Helaas.....

Moet dit even kwijt aan andere hondenliefhebbers.

Mijn keeshond Indy is al lange tijd niet fit, al veel onderzoeken gehad, oa. bloedonderzoeken en elke keer was het net niet goed, maar ook niet zo slecht dat men wist waar te zoeken. Ze had diarree ( geel), braakte (geel) en trilde ontzettend, maar de lever waarden waren goed en urine onderzoek ook en temp. was goed net als haar hart. Ze viel inmiddels ruim 3 kg. af en nog geen diagnose gevonden. er werd gedacht aan een voedselintolerantie en ze leek ook even op te knappen na een hypo allergeen dieet, maar afgelopen weekend zakte ze weer helemaal in, niet eten, geen fut. Dus vanmorgen weer naar de DA, helemaal onderzocht, geen tumoren te voelen, buik was ontspannen, niks deed pijn, maar ze was zo mak terwijl het normaal een fel beestje is. Temp. was normaal, terwijl ze weer ontzettend aan het rillen was. Rectaal onderzoek liet ze ook gelaten toe, ook daar geen bijzonderheden. Ik woon in Friesland en mijn DA wou met met spoed doorsturen naar een specialist in A'dam , maar wou toch nog even bloedprikken ( achteraf vertelde ze dat ze dit wou omdat de hartslag zeer snel en ook onregelmatig was en dit de vorige keren niet zo was) en ook omdat ik vertelde dat ze anders was gaan ruiken, er hangt een vreemde geur om haar heen. Ik kon op de uitslag wachten...... Helaas alles wees op maligne lymfomen en aantasting van de nieren, er zou een echo gemaakt moeten worden en dit kon na 2 uren wachten. Ik mocht wel heel lief met mijn hond in het kantoor zitten en kreeg een kopje thee, mijn hond lag als een zielig schoothondje bij mij. Helaas ook de echo wees uit dat mijn hond kanker heeft, een biopt zou 100 % uitsluitsel geven maar ik heb hier vanaf gezien. Ze heeft een prednison infectie gekregen en ik heb haar weer mee naar huis genomen om....afscheid te kunnen nemen. Morgen of overmorgen krijgt ze een laatste spuitje, ze is helaas nog maar 7 jaar en echt mijn maatje, dus ik vindt dit zo moeilijk en ook zo onverwachts.  Lieve groet van een keeshondengek.

Je houd genoeg van je hond om haar niet te laten leiden. Dat is het mooiste wat haar nog kunt geven; een vredig, waardig sterven.

heel veel sterkte

wat erg heel veel sterkte en je woef afgeven is nooit leuk maar hun laten afzien ook niet he dus moet je voor je woef de best beslissing nemen hoe moeilijk die voor jou ook is  ......

Moeilijk is het om dait soort beslissingen te mieten nemen, maar het is een juiste beslissing en je doet het uit liefde, maar dat maakt het verdriet en gemis niet minder, heel veel sterkte!

Bedankt allemaal voor de lieve reacties. Ik zit helaas al ruim 3 maanden thuis met een burn out en mijn hond is mijn steun en toeverlaat een voordeel van mijn burn out nu is dat ik gelukkig alle tijd heb om bij haar te zijn, maar moeilijk blijft het. Ik blijf me ook maar afvragen, wat als het eerder ontdekt was....

liefs Bettie

Bettie,vreselijk dat je hond zo ziek blijkt te zijn.En ik kan me voorstellen als je zelf al niet goed in je lijf steekt je dit er niet echt bij kan hebben.Normaal gesproken is het al een zware beslissing maar nu nog meer.Geef haar de laatste dagen nog alle liefde mee die je aan haar kwijt wil en laat haar dan los.Voel met je mee en kan me voorstellen dat je denkt had ik maar eerder geweten of ontdekt......maar een hond laat niet zo snel merken dat er iets niet in orde is en vaak is het dan te laat.Zoals nu in jou geval.Bettie kan je alleen nu nog heel veel sterkte wensen en geef je hond nog een knuffel van mij.

Ik vind het verschrikkelijk voor je... Heel veel sterkte toegewenst..

Wat een vreselijk bericht voor jullie.
Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Wat jammer toch...
Ja, je maatje zo mee krijgen naar huis na die verlammende diagnose...ik had het graag anders gehad voor jullie.
Het is goed zo...enorm pijnlijk, maar jij houdt de waardigheid voor jullie.

Ik wil je heel veel sterkte wensen, en ik weet dat als je zo'n moeilijk traject met je vriend hebt afgelegd met zoveel liefde, dat je er ook opnieuw voor zou tekenen...

Let op jezelf; een hond moeten missen valt tegen, nu je burnout er nog eens bijkomt, moet je goed op jezelf letten.
Voel je dat de negatieve gevoelens te lang duren, probeer je focus dan op tijd te verleggen!

sterkte, en een hele dikke knuffel voor jullie allebei.

Je mag hier altijd komen met je schrijfsels, emoties, gedachten...hier zitten er veel in hetzelfde schuitje...

Wat erg,zo lang tobben en nu zo snel afscheid moeten nemen.
Nog erger als je een burnout hebt en je hond degene is die je dan nog kan steunen en 
zorgen dat je doorheen komt.

ik wens je heel veel sterkte tijdens het  afscheid nemen van je maatje en natuurlijk
ook in e komende tijd.

Wat erg dat dit de diagnose is. Het zal de laatste tijd al niet makkelijk voor je geweest zijn... En geen uitsluitsel terwijl je ziet en weet dat het niet goed gaat met je hondje is ook niet niks...

Maar nu sta je echt voor een van de moeilijkste tijden in een mensenleven. Als je hondje , Indy kanker heeft dan is laten inslapen inderdaad het beste wat je voor haar kunt doen. Ik hoop dat je rustig afscheid kunt nemen. Als je een beetje zoekt in vorige topics op HP dan zul je ook droeve, maar toch in al hun eenvoud mooie, fijngevoelige verhalen vinden.

Ik wens je heel erg toe dat je gevoel je zal leiden... Sterkte gewenst. We voelen met je mee.

veel sterkte

Bedankt allemaal voor de lieve en troostende woorden. Ik heb besloten om haar morgenmiddag in te laten slapen. Ze heeft nu nog niet (veel) pijn en verder lijden wil ik haar besparen. Ze is heel sloom en wil niet eten, wel drinken gelukkig. Ze ligt me heel lief maar lodderig aan te kijken. Vannacht heb ik gezellig samen met haar in de kamer geslapen, ik geef haar nu nog even een extra dot liefde mee en dan is het genoeg geweest. Hier een foto van mijn beauty in gezonde toestand.

lieve groet van Bettie

Heel veel sterkte.

Bettie wens je voor morgen heel veel sterkte en ik hoop dat je een afspraak met je da. hebt kunnen maken om je lieverd thuis in te laten slapen.
Ik zal morgenmiddag in gedachten bij jullie zijn.

veel sterkte

Helene,

Ja ik heb gelukkig een afspraak bij ons thuis kunnen maken. De vorige keer dat ik mijn keeshond in heb laten slapen was namelijk behoorlijk traumatisch. Ik had mijn oude en ietwat dove en slechtziende keeshond zelf onder de auto gekregen en ben met haar naar de da gegaan waar we haar uiteindelijk na lang beraad in hebben laten slapen, dit viel helaas samen met het spreekuur en dus moest ik overstuur met een dode hond in mijn armen door een overvolle spreekkamer lopen. Dit vergeet ik nooit weer en daarom heb ik er nu voor gekozen, nu dit ook kan, om haar thuis in te laten slapen.

Ik was de anoniem(gast) boven Kylie,ik was niet ingelogd sorry.

Marianne

Dat is fijn Bettie, zoiets thuis te laten plaatsvinden is rustiger voor je hond maar ook voor jou zelf.Je kan dan zelf bepalen hoe lang ze nog bij je blijft. Nogmaals alle sterkte voor de zware taak morgen.

Moedig van je Bettie, vreselijk moeilijk. Ik wil je vandaag en morgen heel intense quality-time wensen met elkaar. In liefde en rust toe naar het moment van loslaten. Fijn dat de mogelijkheid er is om het thuis te doen, haar eigen vertrouwde omgeving en geen stress van DA kliniek.

Wens je veel kracht en vertrouwen in de keuze en je proces van je hond begeleiden naar haar loslaten.

Bettie, wens je ook heel sterkte en kracht toe voor morgen.

Fijn dat je vannacht bij haar hebt geslapen. Wij hebben ook de laatste 2 dagen in de woonkamer op de grond bij ons hondje geslapen. Door de pijn kon ze niet meer in bed bij ons liggen.

Nogmaals ontzettend veel sterkte!

Bettie,ik wens je alle kracht toe voor morgen middag wanneer je afscheid moet nemen van je mooie meisje Indy...
Wat een mooi hondje,ik heb net even bij je foto,s gekeken en ik zie dat ze veel met je mee geweest is,die momenten zal je voor altijd met je meedragen en over een tijd denk je weer met een glimlach en al de mooie momenten die jullie samen beleefd hebben.
Geef haar nog alle liefde die je kan geven en laat haar in liefde gaan....
Heel veel sterkte en kracht voor de tijd die komen gaat...

Bettie...wat is dat zwaar...hoop dat morgen 'alles' gaat, zoals je het meest liefdevolle rustige afscheid in gedachten hebt...
Ik wens het je toe.
het loslaten komt, hoop dat de vrede bij jullie mag zijn.

sterkte

betty,wil je heel veel sterkte toewensen

Help!!!!!!!!!
Ik twijfel zo ontzettend. Gisteravond heeft Indy weer gegeten en is ze een stuk levendiger. Vanmorgen zelfs een stuk brood gegeten, brokjes wou ze dan weer niet. Zou dit een laatste opleving zijn, is dit een nawerking van de Prednison? Ze is alerter, of is het misschien onrust in haar lijf.  Ik weet niet meer wat verstandig is, krijgt ze vandaag haar spuitje of zal ik het uitstellen en misschien hopen op een wonder, moet ik haar een second opinion of toch dat biopt aandoen?  Moet ik dan toch wachten tot ze pijn gaat krijgen? Of ben ik nu vluchtgedrag aan het vertonen? Graag jullie advies/mening!!!!

Niemand, echt niemand kan je hierin adviseren. De beslissing ligt bij jou in samenspraak met DA. Vooraf vind ik het belangrijk om dat gezegd te hebben.

De gevoelens, twijfels die je beschrijft zijn voor mij herkenkenbaar en ik denk dat bij iedereen zo vlak voor euthanasie dit in meer of mindere mate even opspeelt. Een uitvlucht, maar soms juist ook omdat veel honden dan nog weer een heropleving lijken door te maken. Vraag maar aan je dierenarts, deze zal dat kunnen bevestigen.

Alleen jij kan beslissen wat het moment is. Maar realiseer je een heel belangrijk ding ... als je nu om vluchtredenen uitstelt, moet je er zeer binnenkort nog een keer door deze verschrikkelijk moeilijke dagen heen. De keuze van moment en de tijd er naar toe. In deze is uitstel geen afstel, het moment komt.

Praat met je dierenarts over je belissing, je twijfels en de kwaliteit van leven van Indy. Vraag iemand dichtbij je hoe die er tegen aankijkt. Wie is er gebaat bij? Hoe is de balans in kwaliteit en afzien?

Ik stuur jullie heel veel moed en liefde en wijsheid.
Sterkte

Ik sluit me helemaal aan bij de reactie van Petra.

Sterkte gewenst.

In overleg met de DA afgesproken om vanmiddag nog een shot Prednison te komen halen en ze gaat dan weer naar Indy haar hartje luisteren. De DA zei letterlijk: "maandag stond ze met 3 poten in het graf", maar ze reageert wonderlijk genoeg erg positief op de Prednison. Ik kan zo geen euthanasie toe laten passen, Indy leek zelf het leven helemaal op te geven en daar had ik vrede mee, maar nu vecht ze weer en wat voor mij het belangrijkste is, ZE HEEFT GEEN PIJN. Gister sprong ze zelfs bij me op de bank om te knuffelen, dezelfde hond die maandag niet meer op haar poten kon staan van verzwakking en uitputting, ze blafte net omdat er iemand langsliep, haar blaf had ik al dagen niet gehoord en dat voor een echte "kefkees". De DA vertelde dat ze waarschijnlijk ook geen pijn krijgt, ze wordt misselijk en beroerd of haar hartje geeft het op, ik beloof Indy dat dat dan voor mij echt het teken is om haar vredig in te laten slapen. Maar als ik het nu zou laten doen, dan voelt het voor mij als moord. Wordt dus vervolgd. Maar nu ga ik bovenal GENIETEN van de laatste dagen.