" Annet... serieus... denk 2e pubertijd..... blijf doen wat je normaal doet, en blijf consequent daarin... hij is je aan het uittesten.... hoort er bij.... probeer er de humor van in te zien... en bedenk je: pubertijd bij honden duurt veeeeeeel minder lang dan bij kinderen!!!!
Bij Tess was het rond 2 jaar over.... (het nam ook echt wel geleidelijk aan af voordat ze 2 jaar werd hoor)... en dan nog probeert ze me zo nu en dan uit.... merkt ze dat ik toch consequent blijf... dan is het momentje weer voorbij....
je bent heus goed bezig.... alleen is het nu even doorzetten.... en het gekke is... waar je nu doorheen gaat zijn juist die dingen waar je later op terugkijkt met een glimlach... van... ohhh... vroeger was hij ook zooooo'n klier!
"
Ik ben het er mee ens, zoals ik al eerder schreef, jong gedrag. Volgens mij moet je het een beetje loslaten. Dat geeft meer rust, voor hond en baas. Ik snap het wel, ik wordt zelf ook wel eens geïriteerd, als hij mijn arm 30 cm. langer maakt. Maar die frustratie slaat weer op de hond.
Jij laat de hond als beloning losrennen, toch? ( gellof dat ik dat las)
Ik doe het net andersom. Eerst flink rennen, dan is ie uitgeraast, en dan oefenen.
Dat gaat hier beter.
En kijk naar de situatie, ik liet net de hond uit, ging lopen met een vriendin. Het eerste stuk is hij hyper, 500 mtr. Hij moet poepen, er is iemand bij die hij leuk vind, hij wil graag naar buiten... Dus trekt hij als een dolleman. Nu kan ik 2 dingen doen. Of ik ga gelijk oefenen met niet trekken, wat frustratie oplevert bij beiden. Of ik laat hem ff zijn gang gaan, en ik wordt er achteraan gesleept. Hij poept, springt 3x lomp tegen mijn vriendin op, die hem ff stevig aanhaalt. Hij is blij, danst nog ff in het rond, en hop, daar gaat hij, neus op de grond, ff snuffelen, en hij loopt goed mee.
Dat laatste werkt echt stukken beter.