weet niet zo goed wat ik moet doen...

Heel veel sterkte!!!
Dit is een ontzettend moeilijke beslissing, maar als ik het zo hoor, wel de juiste.
Leg hem nog maar goed in de watten, neem hem vannacht fijn bij je en knuffel hem nog maar goed.

ontzettend moeilijk
wens je heel veel sterkte toe

ja Amanda het tijdstip om een beslissing te nemen komt nooit uit.maar als ik je topic lees is jou hond op leeftijd en heeft ouderdoms klachten.Weet niet of hij ook pijn heeft,en als dat zo is heb je een verstandige beslissing genomen.Valt nooit mee om afscheid te moeten nemen van iets of iemand waar je zoveel om geeft,maar je hebt nu de kans om het leven van je hond waardig te laten beëindigen. Zo te lezen heb je de beslissing al genomen en vind je dat je maatje geen kwaliteit van leven meer heeft.Het enigste wat je nu nog kan doen is hem bijstaan op zijn laatste reis, en overleg met je da of hij daar thuis voor wil komen.Wens je heel veel sterkte voor als het moment daar is en hoop dat het gemis van je maatje gevuld gaat worden met vele mooie en lieve herinneringen aan alle jaren dat jullie samen zijn geweest.Geef Rocky een knuffel van me.

op 1 juni heb ik Rocky moeten laten gaan. Het ging erg vredig en de dierenarts vond het ook een goeie beslissing. Ik heb mijn rust er mee gevonden. Ik mis hem verschrikkelijk. Ben inmiddels verhuisd, andere bank, etc. Nieuwe omgeving waarin Rocky geen verleden heeft. Rocky heeft zeker wel zijn eigen herinneringsplekje in het huis.

Bedankt voor jullie steun en lieve berichtjes

Heel veel sterkte voor jou...
Ik lees net pas je verhaal.., en het was een moeilijke maar goede beslissing denk ik....

Ikzelf zit ongeveer in dezelfde situatie. Jackson onze Mechelaar van 14 j oud begon de laatste weken ook te sukkelen. Met als hoogtepunt deze gisteren ochtend dat hij met zijn achterpootjes begon te slepen. Deze ochtend zag ik de pijn en radeloosheid van hem afstralen. Ben naar de DA gegaan en ze gaf me twee optie. Palliatieve zorg of laten inslapen. Ik koos voor het laatste. De vechtlust was gewoon weg uot zijn oogjes. Het doet ongelofelijk veel pijn voor het hele gezin. Maar ik ben blij dat de knoop is doorgehakt. Ik kon hem zo ongelukkig niet aanzien

Deze ochtend heeft Jackson om 11u een overdosis slaapmiddel gekregen, terwijl hij met zijn hoofd op mijn schoot lag ik hij in slaap gevallen.

Ik wens je veel sterkte in de moeilijke tijd die je nu te wachten staat, Amanda, maar vind dat je een moedige stap zet, in Rocky's belang...

Esther, dat is ook zwaar voor jou en je gezin. ook heel veel sterkte!

Heel veel sterkte gewenst Amanda.

Ik zag dat we inmiddels al bijna een jaar verder zijn... en 1 juni was ook al een hele tijd na je eerst post in dit topic. Je hebt Rocky alles gegeven wat je maar kon. Een hele poos heb je je hondje nog bij je gehad, met al de zorgen die hij nodig had. Tot op het moment dat je zag dat meer dagen of weken niets fijns meer aan Rocky's leven konden toevoegen. Je hebt het goede gedaan.

Rocky heeft inderdaad geen verleden in je nieuwe huis... in je hart en in je gedachten heeft hij wel een plekje. Voor altijd.

Laat de herinneringen aan de tijd dat Rocky in de bloei van zijn leven was weer de bovenhand nemen. De tijd dat hij sukkelde met zijn gezondheid is voorbij.

In gedachte een dikke knuffel voor je stoere kanjer en voor jou.

Heeel heel veel sterkte ik zat 5 weken gelden in dezelfde situtaie als jij
Je ziet en merkt aan alles dat het slecht gaat met je beste maatje en je hoopt dat je niet zelf de beslissing hoeft te nemen en dat hij rustig inslaapt in zijn slaap, maar helaas gebeurt dat bijna nooit en moeten wij als baasjes en bazinnetjes de enorm zware beslissing nemen. Als je alles al geprobeerd hebt samen met de da en medicijnen en injecties niet meer helpen, en zoals in mijn geval je hond zelf eigenlijk al aangeeft, ik wil niet meer, ik ben moe rn niet meer wil eten en drinken en de pillen niet meer wegkrijgt
De enige troost die wij dan hebben is dat wij ze een heel fijn leven hebben gegeven en dat ze niet verder hoeven te lijden. het gemis is enorm en zal wel even duren.

Nogmaals heel veel sterkte toegewenst de komende maanden.
Caroline

Nooit leuk als je het afscheid ziet naderen. Soms moet je dan uit liefde voor je maatje een keuze maken. Hoe moeilijk dat dan ook is. Het is soms egoïstisch om je maatje maar langer bij je te willen houden. Als het leven lijden wordt, moet je wel een keuze maken. Ik wens je heel veel sterkte met het verlies van je kanjer. Zolang je hem niet vergeet, zal hij altijd verder leven. Ik hoop dat alle mooie herinneringen je kracht geven zijn verlies een plek te gaan geven.

Hallo Amanda

10 jaar geleden hadden wij hetzelfde. Onze Bonnie was toen al 17 jaar oud. Ze was op.
Enkele jaren ervoor werd ze incontinent, maar daar zijn pilletjes voor en die hielpen echt heel goed.
Het plassen kon ze weer controleren. Ze werd toen ook doof, maar ook dit is geen probleem.
Je moet wel goed op haar passen bij het lopen, zeker als er verkeer in de buurt is. Dit deden wij dus ook.
Ze hield van die vleesstokjes en ze verstond ons niet, maar met het gebaar lukte het ook allemaal. Als we wilden wandelen dan was een 'kom maar' zwaaien met de hand al voldoende etc. Daar valt dus allemaal nog wel mee te leven, dus tot 17 jaar in ieder geval.

Maar nu het geval artrose. Dat is een pijnlijke zaak en kan men wel onderdrukken met pijnstillers. Maar ook dit gaat verder en verder. Onze Bonnie kon het laatste jaar van haar leven door haar achterpootjes zakken, ze schoven naar links en naar rechts, opstaan was dan heel moeilijk. Dan hoorde ik haar piepen, blaffen en ging ik snel naar haar toe om haar op te tillen en stond ze weer. De vloer (steen) was ook te glad voor haar en we legden dus wat stukjes tapijt neer. Daar ging ze dan op liggen en als het weer gebeurde wist ze zich toch redelijk te helpen.

Maar na 17 jaar was de koek echt wel op en kon ze geen hond meer zijn. Het leven was te moeilijk voor haar en dan ben jij de baas, die jouw liefde moet tonen. Hoe moeilijk het ook is. We denken nog altijd aan haar en ze zal nooit, werkelijk nooit door ons worden vergeten.

Maar over jouw hondje kan ik alleen maar zeggen dat veel nog mogelijk is en je moet kijken of je jouw hondje nog altijd hond kan laten zijn. Dus rennen, spelen, een waardig hondenleven etc. Bespreek de incontinentie met de dierenarts en vraag om die pilletjes. Geef wat pijnstiller en leer de hond wat gebaren. Je kunt hier misschien iets mee.

m.vr.gr. Cees