Voor- en nadelen castratie reu.

pff
wat je ook gaat doen of gedaan hebt,het is JOU hond,dus jijbepaald toch,of de een hier hoog of laag springt,er zijn toch altijd mensen die zeggen bijvoorbeeld geen medicijnen hoor allemaal troep...ja maar is het nodig dan is het nodig punt.

ik ben wel benieuwd wat je hebt gedaan,en wat evt jou ervaring nu is?
Ik ben ook aan het twijfelen,en lees me veel in.

Ik had een kruising duitse herder cow chow, die is op 6 jarige leeftijd gecastreerd vanwege prostaatklachten. De vacht veranderde, werd wat pluiziger, zachter.  Het opdringerige gedrag van sommige andere reuen heeft aanleiding gegeven tot zijn eerste vechtpartij. 
Verder merkte ik er niet zoveel van.

nadeel:  het is niet meer de hond waar je voor ooit voor gekozen hebt

voordeel: kan er eigenlijk geen noemen

ik blijf erbij uitzonderingen zijn er altijd maar je kiest voor een bepaald geslacht en vind dat je de concequenties hier ook van moet nemen, zoals ze met trouwen ook altijd zeggen

in voor en tegen spoed

Het topic is al even geleden. Geen idee of je al een keuze gemaakt hebt (heb ook niet alle reacties gelezen).

Maar zit soms toch wel met enige verbazing een reactie te lezen.... Vooral de reacties waarin iemand zegt dan een hond sowieso dit gedrag blijft vertonen etc.
Ik heb tot nu toe alleen positieve ervaringen gehad met castratie! En ja, sommigen schieten me misschien helemaal plat nu maar ik heb positievere ervaringen met een vroege castratie dan met een castratie op latere leeftijd.

Ik heb daar een heel goed voorbeeld bij, van vrienden van ons.
Zij hadden hun vorige reu op 4jrige leeftijd laten helpen en echt waar hun hond, hun hond die altijd zo was, was in 1 klap weg.... Niks was meer hetzelfde aan die hond. Het gedrag en karakter was volledig "verpest" zoals zijn het noemden....

De reu die ze nu hebben, hebben ze vroeg laten castreren en er is NIKS veranderd. Helemaal niks... Hun hond is in alle opzichten hetzelfde gebleven.. Alleen, een loopse teef kan hem gestolen worden.

Max is ook vroeg gecastreerd en ik heb er nog geen seconde spijt van gehad... ER is niks aan Max veranderd. Hij zit goed in zijn vacht, nog altijd de zelfde hond, goed op gewicht, sociaal naar alles en iedereen, geen last van loopse teven, niet onzeker geworden, niet dominanter geworden, word wel eens bereden door honden maar dat sta ik als baas niet toe... Dus ik vind het onzin dat ik soms te horen krijg: "moest je hem maar niet laten helpen". Tja, zo kan ik het ook, hoppa, wieberen met die hond anders haal ik hem dr zelf wel af..


1 tip. De allerbelangrijkste tip. Het is JOUW hond, dus JOUW keuze. Mensen kunnen je hele verschrikkelijke verhalen vertellen, mensen kunnen je hele mooie verhalen vertellen maar er is hier maar 1 persoon op de hele wereld die jouw hond het beste kent, en dat ben jij!
Je hoeft je ook helemaal niet te verdedigen voor welke keuze je maakt of hebt gemaakt... Anderenn hebben er niets mee te maken

mijn advies wanneer het medisch niet noodzakelijk is, of als je 100% zeker weet dat het positieve veranderingen in het gedrag kan geven. Niet Doen! 

sowieso bij een ruwhaar kan de vacht heel slecht worden (ook een van de redenen waarom ik mijn teef niet wil laten steriliseren als het niet nodig is) maar bij Dusty wou ik dat ik het nooit had gedaan, 
ik heb destijds (in mijn ogen) het aan drie verschillende deskundige gevraagd en die zeiden allemaal castratie helpt. alleen wat ze vergaten te melden dat een hond die reageert uit onzekerheid of angst het gedrag juist kan versterken, en dat is precies wat hier gebeurde, zijn onzekerheid werd stukken groter dan het al was. Nochtants gaat het na ruim 2,5 jaar trainen steeds beter en nu met Gaya in huis ben ik dan wel weer blij dat Dusty gecastreerd is vanwege loopsheden. maar ik heb er een hele dure les aangehad dat wanneer het niet noodzakelijk is dat er geen enkele reu meer gecastreerd wordt.

Sep is op 11 november definitief geholpen. Hij had vanaf eind april een chemische castratie.
Wat een lieve hond, barstensvol energie, maar zo lief ... Geen hormonen die in de weg zaten, dus in mijn ogen zag je zijn pure karakter.

Eind september merkte je al een beetje dat het begon uit te werken, dan liep hij weg als hij los liep. Volgens de dierenarts kwam het doordat het aan het uitwerken was. In de herfstvakantie was hij een week uit logeren, deze mensen lieten hem niet los.
Daarna heb ik hem ook weer los gelaten, en tot 3x aan toe kwam hij gewoon niet terug, kon ik achter hem aan gaan (hij bleef wel op de kruising met een weg naar de parkeerkplaats van het bos staan wachten op mij, gelukkig!!!).

Door omstandigheden kon ik hem niet meteen laten helpen en is dit pas 11 november geworden. Ik heb achteraf spijt dat we hem niet meteen definitief hebben laten helpen, aangezien het "hormoongedrag" toch weer aan het terug keren was.

Het gaat nu wel een stuk beter, hij heeft meer oog voor mij. Alleen was ik laatst met mijn gezin naar het bos en wij wilden naar rechts, maar Sep ... die ging naar links achter 2 oudere mensen aan (we denken dat hij ze voor opa en oma aanzag) en kwam dus niet meer terug .... Ik baal hier zo van, want hij vind het geweldig om los te lopen en ik vind het geweldig om hem te zien genieten. Maar als hij niet met ons mee gaat ... dan kan hij niet los ... Dit gaan we natuurlijk wel weer door training aan pakken. Ook was het op dat moment erg druk in het bos, wat ook niet mee werkt.

Maar als we ooit weer een reu zouden nemen, dan zou ik die met 6 maanden weer chemisch laten castreren (om te kijken hoe de vacht reageert) en als dat goed gaat op tijd definitief laten castreren. Sep heeft nog steeds een prachtige stugge vacht. Als het door gebrek aan hormonen slechter zou worden, had de trimster dat met de laatste trimbeurt al gezien, maar het zag er prachtig uit. Ook qua gewicht en bouw ziet hij er nog steeds prachtig uit. Hij weegt nu om en na bij de 9,5 kg. Zijn moeder weegt ook 9,5 kg en zijn vader 13 kg. Het is een mooie reu, mooie bouw en vooral ... zo'n lief karakter!! Binnen (als hij genoeg beweging buiten krijgt ) is hij rustig en relaxed, houdt vooral van in het zonnetje liggen, buiten ... wilt hij het liefst rennen en doen. Het is gewoon een heerlijk ventje om in huis te hebben.
En ... ik ben een voorstander voor castratie geworden.

Super dat het gewoon goed is gegaan.

Ik ben ook een voorstander van castratie. Heb er tot nu toe ook helemaal niets van gemerkt bij mijn honden. Geen karakter verandering. Zelfverzekerde reu bleef zelfverzekerd, onzekere teef bleef onzeker.

Verder ook niets fysiek. Behalve dan bij de reu geen ballen meer zichtbaar.

Snap al dat gedoe nooit zo hoor. Ik ben van mening dat als je niet gaat fokken je ze laat helpen wanneer uitgegroeid. Hebben zij geen last meer van die ellende en de kans op een ongelukje is direct uitgesloten.

Fijn dat het zo goed gaat!

Ik ben geen voorstander en geen tegenstander van castratie.
Het verschilt bij mij per hond... Bij de ene hond heb ik zoiets van: Nehhh,,, zou ik niet doen.
bij de ander dan weer wel....


Maar, fijn dat het zo goed gaat!

Gelukkig is het allemaal goed gegaan!

Ik ben voorstander alleen als het medisch gezien beter is. Anders (liever) niet... Obi is erg onzeker en ik was laatst aan het kijken voor een opvang voor hem. Toen kwam ik er 1 tegen die als harde eis had dat de hond gecastreerd was. Obi is echt een onzekere pipo die niet eens volwassen is (bij lange na niet) dus nee daar gaat ie zeker niet heen. Ik heb zo veel verhalen gelezen dat honden nog onzekerder worden na castratie dat ik dat echt niet wil voor hem.

Ik heb mijn 2 vorige laten castreren en geen enkel probleem gehad.
Ioki is verplichte castratie opgelegd van het asiel uit maar ik denk dat ik het toch ook zou gedaan hebben.
De grootste reden is voor mij de prostaatproblemen.

Ik heb een yorkshire terrier van bijna 4 jaar is hij dan al uitgegroeid en lijkt het me dan verstandig om hem te castereren want hij wilt vaak teefjes (bijv) zwanger maken en dat wil ik juist voorkomen met men ouders hij is in de loopse teefjes tijd niet meer makkelijk hij wilt ook dan niks meer eten enz zoals bij alle reutjes maar hij is dan ook echt dominant en dat heeft hij van de loopse teefjes tijd hij is daardoor niet meer te vertrouwen daarbij hij wilt vaak wegrennen/lopen om achter de teefjes te gaan en wij willen niet dat hij wegloopt hij is dan ook extra moeilijk met alles dus lijkt het castereren handig om te doen of krijgt ie dan problemen op de latere leeftijd?? of heeft daarbij juist voordelen van??