlandse honden ter adoptie, maar zonder adoptanten net zo goed geen stichtingen meer! 
Wat een beetje erkenning, steun en begrip al niet kan doen!
Na-zorg is ontzettend belangrijk!
Er zou eens wat meer gekeken moeten worden naar het aantal succesvolle plaatsingen i.p.v enkel het aantal geplaatste honden! Maar dit is mijn idee.
Stichtingen met meer dan 1000 honden ter adoptie, vallen voor mij persoonlijk al af.

Komt me bekend voor....
Kerri