HondenPage baasje denise

Wat schreven de vrienden van denise op het forum

Angie, Jolie †, Sooki en Pipa Skye schreef in Mijn man wil een kat
" Misschien een hond erbij speciaal voor je man ? "Heleen  Dat heb ik ook eerst voorgesteld.. Heb het er in elk geval daarnet nog eens over gehad en hij lijkt dan toch akkoord om te wachten tot de oudste er niet meer is (mag er niet aan denken want daar ga ik zelf enorm van afzien).. denk dat dit ook de beste keuze is..
Angie, Jolie †, Sooki en Pipa Skye schreef in Mijn man wil een kat
" De kat was volledig verscheurd door beide herders  Kat was snachts weer binnen gekomen via kattenluik  En dat was dus jaren goed gegaan  Maar ja , even geen toezicht  "Thara   Ik heb iets soortgelijks gehoord over een grotere hond (herder of Doberman of dergelijke) en 5 chihuahuas waarvan 1 het favorietje was :/ favorietje is verscheurd.. en natuurlijk nadien blijvend trauma voor het koppel.. want de herder was van de man en de chihuahuas van de vrouw…
Angie, Jolie †, Sooki en Pipa Skye schreef in Mijn man wil een kat
Mijn man wil dolgraag een kat, Jolie (dalmatiër 11,5 jaar; zéér jong van geest, haar "grootmoeder" is 18 geworden) is opgegroeid met katten, de katten waren 6 maanden toen ik Jolie in huis haalde. De katten krabde haar neus altijd open.. wat ze natuurlijk niet leuk vond maar Jolie werd groter en begon terug te vechten... sindsdien is het geen kattenfan (én dalmatiërs zijn ook wel een beetje jachthonden). Het is eigenlijk pas "goedgekomen" toen ik het huis uit ging en ik dus niet meer bij mijn mama en de katten woonde... Als we een wilde kat in de tuin of op wandeling zien dan loopt Jolie altijd achter de katten aan.. ze heeft nog geen kat dood gedaan, maar wel al een rat... (zo groot als een kat) Mijn ex had een kat en die ging meestal naar een andere kamer dan die waar Jolie in zat, ik moest haar toen heel erg in het oog houden voor de veiligheid van de kat. Dus de reden waarom ik twijfel is voor de kat haar veiligheid... Nu vroeg ik me af of het zowiezo onmogelijk is en "not done" of dat het misschien wél kan lukken als we een kat nemen uit het asiel die bv goed om kan gaan met honden... bv tekst bij een bepaalde asielkat: "Zijn baasjes hadden ook een hond en dat ging goed samen, maar andere katten mochten niet op zijn terrein komen." (letterlijk overgenomen van een asielkat zijn pagina) Het is destijds begonnen doordat de katten Jolie altijd lastig vielen, dus misschien met een "aangepaste" kat (ik bedoel één die met honden kan)? Mijn andere hond Sooki (dalmatiër, bijna 8) heeft geen ervaring met katten. Mijn man had tot eind 2017 ook een hond en ik vind het zo lastig om "te eisen" dat er geen kat komt terwijl ik zelf 2 honden heb waar hij het niet altijd even gemakkelijk mee heeft en die ook allebei nog zeer gezond zijn. Iemand raad? Of heb ik gelijk en kan ik geen kat in huis toestaan?
Angie, Jolie †, Sooki en Pipa Skye schreef in Hond is aanhankelijk geworden
" Bij het ouder worden worden honden als er lichte kwaaltjes bij komen wat aanhankelijker, wat minder zicht krijgend, ze worden wat onzeker...geef de aandacht die ze opzoekt bij je, dat ze bij je mag in de slaapkamer, top van je..zo voelt ze de aanwezigheid van je, als je hond nog lekker meewandeld, goed eet zou ik me niet al te veel zorgen maken. "Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .  Dankjewel :) ze eet inderdaad heel goed en wandelt goed mee..
Angie, Jolie †, Sooki en Pipa Skye schreef in Hond is aanhankelijk geworden
" Vind je het erg dat ze aanhankelijker geworden is, of is het gewoon iets wat je niet had verwacht? Het is niet vreemd dat honden meer steun en gezelschap zoeken als ze ouderdomskwaaltjes krijgen. Ze voelen dat ze niet meer diezelfde hond zijn die ze vroeger waren, het is aanpassen, ze verliezen bepaalde zekerheden (zoals hun kracht, energie, hun zicht,...) En dus zoeken ze meer toenadering bij diegene die hen koestert en op wie ze kunnen vertrouwen.    Ben je toch ongerust, dan kan een medische check up nooit kwaad. Voor de hond, of voor jezelf.    "Alaska's Finest!  Ik vind het niet erg, maar ik ben vooral bezorgd :D ik lees dat het normaal is, dus ben nu een beetje gerust gesteld.
Angie, Jolie †, Sooki en Pipa Skye schreef in Hond is aanhankelijk geworden
Ik weet niet of jullie mij kunnen helpen en of het nodig is om deze vraag te stellen.. maar voor de veiligheid doe ik het toch :p Mijn dalmatiër is altijd een hond geweest die goed was op zichzelf, ze ging gemakkelijk na ons avondeten uit zichzelf in haar nest liggen, waar ze alleen was.. en kwam dan als je ze riep soms maar tegen haar zin eruit om geaaid te worden (zijnoot; ze werd ook graag geaaid, maar vooral wanneer zij het wou.. zo'n beetje als een kat denk ik). Ze ging na het eten in haar nest liggen en sliep dan tot 's morgens, stond alleen op voor haar eten en om uitgelaten te worden vlak voor wij gingen slapen.. Jolie is 11 jaar geworden in september.. rond die periode is het begonnen.. Plots kwam ze elke avond mee naar onze slaapkamer om bij ons te slapen, geen probleem, maar in het midden van de nacht stond ze dan weer op om in haar nest te gaan liggen en even later weer om terug bij ons te komen liggen. Aangezien we houten vloeren hebben horen we dat allemaal en dat hield ons wakker. Als ik de deur dicht deed hoorde ik ze nog en bleef ze voor de deur staan, dus dat hielp niet. Ik heb dan haar nest naast ons bed gelegd, zo horen we ze niet trippelen (tapijtje ertussen) en sinds kort moet ze daar gewoon in slapen, want het sliep niet zo goed met een hond erbij en we hebben onze nachtrust natuurlijk ook nodig. Sinds eergisteren komt ze ook 's avonds als we tv aan het kijken zijn erbij liggen. Bijgevolg begin ik te vinden dat ze extra aanhankelijk geworden is en ik weet niet of dat iets wil zeggen. Ik ben een maand geleden bij de dierenarts geweest voor een bolletje aan haar borst (bleek een "calcificatie" te zijn, dus niet zo erg, ik moest het wel in het oog houden) en toen hebben ze hartruis ontdekt. Daarnaast heeft ze ook al enige tijd het begin van katarakt, maar dit zou normaal zijn voor oudere honden en zou ook heel traag evoluëren. Ik heb toen opgehaald dat ze zo aanhankelijk deed, maar de dierenarts maakte er niets van. "Kon zijn dat ze zich wat onzeker voelde nu ze katarakt aan het krijgen is en misschien ook met die hartruis". Nu het lijkt te verergeren weet ik niet écht wat doen. Ik heb het al eens gegoogled, daar staat dat het kan dat ze ziek is (maar ze heeft verder geen symptomen en kan nog goed mee wandelen enzo) of dat ze merkt dat ik ziek ben (ik heb ook geen symptomen en ben ok). Moet ik nu terug naar de dierenarts, of moet ik mezelf eens helemaal laten checken? Of moet ik misschien niets doen? Misschien ben ik van een mug een olifant aan het maken.. maar ik heb enkel ervaring met haar op de gezegende leeftijd van 11 jaar en ik weet dus niet of ik me zorgen moet maken of niet. Haar grootmoeder is 18 jaar geworden, de andere grootmoeder leefde nog toen ik haar ben gaan halen en die was 14 jaar op die moment, dit ter info. Bedankt voor alle tips en advies :)
Angie, Jolie †, Sooki en Pipa Skye schreef in Glaucoom; opereren of niet
Dankjewel iedereen voor jullie input; gelukkig is het niet aan mij om de beslissing te maken.. mijn mama heeft idd de financiën en vindt dat de hond het aan kan (dat is waar ik m’n twijfels over had omdat hij zwaarlijvig is en minder van het leven lijkt te genieten dan mijn honden; maar ik kan mij vergissen natuurlijk, mss ben ik beïnvloed door m’n grootmoeder en nonkel die beiden al maanden zeggen dat hij “op” is, zelfs voordat dit nieuws gekend was..). Het zijn ook z’n twee ogen die eruit zouden moeten.. hij is volgens ons nu al enkele jaren volledig blind, het is vooral de impact van de operatie waar ik het moeilijk mee heb/had. Maar jullie input heeft me wel al wat gerust gesteld. Dankjewel ????????
Angie, Jolie †, Sooki en Pipa Skye schreef in Glaucoom; opereren of niet
Het gaat over de hond van mijn mama en het is niet aan mij om te beslissen, maar ik weet niet of ik juist ben in mijn manier van denken.. Samenvatting: de hond (Amerikaanse cocker) van mijn mama is nu 10 jaar. Op z’n twee jaar heeft ze hem laten opereren aan z’n ogen, hij had cataract en omdat hij zo jong was heeft m’n mama dat toch maar gedaan. Ik snap dit, helaas is de operatie vermoedelijk nooit goed gelukt, want binnen de twee jaar kreeg hij zo’n “wolkjes” in z’n ogen en begon hij terug blind te worden. Hij heeft ook al die jaren druppels gekregen in z’n ogen en had Wss vaak jeuk, aangezien hij vaak z’n ogen overal aan wrijft.. Nu is hij 10, al jaren net iets te dik (ik denk dat ons mama teveel snoepjes geeft), hij schaffelt verder maar is eigenlijk echt een oude hond in zijn manier van doen (dag en nacht verschil met mijn hond die 1 jaar ouder is en veel jonger lijkt). Nu is de druk in z’n ogen te groot en de honden-oogarts waar hij jaarlijks op controle gaat heeft gezegd dat de druk zo groot is dat z’n ogen dat op een gegeven moment niet meer aan gaan kunnen dus dat ze ze beter preventief kunnen verwijderen en vervangen door siliconen inspuitingen ofzoiets. Eerst moet de dierenarts hem wel nog onderzoeken om te zien of hij de operatie aan kan. Ik heb aan ons mama gezegd dat ik dat eigenlijk niet echt kunnen vind, dat ze het idd met de beste bedoeling wil doen, maar dat het rekken van het leven van een hond op deze manier eigenlijk meer kwaad doet dan goed. Er is geen garantie dat de hond gelukkiger zal zijn na de operatie, geen garantie dat hij nog jaren te leven heeft. Dus waarom hem dat allemaal aan doen, wanneer is het rekken om te rekken.. Ik ben er nu over aan het piekeren en vroeg me af hoe andere mensen hierover dachten? Misschien was ik te hard voor haar en ben ik mis.. Wat zouden jullie doen in zo’n situatie?
bink schreef in doodsbange chihuahua
"   "bink  wat een mooi boxertje zeg <3 <3
bink schreef in doodsbange chihuahua
" Leuk een boxer, mijn ouders fokten ze, ik ben er mee opgegroeid!   Dat arme chihuahuatje. Jeetje, hoe kunnen mensen   Alles wat vertrouwd was is weg en ze heeft werkelijk geen idee wat er gebeurd.  Dat alleen al, is eng. Ze zal moeten wennen en leren dat ze bij jullie veilig is en dat je man het goed bedoelt. Dat heeft tijd nodig.   Wat belangrijk is, dat je man opt dit moment haar niet gaat benaderen, of aaien. Het is eigenlijk wachten, totdat ze zelf toenadering zoekt, dan is ze nl zo ver om dat te doen. Hij zou  haar eten kunnen geven, dat zorgt voor een positieve associatie. Mee gaan wandelen en als ze bij jou zit, dat hij dan opt veilige afstand naast je zit, zonder dat je man naar haar kijkt, of contact maakt. Zo kan ze leren dat je man het wel goed bedoelt. Betreft eten, als ze brokjes krijgt, zou je die op de grond kunnen strooien, dan kan ze niet snel eten, maar moet ze haar neus gebruiken, dat werkt rust gevend en ze worden er moe door. Honden vinden dat ook erg leuk om te doen. Je man zou ook de brokjes kunnen strooien, zo doet ze gelijk een positieve ervaring op bij je man.   Het heeft echt veel tijd nodig. Dat ze al zo goed op jou reageert is fijn en dat geeft hoop! Dit was een pupje uit ons laatste nest "Suzanne en Luca 
bink schreef in doodsbange chihuahua
iedereen bedankt voor jullie reactie :-D :-D mijn man was vanmorgen op de grond gaan zitten en natuurlijk kwamen bink en loesy om te knuffelen en uiteindelijk kwam ons moeske er ook bij en heeft hij ze even kunnen knuffelen maar nie te lang vond ze een beetje eng hebben we ze ook verder gewoon laten doen maar het is een begin he we waren allebei super blij met dit kleine gebaar. <3 <3
bink schreef in doodsbange chihuahua
bedankt Sylvia voor je reactie denk idd ook da ze al veel heeft meegemaakt en ze is nu ook loops
bink schreef in doodsbange chihuahua
hoi iedereen heb gezien dat het 7 jaar is geleden dat ik hier ben geweest O-) daarom wil ik jullie even ons nieuw gezinnetje voorstellen: eerst hebben we bink onze boxer is 8,5 jaar oud en hebben we sinds pup hij is super lief en dan hebben we ook ons loesy een boston terrier 7 jaar stront eigenwijs maar ook super lief maar nu hebben wij sinds vrijdag een chihuahua 4 jaar is ze ze noemt moeske wij zijn al de 4de eigenaar ze is vroeger mishandeld geweest naar mij luisterd ze redelijk maar ze is doodsbang voor mijn man hij wou ze vanmorgen aanhalen ze dook in elkaar en deed een klein plasje (ze is wel sinds zondag loops) ik vindt dit zo erg voor moeske maar ook voor mijn man want hij ziet zo graag hondjes, naar mij toe doet ze het heel goed begint zelfs naar haar naam te luisteren maar ik zou zo graag vrede hebben en dat ze niet zo bang is ook vliegt ze s'morgens en s'avonds in haar eetpot net of ze heeft nooit eten gehad, kunnen jullie mij alstublieft een beetje advies geven zeker ivm de relatie tussen mijn man en moeske hoe we da kunnen oplossen, alvast bedankt :-D
Sab. schreef in Inslapen of niet?
Even een korte update tussendoor. Na de aanval van gisteravond heeft ze geen nieuwe aanvallen meer gehad!! Ze was wel erg onrustig door de diazepam: ze heeft de hele nacht rondjes gelopen terwijl ze nauwelijks op haar benen kon staan, at en dronk heel veel en heeft ongelooflijk veel in huis gepoept en geplast, al is dat natuurlijk de minste zorg. Aangezien het tot nu toe goed lijkt te gaan, zijn we de diazepam aan het afbouwen. Zara is sindsdien veel rustiger, ligt steeds lekker te slapen en hoewel ze nog niet zichzelf is, is ze wel vrolijker. Wel is ze ongelooflijk asociaal aan het schooien haha. Op tafel proberen te klimmen om eten te pakken en proberen het brood uit de handen van m’n kinderen te pakken... Echt onstilbare honger dus.  Nu is het natuurlijk afwachten hoe ze het op alleen de Pexion doet, maar ik ben voorzichtig positief. Zo trots op m’n sterke meid! 
Sab. schreef in Inslapen of niet?
Iedereen heel erg bedankt voor de reacties! M’n meisje heeft eerder vanavond nog een aanval gehad, was steeds heel onrustig, eet, drinkt, plast en kwijlt heel veel, staat erg wankel op haar poten, maar ligt nu dan toch eindelijk even rustig te slapen.  Wat ook een heftig verhaal van jou Daniëlle. Heel fijn dat je hond er zo goed uit gekomen is!!  Ik zal eens contact opnemen met Paul Mandigers, ik hoop zo dat er nog iets voor Zara te doen is! 
Sab. schreef in Inslapen of niet?
Goedemiddag,   Ik zou graag horen of iemand ervaring heeft met een hond die zware epileptische aanvallen heeft.  Mijn hond is net 6 geworden en kreeg een half jaar geleden ineens een zware epileptische aanval. Ze was daarna al snel weer zichzelf en de dierenarts zag geen reden tot ongerustheid. De aanvallen bleven echter komen. Een paar keer per week, soms 1-2 keer per dag. Heftige aanvallen die niet lang duurden en direct na de aanval was ze steeds weer haar vrolijke zelf.  Ze had nu een paar weken geen enkele aanval gehad en vrijdagmiddag zei ik nog tegen m’n vriend dat het zo goed ging. Vrijdagavond kreeg ze weer aanvallen en ze heeft die avond/nacht ruim 30 aanvallen gehad. Anders dan bij de eerdere aanvallen was ze nu tussendoor helemaal de kluts kwijt. Tegen muren oplopen, in paniek, etc.    De dierenarts heeft haar twee uur lang een infuus met valium gegeven en toen mocht ze weer naar huis, omdat ze daar zo onrustig was. Die middag heeft ze thuis nog 6 aanvallen gehad waarbij Stecolid (1x 5 Mg en 1x 10 Mg) niet hielp. Bij de dierenarts kreeg ze weer een infuus met valium en zelfs toen kreeg ze weer een aanval. Twee injecties met narcosemiddel waren nodig om haar eruit te krijgen. Ze heeft de hele nacht aan bet infuus gelegen, maar heeft toch nog een paar aanvallen gehad.  Ze krijgt vandaag diazepam en vanaf vandaag ook Pexion (als ik het goed schrijf) en nog steeds de Stecolid als ze weer een aanval krijgt. We houden haar 24/7 in de gaten. Tot nu toe heeft ze vandaag nog geen aanval gehad.  De dierenarts heeft er een hard hoofd in en heeft het over inslapen. Dit omdat ze niet genoeg op de medicatie lijkt te reageren. Uiteraard kijken we nu eerst of ze op de Paxion reageert. Haar leverwaarden, nierwaarden en bloedsuiker waren goed overigens.    Nu weet ik echt niet wat ik moet en vroeg me af of iemand hier ervaring mee heeft en of het nog goed gekomen is. De dierenarts heeft dit vaker meegemaakt en bij geen van de honden is het goed gekomen zei ze.    Hopelijk heeft iemand tips of ervaringen!    Groetjes,   Sabine
Angie, Jolie †, Sooki en Pipa Skye schreef in Ervaringen hond met tumor
" Als je echt om je huisdier geeft ligt schuldgevoel altijd op de loer.  Het is een valstrik die je verhindert om achteraf blij te zijn over de tijd de je samen hadt.  Je vriend deed wat hij het beste vond voor zijn hond en dat deed hij niet zomaar.  Hij voelde wat hij wel of niet moest doen.  Ik wens van harte dat hij achteraf niet gaat twijfelen en zich gelukkig voelt over de tijd die ze samen hadden.  Hoe lang iets duurt is minder belangrijk, want er komt toch ooit een einde aan.  Hoe rijk zo'n tijd samen je maakt is het belangrijkst. Verdriet om het gemis hebben is niet meer dan normaal.  Je kunt enkel missen omdat het goed was.  Geef je vriend die tijd en steun hem in zijn beslissingen over zijn maatje.   Sterkte "*M*A*C* en K*Y*L*I*E*†  dankjewel, hier heb ik heel veel aan.. ik vrees dat het niet lang meer gaat duren :/ mijn vriend spreekt nog of 3-6 maanden.. ik denk 1-2 weken :'( het gaat moeilijk zijn om er voor hem te zijn, over iets waar ik het zelf ook moeilijk mee heb, maar waarbij ik absoluut achter hem sta..
Angie, Jolie †, Sooki en Pipa Skye schreef in Ervaringen hond met tumor
"  Zeker altijd als ik besluit dat het genoeg is geweest is mijn man daar helemaal mee eens,hij kan die beslissing nooit nemen. Aan mij dus die ondankbare taak,   heb alles geregeld afspraak gemaakt met de dierenarts die thuis komt, en dan begint hij te twijfelen....gek word ik daarvan,ik wil steun. Gelukkig steunde mijn dierenarts mij 100%.   Wat hij ook beslist steun hem, zaai geen twijfel in zijn hart. We voelen ons al schuldig genoeg om ons maatje te laten inslapen. "Monique  en dat is exact de reden waarom ik niet direct durf te beginnen over die inspuitingen waar ik nu pas over hoor... hij heeft de keuze lang geleden gemaakt, ik wil niet dat hij nu een schuldgevoel krijgt omdat hij dat nog niet kende :/ ik ga aftasten hoe en wnn ik iets kan zeggen en anders ga ik hem gewoon steunen zoals jij zegt.. twijfel zaaien zou het nog erger maken :/ gevoelsmatig..
Angie, Jolie †, Sooki en Pipa Skye schreef in Ervaringen hond met tumor
"  ook al had het hier anders uitgepakt...ik ben nog steeds blij dat ik niet voor amputatie heb gekozen. Ik had mijn hond doodongelukkig gemaakt met de beperkingen op zijn leeftijd.(ondanks betere prognose ivm hond 10 kg) Weet je ik had misschien nog half jaar door gekund als ik niks had gedaan Dit was een klein wonder al had mijn da gezegd..het kan..en kan ook zijn dat tumor alleen stopt met groeien..of groei wat afremt..klachten wat mindert (waldo had toen nog geen klachten) er zijn maar weinig artsen die dit middel kennen en er ervaren mee zijn mijn da behandeld 10 honden hiermee 6 al op langere tijd met succes 4 zijn overleden Ik had niks te verliezen.. hier mijn da praktijk Je kan altijd jou da vragen die van mij te bellen/mailen voor overleg http://www.natuurlijkgezondedieren.nl/ De conditie van je hond is wel erg belangrijk en het opbouwen dient ook met zorg te gebeuren Tumorcellen afvoeren kost veel energie en mag niet ten koste gaan van je hond zijn weerstand   In mijn topic reageerde ook iemand waarvan de hond het middel ook kreeg in laatste stadium haar hond had daar baat bij..minder klachten al was het niet levens reddend Hier mijn topic over Waldo http://www.hondenpage.com/hondenforum/210543/door--met-4-pootjes..p26-controle.php     "Roos,Jeff † en Waldo  dankjewel voor al het advies <3 ik ga het meteen bekijken :)
Angie, Jolie †, Sooki en Pipa Skye schreef in Ervaringen hond met tumor
Iemand nog tips over hoe je iemand kan steunen in deze situatie?
Angie, Jolie †, Sooki en Pipa Skye schreef in Ervaringen hond met tumor
"  uitzaaiingen zie je pas in ver stadium..in eerste stadium kan je die makkelijk missen..ivm alleen zichtbaar onder microscoop Waldo moet injecties blijven gebruiken om foute cellen in zijn lijf aan te pakken voor het uit de hand loopt Tot nu toe werkt dat perfect maar dat kan per tumor verschillen dus maar het is dus niet zo dat ik kan stoppen met spuiten waldo's lichaam heeft het nodig gelukkig heeft hij geen last van de spuit in zijn nekvel is onderhuids en hij blijft gewoon braaf staan en heeft er verder geen last van dus "Roos,Jeff † en Waldo  Nu wou ik dat ik vroeger wist van die inspuitingen, maar ben hondenpage een lange tijd uit het oog verloren en heb mijn vriend uiteraard laten beslissen wat we gingen doen, heb zelf online wel dingen opgezocht, maar kwam op dezelfde conclusie als die van onze dierenarts.. Ik zal hem hierover vertellen en zien wat hij zegt..
Angie, Jolie †, Sooki en Pipa Skye schreef in Ervaringen hond met tumor
" Doe nog een onderzoek naar uitzaaiingen, heeft die die niet dan misschien kan er toch behandeld worden...en er voor iemand zijn is heel belangrijk, ook al moet je samen huilen, wijk niet van zijn zijde als het moment daar is, steun is zo belangrijk er zijn voor iemand die zijn beste vriend moet laten gaan.....zijn er uitzaaiingen, neem dan een goed besluit, zodra jullie zien dat de hond pijn gaat krijgen, neem dan een moedig besluit..en laat de dierenarts dan bij je thuis komen.... "Willemijn, baasje van Bams.......en Ogin  dankjewel voor je reactie, ik zal er zijn voor hem als het zover is.. er is zéker een uitzaaiing op zijn achterpoot, deze is al zichtbaar; is gelijk met de andere gekomen, maar groeit veel trager..
Angie, Jolie †, Sooki en Pipa Skye schreef in Ervaringen hond met tumor
" Onder mijn wandel kennissen ook baaske met  hond gehad met tumor op poot. Grote herdershond. Baasje heeft vanalles laten doen, hond overal geweest verschillende kuren, en dan laten opereren. De eerste arts had al gezegd, niks aan te doen. Baasje ging toch verder met zoeken.  De uiteindelijke operatie heeft niks gebaat , hond twee weken later , veel pijn, laten inslapen...t was telaat in heel de poot uitgezaaid zei men.    Gezien zijn ouderdom zou ik ook niet laten opereren. Daar gaat hij ook nog erg ziek en pijn van hebben, en later welk resultaat ?    ROos heeft ongelooflijk geluk gehad inderdaad. Maar je hebt tumors en tumors....ik vertel wat ik weet.    Sterkte , ik had liever een andere reactie gegeven. "Anny en Lance  Dankjewel, nee helpt ook om zulke reacties te lezen, want dat is wat we wilden vermijden door hem niet te laten opereren.. z'n levenskwaliteit maximaal houden, wat nu wel is.. ik weet dat we een dierenarts konden vinden die het wél zou doen, dat opereren.. maar we wilden dat hij zo lang mogelijk zo goed mogelijk zou leven..
Angie, Jolie †, Sooki en Pipa Skye schreef in Ervaringen hond met tumor
" Dat lekken klinkt overigens niet goed dan zou ik toch met een arts overleggen over hoe ver het is Je wil ook geen lijdensweg immers Je hond inlaten slapen is nooit leuk maar soms is het niet anders "Roos,Jeff † en Waldo  oops; likken idd.. wij gebruiken de twee door elkaar, de wond lekt nog niet, maar dat is vermoedelijk één van de volgende "stappen" :/
Angie, Jolie †, Sooki en Pipa Skye schreef in Ervaringen hond met tumor
Het gaat hier niet om mijn hond, maar die van mijn vriend en na 1,5 jaar heb ik er toch ook een band mee en weet ik niet goed hoe ik ermee moet omgaan. Hij is 11 jaar en heeft een tumor op zijn linkervoorpoot, we zijn destijds naar de dierenarts geweest, door de locatie was opereren niet aan te raden (te weinig huid (er moet 3 cm rondom weggenomen worden), maar ook hij heeft er nog één kleine op zijn achterpoot dus, vermoedelijk was het uitgezaaid), alsook was 11 jaar volgens de dierenarts al heel erg oud voor zo'n grote mechelaar (hij weegt 40 kg en is behoorlijk groot, mensen vragen mij zelfs wat ras het is, omdat hij niet typisch mechelaar is). Poot afzetten was ook geen optie (zouden we overigens nooit akkoord mee zijn gegaan) omdat het zo'n grote hond is. Kortom: wij hebben besloten het zo te laten omdat hij nog gelukkig is, geen pijn heeft/had en we schrik hadden bij complicaties bij herstel van een eventuele operatie (dan zouden de laatste maanden/jaren van z'n leven mss niet meer zo goed geweest zijn dan dat ze nu zijn). Mijn vriend had altijd gehoopt en verwacht dat hij gewoon van ouderdom zou sterven en nu zullen we zelf moeten beslissen wanneer we hem laten inslapen. In elk geval, of we nu het juiste gedaan hebben (met hem niet te laten opereren) of niet. De dierenarts zei dat vanaf dat de hond aandacht aan deze tumor begint te geven in de vorm van likken, etc. dat het dan bijna zou open gaan en dat hij dan pijn zou hebben. Gisterenavond was de eerste keer dat hij eraan aan het lekken was. Daarnet was hij met mijn dalmatiër aan het spelen (wat hier dagelijks wel eens voor valt) en plots is hij gaan liggen, ook verontrustend gedrag. Als ik hem roep is hij wel nog heel erg enthousiast en alert. Hij kermt niet en het lijkt niet alsof hij pijn heeft. Maar doordat hij er gisteren aan aan het lekken was en zo plots stopte met spelen wil ik mij voorbereiden op het ergste. Ik ga er zelf niet goed tegen kunnen, maar wil er vooral zijn voor mijn vriend. Ik heb bv al (voor moest het nodig zijn) gezorgd dat mijn honden tijdelijk bij mijn papa terecht kunnen, moest hij hun gezelschap even niet aankunnen. Hebben jullie misschien tips hoe je er voor iemand kan zijn nadat ze hun beste vriend/hond hebben moeten laten inslapen? Ik heb hier namelijk zelf weinig ervaring mee :/ Of is er iemand die ervaring heeft met kanker bij honden? Ik zal wat foto's posten op mijn hondenpage..
Karin, Philo, en Yeni schreef in Met vocht gevulde bult op rug.
Hallo allemaal, Even een update. De bulten ( er was er nog een bijgekomen) zijn gisteren weg gehaald. Het was een oud litteken en een ontstoken talg klier. Die dingen kunnen aardig groeien. Ze heeft nu twee enorme kale plekken met behoorlijke operatie wonden. ( als ik wist hoe ik er een foto erbij kan zetten op de Mac zou ik het kunnen laten zien) Nou nog een vraag... Ik merk dat ze af en toe last van jeuk heeft! Wat kan en mag ik daaraan doen? Groetjes Karin
Karin, Philo, en Yeni schreef in Met vocht gevulde bult op rug.
Hee bedankt voor alle reacties ik ga na Koningsdag toch maar weer met haar naar de DA. Ik houd jullie op de hoogte Groetjes Karin
Karin, Philo, en Yeni schreef in Met vocht gevulde bult op rug.
Anoniem was ik zelf ;-)
Karin, Philo, en Yeni schreef in Met vocht gevulde bult op rug.
Hallo allemaal, Yeni heeft een zachte bult op haar rug. De DA heeft er al in geprikt en er kwam toen een soort helder iets licht rood vocht uit. Ze vond het geen alarmerende substantie en ze heeft er nog wat meer in geprikt. Hij zou wel verdwijnen dacht ze, maar nadat er een paar x spontaan vocht uit is gekomen is het nu weer dicht en blijft een nog al vreemde bult. Heeft iemand een idee wat het is of ook ooit zoiets gehad? We twijfelen of we het weg moeten laten halen. Groetjes Karin
Mandy schreef in Op zoek naar de perfecte hond!
Ik zou gaan voor een pluche exemplaar. Tuurlijk kan het wel een voorkomen dat een hond een keertje wat langer alleen moet zijn. Maar een hond vind dit helemaal niet leuk. Laat staan dat dit elke week 2 vaste dagen gebeurt.  Misschien is het voor jullie gezin een beter idee om 1 a 2 dagen per week op te passen op een hond? Of hondjes uit te laten van bijvoorbeeld een asiel in de buurt? En aandacht nodig hebben houdt niet op na de puppytijd. Ook een volwassen of hoog bejaarde hond  hebben aandacht , wandelingen , zorg en best wel veel van jouw tijd nodig. Jij bent 18.. en blijft ook niet altijd thuis wonen en dat geldt vast ook voor jouw zus! Hoe moet het dan met de hond als jullie het huis uit gaan? Moet hij dan alle dagen alleen? Elke dag uitlaatservice is ook geen optie. Het hebben van een hond bestaat uit zoveel meer dan alleen uitlaten. Ik ziu er nog maar eens goed over nadenken. Groetjes :-)