je hond uitkiezen van een foto

Naar aanleiding van een ander topic was ik nieuwsgierig of er nog meer mensen zijn die hun hond alleen van een foto hebben uitgekozen, de hond dus nooit life gezien hadden.

En hoe jullie hier tegen aankijken.

Zowel mijn Lola als Jenna heb ik vanaf een foto uitgekozen, met korte beschrijving. Dit omdat ze beiden uit een pools asiel komen, dus te ver weg om eerst op bezoek te gaan. De beschrijving was expres kort gehouden omdat er van een hond die al lang in een asiel zit alleen gezegd kan worden hoe hij of zij zich daar gedraagt.

Ik vind dat zelf een goede manier, omdat je dan op alles voorbereid bent en niet tegen teleurstellingen aan kan lopen. En zo is het bij ons ook precies gegaan, geen verwachtingen, dus nemen zoals het is en het komt goed.

Ik kan me het wel voorstellen.. bijvoorbeeld. Van een fokker over de grens. Persoonlijk zou ik eerst wel contact willen hebben met de hond

Ik zou het persoonlijk niet adviseren als de nieuwe baasjes geen ervaring hebben met (buitenlandse) herplaatsers.

Vaak staan bij foto's toch beschrijvingen die achteraf niet kloppen of door de situatie van vervoer en veranderde omstandigheden toch (tijdelijk) heel anders zijn.

Als je blanco in de situatie stapt en bereid bent om om te gaan met alle tegenvallers die mogelijk kunnen voorkomen .... geen probleem

Helaas blijkt vaak dat mensen een verkeerd beeld hebben en hun verwachtingen dus serieus bij moeten stellen nadat de hond in hun huis is komen wonen.

Wij hebben Misty wel via een foto gekozen... maar zij was al in een Nederlands gastgezin waar we dus kennis konden gaan maken en haar ervaren en horen hoe ze het deed in Nederlandse omstandigheden... nog steeds geen garanties, maar daardoor wel een iets zekerder gevoel naar mijn idee.

Dus het kan wel, maar ik heb er soms wel ernstig mijn bedenkingen bij

Mijn honden heb ik altijd eerst ontmoet. 

Mijn kater heb ik wel van een foto uitgezocht. Maar alsnog in Nederland in een gastgezin kennis gemaakt voordat ik de knoop doorhakte.

Ik ben heel erg van de wederzijdse klik, ben zo bang dat je vanaf een foto alleen voor uiterlijk/uitstraling kiest.

Ik kwam Kaylo ook met puur toeval tegen op facebook en raakte opslag verliefd. Aangezien hij in een opvanggezin zat in Kroatië konden wij ook niet even kennismaken. 

Wel vond ik het erg belangrijk dat we zoveel mogelijk over hem te weten kwamen. Wel met in ons achterhoofd dat het misschien niet helemaal klopt. Zo wisten wij wel dat hij demodex had gehad maar zag hij er op de foto's wel iets mooier en vooral gezonder uit dan toen hij hier aankwam.. Ik heb er echter geen moment spijt van gehad en hij is alle moeite zeker waard geweest. 

Ik ken echter ook mensen die achteraf toch wel spijt ervan hebben. Zij hebben hun hond uit Bulgarije gehaald maar zijn beschrijving op de site was ongeveer wel het tegenovergestelde van hoe de hond eigenlijk was. 

Ik heb het nooit gedaan, al wel toevallig een herplaatser. En heel eerlijk gezegt als ik van een foto had moeten kiezen had ik waarschijnlijk niet mijn eigen hond gekozen, iedereen vind husky's altijd supermooi, maar ik vond haar niet super bijzonder ofzo, sterker nog vond haar lelijk .
Maar goed, ben wel heel blij met haar.

Ik wist bij haar redelijk (uit eigen ervaring) wat ik ging krijgen, en dat heb ik ook precies gekregen! Enige waar ik me een tikkeltje op had verkeken was haar jachtinstinct, ik wist dat het er wel inzat, maar het zat er iets meer in dan verwacht. Niet super duper duper erg gelukkig maar toch.

En wat hierboven al genoemd werd; Ik vind het best "gevaarlijk" van foto met kleine beschrijving te moeten kiezen, omdat de beschrijving vaak totaaaal niet klopt.
Liever een hond uit een gastgezin waar echt iets van bekend is.
Maar dat is natuurlijk persoonlijke voorkeur.

Voor mij is het niets. 

Lang niet elke hond past bij mij, dus ik wil zeker wel die 'klik' en dat kan ik niet zien va een foto.

En ook dan kan het karakter anders uitpakken, maar doordat het gevoel dan goed is pas ik me moeiteloos aan. 

Met buitenlandse honden zou ik ook eerst willen weten hoe ze zich hier in een gastgezin aanpassen. 

Voor hetzelfde geldt maakt het drukke Nederland ze doodongelukkig. 

En heb ik wel de nodige ervaring om ze goed te begeleiden. 

Dus nee, ik zou geen hond uitkiezen obv een foto. 

We hebben twee maal een hond uitgezocht van een foto helaas ging in beide gevallen de adoptie door omstandigheden niet door.

Onze eerste keus was het zusje van June (June was al gereserveerd) en de tweede keer een hond uit Spanje. 

Uiteindelijk hebben we, nadat de andere adoptanten June niet meer wilde adopteren in verband met haar angst, haar dus in Nederland kunnen bezoeken.

Dit is mijn eerste hond, mijn vriend heeft bij zijn ouders wel honden gehad maar geen asielhonden. Toch vonden we het realistisch om via een foto te kiezen aangezien we geen andere huisdieren hebben en ook geen kinderen waar we rekening mee moeten houden. Daarbij waren we ons ervan bewust dat het zeer veel tijd zou gaan kosten en hadden we verder ook geen harde eisen zoals moet los kunnen lopen of moet overal mee naartoe kunnen etc. We zijn er dus heel open in gegaan en ik moet zeggen dat het me heel erg meegevallen is.

June is nog steeds wat angstig en we nemen haar dan ook niet zomaar overal mee naartoe maar verder heeft ze zich extreem goed aangepast vind ik;) 

Mochten we ooit voor een tweede hond gaan dan zou ik deze wel kennis willen laten maken met June, dan wordt het naar mijn idee net wat complexer... 

Beer is ook uitgekozen van een foto, zijn beide ouders wonen in Polen dus het is niet echt naast de deur. We werden goed op de hoogte gehouden van het nest en kregen wekelijks foto's van de pups en we waren echt verliefd op Beer. Het is wel lastig en het is echt een wonder natuurlijk dat het echt klikt.

In de meest ideale situatie waren we natuurlijk een aantal keer langsgegaan om de pups te ontmoeten. Maar het kán dus wel degelijk klikken zonder eerst de hond ontmoet te hebben, maar ideaal is het niet. Ohh sorry, ik zie nu pas dat het topic bij buitenlandse honden staat! Beer is wel een buitenlander maar geen herplaatser of asielhond.

Gijs heb ik als een perfecte cadeau gekregen  met natuurlijk een echte stamboom, paspoort/chip etc..

Ik heb nog nooit een hond of hondje gekocht slechts van zien/horen .....en vervolgens ophalen en kopen ....

Als ik persoonlijk voor mijzelf hondje wel kopen ergens wil, per-se moet ik die wel zien aanraken voelen horen en met eigen handen knuffelen, vervolgens als ik op mijn eigen geweten overtuigt ben dat hondje in orde is dan die naar huis neem ik mee...

Andere verhaaltje is, als ik zo een zieltje ergens tegen kom en vanuit ellende als ik reden kan of moet ...... in dit geval neem ik mee naar eigen huis en doe ik mijn best dat ik die weer gezond en blij mee kan maken, om ook bij mij te blijven ..

En zo is het bij ons ook precies gegaan, geen verwachtingen, dus nemen zoals het is en het komt goed.

Dobry

Dat is een heel mooie ingesteldheid!

Maar ik denk dat het weinig mensen gegeven is, om een hond echt te nemen zoals ie is, en er indien nodig hun leven aan aan te passen.

Ik denk dat de meeste mensen toch gaan proberen de hond te kneden en proberen te vormen naar hun wensen ipv omgekeerd, en dit kan leiden tot heel wat misverstanden, teleurstellingen en frustraties bij beide partijen.

Ik zou het zelf nooit doen, een metgezel kiezen vanop foto. Dat is echt m'n ding niet. Ik weet graag meer: over het ras, de aard, karakter, afkomst,… en vooral voél ik graag meer. Dat lijfelijke, wezenlijke contact, dat aanvoelen en de energie tussen twee individuen. Een foto is voor mij niet aards genoeg, denk ik. 

Finley heb ik op Marktplaats gevonden. Hij was toen 7 maanden. Toen ik zijn foto zag wist ik dat hij bij ons zou komen. 

Ik ben wel kennis gaan maken. Toen hoorde ik waar hij vandaan was gekomen. T was een echt broodfokhondje.. Maar ja, ik had al besloten.

Ik heb er geen moment spijt van. Hij heeft hele gekke angsten die nog niet over zijn, maar die heb ik ook. :-)

Wij hebben onze vorige Bull Terrier niet eens uitgekozen van een foto. Na het in laten slapen van onze eerste BT, hebben wij contact gezocht met de vereniging om te vragen of er herplaatsers waren. Ja, die waren er. Er was een Bullenmeisje die dringend een huisje zocht. Zij had de eerste jaren doorgebracht bij haar eerste eigenares. Deze vrouw kreeg een vriend die waarschijnlijk niet met haar overweg kon. Zij heeft de hond doorverkocht aan een man. Achteraf gebleken was dit een junk. Zij heeft een klein jaar bij dit figuur gewoont. Buren van deze persoon hebben op een gegeven moment de politie gebeld n.a.v. het aanhoudende janken van de hond. De eigenaar was gevlogen, de politie heeft de hond uit huis gehaald, met diverse messteken rondom haar kopje en een grote bult op haar hoofd. Geslagen met een voorwerp. N.a.v. haar tatoeage (in die tijd nog geen chip) teruggebracht naar de fokker.

Dit verhaal kregen wij te horen, geen idee hoe de hond was en ook niet hoe zij er uit zag. Maar na het horen van dit verhaal besloten hoe dan ook, dit meisje een nieuwe toekomst te geven.

Wij hadden bij de fokker eerste keus dus konden paar dagen na de bevalling van de teef komen kijken en ons pupje uitzoeken. Ja eentje was al vergeven die hielden ze zelf. Tussendoor nog 1x op bezoek gegaan en geknuffeld. In alle tussentijd haast dagelijks foto's en filmpjes van de fokker gehad, dus het was ook net alsof we het pupje al helemaal kende! 1 pupje was gekozen door mensen wonend op Aruba, die kenden hem ook alleen maar van foto's voordat hij daar naar toe vloog toen hij oud genoeg was.

Ik zie nu ook pas dat het om een topic van kruisingen en buitenlandse honden gaat, al zie ik het verschil niet echt. Het gaat volgens mij om het feit dat je voor een hond gaat die je nog nooit hebt ontmoet.

Een klik hoef ik niet 1,2,3 te hebben. De band moet sowieso groeien, die klik en die band komt vanzelf. 

Ik ben op basis van een foto een keer naar het asiel gegaan. Was een Jack Russeltje. Wat een draak van een beest. Ik zag hem in de ren samen met andere honden en dat ging hard richting alle voordelen over JR's.

Ergens is het wel heel grappig...

Als er eens iemand komt met een topic over welk ras in hun situatie past dan wordt er vooral geantwoord dat je niet naar het uiterlijk van de rassen moet kijken,  maar vooral naar het karakter.

Maar een hondje uitzoeken puur alleen op foto...

Toen ik op zoek was naar een nieuw hondje zag ik natuurlijk ook veel foto's van honden in de asielen in het buitenland. Ik heb ook wel eens bij een paar honden gedacht ''zal ik de gok wagen, deze hond is zo leuk?!''

Maar een gok wagen met een levend dier vind ik niet kunnen.ik had teveel eisen aan een hond dus dan kan je ook niet voor een hond gaan waar je niets van af weet. 

Maar ooit ja dan is de kans best aanwezig dat ik er 1 rechtstreeks uit het buitenlandse asiel haal. Er zitten er nu ook al wel een aantal die ik erg leuk vind. Eigenlijk moet ik niet zo vaak daarnaar kijken....

Ik heb mijn grote beer (op mijn ava) alleen op foto gekozen.

De enige eis die ik alleen had was dat ze sociaal moest zijn. Maar goed, daar kom je toch alleen achter zodra ze er eenmaal is. Ik nam wel een grote gok, ik heb ook katten, stel dat ze daar helemaal niet mee kon? Heel veel wisten ze ook niet van haar (zwerfhond). 

Eenmaal bij mij thuis aangekomen ging alles prima. Ze is echt een schat!

Toen ik nog jong was, wou ik altijd al een border collie of zoals ik ze noemde: een hond met een pluimstaart. 

Mijn moeder ging op zoek met dat in haar achterhoofd (waar ik niks van wist) en toen kwam ze met Olly. Olly was al naar Nederland verhuisd, dus we hebben Olly wel mogen bezoeken. Naast ons was er nog een ouder echtpaar die Olly wouden hebben, maar het gastgezin vond Olly toch meer bij ons passen.

 Op deze foto zijn we gevallen:

Kan ik een hond op foto kiezen? Nee, simpelweg omdat mijn leven te druk is om te dealen met eventueel probleemgedrag. Mijn hond gaat bijv. iedere dag mee naar werk. Dit doet hij van pup af aan al, dus dat gaat prima. Maar een herplaatser uit een ver land.. ik kan niet tegen m'n baas zeggen dat ik thuis blijf omdat mn hond bang blijkt om mee te gaan. 

Maar als mijn leven er anders uit zou zien en ik genoeg tijd zou hebben voor wat voor probleem dan ook, ja dan kan het. Maar dan moet je er 100% voor kunnen gaan en je leven aanpassen wanneer de hond moeite heeft met dingen. En dat zit er nu simpelweg niet in. Al lijkt het me prachtig om te doen.

Goedemorgen allemaal !

Maar lieve mensen van een ras hond/ of hondje een foto zien en dan op die ras verliefd worden en die vervolgens willen hebben, dat is slechts een kant van verhaaltje dus ...

Andere kant van die dezelfde verhaaltje is toch naar toe ergens waar hond/of hondje is met foto gaan en pas dan op die manier eindelijk je bekend met wat je uitgekozen hebt echt bent ( misschien teleurstelling ? ) ... toch ??

ALS je dan teleurgesteld bent ( ?? ) wat doe je dan ? ... hoef je beestje niet meer of neem je die naar huis omdat je echte dierenliefhebber bent, toch mee ?

Kijk even wat TS echt bedoel .... ...of ik dat verkeerd begrepen/doorgelezen heb ?

" Naar aanleiding van een ander topic was ik nieuwsgierig of er nog meer mensen zijn die hun hond alleen van een foto hebben uitgekozen, de hond dus nooit life gezien hadden.

En hoe jullie hier tegen aankijken. ??
 *************************** 

Dobry

  ... toch ?

Eens..

Helaas zit dat in de mens..( althans vele.. );

Te hoge verwachtingen hebben, waar de hond onmogelijk aan kan voldoen, in een vaak, betrekkelijk korte tijd...

en dan moet het dier na een paar weken, maanden, of zelfs een jaar toch wegwezen omdat het bij nader inzien toch niet aan de wensen voldoet, of in het beoogde plaatje past...

Ik denk zelf, dat het niet zozeer aan het kiezen vanaf een foto ligt..

een hond is in je eigen thuissituatie toch meestal anders dan in een asiel of gastgezin..

De bereidheid om er 100% voor te gaan moet er gewoon zijn..

waar je dier ook vandaan komt.

Ik kende Fanny ook alleen maar van een paar foto's..,

daar was ik op slag heel erg verliefd op... ze bleef maar door mijn hoofd spoken...

Ik moet er niet aan denken wat er met haar gebeurd zou zijn als ik haar niet naar Nederland had laten komen...

Zij werd ( waarschijnlijk door haar leeftijd ?) niet geadopteerd,

snap ik niks van...

Ik ben er hartstikke gelukkig mee, en zou het zo weer doen..

ze heeft echt een hart van goud..

" Eens..
 
Helaas zit dat in de mens..( althans vele.. );
Te hoge verwachtingen hebben, waar de hond onmogelijk aan kan voldoen, in een vaak, betrekkelijk korte tijd...
en dan moet het dier na een paar weken, maanden, of zelfs een jaar toch wegwezen omdat het bij nader inzien toch niet aan de wensen voldoet, of in het beoogde plaatje past...
 
Ik denk zelf, dat het niet zozeer aan het kiezen vanaf een foto ligt..
een hond is in je eigen thuissituatie toch meestal anders dan in een asiel of gastgezin..
De bereidheid om er 100% voor te gaan moet er gewoon zijn..
waar je dier ook vandaan komt.
 
 
Ik kende Fanny ook alleen maar van een paar foto's..,
daar was ik op slag heel erg verliefd op... ze bleef maar door mijn hoofd spoken...
Ik moet er niet aan denken wat er met haar gebeurd zou zijn als ik haar niet naar Nederland had laten komen...
Zij werd ( waarschijnlijk door haar leeftijd ?) niet geadopteerd,
snap ik niks van...
Ik ben er hartstikke gelukkig mee, en zou het zo weer doen..
ze heeft echt een hart van goud..
 
  "

esther

Fanny .... daar zijn we allemaal verliefd op ondanks dat ik haar alleen maar van foto's ken  ... hoe kan het ook anders met die mooie dame 

Maar vooral dat stukje 'er 100% voor gaan' ben ik het helemaal mee eens.

Maar ik heb soms het gevoel dat mensen als ze nog niet in real life de hond gevoeld en ervaren hebben, dat toch moeilijker is en je daardoor sneller problemen kan verwachten.

Aan de andere kant... hoevaak lees je niet dat Nederlandse herplaatsers uit het asiel net zo makkelijk worden terug gebracht als het hondje toch niet binnen twee dagen zindelijk is en 8 uur alleen kan blijven 

Ja..dat is precies wat ik bedoel...

dankjewel 

bedankt allemaal voor jullie antwoord, leuk om te lezen hoe iedereen het ziet  Het maakt inderdaad verder niet uit of het om een buitenlandse hond (herplaatser uit een asiel of particulier, of pup van een fokker) of niet gaat.

Bulleke mooi is, dat, er was een hond die hulp nodig had, en dat hebben jullie haar kunnen bieden.

Dit raakt denk ik wel de kern als je eenmaal beslist hebt, of je nu kiest om van te voren kennis te maken of niet:

De bereidheid om er 100% voor te gaan moet er gewoon zijn..

Nog nooit gedaan, en ik denk ook niet dat ik het zou kunnen... Ik heb toch echt wel mijn dingen die ik 'zoek' in een hond. En ook vooral dingen die een hond wel moet beheersen wil hij hier mee kunnen daaien. Zo werk ik toch echt, n zitten ze enkele keren in de week 3/4 uur alleen. Ook heb ik meerdere honden. Ik denk dat als ik van een foto/kleine beschijving uitga ik een risico neem, ook voor d hond. Want wat nou als hij blijkt echt niet gelukkig te worden van alleen zijn? Dat zou erg sneu zijn, en ik moet toch werken. Dan zijn er natuurlijk wel allerlei oplossingen als oppas ect maar toch, ik vind het een te groot risico een hond maar in mijn leven te willen passen zonder te weten of dit wel eerlijk is voor beide partijen..

Wij willen erg graag een hond alleen zijn we veel werken en mijn kinderen naar school 

maandag: max. 7 uur

dindsdag: max. 7/8 uur

woendsdag: max. 5 uur

donderdag: max. 7/8 uur

vrijdag: max. 6 uur

weekenden heeft iedereen gewoon vrij

ik en mijn man vinden het erg zielig om een hond zolang alleen te laten en hebben daarom ook nog niks tegen de kinderen gezegd.

Nooit gedaan, en ik denk ook niet dat ik dat zou durven. Net zoals ik een partner niet vanaf een foto uit zou durven zoeken. Je moet er tóch 24/7 mee samen leven uiteindelijk, en dat wil ik écht niet met iedere hond (of man :P )

Cosmic heb ik aan de hand van een foto uitgezocht, máár ik heb wel bewust alleen gekeken naar hondjes die al in Nederland waren zodat ik haar eerst kon gaan ontmoeten.

Wispa heb ik niet uitgezocht, die kwam met een foto voorbij op Facebook, lag compleet in de kreukels en had dringend een pleeggezin nodig. Een pleeghond uitzoeken a.d.h.v. een foto vind ik dan weer geen probleem, de intentie is dan sowieso niet dat ie blijft (maar soms loopt dat anders..) Wegens omstandigheden bleef Wis.

Luuk heb ik ook niet uitgezocht, sterker nog, ik wist niet eens echt hoe hij eruit zag toen hij kwam. Ook Luuk was een pleeghond en hij zou sowieso maar een weekje blijven omdat er al een adoptant was. Ik vond het daarom eigenlijk helemaal niet interessant hoe hij eruit zag, hij zou even komen logeren en weer weg gaan. De adoptant zei af, zes maanden later was hij er nog, en de rest is geschiedenis.. :P

Ja als je dan niet voor een oppas of uitlaatservice ofzo zorgt is het idd erg zielig om de hond die tijden alleen te laten. 

 Maar daar gaat het in dit topic niet over.  Hier gaat het over wel of niet een hond in huis halen naar aanleiding van enkel een foto...

Hoi hoi Fleur (Gast)

Klinkt zeer ontmoedigend ( die werktijden ! ) ....

In jouw geval als je hond/hondje wel wil dan moet echt iets dat niet veel mee wandelen hoef, kiezen ............

MAAR ook als ik naar jouw werktijden kijk ....... .... dat is een beetje moeilijke kwestie welke je niet ontkomen kan ..