Harde honden en zachte honden 
Ik heb hier zelf geen ervaring mee, geef slechts de ervaring van mijn leermeester weer, omdat ik altijd honden gehad heb die een aangeboren drang hebben om te doen wat de baas van ze verlangd. "
Dat begrijp ik. Ik vind het ook een plezier om op volwassen wijze dit onderwerp te bespreken, dus mijn dank voor jouw inbreng (al dan niet direct vanuit jouw leermeester)
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Harde honden en zachte honden" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Dat begrijp ik. Ik vind het ook een plezier om op volwassen wijze dit onderwerp te bespreken, dus mijn dank voor jouw inbreng (al dan niet direct vanuit jouw leermeester) "
Bedankt. Goed om eens een fatsoenlijke reactie te krijgen van iemand die de indruk wekt te weten waar hij het over heeft. Wat ik bepaald niet van iedereen hier zeggen kan.
Hmm als ik het zo lees, dan denk ik dat ik een harde en zachte hond heb 
Spikey is heel rustig, wil graag samen dingen doen, heel aanhankelijk, maar hangt ook echt aan mij..Als hij iets hoord, of ziet waar hij zijn twijfels over heeft, dan kijkt hij eerst hoe ik hierop reageer. Hij heeft een nare ervaring gehad met een man, en heeft mannen maanden ontweken, en nog vertrouwd hij ze niet helemaal. Is een hele makkelijke hond, als je maar weet, waar hij wel en niet tegen kan..Hij laat zich niet snel gek maken, maar tegelijk kan een klein dingetje hem helemaal van slag brengen (hij kan er absoluut niet tegen als er druk op hem word gelegd)
Nino is altijd alert, heeft niemand nodig, en doet wat hij wil Zeg ik dat het toch niet mag, dan weet hij van geen ophouden..Hij gaat maar door, want moet en zal zijn doel bereiken.
Heeft hij iets in zijn hoofd, moet je wel met heel goede dingen komen, om hem van zijn doel af te houden. Als hij ergens op ingaat (spel, uitdagingen enz.) dan gaat hij er helemaal voor.
Hij reageerd direct ergens op, actie is reactie.
Twijfelt hij ergens over, dan aarzeld hij een tel, en stapt er dan in 1 keer op af..Wat ik daarbij denk, daar geeft hij helemaal niet om haha
Begrijp ik het zo goed?
Begrijp ik het zo goed? "Ik meen van wel ja. Harde honden hebben een sterk zelfstandigheidsgevoel, zachte honden hebben een meer gehoorzame aard.
Een leuk onderwerp Kai.
Ik heb nu niet de tijd om alles door te nemen en te lezen en vind dit ook iets waar ik nog over na moet denken. En eigenlijk betreffende literatuur zou moeten doornemen.
Ik weet namelijk nu nog niet of ik het eens kan zijn met de benaming hard en zacht, welke ik erge zwart/ wit beooordeling suggeren. Er flitens direkt andere termen door mijn hoofd en ook karakters van mijn eigen honden, die zeer verschillende aanpak tot gevolg hebben (of ze dit vereisen kun je namelijk vraagtekens bij stellen) om goed met hun samen te leven.
Verder heb ik ervaring dat een individu in sommige opzichten heel sensibel, gevoelig, zacht? kan zijn, maar vervolgens in een andere situatie, heel stabiel, resuluut, onwrikbaar en hard? kan zijn.
Ook is eea relatief bij beschouwing van ras.
Zijn er bv zachte? Groenlandhonden? enz.
Ik kom hier graag nog op terug, maar met wat meer tijd.
"
Daar zit wel wat in aangezien het gedrag van de hond omgevingsafhankelijk is. Ook de leeftijd speelt een rol volgens mij. Ik heb hele zelfverzekerde honden zien veranderen in heel onzekere na hun 13e, alsof er een knop omgedraaid werd.
Voor zover het mogelijk is om honden en mensen in hokjes te plaatsen. Mijn vorige hond en mijn huidige hond zijn zachte honden, ik ben zelf een hard persoon. Dit gaat prima. Ik heb heel bewust gekozen voor gevoelige/zachte rassen, die vind ik makkelijker op te voeden/te vormen.
Zou ik morgen een politiehond klaar moeten stomen voor zijn werk zou ik daar ook geen problemen mee hebben.
Voor zover het mogelijk is om honden en mensen in hokjes te plaatsen. Mijn vorige hond en mijn huidige hond zijn zachte honden, ik ben zelf een hard persoon. Dit gaat prima. Ik heb heel bewust gekozen voor gevoelige/zachte rassen, die vind ik makkelijker op te voeden/te vormen.
Zou ik morgen een politiehond klaar moeten stomen voor zijn werk zou ik daar ook geen problemen mee hebben. "
Zelfkennis siert de mens
Oowh op de vraag hoe ik met mijn honden omga..
Met allebei grotendeels hetzelfde 
Ik ben van mezelf absoluut geen hard persoon, en behandel mijn honden ook zeker niet zo..
Ik ben 'zacht' voor mijn honden, soms iets te zacht (waardoor ik met Nino soms wat stribbeling heb 
)
Het enige wat ik wel anders doe, met mijn honden is dat ik met Nino meer oefen, en ook speciefieke oefeningetjes doe hij heeft bv, weinig geduld en daar oefen ik dan ook op.
Bij Nino moet ik zijn grenzen soms bewaken, want als hij eroverheen gaat, word hij heel lastig rustig (en hij gaat vrij snel over zijn grenzen heen)
Ondanks dat ik 2 totaal verschillende honden heb, vraag ik hetzelfde van ze, worden ze hetzelfde benaderd
Het heeft volgens mij niets te maken met de hardheid of de zachtheid van een hond, het heeft meer te maken met hoeveel wij begrijpen van het dier opzich. De hardheid van een hond, oftewel de honden met een groter zelfstandigheidsgevoel, moeten ook vaak voldoen aan onze maatstaf en daar wordt dan, denk ik, ook de maat van hardheid van de hond door bepaald(geeft ie mee of gaat ie er tegen in?). Zet je namelijk een zelfde hond, met dezelfde 'hardheid' naast zo'n 'harde' hond dan begrijpen ze elkaar feilloos aan, en zal toch de één de ander leiden. Een baas die zijn eigen hond/ras begrijpt heeft/krijgt weinig problemen en kan een leuk team worden .
. "Volgens mij zeg je precies wat ik net aan wilde kaarten: in hoeverre speelt de relatie tussen hond en baas een rol in het bepalen of een hond 'hard' of 'zacht' is.
Ik ken iemand met een Appenzeller en dit ras staat overal bekend als moeilijk trainbaar, eigenzinnig, zelfstandig e.d. maar toch heeft deze persoon een geweldige samenwerking met haar hond op basis van respect voor elkaar en een verhouding waarin ZIJ de baas is en niet de hond. En dat terwijl dit ras zo moeilijk trainbaar is. In hoeverre speelt dan de relatie tussen hond en baas een rol? Want er zijn ook genoeg Appenzellers die aan de wandel gaan met hun baasjes. Het ene ras zal heel weinig compromissen sluiten binnen een verkeerde verhouding en het andere ras juist heel veel (en die rassen worden dan gezien als gemakkelijk te trainen en met een grote will to please).
Dobber is denk ik een harde hond, maar dat heeft op dit moment ook nog te maken met het proces waar we in zitten (rebelse ongehoorzaamheid om te zien of 'ze het echt wel meent', al is haar gedrag een heel stuk verbeterd de laatste tijd
). Ze gaat door tot het einde, deinst niet terug, is voor de duivel niet bang en als ik haar corrigeer gaat de staart even naar beneden en als verder loop direct weer keurig in een krul met zoals voor de correctie. Terwijl er ook honden zijn die direct met de staart tussen de poten lopen en amper meer een stap durven verzetten.
Dat is ook weer zo´n verkeerd idee, dat in een groep honden eentje de leider is. Dat is situatie gebonden. In de ene situatie neemt de ene hond de leiding, in de andere situatie een ander. Honden hebben ook geen leider in die zin dat ze voor hun leider werken, er is er een die in een bepaalde situatie de beste is in voedsel veroveren en de rest volgt hem dan, in een andere situatie is het een ander. Vindt een mindere hond voedsel dan gaat hij het niet naar de leider brengen maar maakt zich ermee uit de voeten als dat kan. Je hond ziet jou niet als leidende hond maar als prooi, althans in die zin dat niet jij zijn voedsel bent maar wat je achterlaat.
Dat is ook weer zo´n verkeerd idee, dat in een groep honden eentje de leider is. Dat is situatie gebonden. In de ene situatie neemt de ene hond de leiding, in de andere situatie een ander. Honden hebben ook geen leider in die zin dat ze voor hun leider werken, er is er een die in een bepaalde situatie de beste is in voedsel veroveren en de rest volgt hem dan, in een andere situatie is het een ander. Vindt een mindere hond voedsel dan gaat hij het niet naar de leider brengen maar maakt zich ermee uit de voeten als dat kan. Je hond ziet jou niet als leidende hond maar als prooi, althans in die zin dat niet jij zijn voedsel bent maar wat je achterlaat. "
Juist, het is assertiviteit dat de klok slaat in het roedel leven, niet leiderschap.
Over de baas-hond dynamiek: ik denk niet dat de mate van hardheid van de baas de mate van hard/zachtheid van de hond bepaalt, ik denk wel dat een Harde baas eerder in de valkuilen van de Harde hond trapt, in zoverre deze de hond moet trainen. In deze zin toont het een het ander aan, maar is het een niet door het ander bepaalt.
Dat is ook weer zo´n verkeerd idee, dat in een groep honden eentje de leider is. Dat is situatie gebonden. In de ene situatie neemt de ene hond de leiding, in de andere situatie een ander. Honden hebben ook geen leider in die zin dat ze voor hun leider werken, er is er een die in een bepaalde situatie de beste is in voedsel veroveren en de rest volgt hem dan, in een andere situatie is het een ander. Vindt een mindere hond voedsel dan gaat hij het niet naar de leider brengen maar maakt zich ermee uit de voeten als dat kan. Je hond ziet jou niet als leidende hond maar als prooi, althans in die zin dat niet jij zijn voedsel bent maar wat je achterlaat. "
Ik het niet over een groep honden, en in de context van het verhaal gaat het ook niet over een groep honden. Ik heb het over een harde hond, een hond met een groot zelfstandigheidgevoel, een hond die zichzelf heel goed kan redden, dit soort honden is voor ons mensen vaak moeilijk te bereiken(in de zin van gehoorzaamheid), zet je hier een zelfde soort hond naast met een groot zelfstandigheidgevoel dan kan deze hond de andere hond perfect sturen in alles(ervaring met twee bullmasiffs)de oudste bullmastiff stuurt de jongste gewoon overal waar hij hem wil hebben, en voor hem dus helemaal geen harde karakter of harde hond. De baasjes kunnen de conclusie gaan trekken dat dit een harde hond is omdat de hond zich niet veel aan trekt van zijn baasjes, dus naar de maat of naar de mate van kennis van de baasjes worden dit soort conclusies vaak getrokken.
Ik ken iemand die wolven heeft gehad (13 stuks in totaal), deze man had geen moeite met de wolven omdat hij de wolven schijnbaar begreep en geen dingen van hun eiste die eigenlijk niet echt mogelijk waren, zou deze man de dingen wel van de wolven eisen(zit, af, blijf, rol ik zeg maar wat) dan kan zo’n wolf inderdaad betiteld worden als een harde ‘hond’, omdat dit niet te leren is(of in ieder geval zeer moeilijk).
Honden leren van elkaar dat ben ik met je eens. Hondengedrag verklaren uit wolvengedrag vind ik met alle respect echter van weinig nut. Honden zijn weliswaar ook wolven maar van een heel ander soort. Hoe wolven met mensen samenleven heeft niets van doen met hoe honden met mensen omgaan. Honden zullen mogelijk op dezelfde wijze met elkaar omgaan als wolven wanneer ze zich buiten de menselijke samenleving bevinden, maar daarbinnen is de interactie tussen honden onderling anders dan die van wolven omdat de mens deel uitmaakt van die interactie.
Ik het niet over een groep honden, en in de context van het verhaal gaat het ook niet over een groep honden. Ik heb het over een harde hond, een hond met een groot zelfstandigheidgevoel, een hond die zichzelf heel goed kan redden, dit soort honden is voor ons mensen vaak moeilijk te bereiken(in de zin van gehoorzaamheid), zet je hier een zelfde soort hond naast met een groot zelfstandigheidgevoel dan kan deze hond de andere hond perfect sturen in alles(ervaring met twee bullmasiffs)de oudste bullmastiff stuurt de jongste gewoon overal waar hij hem wil hebben, en voor hem dus helemaal geen harde karakter of harde hond. De baasjes kunnen de conclusie gaan trekken dat dit een harde hond is omdat de hond zich niet veel aan trekt van zijn baasjes, dus naar de maat of naar de mate van kennis van de baasjes worden dit soort conclusies vaak getrokken. "
Ik vraag me af hoe je als mens dit kunt weten. Hoe weet je bijvoorbeeld waar de oude hond de jonge hond wil hebben, zoals je het zelf verwoord.
Daarnaast interessant om naar de methode van de oudere hond te kijken, verwacht deze absolute gehoorzaamheid van de hond (het apel)? Het toont eigenlijk aan dat de oudere hond gebruikt maakt van een zachte methode, zich niet als autoritaire baas opstelt. Mocht hij dat wel doen dan zou, per definitie van de Harde hond, de jongere hond zich gaan verzetten.
De complexiteit in communicatie tussen honden is misschien iets te onderschat.
De conclusie die de mens dus stelt "Harde hond" is gebaseerd op de weerstand tegen een bepaalde methodiek, het puur autoritaire. Als de oudere hond hiervan geen gebruik maakt, kun je nog steeds een Harde hond hebben, alleen juist (of conflict vermijdend) benaderd. Dus het idee dat de mens de Hardheid van de hond bepaalt is in mijn ogen onjuist, in hoeverre de hond dit laat zien is vaak wel aan ons te danken.
Hier is nog een link naar een tekening die laat zien in welke zin honden mensen als prooi zien. Het is van een tekenaar uit de Gouden Eeuw die zich ergerde aan de smerige gewoontes die sommige van landgenoten er op na hielden.
https://skydrive.live.com/?sc=photos&cid=b57789f575f5a155#cid=B57789F575F5A155&id=B57789F575F5A155%21175&sc=photos
De hokjes op de achtergrond zijn openbare toiletten zonder deur, een voor mannen en een voor vrouwen.
Ik heb het gevoel dat hier twee dingen door elkaar gehaald worden en dat het hard en zacht niet als beschrijving van de hond moet gesteld worden (in de context waarin het hier gebruikt wordt), maar door jullie gebruik, als beoogde aanpak gezien wordt.
Immers men stelt hier dat een hond hard is, als hij een harde aanpak nodig heeft en een hond zacht is als een zachte aanpak voldoende is.
Dit ligt mi echter veel complexer.
Een hond heeft mi door een samengaan van veel verschillende eigenschappen, een individuele benaderingswijze (ik spreek niet graag van aanpak, omdat ik er van uit wil gaan dat het een samenleven met de hond is) nodig. Het is aan de eigenaar kennis te hebben mbt algemeen hondengedrag en leren 'lezen' van zijn eigen hond. De benaderingswijze, kan afhangen van verschillende oorzaken bv situatie, leeftijd, omgeving, toestand enz.
Verder kan ik niet hardheid en zelfstandigheid als een begrip zien, of als onlosmakelijk met elkaar verbonden zien, zoals dat hier wel genoemd wordt.
Ik ken heel zelfstandige honden die absoluut geen harde aanpak vereisen en dusdanig ook niet als 'harde' hond betiteld zouden kunnen worden.
Ik ken honden die, zker binnen hun ras, als zich 'zacht' gedragende honden betiteld zouden kunnen worden, maar toch en 'harde' benadering nodig hebben.
Ik heb het gevoel dat het verschil eerder zit in waar een ras oorspronkelijk voor bedoeld was. Als je het hebt over een "hond die schapen hoedt" of een "jachthond" bv, zit volgens mij het verschil eerder in waar de hond zich op richt. Het hoeden is antennes hebben voor "het bij elkaar houden" en jagen is antennes hebben voor "er achteraangaan". Bij allebei zit een drang. De hoeder is dan meer naar binnen gericht en wil jou erbij hebben en de jager is naar buiten gericht, is wilder (eigenlijk niet het juiste woord) en wil er achter aan, dat kun je benoemen als zachte hond of harde hond, volgens mij.
Het zal bij de jager dan lijken alsof die moeilijker op te voeden is en eigenwijs/zelfstandig, omdat je misschien niet "ziet" dat je contact hebt en de hoeder richt zich meer op samen en dat is dan duidelijker te "zien".
Dus de jager kan net zo goed zachte kanten hebben en de hoeder harde kanten.
Dan zijn er natuurlijk de tussenvormen èn de baasjes.
Dit ligt mi echter veel complexer.
"
Je hebt helemaal gelijk, maar als je alle complexiteit van honden in je beschouwing wilt meenemen heb je een tekst met de lengte van de bijbel nodig om het kwijt te kunnen. Dat maakt het wat moeilijk er nog over te praten met elkaar. Met harde hond heeft harde baas/zachte hond zachte baas nodig wordt bedoeld,althans gepoogd duidelijk te maken, dat elke hond een gepaste benaderingswijze heeft maar dat de meeste mensen helaas slechts over één benaderingswijze beschikken. Verder beperkt deze tweedeling zich slechts tot één aspect van de hond, namelijk zijn trainbaarheid
Ik snap je punt, maar je hebt in elke soort hond harde en zachte exemplaren. Schapenhoeden is ook een vorm van jagen en voor politiehondenwerk worden uitsluitend soorten herdershond gebruikt, bij mijn beste weten.
Mary, hoe jij schapenhoeden beschrijft neem ik aan dat je schapen drijven bedoeld?
Schapen hoeden is het beschermen van schapen en wordt gedaan door meestal grote 'lifestockguardiandogs', zoals bv Pyrenese berghond, tatra's, Sarplanina's, owtcharka's, kommondor enz. Dit zijn meestal honden die heel zelfstandig en rustig zijn en niet erg veel will to please en binding met de baas hebben, omdat ze vaak zelfstandig, alleen bij de kudde gelaten worden om ze te beschermen tegen rovers en natuurlijke vijanden.
De drijvers, die de schapen bij elkaar houden en naar een andere bestemming drijven zoals bv border collies, pyrenese herdershondjes, schapendoes, nizziny, puli enz. Zijn honden die samenwerken met mensen, meestal veel will to please hebben en erg actief zijn.
Het drijven van de herdershonden als in de laatste categorie, is gebaseerd op het jagen. Ze gebruiken dezelfde jacht technieken als hondachtigen doen bij het jagen. Het enige verschil is, dat het laatste element: het aanvallen cq doden van de prooi, is weggeselcteerd.
Het is mi wel zo dat verschillende rassen door oa gebruik en slectie van mensen, verschillende eigenschappen en dus ook verschillende 'hardheid' kunnen hebben.
Wat ik bv bij Noordse honden gezien heb, is dat mensen op Groenland, welke heel hard met hun honden omgaan, ook een groot aantal honden hebben die deze harde aanpak veel eerder nodig hebben. De honden zijn hier waarschijnlijk lang op geselcteerd. In Siberie waar men vriendelijk met de honden omgaat, zie ik dan ook honden waarbij het merendeel deze harde aanpak helemaal niet nodig is en zelfs averechts bij werkt.
Waarbij ik gelijk wel weer een gevaar van veralgemenisering vind, omdat er veel mensen hun rasbeschrijving gebruiken als excuus voor hun tekortkomingen van het lezen van een individuele hond, met alle gevolgen van dien. Ik hoor dan reacties als: ja maar een zusenzo, moet je nu eenmaal zo en zo aanpakken, welke vervolgens de meest vreemde praktijke aan opvoeding tentoonspreiden, die vervolgens niet gecshikt zijn voor betreffend individu.
Dat vind ik tevens het gevaar van een hond in zijn algemeenheid als hard of zacht betitelen en dus ook altijd gelijk te benaderen. Niet alleen is elke hond anders, maar ook de situatie kan anders zijn. Men kan bv ook niet een kind voor alles even 'hard' aanpakken, omdat het nou eenmaal een 'hard' kind is. Men moet dan ook kijken naar, hoe het kind zich in die situatie gedroeg en wat het precies gedaan heeft. Vergeten zijn tanden te poetsen wordt anders aangepakt als een winkeldiefstal. De winkeldiefstal is anders als het uit honger of uit grootdoenerij is enz.
"
Gek genoeg schijnt niemand meer te weten dat we daar in onze taal maar één woord voor hebben, namelijk scheperen. Schapen die door een mens met of zonder hond begeleid worden heten gescheperde schapen en degeen die het doet wordt scheper genoemd. Dat we geen verschil tussen hoeden en drijven maken, komt doordat we de natuurlijke vijanden van onze schapen al lang geleden uitgeroeid hebben. Weliswaar kwamen hier een eeuw geleden nog wel eens wolven voor, maar niet in de omgeving van onze schapen. Bovendien hadden wij een heel ander soort schapen, die niet door de hond opgedreven werden maar achter de hond aanliepen.
Zie https://plus.google.com/u/0/photos/108150275676689642003/albums/5337484447426693617/5337485083982954706
Chris, ik noem het eerder hoeden omdat ik bij shelties en schotse collies wèl het drijven zie, maar ook weer niet, ze zijn ook heel erg bezig met "het bij elkaar houden", op een hele rustige manier, "wachten tot iedereen er is", samen met de baas. Zij hebben zeker ook de will to please.De border collie heeft duidelijk drijven op een "jagen" manier, is ook een drukkere hond dan de schotse.
Ik noemde ook maar 2 verschillen, er zijn er natuurlijk meer. Ik bedoelde daarmee de oorspronkelijke bedoeling van honden en hoe wij er nu tegenaan kijken of er van verwachten.
Wat jij zegt over Groenland, zijn ze er op geselecteerd of zijn ze zo opgevoed of/en zit het nu ook in hun oorsprong?
Hetzelfde (andersom dan) met Siberische honden?
We hebben nu veel meer taken voor honden en we maken gebruik van eigenschappen van bepaalde honden, die van oorsprong gelijksoortige taken hadden.
Wij hebben honden als "huisdier", maar wat is dat eigenlijk? Wat verwachten wij ervan? Harde en zachte honden is voor mij het verschil tussen hoe je een hond begrijpt in z'n "zijn" en daarop in speelt. Dan hebben we die woorden gewoon niet nodig.
Tjeerdans, drijven en hoeden zijn Nederlandse woorden en met verschillende betekenis. Los van of honden in Nederland hiervoor gebruikt worden of niet, net als het woord Beer een Nederlandwoord is en wat anders betekend dan Jakhals, los van of beide dieren in Nederland voorkomen of niet.
Zeker, alleen werden deze woorden bij ons niet gebruikt in de schapenhouderij omdat dat niet nodig was. Drijven deden ze hier op water en hoeden zetten ze op hun hoofd, maar wat ze met hun schapen deden noemden ze scheperen en zo heet het hier nog altijd. Onze Schapendoezen drijven of hoeden de schapen dus niet maar scheperen ze. Overigens werd dat bijna altijd zonder honden gedaan omdat dat nu eenmaal makkelijker is dan met honden.
Zie bijv. deze foto https://plus.google.com/photos/108150275676689642003/albums/5338010949069976417/5338011272225113522?hl=nl
Dat het nog steeds geen hoeden of drijven genoemd wordt blijk bijv. uit het Alterra rapport 735,een in 2003 in opdracht van ht Ministerie van LNV uitgevoerd onderzoek naar de economische en ecologische aspecten van gescheperde schaapskuddes in Nederland,
Schapen hoeden is het beschermen van schapen en wordt gedaan door meestal grote 'lifestockguardiandogs', zoals bv Pyrenese berghond, tatra's, Sarplanina's, owtcharka's, kommondor enz. Dit zijn meestal honden die heel zelfstandig en rustig zijn en niet erg veel will to please en binding met de baas hebben, omdat ze vaak zelfstandig, alleen bij de kudde gelaten worden om ze te beschermen tegen rovers en natuurlijke vijanden.
De drijvers, die de schapen bij elkaar houden en naar een andere bestemming drijven zoals bv border collies, pyrenese herdershondjes, schapendoes, nizziny, puli enz. Zijn honden die samenwerken met mensen, meestal veel will to please hebben en erg actief zijn.
Het drijven van de herdershonden als in de laatste categorie, is gebaseerd op het jagen. Ze gebruiken dezelfde jacht technieken als hondachtigen doen bij het jagen. Het enige verschil is, dat het laatste element: het aanvallen cq doden van de prooi, is weggeselcteerd.
Het is mi wel zo dat verschillende rassen door oa gebruik en slectie van mensen, verschillende eigenschappen en dus ook verschillende 'hardheid' kunnen hebben.
Wat ik bv bij Noordse honden gezien heb, is dat mensen op Groenland, welke heel hard met hun honden omgaan, ook een groot aantal honden hebben die deze harde aanpak veel eerder nodig hebben. De honden zijn hier waarschijnlijk lang op geselcteerd. In Siberie waar men vriendelijk met de honden omgaat, zie ik dan ook honden waarbij het merendeel deze harde aanpak helemaal niet nodig is en zelfs averechts bij werkt.
Waarbij ik gelijk wel weer een gevaar van veralgemenisering vind, omdat er veel mensen hun rasbeschrijving gebruiken als excuus voor hun tekortkomingen van het lezen van een individuele hond, met alle gevolgen van dien. Ik hoor dan reacties als: ja maar een zusenzo, moet je nu eenmaal zo en zo aanpakken, welke vervolgens de meest vreemde praktijke aan opvoeding tentoonspreiden, die vervolgens niet gecshikt zijn voor betreffend individu.
Dat vind ik tevens het gevaar van een hond in zijn algemeenheid als hard of zacht betitelen en dus ook altijd gelijk te benaderen. Niet alleen is elke hond anders, maar ook de situatie kan anders zijn. Men kan bv ook niet een kind voor alles even 'hard' aanpakken, omdat het nou eenmaal een 'hard' kind is. Men moet dan ook kijken naar, hoe het kind zich in die situatie gedroeg en wat het precies gedaan heeft. Vergeten zijn tanden te poetsen wordt anders aangepakt als een winkeldiefstal. De winkeldiefstal is anders als het uit honger of uit grootdoenerij is enz. "
Heerlijk, zo'n bulk aan ervaring en kennis in dit topic...zowel Tjeerdrans, J&T en jij Chris.
In mijn optiek is de distinctie tussen Hard en Zacht, zoals ik deze termen in het begin uiteen heb gezet, in zoverre nuttig dat ze een stuk gedrag van de hond kan verduidelijken. Zoals het rebelse kind kan de Harde hond dus ongehoorzaam zijn om het ongehoorzaam zijn an sich. Gedrag is in deze een symptoom van de mens-hond interactie, en is die zin bijzonder belangrijk om in acht te nemen. Het is namelijk niet alleen een teken dat een commando niet uitgevoerd zal worden, maar ook dat de samenwerking tussen mens en dier beschadigt raakt door de instelling van de mens.
Het is mijn ogen dan ook vele malen zinvoller de hond te overtuigen, in plaats van te overweldigen. Bij mijn eigen hond zie ik dit proces wel wat terug. Ik ben heel lang bezig geweest, misschien wel de eerste 6 maanden, met laten zien dat ik af en toe ook wel eens een goed idee heb. Dat het de moeite waard is mij te volgen in mijn stappen. Ironisch daarin is dat ik mij daarin nooit echt dwingend op kan stellen, alleen maar assertief. Ik heb mijn strepen dus gewoon moeten verdienen, die kon ik niet zomaar opeisen omdat ik hem toevallig gekocht heb. Nu dat we eigenlijk de puberteit in schieten zijn daarin steeds minder "problemen" Misschien wel het meest belonende moment in de mens-hond/hond-mens opvoeding is als beide partijen elkaar eindelijk begrijpen. Zoals in de meeste dingen was mijn hond daarin veel sneller dan ik.
Wat betreft het selecteren op hardheid, ik vermoed dat dit niet zo'n heel bewust proces hoeft te zijn. Heerst er eenmaal een bepaalde cultuur naar honden toe, dan zullen de honden die kunnen functioneren binnen die cultuur het beste gaan presteren, dit worden natuurlijkerwijs de ouders van de volgende generatie. Daar waar de omgevingsdruk hoog is (zoals dus bijvoorbeeld in Groenland) zal een hond voortkomen bestand tegen die grote druk. Daar waar de omgevingsdruk laag is, is het veel waarschijnlijker zowel honden te zien die een hoge druk wel aankunnen, als honden die daar niet toe in staat zijn. Naast dat beide culturen natuurlijk harde werkers zullen produceren.
Wat dat betreft ben ik wel jaloers op je. Je hebt je strepen moeten verdienen en derhalve een goed inzicht in je honden gekregen. Ik heb, afgezien van mijn jeugd toen ik vanaf mijn 7e de jachthonden van mijn vader moest verzorgen, achtereenvolgens een Groenendaeler en zes Schapendoezen gehad, maar die deden allemaal alles wat ik ze wilde bijbrengen zonder mankeren direct goed. Toen ik bijv. voor het eerst aan agility begon dacht iedereen dat ik alles stiekem thuis al getraind had, omdat mijn Drakie alles de eerst keer direct zonder aarzelen goed deed, op de paaltjes na dan. Dat kwam omdat hij steeds al gezien had wat de andere honden deden en daaruit begreep wat de bedoeling was, al geloofde niemand dat. Ondanks mijn ervaring heb ik dus eigenlijk geen kaas gegeten van het trainen van honden en hoe je een zogenaamde harde hond die zijn eigen zin wil doen moet aanpakken, weet ik dus eigenlijk nog steeds niet.
Helaas, dit onderwerp staat op slot.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Harde honden en zachte honden" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?