Ierse Wolfshond

Rasgroep van de Ierse Wolfshond

De Ierse Wolfshond behoort tot de Rasgroep "Windhonden"

Geschiedenis van de Ierse Wolfshond

De Kelten fokten reeds een greyhound. Zeer gewaardeerd als gift door Europese vorstenhuizen in de 17e eeuw, kwamen ze in Scandinavië, Engeland, Spanje, enz. terecht.In Ierland beschermden deze wolfhounds de kuddes tegen wolven. Door het geleidelijk verdwijnen van de wolven verminderde hun aantal spectaculair, zodat ze tegen het einde van de 17e eeuw zo goed als verdwenen waren. In de 2de helft van de 19e eeuw kwam er door de groei van het Ierse nationalisme terug een vernieuwde belangstelling voor dit ras. Capt. G.A. Graham zette terug een fokkerij op en het ras werd gerestaureerd. Er werd een club gesticht in 1885. Nu kan de Ierse Wolfhound opnieuw steunen op een reputatie die hij reeds had in de Middeleeuwen.

Karakter van de Ierse Wolfshond

Hij heeft een lief en zacht karakter. Hij mag niet als verdedigingshond- of gevechtshond worden afgericht, omdat hij dan erg gevaarlijk kan zijn. Hij heeft een rustig temperament, is lief voor kinderen en erg aan zijn baas gehecht.
De Ier is een echte huishond die gezelschap op prijs stelt. Zo'n hond continu opsluiten in een kennel levert alleen getraumatiseerde honden op.

Rasstandaard van de Ierse Wolfshond

Raskenmerken:
De hond waar het allemaal om draait is natuurlijk onze geliefde Ierse Wolfshond. Deze hond moet voldoen aan raskenmerken en die hebben we daarom ook opgenomen in deze Infomap.

Rasstandaard volgens de Irish Wolfhound Club of Ireland (1956)

Algeheel beeld:
De Ierse Wolfshond moet niet zo zwaar of massief zijn als de Duitse Dog, doch zwaarder of massiever dan de Deerhound, op wie hij overigens in algemeen type moet gelijken. Is van grote gestalte en indrukwekkende verschijning, is zeer gespierd, sterk doch sierlijk gebouwd, gemakkelijk en vlot in zijn bewegingen; hoofd en hals hoog gedragen; de staart wordt in een opwaartse lijn gedragen, met een lichte bocht aan het einde. Minimumhoogte en – gewicht van reuen moeten ongeveer 79 cm en circa 54.5 kg zijn. Die van teven ongeveer 71 cm en circa 40.8 kg. Alles, dat hier beneden blijft, moet van mededinging worden uitgesloten. Grootte, hiermee wordt bedoeld schouderhoogte en evenredige lichaamslengte, is het ideaal waarnaar moet worden gestreefd. De bedoeling is nu een ras te vestigen met een minimale hoogte van 74 cm (teven) en 81 cm (reuen) en dat bovendien de benodigde kracht, beweeglijkheid, moed en evenredigheid zal tonen.

Hoofd:
Lang, het voorhoofdsbeen loopt zeer weinig op en er is zeer weinig inzinking tussen de ogen. Hersenpan niet te breed. Snuit lang en matig puntig. Oren klein en gedragen als die van de Greyhound.
Gebit:
Ideaal is het schaargebit; het tanggebit is toegestaan.
Hals:
Vrij lang, zeer sterk en gespierd; goed gebogen, zonder keelhuid of los vel om de hals.
Borstkas:
Zeer diep. Brede borst.
Rug:
Eerder lang dan kort. Gewelfde lendenen.
Staart:
Lang en licht gebogen, van middelmatige dikte en goed bedekt met haar.
Buik:
Goed opgetrokken.
Voorhand:
Gespierde schouders, die borstbreedte geven en schuin geplaatst zijn. Ellebogen goed onder het lichaam geplaatst en niet naar binnen, noch naar buiten gedraaid.
Benen:
Bovenarm gespierd en het gehele been sterk en volkomen recht.
Achterhand:
Gespierde dijen en de schenkel lang en sterk zoals van de Greyhound, laaggeplaatste hielen, die binnen noch buitenwaarts gekeerd zijn.
Voeten:
Matig groot en rond, niet binnen- of buitenwaarts gedraaid. Tenen goed gebogen en gesloten. Nagels zeer sterk en gebogen.
Haar:
Ruw en hard op het lichaam, de benen en het hoofd. Vooral warrelig en lang boven de ogen en op de onderkaak.
Kleur en aftekening:
De erkende kleuren zijn: grijs, gestroomd, rood, zwart, effen wit, reekleurig en elke kleur die voorkomt bij de Deerhound.


FOUTEN:
Hoofd te licht of te zwaar, te hoog voorhoofd; grote oren die plat tegen het hoofd hangen; korte hals; keelhuid; te smalle of te brede borstkas; ingezakte of zadelrug of volkomen rechte rug; kromme voorbenen; gedraaide voeten; gespreide tenen; te sterk gekrulde staart; zwakke achterhand en een algemeen gebrek aan spieren; te kort lichaam; zalm- of leverkleurige oogleden; lippen en neus, die niet zwart zijn; lichte ogen; zwakke polsen en hakken.

Opmerking:
Reuen dienen twee duidelijk goed ontwikkelde testikels te hebben, die geheel in de balzak zijn ingedaald.

Gezondheid van de Ierse Wolfshond

Geen informatie over de gezondheid van de Ierse Wolfshond gevonden.
Heb jij ontbrekende informatie over de gezondheid van de Ierse Wolfshond ? Dan kun je dat toevoegen

Verzorging van de Ierse Wolfshond

De Ierse Wolfhound wordt normaal gezien 2 x per jaar getrimd, maar bij sommige honden is dit vaker nodig. De losse en oude haren worden met de hand weggeplukt en dan wordt de hond verder afgewerkt : haar onder de poten worden weggeknipt, oren worden ook getrimt (nogal pijnlijk), benen worden ook bijgetrimd, poten worden mooi rondgeknipt, staart mag langbehaard blijven of bijgetrimd, hoofd wordt heel kort getrimd, maar kuif mag. Er bestaat een trimschema voor de Ierse Wolfhound.

Opvoeding van de Ierse Wolfshond

De Ierse Wolfhound is gemakkelijk op te voeden, daar hij zeer zacht van karakter is. Harde bevelen heeft hij niet nodig, maar wat je vandaag verbiedt mag morgen ook niet. Hij blijft lang puppie, is maar volwassen op 3 jarige leeftijd. De Ierse Wolfhound zal altijd goed luisteren en zonder problemen doen wat van hem verwacht wordt. Ze blaffen heel zelden, soms een paar diepe "woefen" als de deurbel gaat.

Geen fokkers informatie gevonden over de Ierse Wolfshond.
Heb jij overige informatie het fokkken van een Ierse Wolfshond pup. ? Dan kun je dat toevoegen als je je fokbeleid hebt laten keuren op de hondenpage.

Meer suggesties

Ben je op zoek naar een Hondenras ? Bezoekers van de hondenpage met een Ierse Wolfshond hebben ook deze rassen

Golden Retriever

Newfoundlander

Chihuahua

Anatolische herder

Beagle

Border Collie

Kaninchen Dashond, ruwhaar

Whippet

Barzoi