Ethisch dilemma

Stel je komt in een situatie waar je je hond moet redden van een levensbedreigende situatie, maar iets verder is er ook een onbekende man die in een levensbedreigende situatie zit. Maar je kunt er maar een van de twee redden, wie ga je proberen te redden?

Ga je voor de survival van de eigen soort, of is je liefde voor je hond zodanig diep dat je toch voor je eigen hond gaat?

Mijn hond. Simpel het is mijn hond en een onbekende man, wie weet is die onbekende man wel een zak van een vent  Dat is voor mij geen dilemma hoor 

Nope totaal niet moeilijk voor mij. Ja misschien heeft die een vrouw en kinderen maar voor het zelfde geld is het een zware crimineel, moordenaar etc.

tja.. heel erg lastig, ik hoop dat ik nooit in zo'n situatie zou komen want hoe dan ook zou je je vreselijk schuldig voelen achteraf. maar een hond boven een mens stellen, nee ik weet niet of dat zo goed is.

Vroeg ik vroeger eens aan mijn moeder, redt je papa of mij als je er maar 1 kan redden.
Werd ik me toch kwaad toen ze zei dat ze mij zou redden.
Ik ga voor Santa, als je per se wilt dat ik kies, maar het is zo hypothetisch dat mijn antwoord weinig waarde heeft, vrees ik.

Ik red mijn hond, die is voor mij meer waard dan een vreemd iemand

Haha weet wat je losmaakt... Zo'n topic is er een paar jaar geleden ook geweest. 

Ik ga voor mijn hond. Zonder twijfel. Als ik moest kiezen tussen een vriend/familielid of mijn hond zou ik er geen antwoord op kunnen geven. Geen idee wat ik dan zou doen. Maar als het een onbekend persoon is waar ik niks mee heb en ik moet tussen deze persoon en mijn hond kiezen, dan kies ik zeker voor mijn hond.

Ik zou mijn hond redden. Zonder enige twijfel. Simpelweg omdat zij mijn maatje is en die man niet kent..
Sterker nog, als ik kon kiezen tussen mijn hond dood of 4757 mensen aan de andere kant van de wereld dood, zou ik het ook wel weten..

Als het tussen mijn hond en een bekende is, tja, dan wordt het lastiger..

De vorige keer was het trouwens een nog gemenere: het kind van de buren of je hond geloof ik... Zoiets in ieder geval.

Ik ga ook voor mijn hond,van hem krijg ik onvoorwaardelijke liefde en hij is mijn leermeester.
Dat kan ik niet per definitie zeggen van die man

Normaal gezien gaat iedereen, wanneer je geen tijd hebt om na te denken, instinctief voor zijn hond.
Omdat je hond van jezelf is.
Is een normale natuurlijke reactie

Maar, wanneer je bvb eenhalf uur bedenktijd hebt vooraleer je de reddingsactie kan beginnen, en je niet meer emotioneel reageert, zullen er toch zijn die mens boven hond verkiezen.

In noodsituaties weet je niet hoe je gaat reageren....

Ik ben echt stapelgek op mijn hondjes,maar als ik moet kiezen zou ik toch voor die man gaan,is een mensenleven,toch...

Ja en hoe iemand in het dagelijkse leven is kan je moeilijk vragen,dan ben je zowiezo te laat

Ik hoop in ieder geval nooit voor deze situatie te komen staan.

Ik ben echt stapelgek op mijn hondjes,maar als ik moet kiezen zou ik toch voor die man gaan,is een mensenleven,toch...

Ja en hoe iemand in het dagelijkse leven is kan je moeilijk vragen,dan ben je zowiezo te laat

ik denk dat je dat niet van tevoren kunt weten. op dat moment zit je vol adrenaline, en doet misschien iets anders dan je nu verwacht.

Ik red mijn hond, geen twijfel over mogelijk.

Waarom is een mens meer dan een hond? Met die stelling ben ik het al helemaal niet eens. Ik heb mijn hond genomen, dus ik moet er voor zorgen. Dus als er zoiets ooit voor zou vallen, hoor ik mijn hond ook te redden. Dat hoort bij je verantwoordelijkheid als baasje. En ik dacht eigenlijk ook dat dat voor iedereen vanzelfsprekend was..

mijn hond

Moeilijke dit! Ik ben super super gek met mijn hond en dat is eigen dus denk dat dat mijn eerste reflex is maar laten we wel wezen dat is een mens! Denk dat het er ook een beetje aan ligt of het een oud krakkemikkerig persoon is of heel jong iemand die misschien jonge kinderen heeft.
En dan is er natuurlijk nog het juridische aspect dat je nalatigheid kan verwijten als je een persoon in nood geen hulp verleent geloof ik. Weet niet precies hoe dat zit ben geen jurist. Heb reanimatie certificaat en dan is het geloof ik nog strenger. Maar denk dat je niet kan weten hoe je reageert als je in die situatie zit.

Dan reden mij man en ik langs diep water en een smalle berm.
Onze kinderen op de achterbank, de een met een lichamelijke handicap en de ander niet.
Dan vroegen we elkaar, wie gaan we dan redden. Als je ergens gek van wordt, is dit zulke vragen gaan stellen.
Gevoelens als chuld, wroeging etc geef je volop kans. Echt om gek van te worden.

Gelukkig zei onze lieve en nuchtere vriendin, gelukkig hoef je daar nooit over na te denken want als het zover is, denk je niet maar handel je instinctief.

Dat denk ik ook met deze vraag van de keus tussen een man of je eigen hond.

Ik kan het niet van tevoren voorspellen.

Maar ik weet wel dat ik me mijn leven lang super slecht zou voelen als ik de mens zou helpen en mijn hond intussen alleen sterft. En al zou ik het andersom niet prettig vinden (ben je dan trouwens strafbaar??) daar kan ik denk ik makkelijker mee leven. Tenzij het een bekende persoon van me is.

Zou je het bij een mens alleen niet prettig vinden?
Ik zou me super schuldig voelen en er altijd last van hebben!
Laten we wel zijn is het jouw kind of man of vrouw dan wil je toch ook dat die gered wordt.
Ik hoop dat ik echt noooooit in die situatie kom.
Ik weet niet wat ik zou doen.

Een mens weet rationeel wat er kan gebeuren, kan zijn kansen inschatten. Een hond denkt in zo'n geval "waar gaat mijn baasje naartoe? Help!"

Daar heb je gelijk in en dat besef ik ook wel.
Maar daarom zou ik het zo moeilijk vinden als je
dat bedenkt van je super geliefde hond waar je van houdt.
Maar dan denk ik aan de andere kant die ander is wel een mens met nabestaanden. Ik zou het super moeilijk vinden.
Denk dat het op dat moment instinct is een inschatting die je dan maakt in seconden en dat het niet stellig te zeggen is. En wie weet sta je als aan de grond genageld helemaal in paniek. Ik durf geen voorspelling te doen.
Al vermoed ik dat ik wel snel handel. Al was het niet levenbedreigend ik heb wel spannende situaties meegemaakt dat toch snel gehandeld moest worden en heb toen wel gemerkt dat ik rustig bleef en snel wat deed. Het zal op dat moment wel een inschatting zijn van kansen en instinct en ook beetje leeftijd persoon.

Ook een oud en krakkemikkig persoon, is een mens, een leven...
Als ik moet kiezen tussen mijn kinderen en de hond...mijn kinderen...zonder twijfel..