Harde honden en zachte honden

Ik denk dat de aanname op het moment is dat, op het moment dat je professioneel met honden gaat werken in een sector waarbij performance van extreem belang is, en waarbij relatief snel een training erop moet zitten, de harde aanpak voor de Harde hond het snelste/makkelijkste werkt.

Als hobbyist zie ik het nut er niet van in om op een dergelijke manier met de hond om te gaan, als het eigenlijke punt van de activiteit plezier is voor mens en hond. Het scala aan kalmerende signalen bij de fanatiek sporthonden is mij ook al vaker opgevallen...ik denk dat dit eerder te maken heeft met de ongelofelijke ophoping van energie, die niet zo zeer afvloeit tijdens de activiteit maar eerder verder escaleert.

Denk niet dat dit zo zeer met een aanpak van training te maken hoeft hebben. Ironischerwijs zie ik dat soort signalen veel minder bij honden die bijvoorbeeld pakwerk doen. Misschien omdat de motorische patronen die ten uitvoer worden gebracht veel dichter bij de aard van de meeste honden ligt. Een stukje bevrediging voor een heel primaire behoefte van de hond.

Ik denk ook niet dat het doel is van deze stelling dat er iemand harder moet optreden.
Ik vraag me zelfs af wat het doel is. Een harde hond kan dus ene harde aanpak aan, maar beter is toch de softe benadering. Met als enige nadeel dat het meer tijd en inzet van de mens vraagt.

Het kan zelfs zo zijn dat Myrts de drukte van de waterwerken teveel vind en daarom niet meer luisterd..
Maar ja, ik ben nu eenmaal helemaal om wbt kalmerende signalen. Als je erop gaat letten zie je hoeveel stress er in heel veel honden zit. Agility en flyball is dan wel het meest stressie wat je kunt doen. Zouden die honden dat nou echt leuk vinden?? Ik denk het niet.

Dit alles is nog wel een verschil met huishonden en honden met een taak. Die laatsten worden geselcteerd, niet iedere hond kan een goede werkhond worden. Vaak hoor je dat ze daar een 'dominante hond' voor zoeken, ik denk eerder dat ze een zelfverzekerde hond zoeken.

Er moet helemaal niet harder opgetreden worden.De constatering was dat sommige mensen hard optreden en dat sommige honden daar wel, maar andere juist helemaal niet tegen kunnen.

Wat bedoel je precies met 'harder optreden'?

Het is geen stelling en heeft ook geen doel, het is een constatering op basis van ervaring.

Ik zag als doel, ervaring uitwisselen en brainstormen over een interessant onderwerp en vond het juist prettig dat itt veel andere topics er niet een vraag, een antwoord, een techniek enz. topic is, maar er echt over iets nagedacht kan worden, wat inzicht kan geven in het functioneren van de relatie mens/hond.

Dat was inderdaad min of meer de insteek toen ik het topic startte ja. Interessant om te zien hoe andere mensen nieuwe dimensies aan het onderwerp toevoegen en hoe we zo tot een, tot op heden in ieder geval, prettig gesprek zijn gekomen met z'n allen.

Volgens Behan is een van de belangrijkste redenen dat mens en hond zo samen zijn gekomen dat ze zich op een primair emotioneel niveau met elkaar kunnen identificeren. Dat in de grofweg 30.000 jaar dat de hond in zijn domesticatiefase zat de interactie tussen mens en hond op elkaar toegespitst is, om op die manier ervoor te zorgen dat de samenwerking optimaal was. Het is ergens ook logisch om te gaan jagen met iemand waar je van op aan kunt, waarvan je weet dat hij jouw intenties begrijpt en jij de zijne lezen kunt. Zo'n vertrouwensband kan nauwelijks ontstaan tussen individuen die zich niet, op z'n minst op een basis niveau, aan elkaar kunnen spiegelen.

Ik vind deze visie interessant als we het betrekken op de Harde hond, en dan zien dat we eveneens Harde mensen/trainers hebben...die eigenlijk min of meer van hetzelfde laken een pak zijn op een basaal emotioneel gevoel.

Het lijkt mij dat des te meer ingespeeld word op de aard van de hond, het instinct en motorische patronen die daar mee verbonden zijn, des te minder je een hond hoeft te trainen. In plaats daarvan is het laten ontwaken van gedrag het enigste punt van aandacht. Om mijn eigen hond als voorbeeld te nemen: Hij weet wat hij met een tak kan doen...dat hij die in de bek kan nemen, eraan kan trekken, doormidden breken met zijn kaken. Ik hoef niet eerst de tak in zijn bek te doen, een snoepje geven om die handeling te belonen, vervolgens schudden met de tak, weer belonen, etc. Enige mate van "aanpak", welke dan ook, is gebaseerd op het uitbreiden van de hond zijn vaardigheden.

Hoeveel mensen staan niet op het trainingsveld met de aanname "hij weet wel wat hij moet doen, hij doet het alleen niet"?Als je ervoor moet trainen, is het de hond niet eigen.

Als mensen een hond aanschaffen hebben ze altijd een bepaald doel voor een hond wat hij over een bepaalde tijd moet kunnen/kennen.

- Bepaalde rassen leren sneller dan andere rassen,
- bepaalde rassen luisteren gemakkelijker dan andere rassen.

Als je met de meeste rassen bijvoorbeeld 1x toe laat dat ze op de bank mogen betekend het voor de hond dat het altijd mag, sommige rassen laten zich gemakkelijker van de bank af sturen dan andere rassen, en sommige blijven gewoon liggen en nemen misschien nog de moeite om 1 ooglid op te tillen om even te kijken wat de baas bedoeld.
Met de meeste rassen is het zo dat wanneer je ze los laat dat ze weg vliegen, bij sommige rassen is 1 of 2x roepen genoeg om ze weer terug te krijgen, en met andere rassen kan je roepen tot je een ons weegt maar komen ho maar.

Een paar voorbeeldjes die, denk ik, heel veel uit maken om een hond te betitelen als zijnde hard(koppig) of zachter. Deze twee verschillen in rassen betekend niet dat de 1 een hardere opvoeding nodig heeft dan de ander, het betekend dat de 1 een consequentere opvoeding nodig heeft dan de ander, en consequent zijn heeft dan weer niets te maken met een harde of een zachte aanpak.

Mensen zijn opzich heel gauw tevreden over het luister-gehalte van een hond, als mensen twee of drie keer moeten roepen en de hond komt terug dan zijn de meeste mensen al tevreden, als een hond niet trekt aan de riem en de riem blijft voor het grootste gedeelte van de wandeling gewoon slap ook dan zijn de meeste mensen wel tevreden. En ik denk dat dit ook heel veel uitmaakt wanneer mensen de conclusie trekken harde of zachte hond. Want immers heeft elke hond een consequente opvoeding nodig.

De verschillen in rassen zit vaak in de oorsprong waar voor ze gefokt zijn, veel honden die voor de bewaking waren gefokt moesten vroeger over het algemeen 's nachts vee, erf en gezin bewaken dat betekend dat ze zich meestal alleen moesten redden, en dus eigenlijk logisch dat deze honden erg zelfstandig waren en nu nog zijn(harde honden?).

Schapendrijvers werkten vaak nauw samen met de baas en zijn dus daar voor gefokt, zodat dit ras vaak erg gericht is op de baas(zachte honden?).

In de jacht zijn ook grote verschillen, je hebt retrievers die werken erg goed samen met de baas en moeten op commando apporteren(zachtere honden?).
Je hebt de staande honden die erg goed zijn in het zelfstandig jagen of het opdrijven van het wild richting de jagers en apporteren en voorstaan(iets hardere honden?),
je hebt de zweethonden die hebben een enorm goeie neus en jagen dus op geur en maken veel lawaai, logisch dat wanneer deze hond een geur in de neus heeft dan ook bijna niet meer bereikbaar is voor zijn baas(misschien een harde hond) enz.

Eigenlijk kan je dus een zachtere hond iets minder consequent opvoeden en een hardere hond moet je consequent opvoeden, en altijd met een fluwelen handschoen.

Misschien is dit niet hoe de schrijver het bedoeld heeft maar dat zal wel komen omdat ik het boek niet heb gelezen .

hard doet me eerder denken aan onvermogen van de baas, schreeuwen ipv zeggen etc. Nee nee NEE NEEEEEEE NEEEEEEEEEEE Zou ik ook hyper van worden als hond.

Ik reageer op een eerdere opmerking van Landseer.. Het wortd te ingewikkeld.. laat gaan...

Wel een beetje flauw om zo op woorden te gaan zitten dissen.

Dat is niet hard maar luid

ok.
omschrijf dan hard otreden aub.

Ja, nee. dat gaat hem niet worden ben ik bang.
Er worden geen voorbeelden gegeven wat dan hard is of wat harde honden zijn die een hardere benadering zouden moeten hebben om het zelfde te bereiken met een zachte aanpak bij de afd. zachte honden..
Dat maakte het voor mij ook lastig(om gek van te worden.. )....kan niet schieten op voorbeelden, enkel of hard bij hard hoort, en zacht bij zacht.

(en ik geef toe, da's het makkelijkst op zo'n forum, iemand roept A, en ik roep B want ben het er niet mee eens, A mag het nog een keertje uitleggen via voorbeelden, en ik gooi daar nog wat voorbeelden tegenaan....Issesimpel )

Daarintegen....ook wel eens grappig om in de mist te discusseren..

Waarschijnlijk omdat jij denkt dat er gezegd wordt dat er honden zijn die een harde benadering zouden moeten hebben en dat dat harde honden zijn. Dat is niet zo.
De les die er uit Boumans woorden te leren valt, is dat harde bazen hun methoden rechtvaardigen met de resultaten die ze met hun honden bereiken, terwijl dat in werkelijkheid te danken is aan het feit dat die honden toevallig tegen hun behandeling bestand waren en niet aan de deugdelijkheid van hun methode.

Euh...maar daar heb je Dhr Boumans toch niet voor nodig om zoiets te kunnen weten.
(okéé, ik heb geen jaren onderzoek gedaan natuurlijk.)
Ik zou als ultiem voorbeeld de dobberman van onze kennis kunnen nemen.
Obediance met een dobber, opzich niet onvoorstelbaar, maar tussen de gangbare rassen een apparte verschijning.
Ze heeft vroeger op de oude manier getraint, dus het straffen (en onder straffen mag een ieder z'n gedachtes laten gaan )
Sinds een aantal jaar is ze helemaal op de hondvriendelijke manier bezich.
Ze loopt wedstrijden, en doet dat goed..
Zo goed dat ze met het Belgische team naar crufts mocht.....met haar dobber.
De jury dacht al dat er een drukfout in het programma stond "dobberman"..hadden ze nog nooit gezien op een internationale wedstrijd.
De dobber is 8ste geworden dacht ik. geen kampioen.
Maar ze kwam thuis met een leuk briefje van de jury .
Natuurlijk stonden haar punten erop, maar onderaan stond;"we hebben nog nooit een hond zo vrolijk/vrij, en ongedwongen zien bewegen in de ring, dank"

Ze weet ook dat ze met haar manier van trainen nooit kampioen zal worden op zo'n internationale wedstrijd, ze zou dus meer druk moeten uitoefenen op haar dobber om mischien 1ste of 2de te worden.
Maar dan valt ze dus door de mand..
De hond zal nooit meer zo vrolijk en vrij door de ring parraderen.
Dit zou ze dus ook nooit doen, haar eerste belang is het plezier voor de hond.

Maar zou er nou een andere "harde" eigenaar hebben gestaan met deze dobber, dan had de hond anders gelopen, ik weet het bijna zeker.
Dan had hij mischien 1ste geworden, maar de verschillen zouden zwart wit zijn naar mijn mening.
Staat zo'n harde eigenaar dan te kwebbelen dat de hond door die harde aanpak 1ste is geworden, kan ik zo'n man echt niet serieus meer nemen.
Of ik nou Boumans gelezen heb, of niet.
De harde eigenaar ziet alleen maar de eerste prijs, en heeft daar helaas een hond voor nodig.


*amen*

Ohhh,.... Het is heeel simpel dus...
Mja, is geen verrassing eerljk gezegd.


Maar nu weet ik og niet wat die 'harde aanpak ' inhoudt.

Beweerd iemand dat dan? Het gaat hier over harde en zachte honden, niet over wat de beste aanpak is.

Ik zal Hardheid proberen te concretiseren, om het daarna te vertalen naar het trainen van honden. Ik neem hiervoor wel een menselijk voorbeeld, omdat deze het helderste bij mij naar boven schiet.

Vanaf de jaren 70 tot aan de jaren 90 was er in Rusland een seriemoordenaar actief, die er minstens 52 op zijn naam heeft staan. Dit was nog in Communistische Rusland, en dus werd het werk van een seriemoordenaar ronduit ontkend (want dat kon niet in het perfecte Communistische regime) Een van de mannen met de taak om die moorden (zogenaamd dus losse, niet met elkaar verbonden, moorden) op te lossen was Viktor Burakov. Deze man heeft 20 jaar lang rondgerend, plaats delict na plaats delict gezien, en is zo geconfronteerd met talloze dode lichamen (allemaal kinderen) In Amerika, bij de FBI, wist men op dat moment al dat een agent na zoveel maanden op verplicht verlof moest, omdat het gezonde menselijke psyche zoveel dood en ellende helemaal niet aankan. In Rusland wist men dit dus nog niet, want elke communicatie met de FBI was uit den boze. Daarnaast vocht Burakov tegen zijn eigen systeem, het corrupte politieregime dat maar bleef ontkennen dat er een seriemoordenaar aan het werk was.

Aan het eind van de jaren 80 valt langzaam het Communistische regime en krijgt Burakov eindelijk de middelen om zijn werk Goed te doen, en vangt dan de moordenaar ook (Andrei Chikatilo) Iemand die hij al eerder had verdacht, maar niet mocht vervolgen omdat deze lid was van de partij.

Dit is een voorbeeld van een Harde man, eentje die ondanks ENORME tegendruk (52 dode lichaampjes, het systeem tegen zich en een thuisfront wat daar onherroepelijk aan onderdoor gaat) toch doorgaat, zich vastklampt aan het doel dat hij heeft en Moet bereiken. Een man die dus niet te breken was, pas stopte toen zijn doel bereikt was. Een man die zich steeds dieper vastbijt en bij elk nieuw plaats delict zich alleen maar meer realiseert dat het moet stoppen.
--------------

Wanneer we zo'n man iets bij willen brengen, hem iets willen laten doen, is het dus compleet onzinnig hem proberen te dwingen...hem kennis laten maken met Weerstand...want we hebben gezien dat Weerstand hem uiteindelijk niet deert. We weten dat hij er tegen kan, maar we weten ook dat we enorm veel druk moeten zetten om op die manier iets te bereiken. Vele malen zinvoller is het om deze man te overtuigen, waarna we iemand aan onze zijde hebben waarvan we weten dat het een ontzettende doorzetter is.

Hardheid is de mate van Weerstand die iemand kan bieden tegen de Druk van de omgeving (trainer, omstandigheden) die pogen hem te weerhouden van zijn doel.

Je mag dit zien als een lijn, waarin het ene uiterste Hard is, en het andere uiterste Zacht (totaal niet bestand tegen druk)

Een trainer die dus met een Harde hond te maken heeft, kan ervan uitgaan dat deze hond bestand is tegen de druk die de trainer op hem kan zetten. Uiteindelijk zal de trainer gedaan krijgen wat nodig is van de hond, maar pas na een willenstrijd. Dat is tevens de Harde aanpak, een aanpak die geleidelijk meer druk (zij het fysiek, zij het geestelijk) op het dier zet om deze zover te krijgen te doen wat de trainer wil.

De trainer heeft dus een probleem op het moment dat de hond, zoals Burakov, blijkt min of meer onbreekbaar te zijn.

Zullen we het op autoritair houden.?
Hond komt na 10 minuten uit de blijf oefening, en moet eigenlijk nog 5 minuten liggen.
Eigenaar geeft een soort van oerkreet, en je ziet de hond met de staart tussen de benen weer terug sluipen, likken , gapen, weg kijken..
Dan denkt de hond op dat moment niet van "Foutje bedankt", maar heeft waarschijnlijk wat .euhm... zal ik zeggen . negatieve gedachtes bij de oerkreet.

Een opgefokte border die z'n middag niet heeft en een schaap heeft uitgekozen als slachtoffer om z'n bijtrem te ontwikkelen...,inplaats van de oefening af te breken(naar je hond kijken) gaat de herder met de hond aan de slipketting tussen de schapen doorlopen....gedrag uitlokken en klap op de slip.

Politiehond die opeens niet meer durfde te achtervolgen, angst voor water.
Touw om de nek, en dan trekken we hem naar de overkant.!

Dus gewoon....het idee hebben dat de hond expres loopt te klooien, daar tellen we een soort van minderwaardigheids complex bij op.
En ik denk dat we dan een "Harde" eigenaar voor ogen hebben.

Het doel moet behaald worden...want ,...euh,.....dat moet.?!

(maar kan het natuurlijk mis hebben..)

Kai, ik heb er nog problemen mee betreffende man als hard te betitelen. Hij was bestand tegen een harde aanpak, maar of je dan hard bent, kan van meer afhankelijk zijn.

Immers het kunnen ook die specifieke omstandigheden zijn bv ook mede afhankelijk van zijn referentiekader, welke hem zijn doorzettingsvermogen en volhardendheid geven.

In andere omstandigheden, zouden betreffende eigenschappen bij betreffende man mischien nooit naar boven zijn gekomen en zouden wij hem ook anders beoordeeld kunnen hebben.

Extreem gesteld bv, van oorsprong bibberde de man voor het systeem maar, zijn vrouw (zijn enige familie) leefde niet meer, zijn enig kind was slachtoffer geworden van betreffende serie moordenaar en hij had nu te horen gekregen dat hij ongeneeslijk ziek was en toch niet lang meer zou leven. Kortom hij had een motief (kind), had niets te verliezen (geen fam.) en had geen persoonlijk risico (ging immers sowiso toch snel dood). Hij zou dan een keiharde achtervolger of killer,kunnen worden.


Dit zou hem anders hebben kunnen laten reageren dan dat hij ergens anders leefde, nooit weerstand kreeg en een probleemloos leventje als tuinier in St, geertruid had gehad, waarbij hij na een ontmoeting met de Daila lama tot boedisme was bekeert en de hele dag bezig was pieren te verplaatsten en iedereen hem als oh zo zacht zou betitelen.

Ik denk dus dat men hard kan zijn, maar ook hard kan worden (genetisch of ervaring). En of men, breekt/ of niet kan afhankelijk zijn van oa de situatie en het moment.

In het pieren voorbeeld, zou de man dan bv al kunnen breken als hij per ongeluk op een pier gind staan.

was ik vertgeten erbij te zetten.

En als ik het nu goed begrijp beschrijft Dhr Boumans dit fenomeen,zonder oordeel.
(duurt effe, maar die paar cellen in mijn hoofd beginnen te werken )

Ik vind het ook veel te eenzijdig om uit een voorbeeld als met de kgb'er en de seriemoordenaar te concluderen dat die man 'hard' zou zijn. Voor 't zelfde geld ligt ie 's nachts te baden in het angstzweet, heeft ie ernstige psychologische problemen, eender wat. Wil dus niet zeggen dat ie zo bestand is tegen druk van buitenaf, omdat ie toch z'n job blijft doen. Misschien heeft ie wel een totaal misplaatst eergevoel en doet ie het dus helemaal niet om een 'doel' te bereiken, het kan zoveel zijn. De psyche is veel te complex om dit als een eenduidig 'hard' te bestempelen.
In mijn ogen zelfde bij een hond. 'Hardheid', zelfs al zie je het alleen in kader van doelgerichtheid, heeft nog es honderd facetten die steeds weer kunnen wisselen. Je kan blijven voorbeelden aanhalen, en elke keer zijn ze anders.
Voor mij bestaat er niet zoiets als een 'harde' en een 'zachte' hond.

Natuurlijk. Honden zijn gecompliceerde wezens net als mensen. Die zijn ook niet in elke situatie hetzelfde. Je kunt honden ook hard noemen als ze tegen een stootje kunnen en zacht als dat niet zo is. Een van mijn honden werd als pup door voetballende kinderen omvergekegeld en was voor de rest van zijn leven verzot op voetballen, hij kon ze zelfs terugkoppen, een ander kreeg als pup bij het achterna zitten van een stuiterende tennisbal de bal op haar kop en ving sindsdien nooit meer een tennisbal, ze liep er achter aan tot ze uitgestuiterd raakten en pakte ze dan pas op. Die ene was ook lomper, botste soms gewoon tegen me op, terwijl die andere dat altijd vermeed. Misschien was hij ook gewoon wat dommer, want hij liep soms in volle vaart achterom te kijken naar mij en botste dan tegen iets aan. Maar als die zogenaamde harde door een andere hond gebeten werd begon hij te gillen zonder zich nog te verweren, terwijl die zachte veranderde in een vechtmachine zonder weerga.

Heb zojuist een groot deel van dit topic doorgelezen en vind het echt heel leerzaam. Ik heb denk ik een zachte hond en 'kan'zelf ook alleen maar 'zacht'te werk gaan. Ik heb moeite met een 'harde'aanpak , en dan bedoel ik niet dat ik dat pertinent afkeur, maar meer dat het niet in me zit. Het kost me al genoeg moeite om consequent te zijn. Mijn 'zachte'hond is wel degelijk eigenwijs en in sommige dingen zeer zelfstandig, maar ze houdt toch vooral veel contact met mij , bij alles wat ze doet. Ik vind haar een vreselijk makkelijke hond, maar eigenlijk denk ik dat we gewoon een supergoede match zijn. Want ze was best angstig in het begin, bijvoorbeeld.Ik heb er nooit deze woorden aan gegeven , hard en zacht , maar ik ben net tot een keuze gekomen in mijn speurtocht naar een 2e hond , en eigenlijk geloof ik nu dat de aspecten die hier worden besproken mee hebben gespeeld in mijn beslissingen. Zo zou ik een husky beschouwen als 'Hard'en een Samojeed als 'Zacht'. En ik weet dat ik nu generaliseer!! Want natuurlijk zijn huskys LIEF, en dat is dus helemaal niet wat ik bedoel. Gevoelsmatig zit er voor mij een verschil in , wat ik nooit woorden kon geven , en ook nu schiet ik daarin vast tekort . In ieder geval ; ik vind huskys en ook malamutes fantastische beesten ,zou er zo graag 1 hebben, maar heb het idee dat ik niet met ze match , dat ik als baas ze niet kan bieden wat ze nodig hebben. Toen mijn oog op de Yakutische Laika viel, had ik twijfels , om het grof te zeggen; harde of zachte hond? Ik doe veel dingen op intuitie, en er ontbreekt nog heel veel kennis. Maar vanuit die intuitie doe ik vaak dingen goed, ook al is dat misschien een beetje onbescheiden om zo te zeggen. Er komt nu een Finse Lap , en ik denk ook dat de Samojeed er ooit nog komt. Maar over die Laika twijfel ik nog. Ik krijg ook wat tegengestelde info en er is in nederland maar 1 Yakutian Laika , en dat is toch echt wel een 'harde'hond, volgens mij. Nou , ik heb nog een heel mensenleven woor me, en voorlopig heb ik genoeg aan mijn Ayla en de komende pup, maar blijf graag bijleren. Dit topic draagt daar zeker aan bij! Trouwens , ik had ook nog nooit gehoord van T Touch! Ik ga daar nu eens over verder zoeken..

Ik denk dat je hier wel een belangrijk punt benoemt. In haast alle gevallen met bijvoorbeeld hondentraining zien we een stijgende lijn in de druk die word uitgevoerd door de trainer. Eerst de gewone halsband en een rukje. Dan de slipketting en een flinke ruk. Dan die akelige prikkelbanden...dan de stroomband, etc. De druk raakt steeds verder opgevoerd. Zoals een spier die steeds meer gewicht moet tillen, heeft de hond de kans om de Weerstand geleidelijk op te bouwen.

In het geval van Burakov begon deze als lijkschouwer, was dus al het een en ander gewend aan dode lichamen...en heeft zich zo langzaam aan ontwikkeld tot de hoofdrechercheur die de moordenaar moest vangen. Op dat pad komen dan inderdaad steeds nieuwe hindernissen, de ene nog groter dan de vorige, maar Burakov heeft inderdaad de tijd om deze "geestelijke spier" steeds verder te trainen, te stalen door zijn ervaringen.

Hiermee zit er dus, in mijn optiek, een "kern" van Hardheid wel/niet in het dier, en is het resultaat wat we zien (het kunnen weerstaan van een bepaalde mate van tegendruk, de harde aanpak) de ontplooiing van deze eigenschap.

Oh, zonder meer heeft Burakov enige tijd last gehad van ernstige psychische klachten...geen enkele gezonde geest kan zoveel kinderlijken beschouwen, onderzoeken, etc...zonder daar last van te krijgen. Maar dat is niet zo zeer het punt. Het punt is dat ondanks deze problematiek (een vorm van tegendruk vanuit de omgeving) Burakov uiteindelijk doorging met het behalen van zijn doel.

En stel nu dat Burakov dit allemaal deed vanuit een eergevoel...dan was het behouden van dit eergevoel toch het doel op zich?

Ik ontken met het idee van Hardheid niet de complexiteit van de individu...ik probeer deze eigenschap een plaats te geven in het geheel. Persoonlijk denk ik dat de mate van Hardheid in hond, of mens, wel degelijk een bestaand iets is, onderhevig aan de verdere persoonlijkheid en doelen van de individu. Ik zou het nog verder willen stellen dat zonder een mate van Hardheid wij als soort helemaal niet lang zouden overleven.

Da's dan weer de andere kant.
Hoeveel eisen ga je stellen aan een hond waarvan je bij voorbaat weet, da's in beginsel een harde hond.

Onze kennis die haar dobberman wilde hebben, en in het begin van heel veel "deskundige" binnen de dobber wereld te horen kreeg."die hond gaat met jou lopen".
Neem je een Tibetaanse Mastif om leuk kunstjes te leren.
En niet te vergeten (naar mijn idee)zo'n lief klein terriertje als knuffelhondje voor de kinderen..

Als je dus al weet wat je in huis hebt gehaald, dan stel je daar toch ook je eisen voor bij.
Dus niet,"Ik vind die mooi, is wel iets te waaks voor een nieuwbouwwijk,maar met de harde opvoeding krijgen we dat er wel uit"

Ho ho ho Landseer, mijn Tibetaanse mastiff kan wel degelijk een kunstje: Ze tilt al een ooglid op als ik haar roep!!