sorry

Floortje, mssn kan je eens contact opnemen met Annemarie van der Toorn, mssn dat zij jou kan helpen

Meteen na het schrijven van mijn laatste berichtje, heb ik een beslissing genomen. Mijn paard wordt verkocht. Ik doe mijn kind weg. De maakt me geen slechte moeder, dat maakt me alleen maar een moeder die moet toegeven dat ze het niet meer aankan. En misschien had ik de heftige gevoelens rondom het overlijden van mijn fantastische hondje nodig om deze harde, zware beslissing te kunnen nemen.
Ik weet dat ik alles voor haar gedaan heb wat ik kon. Dat ik haar altijd goed verzorgd heb. Nu ben ik te bang geworden. Na 15 jaar kán en wíl ik niet meer. Ik zal me hier niet meer verdedigen. Alle spanning, kwaadheid en frustratie zijn sinds het nemen van deze beslissing van me afgevallen.
Aan allen die me fijne, begripvolle berichtjes gestuurd hebben: van harte bedankt.
Floortje.

je deed wat je kon en als het echt niet meer gaat wens je daarin veel moet en sterkte

misschien matchen jullie idd niet, net als met mensen, met de een kan je t beter vinden als met de ander. Dan zou een nieuwe baas voor je paard een oplossing zijn als jullie er allebij gelukkiger van worden

Chris en Hadassa,
Hartelijk bedankt om me te willen helpen.
Ik vrees echter dat, zelfs met de allerbeste paardentherapeut, ik nooit het juiste baasje zal zijn voor haar. Misschien dat dat wel geholpen had, had ik eerder aan mezelf kunnen toegeven dat ik haar niet aankan.
Nu is het daarvoor te laat. Er is teveel gebeurd. De angst zit te diep.
Een grote groep goed gesocialiseerde paarden kan ik haar niet bieden. En ik kan het niet meer aanzien dat ze andere paarden met opzet pijn doet. Ze heeft altijd in weides gestaan waarin alle paarden door mij verzorgd en/of bereden werden. Ik kan het gewoon niet meer aan om haar paarden pijn te zien doen waar ik goed mee kan opschieten, waar ik fijn mee kon rijden, die ik graag zie en die ik haar nooit heb zien slaan. Dat het niet mijn eigen dieren zijn, doet daar niets aan af.

Hert en Sylvia,
Al even hartelijk bedankt om me een hart onder de riem te steken.

Liefs, Floortje.

Floortje het feit dat in jouw zienswijze het paard 'met opzet' andere paarden pijn doet, geeft aan dat jouw zienswijze niet geschikt is en je dus inderdaad dit paard beter verkoopt (ik hoop dat je dit weloverwogen doet, gezien haar leeftijd en huidige toestand).

Een dier doet geen dingen met opzet uitluitend om iemand anders schade te berokkenen, dat is een zeer menselijke eigenschap.

Jammer dat je niet voor een oplossing gaat, het probleem met dit paard zou je waarschijnlijk veel kunnen leren mbt de omgang met paarden in het algemeen en in de toekomst veel voordeel kunnen brengen.

Nou had ik nog zo gezegd dat ik niet meer zou reageren.

Maar hoe zou jij een paard dan beschrijven dat op dagdagelijkse basis een ander paard in de hoek van de weide jaagt zodat het arme dier geen kant meer opkan en dan maar slaat en slaat en slaat? En met slaan bedoel ik echt zo hard en zo raak bokken als ze maar kan. Een paard dat nooit naar haar sloeg en wiens enige misdaad was dat hij verliefd was op haar moeder.
Moet ik nog vermelden dat ik niet gehuild heb toen dat kalme, lieve, betrouwbare paard verkocht werd?
Moet ik nog vermelden dat ik op den duur zo snel mogelijk eten gaf en maakte dat ik wegkwam om het maar niet te hoeven zien?
Dat ik met een longezweep datzelfde paard in en uit de weide moest halen en me niet erg veilig of gelukkig voelde met een paard dat op een paar meter afstand stond te wachten tot ik even niet keek?
Wat moest ik doen dan? Er tussen vliegen met een zweep met gevaar dat ik zelf geslagen word of dat dat arme paard denkt dat hij door 2 tegelijk aangevalllen wordt? Waardoor mijn paard waarschijnlijk alleen maar geleerd had om het te doen als ik er niet was. Best mogelijk dat er wel iets te verzinnen is om mijn paard wat leukere sociale manieren bij te brengen , maar ik heb ze in elk geval niet gevonden.
Fijn, hoor, op een dag bij de weide toekomen en dan zien dat dat arme paard een lelijke wond aan zijn been heeft doordat mijn paard het over de omheining gejaagd heeft.
Leuk, hoor, een paard hebben wat de tussenafscheiding tussen 2 stukken wei steeds maar kapot mept omdat ze slaat naar de paarden achter die draad.
Zelfs al zou ze het niet met opzet doen, dan hoef ik het nog niet leuk vinden. Dan mag ik best beslissen dat ik het niet meer zien wil.
En ze mag nog zoveel andere leuke karaktereigenschappen hebben als ze wil, ik mag best beslissen dat ik met een paar andere karaktereigenschappen niet meer leven kan.

En het is niet omdat ik beslist heb dat ze weggaat, dat ik dat overhaast ga doen. Ze blijft voorlopig staan waar ze staat. Kan ik aan het idee wennen. Hoef ik geen afscheid te nemen van 2 dieren kort na elkaar. En kan ik op mijn gemak uitkijken naar een goed huis. Je mag van mij best geloven dat ik onmogelijk mijn dieren graag zien kan. Dat ik een bitter, gefrustreerd, onaangenaam mens ben. Je mag het hier zelfs nog 300 maal schrijven. Je mag het best compleet oneens zijn met wat ik zeg of denk. Maar ik reageer er niet meer op.

En dit is echt het laatste wat ik erover wil zeggen. Het is een forum, iedereen heeft recht op zijn eigen mening. Maar ik ga me hier niet meer verdedigen omdat ik het moeilijk heb met een aantal karaktereigenschappen van mijn paard.

Nou had ik weer vergeten eerst in te loggen...

Floortje, jammer dat je dingen zo ziet: ik gaf informatie en bood hulp aan, jij: 'trapt en schopt'.

Moderator, wil je deze topic afsluiten, alsjeblieft?

Ik zal het topic sluiten Floortje Faun. Wel met de mededeling aan jou dat je niet opnieuw een topic opent over de andere dieren. Dit is een hondenforum. Als je nog dingen wilt delen in je proces met je overleden hond dan is dat goed, maar niet meer meer over de andere dieren.