je hond uitkiezen van een foto

"
De bereidheid om er 100% voor te gaan moet er gewoon zijn..
 
  "

Dobry

Ja dat sowieso,  ik probeerde dan wel een hondje van tevoren screenen of hij of zij in mijn leven zou passen,  maar eenmaal in mijn leven dan zou ik er zeker voor de volle 100 procent voor gaan. Hoe moeilijk het soms ook kan zijn, zoals met Bambi...

Ik heb de jongens ook van een foto gekozen

Ik had wel al een selectie gemaakt op de site voor ik ging zoeken op maat en leeftijd (max 10 kg ivm trappen in huis,middelbare leeftijd)

Daar kwamen 7 honden uit

Bij 1 daarvan stond een grote rode kattenstaart in beeld

Dat was Jeff

Aangezien ik 2 katten had en een vriendenkring vol katten gaf dat meteen een dikke plus voor jeff

Ook de vrijwilligers gaven aan dat hij een rustige makkelijke hond was naar alles was leeft  die al eerder glansrijk door de kattentest was gekomen.Ook in de roedel geen troublemaker

Dus Jeff was door de screening van mij

Waldo..ohh wat viel ik op dat smoeltje

zat met zijn 7 jaar tussen de pups voor zijn eigen veiligheid

en zelfs dat was hem te veel..een timide angstige hond zonder ook maar een piepsie agressie naar andere dieren

Maar ik dacht dat waldo veel groter was...toen mij verteld werd dat hij groter leek op de foto maar maar 8 kg was

Ben ik voor waldo gegaan

De vrijwilligers vonden het ook een haalbare match(kort samen gevat) dus ze zijn meteen de volgende dag naar de kattentest gegaan samen

Hun ontmoeting verliep uitstekend

en ze hebben een uur lang samen tussen 20 katten gezeten

zoals je ziet houdt een vrijwilliger het nauwlettend in de gaten door het hek op de bovenste foto

Daarna zijn ze samen in een kenneltje apart gezet tot de vlucht

Met meer persoonlijk aandacht en hier en daar een wandeling

Na de kattentest heb ik de betaling gedaan en dagen later waren ze hier

Ik zie niet in wat ik meer had moeten of kunnen weten als ik ze daar had gezien 

Het had me geen meer garantie gegeven over hoe ze hier zouden

reageren in een huis ipv asiel.

Bij elk levend wezen blijft het afwachten hoe iets uitpakt

Hoe je erin staat,omstandigheden en wat je ermee doet geeft de doorslag tot wel of geen succes.

Voor dingen als niet alleen kunnen zijn had ik me van te voren al ingedekt(voor maanden)

Net als  preventieve hekjes voor een paar deuren zodat ik desgewenst honden en katten apart kon houden

Ach je kan naar de beste fokker van de wereld gaan voor een pup maar het geeft niet altijd de garantie dat alles loopt zoals je wil

Een levend wezen heeft altijd een eigen inbreng

Je houding en de wil erop te anticiperen maakt  of breekt de situatie.

Een huisdier komt hier voor het leven in principe..het is familie

De jongens  hebben mijn goede gevoel over wie ze waren zich dubbel en dwars bewezen..maar mijn preventieve maatregelen ook 

24/7 beschikbare oppas (buuf)bleek al snel schot in de roos ivm een begrafenis en de honden net een dag hier.

De honden en  katten  moesten elkaar wel leren kennen.

En  gescheiden ruimtes zijn  best handig soms ..(bv als mijn kater aan het spelen was(onrust) of voor de nacht)

Ik ben wel bijna 2 jaar op zoek geweest 

net als de eigenaar van een pup op zoek gaat naar de ideale fokker van een hond voor hun leven 

Maar bij de jongens wist ik het zeker...dit zijn mijn honden

 
De bereidheid om er 100% voor te gaan moet er gewoon zijn..
 
  "

Dobry

 zo is het!

Het zijn levende wezens en soms loopt niet alles zoals je het je had bedacht

Die factor zit nu eenmaal in gebakken als je een levend wezen in huis neemt

Je kan je best doen om bepaalde factoren te verminderen of kansen te vergroten dat het een match is

maar uiteindelijk moet je dealen met wat er op je bord komt

of het nu een pup is van een fokker en  ook zeker bij een herplaatser.

"  zo is het!
Het zijn levende wezens en soms loopt niet alles zoals je het je had bedacht
Die factor zit nu eenmaal in gebakken als je een levend wezen in huis neemt
Je kan je best doen om bepaalde factoren te verminderen of kansen te vergroten dat het een match is
maar uiteindelijk moet je dealen met wat er op je bord komt
of het nu een pup is van een fokker en  ook zeker bij een herplaatser.
  "

Roos,Jeff en Waldo

 Als er één ding is dat ik van mijn honden geleerd heb, dan is het dit.

Allereerst van Cosmic, die volgens de stichting alleen kon zijn, los kon lopen, zindelijk was.. Dit bleek in de praktijk allemaal niet echt te kloppen. Dat was vervelend, aangezien ik haar specifiek hierop geselecteerd had. Ik wilde namelijk vooral géén moeilijke hond.

En daarna kreeg ik deze les nog een keer van Wispa. Maar dan driedubbel, zeg maar :P Ik had geen verwachtingen bij Wispa (omdat ze eigenlijk helemaal niet door mij geadopteerd zou worden), maar wat ze me vooral heeft geleerd is dat je moet dealen met dingen op je pad komen. Zo heeft Wispa's katten-haat al verschillende vriendschappen om zeep geholpen, én ervoor gezorgd dat ik voorlopig (tot Wispa er niet meer is) blijf LAT-ten met mijn vriend (die katten heeft). Wispa's stress-gevoeligheid (m.b.t. haar slechte zicht) zorgt ervoor dat ik met grote regelmaat een gebroken nachtrust heb, en nu heeft ze ook nog een operatie nodig die de gehele buffer die ik had opgebouwd in één keer doet verdwijnen. Dat zijn behoorlijk wat "aanpassingen" vanaf mijn kant, en behoorlijk wat dingen die ik voor haar over heb. Nu kan ik daar heel boos over zijn, maar het is niet Wispa's schuld. Ik heb ervoor gekozen om haar hier te houden, en nu leert ze mij dealen met wat er op ons pad komt ;) Makkelijk? Niet altijd, maar vaak ook wel. Ze is het waard.

Ik heb Faro via foto's, filmpjes en verhalen over hem gekozen, het enige is hij zou echt geen jachtinstinct hebben, maar dat kwam na een maandje al snel tevoorschijn, verder was hij zoals de mensen over hem vertelde.

Hij was door een groep aangevallen in een kennel, en heeft een tijd voor het kantoor gestaan aan een ketting, alle vrijwilligers kwamen zo langs hem, op het forum schreven ze over hem, wanneer krijgt Faro nou een huisje want hij is zo lief.

Ik had ook een lijstje, daarvan bleven er 2 over, de hond die het zou worden was ontsnapt, later bleek hij van kennel veranderd, toen werd het dus Faro, het moest gewoon zo wezen.

Ik heb wel heel lang gezocht en naar de lichaamstaal van de filmpjes gekeken.

Natuurlijk zijn we tegen een paar dingen opgelopen, maar alles is opgelost, behalve zijn verlatingsangst, misschien had ik het er uit kunnen trainen, maar mijn papegaai plukte zich kaal door zijn gehuil, dus heb ik besloten, dan ben je altijd bij me, soms lastig, maar ik geniet er ook enorm van.

Ik kan niet anders zeggen, de beste beslissing die ik in mijn leven heb genomen.

Je kan een pup kiezen, maar die heeft ook een karakter, dat weet je niet van te voren.

Ik vind het juist makkelijker om een oudere hond te kiezen, je weet een beetje wat je krijgt, wel door goed onderzoek natuurlijk.

"  zo is het!
Het zijn levende wezens en soms loopt niet alles zoals je het je had bedacht
Die factor zit nu eenmaal in gebakken als je een levend wezen in huis neemt
Je kan je best doen om bepaalde factoren te verminderen of kansen te vergroten dat het een match is
maar uiteindelijk moet je dealen met wat er op je bord komt
of het nu een pup is van een fokker en  ook zeker bij een herplaatser.
  "

Roos,Jeff en Waldo

 En dat is een waarheid als een koe....ik heb in totaal 5 honden bij een fokker gekocht. 3 waren super stabiel,gemakkelijke honden. 1 was extreem hondagressief een bobtail,niks onzekerheid. Als een hond hem niet zinde nou daar kan een stafford nog een puntje aan zuigen.

En nu heb ik Vigo extreem onzeker....nog moeilijker om daar mee om te gaan....heb de eerste jaren wel eens verzucht,waar ben ik aan begonnen.

Maar uiteindelijk leer je,je hond te accepteren zoals hij is en doe je keihard je best om het leefbaar en gezellig te maken voor allebei.

En bovenal ook van de moeilijke honden hou je intens veel van. Het lijkt soms hoe harder je moet werken,hoe meer je ervan gaat houden.

En bovenal ook van de moeilijke honden hou je intens veel van. Het lijkt soms hoe harder je moet werken,hoe meer je ervan gaat houden. "

Monique

 Zeker weten en ook als ze wat mankeren.

 Dat is wat we onvoorwaardelijke liefde noemen. Ze verdienen het ook.

"  
Maar uiteindelijk leer je,je hond te accepteren zoals hij is en doe je keihard je best om het leefbaar en gezellig te maken voor allebei.
En bovenal ook van de moeilijke honden hou je intens veel van. Het lijkt soms hoe harder je moet werken,hoe meer je ervan gaat houden. "

Monique

Vooral ook dat.... hoe ik soms ook 'boos' kan zijn op onze blonde draak als ze me weer eens in tweeën sleurt omdat ze persé ergens moet ruiken (en nee... ik kan daar niet rustig naar toe, want stel je voor dat het luchtje opeens weg is) maar de riem niet lang genoeg is... of omdat ze toch echt zeker weer dat de hond aan de overkant het geweldig vindt als zij hem of haar fanatiek blaffend probeert te bereiken 

Maar dat is dan alleen maar erg vervelend voor mij door mijn lichaam wat dat niet prettig vindt

En eerlijk is eerlijk.... ze kan echt keurig naast lopen met een slappe lijn, volgen, honden negeren, los van de lijn oefeningen doen... haar diploma's bewijzen het 

Maar ja.... als ik haar dat vertel tijdens een 'hyper' wandeling kijkt ze me aan met oogjes die zeggen "maar ik ben toch heel lief baas" 

Dit alles geheel off topic, sorry.... maar het is zó waar dat juist zij ons zoooo ontzettend lief is ondanks de gebruiksaanwijzing

mooi omschreven Roos, zeker ook dat van die eigen inbreng van de hond en de wisselwerking tussen mens en hond.

Ik ben indertijd met Lola ook lang bezig geweest met wikken en wegen, het was niet zomaar even een leuke foto uitzoeken van een hond, er komt meer bij kijken. Maar verliefd op haar foto's was ik ook al. Het handige was dat er bij stond dat er weinig te vertellen was over haar, behalve dat ze zich wat opdringerig kon gedragen en los mee kon lopen op de wandelingen daar, zodat ik heel nieuwsgierig was om kennis te maken met dat meisje op die foto.

Met Jenna heb ik niet lang nagedacht, haar uiterlijk en bescrhijving dat ze zo zacht van karakter is sprak me aan. Ze was heel anders dan ik dacht vanaf de foto, het is geen herderachtige maar een jachthond, dus dat was even wennen. Ze had een kattentest gedaan in het asiel en was met glans geslaagd. Eenmaal hier zou ze toch op katten jagen als ze de kans kreeg. Ze is heel nieuwsgierig, ze was door mensen afgezet bij ons en hier is ze net binnen en op onderzoek.

Nog even ter aanvulling, een hond die je gezien hebt in real life kan je je ook volledig op aan moeten passen hoor. 

Ik heb met Yara 1 kennismaking gehad en dat was genoeg we hebben haar direct meegenomen, heb niet eens met haar gewandeld.

En mevrouw heeft een behoorlijke gebruiksaanwijzing  (die ik er ook niet bij gekregen heb haha).

Dus de ontmoeting schepte geen verwachtingen, want ik wist nog steeds niets. Alleen gaat het aanpassen aan haar eigenlijk moeiteloos doordat het gevoel meteen goed zat. 

Voor mij persoonlijk is dat gevoel dus wel belangrijk en ik heb dat gewoon niet met elke hond. 

Maar het heeft dus niets met verwachtingen te maken. 

" mooi omschreven Roos, zeker ook dat van die eigen inbreng van de hond en de wisselwerking tussen mens en hond.
 
Ik ben indertijd met Lola ook lang bezig geweest met wikken en wegen, het was niet zomaar even een leuke foto uitzoeken van een hond, er komt meer bij kijken. Maar verliefd op haar foto's was ik ook al. Het handige was dat er bij stond dat er weinig te vertellen was over haar, behalve dat ze zich wat opdringerig kon gedragen en los mee kon lopen op de wandelingen daar, zodat ik heel nieuwsgierig was om kennis te maken met dat meisje op die foto.
 
 
 
Met Jenna heb ik niet lang nagedacht, haar uiterlijk en bescrhijving dat ze zo zacht van karakter is sprak me aan. Ze was heel anders dan ik dacht vanaf de foto, het is geen herderachtige maar een jachthond, dus dat was even wennen. Ze had een kattentest gedaan in het asiel en was met glans geslaagd. Eenmaal hier zou ze toch op katten jagen als ze de kans kreeg. Ze is heel nieuwsgierig, ze was door mensen afgezet bij ons en hier is ze net binnen en op onderzoek.

 
 
 
 
 
  "

Dobry

 die ogen  in dat beren hoofd van Dobry..zucht

Die foto raakt me keer op keer weer diep in mijn ziel

toch zou ik nooit voor dobry hebben gekozen ivm mijn omstandigheden

3 hoog in de stad al om te beginnen

Zo voorvoelt iedereen toch zijn eigen match op eigen manier

Monique en Yara ik snap jullie helemaal 

de band wordt zoveel intenser ,als je intentie is dat je er voor gaat.

en de hond weet dat er geluisterd wordt naar hun onvermogen

Yo jij met faro..Faro is fysiek ook nog van je afhankelijk  en het is wondermooi om te zien hoe jullie met het fysieke ongemak  schipperen met elkaar 

Pauline

Kan best zijn dat bv cosmic zindelijk was in de opvang

maar het weer verplaatsen kan best haar leven op losse schroeven hebben gezet (oh nee niet weer)

Uiteindelijk groeide ze uit tot de blije fijne cosmic die ze is

en ook whispa ontplooid zich voorbeeldig ondanks haar slechte zicht

Luuk is met zijn klootjes regelrecht in de podenco boter gegleden bij jullie 

Wij hebben dat ook gedaan, zag haar foto en was op slag verliefd!
Mijn man lachte me uit, zo'n scharminkel ze was heel mager , maar ik vond haar zoooo mooi! Je moet haar nu zien, iedereen van het gezin is verliefd op haar, echt een zalig beest. We willen er nog een bij en kjk regelmatig op de sites maar heb met nog geen enkele hond het gevoel gehad, dan toen ik Mona voor de eerste keer zag! <3 <3 <3

 wat een onzin antwoord zeg 

Ik heb 2 middelbare spanjaarden geadopteerd tegelijk 

(waarvan 1 met kennelsyndroom die niks wist een een van de straat geplukte langzitter)

en ik werk 40 uur per week en ben alleen staand en mijn honden wandelen ook ruim afdoende ook voor en na mijn werk

Het geheim zit hem in de goede voorbereiding  zoals voor elke honden bezitter

namelijk zorgen dat je opvang hebt voor de hond op maat ,voor je de hond adopteert!!!

Lodewijk kwam via HP op mijn pad toen ik de foto van hem zag was ik om maar ik wilde geen tweede hond en toen ongevraagd iemand van HP mij een goede kandidaat vond, was ik daar boos over,ik heb ook niet direkt beslist eerst eenn ontmoeting met beide honden . toen een week er over nagedacht en vond dat hij kon komen maar wel een maand op proef. nou die maand is nu 2bijna 3jaar alweer van een mager en bang hondje is het nu mijn superster, goed hij heeft ook zijn ongemakjes plots vergeten dat je niets in huis hoort te doen of zo. maar ik zou hem voor geen goud willen missen . waar tijd en liefde genoeg is krijgt men meer liefde teug Hein.

Ook ik heb mijn hond vanaf een foto gekozen. Ze stond op de website van een stichting en een vriendin had haar gezien en haar foto naar mij gestuurd: "Dit is echt een hondje voor jou". Ze had gelijk, een prachtige hond, in mensentermen vond ik haar trots en fier, hoewel dit in hondentaal vast niet bestaat.

Ik weet nog dat ik een week daarvoor tegen iemand zei: ik zal nooit een hond alleen op basis van een foto kiezen. Dus ik heb nog wel van alles geprobeerd om meer info over haar te krijgen. Maar ze zat nog in Roemenie en hoewel ik haar wel twee weken op proef zou kunnen "krijgen", moest mijn intentie zijn dat ik haar zou adopteren voordat ze naar Nederland kon komen. De info bleef bij "lief, houdt van aandacht en is goed met andere honden". En uiteindelijk een youtube filmpje. Het filmpje bevestigde het beeld wat ik van haar had maar ook zonder filmpje had ik het gedaan. Ik vreesde wel dat ze een behoorlijke jacht"drive" had ondanks dat de organisatie benoemde dat het geen jachttype leek (jachtdrift is niet mijn favoriet omdat ik met haar los wil kunnen wandelen en voor mee de bergen met haar in wil), maar toch deed ik het.

Ze is mijn eerste hond en is nu ruim 3 maanden bij mij en we beginnen langzaam aan elkaar te wennen. Voor mij had eerst een gastgezin of een proefwandeling niet uitgemaakt, want ik ben iemand van het groeimodel: langzaam van elkaar gaan houden. En ja, ik heb wel wat verwachtingen bij moeten stellen, dat kostte wat moeite. Die hebben niet zozeer met mijn hond te maken, want die is in mijn ogen super, maar vooral in het leren accepteren hoe honden, hoe ze leren, het constant consequent zijn en mijn leven anders inrichten.

"  
Ik heb 2 middelbare spanjaarden geadopteerd tegelijk 
(waarvan 1 met kennelsyndroom die niks wist een een van de straat geplukte langzitter)
en ik werk 40 uur per week en ben alleen staand en mijn honden wandelen ook ruim afdoende ook voor en na mijn werk
Het geheim zit hem in de goede voorbereiding  zoals voor elke honden bezitter
namelijk zorgen dat je opvang hebt voor de hond op maat ,voor je de hond adopteert!!!
  "

Roos,Jeff en Waldo

 Voor eigen hond opvang van tevoren regelen dat is pas een echte onzin ..

Als je zelf gedwongen om voor eigen hond dat te doen bent, dan kan je ook niet voldoende voor eigen hond/ honden over te zorgen .. En dat is helaas gewoon een echte realiteit ..

En mocht personeel vanuit opvang dat zeer vaak voor zo een hond moeten doen dan ook ben jij zelf voor zo een hond niets anders dan mede-eigenaar van betreffende ..

wat een prachtige en mooie reacties allemaal, de hondenliefde spat van het scherm!

 wat is dat nu voor een onzin..

mag je ook geen opvang voor je kinderen regelen zeker?

Mijn honden hebben 2 vaste oppassen in de week voor mijn 40 uur

daarvoor en daarna laat ik ze zelf uit  en ik heb 3 vrije dagen

Wat is er in godes naam mis met realistisch zijn en zorgen dat je honden op een goed adres onder de pannen zijn

Mijn honden vinden het heerlijk bij de oppas terwijl ik werk

het is onderdeel van hun normale blije  leven

Echt heel kortzichtig wat je zegt

Het ergste vind ik nog dat je over de begravenis op dag 2 na aankomst van de honden heen loopt

Dat kan iedereen gebeuren en opvang hebben waar je hond aard en goed verzorgd wordt is voor elke honden eigenaar goud waard

Ik heb ze

Wat doe jij als je opeens 3 weken in een zieken huis moet liggen bv?

Nee niet echt. Toen we opzoek gingen naar een pup, was hij nét geboren en toen vond ik ze nog heel lelijk.......
Maar de ouders spraken me aan, en zijn moeder was echt een typisch Golden meisje. Dus zo zijn we eigenlijk op onze Max gevallen...

En we zijn héél blij dat hij echt twee druppels water is met zijn moeder, daar waar we op gevallen zijn, hebben we nu ook.

Het is toch juist super, dat als je graag een hond wil, maar (gevoelsmatig) te lang weg bent, je er dan oppas voor regelt

Hier gaan beide dames naar de speeltuin.... nu niet meer omdat het zo nodig is, want er is altijd iemand thuis, maar dit is een super plek voor honden om op lange werkdagen van een baas, een paar uur heerlijk veilig te kunnen spelen, rennen, zonnebaden, zwemmen of wat dan ook.

Zoals Roos het heeft opgelost is prijzenswaardig.... koste nog moeite worden gespaard om haar heren het naar de zin te maken.... daar kunnen een heleboel hondjes die weg liggen te kwijnen in hun bench als de baas aan het werk is, alleen maar van dromen

"  wat is dat nu voor een onzin..
mag je ook geen opvang voor je kinderen regelen zeker?
 
Mijn honden hebben 2 vaste oppassen in de week voor mijn 40 uur
daarvoor en daarna laat ik ze zelf uit  en ik heb 3 vrije dagen
Wat is er in godes naam mis met realistisch zijn en zorgen dat je honden op een goed adres onder de pannen zijn
Mijn honden vinden het heerlijk bij de oppas terwijl ik werk
het is onderdeel van hun normale blije  leven
Echt heel kortzichtig wat je zegt
Het ergste vind ik nog dat je over de begravenis op dag 2 na aankomst van de honden heen loopt
Dat kan iedereen gebeuren en opvang hebben waar je hond aard en goed verzorgd wordt is voor elke honden eigenaar goud waard
Ik heb ze
Wat doe jij als je opeens 3 weken in een zieken huis moet liggen bv?
  "

Roos,Jeff en Waldo

 Nou Roos, jij hebt echt een waanzinnige oppas voor je honden, een tweede huis, waar je honden geliefd zijn en dat is ook nog eens wederzijds , helemaal niks mis mee.

Ik zou willen dat ik zo'n oppas zou hebben, zeker voor als je ziek bent , jij hebt dat gewoon, dat is ideaal!

 Dat is geen onzin, dat zou iedereen moeten hebben.

Hoe kortzichtig kan je zijn?

  Ik moet alleen maar nog een ding nageven ....

Was NIETS persoonlijks bedoelt ....dit was gewoon mijn eigen mening over alweer ( hier in de beurt ! ) iemand die bijna en slechts een keer per week met eigen honden samen is ....etc...

En toevallig dezelfde over opvang centrums voor dieren altijd spreekt ...etc..

Annemie gaat het om het hondje op je profielfoto?

Hein ja ik weet nog hoe Lodewijk bij jou kwam, mooi was dat.

Ik kon ook voor Lola kiezen omdat wij een grote tuin hebben en vrij rustig wonen en er oppas (familie) geregeld was voor het geval ze niet alleen kon blijven als ze dat eens moest zijn.

wat bedoel je nou?

Enigszins snap ik Gijs echt wel hoor.... Wij hebben bewust 12 jaar gewacht met het aanschaffen van een hond. Puur omdat wij te lang van huis waren. En wij vonden het niet kunnen om dan een hond te nemen en deze die 40 uur per week bij een oppas te zetten.... Wij wilden graag die hond, niet de oppas..... Nu hebben we zo'n schema dat hij nooit langer dan 4 uur alleen is maximaal 2 keer per week...

Ik zou zelf dus niet aan een hond beginnen als ik van te voren al moet gaan regelen waar ik hem zou onderbrengen omdat ik door werk wat tijd te kort kom... Maar daar is een ieder eigen in, en daar heb ik ook respect voor... Maar ik vind Gijs daarom niet kortzichtig of iets.... Hij wijst wel naar een gevoelig punt, en ik vind dat zoiets altijd bespreekbaar moet blijven en dat men daar ook echt heel goed over na moet denken....

Het grootste deel van het leven van de gemiddelde hond, wacht deze op zijn baas tot hij thuis komt.... Dat is al 1 van de redenen geweest waarom ik dat dus sowieso niet wilde...

Maar net wat ik zeg, ieder zijn eigen en ik oordeel er ook zeker niet over. Wilde alleen even melden dat ik het dus wel met Gijs eens kan zijn.

Bedoel ik alweer dat ik heb iemand, in de beuurt en ken ik dat zeer weinig met eigen honden samen is ..etc...

     Dank je wel R&M<3 dat bedoel ik juist ! ...jammer genoeg ik kan je geen doggies geven ...

Heel leuk om te lezen al die verhalen. 

Ook wel bijzonder dat er toch best wel veel honden naar aanleiding van een foto en stukje tekst uitgekozen worden. 

Ik moet ineens denken aan Bambi. Ik werkte toen in dat asiel en Bambi zat daar heel lang neurotisch te zijn en werd af en toe geplaatst en kwam ook steeds weer terug. Als ze dan in het asiel zat was ze heel neurotisch, liep rondjes en sprong uren achter elkaar tegen de kennel deur op. Hele voetzooltje waren weg gesleten, mager, koud en zielig hoopje hond. Ze maakte geen contact met de mensen, ook niet met mij. Ze was alleen maar blij als er iemand was omdat ze dan die stomme kennel uit mocht. Wandelen wilde ze ook niet, je kon haar nergens blij mee maken. En toen ze weer voor de 3de keer terug kwam ( Bambi was toen 2,5 jaar oud) dacht ik dus, ja nu is het klaar en zo moeilijk kan ze toch niet zo'n?. 

Ik had helemaal geen klik met haar, ik vond het een irritant neurotisch ding. Maar vond haar ook zo zielig... 

En ja een band groeit, al was dat door Bambi haar afwezigheid en dan in combinatie met al haar angsten en slapeloze nachten, wel erg moeilijk. De band groeide heel erg langzaam haha. 

En hond in huis nemen waar je echt geen klik mee hebt kan dus wel best lastig zijn en soms is je geduld ook minder dan bij een hond die je helemaal geweldig vind.

Soms voel ik me wel eens schuldig hierover, ik voel voor Moh zo veel ander liefde dan voor Bambi. Bambi was toch echt wel een probleem geval waarvan ik, vooral net na het overlijden, dacht ''zo dat hebben we ook volbracht en dat doen we nooit meer''.

Nu zie ik ook heel erg de waarde daarvan in, Bambi heeft mij zoveel geleerd en Bambi heeft een behoorlijk gelukkig honden leven gehad, tenminste dat hoop ik dat zij dat zo ervaarde. Het is hele andere soort liefde en nu weet ik dat ik ooit weer eens zo'n probleem geval in huis ga halen, om ook zo'n hondje weer een goed leven te kunnen geven. Maar ja dat moet dan wel mijn leven naar ingericht worden en dat kan ik nu niet.

 Maar wat heeft dat te maken met Roos en de mensen die hier hun verhalen vertellen?