Ruzie met man over mijn hondjes

Willemijn, dit is niet de koffiehoek, maar volwassen hond.

Wat voor vreselijke situatie zit jij zeg, dat is toch een onmogelijke keuze??

Stel, jij zou je honden weg doen, denk je dat jullie relatie er beter op wordt?
Ik denk namelijk van niet.
Jij zal je vriend denk ik kwalijk blijven nemen dat jij voor zo,n onmogelijke keuze bent gesteld.
Daar krijg je ook weer ruzie over, de problemen blijven, honden kwijt, vriend kwijt.

Ik denk dat jij hier even heel goed moet over nadenken of je dat wel wilt...

Sterkte!

Wat voor vreselijke situatie zit jij zeg, dat is toch een onmogelijke keuze??

Stel, jij zou je honden weg doen, denk je dat jullie relatie er beter op wordt?
Ik denk namelijk van niet.
Jij zal je vriend denk ik kwalijk blijven nemen dat jij voor zo,n onmogelijke keuze bent gesteld.
Daar krijg je ook weer ruzie over, de problemen blijven, honden kwijt, vriend kwijt.

Ik denk dat jij hier even heel goed moet over nadenken of je dat wel wilt...

Sterkte!

Het is het ultimatum wat gesteld is wat een wrang smaakje heeft. Dat is toch een eigenschap die je er lastig uit krijgt.
Bij mij was het in begin, geen fam. Elst is niks weg, carnaval no way, scouting duh .... allemaal dingen waar ik mee opgegroeid was en die belangrijk waren voor me. Ik stopte met dit alles doch ... bloed kruipt waar het niet gaan kan maar tot op de dag van vandaag geeft dat nog steeds discussies of ik houd mijn mond en laat het maar. 

Het is een iets anders als je honden maar gevoel komt overeen denk ik. Dat wat voor jou belangrijk is, wat je al had voordat je je partner leerde kennen zou je nu mee moeten stoppen en hier gaat het nog eens over levende wezens. 

Praten is een must, uiten hoe je je voelt van beiden kanten want wellicht zijn er dingen waar je beiden helemaal geen weet van hebt. en als dit niet helpt dan kom je voor een keus. 

En met kids geloof me ... ben er geweest ... is niet makkelijk. Dat doe je niet zomaar dus ik hoop echt dat een gesprek ( of gesprekken ) met z'n tweetjes of met een neutraal iemand erbij het op kan lossen.

Ik zou in dit geval voor je honden kiezen.
Je honden had je eerder, en als hij voor jou gekozen heeft, kiest hij ook voor jou honden!
Hij wist het van te voren.. En als hij echt zo'n hekel heeft aan die beesten gaat hij zelf maar weg toch?
Ik snap ook wel dat jij van je man houdt, en dit is een moeilijke situatie.
Zeg tegen hem, je hebt voor mij gekozen, dan heb je ook voor me honden gekozen.

Sorry , maar die man kan voor zichzelf zorgen , hondjes niet , dan ging ik verder zonder man !

Iemand die echt van jou houdt zou jou, je dochter én je hondjes moeten accepteren. Sommige mannen houden van vissen (als in met een hengel), en partners moeten dat ook maar accepteren.

Zeg gewoon dat het jouw hobby is. Iedereen heeft recht op een of meerdere hobbies, toch?

Mee eens

pfff ik vind niet dat je man je die keuze kan laten maken, je had de honden al, zijn goed opgevoed en ja ze verliezen haar maar wat dan nog, ik kan mij voorstellen dat je man het vies zou vinden als ze niet zindelijk waren in huis met twee kleintjes, maar ik kan mij voorstellen dat het een groot probleem voor je is. Ik persoonlijk zou mijn man de deur wijzen als hij bij het standpunt blijft dit kan en mag je gewoon niet van iemand vragen hoeveel je ook van je man houd.

sorry dat ik het zo zeg ,maar zijn jullie honden wel het probleem of zit er iets anders achter ?
ik vind het niet kunnen dat je na 3 jaar ineens moet kiezen tussen je honden of je man
(dit is mijn mening )

angelique en lana

Natuurlijk ben ik het met de reacties eens dat de man de deur uit gezet moet worden etc etc....
Ik zou ook 100 keer voor mijn honden kiezen.

Maar...
We zitten hier op een hondenforum. Honden zijn voor de meeste mensen hier hun leven. Maar er zijn hier wel kinderen in de situatie. Een baby die met gescheiden ouders op zal groeien, een dochtertje die haar 2e "vader" zal zien gaan vertrekken. De echte wereld is natuurlijk niet zo zwart wit.

Ik vind het echt niet kunnen dat je man je voor deze keuze stelt.
Maar dat doet hij nu eenmaal wel. En nu moet je voor jezelf beslissen waar je prioriteiten liggen.

Ik neem toch aan dat je man niet fulltime thuis is. Ander is het wel heel erg! Je had die honden al toen je hem leerde kennen. Ik denk dat hij toen erg verliefd op je was en dat die verliefdheid nu een beetje om aan het slaan is! Die honden passen niet echt in zijn plaatje...Ook wij hebben een dochter van vier en een zoon van 1 jaar en ook bij ons lopen 2 honden rond. Het kan hierdoor soms wel eens druk zijn en ik kan me dan wel voorstellen als je geen hondenmens bent, dat je daar moeite mee kan hebben. Ik zou je honden gewoon zo nu dan voor hun rust even apart leggen en in ieder geval leren dat ze niet constant achter je aan moeten huppelen en gewoon lekker rustig op hun plaatsje gaan liggen als jij/hij dat wil. Bij ons liggen ze ook wel eens in de gang, terwijl de kids in de kamer spelen. Verder natuurlijk genoeg uitdaging geven, zodat ze zelf al rustiger in huis worden. Maar goed, ik lees wel dat je man zich irriteert en vaak is het wel zo dat het steeds meer gaat irriteren! Ik kan me niet voorstellen dat je man vertrekt als je de honden wilt blijven houden. Ik vind het ook een hele oneerlijke keuze! Komop jij houdt van die beestjes en ze horen bij je. Om daar nu je relatie voor op het spel te zetten waar 2 kinderen ook nog eens bij betrokken zijn....Ga eens goed met elkaar praten en leg je honden gewoon wat vaker apart, zodat hij zich niet constant hoeft te ergeren. Ik geloof niet dat ik met zo'n man zou kunnen leven Ik kan me geen leven zonder hond voorstellen Ik denk zelf dat er meer aan de hand is. Door de komst van jullie kindje, kan de relatie ook al wat veranderd zijn. Je hebt minder tijd voor elkaar, want er is er nu toch eentje bij die ook de aandacht eist. Je bent dan vaak papa en mama i.p.v. man en vrouw! Misschien heeft hij juist wel moeite om jou te delen met de kids en de honden Misschien schreeuwt hij om aandacht en doet het dan maar op deze manier

mijn ex heeft dat 1x gezegd: die hond eruit of ik.
ik zei heel rustig: nou, die hond blijft in elk geval, en wat jij doet moet je zelf weten.
verander jezelf nooit voor een man, en geef nooit iets op wat voor jou heel belangrijk is, want als hij dat verwacht is hij je niet waard.

Goed gezegd!

Als je je eenmaal aan iets gaat ergeren wordt het alleen maar erger.

Hoe daarop te reageren is een kunst.

De oplossing die je man kiest kan niet gewoon heel simpel.

Dus moet hij gaan accepteren. Dat doet hij niet door jou op stang te jagen.

Jij moet dus oefenen met je niet op stang te laten jagen.

De enige oplossing is dat hij die hondjes respecteert en accepteert.

Blijkbaar lijkt het normaal om te dreigen dat de honden weg moeten. Dat is niet normaal zoals je zelf al zegt. Het is het gezin. En zo is het.

Je kan even met een psycoloog gaan zitten om te oefenen op hoe je moet reageren.
Er zijn veel boeken waar je wat aan zult hebben. Om te leren hoe je je moet opstellen. Gedragen. Gesprek kunt open houden. Hem kunt waarderen niet afwijzen zonder toe te geven aan deze 'eis'van hem. Hij wil gehoord worden. Natuurlijk.
Maar de oplossing zit hem niet in het weg doen van de hondjes natuurlijk.
Ik had bijv wat aan het boek het boek "Zelfvertrouwen" van Matthew MCKay en Patrick Fanning. ISBN 90-5871-145-5.....daar staan veel praktische tips in
sterkte

Je man mag je nooit voor een keuze stellen. Hiermee gaat hij te ver. Zeker als hij de hondjes accepteerde toen jullie samen gingen wonen. Als je het mij vraagt is hier meer aan de hand.Is hij jaloers op de aandacht die jullie kindje en de hondjes krijgen. Heeft hij problemen waardoor hij zo kort voor de wagen is.
Er is maar 1 oplossing en dat is praten, desnoods met een relatietherapeut erbij. Ik vrees dat dit nodig is aangezien je man zo kort door de bocht is.
Mijns inziens moet er echt meer aan de hand zijn.

Succes!

Ik zou nooit mijn honden weg doen omdat mijn man problemen heeft met zichzelf. De hondjes zijn niet het probleem maar hij zit met zich zelf in de knoop en reageert  het af op de hondjes. Als hij jou deze keuze geeft terwijl hij weet hoeveel de hondjes voor jou betekenen dan is hij jou niet waard. Geef hem maar de keuze of hij accepteert de situatie en gaat zijn problemen oplossen of hij gaat zelf maar weg. !! pff wat denkt hij wel dat hij de koning is ofzo

Ik ben het met alle reacties eens maar een oplossing heb ik niet voor je.Het is voor ons zo makkelijk gezegd maar jij zit er midden in.

Ik kan je wel vertellen dat ik twee keer voor mijn herder ( en ja, haren) heb gekozen.
Bij een vriend kwam mijn herder niet verder dan zijn gang en via deze gang ben ik linea recta de deur weer uitgelopen en de tweede keer was ik getrouwd met een man ( nou ja, man....slaand projectiel bleek later) en heb ik duidelijk weer voor mijn herder gekozen. En ik zat net drie maanden in een nieuw koophuis ..... Ook dat gezeur om die haren. 
Hij wist dat toch vooraf? 
Ik vind het wel erg voor je dat je deze keuze moet maken.
Hoe zal jij je voelen dat je bijna gedwongen wordt om je honden te herplaatsen? Dat vergeef je hem nooit en dat weet ik ook uit ervaring.
Want ik kwam een keer thuis, toen ik met die slaande proactief, getrouwd was en hij had toen mijn katten weggedaan. Nou, over en uit met mijn toch al weinige houden van gevoel, hoor
Laat je nog even weten hoe het gaat?

Ik ben het met alle reacties hierboven eens.
Jeetje wat een moeilijke situatie. Maar ook ik heb het gevoel dat er meer aan de hand is en je man je honden de schuld geeft. Het lijkt wel of hij op zoek is naar een excuus.

Waar ik bang voor ben is dat ,mocht je besluiten je hondjes te herplaatsen, het eventjes goed zou kunnen gaan maar dat het daarna toch weer mis is.  En dan heb jij je hondjes voor hem weggedaan.
Dus ik zou de honden zeker niet wegdoen, en een man die van je houdt zou dat ook nooit van je mogen verlangen.

Probeer er precies achter te komen waarom hij zich zo aan de honden ergert. Misschien kan het met wat aanpassingen opgelost worden.

Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte!!!

Welkom in je echte relatie, de roze wolk is nu weg, dus nu komen de ergenissen.

Bij verliefdheid vind je alles leuk, die trekjes vind je dan eerst nog wel grappig en zet je je 200% in voor je meissie.
Na verloop van tijd verdwijnt die roze wolk, worden de hormonen weer rustig en zie je ineens de grappige dingen niet meer zo grappig.
Je man zal niet veranderen, sterker nog zo rond de 4 jaar samen is de roze bril geheel weg en is dat de man waarmee je het de rest van je leven mag doen.

Niemand kan je hier adviseren wat je moet doen, niemand hier voelt immers hetzelfde als wat jij voelt voor je man, iedereen gaat hier uit van wat hun zouden doen, zonder om iemand te geven.
Daarbij heb je ook een kind van hem, stuur jij zijn/haar papa weg voor twee hondjes?

Als ik jou was zou ik twee vellen papier pakken, op de een alle nadelen van jullie relatie schrijven, er is uiteraard wel meer dan het gedoe met die twee hondjes, en op de ander schrijf je alle aanvulling en positieve dingen op van de relatie en dan moet je heel objectief kijken wat je wil.

Jij had je honden toch al toen je een relatie met je man kreeg? Dus hij wist waar hij aan begon, dat er ook 2 hondjes waren / zijn. Ik snap niet dat hij daar zo'n probleem van maakt

Het feit dat je man je voor die keuze stelt zegt wel iets over hem, en hoe hij in jullie relatie staat. Jij bent gek op je hondjes. Als je man echt gek op jou is, gunt hij jou ook dat geluk en tolereert hij in ieder geval de aanwezigheid van de hondjes, ook al gaat hij bv. niet mee wandelen.

Zelf zou ik echt NOOIT mijn dieren wegdoen voor een man!! Straks doe je je honden weg en gaat de relatie alsnog uit, en ben je alles kwijt, ook je honden. Maar ja, ik heb makkelijk praten, ik ben alleen. Ik sta best open voor een relatie, maar diegene krijgt mijn huisdieren er dan ook bij. Zo niet, dan wordt het hooguit vriendschap maar geen relatie

Heb je nog iets aan al onze reacties/ adviezen gehad?

Ik hoop nog dat we wat van Saar horen, ben heel benieuwd hoe dit afloopt...

Ik had voor de honden gekozen  Grote kans dat als jij voor die honden kiest, hij zich ineens bedenkt. Als hij zich dan niet bedenkt, dan weet je dat hij het niet waard is om bij te blijven. Tenminste, zo zie ik het.

Ik vind het ook wel heel erg als iemand zoiets van zijn of haar partner vraagt. Twee dieren, die al 5, 6 jaar bij je zijn, onderdeel van je leven, zomaar even wegdoen omdat meneer zich irriteert aan de haren? 
Die waren er in het begin toch ook?

Dit kan nooit alleen door de honden komen. Dikke kans dat ie inderdaad gewoon de schuld bij de honden legt en het probleem veel dieper zit.

Nu vraagt ie je om de honden weg te doen, straks moet je je eerste kind ook wegdoen (want dat is tenslotte ook niet zijn kind). 
Of jij doet je honden weg, het komt weer goed (van zijn kant dan, want hij heeft zijn zin) en jij zult hem dat áltijd kwalijk blijven nemen. Is ook niet goed voor de relatie en ook niet voor de kinderen trouwens.

Misschien is het inderdaad niet zo'n gek idee om even een weekend met z'n tweetjes erop uit te gaan. Opa en/of oma die op hondjes en kindjes komen passen en papa en mama even een weekend geen papa en mama maar man en vrouw. Wie weet tot wat voor gesprekken en oplossingen jullie dan komen!

Wat een lastige situatie. En vervelend dat het zo loopt en jullie dagelijks ruzie hebben. Dat moet stoppen, ook voor jullie kind is dat niet goed.
Ik zou hem inderdaad de keuze geven; of de honden eruit of hijzelf. Sterkte ermee!

Hoe is hij verder in de omgang met jou?Jaloers aangelegd? Controlerend?Geeft hij je graag complimentjes of breekt hij je weleens af?Ben jij de 'zwakkere/makke' in de relatie?

Ik vind je hele verhaal best wel manipulerend klinken.Eerst worden de hondjes gewoon geaccepteerd en en zelfs uitgelaten..en sinds jullie samen een kindje hebben,kan er ineens helemaal niks meer,zelfs het aanzicht is al te veel geloof ik.

Ik heb zo geen oplossing,maar vind het buitengewoon raar dat hij zelfs durft te opperen de honden of ik,dat kun je toch niet zeggen als je van iemand houdt en net samen een kindje hebt,daar kun jij toch nooit gelukkig mee zijn.
Chantage en manipulatie,zo'n type man had ik zo de deur gewezen,daar had hij mij niet mee hoeven te chanteren of bang te maken.

En als je uiteindelijk kiest om je hondjes weg te doen,dan vraag ik me af of je hem dat uiteindelijk niet gígantisch gaat kwalijk nemen en het toch tussen jullie in zal blijven staan(gewoon omdat het niet bestaat dat je hierdoor niet tot op je ziel door geraakt wordt),de relatie toch eindigt ,hij weg is en je hondjes ook.

Ik zou even héél sterk zijn en hem zeer duidelijk maken dat hij heel snel normaal moet gaan doen,dat die beestjes er al waren voor dat hij er was,en ze er al waren toen jullie een relatie kregen,gingen samen wonen en zelfs een kindje hebben gekregen....beetje laat om nu nog te gaan zieken/zeiken over de hondjes en hondenharen.


Ik wens je sterkte/wijsheid en een lieve man.

Een lastige keuze!En eerlijk gezegd zou ik ook niet weten wat ik zou moeten doen.

Het is oneerlijk dat hij je deze keuze geeft.

Ja natuurlijk zijn de hondjes super belangrijk. Net als je kinderen. Net als je relatie.

Een keuze moet je maken, welke keuze dan ook, dit blijft een harde moeilijke keuze...