Cas! - Nieuwe update pagina 5

Overigens nog iets nieuws: we kunnen hem gewoon op z'n plaats laten liggen!!

Eerst kregen we hem met geen mogelijkheid op z'n kussen, niet eens voor iets lekkers kwam ie. Hij ging er een beetje omheen staan te drentelen. Hem laten liggen lukte ook niet, hij staat de hele tijd op of blijft gewoon zitten. Sinds kort gaat ie dus steeds vaker uit zichzelf op z'n kussen liggen, een hele verbetering!  

Nu willen we altijd dat de honden tijdens het eten op hun kleed/in hun mand liggen, zodat ze niet kunnen gaan schooien. Maar aangezien we Cas nooit op z'n kussen kregen en hij nogal graag z'n kop op tafel legt tijdens het eten...  Gebruikten we tot nu toe de bench, die we dan op de plek van zijn kussen neerzetten. Dit wilden we dan gaan afbouwen door over een tijdje hem wel in de bench te doen, maar het deurtje open te laten en later dan de bench helemaal weg te laten. Maar gisterochtend probeerden we het toch even en... Het lukte! We kregen hem op z'n kussen en het lukte ook nog eens om hem te laten liggen én blijven!  

O, wat ben ik trots nu  Waar het eerst niet eens lukte om hem op z'n kussen te krijgen of hem te laten liggen, laat staan te laten liggen op z'n kussen... En dan ook nog eens blijven! Dat vindt ie ook héél erg moeilijk, want hij is het liefst de hele dag bij ons! We moesten een paar keer opstaan, omdat ie dan toch weer "stiekem" dichterbij kwam liggen  Maar we kregen hem gewoon weer terug op z'n kussen  Dus ik vind het superknap van 'm!

Hey Iris,

Leuk dat jullie er weer een witte bij hebben!! Dat graag bij de 'mensen' zijn , dat zit er gewoon een beetje in bij de witjes, ze zijn heel baasgericht !!
Fijn dat het zo goed gaat tussen Cas en Kobus. Hier gebeurt het ook wel dat Luka aan de lijn anders reageert dan dat hij los loopt. Aan de lijn kan hij nogal een snauwerig doen tegenover andere honden, maar als hij losloopt is er 9 van de 10 x niets aan de hand.

Zelf organiseer ik witte herder wandelingen, en soms dan gaan er 5 witjes mee, maar er zijn ook al wandelingen geweest waar er 25 witjes of meer mee zijn geweest en als er zoveel rondlopen, met stockhaar/halflang en langstockhaar dan is het soms wel moeilijk om te zien wie welke hond is, vaak zie je het aan de halsband. Jammer voor je dat je toen een 'slechte' ervaring hebt opgedaan met de wandeling. Als er weer een wandeling is, is het misschien een keer leuk om mee te gaan, dat je ook kunt zien dat het echt heel leuk is om met zoveel witjes op stap te gaan.

Ik heb je geloof ik al eens gezien bij een teckelwandeling !!

Heel veel plezier met Cas en Kobus!!

We hebben hem een keer losgelaten met de hond van mijn tante, dat ging wel redelijk, maar dat kwam voornamelijk omdat zij hem negeerde... Hij deed in het begin ook los niet zo heel vriendelijk

Ik zou graag een keer meegaan, maar dan met Kobus (Cas nemen we dan maar niet mee ), zou dat ook mogen?

Annelies, volgens mij hebben wij elkaar nog niet gezien bij een Teckelwandeling... Iedere keer als ik mee ging, kon jij niet mee en andersom!
Komt vast in de toekomst nog wel eens!

Leuk zeg! Hij doet het goed bij jullie.

Dat dichterbij tijgeren is een bekend fenomeen...

Hihi sneaky hè...

Wat fijn dat het zo goed gaat! Super

Vandaag het gedragsconsult, toch?

Wat leuk een 2de hond erbij Wat een mooierd

Bedankt voor de reacties weer!

Vandaag hadden we inderdaad het gedragsconsult. Volgens Joep (de GT) is het bij Cas echt angst. Zijn advies was dan ook om heel erg te gaan trainen d.m.v. "connectietraining". Oftewel, de hond heel goed naar zijn naam te leren luisteren, onder alle omstandigheden. Binnen beginnen, dan buiten in de tuin, buiten de tuin onder rustige omstandigheden en als dat echt perfect gaat allemaal, pas proberen in drukkere omgevingen en met honden erbij. Tot die tijd sowieso als er een hond aankomt, meteen omdraaien en ervan weglopen, zodat we Cas uit zijn stress situatie halen.

Als de connectietraining helemaal goed gaat, kunnen we heel voorzichtig aan proberen om hem los te laten in een gecontroleerde omgeving met honden die we heel goed kennen en waarvan we echt weten dat die niets zullen doen (zoals de hond van mijn tante). Alléén met deze honden mag hij dan in zijn leven eventueel spelen, rennen, snuffelen, etc. Maar dit mag dus écht alleen als we weten dat het goed zal gaan, want we moeten echt voorkomen dat hij er een foute ervaring bij krijgt. Het liefst had Joep dat we het nu bij de hond van mijn tante en Kobus laten, omdat het daar zeker goed mee gaat... Dit om zijn zelfvertrouwen met andere honden wat op te bouwen. Iedere andere hond is toch weer een risico. Mochten we dat dus toch willen proberen met honden die we goed kennen, krijgt Cas voor de zekerheid een muilkorf om. Gisteren heeft Cas namelijk bijna een hond écht gebeten  (Hond liep los, Cas zat vast.) Bovendien zal dat ook schelen met loslopende honden die naar hem toe komen, want als baasjes zien dat Cas een muilkorf om heeft zullen ze hun honden minder snel bij die van ons laten...

Verder moeten we binnen Cas wat meer gaan negeren, omdat hij nog wel eens de aandacht wil komen opeisen bij ons... Hij komt regelmatig langs bij ons alledrie en dan krijgen we pootjes en duwt ie z'n neus onder onze handen. Dit moeten we negeren en weglopen. Natuurlijk krijgt ie wel aandacht als we hem zelf bij ons roepen en we mogen hem ook best eens een aai geven als ie langs komt lopen. Maar het "aandacht opeisen" is niet gewenst. Zelfde geldt als we Kobus aan het aaien zijn/Kobus roepen, dan komt Cas altijd. Dan moeten we hem op z'n plaats sturen. Als ie dat helemaal goed doet en hij is al even op z'n plaats, mogen we hem (als we klaar zijn met Kobus aaien) bij ons roepen en dán pas krijgt Cas de aandacht.

Iris, tuurlijk mag je met Kobus mee gaan wandelen, zelf hebben we ook 2 teckels die rennen ook met de witjes mee!!
Ik vind dat goede raad wat Joep jullie gegeven heeft. Je komt er nooit helemaal achter wat Cas heeft meegemaakt, dus hem erin begeleiden zodat hij weer vertrouwen krijgt is alleen maar goed!!

Dat lijkt me ook goed advies wat jullie hebben gekregen. Kunnen wij met Mike ook wel wat mee.

Wat fijn dat jij ook nog iets aan het advies van Joep hebt, Roxy Heeft Mike ook wat last van angst bij andere honden?

De muilkorf hebben we overigens nog niet binnen, die moest in een grotere maat besteld worden  Maar goed, die hebben we nu ook nog niet echt nodig. Het is op dit moment nog even belangrijker om hem te leren dat hij zijn focus bij ons moet houden.

We hebben het eerder trouwens ook over castratie gehad, maar dat heeft Joep ons erg afgeraden. Wij wisten namelijk niet zeker of het wel angst was van Cas, maar nu blijkt van wel zou castratie die angst alleen maar veel erger maken... Hij mag z'n zaakje dus mooi houden  
Hij heeft helaas wel wat last van een voorhuidontsteking... Gelukkig zijn daar hier op HP genoeg tips over te vinden, dus we gaan gewoon spoelen en hij krijgt vitamine C. Hopelijk gaat het snel werken!
Overigens hebben we nog een vooruitgang geboekt: hij gaat liggen op commando  We konden hem eerst écht niet laten liggen, d.m.v. snoepje naar beneden houden (hij ging óf staan, óf hij bleef zitten en bewoog alleen z'n hoofd mee, dan kon ie namelijk nog bij het snoepje ). Hij weigerde het gewoon! We kregen van Joep de tip mee om hem alleen aan een snoepje te laten ruiken en vervolgens niks te doen en afwachten. Uiteindelijk is ie gaan liggen en dat beloonden we natuurlijk. Met behulp van de clicker heeft ie het nu al door! (Hoewel ie af en toe gewoon geen zin heeft, als we geen snoepje vast houden ). Ik ben blij dus  't Is zo'n lieverd

Ja, Mike weet zich geen houding te geven bij de meeste andere honden. Mijn moeder's honden en een van onze buren gaat prima, maar alle andere viervoeters vind hij veel te spannend. Hij bijt niet, maar heeft wel een grote bek met blaffen en grommen aan de lijn. Los gaat het veel beter, dan kan hij ze uit de weg gaan of voorzichtig snuffelen. Hij is verschrikkelijk onzeker.

Heel anders dan Charlie, onze vorige witte zoals je nog wel weet. Die was heel open naar alles en iedereen, ook niet altijd een lievertje hoor, maar wel zelfverzekerd en duidelijk. Een aantal honden mocht hij wel, anderen mocht hij niet, en in principe kreeg iedere hond het voordeel van de twijfel bij de eerste ontmoeting. Mike heeft dat niet, die is meer van eerst een grote bek, daarna zien we weer verder, welke hond het ook is.

Mike is heel lief, maar heeft geen benul van sociale omgangsvormen met honden die hij niet kent. Maar ons buurhondje Gila komt bijvoorbeeld regelmatig uit logeren bij ons, en Mike is vaak bij m'n moeder als wij een dag weg zijn, waar hij meer dan prima met haar honden omgaat. Hij kán het dus wel. Maar misschien is dat dus omdat hij mijn moeder's hondjes en Gila vertrouwt, en de rest allemaal niet.
Hier was Gila uit logeren. Het is zo vertrouwt in huis, alletwee relaxt, niets aan de hand. Hier alletwee in dromeland.

Wandeling met m'n moeder's Cocker Yuna.

Bij m'n moeder in de tuin op een van de heetste dagen afgelopen lente.


Mike is dus wel gecastreerd (wat het mogelijk erger heeft gemaakt? Geen idee. Ik heb niet echt verandering in zijn gedrag opgemerkt). We gingen destijds iedere week langs de dierenarts om Mike eraan te laten wennen (bang voor mannen, durfde niet op de tafel te komen). Toen werd er een bultje gevonden en werd gedacht dat Mike een tumor had, dus ging hij onder het mes. Bleek gelukkig niets ernstigs te wezen, maar zijn continuë puspiemel die hij daarvoor had was wel meteen over.

Goed dat het steeds beter met Cas gaat! Niet zo vreemd natuurlijk, hij voelt zich steeds meer bij jullie op zijn plek. Mike kende niet zoveel toen we hem net kregen, maar hij kent inmiddels een heel scala aan commando's Misschien ook leuk om cursussen met Cas te gaan doen, als je een leuke hondenschool of vereniging kunt vinden.

Haha, oh, met snoepjes konden we in het begin met Mike niets beginnen. Hij taalde niet naar eten in het algemeen. Speeltjes daarentegen, daar deed (en doet) hij alles voor. Alhoewel hij tegenwoordig zich heeft gerealiseerd dat snoepjes ook best wel lekker zijn.
Cas klinkt als een lieve maar eigenwijze vent

Cas en Mike klinken wel een beetje hetzelfde! Sara was ook onzeker, maar op een hele andere manier als Cas. Cas gaat in de aanval mode en Sara vluchtte... Hoewel het bij Cas dus zo vreemd is dat ie eerst kwispelend gaat knuffelen en dan ineens is het mis. We weten nog steeds niet wát er dan precies gebeurd, want de andere hond doet dan ook niks geks.
En Cas ging inderdaad ook al vanaf het begin af aan goed met Kobus, geen enkel probleem! Ook niet aan de riem (want dat scheelt inderdaad wel iets, maar ook los doet ie het helaas ). Met de hond van mijn tante heeft ie wat gegrauwd, maar omdat zij hem compleet negeerde ging dat heel snel weer over gelukkig. Maar dat kunnen we natuurlijk niet van iedere hond verwachten! Altijd opletten dus.

Snoepjes vindt Cas alleen lekker als het kaasjes, worstjes of frolicjes zijn  Daar doet ie héél veel voor! Maar ook speeltjes vindt ie heel leuk. Maar goed, met een muilkorf om gaat dat natuurlijk niet, dus we moeten maar even kijken hoe we dat doen...
Kobus doet zelfs alles voor een gewoon brokje (hoewel ie voor iets héél lekkers wel iets meer gefocust is en nóg iets enthousiaster is ), dus dat is best makkelijk moet ik zeggen hihi.

Mijn vader heeft Cas vandaag eens meegenomen naar zijn werk, dat kan in de vakantie wel eens omdat het dan heel rustig is. Moet eerlijk zeggen dat ik het wel weer lekker vind om even alleen te zijn met Kobusje  Cas is een schatje, maar hij moet nog steeds altijd overal met z'n neus bovenop staan en ik krijg dus niet echt de kans om zoveel met Kobus te doen als ik eigenlijk zou willen. Nu eventjes "alone time" met Ko

Heb de titel overigens maar even aangepast, vind dit nu iets toepasselijker geworden

Ja, Cas is inmiddels al een tijdje bij jullie.

Ik vraag me af hoe dat is, meerdere honden hebben. M'n moeder heeft er drie, maar twee liggen continu op schoot en de Cocker slaapt heel veel en komt anders ook wel haar aandacht vragen. Geen van de drie komt aandacht tekort.

Maar zelf dus nooit meerdere honden gehad. Vroeger was Yuna, de Cocker, in haar eentje. Charlie was in zijn eentje. Mike is nu ook enig hond. Ik vraag me af hoe lastig het is om aandacht te verdelen.
Een kennis van me had 7 honden (inmiddels meer dan 10) --woont op een landgoed-- en dat was heel apart. De honden deden het merendeel van de tijd hun eigen ding, in hun eentje of met elkaar. Maar dat lijkt me zo lastig, ze allemaal hun aandacht geven. Denk dat het een heel andere manier van leven is dan met één hond.

Het is inderdaad heel erg anders, moet zeggen dat ik het ook echt wel lastig vind! Voornamelijk omdat ik altijd heel veel met Kobus deed, maar nu moet ik ineens ook Cas aandacht geven... En als ik dan iets met Kobus wil gaan doen of hem alleen maar wil aaien, komt Cas er meteen tussen staan. En ik krijg 'm ook niet weg met z'n lompe lijf  Dan aai ik Kobus en dan komt er precies voor staan en gaat ie m'n gezicht likken... Hij bedoelt het wel goed, maar ik vind het toch wel vreselijk irritant hoor  Zeker voor Kobus ook, want die moet het dus ineens met veel minder doen.

Ook als ik binnen iets met één van de twee wil gaan doen (voornamelijk als ik met Kobus iets wil gaan doen; spelletje of trainen o.i.d.) moet ik Cas echt apart zetten, omdat het anders gewoon niet te doen is. Andersom (als ik iets met Cas ga doen), gaat het nog wel, want Kobus blijft vaak wel in z'n mand liggen (niet altijd). Maar vind het dan toch altijd een beetje sneu dat Kobus zit toe te kijken en hij zelf geen aandacht krijgt  

Maar goed, dan zit er dus altijd even 1 apart, maar dan vind ik het ook weer zielig om heel lang iets te doen, want dan zit die ander dus zo alleen... Pfff, 't is een heel gedoe hoor haha!

Het is wel gezelliger vind ik, twee honden. Maar ik weet niet of ik het zou doen als ik later op mezelf woon...

De kennis van me, met al die honden, zei tegen me dat ze niet begreep dat mensen een hond alleen konden houden. Ze vond dat als je voor één hond kon zorgen, je er ook twee of drie kon nemen. Haar ervaring was dat het pas hectisch werd na de vijfde hond. De zesde hond kan dan net zo goed de tiende hond zijn, zo snel voelt het dan alsof je 'heel veel' honden hebt.

Maar goed, dit zijn wel woorden van iemand die een asiel van 250 honden heeft gerund en elke dag weer werd geconfronteerd met het feit dat ze de honden niet aan de straatstenen kwijt kon, bij wijze van. Geen hond adopteren met het argument 'maar ik heb al een hond' is lastig te verkroppen. Maar goed... ik heb maar één hond en ik vind het ook wel genoeg zo. Eerst. Ik vind dat het helemaal van het karakter van je hond afhangt of je er een tweede of meer bij kan doen.

Ik vind van 1 hond naar 2 honden toch wel een hele grote overgang hoor Denk dat de overgang van 2 naar 3 honden kleiner is, omdat je dan toch al de aandacht moet verdelen...

Tja, ik vind het heel lastig, maar dat zal inderdaad per persoon en per hond verschillen! Als Cas niet zo opdringerig was, had ik het misschien gemakkelijker gevonden, want dan ik ook meer aandacht aan Kobus geven Aan de andere kant gaat dat misschien nog over... Kobus deed precies hetzelfde bij Sara en nu doet ie het helemaal niet meer! (Behalve dan bij bezoek haha )

Ik denk dat Cas vroeger nooit veel aandacht heeft gekregen, die is zijn schade aan het inhalen

Zal vast nog wel beteren hoor en dan knuffel je ze maar allebei hé Kobus heeft volgens mij ook geen klagen, vaak maken wij mensen zich zorgen om niets

Heel leuk te lezen dat het toch eigenlijk heel goed gaat met Cas !!

Hihi ja hij komt ook helemaal niets te kort hoor... Hij krijgt alleen wel wat minder aandacht dan toen ie alleen was, maar dat is logisch natuurlijk Maar hij kan zó zielig kijken als ie in z'n mandje ligt en ik Cas aandacht geef... En dan wil ik hem eens aandacht geven, komt Cas er weer met z'n dikke snufferd voor staan  

Ach ja, het komt vast wel goed... Cas doet het in ieder geval hartstikke prima! Hij snapt plaats, zit, poot en down. Nu nog blijf hihi, dat vindt ie héél moeilijk  Loopt ons nog steeds heel erg graag achterna, hoewel ie wel steeds vaker blijft liggen. Maar als we naar een andere kamer gaan, staat ie altijd op en hij wacht je ook op als je de woonkamer weer binnenkomt  

Ik zal binnenkort eens wat goede foto's in de tuin maken, als het lukt! Hij zal vooral heel graag recht voor de lens staan denk ik, veel te dichtbij dus haha.

Voor foto's kunnen jullie in dit topic kijken!

Veel plezier met de honden. Maar zo te horen gaat dit wel lukken !
Wat erg dat de dieren zelfs al in een asiel niet goed behandeld worden en geen eten genoeg krijgen

Ik ben stiekem al de hele tijd mee aan het lezen en ben benieuwd hoe het nu gaat.

Sorryyyy voor de late reactie, heb al even niet meer achter de computer gezeten  (En telefoon typt zo moeilijk.)

Leuk dat je er nog naar vraagt Sanne!

Met Cas gaat alles helemaal prima  Het is nog steeds zo'n poepie haha, echt de grootste scheet ooit! Alleen naar andere honden helaas nog steeds niet... Maar dat komt allemaal wel (of niet), het heeft geen haast.

Mijn vader gaat ook nog een keer wandelen met een man die hij goed kent, met een windhond. Die hond kwam ook uit het asiel en had dezelfde "symptomen" als Cas. De eigenaar heeft van Joep hetzelfde advies gekregen (en ook dat ie waarschijnlijk nooit met andere honden zal kunnen), nu is het een hele sociale hond! Dus we houden hoop  Maar goed, als we de muilkorf hebben gaat mijn vader dus eens met die man en zijn hond samen lopen, kijken of dat gaat (aangezien die man ook ervaring heeft met "dit soort" honden en het zelf aanbood). Muilkorf was vorige week binnen, maar we kunnen 'm dinsdag pas ophalen. Dan nog rustig laten wennen, etc....

Met Kobus samen gaat ook hartstikke goed! Kobus is wel héél brutaal en het typische is dat Cas eigenlijk bijna alles van hem pikt haha  Terwijl het met Sara andersom was: Kobus pikte alles van Sara, Sara zelfs helemaal niks van Kobus (kwam ook door haar HD, omdat ze pijn had was ze wat chagrijniger enzo).
Kobus wil eigenlijk altijd eten afpakken van Cas (met botjes gebeurt dat soms ook, en o wee als Cas 'm probeert terug te pakken! Dat doet ie nu dus ook niet meer  Maar wij geven 'm dan wel weer terug aan Cas hoor, en Kobus probeert het alleen af te pakken als Cas het botje loslaat, anders durft ie niet ), ook met brokken eten wil Cas wel eens ineens weglopen (als hij een van ons weg hoort gaan, gelukkig is dat al wel minder!) en dan valt Kobus natuurlijk aan. Maar zolang Cas eet, blijft Kobus uit de buurt. En als ie klaar is, gaat Kobus erop af en vreet ie alles wat ie heeft laten liggen (Cas eet héél slordig en laat vaak van alles liggen ) op haha.

Ook gaat Kobus overdag heel vaak op Cas z'n kussen liggen en Cas durft Kobus er niet af te jagen en dan gaat ie er dus maar half op/naast liggen. Hij gaat wel steeds vaker op z'n kussen liggen (als het kan ), en staat ook iets minder vaak op als we weggaan. Hij loopt voornamelijk mijn moeder wel nog héél erg achterna, omdat zij het meest thuis is.



Verder speelt ie heel erg graag! Balletje vindt ie superleuk, rubberen bot vindt ie geweldig... Lekker apporteren, en hij laat het beste los van alle honden tot nu toe haha!

Hij is nog steeds heel opdringerig als het om aandacht gaat, maar laat zich al wel stukken beter wegsturen  Hij vindt het dan wel nog erg moeilijk om dat langer vol te houden (langer dan een halve minuut ) maar we zijn al wel wat vooruit gekomen, want eerst liet ie zich niet eens wegsturen

O ja, nog iets grappigs  

Een keer lag Cas overdag op z'n kussen en toen wilde Kobus er blijkbaar graag opliggen. Gaat ie nog geen halve meter voor Cas staan, staart 'm recht aan en meer doet ie niet. Hij staat maar te staren naar Cas, beweegt niet en blijft zo een minuut of 2 staan. Dan staat Cas op, loopt weg en gaat ergens anders liggen, terwijl Kobus zich lekker op Cas z'n kussen nestelt... Varken!!!



En nog iets: wij dachten dat Cas misschien alleen bang was voor grote honden, aangezien hij met kleine honden in een hok zat in het asiel, hij was opgegroeid met een Cocker (ook redelijk klein/middelmaat) en met Kobus ging het meteen goed... Maar nu ging ie laatst ook enorm te keer tegen een kleintje (Dat niets deed)  Dus dat was het toch niet.

Leuk van de updates! Wat een prachtige foto van hun tweetjes. Volgens mij kunnen ze het toch wel goed vinden samen. 

Ik ben benieuwd hoe het verder zal gaan met Cas, of zijn gedrag ook gaat veranderen naar andere honden toe. Laat je Kobus en Cas weleens samen uit?

Ja ze gaan ook echt heel lief samen  Cas heeft alleen de neiging om Kobus de hele dag te likken, op zijn kop alleen. Maar na een tijdje vinden wij dat dan wel genoeg, want hij bedoelt het wel lief volgens mij, als ie het echt lang doet wordt het gewoon vervelend  En Kobus laat het maar toe... Soms zoekt Kobus het ook op hoor, staan ze elkaar een beetje te tongen  Haha!

Ja, we laten ze 's ochtends en 's middags samen uit, 's avonds apart (doordeweeks). In het weekend doen we juist meestal 's middags de honden apart en 's avonds wel samen. Kobus kan toch niet los, het enige verschil is nu dat we andere honden echt moeten ontlopen (opzich wel sneu voor Kobus vind ik af en toe... Maar ja echt spelen doet ie meestal toch niet, meer snuffelen enzo).

En ja, ik moet wel zeggen dat het minder leuke rondjes zijn geworden zo  2 honden aan de riem, andere honden ontwijken... Geen leuke spelletjes e.d. onderweg doen (doen we wel thuis/in de tuin, maar toch, het wandelen zelf is wel wat saaier geworden!).

Dat is met één hond wel gemakkelijker ja  

Ik geef Mike tegenwoordig mooi de ruimte aan de lijn (leer, twee meter) aan een tuigje, en ik vind het veel gemakkelijker lopen zo dan wanneer ik hem strak naast me wil hebben. Als hij trekt (wat weinig gebeurt op deze manier) blijf ik stil staan en loopt hij weer naar mij terug. Als er honden in de buurt komen probeer ik hem af te leiden (met de sneeuw afgelopen week was dat heel gemakkelijk, hij is gek op sneeuw) en de afgelopen weken gaat het best goed, al zeg ik het zelf. 

Hoe deden Cas en Kobus het in de sneeuw?