agressie vanuit de bench

Hallo,

ik heb weer 'n vraagje mbt het gedrag van Stavros.
Hij is al enorm vooruit gegaan, maar toch zijn er nog enkele problemen...

En het moeilijkste, en enige waar ik geen raad mee weet (d erest is oefenen oefenen oefenen),
is zijn eetmoment.

Zonet heb ik beide honden een stuk soepbeen met vlees (rauw) gegeven.
Pebbles eet altijd in de keuken, stavros in de bench, (andere kant van de studio),
Zonet zag ik naast de bench enkele koekjes liggen die ik wilde oprapen.

ik hurkte door m'n knieën en wilde ze nemen (een 20 cm van de bench verwijderd), en stavros viel zo erg uit dat de bench bijna tegen mij schoof.

Ik denk dat het enkel erger wordt als ik dan meteen wegga, dus ben ik naast de bench gaan zitten.
Hij bleef naar me grommen, maakte heel enge geluiden en maakte zich heel groot.

Ik ben blijven zitten, toch wel zo'n 5 volle minuten, tot ie stopte met grommen. Hij bleef echter gespannen en wilde z'n eten niet aanraken tot ik weg was...

Ook rustig tegen hem praten hielp niet...

Ik wilde het eetprobleem pas aanpakken als alle andere problemen achter de rug waren (wat overigens héél erg vlot gaat) , maar dit lijkt me toch iets te ernstig om te laten slommeren..

Wie weet raad?

Kan toch niet moeilijk zijn om hem alleen te laten eten.

Nu je dit weet,kun je daar nog beter op in spelen.Er naast blijven zitten in de hoop van hem te 'winnen'heeft geen nut,want hij doet het juist omdat hij zich zeer onveilig voelt met een mens naast hem tijdens het eten.
Dit heeft hij natuurlijk geleerd bij zijn vorige baasjes.

Hoe meer hij gaat leren dat de mens of andere honden zijn eten niet kunnen afpakken of willen afpakken hoe kalmer hij zal worden,zeg maar ontspannen.

Ik woon op 'n studio, dus ik heb geen ruimte waar ik hem apart kan zetten.
Bedoel je dan dat ik gewoon weg moet blijven van de bench, of gewoon moet doen alsof er niets aan de hand is en verder gaan met de dagelijkse bezigheden?
Dus, bv, als ik wil opruimen terwijl hij eet, gewoon doen en hem negeren,
of eerder gewoon rustig ergens zitten met m'n laptop of tv kijken als hij eet?

ik dnek dat je het juist goed hebt aangepakt...door weg te lopen slaagt je hond in het wegjagen van jou bij zijn eten, ook al is het niet nodig..
jij hebt laten zien dat je niet op zn eten uit bent, en dat hij je niet op die manier weggejaagd krijgt..
misschien kun je zelfs nog bij zn bench in d ebuurt blijven als hij eet, en dan nog wat extra toestoppen?

misschien wat meer tijd nodig om te beseffen dat niemand op zn eten uit is..?

Haha jeroen, iets lekker toestoppen zal dan wel in die zin zijn dat ik een brokje of een snoepje door de benchtralies gooi, want no way dat ik met m'n hand in die bench ga ^^
net iets té riskant vrees ik.

Lola gromde ook in het begin heel erg als je te dicht bij haar kwam.

Apart zetten met eten en daar uit de buurt blijven was de oplossing, zodat ze leerde dat niemand haar eten komt afpakken, en nu kan je dus wel gewoon in haar buurt komen als ze eet, doet ze zelfs rustig een stapje opzij als je langsloopt.

Stavros is nog te kort bij je, dat duurt een tijd voordat ze vertrouwen hebben opgevat, dat niemand het eten komt afpakken.

Inderdaad, zijn eten geven en iets anders gaan doen, niet meer provoceren. (in zijn ogen)

Ik ben een voorstander van negeren tijdens het eten, compleet met rust laten.

Faya kwam hier ook binnen met baknijd en nu na een paar maanden niets doen kan ik zelfs met mijn hand in d'r bak, niets is meer een probleem.

Ik heb haar al die tijd met rust gelaten, niets gedaan. Nu weet ze dat ik niets doe en is er niets aan de hand.

Ik kies dus voor TV kijken

nee, dat snap ik...
maar een staafje of nog wat extra brokjes door de tralies, zolang je dat gewoon relaxed kunt doen zonder zenuwen.
het is misschein wel confronterend zoals dobry ook zegt, maar anderzijds benadruk je zo wel dat dat ie er eigenlijk alleen maar baat bij heeft.

zelf kun je waarschijnlijk het beste inschatten of je beter uit de buurt kan blijven of dat je juist in de buurt blijft als hij eet.

Welja, dit is toch al de derde keer datie uitvalt in de bench als ik of pebbles in de buurt kom.
Op zich vind ik dit geen 'onoverkomelijk' gedrag,
ik wist waaraan ik begon, en hij is een superhond voor z'n verleden.

Maar als er wat aan gedaan kan worden, is dat altijd beter.
Dus misschien inderdaad, de eerste tijd gewoon negeren en op termijn dan proberen met iets lekker toe te stoppen?

Wat jammer ..

Heb je nu wéér een andere hond..??
De derde hond toch al, in een half jaar...??

En ook wéér een probleem.??
Hoe zou dit toch komen..??

Kleine studio..?? Ik ken iemand die 5 honden heeft in een kleine studio..
Geen centje pijn, honden zijn in ruste en happy en in balans, dus dat is het probleem niet..

Tip; houd het bij één hond..
En ga eerst eens goede boeken lezen en bestuderen hoe met een hond om te gaan..
Hoe de taal van de honden is..
Boeken overhondengedrag..
Hondenscholen bezoeken..
Leren er op de juiste manier mee om te gaan..

Ik zie het nu alweer gebeuren dat ook dit dier weer weg gaat omdat je het je aan inzicht ontbreekt het dier te begeleiden..??

Jammer voor de hond ....

zoww dit vind ik wel n beetje hard ilja, en onnodig vooral...

je doet miora zo af als n slechte klunzige baas...ik kan dat energens uit opmaken..
misschien ontbreekt het mij dan ook wel aan inzicht..

Ilja,

allereerst, ik vraag hier om tips om hem te begeleiden.
Stavros is een 'tijdelijke bewoner', in die zin dat ik hem heropvoed.
Wat er daarna gebeurt, dat bekijken we wel. Hij heeft allessinds ondanks z'n problemen m'n hart veroverd.

Ik wil niet uitwijden over waarom stavros bij mij kwam en hoe z'n verleden er uit gezien heeft, z'n vorige eigenaren zouden evt. kunnen meelezen.

Ten tweede, ik weet hoe ik met 'n hond meot omgaan.

Pebbles is perfect opgevoed (al zeg ik 't zelf), en stavros heeft op de twee weken datie bij mij is nu, al Ongelooflijk veel vooruitgang geboekt.
Hij komt bij me knuffelen, terwijl z'n vorige eigenaren hem amper mochten aanraken, ik kan ontspannen gaan wandelen zonder trekken aan de leiband en ik kan hem zelfs al afleiden met speeltjes tijdens de wandelingen (uitvallen naar fietsers en andere honden).

En dit op nog geen drie weken tijd.

Ik vraag hierbij dus tips hoe ik met hem moet omgaan tijdens het eetmoment, niet het absurde advies om m maar ff weg te doen.

Wil hij wel eten als je bij hem in de buurt komt?

en hondenscholen bezoeken lijkt me in deze buurt geen goed plan.
alle scholen die ik met de trein kan bezoeken werken met correcties, harde methodes en puur en alleen roeldelleidergedrag...

Bianca,

als ik hem uit m'n hand voer, eet ie zonder problemen, komt ie echt mooi wachten, gatie braaf zitten als ik het hem stukje per stukje geef.
In de bench, wil ie niet eten als ik naast de bench sta.
Als ik echter drie metertjes verder in m'n bed/zetel zit, is het geen probleem en eet ie gewoon.

Maar het is heel simpel; die bench is zijn veilige plekje.

Als jij dan nog even mooi "indringertje" gaat spelen dan komt het nooit goed natuurlijk.

Heb gewoon heel erg veel geduld. Ik ben benieuwd hoe hij zal reageren als je pak en beet 3 maanden niet eens naar zijn voerbak gekeken hebt.

Ok, dan ga ik het op die manier doen.
Gewoon voerbak in de bench, hem een uurtje met rust laten (zodat ie rustig kan eten en een tukje doen) en dan na een uur hem uit de bench lokken met wat lekkers en z'n bak weer afwassen.

Dat is opzich een goede manier..

Wat ik zou doen is hem er helemaal zelf uit laten komen en dan gewoon de bakken weghalen. Zo is hij op eigen initiatief weggegaan uit zijn veilige holletje en kan jij gewoon rustig je gang gaan.

Het is maar een theorie hoor

Zie eerst maar een goede roedelleider te worden.

Zorg dat de hond stabiel wordt..

Probleem is dan een stuk makkelijker aan te pakken.

Als roedelleider het eten wil, dan wil hij dat. Een brave volgeling laat dat toe

Nicole,

helaas is dit niet zo makkelijk met 'n herplaatser die heel wat heeft meegemaakt en z'n vertrouwen in mensen volledig kwijt is geweest.
Hij leert me stukje voor stukje vertrouwen, maar dit gaat niet in 1 keer.
Daarbij had ik ook respect voor m'n moeder, maar als die midden in het eten mijn bord afnam zonder reden, zou ik ook niet bepaald goed gezind zijn

@Nicole, ik denk dat je helemaal geen verstand van zaken hebt.

Wat jij zegt is totaal niet van toepassing op dit geval. Zoals Miora al aardig zegt is dit niet zomaar een hond. Dit vergt wel even wat meer dan roedelleidertje spelen.

@sammy, bedankt

Miorra weet je wat ik zou doen, Stavros eten uit je hand geven. Dit schept een band van vertrouwen en Stavros leert afhankelijk van je te zijn. Of elke keer een heel klein beetje in zijn bak doen. Hij leert dan op jou vertrouwen ipv dat je het eten afpakt krijgt hij steeds wat van je.

Elke hond(en mens) vaart wel bij leiderschap en regels.

Roedelleider moet je niet spelen. Rodelleider moet je zijn.


Dieren onthouden helemaal niet precies wat er gebeurd is.

Ze werken alleen met het klassieke conditionering.

Of te wel.

Ze weten nog wel dat er iets gebeurd is, maar wat dat weten ze niet. Ze weten slechts nog of het leuk of niet leuk is.

Voor deze hond: mens-> niet goed.

Jij moet er van maken: mens-> wel goed, duidelijkheid.

Als een hond niet meer weet wat goed of fout is, dan moet jij hem dit vertellen.

Ik heb zelf ook zo 1 uit asiel gehad. Leiderschap en duidelijkheid. Niet teveel zelf laten beslissen wat hij wil. Totdat hij stabiel en rustig is.

Nicole, op dit moment wilde ik dat je in mijn huis zat, dan zag je wel dat hij bij mij wel degelijk leiderschap en vertrouwen en duidelijkheid krijgt...
Ik vraag specifieke tips omtrent het eetmoment, dus aan jouw geleuter over 'leider zijn' en 'leren een leider te zijn', heb ik helaas niet veel.

Prima toch, als jij het zegt.

Vervelende van het geschreven woord. Ik begrijp heel goed dat je ten allertijde een roedelleider moet zijn maar in mijn ogen is dat normaal. Een beginpunt.

Jouw schrijven kwam en komt op mij over dat je denkt dat je met bepaalde overheersing dingen gaat bereiken.

Ik persoonlijk geloof hier niet in, zeker niet bij herplaatsers.

Voor mij onstaat er een band uit wederzijds vertrouwen, leren je hond te lezen en daardoor weten hoe ver je kunt gaan.

Als dit betekent dat je een tijdje afstand moet nemen dan doe je dat. Ik weet uit ervaring dat dit heel goed werkt. Rust, regelmaat en veel geduld.

Iedere hond is een individu dus ieder op zijn eigen tempo. Soms er wat voorbij wanneer je zeker weet dat het kan. Dat is niet na 3 weken.

Ik ben ook zeker van mening dat je nu niet bezig moet gaan met zijn voernijd...dat lost zich vanzelf wel op.

Tenminste, dat heb ik met mijn asielhond en wat andere honden gemerkt.

Toen het voor mijn asielhondje duidelijk was dat hij er niet meer alleen voor stond, dat het duidelijk voor hem was wie de baas was, dat hem letterlijk verteld werd wat hij moest, ging er een knop bij hem om.