Helaas.....

Goed dat je dierenarts gebeld hebt en besproken.

Jullie krijgen dus nog wat tijd Bettie. Ik wens je nog een heel dierbaar poosje samen, kwaliteit-tijd.

Bettie in overleg met je da. heb je besloten nog even van euthanasie af te zien. Fijn dat ze zich blijkbaar beter voelt. Denk dat je zelf wel ziet wanneer het niet meer gaat, maar realiseer je wel dat je hondje ziek is, dus ga niet te lang door met allerlei medicatie, weet dat ik niet kan beslissen over jou hondje,dat moet je zelf doen maar probeer niet uit te stellen omdat je het idee niet kan verdragen dat ze er niet meer zal zijn.Gun je alle dagen van je leven met je hondje maar laat haar belang voorop staan.Maar zolang het gaat, geniet van de tijd die haar nog gegeven is.

Helene, dat ben ik helemaal met je eens. Als ik ook maar even het idee krijg dat het leven voor Indy een strijd wordt, dan is het afgelopen, haar belang staat nu voorop. Juist doordat ze nu weer een klein beetje levenslust laat zien, is ook de reden dat ik de euthanasie uitstel en niet omdat ik er nog niet aan toe ben om afscheid te nemen. Het kan ook dat we vanmiddag bij de DA alsnog besluiten om haar wel in te laten slapen, als dus blijkt dat het toch heel zwaar voor haar hartje is dan is het voor mij ook duidelijk. Want ze krijgt nu in eerste instantie weer een injectie, maar dan staat ook het weekend voor de deur en is de DA minder bereikbaar, wat doen we haar dan aan. Ik wil overleggen of ik zelf nog een Prednison injectie mee kan krijgen, ik mag ook injecties aan mensen geven, dus misschien is dit nog een optie als ze het weekend wel weer erg zou verzwakken. Jullie lezen het al, er zijn nog allemaal vragen, maar bovenal  geniet ik nu nog even volop van mijn beauty.

Bettie, genieten mag en moet je!

Ik weet dat je Indy pijn zult besparen, en je weet ook dat prednison maar eventjes zaligmakend is.

Je hebt nu  'extra- time', het is je heel erg gegund!

Ik weet dat ik een zeer unieke hond heb en zeer eigengereid, maar dit slaat alles....

We zijn net terug van de dierenarts en…..misschien is het geen kanker????!!!! Haar hart klonk rustiger en er is weer bloed afgenomen en morgen horen we meer. Wat is dit spannend.

Wonderen bestaan dus toch!

Bettie, ga zo voor je duimen dat een wonder is gebeurd. En ja, ik geloof dat er wonderen bestaan....en hoop dat jouw Indy daar een bewijs van is.

Blijf je topic volgen!

is altijd moeilijk,
veel sterkte, en geniet nog maar van je lieverd,

Zo triest :s veel sterkte en ik denk dat je de juiste beslissing maakt, geen enkel levend wezen zou moeten lijden.

Bettie, ik hoop dat de da nu wel gelijk mag hebben!'

Wat duurt wachten toch lang...... Ik hoop vandaag de uitslagen van het nieuwe bloedonderzoek te krijgen, dit moest opgestuurd worden, dus dan weten we meer.
Ik hou me vast aan deze (laatste) stro halm, de emoties gieren door mijn lijf, ook niet echt verwonderlijk natuurlijk als je beseft wat voor verschillende berichten ik vanaf maandag over mijn Indy gehoord heb. Wat ben ik blij dat ik in ieder geval eerst naar mijn gevoel geluisterd heb, want anders hadden we haar maandag al in laten slapen, dat is toen uitgesteld naar gister en nu blijkt ze misschien een stuk minder ziek te zijn dan de DA eerst dacht. Dus een rollercoaster van emoties is niet zo vreemd.
Ze heeft vandaag lekker wat gegeten, heeft gepoept en geplast, heeft weer een klein beetje belangstelling voor een knaagbotje, loopt weer iets beter en blaft nu weer naar de buurman.
Bid/duim voor een goede afloop. Want dat wonderen bestaan daar ben ik van overtuigd.

liefs Bettie & Indy

Heb je ondertussen al meer nieuws?

Nee helaas niet, ik heb de praktijk om 16 uur gebeld omdat ik zo in spanning zit, maar toen was het nog niet bekend. De DA vertelde mij dat de uitslag rond half 5 verwacht werd en dat ik dan gebeld zou worden....maar helaas ik ben niet gebeld. Wat is dit moeilijk. Zal het nu dus morgen pas horen??

Doe dat! Bij onze eerste hond hebben we ook een keer de nacht doorgebracht in de overtuigng dat hij dood zou gaan, maar de volgende ochtend " was hij er weer". Ik kan het niet anders uitdrukken. Heel ander ziektebeeld, maar prednison en pijnstillers hebben hem - en ons nog een aantal maanden gegeven. Geniet van wat ze nu wel kan, en ga vooral op je gevoel af wanneer het tijd is.

Mireille

Wat een emotionele rollercoaster zeg!
Ik zal mee duimen

Ik zou nog eens bellen.(België of nederlandse da?)

Nederlandse DA, om kwart voor 6 stond het antwoordapparaat erop. Dus morgen maar weer afwachten.

Bij ons durven ze nog op te pakken rond 8 uur...raadpleging loopt al eens uit...

maar ik denk aan jullie!
morgen een nieuwe dag!

Hoi Bettie,ik heb net alles gelezen,wát een emotionele rollercoaster zeg!

Nu blijkt dus dat je keesje misschien geen kanker heeft.
Dat is nogal van het ene,in het andere uiterst,maar goed,ik zal voor jullie duimen.
En echt helemaal gezond is hij niet,dus hoop ik dat ze je dan wél met duidelijkheid kunnen zeggen wat het dan wel is.

Wat ik erg dapper,en heel goed van je vind is dat jij je hondje niet laat lijden,en daar heb ik alle respect voor.

Maar voor nu,GENIETEN hoor?Veel plezier daarmee.

Van Nak krijg je een troostpoot,van mij de vriendelijke groeten.

P.S Ik stuur je een klein pbtje.

En....nog steeds is het wachten. Ik heb vanmorgen weer gebeld, maar de uitslag is nog steeds niet binnen. Ze mogen mijn hartslag ook wel even meten. Maar ja zolang er hoop is..... blijf ik die houden. Ik geniet (nog) volop van haar. Haar conditie is qua lopen nog steeds slecht, maar er zit wel vooruitgang in en verder is ze helderder en eet ze weer wat . Ze heeft geen pijn en dat is en blijft voor mij toch een graadmeter. Maar ja we weten allemaal dat Prednison (tijdelijk!!!) heel goed kan werken, dus het blijft toch zo ongelofelijk spannend, ik moet toch zo nu en dan even mijn ei kwijt. Manlief is vandaag mijn dochter aan het verhuizen, dus die zijn niet thuis. Ik zou ook meehelpen, maar kan het niet over mijn hart verkrijgen Indy dan bijna de gehele dag alleen te laten. En niet dat mijn hond boven mijn kind gaat, maar dit kunnen ze ook heel goed samen af, mijn dochter heeft stage gelopen in Leiden en dat is nu afgelopen en nu komt ze weer naar Friesland. Zoonlief had ook andere afspraken, dus moet ik mijn ei hier maar even kwijt.
Ik hou jullie op de hoogte.

Balen dat je zo lang moet wachten op de uitslag zeg...

Maar je hebt vandaag wel lekker het rijk alleen met Indy, lekker buiten in het zonnetje samen.
Quality-time!!!!

Wat een emotionele achtbaan tussen hoop en vrees...

Heb je inmiddels bericht gehad van de bloeduitslagen?

Om 17 uur had ik nog niks gehoord en heb ik maar weer gebeld. Uitslagen waren binnen, maar helaas niet hoopgevend. Maandag wordt er nog weer bloed afgenomen en dan getest op PTH ( dit wordt volgens mijn DA dan onderzocht in Engeland en maar 1x pw. verstuurd, of ik zelf even met het laboratorium van een algemeen ziekenhuis wil bellen om te vragen of zij het willen onderzoeken op PTH, is dit niet een erg vreemde gang van zaken?), als dit veel te hoog is, kan het nog iets aan de bijschildklier zijn, maar 90% is het zeker dat het toch maligne lymfomen zijn. Nu heb ik natuurlijk weer even gegoogeld en nu blijkt er vlakbij mij ook een dierenkliniek te zitten die gespecialiseerd is in oncologie. Morgen is die ook open, dus ik waag er in ieder geval een telefoontje aan, want ik vind de begeleiding van mijn huidige DA inmiddels niet optimaal. Wat ik bijv. nog nagelaten heb te vertellen, is dat maandag er een echo gemaakt is, ze hadden net een nieuw apparaat en Indy was de eerste hond waar ze het bij gebruikten. De eerste tijd hadden ze het alleen maar over de ontzettend mooie beelden, na verloop van tijd was ik het zat, ik was zo emotioneel door de onverwachte diagnose, dus ik vroeg, dus de beelden zijn zo mooi dat betekend dus dat het goed gaat met Indy. Ze verontschuldigden zich toen voor hun enthousiasme. Maar ze wisten bijv. niet hoe ze het apparaat de beelden moesten laten uitprinten, wat dus ook niet gebeurd is. In principe hadden ze toen Indy al opgegeven, ik wou haar nog graag mee naar huis nemen waarna ze een injectie Prednison kreeg. Een afspraak gemaakt om Indy dan woensdag in te laten slapen, maar door de Prednison? leefde ze weer zo erg op, jullie hebben mijn twijfel hier toen meegemaakt en dus wederom een afspraak bij de DA gemaakt, toen kwam ze met het verhaal dat ze misschien wel te overhaast de diagnose gesteld had en dat het ook nog iets anders kon zijn, dus weer bloed geprikt. Vinden jullie me nu overgevoelig/ te kritisch of kunnen jullie me begrijpen?

liefs Bettie

Ik begrijp het, je wordt heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees en je krijgt geen duidelijkheid. Dat is erg veel vraagteken in een situatie als dit.

Wat schandalig ook dat gedoe met de echo ...

Ik sta helemaal achter je om morgen voor een second opinion die andere dierenkliniek te bellen, wie weet mag je al op korte termijn langs komen.

Ik kan het ook nog prima volgen; je twijfel over een da die dan nog geen freeze kan afdrukken...je wordt er ook niet 'gerustgesteld' van.
Dat 'geknutsel' met die bloedonderzoeken...

Je kunt naar de 'oncologie-kliniek' gaan, waarschijnlijk geven zij een iets 'rustiger' oordeel; geen tumult over een nieuw machien, terwijl je hond zo ziek is en wacht op een correcte diagnose.

Bettie, ik wens je veel sterkte, deze systemen zijn heel vermoeiend...
Doe wat jou het beste lijkt, dat is de enige leidraad die ik zou volgen.

Heb vanmorgen  de andere kliniek gebeld voor een second opinion, mijn verhaal uitgelegd en....ik kon er om 11.45 uur nog terecht, de oncologische DA was dan aanwezig.
Waar het op neer komt, Indy is ernstig ziek, haar nieren werken al bijna niet meer, (minder dan 20%), er is dus nu bij anaal onderzoek WEL een kleine tumor gevonden in de anaalklier, haar bloedwaarden zijn sinds woensdag verslechterd, de milt en lever beginnen ook slechter te functioneren, zoals de DA zo mooi zei, het is het kip en ei verhaal, wat richt welke schade aan??? Dit doet er voor mij eigenlijk niet meer toe, wat nu belangrijk is, hoe kunnen we Indy nog een hondswaardig bestaan geven en wanneer is het genoeg geweest. De Prednison is opgehoogd, ze krijgt daarbij nu pilletjes tegen de misselijkheid en pijn heeft ze beslist niet. Wat nu alleen belangrijk is, is dat ze goed eet en iets in gewicht aankomt, lukt dat, dan gaan we over op een nier dieet, maar meer gaan we er niet meer aan sleutelen. De DA zou dit weekend zijn boeken er nog eens op naslaan en dinsdagmiddag hebben we een telefonische afspraak. Komt ze niet aan, dan is het snel afgelopen.
Ik heb er nu (voor zover mogelijk) ook vrede mee, het welzijn van mijn lieve Indy staat voorop. Ik ga nu nog volop van haar genieten.

liefs Bettie

Bettie, je hebt nu een goede da(oncoloog), je zult het zo goed kunnen inschatten.
Heb de indruk dat ze op de hoogte zijn, dat geeft vertrouwen in deze moeilijke periode.
Je kunt er geen nieuwe hond van maken, maar ik gun je nog een waardige tijd met Indy.

sterkte

Indy doet het redelijk goed op de medicijnen. Ze eet weer wat meer, maar ze is zo sloom en kijkt zo lodderig uit haar ogen. Ze kan nog net naar het eind van de straat lopen, waar ze gaat poepen en plassen en dan weer terug, soms lukt het lopen dan niet meer en til ik haar.
2 keer kreunde ze licht tijdens het poepen, zou het kleine tumortje in de anaalklieren dan pijnlijk zijn? Moeilijk hoor. Over 3 weken gaan we met vakantie en kan Indy niet mee. Mijn dochter komt dan in ons huis op haar passen, maar ik kan het haar ( ze is 19 jaar) toch niet aandoen om Indy te moeten begraven als ze tijdens die 3 weken dood gaat? Vandaag heb ik weer telefonisch contact met de DA, hij zou zijn boeken er nog eens op na slaan en ik kan mijn vragen stellen.

Bettie,

De diagnose is zwaar, Indy is al erg verzwakt en heeft waarschijnlijk pijn...
Ik zou ze in die toestand niet achterlaten bij je dochter...(kan niet 100% beoordelen vanachter het scherm)

Het is heel pijnlijk zo voor je vakantie, komt nooit goed uit...

sterkte

Saskia, zo denk ik er eigenlijk ook over, ik heb dit zaterdag ook met de DA besproken. hij zei ook, dat als Indy zo slecht bleef eten ze het niet lang vol zou houden, maar door de medicijnen gaat ze weer eten, ja en dan kan ze misschien nog een paar maanden blijven leven, zonder pijn, maar nu er toch een tumortje gevonden is in de anaalklieren kan ik me voorstellen dat poepen toch pijn gaat doen, dat wil ik vanmiddag ook met hem bespreken, want haar pijn laten hebben wil ik pertinent NIET,

Bettie, alleereerst wil ik je heel veel sterkte wensen met dit vreselijke bericht.
Onze Falcor at ook slecht en viel ook veel af, dat was ook voor ons reden om de DA te raadplegen.
Ook bloed geprikt en doorgestuurd naar een internist en ook een echo gemaakt.
Zijn nierwaarden waren ook heel slecht en werkten ook nog maar voor 20%.
Wij hebben toen ook gevraagd of hij pijn had, omdat Falcor dat niet liet zien, de internist zei toen tegen ons op dit moment heeft hij nog geen pijn, maar op het moment dat je ziet dat hij door zijn poten zakt of begint te slingeren met het lopen is dat een teken dat hij flinke pijn heeft.
Ik schrijf dit hier omdat het je misschien kan helpen in een beslissing of dat je dit nog eens met je DA kunt bespreken.
Nogmaals heel veel sterkte gewenst.