Ruzie met man over mijn hondjes

Hallo iedereen,

Ik wist niet goed waar dit onderwerp te plaatsen, hopelijk staat het hier goed...

Ik zit met mijn handen in het haar en wil graag wat raad vragen aan echte hondenvrienden.

Het zit dus zo, mijn man wil nu al bijna een jaar dat ik mijn 2 hondjes weg doe.
Iedere dag hebben we daar ruzie over :-(

Ik zal even kort de situatie en reden schetsen: 
We zijn 3 jaar samen, wonen 2,5 jaar samen.
Ik heb 2 hondjes ( kruising chihuahua, 5 en 6 jaar)
Uit mijn vorige relatie heb ik ook een dochter van 4 jaar en samen hebben we een dochter van bijna een jaar.

Nu is mijn man altijd meer een kattenpersoon geweest, en heeft hij nooit echt veel om de honden gegeven, maar hij was wel heel goed voor ze, ging er ongevraagd mee wandelen, beloonde ze...
Sinds de geboorte van mijn dochter zegt hij dat hij ze niet meer kan uitstaan.
De haren overal... Ze zijn te druk voor hem ( alleen als we thuiskomen en de eerste 2 minuten ams er bezoek komt, maar ze gaan dan even in de bench)
Hij kan niet verdragen dt ze aan de baby komen, dat ze in de buurt zijn als we eten
Ze zijn gewoon super goed opgevoede, heel lieve en kindvriendelijke honden.
Ze schooien niet, springen niet, blaffen zelden..'

Ik begrijp gewoon niet waar hij zo een probleem van maakt.

 De dagelijkse ruzies hebben er ondertussen voor gezorgd dat hij mij voor se keuze stelt, hij of de honden.
Hij wil gewoon vertrekken omdat hij ze echt niet kan uitstaan.
Hij is niet graag thuis door hen, voelt zich niet op zijn gemak om op de grond te spelen met de meisjes, voelt zich geremd door hun aanwezigheid (???)

Wat moet ik daar nu mee doen?
Ik kan ze niet weg doen, een hond heb je voor het leven
En wat moet ik tegen mijn oudste dochter zeggen? Ik kan ze gaan troosten.. En wat voor voorbeeld stel je dan? Oh, ben je een huisdier beu? Doe maar gewoon weg hoor, geen probleem :-/

Maar als we uit elkaar gaan voor de honden, dat is toch ook gewoon te belachelijk voor woorden?!

Hebben jullie tips/ goeie raad om een compromis te zoeken? Om hem misschien een heel klein beetje te veranderen in een hondenvriend?

sorry, maar ik vind niet dat je man jou voor die keuze kan stellen. de hondjes waren er al voordat hij in jouw leven kwam. Hij heeft ze eerst geaccepteerd en ineens vindt hij ze te druk?

misschien zou je kunnen zorgen dat af en toe als je man iig alleen is met de kinderen je dan de hond even ergens anders heen kan brengen?

in hoeverre beinvloeden de hondjes jullie leven? kunnen jullie wel dagjes uit e.d. In hoeverre wordt er een beroep op hem gedaan wb de hondjes? misschien dat je hem daarin iets zou kunnen ontlasten, maar dat ze weg zouden moeten vind ik echt onzin. Begrijpt je man niet dat je dan altijd verdrietig zou zijn?

noem jij dat een man?hij heeft jou gekozen met heel je hebben en houden en nu moeten de honden weg/als jij toegeeft is het over een paar weken weer iets anders misschien, nee laat hen maar weg gaan , dan weet hij gauw genoeg wat hij mist. groeten en veel sterkte Hein.

Wat een lastige situatie. Ik zou de ultieme tip ook niet weten hoor, maar aan de ene kant denk ik, jij had die hondjes al voordat jullie samen gingen wonen dus hij wist waar hij aan begon. En nu jullie kindje er is zijn die honden opeens niet leuk meer? Wat een zeurkous!

Sja het is een suggestie hoor, maar misschien is het een idee om hem met ze op hondencursus te zetten. Ondanks dat ze al opgevoed zijn is het misschien een manier dat hij een band met de hondjes krijgt en ze beter leert begrijpen.


sterkte!

Gossie wat moeilijk zeg...
Als je hondjes echt niks vervelends doen of hebben gedaan, dan is het wel heel apart dat ze ineens weg zouden moeten. Is er ook geen tussen oplossing mogelijk?
Vaker stofzuigen en de hondjes ff in de bench als je man op de grond wil spelen met de kids?

Ik vind de stelling "zij er uit of ik er uit" altijd wel een gesprekstopper, geeft weinig uiting van begrip voor jouw gevoelens... 
Moeilijk hoor....

Liefde is met alles er op en er aan.
Liefde is in voorspoed en tegenspoed.
Liefde is iemand nemen zoals hij/zij is.

Liefde is NOOIT iemand afdreigen en voor de keuze stellen.

Eerst de honden buiten,
daarna misschien je oudste dochter ?

Draai de rollen om,
zeg tegen hem:
Het is tijd om een keuze te maken,
neem me zoals ik ben en zoals ik was toen je me leerde kennen,
ik, met mijn honden.
Indien je dat niet wil kan je gaan.

Zo niet eerlijk van je man. Ik zal mijn hondjes niet weg doen erdoor. ik heb er geen ervaringen mee. Ik en mijn ex en ik zijn ook net uit elkaar maar niet om die reden, maar Ookal was het wel om die reden dan geheel terecht. ik zal me diertjes nooit in de steek laten om wat me man zal doen. wat als je man je later verlaat om een andere reden?? dan ben jij je hondjes kwijt :( dat is toch niet leuk meer. noem maar een voorbeeld he. je hondjes waren er voor dat je man er was en dan gaat ie je nu voor de keuze stellen en accepteert ie je hondjes nu ineens weer niet. raar hoor.

Poeh zeg, dat is lastig. In mijn oren klinkt het alsof hij de hondjes gebruikt om z'n onvrede te uiten over iets ánders wat hij niet wil zeggen. Zou dat kunnen? Dat er eigelijk iets anders (of meerdere dingen) zijn die hem niet lekker zitten? 
Want dat hij opeens vanuit het niets de hondje een probleem vind is raar.
Is de combi hondjes + kindje bijvoorbeeld te zwaar voor hem?

DAT denk ik ook... een geval voor relatie therapie !!!

je haalt mijn gedachten uit mijn hond of de woorden uit mijn mond

Heel mooi gezegd vind ik dat. Ik heb ook geen partner, maar wel mijn 2 hondjes. Als er ooit iemand in mijn leven zou komen die mijn hondjes niet kan hebben, mag die weer vertrekken. Spijtig dat er een kind in betrokken is, anders zou het veel makkelijker zijn..

Ach, ik heb het trouwens wel een keer gedaan hoor. Hij vond mijn dieren niet leuk.
Nou, daar is de deur vriend, doei.
En hij kwam nooit meer terug.

Met andere woorden: als iemand mijn dieren niet leuk vind en daarom vertrekt, vond hij mij ook niet leuk genoeg. Het is alles of niets hoor.

Het lijkt me ook dat er meer aan de hand is en dat jullie eens goed met elkaar moeten gaan praten hoe het nu verder moet, ik heb echt met je te doen en hoop voor jullie dat er een oplossing gevonden kan worden.
Ik zou echt nooit mijn honden wegdoen want je had ze al en je zou er jezelf en ook je oudste dochter ontzettend verdriet mee doen en ik denk dat als je de honden weg zou doen je relatie er ook niet beter op zou worden..
Ga eens samen uit eten en bespreek alles eens rustig met je man en wees gewoon duidelijk dat jij de honden absoluut niet weg wil doen, hopelijk kunnen jullie samen tot een oplossing komen en zou hij bij zijn standpunt blijven dan geeft hij echt niet voldoende om je lijkt mij..

Uhm, ik lees hier iemand die tegen zijn taks aanzit en het probleem bij de honden legt... Is je man sinds de geboorte vanzijn dochtertje nog in andere opzichten anders? Snel geprikkeld, moe, is alles hem te veel?Het is ook niet niks, vader worden... Vraag eens aan hem hoe het gaat, hoe hij het vindt om vader te zijn, of het mee of tegen valt. Ik denk dat de ruzie over de honden een symbool zou kunnen zijn, niet de oorzaak.

Goh, wat vreselijk dit!
Idd wat iemand al zei; Stel dat jij je hondjes weg doet voor hem, en na 2 maanden blijkt dat er ook nog andere dingen meespeelden.
Hij weg-hondjes weg.
Dat zou toch ook onvergeefelijk zijn!
En idd....toen jullie een relatie kregen waren de hondjes er al.
Hij heeft toen toch ook voor je/jullie gekozen!

Mijn keuze zou gemaakt zijn :O ik begrijp dat het moeilijk is , er moet toch een oplossing zijn? Je vriend wist op voorhand dat je honden had ...
Mijn vriend zou niet zonder onze max kunnen :O maar we hebben max wel samen gekocht dus hij heeft er ook mee voor gekozen
Ik hoop voor jou dat het opgelost geraakt zonder je vriend of je honden kwijt te spelen! Veel succes!!

Ik krijg sterk het gevoel dat er meer bij je man speelt dan uitgesproken wordt.
Heel veel sterkte

je hebt het over dat het sinds bijna een jaar is, en jullie dochter is ook bijna 1 dus is het samen gegaan. 
Zou zelf eerst rond de tafel gaan zitten en willen weten waarom er nu ineens bezwaren zijn van haren , het gevoel geremd te zijn door ze etc. Want voordat jullie dochter er was waren deze zaken er toch ook al? Was het gevoel er toen ook al maar heeft hij dit nooit uitgesproken en nu hij een eigen kind heeft komt dit ineens naar boven? 

Feit blijft: als je nu zou toegeven wat komt er nog meer? Mss niks ... mss iets anders. En vind toch vaak als er iemand zo'n ultimatum stelt .... mijn gevoel zegt dan dat diegene niet voor een 100 % in een relatie zit en voor de ander wilt gaan. 

Een goed gesprek hierover zou niet overbodig zijn maar honden weg doen? Zoals je zelf al schreef, wat voor een signaal geef je aan je oudste dochter af en ook aan je jongste want die hoort het tzt ook wel een keer. 

succes en sterkte

Wat een lastige situatie en wat moeilijk om een goede compromis te vinden. Toch snap ik je man ook wel een heel klein beetje. Ik had eerder twee katten waar ik zielsveel van hield. maar toen mijn kinderen geboren werden werd het ineens wat lastiger. Ik vond het zo vervelend dat ze steeds in de wieg, box of mand met schoon wasgoed wilden gaan liggen (niet als de baby er lag, maar ze lieten wel al die haren achter). Het werd nog moeilijker toen mijn zo'n allergisch voor katten bleek te zijn. We hebben er toch nog twee jaar over gedaan om, met pijn in mijn hart, een nieuwe woonplek voor de katten te vinden. In dit geval ging mijn zoon voor.
Probeer vooral in gesprek te blijven en elkaar te begrijpen.

Ga in relatie therapie.
Ik denk dat het meer met de baby tebmaken heeft dan de honden.
JE weet wel we hebben een baby nu de hond weg.

verandert er niks ga naar een advocaat en regel je scheidings-papieren. Als hij de papieren daad werkelijk ondertekend ziet weet hij wat hij gedaan heeft.

van alle mensen die mij voor een keuze hebben gezet.
Zijn er geen een van meer in mijn leven.
Neem me zoals ik ben met al mijn bagage of niet.
Je weet van te voor waaraan je begint.

Ik zette per direct mijn man eruit.....

Lastig zeg.. Mijn vorige vriend wilde niet dat Punk op de slaapkamer sliep (terwijl ze dat al zeven jaar deed). Heb gezegd dat ik niet meer wilde dat hij op de slaapkamer sliep. Hij heeft die avond op de bank geslapen (Punk en ik in de slaapkamer) en daarna heb ik hem nooit meer gezien 
Maar goed, wij waren nog niet zo lang samen en hadden geen kind samen, dat compliceert de boel enorm..

Ik zal misschien cru klinken, maar je man moest zich schamen !. Hij wist dat je hondjes had, hij maakte er ook vroeger geen probleem van en nu opeens wel. Dan stel ik me de vraag waar het echt om draait ? Krijg dan het idee dat hij bepaalde dingen gewoon op je hondjes uitwerkt, lekker makkelijk, want die kunnen zich niet verweren. 

Als ik in jouw plek moest zijn, dan zou ik denken...wat gaat het volgende zijn..een man die zo reageert is voor mij iemand die ik niet kan vertrouwen. No way dat mijn honden eruit gingen, dan ging hij eruit. Want iemand die zo over dieren denkt, is niet iemand om op te bouwen. Wacht maar als hem nog meer dwars zit zeg ik dan...dan gaat hij toch...

Als je nu toegeeft ben je ten eerste je beste maatjes kwijt, hondjes die al lang bij jou zijn en ten tweede, wat komt er dan..heus dit houdt niet op hoor ! Daar ben ik zeker van !

En die dreigementen...neen, kan echt niet vind ik ! Ik zou hem eens duidelijk maken dat dit niet kan en dat hij maar eens eerlijk moet zeggen wat hem echt dwars zit, want de honden worden er maar bijgesleurd denk ik dan....

Op zich heb je wel beetje gelijk doch hier was al een dochter in het spel dus zouden de bezwaren die nu aangegeven worden er ook al moeten zijn. 

In jouw geval waren er nog geen kinderen en bleek er later allergie bij te komen dat is een ander iets dan heb je eigenlijk geen keus meer. 

Denk dat de geboorte van de jongste erg mee speelt omdat toen ook de discussies / ruzies begonnen. Er eerst achter zien te komen waar dit allemaal vandaan komt via relatie therapeut of wat dan ook is een eerste wat ik zou doen. Vaak kunnen die je op dingen wijzen, dingen anders laten bekijken. 

En mocht het allemaal niet helpen .... mijn honden zou ik niet om deze reden weg doen, maar weet dan dat ik er alles aan gedaan heb om het op te lossen.

sluit me aan bij het merendeel ik denk dat er meer aan de hand is, en het slaat nergens op dat hij dreigt
ik zou de hondjes ook nooit weg doen hoor hij wist waar hij aan begon en dat hij zegt kiezen tussen mij en de hondjes
en zijn kindjes dan moeten die verder zonder papa voor zoiets

Denk er goed over na hoor vind het niet gezond dat iemand zo doet wat komt erna ...... eerst de hondjes en dan want hij heeft zo wel macht over je vind ik en dat is geen goede relatie

veel suc6 en volg je hart

Goh moeilijk!!

Als de hondjes weg zijn, zijn dan alle problemen opgelost? Of komt er dan weer wat anders?

Ikzelf zou ze niet wegdoen.

geen haar op men hoofd dat er aan denkt dat ik mijn hondjes zou wegdoen omdat meneer ze beu is. Tjah spijtig maar dan hoeft het gewoon niet meer. Hij is echt egoïstisch. Hij wil de hondjes weg maar denkt niet na dat dit bij jou een hele inpakt is!! Niet wegdoen de hondjes!!

dat is heel erg , je zal toch met je man om de tafel moeten gaan zitten, jullie moeten het eens zijn over de honden, 5 en 6 jaar oud, als pup bij je, nee de honden kunnen niet door ruzie de deur uit.

Praten is de enigste oplossing, wij kunnen van alles aandragen, maar jullie zullen het zelf moeten oplossen.

heb je vrienden ? die de honden eens te logeren nemen ? een weekendje ? kunnen jij en je man eens even eruit gaan, en weer tot elkaar komen.

haren, ja honden haren nu eenmaal, zorg dat je zomin mogelijk haar in huis hebt, natte zeem gebruiken, iedere dag even een natte dweil erdoor heen, zodat je man toch de haren niet als oorzaak aanbrengt.

praten, meer kan je niet doen.

erg makkelijk om van ons te horen, honden gaan de deur niet uit, ik ga wel, hoe ? met twee kleine kinderen ? daarom probeer eens een weekend de honden uit logeren te sturen, en dan lekker een weekendje met je man er op uit... komen jullie weer bij elkaar, en probeer te praten hierover.

het is hier de koffiehoek,

oeps. !!