Het gemis...

21 juni 2014, de eerste dag van de zomer maar voor mij en mijn gezin één van de donkerste dagen in ons leven: ons Maxxje is niet meer.
Wat er aan vooraf ging... in april had Maxx ineens een bloedneus. Niet heftig, maar wel bloederig genoeg om een afspraak bij de dierenarts te maken. Deze constateerde een tumor in zijn neus, net onder zijn oog. De dierenarts gaf aan dat een operatie vrijwel onmogelijk was op deze plek, bij een hond van bijna 15 jaar. Genieten van hem en verwennen zolang het nog kon... dit hebben we gedaan. Daarna bleef eigenlijk alles hetzelfde, Maxx was nog altijd een lieve sociale schat en er was geen bloed meer uit zijn neus gekomen. 

Op 19 en 20 juni merkte ik aan Brutus dat Maxx achteruit ging. Hij was zorgzaam, week niet van zijn zijde en keek mij af en toe aan met angstige ogen. Vrijdagavond zei ik tegen mijn man; ik denk dat we ons moeten gaan voorbereiden op een afscheid, Brutus is echt alleen maar met Maxx bezig en ik voel gewoon dat het niet goed gaat. 

En ik kreeg gelijk, zaterdag de 21e was ik boodschappen aan het doen toen mijn man me belde. Ik moest snel komen, want Maxx bloedde. Hij had niet overdreven, echt overal lagen druppels bloed. Dierenarts heeft ons laten komen en we zijn daar uren geweest maar niets hielp. Ze hebben geprobeerd achterin die neus te komen om het dicht te drukken, maar de tumor was niet te bereiken. Gezien de hoeveelheid bloed (geen druppels, maar echt een ononderbroken straal) zag het ernaar uit dat de tumor geknapt was en hij zou doodbloeden. Uiteindelijk besloten hem niet langer te pesten, mijn vriendin is de kinderen en Brutus komen brengen en we hebben alle tijd gekregen om afscheid te nemen en te huilen. Om 16:40 blies hij na de laatste injectie zijn laatste adem uit en brak een periode van vreselijk gemis aan.

We zijn nu ruim 3 weken verder en vooral bij mijn zoon (10 jaar) begint het verdriet van besef los te barsten. Brutus is veranderd van een springkikker in een rustige (te rustig!) bankhanger en ik heb zelf echt af en toe ineens een huilbui. Het gemis is vreselijk....

Door Bianca op 15 juli om 10:51