HET verhaal Pointer en bijten

Goed plan...

Ik vraag me zowiezo af waarom de trainer van Monika geen oplossing bied...
Toch de verkeerde hondenclub met de verkeerde insteek ?? Wellicht de oorzaak van dit alles...

Ik weet in elk geval dat als ik ooit en probleem zou hebben - met Sterre - dat ik bij mijn trainer - al train ik daar niet meer door omstandigheden - dag en nacht - terecht zou kunnen en mij zou ondersteunen met alle kennis die hij heeft...

Ik ga - net als Linda - er verder ook geen energie meer in steken...

De problemen met Monika en Pointer duren al maanden....
Wat ik er van begrijp, escaleren de problemen alleen maar verder...

Nooit heb ik ooit gelezen dat Monika iets van de adviezen uitgeprobeerd heeft...

Het gaat je goed met Pointer, veel suc6 en wijsheid...

Lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*

linda?????????????
hoe durf jij te zeggen dat mijn hart niet op de juiste plaats is?????????
kom maar bij me thuis, kan je zien hoe de dierenhier leven en hoe het er aan toe gaat
dus bij deze nodig ik je uit
grt monika
ps heb gewoon weinig tijd, vandaar korte antwoorden

Hoi,

Ik was al aan het wachten wanneer iedereen zich terug ging trekken. Om steeds in herhaling te vallen, heeft geen zin! Er staan genoeg goede adviezen geschreven....

Hier ook mijn laatste woorden op dit topic....

Monika, ik hoop dat je toch wat van de goede adviezen opvolgt en dat je Pointer een eerlijke kans gaat geven. Waarom zou je die Kristel niet bellen en daar wat lessen mee volgen? Ik denk dat dit de beste oplossing is. Ik denk dat jouw hondenschool fout is in het advies geven van het trainen van Pointer. Ik zou daar in ieder geval stoppen, want je komt niet verder. Het probleem is alleen groter geworden. Verder zou ik het wandelen met die 2 ook nog even uitstellen. Ga eerst met het probleem aan de slag en ga dan een stapje verder.....En als je het probleem zelf aan wil pakken met het lezen van een verouderd boek van Martin Gaus (heb ik hier ook nog liggen), denk ik dat je nog steeds niets doet aan het probleem. Als je er geen energie voor hebt of er geen heil in ziet, zorg dan dat je voor Pointer een superadresje zoekt, zodat ze uiteindelijk daar wel een eerlijke 2e kans krijgt. Zo door gaan, wordt van kwaad tot erger....Breek haar karakter niet (volledig), maar ga aan de slag met iemand die er verstand van heeft en blijf niet aanmodderen.....Heb je nu wel plezier aan Pointer? Ik betwijfel dat....Ik krijg het idee dat je Pointer al lang in een hoekje hebt gezet en dat jouw kleine hondje alles voor je is...Hou het dan alleen bij je kleine hondje en zoek voor Pointer een goed adres bij mensen die met haar om kunnen gaan en die haar gedrag nog een andere wending kunnen geven. Ga anders voor 100% aan de slag met een expert en zie het als een uitdaging om haar weer op de juiste rails te krijgen..... Dit is mijn mening. Doe er maar mee, wat je er mee wil doen. Ik wens Pointer een fijn lang leven toe...Is het niet bij jou dan hopelijk bij een ander...

Groeten Monique

max?????
weet jij nog welk topic ivm kristel?

ilja?

mijn trainer is op vakantie dus kan hem helaas niet bereiken

monika
dat staat onder opvoeding
en dan help ik kan mijn hond niet aan
hoop dat daar iets mee doet
groetjes

de een zegt dit de ander weer dat
zodat men gewoon niet meer weet wat je nu echt moet doen.
word er erg onzeker door
ook niet goed voor de hond

dank je wel max

graag gedaan
ik doe het in belang van je hond
groetjes

Monique?

Pointer word absoluut niet in een hoekje gezet

Hier is de regel....beide honden samen in de kamer?
allebei tegelijk aan halen
is de een in de gang?
dan kan de ander even een extra knuf krijgen en zodra de een terug komt gelijk stoppen
om jaloezie ed te voorkomen
en nogmaals........in huis gaat alles super, ze slapen samen op bed en zo en spelen ook samen hier in huis

het gaat alleen maar erom als je naar buiten gaat en als mn dochter van 11 erbij is
ga ik alleen met beiden, dan is er niks aan de hand

het is en blijft gewoon heel erg moeilijk om een live situatie uit te leggen via hier

en alle adviezen leg ik naast elkaar, maar het heeft ook tijd nodig om een aantal zaken uit te proberen, dat gaat niet van de een op de andere dag.
kon dat maar, dan hadden we de perfecte hond en was er niks aan de hand

ook ik doe mn best om dat bijtgeval op te lossen hoor
daarom heb ik het verhaal hier ook neer gezet en ja alle adviezen zijn welkom

grt monika

Monika,

Als ik heel eerlijk ben vind ik dit meer een probleem in stand houden vanuit jouw kant. Pointer is misschien beter af bij een ander adres en ik vraag mij af waarom je hem dat niet gunt?

Ooit heeft een DA tegen mij gezegd dat als je teveel voor je hond gaat denken dat je dan in feite egoistisch bezig bent. Hij bedoelde hier niet de keuze van voer, de uitlaattijden of andere simpele probleempjes. Nee, hij bedoelde grotere problemen die je in feite niet aankan, maar dat toch vanuit de liefde voor je dier blijft proberen. Dan ben je echt verkeerd bezig.

Soms is de oplossing gewoon simpelere dan je denkt, ook al geeft jou dat een heel naar gevoel. Op een hond na heb ik alle honden een heel fijn leven kunnen geven. Die ene lukte net niet wat ik ook probeerde. Externe en interne cursussen, gedragstherapeuten en deskundigen ten spijt. Niets, maar dan ook niets hielp. Ik heb uiteindelijk met heel veel tranen in mijn ogen deze hond opgegeven voor bemiddeling en tot die tijd bij mij gehouden. Binnen twee maanden was er een ander adres voor hem gevonden waar ik nogal wat twijfels bij had. Op afspraak dat ik het recht had om hem minimaal 1 keer te bezoeken, heb ik hem meegegeven. Adres en alles had ik en dat waren juist mijn zorgen. Zijn gedrag was dermate dat ik het onverandwoordelijk vond om hem te plaatsen in een druk gezin. Waar kwam hij terecht? In een druk gezin! 6 maanden later kreeg ik het verlossende telefoontje en kon ik mijn ex-hond gaan bezoeken. Vanaf een afstand zag ik hem en ik stond werkelijk versteld. Was dit mijn ex-hond? Werkelijk? Ja, dat was hem echt. Zijn nieuwe baasje liep met kinderwagen en twee kleintjes naast haar met de hond. Er was zelfs een kleintje onderweg...zo aan haar prachtige buik te zien. Ze riep de hond naast zich en hij kwam. Mijn ex-hond was een kruizing tussen een Mechelse Herder/Bouvier. Wat bleek achteraf. Deze hond was hyperactief, zo erg zelfs dat hij thuis dwars door alles heen beet. Uren en uren liep ik met hem buiten en niks hielp. Uiteindelijk is hij bij Martin Gaus terechtgekomen. Martin gaf ook nazorg en in mijn geval was dat wel nodig. Toen ex-hond bij haar is geplaatst kreeg zij de nazorg gratis van Martin. Die heeft de hond geleerd dat hij het hele bos mocht doorlopen maar niets stukknagen, achter najagen of kapot bijten. En dat was de clou! Ik had geen bos in de buurt en zij wel. Het is inmiddels al meer dan 15 jaar geleden en het heeft lang geduurd eer ik weer een hond in huis heb durven nemen. Toch ben ik blij geweest met deze beslissing. Ik gunde hem een nieuwe kans!

Daarna heb ik een York gehad en inmiddels hebben wij een prachtige Briard.

Nooit zal ik de troostende woorden van zijn nieuwe eigenaresse vergeten. Ze was veel jonger maar kon op dat moment beter relativeren. Ik zat met een dijk van een schuldgevoel en zij zei: "ik weet hoe je je voelt. Mijn zus woont dicht bij ons en haar hond heeft ze ook moeten wegbrengen, voor een 2de adres." Ik vond dat nogal vreemd, juist zij koos voor een 2de handsje? Waarop ze meteen zei "een tweedehandje is niet slecht en het baasje ook niet. Soms is gewoon de klik tussen die twee niet aanwezig en daar moet je vrede mee hebben".

Mijn ex-hond en dus haar hond kreeg van haar het seintje: los! En daar ging hij, hollend door het bos onder het toeziend oog van de boswachter die instructie's had gehad van de Martin Gaus school. Hij kon zijn energie kwijt en na 2 a 3 uurtjes ging hij netjes op de door hem aangeleerde plaats zitten. Zij kon dit vanuit het raam waarnemen en liep met de riem aan de hand naar de overkant. Hij bleef net zo lang zitten totdat hij was aangelijd en liep netjes met haar mee naar huis. Dit gezin heeft ruim 11 jaar een schitterende hond gehad en zij hebben hem een leven gegeven wat ik hem nooit en te nimmer kon geven. Al gooide ik er tien curssen tegenaan. Ik vind het soms wat benauwend als mensen afwijzend reageren op het feit dat je echt je hond uit huis moet plaatsen, soms kun je echt niet anders en helaas zijn daar mensen die daar weleens misbruik van maken. Ik heb het toen wel gedaan onder supervisie van: een begeleidingsstichting (die bestaat helaas niet meer), Martin Gaus en het asiel. Deze drie groeperingen hebben alles uit de kast gehaald om mijn ex-hond een topleven te verzorgen. Zij hebben met ze alle goed naar het karkater en de behoefte van mijn hond gekeken en alleen een adres gezocht die daar aan voldeed.

Mochten er mensen zijn die naar aanleiding hiervan een negatief bericht willen plaatsen, dan hoop ik dat ze ook meteen begrijpen dat ik niet alleen een geweldig nieuw baasje voor mijn ex-hond heb gevonden maar ook een fantastische leuke vriendin. Ik zal nooit Oma worden maar ik ben dat inmiddels wel, oppasoma!. Ja, van haar kids. We hebben contact gehouden en.....zo zie je maar waar afstand doen van je hond wel niet allemaal toe kan leiden.

Hoi Wilma,

Wat een indrukwekkende geschiedenis...
En wat een "happy ending" voor álle partijen...

Misschien maakt het iets los...

Lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*

Hoi Wilma,

Waarom zouden we daar negatief op reageren? De oprechtheid spat ervan af. En dat jouw (ex)-hond zo'n uitmuntende begeleiding kreeg, daar heb jij wel mooi even voor gezorgd! Je had hem toch ook naar het asiel kunnen brengen?

Echt een prachtig verhaal.

En eh... mogen we een fotootje zien van je briard? Leuk ras!

Groetjes,

Linda.

Hoi Ilja,

Ja, het is en blijft heel erg indrukwekkend. Vergis je niet hoor, dit speelde 15 jaar geleden. Ik had toen een andere gezinssituatie als nu. Toen was het al note-done om een hond te herplaatsen. Zie het maar als zwanger worden en niet getrouwd zijn....pfff, wat moet de buurt daar wel niet van denken en dan nog de reactie's van familie. Ik weet het, ik heb het allemaal over mij heen gehad. De onzekere periode tussen plaatsen en ophalen. De nachten wakker liggen omdat je jezelf steeds afvraagd of hij wel goed terecht is gekomen? In de nachterlijke uurtjes heb ik wel gehuild hoor omdat ik hem dan 'hoorde' janken, terwijl dat natuurlijk niet zo is! Dat snapte ik ook wel. Maar ja, gevoel en verstand staan soms niet op een lijn en al helemaal niet s'nachts.

Haar man heeft hem opgehaald en wat was ik nerveus. Vond hem helemaal geen hondentype en er mankeerde van alles aan hem, volgens mij he! Ik mocht alleen de gezinssituatie weten en waar hij terechtkwam. Ik had geen bezoek of contactrecht. Dat heb ik wel geeist!! Geen bericht geen hond. Hij ging hier lachend mee accoord terwijl het zweet van mij handen droop. Ik weet nog dat ik heel erg twijfelde en tegen mijzelf zei dat ik alles overdrijfde, mijn hond was geweldig en luisterde heel goed. Een persoon van de begeleiding was aanwezig en die maakte een eind aan het contact. De afspraak was dat ik binnen 5 tot 8 maanden gebeld zou worden zodat hij de kans kreeg om in hun gezin te wennen. Ilja, die maanden waren een hel en ik heb mij zo slecht gevoeld. Toen ik hem eindelijk mocht terugzien was hij zo veranderd....je wil echt niet weten hoe sprakelend hij was. Dat blijft mij nog steeds bij. Zijn staart en zijn lichaamstaal waren helemaal in een lijn met elkaar.


Tuurlijk, het gaat niet altijd goed. Mijn gebeurtenis zal misschien uniek zijn? Ik heb verder geen ervaring, behalve deze!

Deze hond werd toen om 8.30 uur voor de ingang van het bos losgelaten en holde, kuierde, sprong en huppelde het hele bos door. Tot een bepaalde grens en voor zover ik weet is hij nooit voorbij die grens gegaan. Einde van dat pad betekende: omkeren! Trouw heeft hij dat onthouden in ruil voor uren vrijheid. Tussen 11.30 uur - 12.15 uur (thuiskomst van haar kinderen) zat hij op de stoep te wachten totdat hij aangelijnd werd. Hij liep nooit weg en met niemand mee. Door wind en weer genoot hij van zijn bos! Hij is nooit meer hier geweest om hem niet in verwarring te brengen. Ik heb wel gewoon contact met hem gehouden in zijn nieuwe thuissituatie en dat was in het begin best moeilijk. Toch werd hij en bleef hij hun hond, dit gespreksonderwerp hebben wij ook nooit vermeden.

Nogmaals, natuurlijk vergaat het niet elke hond zo. Maar om meteen alles op de grote hoop te gooien als zijnde slecht, nee! Ik denk dat het ook meespeelt over hoe je zelf er tegenover staat en wat je voor je hond overhebt, wat een ander er ook van vindt. Mensen zijn vaak snel met hun oordeel en komen met stellingen als: je doet je kind toch ook niet weg? Nee, natuurlijk niet! Maar als......en dat bedoel ik! Als men namelijk ALTIJD zo redeneert vraag je dan eens af waarom er zoveel verschillende opvoedingshuizen bestaan? Er zijn zelfs instellingen waar kinderen achter de tralis worden gezet. Desalnietemin zal ik over herplaatsen niet licht denken. Integendeel...ik ben nu veel beter in het herkennen van een puppy zijn lichaamstaal en karakter. Ik luister nu veel beter naar de fokker, juist om een herplaatser te voorkomen.

Ik ben blij dat ik het toen heb gedaan.......voor hem!

Hoi Linda


Hoe plaats je hier dan een foto? Ik ben wel lid van deze site maar sta als GAST?

Snap er niks van, hahahah

Hoi Wilma,

Prachtig verhaal...Zo zie je maar dat de combinatie hond baas niet altijd klikt en dat het bij een ander heel anders kan zijn. Het lijkt mij inderdaad vreselijk om afstand te doen van je hond en dat je niet weet hoe het met hem gaat. Wel fijn dat je naderhand jouw (ex)hond toch nog hebt kunnen volgen/zien en dat daar zelfs een vriendschap uitgegroeit is. Het zal niet altijd makkelijk geweest zijn om je hond te zien. Maar je deed het voor hem....Hij kreeg een 2e kans bij een gezin waar hij duidelijk beter op zijn plek was. Tenslotte is iedereen er blij van geworden! De hond, jij en de nieuwe baasjes..Dat is toch wel het allermooiste en het allerbelangrijkste....

Groetjes Monique

Eindelijk weer ingelogd. Als je helemaal onderop mijn naam klikt dan zie je Briard.

hoi wilma
als je gewoon inlogt dan kom je er te staan als wilma en niet als wilma gast
groetjes

Hoi Wilma
Wat goed jo die oplossing voor jou hond .Ik kan best begrijpen dat dat heel moeilijk voor je geweest is Maar wel leuk dat je je hond zo nu of dan nog kan zien En hoe die veranderd is
groetjes joke en taat

wilma?
leuk verhaal, maar niet voor mij
dat gezeik ook
ppppppppfffffffffffffff
heb alleen mn verhaal hier verteld, enne..........de hond?
tjaaaaaaaaaaaaaaaa
vraag om meer te weten
grt monika

ilja?
het maakt bij mij niks los hoor

monika, ik snap niet dat er nog mensen je proberen te helpen als je ze zo af zit te zeiken.
zoek het voortaan lekker zelf uit met je pffff tjaaaa probleempjes...

leuk verhaal, maar niet voor mij
dat gezeik ook
ppppppffffffff

Pardon Monika?

Lees je even je eigen schrijfsels:
4 diepe bijt wonden in hals en keel
3 bijtwonden in de nek
en 2 bij de elleboog
en bloede als een mager rung
dus met spoed naar de DA
alles gehecht.

en

Ik maak 1 fout, geef pointer namelijk comando....vrij...en ja hoor grijpt weer op droopy, maar nu heel heel erg.
-Je hebt geen fout gemaakt. Het commando: vrij, betekent dat hij vrij mag zijn en niet om aan te vallen met als uiteindelijke doel: bijten! Laat staan dat Pointer 'heel erg' mag bijten!

en
Toen wilde ze mij bijten.
-Pointer? En je gaf hem het bijtcommando of deed hij dit uit zichzelf. Hij gaat lekker zo. Al helemaal als je dit leest.

en

omdat het nu al 3x eerder is gebeurd.
- In totaal heeft Pointer nu 4 keer gebeten? Weet je dat ik heel erg schik als ik dit lees!

en
Trainer zegt ook dat het een jaloezie en rangorde verhaal is.
en
We laten Pointer de rangorde overnemen van Droopy, dus Droopy is nu hier het laagste in rang.
- Dus, een hond met 4 bijtincidenten krijgt nu een plaatsje hoger in de rangorde om zijn jalouzie-emotie's onder controle te houden. Ondertussen doe je hem een muilkorf om, alleen als hij in de buurt is van Donja. Wat denk jij wat Pointer gaat doen richting je dochter als zijn muilkorf af mag. Denk je niet dat hij heel snel de koppeling gaat leggen tussen Donja en die nare muilkorf.

Ik vraag niet naar uitleg. Al helemaal niet al ik het traumarijtje zie wat jouw Droopy, te verwerken heeft gekregen. Daarnaast schrijf je dat jouw DA beweert dat, Pointer beet om te doden. Kan wel eens kloppen want zo'n letsel als wat jij beschrijft begaat een hond niet uit jalouzie.

Monika, ik wens je oprecht heel veel sterkte en plezier met; Donja, Droopy en Pointer.

wilma?

de hond krijgt alleen een muilkorf om tijdens het wandelen SAMEN met de kleine hond, HIER OP HET VELD
VERDER absoluut GEEN MUILKORF

in het bos gaat namelijk gewoon alles goed, geen gebijt helemaal niks
ook dan speelt pointer gewoon met andere honden hoor

het is ook alleen maar dat ene probleem, wat ik beschreven heb, verders niks aan de hand in tegendeel, is verder een leuke en lieve hond,

ach laat ook allemaal maar, word er dood moe van en besteed mn kostbare tijd er niet meer aan

Monika,

Ik heb niets verkeerd geinterpreteert. Je hebt het zelf opgeschreven. Lees nog maar eens terug.

Hij adviseert ook om point een muilkorf om te doen als we met de dogs gaan lopen tenminste als donja erbij is dan.

-Dus....tenminste als Donja erbij is. Hieruit maak ik op dat als Donja er niet bij is het niet hoeft. Als jij met beide honden gaat lopen is er geen muilkorf en zodra Donja erbij komt dan weer wel. Dus niet wat je daarna beweert...de hond krijgt alleen een muilkorf om tijdens het wandelen SAMEN met de kleine hond, HIER OP HET VELD
VERDER absoluut GEEN MUILKORF

Wel zegt trainer....als hij met muilkorf uithaalt naar droopy, dan wel de grote straffen
Hebben het nog niet uit geprobeert
- Hoeft Pointer (de grote) niet gestraft te worden als hij uithaalt ZONDER muilkorf, of krijgt Droopy het dan op zijn boterham.

het is ook alleen maar dat ene probleem, wat ik beschreven heb, verders niks aan de hand in tegendeel, is verder een leuke en lieve hond

-Hier ga ik toch even op in. Dit, beste Monika, was precies ook mijn gedachte toendertijd. Er was niks met mijn hond aan de hand. Oke, hij beet dwars door mijn betonnen muur. Als ik eventje naar buiten ging waren alle jassen vakundig gesloopt, inclusief de portomonnee's!

Daarnaast was mijn trap voorzien van dermate veel hondengaten dat je van een trap niet meer kon spreken. Wat ik heel snel door had is dat ik niet alleen in dat huis woonde. Nooit heb ik deze hond een plaatsje hoger in rang gegeven.

Dit heeft Pointer nu wel voor elkaar. Hij staat als zijnde een bijtgraage hond nu boven Droopy. Zijn gedrag heeft succes en dat ga jij eerdaags merken. Ik denk dat jouw Pointer nu heel erg blij is met zijn nieuw verworven status en dat koppelt aan: bijten = een rang hoger. Direct onder hem zit nu je dochtertje, Donja! Het gaat beslist niet lang duren eer hij door heeft wat hem een beloning oplevert en dan komt hij weer. Droopy is nu voor hem niet meer interessant....je dochtertje wel. Al helemaal als hij een (nare) muilkorf om krijgt als jullie gezellig gaan wandelen. Honden zijn slimmer dan je denkt...vaak ook sneller! Ondanks dat jij erbij was heeft Pointer al die schade kunnen aanrichten. Daarom schreef ik ook, heel veel sterkte.

By the way..je spreekt jezelf veelvuldig tegen.

wilma
waarom ga je hier nog steeds op in ?
monika luistert toch naar niemand ....dus doe toch geen moeite meer
groetjes

Wilma,

Ik heb je een privé berichtje gestuurd. Als je inlogt, kun je hem lezen.

Groetjes,

Linda.

Goed bericht voor Monika,

Er is in Borculo een "Martin Gaus" hondenschool gevestigd sinds enkele weken...

Misschien een stukje rijden je...

Dan zal je zien dat de methode die je nu hanteert achterhaald is...

Als je gaat Monika, neem een zak met beloningen mee en laat de "prik" thuis...

Ze hebben er ook de service van een gedragstherapeut...

Doe er je voordeel mee zou ik zeggen..

http://www.martingausborculo.nl/

hoi ilja

kijk.....hier ben ik nou echt heel erg blij mee
en de afstand valt vanaf hier nog wel mee
dank je

Hoi Linda,

Dat is nou het probleem. Als ik inlog zie ik staan: je bent ingelogd als Wilma. Dan klik ik op een pagina bv; home, hondenforum en dan staat er, u bent niet ingelogd. Ik lees dan niet mijn naam. Als ik naar mijn eigen pagina ga dan zie ik dat ik 21 berichten heb, maar ik kan ze niet aankikken! Ik klik op mijn eigen naam en de pagina opent zich. Dan log ik opnieuw in en voila...ik ben uit die pagina, zie de ledenpagina en ik ben plotsklap uitgelogd. Dit gebeurd telkens en niemand kan mij helpen. Snap niet zo goed wat ik fout doe?

Hoi Wilma,

Ik weet even niet meer hoe ik het precies gedaan heb, misschien moet je computer je wachtwoord even oplaten slaan of misschien moet je eerst even je "profiel" aanmaken??

Welkom op het forum trouwens...

Lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*