Laatste dagen

Geen leuk verhaal, maar ik ben de wanhoop nabij en wil het gewoon met jullie delen..
Jengo heeft nog een paar dagen en die wil ik zo leuk en fijn mogelijk invullen voor hem.
Ik ben verdrietig, hij kwispelt gelukkig nog.
Ik weet me geen raad, hij blijft onvoorwaardelijk mijn beste vriend.
Ik kan niet eten, hij lust alles nog en dat geef ik hem natuurlijk ook.
Ik wil wel wandelen, hij kan dat niet meer maar doet zo zijn best.
Ik wil hem nog bij me houden, hij kan het eigenlijk niet meer, maar wil me niet alleen laten.
Ik ben radeloos, wanhopig en wil hem nog zo graag bij me houden en ja, dat is niet goed, hij lijdt en dat wil ik niet, ik wil alles voor hem laten vallen, geef hem alles en doe alles, maar ik weet dat ons afscheid heel dichtbij is.
Ooit ben ik mijn (mensen)kindje verloren, dit is net zo erg, ik weet me geen raad en wil jengo niet laten lijden.. Hoe kun je verder, wat zijn nog aanknopingspunten, willen jullie me helpen?

ahh jee, ja snap dat je het wil delen dit valt niet mee, dit is zwaar, ik ken het gevoel, en leef heel erg met je mee, zit hier ook zowat traantjes weg te pinken snif snif. ik wens je heel veel sterkte de komende periode, wat voor besluit je ook neemt.jaren geleden is mijn hond in me armen gestorven, of althans ze heeft op me gewacht, ze leed ook maar haar wil was heel sterk om nog bij me te blijven, tot op het laatst. geen idee of je dit helpt. luister naar je hond en jezelf. dikke knuffel van ons

Afscheid nemen is het moeilijkste dat er is, tegelijk is he ook het enige dat je nu ng voor je hondenvrind kan doen; zorgen dat hij niet onndoig lijdt.

Verteld ons over je hond, wie hij is, waarom het niet meer gaat. Deel je verdriet, geloof me. We weten hoe het is,

Veel sterkte dezelaatset dagen

Mireille

Vreselijk is het als we afscheid moeten nemen van ons zo geliefde huisdier.

De pijn kan vreselijk zijn, ziek kunnen we ervan zijn alleen wij die beesten hebben begrijpen en voelen je verdriet.
Maar als het afscheid daar is dan weten we hoe moeilijk het ook is dat we voor altijd afscheid moeten nemen wat ons dierbaar is.
Gelukkig mogen wij kiezen om ons zo geliefde dier te helpen om h'm te verlossen van zijn lijden zodat ze niet onnodig lang hoeven te lijden want dat is ook voor ons ondragelijk om je beste maatje te zien lijden.
De beslissing waneer is altijd enorm moeilijk maar volg je hart en gevoel en dan weet je waneer de tijd daar is.
Praat erover met je dierenarts en vaak zijn er mogelijkheden om het afscheid thuis te doen voor het dier en voor ons als baasje wel zo fijn in een bekende en veilige omgeving afscheid te nemen ipv zo'n koude dierenartspraktijk.

Hoe kun je verder in mijn/ons geval was dat eigenlijk heel snel weer een andere hond niet om ons lieve meisje te vergeten nee die zit voor altijd in m'n hart daar heb ik zoveel van gehouden maar gewoon om de leegte in huis op te vullen en weer afleiding te hebben en weer te kunnen en willen genieten.
Ieder doet het op zijn eigen manier maar ik merkte dat ik vanuit mijn omgeving erg weinig steun kreeg want joh doe normaal het is maar een hond.
Nou voor die mensen mischien maar zoals iedereen hier als je eenmaal je hart hebt gegeven aan een dier dan is en blijft het verlies hiervan echt heel zwaar en eerlijk gezegt hebben we al veel familie (ook jong) verloren maar nooit ben ik daar zo verdrietig om geweest dan het verlies van m'n hond ik ben er letterlijk ziek van geweest en kon zeker een week niet normaal functioneren.

Schrijf er hier maar over hier vind je wel mensen die weten wat je mee en doormaakt en die hebben aan een half woord genoeg om zelf weer de pijn te voelen van het verlies van hun eigen huisdier.

Zelf heb ik altijd erg veel aan dit gedicht gehad,

Er is een plaats in de hemel die Regenboog brug heet.
Als een dier waar je veel van houdt doodgaat,
dan gaat dat dier naar de Regenboog brug.
Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden,
zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig.

Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter.
Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond,
precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding:
Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje
achter hebben moeten laten.

Ze rennen en spelen met elkaar,
maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen
en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling verlaat hij de groep,
rent over het groene gras, sneller en sneller.
Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen,
houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging.
Om nooit meer uit elkaar te gaan.
De vrolijke kussen overstelpen je gezicht,
je handen aaien zijn liefdevolle kop
en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang niet hebt gezien,
maar die altijd in je hart zijn gebleven.

En dan gaan jullie samen over de Regenboog brug...


Heel erg veel sterkte met de moeilijke beslissing!

Dit gedichtje is ook mooi en geeft ook troost. Maar ik bedoel een ander gedicht. Over dat een dier niet verdiend dat je hem of haar laat lijden.

Weet wat je bedoelt Ans, maar kan er ook niet opkomen.
Begint geloof ik zo;

Als twee ogen je aankijken....

Ik weet maar al te goed hoe het voelt, heb al zo vaak voor hetzelfde dilemma gestaan zoals jij nu.
Wat moet ik doen? Ik wil hem of haar nog niet kwijt, maar ik mag hem of haar niet laten lijden.
Maar hij/ zij is nog zo vrolijk! Hij/zij geniet, ondanks de ellende, toch nog zo van het leven. Hij eet nog, hij drinkt nog, wil nog mee wandelen al gaat dat steeds moeilijker.
Een hond wil zijn baasje plezieren en zet daarom zijn eigen ongemakken opzij.
't Baasje is blij, wanneer hij blij doet en dus is hij blij.
Maar kijk eens naar hem als hij zich onbespied waant. Kijk dan eens hoe zijn ogen staan.
Bedroefd? Pijn? Gelatenheid?
Dan weet je dat het tijd wordt om de moeilijkste beslissing van je leven te nemen. Neem dan voorgoed afscheid van hem.
Helaas komt die tijd altijd sneller dan je hoopt. Daar denk je niet aan als je een pup, of zelfs een hond op oudere leeftijd aanschaft.
Pas als het dier gebrekkiger wordt, en dat sluipt er als het ware langzaam in, ga je beseffen dat de tijd eens zal komen dat je vriend er ooit niet meer zal zijn. Natuurlijk hoop je dat het nog jaren duurt, maar die wens wordt helaas niet altijd vervult.
Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd.

Er staat hier ergens op het forum een gedichtje wat over het afscheid van je hond gaat. Ik kan het even niet vinden, maar dat gedichtje zegt eigenlijk alles.

Bij Jengo werd 1 jaar geleden iets aan zijn longen geconstateerd, nu een jaar later blijkt er nog veel meer niet helemaal goed te zijn, maar dat kan natuurlijk in een jaar erg veranderen, hij heeft zware bronchitis, long fibrose, larynx paralyse en ineens nog veel meer dingen (afgelopen week werden pas de meeste dingen door een specialist herkend).
Hij is vreselijk benauwd en heeft ook door de larynx paralyse een fors probleem met inademen, zo ook met uitademen, wat hij met zijn buikspieren probeert te regelen.

Ja dan is het leven wel zwaar voor hem geworden. En voor jou ook, want je ziet hem lijden. Als er niks meer aan te doen is, medicijnen niet helpen, kun je, moet je zelfs, maar één ding doen.
Hem verder lijden besparen. Nogmaals heel veel sterkte.

Het enigst wat troost kan bieden is dat je weet dat je er altijd goed voor bent geweest,
en geloof me als het moment daar is zie je in zijn ogen dat het goed is.
Dit verlies slijt al krijg ik nog steeds tranen als ik aan mijn oude makker denk en die is al 6 jaar dood.
Niemand kan je hier helaas in helpen anders was ik de eerste die het zou doen om de pijn te verlichten.
Heel veel sterkte

Ben het helemaal met je eens Peter. Ik mis Roy ook nog steeds, ondanks dat hij al 5 jaar dood is.
Ondanks dat hij de zoveelste was, waarvan we afscheid moesten nemen, went het nooit.

Ik weet hoe je je voelen kan, heb onlangs in dezelfde situatie gezeten als jij nu, mijn lieve maatje, nog maar 3,5, veel te vroeg, ik heb haar de laatste week erg verwend, heel veel geknuffeld, bij haar geslapen, eten gedeeld, want ik kon het niet meer verprutsen als je dat überhaupt kan op die manier. Mijn kinderen hebben de keus gekregen over wat zij wilden, of er bij zijn of niet, ze heeft hier thuis haar laatste spuit gekregen, en dat was hard....ik heb achter in de tuin haar laatste rustplaats gemaakt, en ook dat was hard toen de aarde er over heen ging. Ze heeft nog een favo speeltje(cola fles) mee gekregen en mijn pas nieuwe fleecekleed. Ik mis haar nog elke dag maar ik heb een heel goed gevoel over hoe het gegaan is...we hebben het met z'n allen helemaal af gemaakt. bah ik wil dit helemaal niet typen Heeeel veeeel sterkte

Zeker de mooie herinneringen bewaren die je aan hem hebt, maar makkelijk zal het niet zijn als je hem moet afgeven. Dat kan ieder baasje bevestigen die ooit een dier hebben afgegeven waar ze veel van hielden. Veel sterkte in de moeilijke periode en troost je met de gedachte dat hij samen met jou een goed leven heeft gehad.

Wennen...nee
Het enige wat je kan doen is in de ogen kijken.....je ziet je beste vriend, je maatje....wil niet dat die pijn heeft, maar loslaten doet zo'n pijn....

Het verdriet is groot, en ergens weet je dat je jezelf pijn moet doen om hem los te laten....
Je hond is zo graag bij je geweest....ik snap de verbondenheid volkomen.
graag zien is ook in dit laatste stukje....loslaten....weten dat jullie een koppel uit de duizend waren....

Ik kan niet anders dan je heel veel sterkte te wensen....de herinnering aan je mensenkind....allemaal verweven in deze vriend.

sterkte

Dank jullie wel, dit is hartverwarmend!
Het klopt helemaal dat je je makker niet kwijt wilt en jengo is gewoon de allerliefste labrador voor mij van de hele wereld, ik kijk steeds naar hem  en dan gaat het ineens weer even beter, voor zover je dat kan zien aan ze, ze zijn zo verschrikkelijk lief en hard, de will to please blijft er tot het laatste moment. Het is zo dubieus, als ik jullie reacties zie, dan voel ik zo mee en denk ik, ja het is zo, het moment moet komen, maar waarom nu en waarom.

Ik heb het gevonden:

Als twee grote ogen je vragen:
Help me, want ik voel me niet zo fijn!
Mag je dan, terwijl jezelf voelt
'dit is het einde'
egoïstisch zijn?

Als je van je arts hoort:
'dit komt nooit meer goed'
Mag je dan, omdat je hem niet wilt missen,
egoïstisch zijn?

Als twee lieve bruine ogen sluiten gaan .... voorgoed ..
en je zonder hem naar huis toe moet
met de riem in je handen
en een hart vol pijn,
dan probeer je jezelf te overtuigen
'dit is het beste,
ik mocht niet egoïstisch zijn!'

Vele jaren was je bij ons
elke dag was een feest.
En al die fijne jaren,
is hijzelf niet één keer,
egoïstisch geweest.

wat een prachtig gedicht en O wat is het waar en wat doet het pijn, ik zit er echt doorheen, ik wil niet dat hij lijdt, maar ben zo bang hem te moeten missen.

Ik kon het zo snel niet terugvinden.



Sterkte...

Ik denk dat de meeste van ons hier wel eens zijn maatje heeft verloren en weten hoe jij je voelt.Blijf in gedachten houden wat voor een fijn leven jij je hond hebt gegeven en dat hij jou daar ook dankbaar voor is. Blijf vooral aan alle heerlijke en leuke dingen denken die jullie samen hadden. 
Wij wensen je de komende tijd alle kracht en sterkte toe. 
En denk er aan. Uit het oog is niet uit het hart.

alles is al gezegd enige rest nog om je heel veel sterkte te wensen de komende tijd en het kan idd helpen om erover te praten, nu en later.

Een echte baas, is een baas die de beslissing maakt op het moment dat de tijd gekomen is, dat er alleen nog maar een lijdensweg in het vooruitzicht ligt en geen verbetering.
Dan is het laatste wat jij kan doen, je hond zijn rust geven en een verdere lijdensweg besparen.

Geef hem dan nog een paar laatste mooie dagen en probeer er van te genieten, even te vergeten wat komen gaat.

Heel veel sterkte hoor, weet helaas ook hoe het is om je maatje te laten gaan.

Het is vreselijk om afscheid te moeten nemen van je lieve trouwe vriend...
En als je zelf die beslissing moet nemen nog eens extra moeilijk, je twijfelt altijd of je het wel goed doet...
Toch, hoe moeilijk ook, hoort het ook bij 'houden van'...
Jij bent zijn baasje, en behoed hem voor nog meer pijn en ongemak...en dat is in dit geval het enige juiste....
Koester alle mooie momenten samen, vergeten zul je hem nooit....

Ik wil je heel , heel veel sterkte wensen.....

Lieverd, er bestaan geen woorden die troost kunnen bieden, hooguit dat je weet dat er mensen zijn die met je meeleven en aan je denken, die achter hun scherm, de tranen over hun gezicht voelen lopen en weten en voelen wat jij nu doorstaat. Je mensenkind verliezen, is het ergste wat een moeder kan overkomen. Nu sta je voor het feit, ook je hondenkind te verliezen. Datgene waar je voor staat, is ondragelijk, maar, een besluit dat je neemt in het belang van Jengo. Jengo kan niet zelf beslissen, rot genoeg, zijn wij verantwoordelijk om een besluit te nemen over leven en dood. En dat is ontzettend moeilijk. Maar zo benauwd, dat is geen kwaliteit van leven meer. Ik weet wat het is en heb het meegemaakt en geloof me, de dood is dan een goede vriend. Na mijn ervaring, heb ik gezworen, dat geen van mijn dieren de weg mag gaan, die ik gegaan ben. Met ontzettend veel pijn in mijn hart en het eindeloos gemis, maar ook met een gevoel van opluchting, dat ik ze dit door mijn eigen ervaring kan besparen, laat ik ze rustig inslapen. Ik wens je enorm veel kracht liefde en troost toe! En weet dat ik aan je denk. Dikke knufffffff voor Jaro en dikke troostkus voor jou. Heel veel liefs, van Clair en de dieren

Het helpt echt, delen van je verdriet, ik voel me sterker door jullie lieve troostende woorden, maar ook de onzekerheid over het wanneer en of je er goed aan doet, ik merk dat we daar allemaal mee kampen en ik kan daar iets meer in berusten nu. Het weer wordt warmer, dan heeft Jengo nog meer last, ik merkte het vanmorgen al, de kwaliteit is er eigenlijk niet meer, hij leeft nog op onze liefde voor hem en andersom, hij had altijd al wat minder met de zomer, de sneeuw (en die heeft hij volop gehad de afgelopen dagen) is absoluut favoriet, een mooie gedachte dat hij nog heerlijk heeft lopen rennen en snuffelen in de tuin.
Allemaal mooie herinnereingen, die ga ik bewaren, fijn dat jullie er zijn en het me iets makkelijker maken.
Dank jullie, liefs Ursula en Jengo

heel veel sterkte !

Ursula,
Het is zo vreselijk moeilijk. Ik heb je vorige topic over het benauwdzijn van Jengo gevolgd en ik denk dat het eerlijk en liefdevol is om Jengo te helpen om rustig in te slapen. Je ziet aan de ogen en de houding van je hond dat het beter is om deze moeilijke beslissing te nemen.
Heel veel kracht in deze moeilijke tijd; zeker omdat dit bij jou extra groot verdriet naar boven haalt.
Hopelijk zijn er meerdere mensen om je heen, die je kunnen steunen.

Sterkte!!!

Ursela, alles is inderdaad gezegd, want vele hier hebben meegemaakt met hun dieren waar jij nu doorheen moet,dus weten we wat jij meemaakt.Het wanneer is daar op het moment dat je maatje geen kwaliteit van leven meer heeft en je aankijkt met een blik van ,baasje het is genoeg geweest ,laat me gaan, het is beter zo.En echt als je Jengo zo goed kent,zie je aan zijn blik dat het zover is.Twijfel niet maar laat hem gaan, dat is houden van.

Wens je heel veel kracht en sterkte voor de komende tijd.

Wens je veel sterkte voor de komende tijd